© all rights reserved by B℮n

The Douro Valley is located in the North of Portugal, extending from the city of Porto to the eastern border, where the Port wine production activities and the unique scenery sculpted by the Douro river and its tributaries are highlights not to be missed. The sun-bleached town of Régua abuts the Rio Douro at the western edge of the demarcated port-wine region. As the region’s largest riverside town, it grew into a major port-wine entrepôt in the 18th century, and remains an important transport junction. Despite the changes that the famous Port wine brought to the region, the Douro Valley has maintained its rural character and traditional roots with its handicrafts and religious customs. Stunning landscapes that yield produce and wines of excellence. The Douro River and the Douro Valley are known primarily for Port, a sweet wine that has been produced here for two thousand years, along with less well-known red and white table wines. The Alto (upper) Douro, also known as the Douro Vinhateiro is dominated by big placards on the hillsides bearing the names of famous Port producers such as Cockburns, Taylors and Sandeman.

The Douro Valley can be accessed by roads that zig-zag up and down the steep hills, although it is probably easier and certainly more scenic to travel by rail or boat. In the heart of Portugal’s Alto Douro, surrounded by terraced vineyards that climb high above the dramatic confluence of the Douro river, sits the Sandeman estate, Quinta do Seixo. Located in the Cima-corgo, Sandeman’s guides can take you on a tour around the cellars, show you the production processes that have been used over the centuries and how they have evolved. There is a stunning view of the river Douro to admire, whilst we taste a specially selected range of Sandeman's finest wines.

De Douro-vallei zou ook de betoverende vallei kunnen genoemd worden, zo adembenemend mooi is het landschap. Vanaf Porto, bij de monding van de rivier waar de in de vallei geproduceerde Douro-wijnen (tafelwijnen) en de portwijnen (versterkte wijnen) worden bewaard, kunt u dit als Werelderfgoed erkende cultuurlandschap op verschillende manieren ontdekken: met de auto, met de trein en met de boot. In Peso da Régua leert u in het Museu do Douro de wijnbouw en de regio vanuit een ander perspectief bekijken. Niet ver hier vandaan, aan de zuidelijke oever, ligt Lamego, een van de mooiste steden van Noord-Portugal. Een immens trappencomplex met blauwe en witte azulejos leidt naar het heiligdom Santuário de Nossa Senhora dos Remédios. De in 1756 opgerichte regio Alto Douro Vinhateiro is de wijnstreek van de portwijn die van oudsher wordt uitgevoerd. Het is dan ook niet te verwonderen dat het in deze streek al eeuwenlang de traditie is om bezoekers te ontvangen en met hen het beste van de regio te delen. Eerst en vooral is er het indrukwekkende landschap van de Douro-vallei waar de mensen terrassen hebben gebouwd om de wijnstokken op de steile hellingen te kunnen planten. Het landschap dat daaruit is voortgekomen is door Unesco erkend als werelderfgoed en ligt bezaaid met wijnboerderijen zoals Sandeman. Bovendien zijn de wijnen een uitstekend excuus om ook het landschap, het erfgoed, de cultuur en de mensen te ontdekken.

Even kijken of je in de pro stand meer met je mobieltje kunt. Door mijn telescoop genomen met handmatig instellen van mobieltje.

Geen bewerking in Photoshop of iets dergelijks dus SOOC!!

Waar je overspoeld wordt met 189 rond 2015, zo blij ben je nu als je al met vijf stuks de dag kunt afsluiten. Dit is een beetje de huidige situatie in het Maintal, waar Vectron heer en meester is onder de privaten. Gelukkig zijn de 189'ers nog niet volledig verdwenen, en kun je bijvoorbeeld Lokomotion treffen met zo'n loc.

Ook op 4 september werd nog niet eens een handjevol 189'ers gezien, in een tijdsbestek van 6:30 tot en met 20:00. Maar sommige waren wel interessant zoals Lokomotion. Zij passeerde namelijk met haar 189 904, officieel van Italiaans zusterbedrijf Railtraction Company, welke onderweg was met de Paneuropa intermodaal vanuit Bremen-Grolland naar Verona Quadrante Europa!

En nu wonen we hier (2): verhuisd van rivierenlandschap naar grensland. "Omdat je Limburg niet uit het meisje kunt halen".

De ogen van een bruinrode heidelibel zijn opgebouwd uit honderden facetten. Daarmee kan de libelle verbazingwekkend goed zien en stelt hem in staat vliegjes uit de lucht te vangen. .

19A_5756btotaal+vergroot

Je kunt deze algemeen voorkomende zwammen het hele jaar door vinden op stammen en stronken van allerlei loofbomen. 3-6cm breed

Na een klik in Venlo werd snel doorgereden naar Kaldenkirchen. De locwissel in Venlo duurt meestal lang genoeg dat je hem nog een keer over de grens kunt klikken. Kaldenkirchen heeft mijn voorkeur ook, omdat de belichting vele malen beter is hier.

Bahntouristikexpress heeft door defect aan haar eigen 110 491, PRESS 140 037 ingehuurd. Deze loc werd dit weekend ingezet om de Alpen Express te rijden.

PRESS 140 037 met Alpen Express uit Leiden komt aan in Kaldenkirchen. Na een korte stop zal de trein verder rijden naar Köln-West en de Oostenrijkse Alpen.

PRESS 140 037 with "Alpen Express" from Leiden (Netherlands) to Bludenz (Austria).

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

Voordat we richting Italië reden, werden er eerst een aantal dagen in het uiterste zuiden van Bayern gespendeerd. Hier zou het zondag en maandag beter weer zijn, en daarnaast is het op deze twee dagen een stuk rustiger met goederenverkeer op de Brennerbahn. De focus lag deze twee dagen op een aantal getrokken DB Regio treinen, welke verzekerd worden door fraaie locomotieven van de Baureihe 111. Het zuidelijke deel van Bayern staat de laatste jaren al bekend als dé regio waar je nog relatief veel 111'en kunt vastleggen voor Dosto's, maar de inzetten lopen momenteel gestaag terug, en redelijk recent is er weer een groepje 111'en uit de dienst genomen...

Dat niet alles volgens plan loopt bij de Duitsers is geen verrassing, en zo kan het nog wel eens voorkomen dat er op een bepaalde treinverbinding ineens toch nog oudgedienden opduiken. Op de RB74 tussen München Hbf en Buchloe worden normaliter treinstellen van de Baureihe 440 ingezet, maar door verschillende complicaties heeft men sinds medio september tijdelijk teruggegrepen op getrokken materieel. Aangezien het tracé vanuit München naar Buchloe erg kort is, bestaat de dienst uit slechts twee omlopen, waarvan momenteel minimaal één, maar vaker beide omlopen, bestaan uit een 111 met vier dubbeldeksrijtuigen. Zoals gewoonlijk zit de stuurstand aan de München kant, wat betekent dat de 111'en richting Buchloe trekken, wat fotografisch erg gunstig is voor de leukste plekken langs deze lijn.

Aangezien de spoorlijn van de RB74 op zondagochtend nog in de laaghangende bewolking zou liggen, werd eerst de 111 058, nog voorzien van schaarstroomafnemer, nabij Mittenwald gefotografeerd. Ook naar Mittenwald en Garmisch-Partenkirchen reden tot voor kort nog veel meer 111'en, maar heden ten dage is deze inzet geslonken tot maar een paar slagen per dag, waarbij het in het weekend zelfs maar één slag is, welke wij dus wisten te fotograferen. Bij Mittenwald werd dit treintje succesvol gefotografeerd, waarna samen met de toevallig tegengekomen Max en Colin, richting de RB74 gereden werd. Nu was de RB74 natuurlijk al interessant op zich zelf vanwege de 111'en, maar sinds enkele dagen was zowaar de rood / beige 111 212 van de "Miete Mich" pool in de dienst opgedoken. Deze zouden we tegen 13:00 bij Kottgeisering kunnen fotograferen, en daar werd dan ook de navigatie op ingesteld. Er was echter wel een probleem, want de laaghangende bewolking bleek hardnekkiger dan gedacht. Vol goede moed werd alsnog die richting op gereden alwaar we zelfs de slag van een uur eerder nog konden zien met de rode 111 201. Deze foto was voor het archief, want de gehele lucht was nog grijs van de bewolking.

Het lullige was dat we bijna anderhalf uur richting het noorden hadden gereden in de volle zon, en dat de grens van de laaghangende bewolking letterlijk op zo'n 2 kilometer parallel hing aan de spoorlijn. De plakkaat aan wolken lag over het grootste gedeelte van Bayern, en uiteraard moest de grens dus zo dichtbij, maar net aan de verkeerde kant liggen. Gelukkig voor ons begon het eindelijk vanuit het westen op te lossen, maar voordat vanuit het westen de blauwe lucht bij ons zou zijn waren we wel eventjes verder. Zou het vanuit het zuiden oplossen, had de blauwe lucht maar zo'n twee kilometer te overbruggen, nu waren het tientalle kilometers. Het enige wat we konden doen was afwachten. De rit van 13:00 zou de enige rit nog bij daglicht zijn, want de omloop waarop de 111 212 zat, zou 's middags een keer afgewisseld worden door BRB die met twee Lintjes zou rijden. De andere omloop met de rode 111 201 zou daarentegen wel gewoon twee uur later opnieuw verschijnen. We hadden dan ook liever gezien dat de 111 212 op de andere omloop zat. Mocht het dan misgaan, hadden we later op de middag een herkansing gehad.

Na lang wachten brak ongeveer 20 minuten voor doorkomst het wolkendek open. Helaas scheen het toch erg vochtig te zijn in de lucht, want precies bij ons brak het niet ineens snel open, maar bleef er uiteindelijk ruim een uur lang nog hartstikke veel meuk in de lucht hangen. Dit kostte uiteindelijk ook ons plaatje van de 111 212, welke mij nu al voor de tweede keer door de neus werd geboord. Een eerdere ontmoeting in juni bij Oberhausen liep namelijk ook niet zo goed af. Na deze domper werd direct besloten het een dag later opnieuw te proberen, waarbij de 111 212 wel op de gunstigere omloop zou zitten. Ik kan je alvast verklappen dat het wolkenscenario een dag later precies hetzelfde was met de wolkengrens, maar het liep maandag wel goed af. Voordat het zover was bleven we op de zondagmiddag nog wel bij Kottgeisering staan, want een uur na de rood / beige 111 zou de normale, ietwat verbleekte rode 111 201 volgen. Een uur later was de lucht wel nagenoeg blauw en kon de "troostprijs" voor de zondagmiddag in ontvangst worden genomen. Hoewel troostprijs, we mochten al van geluk spreken dat er hier natuurlijk überhaupt al 111 reed.

Het is 14:06 als onder een blauwe hemel, met her en der nog een plukje laaghangende bewolking, de DB Regio 111 201 het in herfstkleuren getooide Kottgeisering voorbij stuift met de RB74 ( 58128) vanuit München Hbf naar Buchloe. Exact 24 uur later zou het dan de 111 212 zijn die hier door de bocht gezeild kwam, en ook toen stonden we hier op dezelfde locatie met meer succes. Dat plaatje volgt dan nog eens!

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

© all rights reserved by B℮n

Porto , also known as Oporto is a city in the north of Portugal, the second largest city in the country. There live as many as two million people, and was the cultural capital of Europe since 2014. Many foreign visitors increasing interest in Porto. A little further south, across the Douro River, is also the city of Vila Nova de Gaia famous for its port wines. The numerous terraces along the Douro you can get yourself tasting this world famous wine! On the Douro is the oldest district of Porto, Ribeira. The long history of the district can be seen everywhere: with the narrow alleys , local markets and the old facades in the harbor as if time seems to have stood still. The Baixa district is rising from the riverbank – all pitched terracotta roofs and stucco painted in shades of mustard, Elastoplast and estuarine grey. On the right side you can see Sao Bento da Vitoria Monastery in old city of Porto. It is classified as a National Monument, is one of the most important religious buildings of the city. The first stone of the Noble Cloister was cast in 1608. In the centre you have Igreja De Nossa Senhora Da Vitória. This first church of the Lady of Victory was built around 1539. In front the Igreja de São Lourenço. The Grilos was built by the Jesuits in 1577 in Baroque-style. To climb up, we have to climb 225 steps, but we have a magnificent view over Porto area.

Walking around Porto’s cluttered, cobbled streets ascending haphazardly from the banks of the river Douro – particularly in the grey mist and rain – feels like jumping right onto the page of a Dickens novel. Porto has a rustic charm. .

Porto ook wel Oporto genoemd is een stad in het noorden van Portugal, de op één na grootste stad van het land. Er wonen maar liefst twee miljoen mensen, en sinds de stad in 2014 culture hoofdstad van Europa was, hebben ook buitenlandse bezoekers steeds meer interesse in Porto. Iets verder naar het zuiden, aan de overkant van de rivier de Douro, ligt ook de plaats Vila Nova de Gaia, waar de bekende portwijnen geproduceerd worden. Op de talloze terrasjes langs de Douro kunt u deze wereldberoemde wijn zelf komen proeven! Aan de Douro ligt ook de oudste wijk van Porto, Ribeira. De lange geschiedenis van de wijk is nog overal terug te zien: dankzij de smalle steegjes, de lokale markten en de oude gevels in de haven lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. In het midden heb je Igreja De Nossa Senhora Da Vitória. Deze eerste kerk van de Vrouwe van de Overwinning werd gebouwd rond 1539. Op de voorgrond de kerk van São Lourenço. Beter bekend als de Krekel en werd gebouwd door de jezuïeten in 1577 in barokke stijl. Om boven te komen moeten we 225 trappen beklimmen, maar dan hebben we een schitterend uitzicht over Porto en omgeving. Aan de rechterkant ziet u São Bento da Vitoria klooster in de oude stad van Porto. Het is een nationaal monument, is één van de belangrijkste religieuze gebouwen van de stad. De eerste steen van dit Edele Klooster werd gelegd in 1608.

© all rights reserved by B℮n

The Waterkeringpad is a walking route between Amsterdam Central Station and Huizen and consists of eight sections. Check all sections here. The route follows the dike along the former Zuiderzee now the IJ Lake and the Gooimeer. A unique experience, walking on the dike! Before 1500 the Diemerzeedijk between Maxis and Muiden was made from clay and construction waste. From mid-fifteenth century, the old sea wall was a retaining wall of wooden poles. Between 1732 and 1744 it was replaced by a stone slope which could better absorb the powerful waves. The Waterkeringpad is a 36 kilometer long trail. We are walking section no.6 from Naarden to Oud Valkeveen. Between Laren and Huizen is the nature reserve Naarder Eng located. Here ends the Utrechtse Heuvelrug at the former Zuiderzee. The Naarder Eng is known as the best preserved arable land. There is much to discover. The fields grow cornflower, corn-cockle, field pansy, chamomile, poppy small, snapdragon and flax beak. Between the arable land is a Oak tree forest. That oak is used among other things used as firewood in smokehouses. Observe the edge well since the deer and rabbits are frequent here. The fungus is found on dead branches and stumps, almost exclusively of deciduous trees. In the water, the grass snake sometimes seen. Waterfowl are abundant. From the Eukenberg and Aalberg you can look far beyond the Gooimeer.

The Waterkeringpad is a walking route between Amsterdam Central Station and Huizen and consists of eight sections. It's a 36 kilometer trail and the dike offers beautiful views over the IJ Lake. There is much to discover. Between the arable land is a bird sanctuary with a beautiful beech tree forest. The ground is covered with fallen Autumn leaves. The hiker did not want to spoil my photo. But I said please go ahead. The hiker was just the cherry on top for my photo.

Het Waterkeringpad is een wandelroute tussen Amsterdam Centraal Station en Huizen en bestaat uit acht trajecten. Bekijk hier al de trajecten. De route volgt de waterkering langs de voormalige Zuiderzee nu het IJmeer en het Gooimeer. Een unieke ervaring, wandelen over de dijk! Vóór 1500 bestond de Diemerzeedijk tussen Maxis en Muiden uit klei en bouwafval. Vanaf midden vijftiende eeuw kreeg de oude zeedijk een beschoeiing van houten palen. Tussen 1732 en 1744 maakte hout plaats voor een flauw aflopende stenen glooiing. Die kon krachtige golfslag beter opvangen. Het Waterkeringpad is een 36 kilometer lange wandelroute. Wij wandelen traject nr.6 van Naarden naar Oud Valkeveen. Op de kop van de stuwwal van Laren en Huizen ligt natuurgebied de Naarder Eng. Hier eindigt de Utrechtse Heuvelrug bij de voormalige Zuiderzee. De Naarder Eng is in beheer bij het Goois Natuurreservaat en staat bekend als de best bewaarde eng bouwland van het Gooi. Oud Valkeveen wordt omringd door vogel- en natuurreservaten. De Zwarte Specht, en de hoornaar insect zijn voorbeelden van relatief zeldzame dieren, die hier te vinden zijn. Er is veel te ontdekken. Op de akkers groeien korenbloem, bolderik, akkerviooltje, echte kamille, kleine klaproos, leeuwenbek en vlasbekje. Tussen het bouwland liggen restanten eikenhakhoutbos. Dat eikenhout is vroeger onder meer gebruikt als brandhout in visrokerijen. Let bij de bosrand goed op de reeën en konijnen die hier veelvuldig voorkomen. De zwam is te vinden op dode takken en stronken, vrijwel uitsluitend van loofbomen. Het pad richting Oud Valkeveen is een fraaie afwisselende wandeling langs grote beukenbomen, dennenbos, varens en langs het Gooimeer. Bij het water wordt de ringslang soms gezien. Watervogels zijn er in overvloed. Vanaf de Eukenberg en de Aalberg kunt u tot ver over het Gooimeer kijken.

Terwijl de herfst zo langzamerhand weer haar intrede doet, neem ik jullie nog maar eens mee naar dit voorjaar waarvan ik nog genoeg leuke foto's heb liggen. Eind mei en begin juni werd het Maintal tweemaal bezocht, waar momenteel een best flinke metamorfose plaatsvindt wat helaas al ten koste is gegaan van de bekende locatie op het viaduct bij Harrbach. Tijdens mijn bezoek was hiervan, op wat kleine voorbereidende werkzaamheden na, nog niks te merken. Enkel de binnenboog bij Harrbach was al deels ten prooi gevallen door de graafmachines, maar daarbuitenom kon nog prima overal gefotografeerd worden.

Na een succesvolle donderdag 25 mei, begon de volgende dag iets minder denderend. Tijdens de eerste drie uur werden er slechts twee noemenswaardige treinen gefotografeerd, welke wel op een fraaie locatie vanuit de wijnbergen vastgelegd konden worden. Nadat daar de zon kops begon te staan besloten we richting Himmelstadt te rijden. Naast dat je na 10 uur enkel voor treinen uit het noorden kunt staan, waren er vanuit die windrichting ook een aantal treinen aangekondigd die zeker de moeite waard waren. Eén van die treinen betrof de Nightjet Vectron en is al reeds op mijn pagina verschenen. Daarnaast passeerden ook nog TXL en RTB Cargo die op het verwachtte lijstje stonden, en tussendoor werden we nog verrast door een Trabbi met spoorstaven. Vandaag is het niet een van deze treinen, maar de laatste van het verwachtte lijstje die geüpload gaat worden.

Naast ÖBB, TXL en RTB Cargo was ook EVB voorgemeld, met naar mijn mening de leukste trein uit dit lijstje. Naast de bekende open houttreinen, in de vorm van boomstammen richting Hengersberg, en verpakt hout vanuit Hengersberg, rijdt EVB nu ook al een tijdje met containers richting die hoek. Niet geheel verrassend vervoeren de containers op hun beurt dan wel weer hout, en is deze containertrein van dezelfde klant als die van de open houttreinen, namelijk Schwaiger Holz. De containertreinen rijden nagenoeg steevast met één van de twee EuroDuals van EVB en bestaan uit blauwe EuroWaggon draagwagens wat het geheel tot een zeer fraai treintje maakt. Helaas zijn de treinen vaker leeg aan de loc dan beladen aan de loc, wat vaak voor teleurstelling zorgt. Deze dag waren ze goed gezind en was de trein zowaar volledig beladen. Die kans mag je natuurlijk niet missen als je langs de route staat. Daarnaast werd de trein voortgetrokken door de EVB 159 231, welke tot dan toe nog ontbrak in de collectie!

De klok slaat 10:46 als de nog net niet glimmende EVB 159 231 de aanwezigen te Himmelstadt passeert met een volledig beladen containertrein 69303. Het geheel is diep in de nacht vertrokken vanuit Hamburg Waltershof en heeft nog ongeveer een kwart van de reis te gaan vooraleer Hengersberg bereikt wordt. Nu deze loc met de containertrein binnen was, was het ultieme doel natuurlijk deze loc nog eens voor de dinsdagse verpakte houttrein te treffen. Ook dat is inmiddels gelukt, zei het niet op dinsdag maar op woensdag en in een heel andere regio!

for: "KNICK-KNACKS" Creative Tabletop Photograpy

JOSIE: It's my birthday today.

ANNE-MIEK: Happy birthday to you.

JODIE: Now you can hand me my gift.

ANNE-MIEK: I gave you a present last week.

JOSIE: But that was my last birthday!

ANNE-MIEK: You can't celebrate your birthday every week.

JOSIE: I do! I'm Josie!

--------------------------------------------------------------------------------

JOSIE: Ik ben vandaag jarig.

ANNE-MIEK: Van harte gefeliciteerd, lieve Josie!

JODIE: Nu kun je me mijn cadeau overhandigen.

ANNE-MIEK: Ik heb je vorige week al een cadeautje gegeven.

JOSIE: Maar dat was mijn vorige verjaardag!

ANNE-MIEK: Je kunt niet elke week je verjaardag vieren.

JOSIE: Ikke wel! Ik ben Josie!

20221007-2021

Naast de Pier van Scheveningen vind je een afdeling van "Treasure Hunt". Mensen wordt gevraag verschillende soorten afval hier in te leveren. Goed idee. Je kunt je afval ook gewoon mee naar huis nemen en het daar bij het daar in de afvalbakken doen.

All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.

If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".

Merci pour votre commentaire

Dank voor je commentaar

Danke für deinen Kommentar

Thank you for your comment

Gracias por tu comentario

Obrigado pelo seu comentário

THANKS FOR YOUR VISIT AND FAVES

ON THE REACTIONS I WILL TRY TO RESPOND BACK

De Japanse bottelroos of rimpelroos is ook bekend onder de Latijnse naam Rosa rugosa. Het is een wilde rozensoort die van nature in Nederland voorkomt. Vooral in de duinen vind je deze roze rozen regelmatig, aangezien deze inheemse planten goed tegen zeewind kunnen en graag met hun wortels in het zand staan. De Rosa rugosa is erg mooi als losse struik, maar je kunt er ook prachtig een rozenhaag van maken.

Voordelen en nadelen van de Rosa rugosa

+ Fraaie roze rozen in het voorjaar & rozenbottels na de bloeiperiode

+ Uitstekend geschikt voor het weren van honden, katten en andere ongenode gasten

+ Groeit goed aan zee, op zandige gronden of op andere moeilijke plaatsen

+ Rosa rugosa is zeer goed winterhard

+ De rozenbottel kan gebruikt worden voor het maken van rozenbottel thee of jam

- Snoeien is lastig door de doornen

------------------------------------------------------------------------------------------

The Japanese bottling rose or wrinkle rose is also known under the Latin name Rosa rugosa. It is a wild rose species that occurs naturally in the Netherlands. You will find these pink roses regularly, especially in the dunes, since these native plants can withstand sea winds and like to stand with their roots in the sand. The Rosa rugosa is very beautiful as a loose shrub, but you can also turn it into a beautiful rose hedge.

Advantages and disadvantages of the Rosa rugosa

+ Beautiful pink roses in the spring & rose hips after the flowering period

+ Excellent for keeping dogs, cats and other uninvited guests away

+ Grows well by the sea, on sandy soils or in other difficult places

+ Rosa rugosa is very hardy

+ The rosehip can be used to make rosehip tea or jam

- Pruning is difficult for the thorns

© all rights reserved by B℮n

Bagan formerly Pagan is an ancient city from the 9th to 13th centuries,. The city was the capital of Myanmar. Bagan is one of Myanmar’s main attractions. It was the capital of Bagan empire, where Theravada Buddhism was the main religion. The area also known as the Bagan Archaeological Zone, occupies an impressive 26-sq-mile area. Marco Polo described Bagan as one of the finest sights in the world. Despite centuries of neglect, looting, erosion, regular earthquakes, not to mention questionable restoration, this temple-studded plain remains a remarkably impressive and unforgettable vision. Bagan’s kings commissioned more than 4000 Buddhist temples. The Shwezigon Paya Temple built late 11th century. The Shwezigon Pagoda, stupa or zedi, is one of the Bagan area's, and Myanmar's, most significant religious structures. Located four miles northeast of Old Bagan at the edge of the most important regional town of Nyaung U, it truly is a national pagoda, since it served as a prototype for many later stupas built throughout Myanmar. The Shwezigon is also a major national center of worship. Pilgrims come from many parts of Myanmar for its festival held during the Burmese month of Nadaw November/December both because of its historic character and because of its religious significance for Burmese Buddhism.

The Shwezigon Paya is located at the west end of Nyaung U, this big, beautiful zedi is the town’s main religious site. It is a prototype of Burmese stupas, and consists of a circular gold leaf-gilded stupa surrounded by smaller temples and shrines. Construction of the Shwezigon Pagoda began during the reign of King Anawrahta and was completed in 1102 AD

De stad Bagan is één van de vroegere hoofdsteden van Myanmar, en is gesticht in het jaar 849. Het was de hoofdstad van het Bagan-rijk, waar het Theravada-boeddhisme het belangrijkste geloof was. Bagan is één van de absolute top bezienswaardigheden van Myanmar. Een reis naar Myanmar zonder tussenstop in Bagan is gewoonweg ondenkbaar. Bagan wordt niet voor niets vaak op één lijn geplaatst met Angkor. Bagan, dat is 42 km² bezaaid met tempels. Er zijn er meer dan 4400 in totaal. Dat is waanzinnig veel. Ondanks dat deze rijkdom al lang is verdwenen worden er tegenwoordig nog steeds nieuwe tempels bijgebouwd. In 1975 zijn er echter veel tempels afgebroken bij een grote aardbeving in Myanmar en vandaag de dag zijn nog steeds niet alle gebouwen hersteld. Tijdens ons bezoek aan Bagan huurden we fietsen. We fietsen langs alle bijzondere boeddhistische tempels in Bagan. Je kunt niet naast Shwezigon Paya kijken: de gigantische gouden stoepa van deze tempel zie je van ver blinken zelfs in de regen. Shwezigon Paya is een schitterende tempel, die model stond voor de Shwedagon pagode in Yangon. Shwezigon Paya wordt eigenlijk algemeen beschouwd als het prototype voor het gros van de Myanmarese pagodes.

Donderdag 7 maart begon ik 's ochtends bij het Poolse Ornasowo alwaar ik na iets meer dan een halfuur wachten getrakteerd werd op ZSSK Cargo die met een tweetal gelede 131'ers en een kolentrein voorbij kwam. Het zou op deze eerste stek van de vakantie bij die ene kolentrein blijven, want buitenom een aantal containertreinen uit de grote havens van Gdańsk en Gdynia die vanuit de andere richting passeerden, bleef het stil. Naarmate de zon richting haaks draaide werd het statief weer ingepakt en vertrok ik richting het viaduct bij Majewo. Deze locatie staat vooral om de middagstek in de buitenbocht bekend, maar in principe kun je 's ochtends in de binnenboog ook prima terecht.

Na een ritje van dik twintig minuten arriveerde ik op de uitgekozen locatie, alwaar je een fraai zicht hebt over het glooiende landschap van noord Polen. Net nadat ik de ladder gestationeerd had was de eerste toeter in de verte te horen en werd er niet veel later een sleep containers zichtbaar. De trein werd voortgetrokken door de qua kleurstelling eenling Pol-Miedź Trans 111Ed-030. Deze nogal opvallende Pesa Gama kon dan direct na aankomst op de tweede locatie gefotografeerd worden, en deze foto volgt later dan nog eens. In de daaropvolgende twee uur was het opnieuw stil met goederentreinen vanuit de juiste richting. Als kers op de taart kwam er vanuit het zuiden een retro ET22 voorbij met een walsdraadtrein, gevolgd door een fraaie 183'er van bulk transshipment slovakia met een kolentrein. Na even geduld kreeg ik dan nog wel een Taigatrommel van Koltrans voor de lens, maar helaas zonder wagens. Je kunt natuurlijk niet altijd zes gooien.

Als volgende locatie had ik opnieuw Ornasowo uitgezocht, maar ditmaal voor treinen vanuit de andere richting. De zon begon bij Majewo wat kops te staan en dus besloot ik maar terug naar Ornasowo te rijden, wat ik uiteindelijk op precies het juiste moment deed. Na weer dik 20 minuten terug te hebben gereden kwam ik weer bij het zelfde veld als eerder op die ochtend aan, alleen nam ik dan een aantal portalen verderop plaats met de ladder in het veld. Nadat ik de ladder had neergezet viel het me op dat een vrachtwagen bij de overweg verderop bleef stilstaan. Deze overweg betrof een zelfbediening wat inhoud dat je op een knopje moet drukken, en wanneer er geen trein komt de bomen voor je open gaan. Het sein richting het noorden stond in ieder geval op rood dus het moest iets vanuit de juiste richting zijn. Mijn vermoeden werd snel bevestigd door een hoop geruis in de verte, en de vreugde was groot toen daar een fraaie blauwe 182'er van ČD Cargo de hoek om kwam. Zo'n loc stond hoog op het lijstje, en kon ik binnen 3 minuten na aankomst op deze plek dan meteen vastleggen!

Het is 11:05 als de ČD Cargo 182 164 het buurtschap Ornasowo achter zich laat en over enkele honderden meters het station van Pelplin door rolt met haar flinke sleep Lotos ketels. De trein is eerder op de ochtend vanuit Gdańsk-Rudniki vertrokken, alwaar zich een groot chemiecomplex bevind van onder andere Lotos en Koltrans / Unipetrol. Hier arriveren en vertrekken dagelijks flink wat keteltreinen die regelmatig voortgetrokken worden door de oudere locomotieven van verschillende vervoerders zoals dus hier het geval was met ČD Cargo. Lotos rijdt veel van haar keteltreinen zelf met locomotieven geleased bij CargoUnit, of eigen Newag Dragon exemplaren. Sommige treinen worden ook uitbesteed en dus kun je voor deze fraaie treinen ook onder andere ČD Cargo treffen!

Na de foto van HSL bij Salzbergen werd weer terug gereden richting Nederland voor de volgende trein.

De 1828 van Rail Force One zou een keteltrein (aangebracht door Lotos) overnemen in Bad Bentheim en in het pad van 14:11 uit Oldenzaal moeten rijden.

In Deurningen werd plaats genomen voor de volgende foto, al was ik over de positionering niet helemaal tevreden. De portalen achter mij zijn vervangen, en daarmee is dit eigenlijk het enige portaal waar je nog echt leuk kunt staan zonder afspandraden, of het huisje te pontificaal in beeld.

De struiken in beeld werden maar even voor lief genomen (de voorste digitaal gesnoeid) en zo kon afgedrukt worden toen de 1828 met keteltrein 43368 bij Deurningen de fotograaf passeerde.

20210606-8199

De kassen in het Westland boeien, zeker als je een blik naar binnen kunt werpen zie je een gestructureerde wirwar van lijnen, Ben er gek op,

All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.

If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".

20120207-0542

Een collage van 3 verschillende Haagse winterfoto's.

Ik ga binnenkort iemand les in creatief werken met lagen in photoshop geven... dit is een mooi voorbeeld hoe je dat kunt doen.

De laatste foto in Slovenië werd gemaakt in Dekani. Op 24 juni 2025 was het wederom een erg stille ochtend, maar kon de 363 008 met containertrein 42000 uit Koper Tovorna naar Soroksári út rendező nog wel gefotografeerd worden. Achterop de trein fungeert de 541 022 als opdrukloc.

De volgende ochtend stond de rit naar huis weer op het programma. Uitgerekend die ochtend reed de blauwe Taurus goed voor de zon bij Dekani. Je kunt (helaas) niet alles hebben natuurlijk. Komende week volgt een herkansing om eindelijk een blauwe loc goed voor de zon te fotograferen, wordt ongetwijfeld vervolgd...

Woon-winkelpand van architect Charles L. Quéré op de hoek van het Gangetje en de Hogewoerd in Leiden. Gebouwd na sloop van een oude fabriek en overkluizing van de gracht naast het (toen nog) smalle Gangetje. Opgeleverd in november 1939, opening van de eerste winkels in februari 1940. Het werk van Dudok lijkt een inspiratie te hebben gevormd; je kunt slechtere voorbeelden nemen.

Vanaf de brug over het spoor waar wij stonden heb je prima zicht op de spoordam in Prešnica, waardoor je de treinen van ver aan kunt zien komen.

Nadat de foto op de hoogvlakte (zie vorige foto) binnen was, werd nog een poging gedaan met de drone de trein in te halen naar de spoordam vlak voor het kruising station Črnotiče.

We zien nogmaals de 363 018 met lege ertstrein 48403 uit Voest Alpine Linz naar Koper Tovorna op 12 september 2025 vlak voor Črnotiče.

Dreigende wolken, maartse buien op tweede paasdag en dan lekker wandelen met een fotograaf! Dan krijg je deze foto, geschoten met de heerlijke Fuji!

Meer lezen over deze foto en of het wel leuk is om samen met mij te wandelen lees je hier in mijn laatste blogje (incl. wat andere foto's!) nldazuu.com/niet-te-houden/

Je kunt me ook volgen via: Photo Blog | Facebook | Instagram

20191212-3338

Bij deze schommels kunt u uw lege mobiel of tablet aansluiten. Hoe harder u schommelt hoe voller uw apparaat weer wordt.

Dit is een poosje mogelijk bij het Centraal Station Den Haag.

Groene stroom was nog nooit ZO groen.

All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.

If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".

De Niddertalbahn is nog even een van de leukste "nebenbahnen" rondom Frankfurt, met onbewaakte overwegen, veel treinverkeer en dus zelfs nog getrokken treinen, maar hier zal snel verandering in komen. Een elektrificatie volgt binnenkort, al is hier nog geen datum op geplakt. Ook zal er een nieuwe lijn komen die het Niddertal nog meer zou ontbinden met Frankfurt. Als dit allemaal doorgaat, waar ik natuurlijk mijn twijfels over heb, zou de Niddertalbahn een zeer saaie lijn worden met eentonige S-bahn treinstellen. Genieten voor zover het kan dus!

Sinds maart 2024 beschik ik over een Deutschlandticket, waarmee je onbeperkt kunt reizen met regionale treinen, bussen, trams en metro’s in heel Duitsland. Een heerlijke deal, waar ik de voorbije maanden veel gebruik van heb gemaakt. Toch heb ik besloten het abonnement aan het einde van deze maand op te zeggen — het werd simpelweg te duur, en de laatste tijd vond ik het zijn geld niet meer waard. Vandaag besloot ik dus voor een van de laatste keren met het Deutschlandticket op pad te gaan.

Eergisteren begon ik te onderzoeken of in Frankfurt de fraaie dieseltraxx-locomotieven (BR 245) nog in dienst waren. Na enig speurwerk bleek dat ze tegenwoordig geen vaste lijn meer hebben, maar af en toe tijdelijk op bepaalde trajecten worden ingezet. Een van die trajecten is de Niddertalbahn, waar momenteel twee omlopen met de 245 gereden worden. Jammer genoeg zijn dat er niet veel, met bovendien lange pauzes tussen de ritten. Gelukkig rijden ze wel ritten overdag, en niet enkel in de spits. Omdat het een trek-duwstam is, zou het bovendien lastig kunnen worden om de locomotief zelf goed te fotograferen.

Tussen 10:00 en 17:00 uur worden de volgende ritten met een 245 en Dosto gereden, met normaal gezien de loc aan de frankfurt kant:

10:45 / 14:55 Frankfurt am Main → 11:57 / 15:57 Glauberg

13:32 / 16:02 Glauberg → 14:45 / 17:13 Frankfurt am Main

Niet veel, maar iets is beter dan niets. Dus besloot ik het erop te wagen. Vrijdag 24 oktober was de enige dag waarop het kon. Mijn doel: zoveel mogelijk foto’s van de locomotief maken — of die nu aan het trekken of duwen was, maakte niet uit.

We vertrokken om half zes ’s ochtends in Lier richting Brussel, waar we de ICE 11 naar Frankfurt namen. Die is de laatste tijd behoorlijk betrouwbaar, al duiken er soms problemen op - en vandaag was zo’n dag.

In Aachen liep de rit vertraging op, waardoor we ruim een kwartier te laat in Köln aankwamen. Vervolgens kwam de melding dat we zouden worden omgeleid via Köln Süd, wat nog meer vertraging zou opleveren. Jammer genoeg maakte iemand in het seinhuis een foutje, waardoor onze trein naar Köln Ehrenfeld werd gestuurd - volledig de verkeerde richting op. Uiteindelijk liepen we meer dan een uur vertraging op. Daarmee viel mijn eerste fotodoel weg: een achterkantfoto van de 245 in Glauberg-Glauburg.

De ICE reed uiteindelijk met +70 minuten en werd vanaf Frankfurt Flughafen afgeschaft. Daar stapten we over op een andere ICE naar Frankfurt Hauptbahnhof. We wisten al dat we de dosto, die een uur later voor ons zou vertrekken naar de Niddertalbahn zouden missen wegens afgeschaft tot 2 haltes verder, maar de volgende zou gewoon rijden. Toen het vertrektijd was, stond de trein nog steeds aangegeven, maar hij kwam niet opdagen. Na vijftien minuten verdween hij plots van het scherm, zonder enige omroep. De volgende, die om 12:55 vertrok, reed gelukkig wel. We besloten alvast naar Bad Vilbel te gaan, en vandaar namen we eindelijk een trein richting de Niddertalbahn. 3 uur te laat zaten we dan op de trein naar de Niddertalbahn, wonder boven wonder had dat niet enorm veel gevolgen voor de planning!

Ik stapte uit in Eichen en besloot aan het oostelijke deel van de lijn mijn eerste foto te maken. In Eichen kwam ik om 13:41 aan; om 13:55 zou de dieseltraxx vertrekken. Mijn trein was gelukkig op tijd, en ook de traxx reed volgens schema. Om 13:50 stond ik op de plek die ik had uitgezocht — zonnig, veel wind en een fraai wolkendek in beeld. De kans op zon was aanwezig, maar een paar wolken konden het beeld nog flink verpesten.

Na een paar minuten vol spanning ging het ene licht aan en het andere uit de overweglichten en de zon... Een kleine wolk schoof net voor de zon langs, precies op het verkeerde moment. Gelukkig waaide het hard, en na een minuut trok de wolk weer weg, precies op tijd voor de passage. De dieseltraxx kwam in beeld, en alleen de bomen in de achtergrond zaten nog in de schaduw. Foto toch gelukt, pfew! Met het onstabiele weer vandaag had ik echt geluk, en ik was enorm blij dat dit moment precies goed uitkwam.

Volgens de planning, waar ik me weer aan kon houden, ging ik daarna naar Schöneck, aan het westelijke deel van de lijn. Daar had ik een veld gevonden met een fraai uitzicht, ideaal voor een tweede foto. Het werd weer enorm spannend: twintig minuten voor de passage kwam er een groot wolkendek aandrijven. In het midden zat een open strook, en precies daarin viel de geplande doorkomst tussen 16:25 en 16:40.

Om 16:27 was de passage gepland van de trein, gelukkig had hij bij Bad Vilbel een 5-tal minuten vertraging opgelopen, want om 16:27 trok het laatste deel van een wolk weg. Om 16:29 zat er nog een sluier voor, die ging om 16:30 weg. Om 16:31 kwam de volgende sluier en net toen die bij mij weg was kwam de trein, in de achtergrond zie je de brug nog die zich in de fotowolk bevind. De trein naderde traag, en precies op het moment dat hij voor me reed, brak de zon volledig door. Ongelooflijk veel geluk - opnieuw een zonfoto met enorm veel geluk!

Daarna liep ik terug naar het station. Ik maakte nog een leuke foto van een trein die uit de tunnel kwam en reisde vervolgens door naar Bad Vilbel-Gronau. Daar leek het erop dat de 245 niet meer in de zon zou komen, dus besloot ik die trein zelf te nemen. Dat bleek uiteindelijk een verstandige keuze: het leverde tijdswinst op en verminderde het risico om de laatste trein naar huis te missen. Uiteindelijk passeerde de trein inderdaad in een hevige fotowolk, ik vrees dat deze nog minstens een half uur bleef.

Wat de foto’s betreft: met twee geslaagde zonfoto’s op de twee verschillende delen van de lijn was ik meer dan tevreden. Hierna ging de rit naar huis rustig, met een dik half uur vertraging reden we België binnen, uiteindelijk werd met trein en bus ongeveer een uur later als gepland aangekomen in Lier.

De Marker Wadden is een nieuw aangelegd natuurgebied in het Markermeer. Het bestaat momenteel uit 5 nieuw gevormde eilanden waarvan alleen het grootste eiland voor bezoekers toegankelijk is. Het ontstaan van nieuwe planten- en dierengemeenschappen is in de loop van de tijd heel goed te volgen. Je kunt er alleen komen met een boot, bij mijn bezoek was dat een prachtige driemaster.

Je kunt dit huis zien vanaf de Oosterschelde, zie ook flic.kr/p/2nwS8WM. Onlangs heb ik het vanaf de landzijde gezocht en gevonden, het ligt echt relatief afgelegen.

------------------

Gute Aussicht.

Man sieht dieses Haus von der Oosterschelde, siehe auch flic.kr/p/2nwS8WM Neulich habe ich es von der Landseite gesucht und gefunden, es liegt wirklich relativ einsam.

-----------------

Good view

You can see this house from the Oosterschelde, see also flic.kr/p/2nwS8WM. I recently searched for it from the land side and found it; it really is pretty isolated.

Dankzij het fijne contact wat ik destijds had met een machinist van ACTS, was het voor mij wel eens mogelijk om plaatjes te maken op plekken waar je niet zo gauw kunt en mag komen.

Op deze 27e februari 2003 plaatst de 6407 een Tads-y bij in de afvoertrein naar Kijfhoek. Het heuvelsein wordt niet meer gebruikt maar is blijven staan.

Scan van dia.

Mannetjes merel laat zien hoe mooi hij is! Je kunt hem onder het vergrootglas bekijken.

Enlarged version

20210728-8771

De strandzomer in Kijkduin laat nog even op zich wachten.

Strandpaviljoen Mambo. Hier heb je een VIP-gedeelte waar je een groot vierkant bed kunt huren voor € 75,-- inclusief "service". Wat die "service" precies inhoudt stond er niet bij. Mag toch hopen dat je niet zelf je drankjes hoeft te halen aan de bar.

All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.

If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".

Vanuit Freden werd koers gezet naar een van de leukste stekken in het Leinetal, waar ik tot nu toe nog geen foto's had gemaakt: Wispenstein.

Hier wilden we de Infraleuna 159 232 opwachten met kaliloogtrein 95095 uit Wunstorf (Bokeloh) naar Gerstungen (Heimboldshausen).

Helaas liep de trein onderweg de nodige vertraging op, waardoor de trein niet meer zou passen met de Kali+Salz 185 die vanuit zuidelijke richting onderweg was. Jammer, maar helaas. Ook kwamen we onderweg terug naar Freden nog de MFD 186 tegen, alsmede een HSL autotrein. Je kunt niet alles hebben; de stek bij Wispenstein stond voor mij hoger op het lijstje dan hetgeen we gemist hebben.

Een appje van een bevriende machinist zorgde er vervolgens voor dat we in Freden meteen door reden naar de volgende stek, want er was een knaller van formaat in aantocht...

Klompenpad Kreelsepad (je kunt kiezen uit 7, 8 of 14 km)

© all rights reserved by B℮n

Porto, Portugal and the surrounding areas are serviced by the Porto Airport, traditionally called Francisco Sa Carneiro Airport. The airport code is OPO, which is how the airlines and various travel websites refer to the website when booking and scheduling flights. It is the third busiest airport in the country based on passengers and aircraft operations – the other two airports are in Lisbon and Faro. The airport is located about 6 miles from the city center of Porto. The airport is also accessible via public transportation, making it easy for tourists and locals to reach the airport and the surrounding areas very easily.

Francisco Sá Carneiro Airport or simply Porto Airport is an international airport near Porto, Portugal. It is located 11 km northwest of the centre of Porto. Photo of boarding people at sunset.

Luchthaven Porto - Aeroporto Francisco Sá Carneiro ligt ten noorden van Porto in de hoek waar de snelwegen A28 en A41 elkaar tegenkomen. Via de laatste weg kunt u het vliegveld bereiken. De luchthaven heeft een start- en landingsbaan en is een belangrijke basis voor TAP Portugal, Ryanair en easyJet. Sá Carneiro is de derde drukste luchthaven van Portugal. De twee andere luchthavens zijn Lissabon en Faro. Porto kenmerkt zich door de grote hoogteverschillen en de porthuizen aan de zuidkant van de Douro rivier. Foto van passagiers die aan boord gaan tijdens de zonsondergang.

Van de week zag ik op facebookpagina van Zoom.nl hoe je dit kunt maken. Lekker aan de gang geweest, met oa dit als resultaat. Zie voor meer op mijn website: www.petje-fotografie.nl

www.petje-fotografie.nl

Don't use my images on websites or any other media without my permission. © 2020

Het voordeel van grijs weer is natuurlijk dat je 2 kanten op kunt fotograferen. Om hier optimaal gebruik van te kunnen maken reden we weer naar Schmilka-Hirschmühle, zodat we op het perron beide kanten op konden fotograferen. Treinen uit Bad Schandau zijn zichtbaar door het sein wat uit de stand stop komt, voor treinen vanuit Tsjechië heb je ook een sein maar die staat standaard op groen. Er werd dus op het meest logische perron gewacht op wat ging komen, en dat werd al snel beloond.

AWT brengt meerdere treinen voor diverse private goederenvervoerders van Děčín naar Bad Schandau, waardoor je in het grensgebied zomaar leuke tractie tegen kunt komen.

De 753 727 van AWT was op 30 mei 2018 onderweg met keteltrein 42374, CFL Cargo zou de trein in Bad Schandau Ost overnemen.

photo rights reserved by B℮n

Located in Cortes de Pallás, in the Umbría de Chirel, we find a spectacular hiking trail to the castle of Chirel. Although this place has a great landscape to offer, we are shrouded in a thick fog. The big advantage of the bad weather is that we don't meet anyone. We have the realm to ourselves. The first part is not that steep and is a fine path with grit and small stones. To my right I see a mountain in the mist, to my left a sloping abyss. There I could see beautiful views if the weather were not so gray. I can now mainly see the sides of my hood and in front of me about a meter or so, until my view is obscured by the fog. The dew on the hundreds of cobwebs in combination with the mist give a special atmosphere. Every now and then we stop for a moment to catch our breath. We fantasize about the beautiful view we could have now. You better laugh about it! When I look halfway across the forest it feels like I'm alone in the world. Suddenly I am startled by a Spanish ibex and he is startled by me. He quickly disappeared into the fog. It is closely related to the Alpine ibex.

The Castillo de Chirel is located above the El Júcar Gorge. It was a very important building and an important place for the strategic control of trade on the Júcar route. Dating back to the 15th century, there is evidence that this fortress was one of the most important in the area. The castle is well preserved and with its triangular layout, it conforms to the topography of the country. The fortress lent itself to defense both for its strategic location and for defensive features such as arrow slits and a moat on one side. Although the fortress has been destroyed in parts, you can still see the walls, the water tank and the main tower. There is a rock that rises nicely above the El Júcar gorge. Impressive thick fog and rich cultural heritage make this trail a unique experience.

Gelegen in Cortes de Pallás, in de Umbría de Chirel, vinden we een spectaculaire wandelroute naar het kasteel van Chirel. Hoewel deze plek een geweldig landschap te bieden heeft worden we gehuld in een dikke mist. Het grote voordeel van het slechte weer is dat we niemand tegenkomen. We hebben het rijk voor onszelf. Het eerste gedeelte is nog niet zo steil en is een prima te belopen pad met gruis en kleine stenen. Rechts van me ontwaar ik in de mist een berg, links van me een glooiende afgrond. Daar zou ik prachtige uitzichten kunnen zien als het niet zo’n grijs weer was. Ik zie nu vooral de zijkanten van mijn capuchon en voor me uit een meter of wat, totdat het zicht me wordt ontnomen door de mist. De dauw op de honderden spinnenwebben in combinatie met de mist geven een bijzondere sfeer. Af en toe staan we even stil om op adem te komen. We fantaseren het prachtige uitzicht dat we nu zouden kunnen hebben erbij. Je kunt er maar beter om lachen! Als ik halverwege uitkijk over het bos voelt het alsof ik alleen op de wereld ben. Plots schrik ik van een Spaanse steenbok en hij schrikt van mij. Snel is hij alweer verdwenen in de mist. Hij is nauw verwant aan de alpensteenbok. Het Castillo de Chirel ligt boven de El Júcar-kloof. Het was een zeer belangrijk gebouw en een belangrijke plaats voor de strategische controle van de handel op de Júcar-route. Het dateert uit de 15e eeuw en er zijn aanwijzingen dat dit fort één van de belangrijkste in dit gebied was. Het kasteel is goed bewaard gebleven en vormt zich met zijn driehoekige indeling naar de topografie van het land. Het fort leende zich voor verdediging, zowel vanwege de strategische ligging als door defensieve kenmerken zoals pijlspleten en een slotgracht aan één kant. Hoewel het fort in delen is verwoest, kun je nog steeds de muren, de watertank en de hoofdtoren zien. Er is een rots die mooi uitsteekt boven de El Júcar-kloof. Indrukwekkende dikke mist en het rijke culturele erfgoed maken dit pad tot een unieke ervaring.

Nu ik al een aantal ÖBB Talenten op foto had weten te zetten, begon ik uit te zoeken wanneer ik een DB Talent – ook wel bekend onder hun bijnaam Hamsterbacke – voor de lens kon krijgen. Vanaf het balkon van ons vakantiehuis had ik namelijk al wat observaties gedaan, en die leerden me dat er om 10:46, 14:46 en 18:46 telkens een DB-variant vanuit Seefeld richting Innsbruck vertrok. Die tijden hield ik in mijn achterhoofd voor aan de overweg 😉.

Voor de geïnteresseerden: dit is trouwens gewoon te zien op het Fahrplanbild van de ÖBB. DB Talenten hebben namelijk zowel eerste als tweede klasse, dus je kunt ze op die manier makkelijk onderscheiden van hun ÖBB-tegenhangers. Maar ach, het was natuurlijk geen straf om op ons balkon te zitten, met uitzicht op de sneeuwbedekte bergen van het Inntal 😄.

Enfin, op dag 2 van ons verblijf had ik mijn eerste DB Talent al kunnen fotograferen aan het overwegje (die foto hou ik nog even achter de hand). Op dag 5, met opnieuw schitterend weer en lenteachtige temperaturen rond de 17°C, had ik met mijn oudste zoon een langere wandeling gepland. Mijn oog was gevallen op een route van Scharnitz – het Oostenrijkse grensstation – terug naar Seefeld. De eerste drie kilometer zou ik de spoorlijn volgen tot in Giessenbach. Een kwestie van strategisch plannen natuurlijk, want dat zou gegarandeerd nog een treinfoto opleveren.

Omdat ik tijdens de ochtenduren nog niet op pad was geweest deze vakantie, stond ik rond 8:30 op en begaf me opnieuw naar de overweg. Elke kans op een mooie foto moest benut worden! Na het fotograferen van twee passerende treinen, zag ik in de dienstregeling dat er om 9:56 een DB Talent zou toekomen in Seefeld, komende uit Garmisch-Partenkirchen – meteen ook zijn eindstation. Van die kant van het station had ik nog geen foto’s genomen, maar het leek me dat er vanaf de Riehlweg – die daar zo’n driehonderd meter parallel aan de spoorlijn loopt – wel een goede plek moest zijn.

Na wat heen en weer stappen vond ik inderdaad een mooi standpunt. En jawel, de Hamsterbacke werd naar volle tevredenheid vastgelegd!

-----

After capturing several ÖBB Talent trains on camera, I started looking for opportunities to photograph a DB Talent — also known by its nickname Hamsterbacke. From the balcony of our holiday home, I’d already observed that DB trains left Seefeld for Innsbruck at 10:46, 14:46, and 18:46. Handy times to keep in mind for a quick visit to the crossing 😉

A bit of walking later, I found the perfect spot. And yes — I caught the Hamsterbacke just the way I hoped.

----------

Seefeld in Tirol, 11/04/2025

DB 2442 233

RB/S6 5411 Garmisch-Partenkirchen - Seefeld in Tirol

Na de IC werd het tijd voor de knaller van de dag. De bijzonder fraaie 140 438 van de Bayba was in aantocht met de Henkelzug. Uiteraard kwam ook net de eerste flinke wolk aanzetten richting de zon. Omdat je de trein van ver aan kunt zien komen en slechts 1,5 km verderop ook een spotplek is stonden we al klaar voor een last minute verplaatsing. Toen de trein in de verte aan kwam rijden leek het net goed te gaan wat ook het geval is als we hier de 140 438 voorbij zien komen rijden. Hoe close het was is te zien op de volgende foto.

Vanochtend een workshop gevolgd van Judith Borremans op de Strijbeekse heide. Enorm veel tips & trics gekregen wat je gelijk in de praktijk kunt brengen. Maar ook enorm genoten van een schitterende ochtend, dank Judith.

www.petje-fotografie.nl

Don't use my images on websites or any other media without my permission. © 2019

All rights reserved

Soms kun je bij een zonloze dag opnamens maken die je met zon bijna niet kunt maken,zoals dit fotopunt in Karlstadt met rechts het Bhf en iets verder het complex van de zementwerke.

Na op 10 september een dagje andere dingen te hebben gedaan, werd op 11 september 's ochtends weer de dag langs de spoorlijn gestart. Een voordeel als het vrouwtje graag uit slaapt maar je zelf altijd vroeg wakker bent is dat je de eerste uurtjes altijd ongestoord je gang kunt gaan ;-)

Bij Dekani konden de 541 009 en 541 014 worden gefotografeerd met kolentrein 48420 van Koper Tovorna naar Voest Alpine Linz. Achterop worden de locs geholpen door de saaie 193 100.

De inhaalactie slaagde, doordat de trein aan de kant ging in Oberwesel. Er was tijd genoeg om de toren te bereiken waaruit je kunt fotograferen, en zo ontstond de 2e foto van de 186 454 met haar fraaie witte VTG silowagens op 19 april 2018

photo rights reserved by Ben

Matka Canyon is only a half-hour drive from Skopje, yet it feels like a completely different world. Over thousands of years, the Treska River carved this deep gorge, where steep limestone walls rise almost vertically from the water. It is a landscape shaped by rock, light, and silence. Along one side of the canyon runs a narrow footpath that clings to the rock face. That path is part of the Matka Canyon Trail, a route of about 6 km round-trip that follows nearly the entire length of the gorge. Some sections are wide and peaceful, while others are narrow and dramatic, hanging directly above the water — the kind of trail that gives Matka its unique character. In the photo, you see a small boat gliding through the canyon, the second way to discover this place. Here you can not only paddle by kayak between towering cliffs, but also take a boat ride deeper into the gorge. The boat brings you all the way to the entrance of the mysterious Vrelo Cave, one of the deepest underwater caves in the world, filled with dark pools and limestone formations that create an almost otherworldly atmosphere. Matka Canyon is the kind of place where time slows down — where every step, whether walking, paddling, or sailing, brings you closer to the quiet beauty of nature. A blend of ruggedness, peace, and grandeur that is truly unforgettable.

A small boat moves quietly through Matka Canyon, the boatman guiding it between the cliffs while a man at the front films the best view with his selfie-stick as the canyon rises around him.

Matka Canyon ligt op slechts een half uur rijden van Skopje, maar voelt meteen als een wereld op zichzelf. De rivier Treska heeft hier in duizenden jaren een diepe kloof uitgeslepen, met steile kalkstenen wanden die bijna recht uit het water omhoog rijzen. Het is een landschap van rots, licht en stilte. Langs één van deze wanden loopt een smal pad dat zich letterlijk tegen de rots vastklampt. Dat pad maakt deel uit van de Matka Canyon Trail, een route van ongeveer 6 km heen en terug. Het volgt vrijwel de gehele lengte van de canyon en biedt voortdurend spectaculaire uitzichten over het water beneden. Sommige stukken zijn breed en rustig, andere smal, spannend en direct boven het water — precies het soort pad dat Matka zijn bijzondere charme geeft. Op de foto zie je een bootje dat door de kloof vaart, een tweede manier om Matka te beleven. Je kunt hier niet alleen kajakken tussen de hoge kliffen, maar ook met een boottocht dieper de canyon in. Deze tocht brengt je uiteindelijk bij de ingang van de mysterieuze Vrelo Cave, één van de diepste onderwatergrotten ter wereld, waar kalksteenformaties en donkere waterkamers een bijna magische sfeer creëren. Matka Canyon is zo’n plek waar elke stap — of je nu wandelt, peddelt of vaart — je dichter bij de natuur brengt. Een combinatie van ruigheid, rust en schoonheid die je niet snel vergeet.

Berlin city night view

Een heidelandschap fotografen met een laagje mist zoals de afgelopen dagen! Een uurtje voor zonsopkomst aanwezig zijn voor een goede voorbereiding wordt ruimschoots goed gemaakt als je dit soort foto’s kunt maken! Wil je meer zien, kijk dan op www.vanderburgtfotografie.nl/blog of de video flic.kr/p/M53EaQ.

Een door mij veel bezochte plek in Duitsland is toch wel Bornheim. Als er omleidingen zijn ga ik hier graag heen aangezien het een simpele plek is waar je de gehele dag kunt staan zonder lastige obstakels. Vorig jaar, 16 februari, bezocht ik deze plek voor het eerst en kwamen de foto's ook een beetje anders uit de verf dan dat we nu gewend zijn. Voor treinen uit de richting Brühl koos ik er namelijk voor om wat dieper in het veld te gaan staan. Iets wat met een beetje begroeiing totaal onmogelijk is op deze plek. Tijdens mijn eerste bezoek aan Bornheim wist ik meteen mijn eerste plaatje van Widmer Railservices te schieten die natuurlijk de bovenstaande foto toont.

In een heerlijk winters zonnetje komt de van SBB Cargo onderverhuurde WRS 482 047 door de kale velden van Bornheim. Ze is onderweg met een bonte keteltrein die vooraan bestond uit gloednieuwe ERR ketelwagens wat natuurlijk de foto helemaal afmaakte. De trein komende vanuit het Ruhrgebiet, vermoedelijk Gelsenkirchen-Bismarck, zal haar reis vervolgen over de linker oevers van de Rhein richting Koblenz en verder zuidwaarts!

Wifey, Bestie, Daddy, Kunt

I love her mouth words <3