View allAll Photos Tagged kunts
Nadat de voorgaande dagen tijdens onze trip naar het Maintal in mei vrij bewolkt waren verlopen, hadden we de hoop dat onze laatste dag wel flink zonnig zou zijn. Er zou namelijk een nogal opvallende verschijning plaatsvinden welke ik nog nooit eerder op zo'n grote schaal gezien had. Boven het midden van Europa zouden twee luchtstromen langs elkaar in tegengestelde richting vanuit zuidwest naar noordoost stromen. De zuidelijke luchtlaag kwam vanuit het zuidwesten en wierp een gigantische sluier van noordoost Spanje tot aan het oosten van Polen. Alles wat onder deze lijn zat lag bedekt onder deze sluier. Boven deze lijn was het nagenoeg overal zonnig, het contrast op deze scheidingslijn waar de luchtlagen elkaar ontmoeten, was dan ook erg groot. We kregen zo'n twee dagen van tevoren al in de gaten dat het Maintal in de buurt van deze scheidingslijn zou zitten, en dan in positieve zin. Maar de avond van tevoren werd toch langzaamaan duidelijk dat deze lijn iets noordelijker ging zitten dan verwacht. Het was dus een kans op volle bak zon, of opnieuw last van wolken.
's Ochtends, net nadat de wekker was gegaan, werd direct gekeken op de satelliet beelden hoe het ervoor stond. Het was toch wel vrij krankzinnig dat de helft van Europa in de zon zat te genieten, en de andere helft onder de sluier zat, en dat het Maintal echt PRECIES op de scheidingslijn lag. De grens lag ongeveer ter hoogte van Veitschöchheim, maar aangezien de zon natuurlijk vanuit het oosten, achter de sluier, omhoog kwam, lag nog heel het Maintal zo'n beetje in de schaduw. Met een traag tempo schoof de lijn steeds verder richting het zuiden waarop we besloten richting Harrbach te rijden, zo ver mogelijk van de grens vandaan. Het idee werd nog geopperd om wat noordelijker te rijden richting het Sinntal aan de Nord-Süd Strecke. Maar aangezien we daar nog geen stekken hadden uitgezocht, en we verwachtten dat de zon redelijk snel tevoorschijn zou komen in het Maintal, werd er ook in het Maintal gebleven.
Eenmaal in Harrbach aangekomen hadden we een prachtige blauwe lucht, maar zat de zon net in de laatste dunne restjes van de gigantische sluier, waardoor er toch nog op het mooie licht gewacht moest worden. Op TXL na, welke dan wel met twee fraaie 193'ers passeerde, kwam er niks boeiends voorbij. Zo langzaamaan kwam de zon er steeds meer bij waarop we erop gokten dat op de volgende stek in Himmelstadt het wel moest gaan lukken. Hier kwamen een aantal fraaie treinen voorbij, maar de zon bleef toch net in de hoog hangende sluierwaas zitten waardoor het mooie licht uit bleef.
Terwijl we in Himmelstadt stonden kregen we twee meldingen van Press vanuit Fulda door. Als eerste was de blauwe Press 155 059 met een ARS Altmann autotrein vanuit Bremen naar München onderweg, welke werd gevolgd door de in Integro kleurstelling rijdende Press 155 045 met een keteltrein vanuit Hamburg naar Hof. Een Baureihe 155 is een zeldzame gast in het Maintal, en al helemaal van Press, dus deze twee treinen zouden toch wel heel leuk zijn om op foto te hebben hier. Beide treinen zaten vrij kort achter elkaar maar zouden iets na twaalven het Maintal doorkruisen. Normaliter is dit een vrij lastig tijdstip omdat dan alle stekken vanuit het noorden vrij kops zijn. Enkel in Gambach ligt het spoor gunstig, maar dat was al jaren begroeid met bosjes. Gelukkig waren uitgerekend dit voorjaar de bosjes weggehaald waardoor we dus wel naar deze stek konden. Aan het eind van de ochtend verplaatsten we dan weer wat verder naar het noorden richting Gambach, vooral in de hoop dat de zon dan net uit de sluier zou zijn. We hadden veel geluk, want toen we door Karlstadt reden kwam de zon dan echt goed tevoorschijn!
Nadat we in Gambach waren aangekomen dachten we eindelijk na deze toch wel aparte ochtend, rustig in het zonnetje te kunnen wachten op de veelbelovende treinen. Helaas maakte een vervelende bezoeker dit toch nog even lastig, welke zich schijnbaar graag met andermans zaken bemoeide. Dit liep gelukkig allemaal zonder gekkigheid af. Niet veel later was de eerste van twee treinen in Gemünden am Main aangekomen en zou dus snel langs onze camera's passeren. Tot onze toch wel grote teleurstelling was de keteltrein in Jossa aan de kant gehaald en zou voorlopig ook niet meer vertrekken. Gelukkig zou de fraaiste van de twee treinen wel door rijden...
Het is 12:14 als in een fris voorjaarslandschap de evenzo frisse Press 155 059 met ARS Altmann autotrein 95566 te Gambach passeert vanuit Bremen Rangierbahnhof naar München-Freimann. Het bleek hier te gaan om een eenmalige spottrein welke we dus even heel mooi meegenomen hadden! Uiteindelijk zou de tweede trein van Press pas aan het eind van de middag, zonder aankondiging, verder rijden waardoor ze ons vanuit de verkeerde richting in Gemünden am Main passeerde. Je kunt niet altijd zes gooien, de meest bijzondere van het duo stond immers op foto!
Daar was hij dan eindelijk, de eerste trip van 2023. Na twee pogingen in maart en april, die beiden niet doorgingen door het slechte voorjaarsweer, was het driemaal scheepsrecht. Met opties als Zwitserland, Oostenrijk, Slovenië, Tsjechië enzovoort, moest er begin mei toch wel iets tussen zitten met goed weer. Dat dit voorjaar qua weer niet het beste is bleek ook deze derde poging, want nagenoeg overal zou het voornamelijk bewolkt en regenachtig worden. Er was echter één uitzondering waarbij de weersverwachtingen compleet anders waren, en dat was Zweden! Even leek het ook hier nog onzeker te zijn, maar een aantal dagen voor vertrek werd dan de knoop doorgehakt, en werd er op zondag 7 mei vertrokken naar dit prachtige land waar ik zelf nog niet eerder was geweest. Aangezien ik samen met Wilmer al langere tijd Zweden in het vizier had, hoefden we niet bijster veel uitzoekwerk meer te verrichten. Dit land, wat bij velen met deze hobby totaal onbekend is, heeft ontzettend veel gave treinen en stekken te bieden die we graag eens zelf in het echt wilden zien. De charmes van de veelal enkelsporige trajecten doen er nog een schepje bovenop. Er rijden op dagelijkse basis genoeg leuke treinen die je met een strategische uitvalsbasis vrij gemakkelijk kunt fotograferen. Openbare systemen helpen wel flink daarbij, want anders wordt het wel lastig om op de juiste momenten op de goede locatie te zijn.
Bon, op de zondagochtend werd er al vroeg vertrokken in noordwaartse richting met als eerste bestemming Karlstad in het in Värmlands län, wat we na zo'n dikke 15 uur rijden moesten bereiken. Vlakbij Karlstad ligt het plaatsje Kil wat een belangrijk knooppunt is voor een vijftal richtingen. Zo kun je vanuit hier naar Noorwegen, richting Göteborg, heb je twee spoorlijnen verder landinwaarts in oostelijke richting en is er tenslotte de dieselspoorlijn naar Torsby waar je geregeld houttreinen met fraaie Nohab's kunt treffen. Naast doorgaand verkeer zit er in het nabijgelegen Grums en in Karlstad zelf hout-industrie welke vanzelfsprekend houttreinen met zich meeneemt. De combinatie van open velden maar ook beboste gebieden maakt stekken vinden vrij eenvoudig, welke dan ook nog eens fraai ogen. De fanatieke snoeiwerkzaamheden langs het spoor in Zweden helpen daarbij nog een handje. Het is een kwestie van kijken op Google Maps en de zonstand checken en gaan met die banaan.
Terwijl we door Denemarken reden werd de dichtbewolkte lucht in vrij rap tempo ingewisseld voor een stralend blauwe hemel met daarbij direct aangenamere temperaturen. Nadat we de imposante Øresundsbron, de brug tussen Kopenhagen en Malmö, waren overgestoken bevonden we ons dan eindelijk in Zweden, waar we nog ruim vijf uur moesten rijden vooraleer onze bestemming te bereiken. Via de westkust reden we naar boven waarbij we onderweg even een tussenstopje hielden om een lege houttrein van HectorRail te fotograferen, helaas zonder succes. De speling was net wat te kort waardoor het hoogstatief nog niet goed stond toen daar de trein al voorbij kwam. Vervolgens werd de reis hervat om even de grote gele M van Zweden uit te proberen. Nadat de maagjes gevuld waren reden we zo langzamerhand in de buurt van Göteborg, en we zagen op de telefoon dat GreenCargo vanuit het noorden onderweg was met een trein naar Göteborg. De trein zou ons iets verderop letterlijk kruisen, en dus werd er weer een tussenstopje ingelast ter hoogte van Älvängen. In tegenstelling tot veel spoorlijnen in Zweden, was deze wel dubbelsporig, en het zou dan ook een van de weinige foto's van de week worden aan een dubbelsporig traject in dit Scandinavische land. Dat maakte natuurlijk niks uit, want deze eerste foto hadden we meteen bingo!
Het is 19:58 als rechts in beeld een luchtballon net aan de grond is gekomen, en tegelijkertijd in de langzaam ondergaande zon de nog blauwe GreenCargo Rc4 1154 de twee Nederlanders en twee nieuwsgierige boeren passeert te Älvängen. Met gemengde trein 44953 is ze vanuit Ånge onderweg naar het bij Göteborg gelegen Sävenäs Godsbangård. Waar de meeste exemplaren van dit loctype al rondrijden in de groene GreenCargo kleurstelling, bezit deze ruim 40 jaar oude locomotief nog de blauwe kleurstelling welke ze ooit kreeg van de Zweedse staatsspoorwegen. De eerste knaller van de vakantie was binnen, en we hadden ons verblijf nog niet eens bereikt! Het was de start van een ontzettend gave week!
Gileppe stuwdam
De Gileppe stuwdam is een machtig mooi bouwwerk in de Ardennen en ligt nabij de plaats Jalhay. Het stuwmeer, het Lac la Gilleppe,heeft een capaciteit van maar liefst 25 miljoen kubieke meter water. Dat is veel, heel veel! De enorme stuwdam behoort tot de oudste betonnen stuwdammen van Europa en de bouw begon in 1869 en duurde tot 1878. Op 28 juli van dat jaar werd de stuwdam geopend door koning Leopold II. In 1971 werd de stuwdam opgehoogd tot de huidige hoogte.
Vandaag de dag kunt u een schitterende wandeling maken en de oevers van het meer verkennen. U kunt ook over de Gileppe stuwdam wandelen en even stilstaan bij het indrukwekkende beeld van de 13 meter hoge leeuw. Dit beeld is gemaakt door Félix Bourré en bestaat uit 186 blokken steen. Het is een indrukwekkend beeld en schitterend om te zien.
U kunt gratis parkeren en vervolgens loopt u naar de zeventig meter hoge uitzichttoren. U kunt dan met de lift omhoog naar de top. Hier heeft u een prachtig uitzicht op de omgeving. U ziet dan onder meer het Hertogenwald. Ook zijn hier toiletten en is er een brasserie met een leuke kaart. U kunt dan de lift helemaal naar beneden nemen. Dan loopt u zo de dam op. Ook is hier een brasserie te vinden en een leuke speeltuin voor de kinderen. Allemaal goed geregeld!
🎵
Dutch Lyrics:
De Kern (by Stef Bos)
Leren weggaan om te blijven
Leren leven van de lucht
Geven zonder iets te krijgen
Altijd zoeken naar geluk
Wat teveel is achterlaten
En weer teruggaan naar de bron
Altijd vragen blijven stellen
Tot je niet meer weet waarom
En alles zien vergaan
En toch geloven in wat blijft
Geloven in wat blijft
Verloren lopen in verlangen
Ook al raak je alles kwijt
Open staan voor wat je bang maakt
Open staan voor wat zich sluit
In de spiegel blijven kijken
En jezelf niet ontwijken
Afstand nemen, wakker blijven
In een doorgedraaide tijd
En alles zien vergaan
En toch geloven in wat blijft
Alles zien vergaan
En toch geloven in wat blijft
Want je kunt jezelf soms verliezen
In een wereld die verandert
Maar je vindt jezelf weer terug
In de ogen van een ander
Dus de schoonheid van wat vreemd is
Niet verwerpen, maar omarmen
En alles zien vergaan
Alles zien vergaan
Alles zien vergaan
En toch geloven in wat blijft
Het onverklaarbare verklaren
Lichter worden met de jaren
Tot er niets meer overblijft
Dan de kern van wat we zijn
Kom Er Bij van Niels Albers
Roterij Sabbe / Vlaspark (Kuurne)
Deze ingreep maakt van klimmen een bewuste activiteit: een kunst. Het is een organische opgang naar het dak van een historische roterij. De ‘trap’ bestaat uit een georganiseerde wirwar van zeshoekige, schijnbaar losse kolommen. Het is een honingraatstructuur waarop je op verschillende hoogtes kunt verpozen om het landschap te overzien. Boven ontvouwt zich dan een schitterend uitzicht. De hexagoon of zeshoek - een van de weinige geometrische vormen in de natuur - loopt ook op het dak door naar verschillende zitobjecten.
Op de lijn tussen Bremen en Wunstorf kom je veelal autotreinen tegen, leeg dan wel beladen.
Een van de vervoerders die je met autotreinen tegen kunt komen is Press, met hun bekende blauwe kleurstelling.
De 140 047 was op 19 april 2023 onderweg met een lege ARS Altmann autotrein uit Bremen Rbf naar Halle a/d Saale en werd bij Eilvese gefotografeerd. Vreemd genoeg reed de trein op licentie van MTEG...
Gileppe stuwdam
De Gileppe stuwdam is een machtig mooi bouwwerk in de Ardennen en ligt nabij de plaats Jalhay. Het stuwmeer, het Lac la Gilleppe,heeft een capaciteit van maar liefst 25 miljoen kubieke meter water. Dat is veel, heel veel! De enorme stuwdam behoort tot de oudste betonnen stuwdammen van Europa en de bouw begon in 1869 en duurde tot 1878. Op 28 juli van dat jaar werd de stuwdam geopend door koning Leopold II. In 1971 werd de stuwdam opgehoogd tot de huidige hoogte.
Vandaag de dag kunt u een schitterende wandeling maken en de oevers van het meer verkennen. U kunt ook over de Gileppe stuwdam wandelen en even stilstaan bij het indrukwekkende beeld van de 13 meter hoge leeuw. Dit beeld is gemaakt door Félix Bourré en bestaat uit 186 blokken steen. Het is een indrukwekkend beeld en schitterend om te zien.
U kunt gratis parkeren en vervolgens loopt u naar de zeventig meter hoge uitzichttoren. U kunt dan met de lift omhoog naar de top. Hier heeft u een prachtig uitzicht op de omgeving. U ziet dan onder meer het Hertogenwald. Ook zijn hier toiletten en is er een brasserie met een leuke kaart. U kunt dan de lift helemaal naar beneden nemen. Dan loopt u zo de dam op. Ook is hier een brasserie te vinden en een leuke speeltuin voor de kinderen. Allemaal goed geregeld!
Nadat in alle vroegte bij Wierthe PKP Cargo kon worden gefotografeerd, volgde een complete "Tote Hose", een term die leuker klinkt dan dat het is. Er kwam gewoon simpelweg niks meer voorbij, en na een kort bezoekje aan Sierße besloten we richting de spoorlijn tussen Lehrte en Celle te rijden voor het hoofddoel van de dag, namelijk het WFL Ersatzverkehr. Transdev heeft een deel van de concessie S-Bahn Hannover van DB overgenomen in 2022, maar zoals gewoonlijk is er altijd weer iets aan de hand met zo'n nieuwe vervoerder waardoor een derde partij ingeschakeld moest worden voor extra personeel en / of materieel. Ook hier werd WFL opgetrommeld met haar Trabbi's en verouderde rijtuigen om een deel van de diensten op de S51 en S7 op te vullen. Waar je helaas met de S51 tussen Hameln en Seelze vrij weinig kunt, is de S7 tussen Celle en Hannover Hbf wel interessant. Tussen het gedeelte van Hannover Hbf en Lehrte zijn er praktisch geen leuke stekken, maar tussen Lehrte en Celle is wel het een en ander mogelijk. Gelukkig heeft WFL zelf ook een vrij hoog hobby gehalte, en dus hangt de loc op dit stuk altijd aan de zuidkant. Iets wat op dit traject wat nagenoeg loodrecht naar beneden loopt, wel handig is.
Vanuit Sierße werd er dan ook halverwege de ochtend richting Adelheidsdorf gereden. Van deze locatie waren al verschillende foto's verschenen, en aangezien dit 's ochtends een van de weinige locaties is, en ook gewoon een fraai punt betreft, wilden we ook hier een foto maken. In totaal hadden we twee pogingen, waarvan waarschijnlijk de tweede het best uit de verf zou komen. De lucht had zich bij aankomst inmiddels best flink gevuld met stapelwolken, en jawel de eerste poging ging dan ook half mis met een donkere achtergrond. De vrij haakse zonstand en twee geheven stroomafnemers maakten het beeld ook al niet heel fraai en dus kwam het aan op twee uur later. In de tussentijd verdwenen de wolken weer als sneeuw voor de zon, wat je niet elke dag meemaakt nog voor twaalf uur ´s middags. Na zo´n anderhalf uur wachten kwam het treintje dan weer voorbij richting Celle met ditmaal gewoon één stroomafnemer tegen het touwtje. De hoop was dan ook dat het over een halfuur opnieuw slechts één stroomafnemer zou zijn, want dat staat toch een pak fraaier.
Het is 12:13 als de overweg sluit en we niet veel later weer wat roods zien afkomen. Op de foto komt met ditmaal één stroomafnemer tegen de draad, de WFL 114 031 met een viertal Doppelstockwagen voorbij de aanwezigen gesneld te Adelheidsdorf. Met een graag geziene machinist achter de stuurtafel, is de regionale trein uit de jaren '80 onderweg als S7 (34725) vanuit Celle via Lehrte naar Hannover Hbf. Waar deze stam begin 2022 flink werd ondergesmeurd in Emmerich, is ze in Hannover ook al een keer ten prooi gevallen aan spuitende knuppels. Gelukkig is het slechts gebleven bij de kop van de stuurstand welke helemaal achterop hangt. Als je zelf dit Ersatzverkehr nog wilt fotograferen moet je snel zijn. De S51 is er al vervroegd mee gekapt, en de S7 zal ook in juni beëindigd worden...
Wandelen in de voetsporen van Vincent van Gogh? In zijn jeugd zwierf hij uren over de Oude Buisse Heide. Ook dichteres Henriëtte Roland Holst verbleef hier graag. Zij schreef de meeste van haar dichtbundels, biografieën en politieke boeken in dit gebied. Ze omschreef de plek met de woorden “zoo lieflijk, vredig en idyllisch bekoorlijk, dat elk mensch, die daar komt, door haar stilte, blije harmonie getroffen wordt.” De ‘muze van het socialisme’ bracht haar dagen door met “wandelen, fietsen, zwemmen en luieren in het bosch.” Ze schreef er talloze prachtige natuurgedichten.In dit prachtige natuurgebied worden diverse wandelroutes aangeboden.
Wandelen
De Oude Buisse Heide vormt samen met Wallsteijn en De Moeren een prachtig wandelgebied bij Zundert. Er worden diverse gemarkeerde wandelroutes aangeboden die u langs theekoepels, landhuizen, tuinen en vijvers leiden.
De Koepelroute, (blauwe route, 12 kilometer) langs verschillende thee- of jachtkoepels op het landgoed.
De Dal van de Turfvaart-rout (gele route, 4 kilometer) start ter hoogte van Landgoed Wallsteijn aan de Roosendaalsebaan.
De gedichtenroute (rode route, 5 kilometer) voert u langs de favoriete plekjes van dichteres Henriëtte Roland Holst. Tijdens deze wandeling kunt u acht van haar gedichten lezen.
Was man am Rhein so findet - leider war das Tier schon tot dennoch ein beeindruckender Panzer
What you can find on the Rhine - unfortunately, the animal was already dead but an impressive tank
Wat je aan de Rijn kunt vinden - helaas was het dier al dood maar een indrukwekkende tank
Het zijn allemaal scharminkels op die kwelder. Mijn collega: "Ze hebb'm ja ook niks te vreet'n doar". Hij heeft gelijk....wat van dat pierige zoute gras....die paarden gaan allemaal naar Italië straks, de salami in. Zit geen gram vet aan en je kunt de ribben tellen.
We reden een stukje verder naar Mezzocorona, waar je nog best leuk wat dichter op de rotswand kunt fotograferen (op de vorige foto's achterin te zien) en waarbij je links in beeld nog een deel van het stadje ziet.
We hoefden niet lang op de eerste trein te wachten, want al vrij snel dienden de 193 559 "Naturail" en 193 555 "Offroad" van TX Logistik zich aan met trein 43104 uit Sommacampagna naar Leipzig.
De weilanden rond het Sneekermeer worden in de winter altijd onder water gezet. Dit is vooral om een goed overwinteringsgebied voor vogels te creëren. Een bijkomend voordeel is dat je er na een paar nachten vorst al op kunt schaatsen.
Deze foto is gemaakt in Polders Poelgeest (Oegstgeest)
De Polders Poelgeest (18 hectare) liggen tegen de nieuwbouwwijken van Leiden en Oegstgeest aangeplakt.
We hebben de polders ingericht als moeras- en rietgebied. Hierdoor is het nu een waar vogelparadijs.
Bergeenden, zilverreigers, lepelaars, blauwborsten, kluten: je kunt ze tijdens een wandeling allemaal tegenkomen.
De futen hebben een lang broedseizoen van maart tot in oktober, meeste broedsels mei-juni.
Aantal eieren gemiddeld 3-4, varieert van 1-6.
Meestal één broedsel, soms tweede als jongen eerste nest 6-7 weken oud zijn.
Broedduur: 25-29 dagen.
This photo was taken in Polders Poelgeest (Oegstgeest)
The Polders Poelgeest (18 hectares) are glued to the new housing estates of Leiden and Oegstgeest.
We have set up the polders as swamp and reed areas. As a result, it is now a true bird paradise.
Shelducks, egrets, spoonbills, bluethroats, avocets: you can encounter them all during a walk.
The grebes have a long breeding season from March to October, most broods May-June.
Number of eggs averages 3-4, ranges from 1-6.
Usually one brood, sometimes second when young first litter are 6-7 weeks old.
Incubation period: 25-29 days.
De zwevende Kei in Dalfsen weegt dertig ton en is 17 meter diep verankert met een constructie van staal van de kunstenaar Bas Maters || The floating Stone in Dalfsen weighs thirty tons and is anchored 17 meters deep with a steel construction: artist Bas Maters
Sony Alpha 1 / FE35/1.4 GM
Op het mooiste plekje van het Vrouwenpolderse strand vindt u het in 2016 gebouwde Strandrestaurant De DAM. De DAM is een eigentijds modern paviljoen waar u gemakkelijk de gehele dag kunt loungen. Het paviljoen is gemakkelijk bereikbaar door de grote loopbrug en de loopplanken op het strand.
Naast de prachtige menukaart werken De Chefs van De DAM met veel wisselende dag vangsten wat resulteert in een verrassend aanbod, en dat elke dag weer! Bij De DAM kunt u terecht voor een heerlijk ontbijt, lunch en uitgebreid diner. Op warme zomer dagen is ook het dakterras open met mooie lounge bedden en banken.
Een wens die ik al geruime tijd heb is de compositie op bovenstaande foto. Een jaar geleden probeerde ik het al eens met hoogstatief, maar dat was geen succes. Nu biedt de drone natuurlijk uitkomst omdat je nog wat hoger kunt.
Duidelijk zichtbaar op de foto zijn de Sankt Clemens Kapelle, horend bij de plaatselijke begraafplaats, alsmede de burcht Reichenstein, welke anno 2020 dienst doet als hotel en restaurant.
Motief genoeg in de foto, nu nog een trein, die zich als een van de weinige treinen (in verband met werkzaamheden) liet zien aan de linker Rheinstrecke deze dag.
De 233 217 van Trainlog had de taak om een sleep Klmos'en en Fccpps'en van Gelsenkirchen-Bismarck naar Neunkirchen an der Saar te brengen. Dit gebeurde overigens in 2 etappes in 2 dagen: op de 24e juni werd van Gelsenkirchen naar Brohl gereden, een dag later volgde de reis naar Neunkirchen.
Met +939 op de teller passeert trein 94617 deze schitterende setting in Trechtingshausen.
Terwijl de Maan langzaam wegzakt achter de
Strukton 1756 en de zon langzaam op komt naar een zeer koude nacht(-4) zoals je nog aan het gras en de boompjes kunt zien ,
Kon ik op Dinsdag 21 December 2021 ter hoogte van Breda Takkebijsters , de Strukton 1756 met een werktrein en achter op de diesel lok 704 hangend richting Zutphen ….
De laatste van 3 volle dagen in de Gotthard werd begonnen aan de zuidkant bij Giornico. Je kunt hier de treinen op 3 verschillende niveau's zien rijden voordat je ze beneden fotografeert.
Als eerste kon bij Giornico de SBB Cargo 420 280 en onbekende Re 6/6 vastgelegd worden. De combinatie was op 20 juli 2016 onderweg met een KLV richting Biasca.
English:
On july 20, 2016, the SBB Cargo 420 280 and a unknown Re 6/6 came along Giornico heading towards Biasca.
Deze foto heb ik gemaakt in de zomer van 2021 in natuurgebied het Solleveld bij Den Haag. Het Solleveld is een mooi gebied waar je een leuke wandelroute kunt lopen. Nergens anders in Nederland staan de Eiken zo dicht bij de zee, als op deze plek. Ook kun je nog oude akkers van lang geleden herkennen in het landschap. De Grove Den op deze foto staat ook op een korte afstand van de zee. Als je goed kijkt zie je de struwelen met duindoorns op de achtergrond, deze vegetatie gaat geleidelijk over in duinen.
Amsterdam - Resedastraat.
Renovated 100-year old houses.
Oud in een nieuw jasje, een buurt met meer groen dan steen, een charmant dorp in de stad. Je kunt de geliefde Van der Pekbuurt in Amsterdam Noord op allerlei manieren omschrijven. Het tuindorp wordt ingrijpend gerenoveerd (vanderpek-amsterdam.nl)
Er zijn ook vier deuren op een rij in het gerenoveerde wijkje maar helaas, geparkeerde auto's staan een foto in de weg.
DDD / TDD.
De beroemde rood-met-witte-stippen Vliegenzwam (Amanita muscaria) komt algemeen voor in Noordwest Amerika, Europa, Siberië en Azië. Je kunt hem daar vinden onder naaldbomen, berken en eiken.
Hij groeit of in z’n eentje of in grote kringen (zgn. heksenkringen), in bossen en bosranden. Hij komt vaak voor in naaldbossen, in kuststreken en langs wegen waar naaldbomen zijn geplant.
De Vliegenzwam is historisch het meest wijdverbreide hallucinogeen ter wereld. Al duizenden jaren wordt het gebruikt door sjamanen, medicijnmannen en priesters in Azië, Afrika, Europa, Noord- en Midden-Amerika. Zij gebruikten hem voor religieuze doeleinden zoals het ontvangen van profetieën, het oproepen van geesten, communicatie met voorouders en het aanschouwelijk maken van een goddelijke onsterfelijkheid.
Er wordt beweerd dat de Vliegenzwam aan de wieg zou staan van vrijwel alle grote godsdiensten, en in symbolische vorm komt deze opvallend vaak voor in volksverhalen, sprookjes en alchemistische geschriften. De Amanita werd ook recreatief gebruikt, en krijgers (de Vikingen en Vedische Ariërs) gebruikten het ter verhoging van hun moed in de strijd.
Het belangrijkste bestanddeel is muscimol, dit in tegenstelling tot de meeste andere hallucinogene paddenstoelen waarvan het actieve bestanddeel psilocybine en psilocine is. Deze stof wordt pas geactiveerd na het drogen van de paddenstoel!
Tijdens het maken van het huiswerk ten behoeve van het bezoek aan de regio Quenast stuitte ik onder andere op een erg leuk fotopuntje ten zuiden van Mons op het laatste stukje van de L96 naar grensstation Quevy, namelijk de oude halte Blaregnies. Hier stopt al ruim 37 jaar geen reizigerstrein meer maar je kunt er wel aardig foto's trekken in de middag.
En dus werd na de foto in Neufvilles snel de auto gestart om een inhaalpoging te doen. Er werd namelijk gerekend met het feit dat de trein in Mons nog wel moest kruisen met andere treinen en tevens achter de stoptrein naar Quevy zou rijden, dus dat moest haalbaar zijn.
In de praktijk bleken we maar nét genoeg tijd over te hebben want niet veel later na passeren van de spoorwegovergang sloten de spoorwegbomen zich al en werd in de verte het aanstormende geluid van twee Franse diesellocomotieven waarneembaar. En dus werd snel de ladder uit de auto gehaald en opgezet om een plaatje te kunnen maken.
Recent heeft Infrabel hier wel enkele moderniseringen doorgevoerd, waaronder het vervangen van de houten bielzen door betonnen dwarsliggers, het storten van nieuwe ballast en het verwijderen van een km-paaltje en een oude lantaarnpaal. Over een kleine vijf kilometer hebben de 467460 en 467579 Frankrijk bereikt waarna Somain alweer in zicht is.
Een reflectorpaaltje is digitaal verwijderd.
Van de iets meer dan vier dagen durende trip naar het Maintal afgelopen mei, zou dinsdag 3 mei veruit de meest zonnige zijn. Een aantal fraaie treinen konden veelal met geluk in het zonnetje worden vastgelegd, maar ook deze dag vielen er genoeg leuke foto motieven ten prooi van de wolken. 's Avonds heb je meestal een leuke optocht vanuit het zuiden die je kunt opwachten rond Thüngersheim. Op drie van de vier dagen was er telkens zon beloofd in de avond, maar continu vielen we net buiten de boot met de blauwe gaten in de lucht. Dinsdag zou de enige avond zijn waarbij we uiteindelijk een aantal perioden met zon hadden, maar ook daar hadden we eigenlijk meer ongeluk. In Würzburg zelf lag men in de zon te baden, wat ook te zien is op bovenstaande foto, terwijl wij continu op de rand van de bewolking zaten. Het feit dat de sluiers vanuit het westen langstrokken en de zon daar natuurlijk 's avonds naar beneden zakte, vertelde ons al dat de avond qua zonlicht niet bijster lang ging duren.
Genoeg weerbericht, want er waren uiteraard ook positieve punten, anders had ik heel deze beschrijving namelijk niet hoeven typen in verband met het gebrek van een foto. Waar we vorig jaar veelvuldig in het open veld net boven Thüngersheim stonden, wilden we deze keer eens wat anders qua avondstek uitproberen. Net onder het station in de flauwe buitenbocht richting Veitschöchheim heb je namelijk ook nog wat mogelijkheden die niet heel populair zijn onder de fotografen. Het zorgt op deze locatie toch direct voor een heel ander decor en de frisse voorjaarskleuren kwamen hier in de lage zon goed tot hun recht. De schaduwen van bomen komen hier wel eerder opzetten dan in het grote open veld, maar de zon zou toch eerder achter de sluiers gaan zakken dus dat was toch al niet het probleem meer.
Er werd dus stelling genomen net onder het station van Thüngersheim waar het wachten kon gaan beginnen. Heel druk qua treinen was het nog niet, maar al vlot kwam de Henkelzug voorbij, helaas in een fotowolk. Gelukkig was het slechts de Bayernbahn 140 432 die niet de meest fraaie loc van de vloot is en ik toch al op de foto heb staan met dezelfde trein. Een halfuur later kwamen de volgende treinen wel in het zonnetje voorbij. Dit betrof als eerste BoxXpress met een containertrein en een bestuurder die het nodig vond z'n middelvingers op te steken. Deze kneus werd snel gevolgd door BLS Cargo die helaas een AlphaTrains 186'er had voorzien voor een Ambrogio treintje. Ook DB Cargo kwam tweemaal in het licht van onze ster voorbij en precies toen deze zich weer even achter een sluier verschanste kwam TXL voorbij met een leuke, maar niet spectaculaire tractie. De zon bleef in totaal zeker twintig minuten weg, maar we geven niet snel op en al helemaal niet als we zien dat er nog een momentje blauwe lucht voor de zon op komst is. Na geduldig te hebben gewacht werden we dan beloond want de zon kwam inderdaad terug, en binnen 120 seconden na haar rentree was het dan raak met een fraaie trein. Hij staat inmiddels al met verschillende tracties op de harde schijf, maar blijft een smaakmaker in het Maintal, De Paneuropa / Terratrans, of door mij benoemd; Terrortrans, intermodaal, en deze keer weer met een Zebra op kop!
Het is 18:50 als het wachten dan eindelijk beloond wordt door middel van de passage van Lokomotion 185 663 met de Terrortrans intermodaal 43820 vanuit Verona Quadrante Europa naar Bremen Grolland. De zon bleef hierna nog zeker 25 minuten branden en in deze tijd kon nog een tweede klapper worden gevangen die zo goed als dichtgereden werd. Gelukkig net niet en dus in de toekomst op de pagina te bewonderen!
Zibska - Earrings Aine for @Shiny Shabby
[Kunst] - Corey Watch for @Kustom9
Concept - Skybox Home and decor for @Shiny Shabby
XXY - Absence - Store
In de zoektocht naar waar je het langste kunt fotograferen rond deze dagen kwam ik uiteindelijk in Karlstadt uit. Nadat de 193 249 van RTB Cargo net werd gemist, en vervolgens een zwarte Vectron van RTB Cargo met een autotrein passeerde was het de beurt aan TX Logistik.
De walgelijke 192 009 "Railfanatics" passeert met autotrein 60993 uit Ingolstadt naar Bremen in het allerlaatste licht de fotograaf op 4 november 2020.
Op 24 februari 1998 staat loc 1142 vertrekgereed met een (ledig mat van een?) EC op spoor 3 te Amsterdam Centraal. Het was een van die avonden waar veel fotografen naar Amsterdam kwamen om de oude e-loccen van de series 1100/1200/1300 te fotograferen. In een uurtje tijd kwamen in dat jaar verschillende goederen- en internationale treinen onder de kap van Amsterdam Centraal die planmatig nog door de geliefde oude locs werden getrokken.
Moeilijk aan het fotograferen op dia was dat dia's slecht reageerden op tl licht; dat zorgde op dia's voor een enorme groenzweem. Afgelopen maanden ben ik een deel van de diascans opnieuw aan het bewerken waarbij ik ze in Lightroom open ipv Photoshop wat ik voorheen deed.
In Lightroom vind ik de tint en temperatuur sliders erg fijn werken om kleurzweem weg te halen. Werkt voor mij iig veel eenvoudiger dan in Photoshop en ook subtieler.
Nog een voordeel van Lightroom is dat het verscherpen heel eenvoudig alleen op de randen van objecten ingesteld kan worden door de masker-slider omhoog te schuiven. Het voorkomt ruis in de egale partijen van een foto omdat je die dan niet verscherpt (zoals de luchten) en maakt dat je op de randen beter kunt verscherpen dan ik voorheen voor mogelijk hield.
Enfin, 3.000 tien jaar geleden bewerkte dia's moeten wellicht nog een keer. Nou ja, dat houd je dan weer van de straat natuurlijk :-)
De flink vertraagde Wanne Eickel - Verona shuttle van TX Logistik reed op 17 juni 2021 met de "Offroad" 193 555. In Oberhaun, een van de plekken waar je als eerste treinen richting het zuiden kunt fotograferen, passeert de fraaie loc met de volbeladen trein 43101 de 2 Nederlanders.
Nadat de "bonustrein" in vorm van EGP met containers voorbij was gekomen, moesten we nog een ruime twintig minuten wachten totdat het hoofddoel van deze locatie voorbij zou schuiven. Op het programma stond namelijk een Urlaubs-Express welke je wel eens vaker kunt fotograferen in de winter- of zomermaanden. Het grootste gedeelte van de reis rijden deze nachttreinen natuurlijk in de donkere uurtjes, maar in het noorden of zuiden van Duitsland zijn ze geregeld in het ochtend- of avondlicht te bewonderen. Dat zou met deze trein vanuit Oostenrijk niet veel anders zijn, want de laatste etappe tussen Bremen en Hamburg zou deze trein lekker in het ochtendzonnetje rijden. De bedoeling was om deze dag aan de KBS380 tussen Bremen en Wunstorf te spenderen, maar gezien de zondagochtend vaak vrij rustig is met goederenverkeer was dit uitstapje naar de Rollbahn een leuke invulling van de ochtend, wat dus al een plaatje van EGP opleverde!
De meeste van deze autoslaaptreinen worden getrokken door verschillende Altbau locomotieven gehuurd van SmartRail of Bahntouristik. Echter is deze verbinding een vreemde eend in de bijt want Metrans is de tractieleverancier. Aan de ene kant is dat een beetje jammer want je ziet toch graag een oude dame, maar de locomotieven van Metrans tref je normaliter uitsluitend voor containertreinen, dus wil je eens een Metrans locomotief treffen met wat anders, is dit de uitstekende mogelijkheid. Een bijkomend voordeel 'was' dat je de locomotieven van Metrans via de openbare tracker kon volgen zodat je precies wist waar de trein uithing. Inmiddels is dit feestje ook voorbij want sinds enkele weken is deze hele tracker verdwenen. Deze betreffende ochtend hadden wij ook bar weinig aan de tracker, want ter hoogte van Bingen am Rhein was ze 's nachts vastgelopen. In de reisinformatie was niks veranderd dus we gingen er gewoon van uit dat ze op tijd onderweg was. Iets na de geplande vertrektijd vanuit Bremen Hauptbahnhof verdween ze dan vervolgens van de reisinformatie wat erop duidde dat ze vertrokken moest zijn. Het zou dan niet lang meer duren totdat de zilveren Vectron met haar sleep rijtuigen en autowagens tevoorschijn moest komen!
Het is 9:02 als de Metrans 383 401 op een flinke vaart Ottersberg passeert met Urlaubs-Express 1300 aan de haak vanuit Sankt Anton am Arlberg naar Hamburg-Altona. Met nog ongeveer een uur te gaan zullen de laatste wintersporters weer arriveren in het hoge noorden van Duitsland, waar het beduidend warmer en zonniger was dan in de Oostenrijkse Alpen. De Vectron kwam ook niet met lege handen thuis, en had een klein souvenirtje mee op de neus en buffers. Of dit sneeuw, poedersuiker of andere snuifgerei was zullen we nooit weten :P
Na de passage van de 193 623 bij het RSC Rotterdam werd ingepakt en naar Dordrecht gereden.
Helaas bleek de N3 afgesloten, en aangezien ik in Dordrecht niet bepaald bekend ben en dus ook niet weet hoe je binnendoor op de stek bij Dordrecht Zuid kunt komen besloot ik naar Willemsdorp te rijden.
Aangezien er geen andere hobbyisten stonden kon ik een alternatief plaatje maken toen opnieuw de 193 623 van Rail Force One met Cabooter-shuttle 63124 passeerde.
SCHOENLAPPERSPLANT || BERGENIA || BERGENIA CORDIFOLIA|| elephant-eared saxifrage || elephant's ears
----------------------------------------------------------------------------------------------
De bladeren bevatten een soort was waarmee je je schoenneuzen kunt oppoetsen.
Winterhard, dus altijd groene bladeren, al liggen ze er wat slordig bij naar de smaak van sommige tuiniers.
----------------------------------------------------------------------------------------------
The leaves contain a kind of wax so you can use a one of those real big leaves to shine your shoes, that is why in Dutch this plant is called "Schoenlappersplant"; Shoemakersplant.
The leaves of this plant are greean all year round.
Steenrode Heidelibel wacht tot mijn verbazing tot ik hem van heel dichtbij kon portretteren. Klik op de foto en je kunt de facetten in zijn oog nog zien!
22B_9179+++CC++n+++
THANKS FOR YOUR VISIT AND FAVES
ON THE REACTIONS I WILL TRY TO RESPOND BACK
Schoorsteenkappen zijn ontworpen voor verschillende doeleinden. De twee belangrijkste hiervan zijn: praktisch en optisch
Praktisch: De schoorsteenkap voorkomt dat er regenwater op of in de schoorsteen komt, waardoor mos en algen minder kans van slagen hebben op uw schoorsteen. Hierdoor ontstaat er veel minder last van kapot vriezen van de bovenste steenlagen. Ook het inregen in het rookkanaal wordt voorkomen door het plaatsen van een schoorsteenkap.
Optisch: Door het toepassen van een schoorsteenkap wordt de woning verfraaid en kunt u uw eigen inbreng geven aan de uitstraling. Denk hierbij aan een moderne of klassieke schoorsteenkap met een windwijzer met uw persoonlijke afbeelding.
---------------------------------------------------------------------------------------
chimney caps are designed for different purposes. The two most important of these are: practical and optical
Practical: The chimney cap prevents rainwater from getting on or into the chimney, so that moss and algae have less chance of success on your chimney. As a result, there is much less trouble with freezing of the upper stone layers. Rainfall into the flue is also prevented by installing a chimney cap.
Optical: By applying a chimney cap, the house is beautified and you can give your own contribution to the appearance. Think of a modern or classic chimney cap with a weather vane with your personal image.
Vanuit Förderstedt werd alsnog koers gezet naar Schönebeck voor HVLE. Bij aankomst op de stek maakten we de "fout" de auto bij de overweg te parkeren, terwijl je deze gewoon bij het viaduct waar je op staat neer kunt zetten.
Vlak voor we het viaduct te voet bereikten ging de overweg dicht, en kwam plotseling de úren eerder gefotografeerde trein 60350 nog een keer voorbij gereden. Schijnbaar heeft deze ergens staan kamperen om te kruisen met ander verkeer en was er verder geen plek om de trein er doorheen te manouvreren.
Aangezien de trein aardig op tempo was, was er een enorme sprint voor nodig om nog een foto te kunnen maken. Het steile talud van het viaduct werd in volle sprint omhoog gegaan, waarbij het een wonder is dat ik niet onderuit ben gegleden.
De 233 452 en 232 254 (aan de andere kant van de trein) passeren met trein 60350 (Baalberge - Wismar) voor de zoveelste keer de fotograaf op deze dag, in heerlijke lichtomstandigheden.
In de zomer van 2022 werd de vakantie samen met de vrouw en dochter doorgebracht in Tsjechië. Uiteraard vond ik het niet heel erg dat de dames wederom voor Tsjechië kozen, want mijn bucketlist qua treinen in dit fraaie land is nog best wel lang ;-). De eerste twee weken zaten we in de buurt van Nymburk en de derde week nabij Uherské Hradiště.
In de buurt van Nymburk is op spoors gebied genoeg te beleven. Nymburk is het startpunt van twee fraaie diesellijnen in noordelijke richting. Een daarvan is de diesellijn Nymburk-Mladá Boleslav. Op deze lijn kun je met een beetje geluk een aantal goederentreinen bij daglicht en daarnaast is er een stoptreindienst van Cd (inzet 814) en een sneltreindienst van Arriva (serie 845).
Tijdens onze vakantie zaten er naast 814's ook nog 810's in de stoptreindienst. Altijd leuk om iets klassieker materieel ook mee te pakken. Op donderdag 21 juli 2022 werd 's ochtends eerst de elektrische hoofdlijn bezocht en daarna werd een tussenlanding gemaakt langs de diesellijn. Een fraaie ochtendstek is gelegen nabij het dorpje Všejany. Toen ik daar nog maar net stond, kwam een goederentrein met een 742 door. Dat was al een leuk begin. Ik had 's ochtends in de omloop al gezien dat de eerstvolgende stoptrein (of eigenlijk de enige in twee uren) door een 810 in het rood zou worden gereden.
Nu kun je een mooie plaat schieten iets ten noorden van het lokale stationnetje aan de parallelweg en je kunt in verband met de zonnestand en de schaduwen van de bomen rondom een uurtje per dag een foto maken bij het station van Všejany. Net in dat uurtje passeert deze stoptrein. Met de nadruk op passeert, want officieel stopt de trein alleen als er iemand in of uit moet. Meestal rijdt de trein door. Ik vatte het plan op om de 810 zowel op de landelijke stek als bij het stationnetje te proberen. Dat was best een ambitieus plan, want nog afgezien van het de gok of de trein wel of niet zou stoppen, was het stukje tussen de spotplek landelijk en het station alleen in die korte tijd te overbruggen met de auto. Nu ben ik niet een groot voorstander van het onnodig stationair laten lopen van de auto, maar in dit geval leek het de enige mogelijkheid om deze stekken te combineren. Nadat de alarmbellen bij de spoorwegovergang bij het station begonnen te rinkelen, werd de motor van de auto aangezet en de deur open gelaten. Snel werd vanaf het trapje de 810 gefotgrafeerd en daarna snel in de auto gesprongen en gereden richting het station waar ik nog net de vertrekkende (jawel.....hij was gestopt bij het station!) kon fotograferen. Wel moest ik de grassprieten voor lief nemen deze keer, want het trapje nog opklappen en in de auto gooien én weer uitladen, pastte niet in het (te) strakke plan ;-).
Hier zien we eerste foto van de twee die de fraaie Čd 810 165-1 met Os 9563 Turnov-Nymburk toont in de landelijke omgeving van Všejany op 21-7-2022.
Na 'n melding uit Dordrecht-zuid dat de SHD met meetrijtuig onderweg was naar Venlo werd er naar de bosrijke stek even buiten Helmond Brouwhuis gefietst om hem daar op te wachten. In tussentijd passeerde er div. fraaie Cargo's. Dan om 15u15 passeert hier , komende vanuit Venlo , SHD 2205 + CTO met .meetrijtuig aan de haak. Vanaf hier verder richting Eindhoven ev. Gelukkig was het hier nog n' stuk hoger zonder begroeiïng zodat je boven het hekwerk kunt uitkomen.
* Bospad is niet met auto bereikbaar.
Zoals gezegd onder de foto uit Blankenberge, zouden we vervolgens ons verplaatsen naar Lijn 51A, beter bekend als de lijn naar Zeebrugge. Daar heb je net boven Y. Blauwe Toren een bekende locatie liggen in Lissewege waar regelmatig foto's van verschijnen van verschillende goederentreinen uit Zeebrugge Zwankendamme. Het leek ons leuk hier ook maar de sproeitrein te fotograferen, gezien hier normaliter autotreinen en intermodalen vereeuwigd worden. Aangezien de spoorlijnen naar Blankenberge en Zeebrugge vlak naast elkaar lopen, waren we met iets meer dan vijf minuten op onze volgende bestemming, wat betekende dat we nog wel even geduld moesten hebben op de passage. De sproeitrein moest immers nog eerst vanuit Brugge afkomen richting Zeebrugge-Dorp, alvorens ze onze lenzen zou passeren op de terugweg. In de tussentijd hoopten we een goederentrein te treffen, maar op een losse DB Cargo 186'er na vanuit de verkeerde kant, moesten we het doen met de Desiro's die hier rijden.
Aangezien je hier verschillende mogelijkheden hebt om te positioneren, werd er uitgebreid gekeken naar de mogelijkheden. In de tussentijd kwam dan zoals verwacht de sproeitrein voorbij richting Zeebrugge-Dorp. Gezien het feit dat je hier dus meerdere standpunten kunt innemen, besloot Timo zich enkele honderden meters naar voren te verplaatsen, zodat we niet allemaal hetzelfde plaatje zouden hebben. Tussendoor kwam nog even een Desiro als proefobject voorbij alvorens het tijd was voor TUC-Rail om haar gele neus te laten zien. En op de geplande tijd sloot dan de overweg en was het geronk in de verte hoorbaar vooraleer de trein in zicht kwam. Tijd om het tweede succesvolle plaatje van de dag te schieten!
Het is 10:39 als opnieuw de TUC Rail 5501 en TUC Rail 5511 met de sproeitrein op de foto gezet kunnen worden. Dit keer zijn ze onderweg als trein 92564 vanuit Zeebrugge-Dorp naar Brugge en passeren hier Lissewege. Ik was erg blij om het feit dat de sproeitrein eerst Blankenberge zou aandoen en daarna Zeebrugge-Dorp. Als het andersom was geweest had de trein namelijk haaks gereden in Lissewege en kops in Blankenberge, wat de foto-opties aanzienlijk verminderd zou hebben!
Black Canyon of the Gunnison National Park is an American national park located in western Colorado.
The park contains 12 miles (19 km) of the 48-mile (77 km) long Black Canyon of the Gunnison River.
The national park itself contains the deepest and most dramatic section of the canyon.
The canyon's name is related to the fact that parts of the gorge only receive 33 minutes of sunlight a day, according to Images of America: The Black Canyon of the Gunnison. In the book, author Duane Vandenbusche states, "Several canyons of the American West are longer and some are deeper, but none combines the depth, sheerness, narrowness, darkness, and dread of the Black Canyon.
The extreme steepness and depth of the Black Canyon formed as the result of several geologic processes acting together. The Gunnison River is primarily responsible for carving the canyon, though several other geologic events had to occur in order to form the canyon as it is seen today
NEDERLANDS
Black Canyon of the Gunnison is een van de langste, diepste en smalste kloven ter wereld. De 600 meter hoge, donkere wanden vangen weinig zonlicht, waardoor de kloof nog eens extra zwart lijkt. De kloof is in twee miljoen jaar tijd uitgesleten door de Gunnison-rivier. De South Rim Road is de belangrijkste route om de kloof te bezichtigen. Langs deze weg liggen uitkijkpunten die je vaak kunt bereiken via een korte wandeling. Bezoek het South Rim Visitor Center bij Gunnison Point voor meer informatie en tentoonstellingen over de kloof. De South Rim Road is doorgaans van begin april tot halverwege november geopend.
Dit is een opvallend grote rood-zwarte bloedbij (tot 14 mm), die in het veld goed te herkennen is. De Nederlandse verspreiding heeft zijn zwaartepunt in de kustduinen, waar je haar regelmatig laag boven de grond vliegend kunt aantreffen. In het binnenland wordt de soort lokaal, bij grote kolonies van haar gastheer, waargenomen. Gastheer is de grote zijdebij Colletes cunicularius. Over het bestaan van nog andere gastheren zoals Halictus quadricinctus of H. sexcinctus werd vaak gespeculeerd (Verhoeff 1943, Blüthgen 1961) maar bewijs ontbreekt. De vrouwtjes worden, in tegenstelling tot de mannetjes, zelden op bloemen aangetroffen. Het aantal gevangen mannetjes ligt daarom ook hoger dan het aantal vrouwtjes. De vondsten van mannetjes in april en mei moeten nog gecontroleerd worden.
Hoewel dus de HSL "WaveRider" last-minute niet aan ons voorbij zou komen te Willemsdorp, konden we gelukkig nog wel twee andere fraaie treinen als compensatie fotograferen op de avond van 22 augustus. We wisten natuurlijk op voorhand al dat deze twee andere treinen ook voorbij zouden komen, en als eerste betrof dat een gasketeltrein van DB Cargo vanuit de Sloehaven, voortgetrokken door de DB Cargo 193 309, voorzien van "Das ist Grün" opschriften. Zoals gezegd ging het erom spannen welke van de twee treinen als eerste zou passeren, maar in principe is dat het goederenpad vanuit Roosendaal en dus inderdaad de gasketeltrein. Echter zou het bijzonder kort wachten zijn op de volgende trein, want DB Cargo was nog niet uit de bocht achter ons verdwenen, toen daar op blokafstand meteen de tweede en laatste trein van de avond in zicht kwam.
Ook ditmaal zou het gaan om een binnenlandse trein, namelijk de dagelijkse Gekkengraaf-Shuttle. Deze rijdt natuurlijk tussen de Maasvlakte West en de Cabooter terminal in Gekkengraaf en kent daarnaast flinke afwisselende tractie. Voorheen was er vaak een diesel voor te vinden en heden ten dage een MS-locomotief van de serie 189 of 193. Ook zijn er dan nog uitzonderingen en wordt er soms beroep gedaan op een van de 1800'en. Toevallig kon ik in mei dezelfde Shuttle met de 1830 hier fotograferen, die foto volgt nog. Deze avond was de net gewassen RFO 193 623 "Sharky" de gelukkige. Aangezien ik deze loc ook al een tijdje niet meer voor de lens had gekregen, was het weer eens hoog tijd om haar in deze blinkende staat te vereeuwigen.
De klok slaat 19:08 als op een gematigd tempo de RFO 193 623 "Sharky" de drie fotografen passeert te Willemsdorp. Aan de haak heeft ze Gekkengraaf-Shuttle 61322 die onderweg is vanuit Gekkengraaf naar Maasvlakte West. Hierna werd er ingepakt en met een beetje een dubbel gevoel vertrokken. Achja je kunt niet alles hebben :P
Aangezien de trein met langzame snelheid door Bebitz moet rijden kun je de trein normaal gesproken nog een keer bij Trebitz fotograferen, alvorens de trein in Könnern op te wachten. Ook tussen Tebitz en Könnern moet de snelheid flink omlaag, terwijl je met de auto lekker door kunt rijden.
Helaas was een plaatje bij Trebitz onmogelijk aangezien de trein met -78 onderweg was. Een kopse zonnestand was daarvan het gevolg.
Dan maar meteen door naar Könnern, waar na wat gemekker van een localo (die vond dat ik op DB terrein stond; ik stond echter achter de overweg tegen het seinhuis aan...) het hoogstatief de lucht in werd gehesen en het wachten kon beginnen. Op het moment suprême schoof net de eerste stapelwolk van de dag voor de zon, waardoor eigenlijk alleen de eerste wagens van de trein nog in de zon langs rolden.
Frustratie tot en met, maar ik wil het plaatje toch even plaatsen :-)
De 232 117 passeert met kolentrein 60527 de fotograaf in Könnern, met op de achtergrond de resten van een oude fabriek.
Even later zal de Ludmilla kop maken en als Sperrfahrt richting de "Diamant Zuckerfabrik" rijden.
De komende tijd zal ik jullie opnieuw meenemen met het bezoek aan de regio van Strasbourg afgelopen zomer. Aanleiding hiervoor waren de locomotieven uit de reeks BB67400 van de SNCF, die helaas met uitsterven bedreigd zijn. Afgelopen zomer is waarschijnlijk de laatste zomer geweest voor deze locomotieven in reguliere reizigersdienst. De locs zouden in theorie nog tot maart dit jaar blijven rijden, en daarna nemen modernere treinstellen de toch al zeer beperkte treindiensten over van deze locs. Het is echter niet de eerste keer dat deze locomotieven 'voor het laatst' hebben gereden dus de komende maanden zullen uitwijzen of de locs ook daadwerkelijk uit dienst gehaald zijn.
Wellicht kunt u zich de foto's van maandagochtend herinneren, waarbij we ervoor kozen om de treinen uit Saint-Dié-les-Vosges en Saales vast te leggen. De locs zijn ook nog aan te treffen op de treindienst naar Lauterbourg, waarbij opnieuw enkel de rit 's ochtends met locomotief voorop en een goede zonstand vast te leggen is. De SNCF-app verklapte echter dat deze trein zowel maandagochtend als maandagmiddag reed met een treinstel, en dus wisten we niet zeker of het een goede keus was om op dinsdagochtend de trein naar Lauterbourg vast te leggen. Voor iedereen die niet bekend is met de SNCF-app; als er bij een bepaalde trein een treinstel afgebeeld staat dan betekent het dat die trein met dat type treinstel rijdt. Als er géén treinstel bij de trein staat betekent dat óf dat men met een trek-duwstam rijdt óf dat de materieelinzet nog niet bekend is. Op dinsdagochtend werd daarom in het hotel de app geraadpleegd en door het ontbreken van een afbeelding besloten we toch maar de gok te wagen.
Kort na 6 uur werd vertrokken bij het hotel om het eerste fotopunt in Herrlisheim te bezoeken. Kort voor de geplande doorkomsttijd arriveerden we en de app liet onveranderd geen miniatuur zien. Misschien hadden we daadwerkelijk geluk. En inderdaad, achter de bomen verschijnt om kwart voor 7 de mooiste 67400 van depot Strasbourg, de 67515, met RRR-stam 229 op weg als TER 830700 naar Lauterbourg. Na het maken van de foto werd snel ingepakt en de achtervolging ingezet.
Dinsdag 12 juli 2022, 06:45
Nadat Europorte exact op tijd gepasseerd was met haar graantrein naar Antwerpen D.S. Angola werd er meteen gekeken naar de opties waar we SNCF nog met haar Fretjes en de lege steenslagtrein naar Quenast konden fotograferen. Als eerste werd er gekeken waar de trein zich op dat moment bevond, en met een beetje verbazing werd medegedeeld dat het geheel pas net Mons was binnengereden. Aangezien de trein nooit meer op tijd het viaduct, waarop we stonden, zou passeren voor een goede zonstand moest er dus een alternatief gevonden worden. Stephen was al eerder het veld in gelopen en had zichzelf gestationeerd achter de bomen. Aangezien deze locatie wat dieper de buitenbocht in lag zou de zon het daar ook wat langer volhouden totdat het haakse standpunt werd bereikt. Omdat het niet mega lang meer kon gaan duren voordat SNCF zou passeren besloten we met z'n allen ook naar deze plek te lopen die overigens prima te doen is zonder ladder, wat weer een hoop gesjouw scheelde. Nadat we gearriveerd waren op de locatie, welke fraaier oogde dan gedacht, werd opnieuw gekeken naar de positie van de Fretjes en gelukkig zat er eindelijk wat tempo in en was het geheel bijna in Jurbise.
Alles leek nu niet meer fout te kunnen gaan. De trein was eindelijk goed en wel onderweg en zou binnen enkele minuten moeten passeren in een heerlijk lentezonnetje. Echter werd het opeens heel spannend vanuit een ietwat onverwachte hoek die werd georganiseerd door de SNCB. Vanuit het noorden was er namelijk een IC-trein naar het zuiden aan het sporen en na kort rekenen bleek deze trein precies in Neufvilles met SNCF te moeten gaan kruisen. Natuurlijk hoeft het dan niet precies voor onze neuzen te gebeuren, maar het zou bij mij zeker niet de eerste keer zijn dat het fout loopt bij een foto van de Franse BB67000'en. Elke seconde werd dan ook bijgehouden waar de twee treinen zich bevonden, echter is het blok van Masnuy-Saint-Pierre, wat voorafgaat aan Neufvilles, dusdanig groot dat we even voor een paar minuten niet wisten hoe dichtbij SNCF nou daadwerkelijk was. Inmiddels zagen we dat de IC-trein Neufvilles was binnengereden terwijl ze met hoge snelheid onderweg was naar Jurbise. Niet veel later werden de luide Break treinstellen goed hoorbaar in de verte, die je soms wel van kilometers afstand al herrie kunt horen maken. Precies op dat moment komt er een groen neusje door de bocht gegleden en werd het opeens wel heel spannend. Met de aanstormende Break galmend op de achtergrond kwamen de Fretjes gelukkig op redelijke snelheid aangebulderd en leek het alsnog allemaal goed te gaan.
Het is 9:57 als met nagenoeg een uur vertraging de SNCF FRET 67579 en SNCF FRET 67460 te Neufvilles passeren met lege steenslagtrein 47877 vanuit Somain naar Quenast. Dat de Breaks veel herrie maken bleek wel weer, want op het moment van klikken leken ze al eng dichtbij te zijn, maar uiteindelijk passeerden ze pas zo'n 10 seconden nadat de volledige trein van SNCF voorbij was gereden. Alsnog een close-call die gelukkig goed afliep met de eerste zalige foto van de Fretjes als resultaat!