View allAll Photos Tagged kunts
Los Hervideros
Iets ten noorden van de badplaats Playa Blanca vindt u het bijzondere natuurfenomeen van Los Hervideros. Langs de kust liggen indrukwekkende kliffen en bijzondere rotsformaties.
De kliffen bestaan uit lavagesteente, waarin in de loop der jaren grotten zijn ontstaan, welke gedeeltelijk onder water liggen. Wanneer de golven met al hun kracht deze grotten inslaan, leidt dit tot een spectaculair gezicht. Het meest indrukwekkend is dit schouwspel, wanneer de zee wild is. Over de klippen lopen vele paden en op diverse plekken zijn gaten waardoor u de onderliggende grotten en de speling van het zeewater kunt zien. Behalve een lust voor het oog, zullen ook uw oren getrakteerd worden op klanken die ze niet vaak gehoord hebben. Zeker wanneer het slechter weer is zullen de golven een geweldig lawaai maken wanneer ze tegen de kliffen en de ondergrondse grotten slaan.
Vanaf Koningsdag 27 april, tot en met Dodenherdenking 4 mei, vond voor Tibbe, Bram, Luka, Thijs, Jarno en mijzelf de eerste vakantieweek van 2025 plaats. Gedurende deze zonovergoten week werd er opnieuw een kijkje genomen in Slovenië alwaar naast de befaamde Koperrampe ook de nodige treinen in het fraaie bergachtige binnenland opgezocht werden. Hoewel het vrij stroef liep met de opkomst van de graag geziene Sloveense Brižita's, konden we stellen dat het een zeer gezellige en geslaagde week was waarbij er weer nieuwe hoeken van Slovenië ontdekt werden. Het blijft toch indrukwekkend hoe een land, wat maar de helft zo groot is als Nederland, zoveel te bieden heeft aan natuurlijke schoonheid en diversiteit in zowel landschap als ook klimaat!
Terwijl de meeste Koningsdagvierders net een paar uur in hun bedje lagen, vertrokken wij rond de klok van 6 uur vanuit Nederland richting Duitsland. De bedoeling was om de reis in twee dagen te splitsen, waarbij we op zondagmiddag aan de spoorlijn tussen Freilassing en Berchtesgaden zouden belandden om aldaar de IC 2083 "Königssee" vast te leggen, welke sinds de dienstregeling wissel voorzien wordt door twee 111'en. Van dit plan werd echter zo'n twee dagen van tevoren afgezien, omdat het aan de Alpenrand in de namiddag nogal bewolkt zou worden met zelfs mogelijk een regenbui. In de verdere oostelijke helft van Bayern en het westen van Tsjechië zou de zon deze zondagmiddag wel alle ruimte krijgen, en dus besloten we een klein omweggetje in te lassen en de fraaie Tsjechische dieselspoorlijn tussen Klatovy en Bayerisch Eisenstein te bezoeken. Al jaren zijn hier per dag enkele treinritten met Duikbril voorzien, al slinkt de inzet de afgelopen jaren wel vrij stevig. Vandaag de dag zijn er nog slechts twee treinparen te zien met een Duikbril, te kennen de R 776 en R 763 in de ochtend, en de R 768 en R 775 in de middag. Beide treinparen / alle vier de ritten worden door dezelfde locomotief van dienst uitgevoerd. Zeer incidenteel wordt er nog eens een stoptreintje met Duikbril gereden, maar de laatste stoptreinen met gepland een Duikbril en rijtuigen op de dienst zijn in december van het vorige jaar hier verdwenen.
Na een vlotte rit vanuit Nederland kwamen we ruimschoots op tijd aan op de eerste van twee locatie's voor deze middag. Als eerste werd er neergestreken bij Zelená Lhota alwaar de R 768 naar Železná Ruda / Bayerisch Eisenstein opgewacht zou worden. Nadat met wat moeite het hoogstatief op een rechte ondergrond gezet was, kon het wachten beginnen en was na een poosje de eerste geslaagde foto van de vakantie een feit. Deze foto volgt later nog eens, maar Luka zijn variant is al HIER te zien. Vanuit Zelená Lhota reden we wat dichter richting de Duitse grens toe, om bij Hojsova Stráž-Brčálník (gezondheid), de tegentrein op te wachten. Op zo'n 6 kilometer vanaf de Duitse grens vind je daar een fraaie locatie in de binnenbocht alwaar je het stationsaankondigingsbord met de nogal lange naam van het plaatsje, kunt meenemen naast de locomotief. Ook hier kostte het opnieuw enige moeite om stelling in te nemen, maar gelukkig hadden we de tijd en stonden we weer ruim van tevoren op tijd gereed voor de foto.
Na ongeveer een halfuur gewacht te hebben laait het geluid van een trein op welke eerst nog in de ankers moet om te halteren op de kleine halte net buiten beeld. Voor de tweede keer deze middag wordt de blauw / witte Blitzbrille zichtbaar, welke na de korte stop met een hoop kabaal weer in beweging komt en de vier rijtuigen moeiteloos op tempo brengt. Het is vervolgens 16:37 als de ČD 754 022 het kleine plaatsje Hojsova Stráž-Brčálník achter zich laat, terwijl ze met R 775 onderweg is vanaf het letterlijk op de grens gelegen station van Železná Ruda / Bayerisch Eisenstein, naar Klatovy. In Klatovy wordt vervolgens van locomotief gewisseld, en gaan de vier rijtuigen met elektrische tractie door naar Praha hl.n. Waar de bomen in de lager gelegen gebieden reeds volop groen kleurden, was dat op deze 890 meter hoogte toch nog wel anders, waarbij de mengelmoes aan kale grauwe bomen, zowel frisgroene als donkergroene bomen en een enkele boom in bloesem voor toch wel een kleurrijk geheel zorgden. Na deze tweede geslaagde foto van de dag werd er terug richting Duitsland gereden voor de geboekte overnachting in Passau, alwaar voor het slapengaan nog de nodige halve liters en schnitzels naar binnen werden gewerkt!
© all rights reserved by B℮n
The Douro Valley is located in the North of Portugal, extending from the city of Porto to the eastern border, where the Port wine production activities and the unique scenery sculpted by the Douro river and its tributaries are highlights not to be missed. The sun-bleached town of Régua abuts the Rio Douro at the western edge of the demarcated port-wine region. As the region’s largest riverside town, it grew into a major port-wine entrepôt in the 18th century, and remains an important transport junction. Despite the changes that the famous Port wine brought to the region, the Douro Valley has maintained its rural character and traditional roots with its handicrafts and religious customs. Stunning landscapes that yield produce and wines of excellence.
The Douro River and the Douro Valley are known primarily for Port, a sweet wine that has been produced here for two thousand years, along with less well-known red and white table wines. The Alto (upper) Douro, also known as the Douro Vinhateiro is dominated by big placards on the hillsides bearing the names of famous Port producers such as Cockburns, Taylors and Sandeman. The Douro Valley can be accessed by roads that zig-zag up and down the steep hills, although it is probably easier and certainly more scenic to travel by rail or boat. In the heart of Portugal’s Alto Douro, surrounded by terraced vineyards that climb high above the dramatic confluence of the Douro and Tedo rivers, sits an eighteenth-century estate, Quinta do Tedo. Photo of the curved Tedo river surrounded by the Quinta do Tedo estate where Port Wine is produced.
De Douro-vallei zou ook de betoverende vallei kunnen genoemd worden, zo adembenemend mooi is het landschap. Vanaf Porto, bij de monding van de rivier waar de in de vallei geproduceerde Douro-wijnen (tafelwijnen) en de portwijnen (versterkte wijnen) worden bewaard, kunt u dit als Werelderfgoed erkende cultuurlandschap op verschillende manieren ontdekken: met de auto, met de trein en met de boot. In Peso da Régua leert u in het Museu do Douro de wijnbouw en de regio vanuit een ander perspectief bekijken. Niet ver hier vandaan, aan de zuidelijke oever, ligt Lamego, een van de mooiste steden van Noord-Portugal. Een immens trappencomplex met blauwe en witte azulejos leidt naar het heiligdom Santuário de Nossa Senhora dos Remédios. In Pinhão, aan de oever van de Douro, moet je zeker een bezoek brengen aan het treinstation en de oude azulejos met taferelen uit de wijnbouw bewonderen. De Alto (Upper) Douro, ook bekend als de Douro wijnstreek wordt gedomineerd door grote plakkaten op de hellingen met de namen van bekende producenten zoals Port Cockburns, Taylors en Sandeman. Foto van de Tedo rivier vlakbij de wijngaarden van Quinta de Tedo alwaar de Port wijnen worden geproduceerd.
In de zomer van 2024 konden we wederom van het schitterende vakantieland Tsjechië genieten. Onze dochter heeft een grote voorkeur voor dit land en dan komt het helemaal niet slecht uit dat de vader een groot liefhebber van Tsjechische treinen is. Zwemmen bij het zomerhuisje en uitjes werden afgewisseld met korte en wat langere treinentripjes in de buurt.
Een dikke drie kwartier rijden vanaf ons vakantiehuisje is de bekende stek bij Kamenné Zboží te vinden. Hier kan het aan het begin van de ochtend flink druk zijn met goederenverkeer. Op weg naar Kamenné Zboží kan 's ochtends vroeg mooi een combinatie worden gemaakt met het zuidelijke deel van de diesellijn Nymburk-Mladá Boleslav. Op deze lijn kun je met een beetje geluk een aantal goederentreinen bij daglicht spotten en daarnaast is er een stoptreindienst van Cd (inzet 814 en soms een 810) en een sneltreindienst van Arriva (serie 845).
Die ochtend begon ik op een stek bij Všejany waar de zon 's ochtends vroeg al goed staat. Het leuke bij deze stek is dat je de iets ten noorden gelegen overweg ook goed kunt horen. Als je de bellen van die overweg eerst hoort en daarna de bellen van de overweg achter je, dan weet je dat er van de goede kant een trein in aantocht is. Net toen de stoptrein van 8:40 uur was gepasseerd, waren de bellen van de overweg ten noorden van de stek goed te horen en nog beter: het ronken van een diesellocomotief! Toen de mooie 742's (beide nog in een oude kleurstellingen) de bocht om kwamen, was ik helemaal blij.
Hier zien we de ČDC 742 200-9 en 742 333-8 met een autotrein richting Nymburk bij Všejany op 6-8-2024. Met een goederentrein op een diesellijn in de pocket kon tevreden richting de hoofdlijn worden gegaan.
Ik houd erg van niet-gebruikelijke fotostekken. Dit is er zo een. Je kijkt hier vanaf het oosten het emplacement van Deventer Goederen op. Normaal kun je zo geen foto maken met zon, maar als het bewolkt is lukt dat wel.
Deze foto is gemaakt op gehoor, dat wil zeggen, het geluidsscherm is ondoorzichtig en erg hoog. Ik heb dus de camera in mijn hand boven het scherm gehouden en op goed geluk geklikt. Net iets te dichtbij wat mij betreft, maar goed, je kunt niet alles hebben. Zo heb ik er ook nog eentje van Sharky een stukje verderop. Dit was dus een haastfoto omdat ik geen tijd meer had om rustig op mijn fiets te klimmen om mijn hoofd over het geluidsscherm te steken.
Hier zie je DBC 189 080 met een keteltrein vertrekken vanaf het emplacement en de laatste (kruis)wissel nemen om de hoofdbaan op te rijden.
Dit is trouwens de andere kant op.
Alsof ik al niet genoeg erop uit was geweest om treinen te fotograferen, volgde deze week nog een tweedaagse trip naar de Linker Rheinstrecke in de regio van Bornheim en Brühl. Al een aantal jaar is DB Netz bezig met het spoor vernieuwen en van capaciteit verbreden tussen Troisdorf en Bonn-Oberkassel op de Rechter Rheinstrecke. Met enige regelmaat is hierdoor betreffende spoorlijn gesloten waardoor een groot deel van het goederenverkeer omgeleid wordt over de linkeroever. Vorige week en deze week is dat ook weer het geval waardoor menig hobbyist, waaronder ik, te vinden was aan de spoorlijn aan de linkeroever tussen Köln en Koblenz. Helaas zijn er amper degelijke stekken te vinden langs deze spoorlijn waardoor je in de regel beperkt bent tot de inmiddels welbekende stek in Bornheim en de nog voor mij wat minder bekende stekken tussen Brühl en Hürth-Kalscheuren. Zo werd op dinsdagochtend in alle vroegte richting Bornheim gereden om daar als eerste de ochtendstek aan te doen waar je van zonsopkomst tot en met 10:15 kunt staan.
Terwijl we in de auto zaten vielen onze ogen op een melding die rond 3:30 's nachts werd gemaakt rond Dordrecht van de inmiddels weer bij RFO teruggekeerde 193 627 "Raillogix". De loc kende het afgelopen jaar een lange afwezigheid in Nederland omdat ze onder andere bij RegioJet en ČD Cargo in Tsjechië onderweg was en daarnaast enkele korte uitstapjes maakte voor RTB Cargo in Oostenrijk en Duitsland. Telkens werd er gezegd dat de loc eindelijk terug bij RFO zou keren, maar elke keer bleek het vals alarm en bleef de loc afwezig in Nederland. Uiteindelijk kwam zondagavond 15 augustus dan eindelijk het bericht dat de loc daadwerkelijk terug zou keren naar RFO in Nederland. Met de Ostrava kolentrein uit Tsjechië werd de loc in opzending meegenomen helemaal vanuit Tsjechië tot de Rotterdamse havens. Na een korte controle bij de LWR kwam de loc op dinsdag 17 augustus weer in dienst voor RFO waardoor RFO haar tweede paradepaardje onder de Vectrons weer in handen heeft.
Zoals gezegd waren onze ogen op de betreffende melding gevallen en het bleek te gaan om de Frenkendorf-Shuttle die via Breda, Tilburg, 's-Hertogenbosch, Oss en Nijmegen onderweg was naar grensovergang Emmerich. Wegens werkzaamheden was de grensovergang bij Venlo geen optie en om een onbekende reden reed de trein niet via de Betuweroute. Nu was enkel de vraag; zou de trein al voorbij zijn bij onze aankomst? De trein zou immers ook Bornheim moeten passeren tijdens haar rit naar Frenkendorf. Terwijl de eerste directe zonnestralen zich lieten schijnen over onze ochtendstek, kwam het antwoord in de verte aangereden.
Het is 7:05 als in daadwerkelijk de eerste 2 minuten zonlicht de RFO 193 627 "Raillogix" Bornheim passeert met een goed beladen Frenkendorf-Shuttle afkomstig van de Maasvlakte West. Zo kon meteen de eerste klapper van de twee dagen afgevinkt worden!
De Gorges de l’Ardèche is één van de bekendste bezienswaardigheden van de zuid-Franse streek. De kloof van tientallen kilometers lang loopt van Vallon-Pont-d’Arc tot aan Saint-Martin-d’Ardèche en slingert sierlijk door het landschap. Het dal van de kloof bestaat voor een groot deel uit indrukwekkende kalkstenen rotsformaties van tientallen meters hoog. De Gorges de l"Ardèche is goed met de auto of de fiets te verkennen. Langs de kloof slingert de D290 fraai mee en onderweg tref je een behoorlijk aantal spectaculaire belvedères met parkeerplaatsen, waar je kunt genieten van het uitzicht op bijvoorbeeld de Pont d’Arc, Serre du Tourre, het Cirque de la Madeleine en het Cirque des Gens bij Chauzon. Op de route van de Gorges tref je ook een aantal prachtige oude dorpjes aan, waaronder Labeaume, Balazuc en Vogüé.
🍂🍁🍂heb je onze laatste Sander en Dave fotografie vlog al gezien? Vogezen deel 2 op Youtube. Dan zie je me deze foto maken, in de miezerige regen en leg ik uit waarom de kleuren zo lekker tot leven komen. Ik vind het heerlijk als je deze bonte mix van geel, groen, blauw en rood in de herfst kunt vinden en fotograferen. Hoe was jouw herfst 2022, nu de #winter is begonnen? Blik je terug op een mooi herfst seizoen?🍁🍂
Techniek: @benrobenelux Tortoise statief met opzetstuk, Master series polarisatie filter en FHMIIb houder @transcontinenta @tamronnederland objectief E 28-200 mm. f2.8-5.6 op 1/3e sec. f/11 ISO100 Sony A7rIV
Follow me on:
Photo Blog | Facebook | Instagram | CameraNU |
Nadat ook TUC-Rail het toneel was gepasseerd te Ripain, werden de spullen weer ingepakt om enkele minuten verderop weer hetgeen uit te stallen. We waren nu geland op de bekende brug in Hennuyères waar ons volgende doel was om intervormingstrein 52700 vanuit Antwerpen Noord naar Châtelet op te vangen. Ons oorspronkelijke idee was om net achter de brug te gaan staan om zo een mooi motief met de brug te hebben, echter was schijnbaar afgelopen zomer het gras daar wel erg hoog komen te staan waardoor er eerst een flinke snoeibeurt aan te pas had moeten komen voordat we er überhaupt konden fotograferen. Aangezien we niet zoveel tijd hadden besloten we eens plaats te nemen op de brug waar je ook prima treinen kunt fotograferen in de ingraving en dus werd daar gewacht op de komst van Lineas.
Bijna de gehele tijd dat we stonden te wachten probeerde ik een goede compositie te vinden wat nogal lastig was omdat de treinen nogal laag rijden maar ik de boom linksboven in beeld niet wilde afsnijden. Na een poosje wachten kwam daar dan Lineas aangereden, maar al vrij snel zagen we dat de trein niet heel erg mooi was doordat er een flinke sleep lege staalrollenwagens als eerste achter de locomotief hingen met pas verderop gevolgd een aantal gasketelwagens. Daarnaast verknalde ik qua compositie alsnog mijn foto, waar ik uiteindelijk toch niet rauwig om was aangezien de trein niet heel fotogeniek was. Nadat de trein weer uit het zicht was verdwenen was het idee om direct maar richting Neufvilles af te zakken waar we de terugrit van SNCF wilden vastleggen, iets wat vorig jaar door een fotowolk mislukte. Maar juist toen we wilden inpakken werden we getipt dat de IC-trein naar Binche zou afkomen met voorop een Klassiek Motorstel gevolgd door een Varkensneus. Ik had zelf nog nooit eerder zo'n combinatie gefotografeerd en aangezien we nog ruim in de tijd zaten besloten we deze trein op te wachten. Te Tubize werd erbij vermeld dat er enkele flinke graffiti tags aanwezig waren aan de rechterkant van de treinstellen, en dus was de hoop dat het met de linkerkant van de motorstellen beter voorzien was. Na weer een aantal minuten gewacht te hebben komt in de verte de trein in beeld. Nadat de trein door de buitenbocht is gereden kunnen we ons geluk niet op als we zien dat de zijde van de stellen aan onze kant compleet proper zijn!
Het is 12:52 als de SNCB 979, ex-CityRail en SNCB 822 de aanwezigen op de brug in Hennuyères passeren onderweg zijnde als IC-trein 3433 vanuit Turnhout naar Binche. Met deze onverwachte maar leuke verrassing op zak werd vervolgens wel richting Neufvilles getogen waar hopelijk het succes van de dag voortgezet zou worden, met dit keer geen fotowolk?
Een deel van de zomer van 2023 werd met het gezin wederom doorgebracht in het mooie Tsjechië. Deze keer kozen we voor het zuiden van Tsjechië waar het qua landschap heel fraai is, maar qua treinen wel wat rustiger is dan ik gewend ben. Wel zijn er een aantal zeer fraaie en interessante lijnen te vinden. Mijn treinenspotmaat was ook met zijn gezin in de buurt op vakantie en zodoende konden we een aantal korte treinentripjes maken.
Wij zaten met ons gezin niet ver van de bijzonder fraaie lijn Bechyně-Tábor en de mooie diesellijn Tábor-Písek. Iets verder rijden waren de hoofdlijnen České Budějovice-Benešov-Praha en České Budějovice-Plzeň te vinden. Daar rijden nog de fraaie oudere series 230, 240 en 242. De serie 242 rijdt in 2023 waarschijnlijk voor het laatst. Om deze mooie oude locs te scoren, werd een paar keer een bezoek gebracht aan deze lijnen. Voor een hoofdlijn kan het er behoorlijk rustig zijn. Vooral voor wat betreft het goederenvervoer. Van te voren de omlopen controleren om teleurstellingen (een vervangende moderne loc) te voorkomen, kan geen kwaad. Er dook deze zomer nogal eens een Akiem 189 op in de omlopen. Niet mijn persoonlijke favoriet. Daarnaast was het deze zomer ook raadzaam om de radar te controlleren om te voorkomen dat er na een autorit van een half uur of drie kwartier alleen maar wolken boven de spotplek hangen. Helaas bleek de radar niet altijd te kloppen.
Terwijl de dames vele winkels in Tábor bezochten, ging ik op 31 juli 2023 naar de hoofdlijn České Budějovice-Benešov-Praha. Op het deel České Budějovice-Veselí nad Lužnicí kunnen de eerder genoemde series worden gespot. Daarom werd de tussen deze beide plaatsen gelegen stek bij Bošilec bezocht. Je kunt hier de trein al van ver zien aankomen.
De sneltreinen tussen Plzeň en Brno worden getrokken door de serie 242 en doen o.a. dit lijngedeelte aan. Daarnaast is er nog bescheiden goederenvervoer tussen Brno, České Budějovice en Plzeň. Deze treinen worden vaak getrokken door de Laminatka's van de series 230 en 240. Verder worden er tussen České Budějovice en Benešov en/of Praha ook nog enkele goederentrein die meestal door de serie 363.5 worden getrokken. Qua cargo was het die middag erg rustig, maar er kwamen wel een aantal interessante reizigerstreinen door.
Hier zien we de Čd 193 685-5 met IC 539 Praha hlavní nádraží-České Budějovice bij Bošilec op 31-7-2023. Op de achtergrond van de foto is de stad Veselí nad Lužnicí te zien.
's Middags er nog maar even op uit getrokken toen RXP 9902 (das lang geleden) met een nieuwe ICNG in aantocht was. Omdat aan de loc veel containers zaten probeerde ik eerst even verderop in de bocht te kijken of dat wat was, maar das is meer een later-in-de-middag-stek omdat de aarde nog niet ver genoeg doorgedraaid is om de trein compleet in de zon te kunnen vastleggen.
Van veraf zal ik al wat vogelspotters staan en zitten, een had zelf een stoel meegenomen. De drie jongelui waren in een jolige bui, het zag er erg gezellig uit, altijd fijn met die Brabanders!
Hier passeert het konvooi onder nummer 41791 de Gooijkersdijk bij Colmschate (de enige plek waar je op dit moment nog redelijk foto's kunt maken en niet zo ver hoeft te fietsen). Alhoewel de struikjes nog niet in blad staan, dat is over een paar weken wel anders denk ik.
Achteraan reed een Optima Express rijtuig mee, geen idee waarom.
Wel jammer dat ik de stoel niet mocht gebruiken van een van de andere spotters, dan sta je net wat hoger en kun je over de paaltjes heen fotograferen.
Als liefhebber van de Franse diesellocomotieven van de reeks 67200, 67300 en 67400 mocht ik een fototrip in de Auvergne vanzelfsprekend niet aan mij laten voorbijgaan. Tot eind december 2022 waren zij verscheidene dagen per week te zien op de sublieme spoorlijn 722 000 van Neussargues naar Béziers. Persoonlijk vind ik deze spoorlijn zo typisch voor het land; het is enkelsporig en voorzien van stokoude bovenleidingsuitrusting, het doorkruist de mooie landschappen doorheen de Auvergne en het kent nauwelijks treinverkeer. Zelfs zo weinig dat er een tijd lang over het voortbestaan werd gediscussieerd op hoger niveau. Maar wat blijkt; er was toch geld gevonden om de spoorlijn een grondige opknapbeurt te geven. Afgelopen zomer was de spoorlijn een lange tijd gesloten om haar eens goed onder handen te nemen.
In de zomer van 2022 was er nog geen vuiltje aan de lucht. Wie had toen gedacht dat zij hun laatste maanden aan het vervullen waren. De 67400’en die ook toegelaten waren in België, doorbrachten er hun zomerverlof wanneer er geen campagne uit Quenast aan de gang was. Met drie slagen per week naar Saint-Chély-d’Apcher, hadden ze er hun bezigheid wel. Bovendien was de bediening van SMDA in Mont-Dore en op sporadische basis de bediening in het station van Lezoux ook aan de 67400 toegewezen, al was voor deze laatste een portie geluk een vereiste. De bediening voor staalgigant ArcelorMittal stond in de spotlights. Je kunt je er een hele dag mee plezieren, daar de snelheid toen erg laag lag en inhaalpogingen zeker mogelijk waren. Met wat goedgezinde weergoden, trok je met een waardevol SD-kaartje weer huiswaarts.
Op 13 juni 2022 genoten de drie fotografen van wat zo past bij de term “la douce France”. De 67471 en 67559 bundelden hun vermogen om de aanvoer van de dag in twee stukken naar de eindklant te brengen. De coils komen hier uit alle windrichtingen, waaronder Duinkerke, Fos-sur-Mer maar ook pakweg het Duitse Ziltendorf. Het geheel gaat als trein 436503 door de zogeheten “Les Causses”. De trein nadert zijn eindbestemming in Saint-Chély-d’Apcher.
© Noach Taillieu
Op zaterdag 18 januari werd ons uiteindelijk succesvolle weekend afgetrapt bij Marktleuthen. Waar op de zondag de blauw / beige 218 446 op de eerste rit bij daglicht te zien was, was dat deze zaterdag de verkeersrode 218 416, welke strak in de lak zat. Met deze loc was onze eerste foto van dit weekend een feit, en konden we nu werk gaan maken van de blauw / beige 218 446 die op de rit van twee uur later richting Regensburg zou zitten. Nog voordat een dag eerder van huis werd vertrokken, had ik al wat research gedaan van leuke locaties, en daarbij was mijn oog gevallen op Wiesau alwaar je tussen enkele vijvers kunt plaatsnemen, en je een leuke eenzame berk hebt die je mooi in de foto kunt meenemen. Aangezien het de afgelopen dagen flink gevroren had, was de hoop dat de vijvers bevroren zouden zijn wat natuurlijk wel zo leuk zou zijn voor het winterse sfeertje.
Vanuit Marktleuthen stuurden we dan ook richting Wiesau, en uiteraard waren we niet de enigen met dit idee. Opnieuw druppelden de fotografen één voor één binnen welken allemaal konden vaststellen dat de vijvertjes inderdaad flink bevroren waren. Het ijs was zelfs zo dik dat enkelen besloten plaats te nemen op het bevroren water, maar ik wilde het risico met de kostbare apparatuur niet nemen. Het was ook helemaal niet nodig, want de in mijn ogen perfecte compositie vond ik gewoon op vaste bodem. Het was wel even passen en meten met de toch wel redelijk hoge boom, maar nadat een oerlelijke Lint als testobject voorbij was gekomen, kon ik concluderen dat het statief wel goed stond. Het was nu een kwestie van wachten, wat in het lekkere winterzonnetje zeker geen straf was. Het werd nog wel even spannend, want vlak voor vertrektijd sprong het sein in tegenovergestelde richting op groen voor een vertraagde Regionalbahn. Gelukkig laaide snel genoeg het gebrul van een vertrekkende 218 in de verte op, en kwam het hoofddoel voor deze ochtend in vizier!
Het is 11:22 als voor het eerst dit weekend de fraaie DB Regio 218 446 gefotografeerd kan worden. Met RE2 (4861) is ze zojuist vanuit Wiesau vertrokken, op haar rit vanuit Hof Hbf richting Regensburg Hbf, de fotografen en eenzame berk achter haar latend. Het was de eerste van in totaal vier foto's van deze V160 die we dit weekend wisten te maken, waarvan reeds al een foto van de volgende ochtend op mijn pagina is verschenen. De rest volgt uiteraard de komende weken / maanden, wordt vervolgd!
They are impossible! Not once have I been able to get one right in front of my lens. Not on the ground, not free on a branch, cooperative? Not at all!! They are playing a game with me, and now for the third season it is happening again...... "Catch me if you can amateur"
That hurts me, they are merciless, but at the same time a big smile appears on my face again ... "Bitches!!!"
But I will succeed, if not this season......
Ze zijn onmogelijk ! nog geen enkele keer in staat geweest om er eentje goed voor mijjn lens te krijgen. Niet op de grond niet vrij op een tak, cooperatief ? Voor geen meter !! Ze spelen een spelletje met me, en nu voor het derde seizoen is het weer raak ...... "Pak me als je kunt amateur"
Dat doet me zeer, meedogeloos zijn ze, maar tegelijkertijd verschijnt er weer een grote glimlach op mijn gezicht ... "Krengen !!!"
Maar dit gaat me lukken, is het dit seizoen niet ......
Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.
This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.
Landsmeer - Den Ilp.
Gallery Museum Anton Heyboer.
Here you can admire and buy original works by Anton Heyboer .
Anton Heyboer (1924-2005) is one of the most famous artists of the past century. Many of his works have been purchased by internationally renowned museums in Europe and America.
Anton Heyboer is één van de meest bekende kunstenaars van de afgelopen eeuw. Vele werken van zijn hand zijn aangekocht door internationaal bekende musea in Europa en Amerika, zoals Museum of Modern Art (MoMA) in New York, het Haags Gemeentemuseum, het Amsterdams Stedelijk Museum en vele andere musea in binnen en buitenland.
Heyboer woonde met vier vrouwen in een commune in Den Ilp (Landsmeer). De “vijfde” vrouw was zijn kunstverkoopster Petra die aan de overkant woont. De Anton Heyboer Art Gallery en Museum is Petra’s eigen zelfstandige galerie. U kunt hier originele werken van Anton Heyboer bewonderen en kopen.
THANKS FOR YOUR VISIT AND FAVES
ON THE REACTIONS I WILL TRY TO RESPOND BACK
Schitterend tripje was dit, je moet er wel heel diep voor in je portemonnee tasten, maar had het niet willen missen !!
De Gornergrat Bahn (bergtrein) is een van de meest indrukwekkende ervaringen door de grote panoramische ramen kunt je optimaal genieten van de schoonheid van het landschap
.
Deze historische tandradbaan ingehuldigd in 1898, is de eerste volledig elektrische auto ter wereld en de De hoogstgelegen openluchtspoorlijn van Europa. Elke 24 minuten vertrekt er een trein vanaf het station van Zermatt, over ongeveer 30 minuten leidt naar de 3089 meter van station Gornergrat.
Een opvallend aspect van de Gornergrat Bahn is het innovatieve energiesysteem: de energie die tijdens de afdaling wordt opgewekt, wordt opnieuw gebruikt voor de volgende klim. Dit maakt de Gornergrat Bahn tot een milieuvriendelijke spoorlijn. Om optimaal van de ervaring te genieten
------------------------------------------------------------------------------------------
This was a fantastic trip, you really had to dig deep into your wallet for it, but I wouldn't have missed it for the world!!
The Gornergrat Railway (mountain railway) is one of the most impressive experiences, allowing you to fully appreciate the beauty of the landscape through its large panoramic windows.
This historic cog railway, inaugurated in 1898, is the world's first fully electric railway and the highest open-air railway in Europe. Trains depart every 24 minutes from Zermatt station, reaching the Gornergrat station at an altitude of 3,089 meters in approximately 30 minutes.
A striking feature of the Gornergrat Railway is its innovative energy system: the energy generated during the descent is reused for the subsequent ascent. This makes the Gornergrat Railway an environmentally friendly railway. To fully enjoy the experience,
photo rights reserved by B℮n
Luosto is a scenic tourist destination located in the heart of Lapland, Finland. It is particularly popular for its beautiful natural environment, with extensive forests, hills and impressive scenery that attracts visitors in both winter and summer. Luosto is located in the middle of the rugged Lapland landscape. In winter, the forests are covered with a thick layer of snow and offer excellent opportunities for activities such as skiing, snowmobile tours and husky rides. The Pyhä-Luosto National Park is known for its spectacular fjells mountains and untouched nature. Hiking trails lead to the top of the Pyhä-Luosto Fjell, where you can enjoy breathtaking views of the surrounding wilderness. Luosto is also home to one of the world's only active amethyst mines. Visitors can participate in guided tours and look for amethyst stones themselves, a unique and fun experience. Luosto is an excellent location to see the Northern Lights, especially during the,b>cold winter evenings when the sky is clear. The dancing lights are a magical spectacle that attracts many visitors. In addition to winter sports in Luosto, there are also cozy restaurants and accommodations to enjoy the local cuisine and relax after a day full of adventure. Luosto is a destination that will appeal to nature lovers and adventurers alike, offering a unique combination of Arctic wilderness and exciting outdoor activities. It is an ideal place to enjoy the peace and beauty of Lapland, away from the hustle and bustle of urban areas.
Luosto is a well-known tourist destination in Lapland, Finland, situated in the municipality of Sodankylä. It is celebrated for its stunning natural surroundings, winter activities, and the Pyhä-Luosto National Park. In January, daylight hours are very short due to the polar night, a phenomenon occurring in areas above the Arctic Circle, including Lapland. We set out early in the darkness on our journey to Luosto. Our plan is to climb its spectacular fjells (mountains) and explore its pristine wilderness. Our adventure starts at the secluded hamlet of Ukko-Luostontien in Luosto. In Finland, traditional wooden houses are often referred to as "wooden cabins" or "wooden chalets." The Finnish word for a wooden house is puutalo. The snow here resembles an untouched white carpet, with trees draped in a thick layer of powder snow. Every step disrupts the serene silence of the snowy surroundings; the crunching sound of fresh snow under my hiking boots fills the air. The trees gently bend under the weight of the snow, and nature here in Luosto appears to be in a deep winter slumber.
Luosto is een schilderachtige toeristische bestemming gelegen in het hart van Lapland, Finland. Het is vooral geliefd om zijn prachtige natuurlijke omgeving, met uitgestrekte bossen, heuvels en een indrukwekkend landschap dat zowel in de winter als in de zomer bezoekers trekt. Luosto bevindt zich te midden van het ruige Laplandse landschapbergen en ongerepte natuur. Wandelpaden leiden naar de top van de Pyhä-Luosto Fjell, waar je kunt genieten van adembenemende uitzichten over de omliggende wildernis. Luosto herbergt ook een van 's werelds enige actieve amethistmijnen. Bezoekers kunnen hier deelnemen aan rondleidingen en zelf op zoek gaan naar amethiststenen, een unieke en leuke ervaring. Luosto is een uitstekende locatie om het noorderlicht te zien, vooral tijdens de koude winteravonden wanneer de lucht helder is. De dansende lichten zijn een magisch schouwspel dat veel bezoekers trekt. Naast wintersporten in Luosto zijn ook gezellige restaurants en accommodaties om te genieten van de lokale keuken en te ontspannen na een dag vol avontuur. Luosto is een bestemming die zowel natuurliefhebbers als avonturiers zal aanspreken, met een unieke combinatie van arctische wildernis en opwindende buitenactiviteiten. Het is een ideale plek om te genieten van de rust en schoonheid van Lapland, weg van de drukte van stedelijke gebieden. Wanneer we uit de auto stappen lijkt de natuur hier in diepe winterslaap. Onze wandeling begint bij dageraad in het afgelegen gehucht Ukko-Luostontien. In Finland worden traditionele houten huizen vaak aangeduid als houten blokhutten of houten chalets. Het Finse woord voor een houten huis is puutalo.. De bomen buigen zachtjes onder het gewicht van de sneeuw. We zijn van plan om de spectaculaire fjells bergen te beklimmen en de ongerepte natuur te verkennen. Luosto biedt een prachtig landschap voor avontuurlijke activiteiten en de mogelijkheid om te genieten van de rust en schoonheid van de Finse wildernis.
THANKS FOR YOUR VISIT AND FAVES
ON THE REACTIONS I WILL TRY TO RESPOND BACK
Inkarnaatklaver is een eenjarige, behaarde plant, die oorspronkelijk uit Zuid-Europa komt. In Nederland komt ze van nature niet voor.
Ze wordt gekweekt als voederplant en verwilderd soms, maar houdt zelden stand. Je kunt haar vinden in bermen, langs spoorwegen en akkers en op braakliggende terreinen.
--------------------------------------
Inkshorn clover is an annual, hairy plant, originally from southern Europe. In the Netherlands it does not occur naturally.
It is grown as a feed plant and sometimes haggard, but rarely stands firm. You can find her in verges, along railways and fields and on vacant lots.
De Herik bloeit normaal gesproken van mei tot september op een kalkhoudende bodem. Door de warme herfst zelfs nu nog begin november!
Eetbaar: ja
De jonge bladeren van de herik zijn eetbaar en het jonge blad heeft een frisse scherpe smaak en kan onder meer in salades worden gebruikt. Niet alleen de jonge bladeren van de herik kun je eten, maar ook de bloemknoppen kunnen worden gegeten. Je kunt deze roosteren, koken of bakken. De bloemknoppen zijn na grofweg twee tot vijf minuten blancheren best lekker met een klontje boter. De bladen voor de zaadvorming kunnen tevens worden gekookt en als groente worden gebruikt. Je moet ze dan rond de dertig minuten koken. Met het zaad van de herik kan mosterd worden gemaakt. Deze mosterd smaakt wel bitterder dan gewone mosterd.
Medicinaal:
De herik heeft een antibacteriële werking. Het bevordert de bloedcirculatie en stimuleert de spijsvertering. Binnen de volksgeneeskunde wordt deze plant gebruikt tegen reumatische pijn, keelpijn, bronchitis, dyspepsie/indigestie en gewrichtspijn. Het bevat onder meer slijmstoffen, mosterdolie (glycoside), veel vitamine C en een aantal mineralen. Het stofje sinalbine (mosterdolie) is verantwoordelijk voor de scherpe smaak van deze plant.
De herik kan zowel inwendig als uitwendig worden toegepast.
Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.
This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.
Na onderhoud reed de altijd fraaie Kameel van Zutphen terug naar Amersfoort (en uiteindelijk het NSM) als trein 28202 en deed dat via Zwolle. Hij passeerde daar op een wat moeilijke tijd qua zonnestand en de opkomende sluierbewolking deed me lang twijfelen waar te staan, maar uiteindelijk koos ik voor eigenlijk het enige plekje waar je kunt staan goed voor de zon en gelukkig piepte die ook nog tussen twee slierten bewolking door. Ook had ik geluk dat ik niet werd verrast, want hij werd door de treindienstleider tussen de IC en de stopper weggestuurd, in plaats van na de 5600, en kwam dus terwijl ik eigenlijk een testplaatje van de SNG dacht te maken.... en dat zie je hier dus niet aankomen....
Het voordeel van grijs weer is is dat je andere stekken kunt aandoen dan gebruikelijk. Zo werd gebruik gemaakt van het grijze weer en werd naar Erpel gereden om daar enkele treinen op te wachten.
Niet alleen DB Cargo schuift langzaam de oudste loc series aan de kant, ook DB Fernverkehr neemt langzaam afscheid van de oudste loc serie in dienst. De BR 120. De loc worden te koop aangeboden voor andere partijen.
Het Zwitserse Widmer Rail Services heeft in september 2019 de 120 145, 120 154 en 120 204 aangeschaft, die de voormalige Fernverkehr locs zal inzetten in het goederenverkeer.
WRS 120 145 met kerosine keteltrein van Holthausen naar Basel, kronkelt langs de Rijn bij Erpel.
MOPPIE: I love the cafe, but can't we skip the knitting part?
SAARTJE: I do hats and beanies, you can order at my website!
XANTE: I just started a potholder, place your order now!
---------------------------------------------------------------------------------------
MOPPIE: Ik ben dol op het café, maar moeten we er echt bij breien?
SAARTJE: Ik maak hoeden en mutsen, je kunt bestellen via mijn website!
XANTE: Ik ben net begonnen aan een pannenlap, plaats nu je bestelling!
Op donderdag 16 maart vertrok de Venice-Simplon-Oriënt-Express weer vanuit Amsterdam naar Venetië. Bij deze trein is het altijd belangrijk om rekening te houden met de lengte van maar liefts 14 rijtuigen, mijn plan was dan ook om naar de loopbrug aan de Isabellalaan in Den Bosch te gaan. Bij aankomst op de brug bleek er toch meer zonkans te zijn dan voorspeld en aangezien je hier al enkele jaren alleen maar vanaf de westzijde kunt fotograferen fietste ik door richting Helvoirt, op zoek naar een nieuwe stek. Het vinden van een stek bleek moeilijker dan gedacht, met minder dan 15 minuten op de klok was deze locatie de laatste optie, alles of niets. Uiteindelijk bleek de dijk aan het riviertje Broekleij een prima fotomogelijkheid, na zo’n vijf minuten gewacht te hebben komt de volledig blauwe trein om 11:28 in zicht. De 186 292 van Lineas is met de 14 rijtuigen als trein 19203 onderweg richting Roosendaal, Antwerpen, Brussel, Aachen en uiteindelijk Venetië.
© photo rights reserved by B℮n
Ronda is located in a mountainous area in central Andalusia, some fifty kilometers inland from the Costa del Sol at approximately 750 meters above sea level. The Guadalevín River divides the town in two and has cut a deep gorge known as Tajo de Ronda. The origin of the city of Ronda is Celtic, although older prehistoric remains have been found in the area. After the Celts, the Greeks populated the area around Ronda. Later the Romans called the place Arunda, because the town overlooked the area and thus had a strategic view all around. At that time, the trade in Ronda also began to flourish. During Moorish rule, Ronda was declared the capital of the province of Andalusia. The city is surrounded by beautiful river valleys and is located at the top of a deep canyon. It is a place that really makes your mouth fall open. Enjoy long walks in the city and fantastic views, while you eat well and visit one of the many bodegas in the area. The Puente Nuevo bridge is without a doubt the monumental sign of Ronda. If you have the time, be sure to explore the Camino de los Molinos (Way of the mills) that leads you into the gorge. The view is among the best you can find there. In the spring you can enjoy a valley bottom full of flowers.
The famous Puente Nuevo in Ronda is the largest of three bridges that span the 120-meter-deep - 390 ft. The construction of the "New Bridge" was started in 1759 and took 34 years to build. Photo of the Puente Nuevo in El Tajo gorge.
Ronda ligt in een bergachtig gebied in centraal Andalusië, zo'n vijftig kilometer landinwaarts van de Costa del Sol op ongeveer 750 meter boven zeeniveau. De rivier Guadalevín splitst het stadje in tweeën en heeft een diepe kloof uitgesneden, bekend als Tajo de Ronda. De oorsprong van de stad Ronda is Keltisch, hoewel er oudere prehistorische resten in de omgeving zijn gevonden. Na de Kelten bevolkten de Grieken het gebied rond Ronda. Later noemden de Romeinen de plaats Arunda, omdat het stadje uitkeek over de omgeving en zo rondom een strategisch uitzicht had. In die tijd begon ook de handel in Ronda op te bloeien. Tijdens de Moorse overheersing werd Ronda uitgeroepen tot hoofdstad van de provincie Andalusië. De stad wordt omringd door prachtige riviervalleien en bevindt zich boven aan een diep ravijn. Het is een plek die je mond werkelijk doet openvallen. Geniet van lange wandelingen in de stad en een fantastisch uitzicht, terwijl je lekker eet en één van de vele bodega's in de omgeving bezoekt. De Puente Nuevo brug is zonder twijfel het monumentale uithangbord van Ronda. Als je tijd hebt, verken dan zeker eens de Camino de los Molinos (Weg van de molens) die je in de kloof leidt. Het uitzicht hoort bij de beste die je er kunt vinden. In de lente kun je er trouwens genieten van een valleibodem vol bloemen.
photo rights reserved by B℮n
El Gorgo de la Escalera de Anna is a beautiful nature reserve near the village of Anna, about 70 km from the capital of Valencia. The waters of the River Sellent have formed this impressive gorge. Pools of gorgos in Valencian and several waterfalls have formed on this spot. There is a nice bypass to visit all three waterfalls. About an hour walk. You can hear the roar of the big waterfall, but you can't see it from the road because of the undergrowth. The first waterfall, El Gorgo de la Escalera, is directly accessible via 136 steps. Well worth going down the stairs, great for wading in crystal clear water in the summer. Look especially at the fish. In the cold water one can take a bath or just relax with the sight of the landscape and the sound of the water falling in the form of a waterfall into the depths of the ravine, once used for the production of electricity. You can cross the river at various places via stones and tree trunks or further on via a wooden bridge. The second waterfall is Cascada de los Vikingos and the third Gorgo Gaspar. From here you can return the same way you came, or climb a steep trail. The route is not long, but has difficult and slippery spots. Wearing good shoes is recommended. The place is very beautiful, green, humid, a surprising oasis in the steep gorge adjacent to the town of Anna. The corner it is in looks like a mini paradise.
The "Route of the Three Waterfalls" starts in the village of Anna in the province of Valencia. The concrete road turns to dirt as it enters the ravine. To the right of the bridge is Gorgo Gaspar. This is the first waterfall and pool on the route. From here, the path becomes more difficult and is also not signposted. The impressive Gorgo de los Vikingos is the second waterfall and pool. To follow the route, first, cross to the other side of the pool via the wooden planks. Then climb a steep, half-hidden path to the left of the waterfall. The route continues along the ravine, with the river on the left. At one point you’ll need to cross the wooden bridge over the river. You’ll have these views of Gorgo de la Escalera waterfall when crossing the bridge. The waterfall has a beautiful turquoise blue pool at its feet, and the huge natural pool. It’s framed by a natural amphitheatre with lush vegetation. Gorgo de la Escalera is a popular spot for water canyoning, hiking and wild swimming. Its double waterfall, the blue water and the natural luscious frame give it a magical air. The gorge is very steep.
El Gorgo de la Escalera de Anna is een prachtig natuurgebied in de buurt van het dorpje Anna, ongeveer 70 km van de hoofdstad van Valencia. Het water van de rivier de Sellent heeft deze indrukwekkende kloof gevormd. Op deze plek zijn poelen gorgo's in het Valenciaans en verschillende watervallen ontstaan. Er is een mooie rondweg om alle drie watervallen te bezoeken. Ongeveer een uur lopen. Je kunt het gebrul van de grote waterval horen, maar je kunt het vanaf de weg niet zien vanwege het kreupelhout. De eerste waterval, El Gorgo de la Escalera, is gelijk toegankelijk via 136 treden. Zeker de moeite waard om de trap af te dalen, geweldig om in de zomer in kristalhelder water te waden. Kijk vooral naar de vissen. In het koude water kan men een bad nemen of gewoon ontspannen met de aanschouwing van het landschap en het geluid van het water dat in de vorm van een waterval in de diepten van het ravijn valt, ooit gebruikt voor de productie van elektriciteit. Je kan op verschillende plekken de rivier overstekken via stenen en boomstammen of verderop via een hout bruggetje. De tweede waterval is Cascada de los Vikingos en de derde Gorgo Gaspar. Vanaf hier kun je op dezelfde manier terugkeren als je bent gekomen, of een steil pad beklimmen. De route is niet lang, maar heeft moeilijke en gladde plekken. Het dragen van goede schoenen wordt aangeraden. De plek is erg mooi, groen, vochtig, een verrassende oase in de steile kloof die grenst aan de stad Anna. De hoek waarin het zich bevindt lijkt op een miniparadijs.
Sinds 2022 trek ik regelmatig naar Duitsland om foto's te maken. In het album "Duitsland" kun je intussen meer dan 200 van mijn beste foto's bekijken. Meestal gaat het om beelden uit of net buiten het Ruhrgebied — een regio die makkelijk bereikbaar is en waar je overal wel bedieningen kunt vinden. Op de reis naar Sylt na, waar ik de Bentheimer Eisenbahn bezocht, had ik mezelf fotografisch gezien nog nooit echt verdiept in de omgeving rond, laten we zeggen, Osnabrück.
Vandaag wilde ik daar eindelijk eens verandering in brengen. Het Ruhrgebied heb ik stilaan wel een beetje gezien, een leuk alternatief werd gezocht. Het Ruhrgebied blijft leuk, maar het wordt steeds meer zoeken naar bedieningen, en vaak kom ik dan bij dezelfde uit. Tijd voor iets nieuws dus: een Feldbahn!
Rond Rühlermoor rijden nog veel Feldbahnen die olie vervoeren die ter plaatse gewonnen wordt. Ik ga me daar nu nog niet te diep in verdiepen, maar voor wie geïnteresseerd is: ik hoop binnenkort een uitgebreidere uitleg te kunnen geven. Vandaag was dit dus het doel, maar één gemiste aansluiting zou de aankomsttijd opschuiven van 11:30 naar 12:50 — en daar had ik echt geen zin in.
Toen ik 's ochtends in Lier aankwam, dacht ik meteen: "mijn dag is naar de vaantjes." In de verte, toen ik het vertrekscherm in het vizier kreeg tijdens het wandelen naar het station, zag ik namelijk een hele reeks afgeschaft treinen. Gelukkig bleken dit treinen te zijn die last hadden van uitgelopen werkzaamheden in Herentals. Mijn trein kwam echter uit Heist-op-den-Berg en reed dus mooi op tijd. Via Antwerpen, Roosendaal, Zutphen en Hengelo kwam ik uiteindelijk in Rheine terecht.
De overstap in Roosendaal is trouwens nodig, want anders heb je met de Benelux een krappe aansluiting van twee minuten — en dat risico wilde ik op een dag als vandaag absoluut vermijden. In Rheine aangekomen, stond mijn laatste trein naar Meppen als “op tijd” aangeduid. Even later bleek die echter met een stevige 20 minuten vertraging te rijden, wat ervoor zorgde dat ik wat anders moest zoeken…
Ik besloot dan maar een trein richting Osnabrück te nemen en onderweg snel een ander plan te verzinnen. Ik had geen noodplan voorzien… maar misschien was dat net goed ook!
Ik stapte al af in Ibbenbüren-Esch en wandelde naar de haven. De spooractiviteit daar is erg wisselend, maar ik hoopte een Tremeltrein te kunnen zien - daar hangt vaak een leuke loc voor. Eenmaal aangekomen, was ik lichtjes teleurgesteld: geen loc te zien, en het rangeerlocje stond uit. Maar toen ik achter me keek, zag ik tot mijn verbazing een rangeerder op de achterkant van een schotterwagen stappen. Er stond een beladen en een lege set naast elkaar — eentje moest dus naar de kade. En jawel, de beladen set werd verplaatst!
Nog geen vijf minuten later had ik al méér dan ik had durven hopen: HVLE loc 159 013 reed met zijn indrukwekkende set wagons onder de brug door (die trouwens afgesloten was voor renovatie). Gelukkig was het personeel vriendelijk en mocht ik er toch blijven staan. Er staat wel een vervelende boom in de weg, maar ik vind het plaatje alsnog écht geslaagd — precies wat ik wilde!
Na deze bonus besloot ik terug te keren richting station. Google Maps vertelde me dat er binnen een halfuur een bus richting Ibbenbüren vertrok. Ik haalde nog snel wat middageten en wachtte op de bus. Na twintig minuten wachten begon ik me toch wat zorgen te maken… Gelukkig had ik op tijd nog DB Navigator geopend. Wat bleek? De bus was een RUF-bus: je moet die minstens 30 minuten op voorhand telefonisch reserveren — wat ik uiteraard niet gedaan had. Die bus kwam dus helemaal niet. Dan maar te voet terug.
Gelukkig haalde ik net de trein naar Osnabrück, waar in de haven nog twee leuke Gmeinder-locjes rondrijden, én een oudere loc. Bij aankomst kon ik eerst nog een MAXIMA met een schroottrein fotograferen — afkomstig uit Hasbergen, iets wat ik nog graag eens wil vastleggen op de diesellijn daar.
Daarna wandelde ik door naar de overweg aan de ingang van de haven. Plots ging die overweg al dicht: de Gmeinder kwam eraan! Ik dacht: dit wordt weer prijs. Maar helaas… Tussen 13:00 en 16:00 uur (mijn beschikbare tijd) stond de loc aan, maar bewoog hij niet meer. De overweg ging enkel toe voor die ene rangeerbeweging en daarna nog veel voor NWB treinen.
Toch leverde het bezoek nog iets op: in de haven ligt het depot van NordWestBahn, en dat zorgde voor enkele toffe beelden — Lint-treinstellen in een echte havensetting. Het voelde bijna aan als een soort fotorit, een treinstel in de haven zie je echt niet zomaar, of misschien toch wel.
Om 16:00 was het tijd om terug te vertrekken. Nog snel een lekkere Spezi uit de supermarkt gehaald, en dan begon de 6 uur lange terugrit naar Lier.
De zomer: een heerlijk zonnetje, diepblauwe luchten, buiten vertoeven tot laat op de avond,... En dan heb je België, waar je als je pech hebt een dikke vette streep over bovenstaand lijstje kunt trekken. Het huidige wisselvallige weer laat niet echt toe om lange dagen langs het spoor te vertoeven, dus dook ik vandaag maar even in het archief.
In het voorjaar kregen we namelijk nog een aantal prachtige dagen voorgeschoteld. Dat was ook het geval op 30 maart, toen ik nog maar eens naar onze Franstalige landgenoten trok om de Fretjes op foto te zetten.
Samen met een gezellig groepje andere fotografen vatten we post in Hennuyères om de stroom aan piekuurtreinen uit Brussel die elke werkdag voor een geweldig pallet aan oud materieel zorgt, op de gevoelige plaat te vereeuwigen.
Terwijl de natuur ontwaakt uit zijn winterslaap, verblijdt de 2149 het aanwezige groepje fotografen met zijn stam M5 rijtuigen op weg naar Quévy als P8802.
*Een minieme hoeveelheid graffiti ergens achteraan de trein werd digitaal weggepoetst.
Man könnte meinen, im Altmühltal wäre Mitte September nochmals der Frühling am Start.
So war es aber leider nicht am 20.09.2018. Ackersenf wächst hier neben der Altmühl und die Bäume und Wiesen wirken auch noch sehr frisch und grün, nach dem trockenen und heissen Sommer.
Unbeeindruckt davon zeigt sich 185 544 von PCT mit einem Altmann Autozug gen Ingolstadt.
EN:
You can think Spring is back again at the middle of September in the Altmühltal in the middle of September.
Mustard grows here next to the Altmühl River and the trees and grasslands are also very fresh and green, after the dry and hot summer.
Unimpressed by it shows 185 544 of PCT with an Altmann Autozug gen Ingolstadt.
NL:
Je kunt denken dat de lente midden september weer terug is in het Altmühltal midden september.
Mosterd groeit hier naast de rivier de Altmühl en de bomen en graslanden zijn ook erg fris en groen, na de droge en hete zomer.
Niet onder de indruk ervan toont 185 544 van PCT met een Altmann Autozug gen Ingolstadt.
Bijna een uur na de passage van de trein op de vorige foto was het eindelijk tijd voor de volgende klik. Gelukkig sta je in de schaduw, want de temperaturen lopen 's middags toch behoorlijk op in de omgeving van Koper.
Het voordeel aan de fotostekken voor treinen richting Koper is dat je ook treinen vanuit Koper kunt fotograferen, aangezien het overgrote deel van de treinen met opdrukloc rijdt.
Zo ook trein 48482 uit Koper Tovorna naar Voest Alpine Linz. De 383 420 van Metrans trok de trein bergop, waarbij de 541 003 als opdrukloc fungeerde. De foto toont de trein bij Rižana.
There is no good translation for 'smiezen', the expression means something like; "I got you on my radar" or I smelled you out long ago.
----------------------------------------------------------------------------------------
Als je iets/iemand in de smiezen hebt, betekent dat vaak dat je iets snapt of doorkrijgt. Als je iemand in de smiezen hebt, bedoel je meestal dat je iemand doorhebt, oftewel weet wat hij in zijn schild voert. Je kunt iemand ook in de smiezen houden (‘in de gaten houden’).
onzetaal.nl/schatkamer/lezen/uitdrukkingen/in-de-smiezen-...
Er was nog een tweede werktrein onderweg langs 'mijn tracé', maar dit is toch wel een lastig traject qua zon en qua plekken waar je kunt gaan staan. Ik had een mooie plek bij deze overweg bedacht tegen de zon in omdat het al uren bewolkt was. Met een trapje en deze korte trein zou dat een leuk effect geven. Maar 5 minuten door doorkomst, brak de zon door, waardoor ik niet meer op de goede plek stond en ook van deze kant door het bos de trein niet lekker in de zon kon krijgen. In de verte zie je nog een overweg waar de trein wel mooi in de zon reed. Dat is het leven van een treinspotter. Hier moet ik het mee doen.
De trein reed vanaf Dordrecht als trein 56151 naar Apeldoorn om daar de Gottwald-kranen af te leveren plus nog wat hand en spandiensten te verrichten. Achterop reed een BAM BDS 2000 mee.
Hier passeert de trein Epse/Joppe in de richting van Deventer. De trein was bij Deventer ook nog te fotograferen als ik wat haast gemaakt had, want hij had bij Snipperling Aansluiting een stop van 10 minuten voor een rood sein. Helaas net te kort voor nog een foto.
Vanuit Öblarn werd weer in westelijke richting gereden. Er zou nog een Lokomotion trein onderweg zijn als "41857", wat normaal gesproken op de Ekol-shuttle uit Keulen Eifeltor duidt. Er zijn op dit traject 2 locaties waar je zo laat in de middag nog treinen richting het oosten kunt klikken door de vele bochten in het traject. Vlak voor Haus im Ennstal werd een van deze locaties gevonden (de 2e was niet meer te halen), waar onder toeziend oog van zo'n 8 fotografen na een tijdje de 186 283 en 186 286 van Lokomotion met trein 41851 (Krefeld - Triëste, in het pad van 41857) passeren. Gewoon lekker op 18mm, op een stek als dit vind ik dat wel een keertje leuk :-)
De beeldschone Ludmilla DB 232 635-3 komt met een lange kalktrein van HKM naar Flandersbach langs het "toeristische" deel van Ratingen waar je bijvoorbeeld het industriemuseum, blauwe meer, sprookjesbos etc kunt vinden. Gelukkig is het hier door de Corona tijd (of misschien altijd?) nogal uitgestorven, dus het viel mee met het zenuwachtig in de gaten houden van voorbijgangers of ze niet net op het moment supreme vol in beeld lopen / fietsen. N.B. De spoorwegovergang werkt weer :-)
Tijdens onze talrijke fotoreizen ligt ons interessegebied verder dan alleen maar de drukker bezochte plekken in Frankrijk. Het land heeft wijdverspreid een handvol grote, drukke havens die enkele fotogenieke plekken bezitten. De Bouches-du-Rhône bezochten we al dikwijls om onder andere bovenstaande reden. Je kunt er de dagen goed vullen met een fijne afwisseling tussen interessante gesleepte treinen en goederentreinen langs de lijn, samen met een vleugje first- en last-mile in de haven. Afgelopen week kon je je er maar beter uit de voeten maken. De streek kreeg te kampen met felle natuurbranden veroorzaakt door een autobrand. Gelukkig wisten "les soldats du feu" snel in te grijpen waardoor de stad Marseille gespaard bleef.
Tijdens de laatste week van maart 2025 waren we terug afgezakt naar de regio. We hoopten onze archieven verder te kunnen aanvullen met alles wat nog interessant is in de regio. En dat is heus wat! Zo goed als elke werkdag zijn verschillende spoorwegoperatoren zoals Hexafret, Europorte en Captrain terug te vinden in de chemische zone van de haven aldaar. Die zone klinkt bekender in de oren onder de naam Martigues. 's Ochtends rijden de aanvoertreinen voor de haven op, terwijl de afvoertreinen vanaf de middag terugkeren naar het vormingsstation in Miramas. Captrain France is geen ongewone gast in de haven van Martigues. Ze zijn er geregeld aan te treffen met gaswagens voor Italiaanse klanten. Men huurt, denkelijk op dag- of weekbasis, BB75000'en van Hexafret ter aanvulling van de G1206'en om de bedieningen uit te voeren. Op 26 maart was de 75133 druk met de bediening van de gasterminal in Lavéra bij Martigues onder de vlag van Captrain France.
Nadat de 75133 de aanvoerwagens geplaatst had en uitgewisseld had voor beladen exemplaren, vertrok het geheel iets na elven als trein 489452 naar Miramas waar de wagens later die avond samen met een containertrein richting Italië zouden vertrekken. De bestuurder van dienst had er alle plezier in dat hij met zijn trein drie keer op het SD-kaartje gezet werd.
© Noach Taillieu
Tijd voor een nieuw fotopunt, dat was toch wel even zoeken tussen Colmschate en Bathmen naar iets nieuws. Hier is recentelijk wat struikgewas verwijderd waardoor je na enige capriolen door braamstruiken (lange broek aan!) deze foto kunt maken.
DBC 193 377 is op Koningsdag onderweg van Bad Bentheim naar de Botlek (?) met een Wascosa-VTG-keteltrein en passeert net de overweg met de N344 bij Bathmen.
Panto zit in het sein, heb ook nog een klikje terug, wellicht beter? Laat maar weten!
Description in English and Dutch:
English
Experience the beauty of the River Sauer in Diekirch, where the reflection of the trees and clouds dance across the water like a dream. Feel the history of Diekirch come alive as you soak in the picturesque views. Immerse yourself in an epic dramatic story as you take in the sights and sounds of this wonderful location. Visit the picturesque town of Diekirch in Luxembourg where you can explore centuries of history and walk along the popular summer camping sites that attract many Dutch tourists each year. You won't want to miss the breathtaking reflections of the trees and clouds in the Sauer River.
Nederlands
Ervaar de schoonheid van de rivier de Sauer, waar de weerspiegeling van de bomen en wolken als een droom over het water dansen. Voel hoe de geschiedenis van Diekirch tot leven komt terwijl je geniet van het schilderachtige uitzicht. Bezoek het pittoreske stadje Diekirch in Luxemburg waar je het authentieke Hollandse vakantieleven nog kunt proeven door een wandeling te maken langs de populaire zomercampings die jaarlijks veel Nederlandse toeristen trekken. Hollanders zijn dol op Luxemburg en de Luxemburgers zijn weer dol op het vele geld dat er door ze wordt uitgegeven. Een ideale situatie dus.
Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.
This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.
20210315_7402
Je zou dit een stemadvies kunnen noemen om op één van de linkse partijen te stemmen. Je kunt dit doek in elk geval niet negeren.
All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.
If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".
Een persoonlijke favoriet in de herfst vormt het bos bij Ugchelen. Je kunt er niet alleen uitstekend wandelen of fietsen, maar ook treinen tussen herfstkleuren in optima forma zien. Op 25 oktober 2020, tijdens de zondagse corona-drukte in het bos, was de 1761 onderweg van Amsterdam naar Bad Bentheim en stoof tussen de vallende bladeren door. Gelukkig biedt Lightroom tegenwoordig voldoende mogelijkheden om ruis te verwijderen; zonder was deze foto niet het publiceren waard.
Het Buurserzand bij Haaksbergen in Twente is een uniek natuurgebied waar je heerlijk kunt wandelen en fietsen. Heidevelden met 100 jaar oude jeneverbessen, stukjes bos, graslanden en kleine akkers wisselen elkaar hier af.
Dé standaard ochtendstek aan de befaamde Koperrampe is toch wel het kleine viaduct bij Dekani waar je treinen kunt fotograferen die zojuist uit Koper vertrokken zijn. Vergeleken met veel andere locaties aan deze spoorlijn is deze stek qua omgeving veel minder spannend, maar het begin van de klim naar boven is hier goed te zien, en dat blijft toch wel een leuk dingetje hier. Daarnaast vind ik het idee dat de trein hier nog door "vlak" land rijdt, en met enkele minuten langs flinke afgronden haar weg naar boven baant, toch wel grappig. Van de vier ochtenden hier begonnen we de eerste drie keer bij Dekani alwaar eigenlijk enkel de tweede ochtend twee echt boeiende platen opleverde. De eerste ochtend passeerden er twee keteltreinen waarvan de eerste voorbij kwam met een rode SŽ 541'er. Trein twee was iets boeiender en werd door een Metrans 383 in dubbeltractie met een SŽ 541 naar boven getild, en de blauwe ketels deden het zelf ook erg goed.
Net als de voorgaande ochtend begon de tweede morgen met veelal treinen die de helling af kwamen gereden richting de haven. Een van deze treinen werd verzekerd door de fraaie SŽ 541 002 die al enkele jaren rondrijdt in een Innofreight jasje, om zo de samenwerking tussen de Sloveense spoorwegen en Innofreight goed te benadrukken. Vorig jaar lukte het mij niet om deze loc voor de lens te krijgen, en nu ze dus net voorbij was gerold richting Koper, hoopten ik en enkele andere fotografen dat ze weer snel terug zou keren met een trein landinwaarts. Locomotieven nemen hier namelijk vaak snel weer een trein mee terug, maar zoals altijd is dat geen zekerheidje. Uiteindelijk vertrokken er in het daaropvolgende uur in totaal vijf treinen uit Koper waarvan de vierde met een flink lichte neus tevoorschijn kwam. Dat kon eigenlijk maar één ding betekenen!
Het is 8:34 als de SŽ 541 002 "Innofreight" de aanwezigen op het viaductje bij Dekani passeert. Kolentrein 48404 is enkele ogenblikken geleden uit Koper Tovorna vertrokken en heeft nog een bergachtige rit voor de boeg vooraleer de bestemming Linz Voestalpine bereikt wordt. Nadat nog een autotrein passeerde, vertrokken wij richting de volgende locatie alwaar ons een oude bekende nog eens zou begroeten!
De Marker Wadden is een nieuw aangelegd natuurgebied in het Markermeer. Het bestaat momenteel uit 5 nieuw gevormde eilanden waarvan alleen het grootste eiland voor bezoekers toegankelijk is. Het ontstaan van nieuwe planten- en dierengemeenschappen is in de loop van de tijd heel goed te volgen. Je kunt er alleen komen met een boot, bij mijn bezoek was dat een prachtige driemaster.
© all rights reserved by B℮n
Bruges is most beautiful city in Belgium,. Unesco World Heritage city. The fascination of Brugge is found in its historical, glorious building. The city's major attractions are compressed into an area which conveniently walkable. Two major attractions are Markt where three architectures are; Belfort tower, Provincial government palace and Guildhouse. Another place is Burg square which is sorrounded by three buildings; Basilica of the Holy Blood, Town Hall, and Old Recorder's House. Bruges is the go-to city for historical film locations. There’s not a great deal to do, but that’s the beauty of it. There’s no rushing around to see the hundreds of sights on offer, which can happen on a lot of other city breaks. Here you can relax, walk around and take in the sights of this fairy-tale town. Bruges is easy to get around by foot. There are few cars in transit and most locals choose to get around by bicycle. Taking a boat around the canals is a must-do in Bruges. The capital of West Flanders is lovely and underrated, and the well-preserved city centre of brick Gothic architecture was once the stomping ground of Flemish old master painters.
Bruges is a small city with big beauty. Bruges imitates what life would be like in the late middle ages. With medieval architecture and every little hidden gem is a snap shot of a fairytale. This Photogenic little city even puts the postcards to shame. This is the image you see on postcards and what your mind conjures up when you think of Bruges. Picture night view from the Rozenhoedkaai. It's a handhold shot taken 1/40s at ISO 10,000.
Als er één stad een stedentrip waard is, is het Brugge wel. Je kunt er heerlijk dwalen over de smalle klinkerstraatjes en genieten van de vele kanalen, schitterde patriciërshuizen en pleintjes. Verdwalen doe je echter niet: volg de toren van de Belfort en je komt weer op de markt uit. Brugge is ook een stad voor lekkerbekken met haar talloze goede restaurants en cafés. En wie geen zin heeft om te lopen, pakt gewoon een bootje. Vanaf de wateren in de Brugse Reien krijg je op een zeer ontspannen manier een goede indruk van deze historische stad. Ieder jaar verandert het centrum van Brugge in een sfeervolle winterstad. Dat gebeurt eind november en duurt tot het eerste weekeinde van januari. Op de Grote Markt wordt een open ijspiste weggezet waarop je kunt schaatsen, met enkele tientallen kerststalletjes er omheen. In de 83 meter hoge Belforttoren is een schatkamer te ontdekken, een beiaard met 47 klokken. Dit samen vormt het Belfort Museum van de stad Brugge. Na het beklimmen van zo’n 366 treden wordt je bovenaan beloond met het allermooiste uitzicht over de stad. Met name in de avond als je lichtjes aan gaan, is het Belfort een plaatje om te zien.
Even kijken of je in de pro stand meer met je mobieltje kunt. Door mijn telescoop genomen met handmatig instellen van mobieltje.
Geen bewerking in Photoshop of iets dergelijks dus SOOC!!
Waar je overspoeld wordt met 189 rond 2015, zo blij ben je nu als je al met vijf stuks de dag kunt afsluiten. Dit is een beetje de huidige situatie in het Maintal, waar Vectron heer en meester is onder de privaten. Gelukkig zijn de 189'ers nog niet volledig verdwenen, en kun je bijvoorbeeld Lokomotion treffen met zo'n loc.
Ook op 4 september werd nog niet eens een handjevol 189'ers gezien, in een tijdsbestek van 6:30 tot en met 20:00. Maar sommige waren wel interessant zoals Lokomotion. Zij passeerde namelijk met haar 189 904, officieel van Italiaans zusterbedrijf Railtraction Company, welke onderweg was met de Paneuropa intermodaal vanuit Bremen-Grolland naar Verona Quadrante Europa!
En nu wonen we hier (2): verhuisd van rivierenlandschap naar grensland. "Omdat je Limburg niet uit het meisje kunt halen".