© all rights reserved by B℮n

Porto , also known as Oporto is a city in the north of Portugal, the second largest city in the country. There live as many as two million people, and was the cultural capital of Europe since 2014. Many foreign visitors increasing interest in Porto. A little further south, across the Douro River, is also the city of Vila Nova de Gaia famous for its port wines. The numerous terraces along the Douro you can get yourself tasting this world famous wine! On the Douro is the oldest district of Porto, Ribeira. The long history of the district can be seen everywhere: with the narrow alleys , local markets and the old facades in the harbor as if time seems to have stood still. The Baixa district is rising from the riverbank – all pitched terracotta roofs and stucco painted in shades of mustard, Elastoplast and estuarine grey. The Porto Cathedral located in the historical centre of the city is one of the city's oldest monuments and one of the most important Romanesque monuments in Portugal. The Dom Luís I Bridge is a double-decked metal arch bridge that spans the Douro River between the cities of Porto and Vila Nova de Gaia in Portugal. At the time of construction its span of 172 m was the longest of its type in the world. The construction was begun in 1881 and the bridge opened on 31 October 1886. Today the bridge carried road traffic on lower deck along with other vehicles, modern electric trams crossed the upper deck.

The double-decker Dom Luis I bridge is an icon of the city of Porto. It spans the River Douro linking the Port wine houses of Vila Nova de Gaia with the bustling downtown Ribeira district of Porto. Construction took place between 1881 and 1886. Both decks were initially intended to carry road traffic but these days the top carries the Porto Metro trains as well as having a pedestrian walkway. It is worth making the crossing on the upper level. .

Porto ook wel Oporto genoemd is een stad in het noorden van Portugal, de op één na grootste stad van het land. Er wonen maar liefst twee miljoen mensen, en sinds de stad in 2014 culture hoofdstad van Europa was, hebben ook buitenlandse bezoekers steeds meer interesse in Porto. Iets verder naar het zuiden, aan de overkant van de rivier de Douro, ligt ook de plaats Vila Nova de Gaia, waar de bekende portwijnen geproduceerd worden. Op de talloze terrasjes langs de Douro kunt u deze wereldberoemde wijn zelf komen proeven! Aan de Douro ligt ook de oudste wijk van Porto, Ribeira. De lange geschiedenis van de wijk is nog overal terug te zien: dankzij de smalle steegjes, de lokale markten en de oude gevels in de haven lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. Midden in het historische centrum van Porto is de Sé kathedraal van Porto te vinden. Deze kathedraal is het belangrijkste Romaanse bouwwerk van Porto en behoord tot de belangrijkste van Portugal. De Luis I-brug over de rivier Douro is een opvallende boogbrug in de Portugese stad Porto. De brug is vernoemd naar koning Lodewijk I van Portugal, die de brug op 31 oktober 1886 opende. Het verkeer wordt afgewikkeld over twee brugdekken die op 44 meter afstand boven op elkaar liggen. Het onderste brugdek, dat aan de stalen boogconstructie hangt, verbindt de laag gelegen stadsdelen voor autoverkeer. Het bovenste brugdek wordt door de boogconstructie ondersteund. Het verbindt de hoog gelegen stadsdelen en wordt gebruikt door de Metro do Porto. Beide dekken zijn toegankelijk voor voetgangers.

Net als afgelopen maandag en dinsdag zou ook de voorgaande zondag heerlijk zonnig worden boven grote delen van de Benelux en Duitsland. Reden genoeg dus om ook deze najaarsdag aan de baan te besteden voor een paar plaatjes, en dus werd er van tevoren uitgevogeld wat er zoal te doen zou zijn. Aangezien het de voorgaande vrijdag Allerheiligen was, had ik het idee dat het op het gebied van goederenverkeer niet al te druk zou zijn, maar de omleidingen over Venlo en Bad Bentheim waren wel weer begonnen dus wellicht zaten daar toch een paar interessante treinen tussen. Heel even dacht ik er nog aan om mijn pijlen op de zondagse Craftertrein met DeltaRail in Duitsland te richten, maar ineens zag ik dat er een Rheingold Sonderzug een op en neertje door het Mittelrheintal zou gaan rijden. Meteen was duidelijk waar ik zondag heen zou rijden, en zodoende werd op de zondagochtend in alle vroegte tezamen met Tibbe en Wilmer vanuit Nederland richting Rheinland-Pfalz vertrokken.

Voordat het zover was waren er nog wel wat onzekerheden. Waar het boven de grootste delen van Duitsland zonnig zou zijn, hing er in het zuiden een grote plak laaghangende bewolking. De grens hiervan bevond zich eigenlijk precies ten zuiden van Bingen am Rhein, maar sommige weermodellen lieten ook de Rheinstrecke onder de bewolking belanden. Daarnaast zou het sowieso de eerste uren in het dal mistig zijn, dus de vraag was hoe snel deze mist zou optrekken als die plak laaghangende bewolking er al niet boven hing. Tot de avond van tevoren werd er goed gekeken naar alle weermodellen, en het zag er toch sterk naar uit dat we een best grote kans op zon zouden hebben. Naast de weerfactoren speelden de factoren van infrabeheerder DB Netze ook niet helemaal mee. De bedoeling was dat de Rheingold vanuit Köln Linksrheinisch richting Mainz zou sporen, om vervolgens via de rechteroever weer terug richting Köln te rijden. Echter had men opnieuw personeelstekort op de treindienstleidingspost bij Lahnstein en dus was de spoorlijn over rechts 12 uur lang dicht. De dienstregeling werd gelukkig hierop aangepast, en dé hoofdfoto van de dag kon gewoon gemaakt worden tijdens de rit richting Mainz.

De dag begon eerst bij Bopparder Hamm alwaar we een paar uurtjes voor goederenverkeer in noordwaartse richting wilden staan. Buitenom dat er geen enkele goederentrein voorbij kwam, scheen de zon ook niet vanwege de verwachtte mist. Een mooi plaatje met de optrekkende mist zat er ook niet echt in, en dus werd na een tijdje richting Oberwesel gereden alwaar dé foto van de dag gemaakt moest worden. We kozen er niet voor om op de stadsmuur bij Oberwesel te staan, aangezien we zo'n vermoeden hadden dat het daar al compleet vol zou staan met fotografen. Buitenom dat de stek ook totaal niet origineel is vind ik het qua compositie maar een moeilijke en had ik het vermoeden dat de lange schaduw van de muur met de laagstaande zon nogal prominent in de foto aanwezig zou zijn.

Zoals wel vaker werd er beroep gedaan op het hoogstatief en daarmee kan je in het Mittelrheintal op heel veel leuke stekken staan waar je anders niks kunt. Ook net ten noorden van Oberwesel heb je zo'n stuk waar je aan de Bundesstraße leuk kunt staan met het hoogstatief. Met de Rhein rechts in beeld en op de achtergrond enkele rotspartijen hadden we een prachtige stek gevonden. De stek die we voor ogen hadden kon echter niet vanwege werkzaamheden op de weg, te zien in de foto achter de bosjes, maar enkele honderden meters terug kon er alsnog prima plaatsgenomen worden. Ruim twee uur voor doorkomst van de Rheingold werd er al plaatsgenomen, terwijl het zonnetje hier al gelukkig wel scheen. Verderop ontstonden er tijdens het wachten wel enkele wolken, maar deze maakten geen aanstalten om het ons lastig te maken. In de twee uur tijd werd er slechts één goederentrein vastgelegd in zuidwaartse richting, en dat vertelde al wel hoe ontzettend rustig het verder hier was. Nadat de Regionalbahn het alsnog voor elkaar had gekregen om met 40 minuten vertraging voorbij te komen, volgde op blokafstand het hoofddoel van de dag!

Het is 12:43 als in een mooi herfstachtig kleurend Oberwesel de mega fraaie MZE E10 1239 met haar Rheingold Gourmet-Express 5669 de fotografen passeert onderweg vanuit Köln Hbf naar Mainz Hbf. Deze E10 stond al een tijdje hoog op de bucket-list, en om haar op zo'n mooie plek als hier dan voor het eerst vast te kunnen leggen is natuurlijk geweldig. Het zou natuurlijk niet hier bij blijven, want het geheel zou halverwege de middag weer terug richting het noorden sporen. Daarvoor reden we dan naar Gau-Algesheim alwaar naast de Sonderzug nog een andere leuke trein vastgelegd kon worden!

Het is niet ongebruikelijk dat je langs de Rijn leuke verrassingen kunt verwachten. Zo ook toen in de verte een 140'er aan kwam zetten. Ik dacht gelijk aan EBM gezien de kleurstelling maar toen de machine dichterbij kwam zag ik dat ze is ontdaan van haar EBM-stickers(?). Na wat speuren op internet blijkt het te gaan om RCCDE 140 003(informatie welkom!) die met 'longschienen' onderweg was richting het zuiden.

Nb. Ik had het geluk aan mijn zijde, de andere zijde zit volkomen onder de graffiti. Oberwesel, 29 juli 2019.

'Opvallend' is de neutraalste kwalificatie die je kunt geven aan het Antwerpse Havenhuis, een in 2016 voltooide creatie van de Brits-Irakese architecte Zaha Hadid. De vorm verwijst naar de romp van een schip.

Wandeling 1105 OUD-VALKENBURG - WIJLRE 13,3 km.

Start in Wijlre.

Tijdens deze heuvelachtige wandeling wandelt u eerst langs het mooie kasteel Schaloen en dan volgt u een mooi pad langs de meanderende Geul naar Schin op Geul. Dan loopt u een mooie stuk door het prachtige Geuldal en via mooi graspad langs de toeristische spoorlijn komt u in Wijlre waar u bij Brasserie Amuseer komt, een mooie pauzeplek met terras. Dan loopt u o. a. langs kasteel Wijlre naar de buurtschap Beertsenhoven. Via mooie stijgende holle veldweg komt u boven op het Plateau van Margraten. Via leuk bos en trappenpad komt u in het mooie rustige Gerendal. Vervolgens loopt u via mooi pad door het Gerendal terug naar Het Valkennest met mooi gelegen terras. U kunt ook starten in Wijlre bij Brasserie Amuseer (punt 4) en dan pauzeren (koffie en vlaai) bij Het Valkennest (geen restaurant).

Vanaf Koningsdag 27 april, tot en met Dodenherdenking 4 mei, vond voor Tibbe, Bram, Luka, Thijs, Jarno en mijzelf de eerste vakantieweek van 2025 plaats. Gedurende deze zonovergoten week werd er opnieuw een kijkje genomen in Slovenië alwaar naast de befaamde Koperrampe ook de nodige treinen in het fraaie bergachtige binnenland opgezocht werden. Hoewel het vrij stroef liep met de opkomst van de graag geziene Sloveense Brižita's, konden we stellen dat het een zeer gezellige en geslaagde week was waarbij er weer nieuwe hoeken van Slovenië ontdekt werden. Het blijft toch indrukwekkend hoe een land, wat maar de helft zo groot is als Nederland, zoveel te bieden heeft aan natuurlijke schoonheid en diversiteit in zowel landschap als ook klimaat!

Terwijl de meeste Koningsdagvierders net een paar uur in hun bedje lagen, vertrokken wij rond de klok van 6 uur vanuit Nederland richting Duitsland. De bedoeling was om de reis in twee dagen te splitsen, waarbij we op zondagmiddag aan de spoorlijn tussen Freilassing en Berchtesgaden zouden belandden om aldaar de IC 2083 "Königssee" vast te leggen, welke sinds de dienstregeling wissel voorzien wordt door twee 111'en. Van dit plan werd echter zo'n twee dagen van tevoren afgezien, omdat het aan de Alpenrand in de namiddag nogal bewolkt zou worden met zelfs mogelijk een regenbui. In de verdere oostelijke helft van Bayern en het westen van Tsjechië zou de zon deze zondagmiddag wel alle ruimte krijgen, en dus besloten we een klein omweggetje in te lassen en de fraaie Tsjechische dieselspoorlijn tussen Klatovy en Bayerisch Eisenstein te bezoeken. Al jaren zijn hier per dag enkele treinritten met Duikbril voorzien, al slinkt de inzet de afgelopen jaren wel vrij stevig. Vandaag de dag zijn er nog slechts twee treinparen te zien met een Duikbril, te kennen de R 776 en R 763 in de ochtend, en de R 768 en R 775 in de middag. Beide treinparen / alle vier de ritten worden door dezelfde locomotief van dienst uitgevoerd. Zeer incidenteel wordt er nog eens een stoptreintje met Duikbril gereden, maar de laatste stoptreinen met gepland een Duikbril en rijtuigen op de dienst zijn in december van het vorige jaar hier verdwenen.

Na een vlotte rit vanuit Nederland kwamen we ruimschoots op tijd aan op de eerste van twee locatie's voor deze middag. Als eerste werd er neergestreken bij Zelená Lhota alwaar de R 768 naar Železná Ruda / Bayerisch Eisenstein opgewacht zou worden. Nadat met wat moeite het hoogstatief op een rechte ondergrond gezet was, kon het wachten beginnen en was na een poosje de eerste geslaagde foto van de vakantie een feit. Deze foto volgt later nog eens, maar Luka zijn variant is al HIER te zien. Vanuit Zelená Lhota reden we wat dichter richting de Duitse grens toe, om bij Hojsova Stráž-Brčálník (gezondheid), de tegentrein op te wachten. Op zo'n 6 kilometer vanaf de Duitse grens vind je daar een fraaie locatie in de binnenbocht alwaar je het stationsaankondigingsbord met de nogal lange naam van het plaatsje, kunt meenemen naast de locomotief. Ook hier kostte het opnieuw enige moeite om stelling in te nemen, maar gelukkig hadden we de tijd en stonden we weer ruim van tevoren op tijd gereed voor de foto.

Na ongeveer een halfuur gewacht te hebben laait het geluid van een trein op welke eerst nog in de ankers moet om te halteren op de kleine halte net buiten beeld. Voor de tweede keer deze middag wordt de blauw / witte Blitzbrille zichtbaar, welke na de korte stop met een hoop kabaal weer in beweging komt en de vier rijtuigen moeiteloos op tempo brengt. Het is vervolgens 16:37 als de ČD 754 022 het kleine plaatsje Hojsova Stráž-Brčálník achter zich laat, terwijl ze met R 775 onderweg is vanaf het letterlijk op de grens gelegen station van Železná Ruda / Bayerisch Eisenstein, naar Klatovy. In Klatovy wordt vervolgens van locomotief gewisseld, en gaan de vier rijtuigen met elektrische tractie door naar Praha hl.n. Waar de bomen in de lager gelegen gebieden reeds volop groen kleurden, was dat op deze 890 meter hoogte toch nog wel anders, waarbij de mengelmoes aan kale grauwe bomen, zowel frisgroene als donkergroene bomen en een enkele boom in bloesem voor toch wel een kleurrijk geheel zorgden. Na deze tweede geslaagde foto van de dag werd er terug richting Duitsland gereden voor de geboekte overnachting in Passau, alwaar voor het slapengaan nog de nodige halve liters en schnitzels naar binnen werden gewerkt!

Vlak na de KLV van SBB Cargo kwam de volgende trein alweer aan gereden. Het leuke is dat je nooit verrast kunt worden, aangezien treinen in Italië verplicht zijn te tyfoneren voor elk station. Aangezien het station van Vergiate vlak achter ons ligt, en het station van Sesto Calende vlak voor ons ligt is dat dus redelijk ideaal.

De 652 067 en 652 127 lieten zich dan ook horen toen ze in zicht kwamen met hun containertrein op 27 februari 2019.

Enkele graffiti plakkaten werden digitaal verwijderd.

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

Die relativ neuen DB-Vectrons stehen bei Eisenbahnfotografen hoch im Kurs. Die Einsätze werden immer häufiger und man sieht die Loks fast in der gesamten Bundesrepublik.

Hier fährt gerade 193 310 "Das ist grün" mit einem KLV-Zug bei der bekannten Fotostelle auf der Brücke bei Harrbach gen Würzburg.

EN:

The new DB Vectrons are very popular for trainspotters.

You can see the new locos almost in the whole Country.

Here is 193 310 "That's green" with a KLV train at the famous photospot at the bridge of Harrbach.

Southbound to Wuerzburg.

NL:

De nieuwe DB Vectrons zijn erg populair voor trainspotters.

Je kunt de nieuwe locs bijna in het hele land zien.

Hier is 193 310 "That's green" met een KLV-trein op de beroemde fotospot bij de brug van Harrbach.

In zuidelijke richting naar Wuerzburg.

Het is het eerste opblaasbare kunstwerk waar je in kunt. Te zien in de St. Janskerk in Schiedam

HOW TO WIND THE ROPE AROUND YOUR TOP

--------------------------------------------------------------------------

TOLLENLIEDJE

(1860)–Nicolaas Antonie van Charante

Draait zoo hard gij kunt,

Tollen! op de punt.

Huilt uw bromgeluiden.

Drijftol! waggel rond,

Midden op den grond;

Vlieg van noord naar zuiden.

Op 2 mei kwamen we er achter dat DB 218 497 inzet had op de Intercity naar Sylt. Aangezien zowel Lars en ik deze lok heel mooi vinden besloten we om hier een foto van te maken. De reis naar het noorden was chaotisch, omrijden, veel werkzaamheden, en een hele grote file. Ondanks alle gedoe waren we gelukkig ruim toptijd aanwezig.

Het mooie aan de Hochdonner Hochbrücke is dat je met de auto helemaal naar boven kunt rijden, wat een enorme klim scheelt vanaf beneden. We konden ons hoogstatief kwijt vlak voor de trap naar beneden begon, dat scheelde want een beetje extra hoogte op deze plek is wel fijn.

Om 14:35 kwam de prachtige DB 218 497 over de Hochdonner Hochbrücke als IC 2310 naar Westerland op Sylt.

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

Op de zonnige woensdag 2 april 2025 werd het spoor weer opgezocht. Het zou een zonnige dag worden. Het plan was om de Rollbahn te bezoeken gezien de goede (maar ook wisselende) ervaringen dit jaar. Toen ik de Duitse grens passeerde, zag ik richting het zuidoosten veel wolkenpakketten hangen. Ik vreesde dan ook dat mijn eerste stek wel eens onder een wolkenpakket zou kunnen liggen. Al rijdende door het Teutoburgerwald en het gebied ten zuiden daarvan vreesde ik bij iedere bocht in de weg dat ik weer richting de wolken zou rijden. Op het laatste moment doemde een groot blauw gat op waaronder mijn eerste stek van de dag lag. Ik kon gerust aan mijn hobby beginnen.

De eerste stek van de dag was Westbevern waar de treinen vanuit Münster werden opgewacht. Daar kreeg ik drie fraaie goederentreinen voor de lens waaronder als klapper de HSL 2019 307. Je kunt de dag minder beginnen.

De volgende stek was een voor mij nieuwe stek bij Kattenvenne waar vier fraaie goederentreinen werd gepakt. Helaas stond er een kar wat hinderlijk opgesteld waardoor ik iets naar rechts moest staan waardoor ik wat meer last had van het hek langs het rechterspoor en zodoende minder zicht op het linkerspoor. Een paar dagen later stond ik hier met mijn treinspotmaat. Toen konden we wel meer naar links staan, maar reden er helaas geen goederentreinen.

Hier zien we de DBC 189 093-8 met een gemengde goederentrein Maschen-Hagen-Vorhalle in Kattenvenne op 2-4-2025.

Op de zonnige woensdag 2 april 2025 werd het spoor weer opgezocht. Het zou een zonnige dag worden. Het plan was om de Rollbahn te bezoeken gezien de goede (maar ook wisselende) ervaringen dit jaar. Toen ik de Duitse grens passeerde, zag ik richting het zuidoosten veel wolkenpakketten hangen. Ik vreesde dan ook dat mijn eerste stek wel eens onder een wolkenpakket zou kunnen liggen. Al rijdende door het Teutoburgerwald en het gebied ten zuiden daarvan vreesde ik bij iedere bocht in de weg dat ik weer richting de wolken zou rijden. Op het laatste moment doemde een groot blauw gat op waaronder mijn eerste stek van de dag lag. Ik kon gerust aan mijn hobby beginnen.

De eerste stek van de dag was Westbevern waar de treinen vanuit Münster werden opgewacht. Daar kreeg ik drie fraaie goederentreinen voor de lens waaronder als klapper de HSL 2019 307. Je kunt de dag minder beginnen. De volgende stek was een voor mij nieuwe stek bij Kattenvenne waar vier fraaie goederentreinen werd gepakt. Bij de mooie stek bij Verhte passeerde in het dikke uur dat ik er stond geen cargo.

NAar aanleiding van een aantal meldingen ben ik daarna doorgereden naar Püsselbüren aan de Emslandstrecke. Door een wisselstoring bij knooppunt Osnabrück was er echter een tijdje helaas nauwelijks treinverkeer mogelijk en werden een aantal goederentreinen aan de kant gezet (die wissels werkten wel). Die treinen begonnen weer te rijden toen de zon net onder ging. In de tussentijd kon ik nog een goederentrein meepakken en gelukkig kon de IC Berlijn-Amsterdam wel de juiste wissel vinden.

Hier zien we NSi 193 949 met IC 142 Berlin Ostbahnhof-Amersfoort Centraal bij Püsselbüren op 2-4-2025. Meepakken zolang het nog kan, want de geruchten gaan dat deze getrokken stammen in de zomer al worden vervangen door de nieuwe ICE's.

Op 25 september moesten we helaas weer naar huis. De weersvoorspellingen waren redelijk en dus werd er gehoopt nog wat foto's te kunnen maken in Preglia. Toen we de gordijnen open deden was het echter strak grijs in Domodossola dus werd ingepakt en richting huis vertrokken. Na een mooie maar erg smalle en bochtige weg werd vanuit Domodossola naar Locarno gereden om vervolgens via de Gotthard tunnel richting Basel te rijden. Het hele eerste stuk was het bijna strak grijs maar bij het verlaten van de Gotthard tunnel aan de Noord kant was het onverwacht strak blauw. Met de nieuwe tunnel moet je voorbij Erstfeld zijn om goederentreinen te kunnen fotograferen waardoor je ook een stukje moet omrijden en niet langs de snelweg kunt staan. Na kort overleg mocht ik een poging wagen. Na eerst in Steinen gekeken te hebben en onderweg diverse cargo's gemist te hebben werd Goldau gevonden.

Direct na aankomst kwam de eerste Hupactrein door helaas met een zwarte 189 voorop. Een tiental minuten later was het gelukkig weer prijs. Deze keer was het de beurt aan de SBB Cargo 193 474 met een Hupactrein uit Rotterdam naar Gallarate.

Op zaterdag 7 september gingen, zoals waarschijnlijk inmiddels de meesten van jullie weten, Thijs en ik tezamen met Austen en Chris achter een Sonderzug met Ludmilla en Taigatrommel aan welke vanuit Potsdam Hbf richting Praha hl.n. spoorde. Inmiddels zijn er al twee foto's van deze speciale rit hier op mijn pagina gepubliceerd, en er zullen nog eens twee foto's volgen. Je kunt wel stellen dat deze dag al als geslaagd bestempeld kon worden, maar er zat nog meer in het verschiet. Nadat namelijk de laatste foto van de Sonderzug op de SD-kaart gezet was, werd op diezelfde locatie ook nog een houttrein met twee Duikbrillen van ČD Cargo vastgelegd. Ook deze foto zal op een later moment eens volgen.

Terwijl we nog aan het wachten waren op de voorgemelde houttrein, zaten wij alvast te bedenken wat we de laatste paar uren van de dag wilden gaan doen. Een mogelijkheid was om 's avonds de Sonderzug weer op haar terugreis te fotograferen, maar bon we hadden de Taigatrommel nu twee keer goed op de foto, dus iets anders mocht ook wel. Daarnaast moesten we even met de bewolking rekening houden, want er waren een aantal regio's compleet dichtgetrokken, terwijl het dan zo'n 15 kilometer verderop bijna volledig zonnig kon zijn. Austen opperde een bezoekje aan het dal van de Sazava af te leggen. Bij Petrov u Prahy is een fraaie locatie met rotsen in beeld alwaar je gedurende de weekenddagen nog Duikbrillen met dubbeldeksrijtuigen voor de lens kunt krijgen. Bij mij stond deze locatie ook hoog op de verlanglijst, en aangezien we nu in de buurt waren vond ik het een mooi idee. Deze zaterdag zou zowaar de groen / grijze 754 042 hier te zien zijn, en toen we zagen dat het op wat stapelwolken na, flink blauw was, werd de keuze snel gemaakt!

Nadat de houttrein net op het nippertje in de zon aan ons passeerde, vertrokken we richting het zuiden en reden we over de buitenring van Praag richting het prachtige dal. Eenmaal aangekomen in het dorpje moesten we te voet richting het station lopen wat nog een flinke afdaling was, en uiteraard later ook weer een flinke klim omhoog bedroeg. De enige manier om op locatie te geraken is om langs of op het spoor te lopen richting de rots waar je uiteindelijk op plaats neemt. Uiteraard werd deze tocht op een zo'n veilig mogelijke manier afgelegd, en het feit dat er maar zo'n 2 á 3 treinen per uur rijden helpt natuurlijk wel mee. Na een kleine wandeling langs en over het spoor kwamen we toe bij de rots waarop zich wonderbaarlijk genoeg een huisje bevindt, weliswaar tegenwoordig onbewoond. We waren zoals verwacht niet de enigen met het idee om hierheen te gaan, want reeds bij aankomst stonden enkele Tsjechische fotografen paraat, en was Max ook aanwezig welke we hier zouden treffen. Het zou nog even duren vooraleer ons hoofddoel tevoorschijn zou komen, en tot die tijd kon er van het heerlijke uitzicht genoten worden wat je hier hebt. Hiervan is helaas nauwelijks wat van op de foto terug te zien, maar je moet je maar even voorstellen dat je aan de rand van een afgrond staat waar beneden een rivier zich een weg baant door het dal, met daarlangs een aantal leuke huisjes. Het deed me een beetje denken aan de bekende locatie bij Črnotiče. Na enige tijd was het dan zover en was het even passen en meten met alle fotografen op een kluitje, maar het lukte uiteraard en zo stond na al een geweldige dag, de volgende knaller op de foto!

Het is 16:41 als de ČD 754 042 met Os 9066 op laag tempo langs de fotografen bij Petrov u Prahy rolt. Al kronkelend door het Sazavadal is de stoptrein vanuit Čerčany onderweg richting Praha hl.n. en heeft nog ongeveer een klein uur te gaan vooraleer de Tsjechische hoofdstad bereikt wordt. Nadat deze groen / grijze Duikbril op de foto stond, werd nog niet meteen vertrokken. Er zou namelijk nog een tweede Duikbril volgen in de ietwat minder boeiende moderne kleurstelling, maar hé op dit toneel is dat allemaal toch direct een pak leuker!

Toen deze trein gemeld werd op Zutphen goederen richting Deventer ben ik snel even in de auto gestapt om de combinatie vast te leggen aan de N348 (Siemelinkseweg) in Deventer. Helaas was ik daarvoor net te laat en ik zag ook alleen de Vectron aan kop. Ik dacht nog dan zullen de 1800-en wel in Zutphen achtergebleven zijn, maar ze zaten aan de staart van de trein.

Na snel gekeerd te hebben via de middenberm kon ik nog een kontshot maken van beide locs vanuit een rijdende auto. Vreemd dat een fotocamera wel bediend mag worden, maar een telefoon niet dus die melding thuis maar doorgegeven.

Dan was het nog even afwachten wat er op Deventer goederen zou gebeuren. Zou de Vectron omlopen of zou het een lange wandeling worden voor de machinist om met de 1829 verder te rijden? De meningen waren verdeeld daarover, maar uiteindelijk bleek (met behulp van een andere spotter die in de trein naar Zutphen zat) dat de Shark-wannabee omgelopen was en er dus nu 3 locs voor de trein zaten.

Het geheel werd vastgelegd bij gebrek aan zon aan de Gooijkersdijk te Colmschate. Beetje te donker, maar je kunt niet alles hebben. De trein is gevuld met biodiesel en heeft een voorlopige bestemming Bad Bentheim, waar de Nez-cassées er wel af zullen gaan.

photo rights reserved by B℮n

The province of Nan is located in the north of Thailand and borders Laos. It is one of the lesser known provinces of Thailand, but is known for its natural beauty. Rice planting is one important agricultural activity in Thailand and it is part of the country's culture and traditions. The rice planting process in Thailand starts with preparing the soil. The farmers plow the soil to loosen it and provide it with nutrients. Then the rice seeds are planted in separate beds. After the seeds have germinated, the young rice plants are planted on the rice fields. These rice fields are usually arranged in terraces to better manage the water and ensure even irrigation. Planting rice is usually done manually, where the farmers manually put the rice plant into the ground. After planting, the fields are usually immersed in water to protect the rice plants from weeds and pests. After about 4 to 6 months, the rice is fully grown and ready to be harvested. After harvesting, the rice grains are washed and dried before being stored or sold at the market. Rice is an important source of food in Thailand and is used in many dishes from curries to fried rice dishes.

Planting rice together is an important tradition in Thailand and often seen as a social activity. This process is called "กฤษณา หรือ งานกฤษณา" in Thai and is usually performed between May and July, during the rainy season. When planting rice together, the local communities come together to plant rice together. This is not only a way to complete the rice harvest, but also an opportunity to strengthen social bonds within the community. The process of planting rice together usually starts with choosing a suitable location and preparing the soil. Then the rice is planted in separate beds. The young rice plants are then planted in the rice fields by the community participants, who usually work in rows. During the rice planting, participants are entertained with music and singing, and food and drink are often shared. This creates a festive atmosphere and contributes to strengthening community ties. It is an important tradition that is still carried on in many parts of Thailand. The above place is next to Wat Sri Mongkhon. You can walk along the bamboo bridge. The surrounding area has corn fields. making it possible to see the greenery of nature suitable for sitting and chilling. A night's sleep in the hut is also possible. The drinks here are rich in flavor. The owner is friendly. There is also a charcoal foot bath and a fish spa. Photo of a bamboo hut of Hug Na Nan Cafe next to the Wat Si Mongkol in province Nan.

De provincie Nan is gelegen in het noorden van Thailand en grenst aan Laos. Het is één van de minder bekende provincies van Thailand, maar staat bekend om zijn natuurlijke schoonheid. Rijstplanten is één belangrijke landbouwactiviteit in Thailand en het is een onderdeel van de cultuur en de tradities van het land. Het proces van rijstplanten in Thailand begint met het voorbereiden van de grond. De boeren ploegen de grond om deze los te maken en te voorzien van voedingsstoffen. Vervolgens worden de rijstzaden in aparte bedden geplant. Nadat de zaden zijn ontkiemd, worden de jonge rijstplantjes uitgeplant op de rijstvelden. Deze rijstvelden zijn meestal ingedeeld in terrassen om het water beter te kunnen beheren en te zorgen voor een gelijkmatige irrigatie. Het planten van rijst wordt meestal handmatig gedaan, waarbij de boeren het rijstplantje met de hand in de grond steken. Tijdens het planten van de rijst worden de deelnemers vermaakt met muziek en zang, en wordt er vaak eten en drinken gedeeld. Na het planten worden de velden meestal ondergedompeld in water om de rijstplanten te beschermen tegen onkruid en ongedierte. Bij het samen rijst planten komen de lokale gemeenschappen bij elkaar om samen rijst te planten. Dit is niet alleen een manier om de rijstoogst te voltooien, maar ook een gelegenheid om de sociale banden binnen de gemeenschap te versterken. Na ongeveer 4 tot 6 maanden is de rijst volgroeid en klaar om geoogst te worden. Bovenstaande plaats ligt naast Wat Sri Mongkhon. Je kunt langs de bamboebrug lopen. In deze omgeving zijn er rijst- en maïsvelden, waardoor het mogelijk is om het groen van de natuur te zien en hiervan te genieten door er te zitten en te ontspannen. Een nachtje slapen in de hut is ook mogelijk. De drankjes zijn hier rijk van smaak. De eigenaar is vriendelijk. Er is ook een houtskoolvoetenbad en een visspa. Foto van een bamboehut van Hug Na Nan Cafe naast de Wat Si Mongkol in de provincie Nan.

They are impossible! Not once have I been able to get one right in front of my lens. Not on the ground, not free on a branch, cooperative? Not at all!! They are playing a game with me, and now for the third season it is happening again...... "Catch me if you can amateur"

That hurts me, they are merciless, but at the same time a big smile appears on my face again ... "Bitches!!!"

But I will succeed, if not this season......

Ze zijn onmogelijk ! nog geen enkele keer in staat geweest om er eentje goed voor mijjn lens te krijgen. Niet op de grond niet vrij op een tak, cooperatief ? Voor geen meter !! Ze spelen een spelletje met me, en nu voor het derde seizoen is het weer raak ...... "Pak me als je kunt amateur"

Dat doet me zeer, meedogeloos zijn ze, maar tegelijkertijd verschijnt er weer een grote glimlach op mijn gezicht ... "Krengen !!!"

Maar dit gaat me lukken, is het dit seizoen niet ......

Op zaterdag 18 januari werd ons uiteindelijk succesvolle weekend afgetrapt bij Marktleuthen. Waar op de zondag de blauw / beige 218 446 op de eerste rit bij daglicht te zien was, was dat deze zaterdag de verkeersrode 218 416, welke strak in de lak zat. Met deze loc was onze eerste foto van dit weekend een feit, en konden we nu werk gaan maken van de blauw / beige 218 446 die op de rit van twee uur later richting Regensburg zou zitten. Nog voordat een dag eerder van huis werd vertrokken, had ik al wat research gedaan van leuke locaties, en daarbij was mijn oog gevallen op Wiesau alwaar je tussen enkele vijvers kunt plaatsnemen, en je een leuke eenzame berk hebt die je mooi in de foto kunt meenemen. Aangezien het de afgelopen dagen flink gevroren had, was de hoop dat de vijvers bevroren zouden zijn wat natuurlijk wel zo leuk zou zijn voor het winterse sfeertje.

Vanuit Marktleuthen stuurden we dan ook richting Wiesau, en uiteraard waren we niet de enigen met dit idee. Opnieuw druppelden de fotografen één voor één binnen welken allemaal konden vaststellen dat de vijvertjes inderdaad flink bevroren waren. Het ijs was zelfs zo dik dat enkelen besloten plaats te nemen op het bevroren water, maar ik wilde het risico met de kostbare apparatuur niet nemen. Het was ook helemaal niet nodig, want de in mijn ogen perfecte compositie vond ik gewoon op vaste bodem. Het was wel even passen en meten met de toch wel redelijk hoge boom, maar nadat een oerlelijke Lint als testobject voorbij was gekomen, kon ik concluderen dat het statief wel goed stond. Het was nu een kwestie van wachten, wat in het lekkere winterzonnetje zeker geen straf was. Het werd nog wel even spannend, want vlak voor vertrektijd sprong het sein in tegenovergestelde richting op groen voor een vertraagde Regionalbahn. Gelukkig laaide snel genoeg het gebrul van een vertrekkende 218 in de verte op, en kwam het hoofddoel voor deze ochtend in vizier!

Het is 11:22 als voor het eerst dit weekend de fraaie DB Regio 218 446 gefotografeerd kan worden. Met RE2 (4861) is ze zojuist vanuit Wiesau vertrokken, op haar rit vanuit Hof Hbf richting Regensburg Hbf, de fotografen en eenzame berk achter haar latend. Het was de eerste van in totaal vier foto's van deze V160 die we dit weekend wisten te maken, waarvan reeds al een foto van de volgende ochtend op mijn pagina is verschenen. De rest volgt uiteraard de komende weken / maanden, wordt vervolgd!

Op deze zonnige herfstdag werd er naar de stek even buiten station Reeshof gegaan. Er waren sinds enige dagen weer bergjes met zand gestort,zodat je mooi over het hekwerk kunt fotograferen. Dan om iets over 14u toond het sein groen Cargo in aantocht. Hier de passage van RFO 189 203 met aan de haak de Germersheim Shuttle. De containers staan op gloednieuwe containerdraagwagens. Vanaf hier gaat hij verder de Brabantroute af met eindbestemming de Rotterdamse Maasvlakte.

In de zomer van 2024 konden we wederom van het schitterende vakantieland Tsjechië genieten. Onze dochter heeft een grote voorkeur voor dit land en dan komt het helemaal niet slecht uit dat de vader een groot liefhebber van Tsjechische treinen is. Zwemmen bij het zomerhuisje en uitjes werden afgewisseld met korte en wat langere treinentripjes in de buurt.

Een dikke drie kwartier rijden vanaf ons vakantiehuisje is de bekende stek bij Kamenné Zboží te vinden. Hier kan het aan het begin van de ochtend flink druk zijn met goederenverkeer. Op weg naar Kamenné Zboží kan 's ochtends vroeg mooi een combinatie worden gemaakt met het zuidelijke deel van de diesellijn Nymburk-Mladá Boleslav. Op deze lijn kun je met een beetje geluk een aantal goederentreinen bij daglicht spotten en daarnaast is er een stoptreindienst van Cd (inzet 814 en soms een 810) en een sneltreindienst van Arriva (serie 845).

Die ochtend begon ik op een stek bij Všejany waar de zon 's ochtends vroeg al goed staat. Het leuke bij deze stek is dat je de iets ten noorden gelegen overweg ook goed kunt horen. Als je de bellen van die overweg eerst hoort en daarna de bellen van de overweg achter je, dan weet je dat er van de goede kant een trein in aantocht is. Net toen de stoptrein van 8:40 uur was gepasseerd, waren de bellen van de overweg ten noorden van de stek goed te horen en nog beter: het ronken van een diesellocomotief! Toen de mooie 742's (beide nog in een oude kleurstellingen) de bocht om kwamen, was ik helemaal blij.

Hier zien we de ČDC 742 200-9 en 742 333-8 met een autotrein richting Nymburk bij Všejany op 6-8-2024. Met een goederentrein op een diesellijn in de pocket kon tevreden richting de hoofdlijn worden gegaan.

Normaal komt er op zaterdagochtend redelijk wat cargo langs lijn 53. Deze keer had ik minder geluk. De foto is genomen net na de splitsing in Schellebelle op lijn 53 en uiteraard zag ik 4 cargo's langs lijn 50 rijden die je enkele meters verder kunt zien. Jammer maar deze trein is altijd leuk om op foto te zetten. Hier zie je de 1306 van Lineas met een containertrein richting Mechelen en verder.

Here you can see a Lineas locomotive type 1306 with a beautiful train to capture. This train is on it's way towards Mechelen and further.

photo rights reserved by B℮n

Located in Cortes de Pallás, in the Umbría de Chirel, we find a spectacular hiking trail to the castle of Chirel. Although this place has a great landscape to offer, we are shrouded in a thick fog. The big advantage of the bad weather is that we don't meet anyone. We have the realm to ourselves. The first part is not that steep and is a fine path with grit and small stones. To my right I see a mountain in the mist, to my left a sloping abyss. There I could see beautiful views if the weather were not so gray. I can now mainly see the sides of my hood and in front of me about a meter or so, until my view is obscured by the fog. The dew on the hundreds of cobwebs in combination with the mist give a special atmosphere. Every now and then we stop for a moment to catch our breath. We fantasize about the beautiful view we could have now. You better laugh about it! When I look halfway across the forest it feels like I'm alone in the world. Suddenly I am startled by a Spanish ibex and he is startled by me. He quickly disappeared into the fog. It is closely related to the Alpine ibex.

The Castillo de Chirel is located above the El Júcar Gorge. It was a very important building and an important place for the strategic control of trade on the Júcar route. Dating back to the 15th century, there is evidence that this fortress was one of the most important in the area. The castle is well preserved and with its triangular layout, it conforms to the topography of the country. The fortress lent itself to defense both for its strategic location and for defensive features such as arrow slits and a moat on one side. Although the fortress has been destroyed in parts, you can still see the walls, the water tank and the main tower. There is a rock that rises nicely above the El Júcar gorge. Impressive thick fog and rich cultural heritage make this trail a unique experience.

Gelegen in Cortes de Pallás, in de Umbría de Chirel, vinden we een spectaculaire wandelroute naar het kasteel van Chirel. Hoewel deze plek een geweldig landschap te bieden heeft worden we gehuld in een dikke mist. Het grote voordeel van het slechte weer is dat we niemand tegenkomen. We hebben het rijk voor onszelf. Het eerste gedeelte is nog niet zo steil en is een prima te belopen pad met gruis en kleine stenen. Rechts van me ontwaar ik in de mist een berg, links van me een glooiende afgrond. Daar zou ik prachtige uitzichten kunnen zien als het niet zo’n grijs weer was. Ik zie nu vooral de zijkanten van mijn capuchon en voor me uit een meter of wat, totdat het zicht me wordt ontnomen door de mist. De dauw op de honderden spinnenwebben in combinatie met de mist geven een bijzondere sfeer. Af en toe staan we even stil om op adem te komen. We fantaseren het prachtige uitzicht dat we nu zouden kunnen hebben erbij. Je kunt er maar beter om lachen! Als ik halverwege uitkijk over het bos voelt het alsof ik alleen op de wereld ben. Plots schrik ik van een Spaanse steenbok en hij schrikt van mij. Snel is hij alweer verdwenen in de mist. Hij is nauw verwant aan de alpensteenbok. Het Castillo de Chirel ligt boven de El Júcar-kloof. Het was een zeer belangrijk gebouw en een belangrijke plaats voor de strategische controle van de handel op de Júcar-route. Het dateert uit de 15e eeuw en er zijn aanwijzingen dat dit fort één van de belangrijkste in dit gebied was. Het kasteel is goed bewaard gebleven en vormt zich met zijn driehoekige indeling naar de topografie van het land. Het fort leende zich voor verdediging, zowel vanwege de strategische ligging als door defensieve kenmerken zoals pijlspleten en een slotgracht aan één kant. Hoewel het fort in delen is verwoest, kun je nog steeds de muren, de watertank en de hoofdtoren zien. Er is een rots die mooi uitsteekt boven de El Júcar-kloof. Indrukwekkende dikke mist en het rijke culturele erfgoed maken dit pad tot een unieke ervaring.

De Gorges de l’Ardèche is één van de bekendste bezienswaardigheden van de zuid-Franse streek. De kloof van tientallen kilometers lang loopt van Vallon-Pont-d’Arc tot aan Saint-Martin-d’Ardèche en slingert sierlijk door het landschap. Het dal van de kloof bestaat voor een groot deel uit indrukwekkende kalkstenen rotsformaties van tientallen meters hoog. De Gorges de l"Ardèche is goed met de auto of de fiets te verkennen. Langs de kloof slingert de D290 fraai mee en onderweg tref je een behoorlijk aantal spectaculaire belvedères met parkeerplaatsen, waar je kunt genieten van het uitzicht op bijvoorbeeld de Pont d’Arc, Serre du Tourre, het Cirque de la Madeleine en het Cirque des Gens bij Chauzon. Op de route van de Gorges tref je ook een aantal prachtige oude dorpjes aan, waaronder Labeaume, Balazuc en Vogüé.

's Middags er nog maar even op uit getrokken toen RXP 9902 (das lang geleden) met een nieuwe ICNG in aantocht was. Omdat aan de loc veel containers zaten probeerde ik eerst even verderop in de bocht te kijken of dat wat was, maar das is meer een later-in-de-middag-stek omdat de aarde nog niet ver genoeg doorgedraaid is om de trein compleet in de zon te kunnen vastleggen.

Van veraf zal ik al wat vogelspotters staan en zitten, een had zelf een stoel meegenomen. De drie jongelui waren in een jolige bui, het zag er erg gezellig uit, altijd fijn met die Brabanders!

Hier passeert het konvooi onder nummer 41791 de Gooijkersdijk bij Colmschate (de enige plek waar je op dit moment nog redelijk foto's kunt maken en niet zo ver hoeft te fietsen). Alhoewel de struikjes nog niet in blad staan, dat is over een paar weken wel anders denk ik.

Achteraan reed een Optima Express rijtuig mee, geen idee waarom.

Wel jammer dat ik de stoel niet mocht gebruiken van een van de andere spotters, dan sta je net wat hoger en kun je over de paaltjes heen fotograferen.

HSL Logistik rijdt in Duitsland veel auto- en ketelwagentreinen op een divers aantal routes. Het is vaak wel vast vervoer, maar regelmatig aanzienlijk vertraagd. Je kunt HSL dus vaak op elk moment wel tegenkomen; een portie geluk is wel nodig.

Vanuit Wilhelmshaven rijdt HSL naar een aantal bestemmingen beladen kerosinetreinen. Deze treinen vertrekken planmatig in de ochtend achter de V160 002 naar Oldenburg, waar een elektrische locomotief van HSL Logistik de trein overneemt.

Op dinsdag 14 mei 2019 was de trein aanzienlijk vertraagd en werd nog extra vertraging opgelopen vanwege werkzaamheden aan het spoor tussen Oldenburg en Bremen. Zo kan de 187 536 (met opdruk van een leeuw) bij Rohrsen worden vastgelegd met een beladen kerosinetrein naar Schkeuditz.

© all rights reserved by B℮n

The cliffs of Cap Gris-Nez are the closest point of France to England - 34 km. Smothered in sea of orange the cliffs are a perfect vantage point to see hundreds of ships, from oil tankers to little fishing trawlers, plying the waters below. Just walk up to the top of the headland and stand facing the sea ...and get some good, rich sea air into your lungs! Then turn your gaze to the left and you’ll see Cap Gris Nez, the nearest point on mainland Europe to Great Britain. On top of Cap Blanc Nez is a memorial of the Navy Dover Patrol. This was a project that was jointly set up during the first world war by France and England. The goal was to free passage of shipping through the Channel. In the First World War it was under threat because the German troops had captured the Belgian port of Ostend and Zeebrugge. The Dover Patrol which kept the Channel free from U-boats during World War I. The concrete emplacements at Cap Gris-Nez are mainly a mixture of observation and personnel bunkers. Construction started during the Autumn of 1940. On the afternoon of December 23, 1940, the German fortifications at Cap Gris Nez were visited by Adolf Hitler. It was declared operational in January 1942 during WWII. Due to the high cliffs is a good thing the allies have not landed here, but chose Normandy. The area was liberated by elements of the 3rd Canadian Infantry Division in September 1944. The cylindrical concrete lighthouse at Cap Gris Nez dates from 1958. It is 31 metres high, and replaces an earlier structure destroyed in 1944.

Cap Gris-Nez are situated at the northwest coast of France near the Belgian border. These cliffs are ideal to go hiking in the wind, blow your sorrows away, have a pick nick and return home with a clear head; the perfect day trip! The walk on top of the cliffs offers impressive panoramas with the rocks and the sea down below. The cliffs of the cape are the closest point of France to England - 34 km.

Te midden van de prachtige Opaalkust bevindt zich Cap Gris-Nez op een afstand van 34km van Engeland. Napoleon nam het initiatief om hier op Cap Gris Nez een optische telegraaf op te zetten zodat berichten tussen Engeland en Frankrijk konden doorgeseind worden. De eerste semafoor werd geïnstalleerd op de Kaap in 1805. Een vooruitstekende kaap die een echte toeristische trekpleister is vanwege zijn indrukwekkende krijtrotsen. De krijtrotsen liggen ongeveer 50 tot 135 meter boven de zeespiegel. Als u dan op de kliffen staat en het weer speelt mee dan kunt u zonder enige twijfel de Engelse kust zien. Een echte aanrader is het circuit La Boucle du Cap te volgen. La Boucle du Cap is een mooie wandeling van ongeveer een kleine drie kilometer in de directe omgeving van de kaap. Op de wandeling zie je verschillende bunkers uit de WOII. Bovenop Cap Gris-Nez kan je verdedigingswerken zien van de Atlantik-wall uit de WOII. De bouw van de bunkers begonnen in het najaar van 1940 en het werden operationeel verklaard in januari 1942 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vanwege de hoge kliffen is het een goede zaak dat de geallieerden niet hier geland zijn, maar gekozen hadden voor Normandië. De vuurtoren op Cap Gris-Nez werd in 1837 gebouwd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vernield, in 1952 terug heropgebouwd en in 1986 geautomatiseerd.

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

photo rights reserved by B℮n

Luosto is a scenic tourist destination located in the heart of Lapland, Finland. It is particularly popular for its beautiful natural environment, with extensive forests, hills and impressive scenery that attracts visitors in both winter and summer. Luosto is located in the middle of the rugged Lapland landscape. In winter, the forests are covered with a thick layer of snow and offer excellent opportunities for activities such as skiing, snowmobile tours and husky rides. The Pyhä-Luosto National Park is known for its spectacular fjells mountains and untouched nature. Hiking trails lead to the top of the Pyhä-Luosto Fjell, where you can enjoy breathtaking views of the surrounding wilderness. Luosto is also home to one of the world's only active amethyst mines. Visitors can participate in guided tours and look for amethyst stones themselves, a unique and fun experience. Luosto is an excellent location to see the Northern Lights, especially during the,b>cold winter evenings when the sky is clear. The dancing lights are a magical spectacle that attracts many visitors. In addition to winter sports in Luosto, there are also cozy restaurants and accommodations to enjoy the local cuisine and relax after a day full of adventure. Luosto is a destination that will appeal to nature lovers and adventurers alike, offering a unique combination of Arctic wilderness and exciting outdoor activities. It is an ideal place to enjoy the peace and beauty of Lapland, away from the hustle and bustle of urban areas.

Luosto is a well-known tourist destination in Lapland, Finland, situated in the municipality of Sodankylä. It is celebrated for its stunning natural surroundings, winter activities, and the Pyhä-Luosto National Park. In January, daylight hours are very short due to the polar night, a phenomenon occurring in areas above the Arctic Circle, including Lapland. We set out early in the darkness on our journey to Luosto. Our plan is to climb its spectacular fjells (mountains) and explore its pristine wilderness. Our adventure starts at the secluded hamlet of Ukko-Luostontien in Luosto. In Finland, traditional wooden houses are often referred to as "wooden cabins" or "wooden chalets." The Finnish word for a wooden house is puutalo. The snow here resembles an untouched white carpet, with trees draped in a thick layer of powder snow. Every step disrupts the serene silence of the snowy surroundings; the crunching sound of fresh snow under my hiking boots fills the air. The trees gently bend under the weight of the snow, and nature here in Luosto appears to be in a deep winter slumber.

Luosto is een schilderachtige toeristische bestemming gelegen in het hart van Lapland, Finland. Het is vooral geliefd om zijn prachtige natuurlijke omgeving, met uitgestrekte bossen, heuvels en een indrukwekkend landschap dat zowel in de winter als in de zomer bezoekers trekt. Luosto bevindt zich te midden van het ruige Laplandse landschapbergen en ongerepte natuur. Wandelpaden leiden naar de top van de Pyhä-Luosto Fjell, waar je kunt genieten van adembenemende uitzichten over de omliggende wildernis. Luosto herbergt ook een van 's werelds enige actieve amethistmijnen. Bezoekers kunnen hier deelnemen aan rondleidingen en zelf op zoek gaan naar amethiststenen, een unieke en leuke ervaring. Luosto is een uitstekende locatie om het noorderlicht te zien, vooral tijdens de koude winteravonden wanneer de lucht helder is. De dansende lichten zijn een magisch schouwspel dat veel bezoekers trekt. Naast wintersporten in Luosto zijn ook gezellige restaurants en accommodaties om te genieten van de lokale keuken en te ontspannen na een dag vol avontuur. Luosto is een bestemming die zowel natuurliefhebbers als avonturiers zal aanspreken, met een unieke combinatie van arctische wildernis en opwindende buitenactiviteiten. Het is een ideale plek om te genieten van de rust en schoonheid van Lapland, weg van de drukte van stedelijke gebieden. Wanneer we uit de auto stappen lijkt de natuur hier in diepe winterslaap. Onze wandeling begint bij dageraad in het afgelegen gehucht Ukko-Luostontien. In Finland worden traditionele houten huizen vaak aangeduid als houten blokhutten of houten chalets. Het Finse woord voor een houten huis is puutalo.. De bomen buigen zachtjes onder het gewicht van de sneeuw. We zijn van plan om de spectaculaire fjells bergen te beklimmen en de ongerepte natuur te verkennen. Luosto biedt een prachtig landschap voor avontuurlijke activiteiten en de mogelijkheid om te genieten van de rust en schoonheid van de Finse wildernis.

Alsof ik al niet genoeg erop uit was geweest om treinen te fotograferen, volgde deze week nog een tweedaagse trip naar de Linker Rheinstrecke in de regio van Bornheim en Brühl. Al een aantal jaar is DB Netz bezig met het spoor vernieuwen en van capaciteit verbreden tussen Troisdorf en Bonn-Oberkassel op de Rechter Rheinstrecke. Met enige regelmaat is hierdoor betreffende spoorlijn gesloten waardoor een groot deel van het goederenverkeer omgeleid wordt over de linkeroever. Vorige week en deze week is dat ook weer het geval waardoor menig hobbyist, waaronder ik, te vinden was aan de spoorlijn aan de linkeroever tussen Köln en Koblenz. Helaas zijn er amper degelijke stekken te vinden langs deze spoorlijn waardoor je in de regel beperkt bent tot de inmiddels welbekende stek in Bornheim en de nog voor mij wat minder bekende stekken tussen Brühl en Hürth-Kalscheuren. Zo werd op dinsdagochtend in alle vroegte richting Bornheim gereden om daar als eerste de ochtendstek aan te doen waar je van zonsopkomst tot en met 10:15 kunt staan.

Terwijl we in de auto zaten vielen onze ogen op een melding die rond 3:30 's nachts werd gemaakt rond Dordrecht van de inmiddels weer bij RFO teruggekeerde 193 627 "Raillogix". De loc kende het afgelopen jaar een lange afwezigheid in Nederland omdat ze onder andere bij RegioJet en ČD Cargo in Tsjechië onderweg was en daarnaast enkele korte uitstapjes maakte voor RTB Cargo in Oostenrijk en Duitsland. Telkens werd er gezegd dat de loc eindelijk terug bij RFO zou keren, maar elke keer bleek het vals alarm en bleef de loc afwezig in Nederland. Uiteindelijk kwam zondagavond 15 augustus dan eindelijk het bericht dat de loc daadwerkelijk terug zou keren naar RFO in Nederland. Met de Ostrava kolentrein uit Tsjechië werd de loc in opzending meegenomen helemaal vanuit Tsjechië tot de Rotterdamse havens. Na een korte controle bij de LWR kwam de loc op dinsdag 17 augustus weer in dienst voor RFO waardoor RFO haar tweede paradepaardje onder de Vectrons weer in handen heeft.

Zoals gezegd waren onze ogen op de betreffende melding gevallen en het bleek te gaan om de Frenkendorf-Shuttle die via Breda, Tilburg, 's-Hertogenbosch, Oss en Nijmegen onderweg was naar grensovergang Emmerich. Wegens werkzaamheden was de grensovergang bij Venlo geen optie en om een onbekende reden reed de trein niet via de Betuweroute. Nu was enkel de vraag; zou de trein al voorbij zijn bij onze aankomst? De trein zou immers ook Bornheim moeten passeren tijdens haar rit naar Frenkendorf. Terwijl de eerste directe zonnestralen zich lieten schijnen over onze ochtendstek, kwam het antwoord in de verte aangereden.

Het is 7:05 als in daadwerkelijk de eerste 2 minuten zonlicht de RFO 193 627 "Raillogix" Bornheim passeert met een goed beladen Frenkendorf-Shuttle afkomstig van de Maasvlakte West. Zo kon meteen de eerste klapper van de twee dagen afgevinkt worden!

Sneek, juni 2020

RM nr: 34075

Waterpoort

De Waterpoort van Sneek is de bekendste waterpoort van Nederland. De waterpoort bestaat uit twee achtkantige torens en een brug. Boven de brug woonde in vroeger dagen de poortwachter. De brug staat op de scheiding tussen stadsgracht en stadscentrum. In de negentiende eeuw werden alle andere poorten afgebroken. Sneek had vijf waterpoorten en twee landpoorten. De Waterpoort die u in onze tijd nog kunt bewonderen werd bijna ook afgebroken. De stoomboten konden er niet onderdoor. De bevolking protesteerde en de Waterpoort werd gespaard.

Bouwgeschiedenis

Historici denken dat de Waterpoort rond 1492 werd gebouwd, toen Sneek een stadswal kreeg. Met de poort werd de toegang over water afgesloten. Aan het begin van de zestiende eeuw werd de Waterpoort verbouwd tot sierpoort. Hierdoor kwam het jaartal 1613 in de geschiedenisboekjes als bouwjaar van de Waterpoort. De poortwachterswoning stamt uit 1785. Na 1825 werd de stad in de nachtelijke uren niet meer afgesloten en verloor de Waterpoort definitief haar oorspronkelijke functie. Wat bleef was een historisch gebouw.

Eng:

Water gate

The Waterpoort of Sneek is the most famous water gate in the Netherlands. The water gate consists of two octagonal towers and a bridge. In earlier days, the gatekeeper lived above the bridge. The bridge stands on the dividing line between the city canal and the city center. All other gates were demolished in the nineteenth century. Sneek had five water gates and two land gates. The Water Gate that you can still admire in our time was almost also demolished. The steamers could not pass. The population protested and the Waterpoort was spared.

Construction history

Historians believe that the Waterpoort was built around 1492, when Sneek was given a city wall. Access by water was closed with the gate. At the beginning of the sixteenth century, the Waterpoort was converted into an ornamental gate. This made the year 1613 in the history books as the year of construction of the Waterpoort. The gatekeeper's house dates from 1785. After 1825, the city was no longer closed during the night hours and the Waterpoort lost its original function. What remained was a historic building.

.

My Flickr stream photos best to see on Portfolio | Fluidr

.

Hoewel deze trein niet mijn doel was voor een paar uurtjes langs de spoorlijn werd het wel dankbaar als extraatje meegenomen wat voor mij eigenlijk altijd de gang van zaken is met moderne tractie. Dat maakt dat ik vele Vectron's en Traxxen vaak niet snel te pakken krijg maar er altijd wel een moment komt dat je er weer eentje af kunt strepen, al moet ik eerlijk bekennen geen lijstjes bij te houden in deze zin.

Het doel waren wel een tweetal en naar later bleek zelfs drietal werktreinen waarvan er twee getrokken werden door een nez cassé. Een locreeks die toch wel grotendeels de afgelopen 30 jaar op het Nederlandse spoor bepaald heeft. Nu op een IC-trein tussen Bad Bentheim en Amsterdam na vinden we de locs alleen nog in dienste van goederenvervoerders, precies datgene waar ook de eerder genoemde moderne meersysteemlocomotieven veelvuldig te zien zijn.

Ditmaal is dat de 193 338 in dienst bij en eigendom van DB Cargo, de grootste speler in het spoorgoederenvervoer in toch tenminste Nederland en Duitsland. Met de Vectron nu echter ook toegelaten tot België wordt dit type locomotief nu massaal gebruikt voor diverse treinen van/naar België. Eén van deze treinen is de Ruhland-shuttle die door de genoemde 193 338 getrokken voorbij snelt aan Etten-Leur als trein 41552 op weg naar Antwerpen.

© all rights reserved by B℮n

The Douro Valley is located in the North of Portugal, extending from the city of Porto to the eastern border, where the Port wine production activities and the unique scenery sculpted by the Douro river and its tributaries are highlights not to be missed. The sun-bleached town of Régua abuts the Rio Douro at the western edge of the demarcated port-wine region. As the region’s largest riverside town, it grew into a major port-wine entrepôt in the 18th century, and remains an important transport junction. Despite the changes that the famous Port wine brought to the region, the Douro Valley has maintained its rural character and traditional roots with its handicrafts and religious customs. Stunning landscapes that yield produce and wines of excellence.

The Douro River and the Douro Valley are known primarily for Port, a sweet wine that has been produced here for two thousand years, along with less well-known red and white table wines. The Alto (upper) Douro, also known as the Douro Vinhateiro is dominated by big placards on the hillsides bearing the names of famous Port producers such as Cockburns, Taylors and Sandeman. The Douro Valley can be accessed by roads that zig-zag up and down the steep hills, although it is probably easier and certainly more scenic to travel by rail or boat. In the heart of Portugal’s Alto Douro, surrounded by terraced vineyards that climb high above the dramatic confluence of the Douro and Tedo rivers, sits an eighteenth-century estate, Quinta do Tedo. Photo of the curved Tedo river surrounded by the Quinta do Tedo estate where Port Wine is produced.

De Douro-vallei zou ook de betoverende vallei kunnen genoemd worden, zo adembenemend mooi is het landschap. Vanaf Porto, bij de monding van de rivier waar de in de vallei geproduceerde Douro-wijnen (tafelwijnen) en de portwijnen (versterkte wijnen) worden bewaard, kunt u dit als Werelderfgoed erkende cultuurlandschap op verschillende manieren ontdekken: met de auto, met de trein en met de boot. In Peso da Régua leert u in het Museu do Douro de wijnbouw en de regio vanuit een ander perspectief bekijken. Niet ver hier vandaan, aan de zuidelijke oever, ligt Lamego, een van de mooiste steden van Noord-Portugal. Een immens trappencomplex met blauwe en witte azulejos leidt naar het heiligdom Santuário de Nossa Senhora dos Remédios. In Pinhão, aan de oever van de Douro, moet je zeker een bezoek brengen aan het treinstation en de oude azulejos met taferelen uit de wijnbouw bewonderen. De Alto (Upper) Douro, ook bekend als de Douro wijnstreek wordt gedomineerd door grote plakkaten op de hellingen met de namen van bekende producenten zoals Port Cockburns, Taylors en Sandeman. Foto van de Tedo rivier vlakbij de wijngaarden van Quinta de Tedo alwaar de Port wijnen worden geproduceerd.

De Marker Wadden is een nieuw aangelegd natuurgebied in het Markermeer. Het bestaat momenteel uit 5 nieuw gevormde eilanden waarvan alleen het grootste eiland voor bezoekers toegankelijk is. Het ontstaan van nieuwe planten- en dierengemeenschappen is in de loop van de tijd heel goed te volgen. Je kunt er alleen komen met een boot, bij mijn bezoek was dat een prachtige driemaster.

Training voor de 40 km tocht in kader Nacht van de vluchteling, 17-18 juni

Hengelo-Grolsch Veste-Oele-Hengelo, 28 km

Het Fluitekruid dankt zijn naam aan het feit dat je van de holle steel een fluit kunt maken.

Het voordeel van grijs weer is is dat je andere stekken kunt aandoen dan gebruikelijk. Zo werd gebruik gemaakt van het grijze weer en werd naar Erpel gereden om daar enkele treinen op te wachten.

Niet alleen DB Cargo schuift langzaam de oudste loc series aan de kant, ook DB Fernverkehr neemt langzaam afscheid van de oudste loc serie in dienst. De BR 120. De loc worden te koop aangeboden voor andere partijen.

Het Zwitserse Widmer Rail Services heeft in september 2019 de 120 145, 120 154 en 120 204 aangeschaft, die de voormalige Fernverkehr locs zal inzetten in het goederenverkeer.

WRS 120 145 met kerosine keteltrein van Holthausen naar Basel, kronkelt langs de Rijn bij Erpel.

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

photo rights reserved by B℮n

El Gorgo de la Escalera de Anna is a beautiful nature reserve near the village of Anna, about 70 km from the capital of Valencia. The waters of the River Sellent have formed this impressive gorge. Pools of gorgos in Valencian and several waterfalls have formed on this spot. There is a nice bypass to visit all three waterfalls. About an hour walk. You can hear the roar of the big waterfall, but you can't see it from the road because of the undergrowth. The first waterfall, El Gorgo de la Escalera, is directly accessible via 136 steps. Well worth going down the stairs, great for wading in crystal clear water in the summer. Look especially at the fish. In the cold water one can take a bath or just relax with the sight of the landscape and the sound of the water falling in the form of a waterfall into the depths of the ravine, once used for the production of electricity. You can cross the river at various places via stones and tree trunks or further on via a wooden bridge. The second waterfall is Cascada de los Vikingos and the third Gorgo Gaspar. From here you can return the same way you came, or climb a steep trail. The route is not long, but has difficult and slippery spots. Wearing good shoes is recommended. The place is very beautiful, green, humid, a surprising oasis in the steep gorge adjacent to the town of Anna. The corner it is in looks like a mini paradise.

The "Route of the Three Waterfalls" starts in the village of Anna in the province of Valencia. The concrete road turns to dirt as it enters the ravine. To the right of the bridge is Gorgo Gaspar. This is the first waterfall and pool on the route. From here, the path becomes more difficult and is also not signposted. The impressive Gorgo de los Vikingos is the second waterfall and pool. To follow the route, first, cross to the other side of the pool via the wooden planks. Then climb a steep, half-hidden path to the left of the waterfall. The route continues along the ravine, with the river on the left. At one point you’ll need to cross the wooden bridge over the river. You’ll have these views of Gorgo de la Escalera waterfall when crossing the bridge. The waterfall has a beautiful turquoise blue pool at its feet, and the huge natural pool. It’s framed by a natural amphitheatre with lush vegetation. Gorgo de la Escalera is a popular spot for water canyoning, hiking and wild swimming. Its double waterfall, the blue water and the natural luscious frame give it a magical air. The gorge is very steep.

El Gorgo de la Escalera de Anna is een prachtig natuurgebied in de buurt van het dorpje Anna, ongeveer 70 km van de hoofdstad van Valencia. Het water van de rivier de Sellent heeft deze indrukwekkende kloof gevormd. Op deze plek zijn poelen gorgo's in het Valenciaans en verschillende watervallen ontstaan. Er is een mooie rondweg om alle drie watervallen te bezoeken. Ongeveer een uur lopen. Je kunt het gebrul van de grote waterval horen, maar je kunt het vanaf de weg niet zien vanwege het kreupelhout. De eerste waterval, El Gorgo de la Escalera, is gelijk toegankelijk via 136 treden. Zeker de moeite waard om de trap af te dalen, geweldig om in de zomer in kristalhelder water te waden. Kijk vooral naar de vissen. In het koude water kan men een bad nemen of gewoon ontspannen met de aanschouwing van het landschap en het geluid van het water dat in de vorm van een waterval in de diepten van het ravijn valt, ooit gebruikt voor de productie van elektriciteit. Je kan op verschillende plekken de rivier overstekken via stenen en boomstammen of verderop via een hout bruggetje. De tweede waterval is Cascada de los Vikingos en de derde Gorgo Gaspar. Vanaf hier kun je op dezelfde manier terugkeren als je bent gekomen, of een steil pad beklimmen. De route is niet lang, maar heeft moeilijke en gladde plekken. Het dragen van goede schoenen wordt aangeraden. De plek is erg mooi, groen, vochtig, een verrassende oase in de steile kloof die grenst aan de stad Anna. De hoek waarin het zich bevindt lijkt op een miniparadijs.

Schipluiden/Vlaardingervaart - 2 augustus 2019

Langs de Vlaardingervaart

Foto genomen vanaf een der Stoelen richting Vlaardingen. Nabij is het dak zichtbaar van de eerder door mij gefotografeerde boerderij. Verderop ligt Vlietzicht.

De Vaart ligt rechts naast het oorspronkelijke trekpad verscholen achter een hoge rietkraag.

Hier vandaan, nog voor de boerderij, is het voetveer, waarmee je jezelf naar de overkant kunt trekken.

Tijdens onze talrijke fotoreizen ligt ons interessegebied verder dan alleen maar de drukker bezochte plekken in Frankrijk. Het land heeft wijdverspreid een handvol grote, drukke havens die enkele fotogenieke plekken bezitten. De Bouches-du-Rhône bezochten we al dikwijls om onder andere bovenstaande reden. Je kunt er de dagen goed vullen met een fijne afwisseling tussen interessante gesleepte treinen en goederentreinen langs de lijn, samen met een vleugje first- en last-mile in de haven. Afgelopen week kon je je er maar beter uit de voeten maken. De streek kreeg te kampen met felle natuurbranden veroorzaakt door een autobrand. Gelukkig wisten "les soldats du feu" snel in te grijpen waardoor de stad Marseille gespaard bleef.

Tijdens de laatste week van maart 2025 waren we terug afgezakt naar de regio. We hoopten onze archieven verder te kunnen aanvullen met alles wat nog interessant is in de regio. En dat is heus wat! Zo goed als elke werkdag zijn verschillende spoorwegoperatoren zoals Hexafret, Europorte en Captrain terug te vinden in de chemische zone van de haven aldaar. Die zone klinkt bekender in de oren onder de naam Martigues. 's Ochtends rijden de aanvoertreinen voor de haven op, terwijl de afvoertreinen vanaf de middag terugkeren naar het vormingsstation in Miramas. Captrain France is geen ongewone gast in de haven van Martigues. Ze zijn er geregeld aan te treffen met gaswagens voor Italiaanse klanten. Men huurt, denkelijk op dag- of weekbasis, BB75000'en van Hexafret ter aanvulling van de G1206'en om de bedieningen uit te voeren. Op 26 maart was de 75133 druk met de bediening van de gasterminal in Lavéra bij Martigues onder de vlag van Captrain France.

Nadat de 75133 de aanvoerwagens geplaatst had en uitgewisseld had voor beladen exemplaren, vertrok het geheel iets na elven als trein 489452 naar Miramas waar de wagens later die avond samen met een containertrein richting Italië zouden vertrekken. De bestuurder van dienst had er alle plezier in dat hij met zijn trein drie keer op het SD-kaartje gezet werd.

© Noach Taillieu

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

De Watersnuffel (Enallagma cyathigerum) is een algemene waterjuffer, die je overal in Nederland kunt tegenkomen. De Watersnuffel heeft een voorkeur voor voedselarm en stilstaand water. Je herkent de Watersnuffel aan de schouderstreep, die veel breder is dan bij andere waterjuffers.

Deze foto is gemaakt door mijn nicht Marijke. Je kunt ook haar eigen album Marijke bekijken.

This photo was taken by my cousin Marijke. You can also view her own album Marijke.

Bijna een uur na de passage van de trein op de vorige foto was het eindelijk tijd voor de volgende klik. Gelukkig sta je in de schaduw, want de temperaturen lopen 's middags toch behoorlijk op in de omgeving van Koper.

Het voordeel aan de fotostekken voor treinen richting Koper is dat je ook treinen vanuit Koper kunt fotograferen, aangezien het overgrote deel van de treinen met opdrukloc rijdt.

Zo ook trein 48482 uit Koper Tovorna naar Voest Alpine Linz. De 383 420 van Metrans trok de trein bergop, waarbij de 541 003 als opdrukloc fungeerde. De foto toont de trein bij Rižana.

Woensdagochtend, het is weer tijd voor de lege gipstrein van Oss naar Bad Bentheim. Een van de stekken waar je minder goed kunt staan op 'grondplaatjes' te maken is de spoorbrug bij het Apeldoorns kanaal in Dieren. Vanaf hoogte is dit uiteraard wel mooier, al vond ik dat de bomen naast het spoor al best hoog waren geworden. Genoeg gezeken.. Vol goede moed werd er gewacht op de RFO 1828 met lege gipstrein die onderweg is via de IJssellijn en Deventer Goederen naar Bad Bentheim. De eerdere treinen werden al beproefd (met zon). De bewolking nam snel toe, desondanks vond ik dit geen onaardige plaat geworden.