Tree at the lake lose to Schloss Monrepos short before sunrise

Όλοι μας έχουμε βιώσει περιόδους στη ζωή μας στις οποίες αναγκαστήκαμε να κάνουμε υπομονή. Μια τέτοια περίοδο βιώνω κι εγώ τώρα. Τι είναι, όμως, αυτή η υπομονή; Είναι ένα ευχάριστο ή δυσάρεστο συναίσθημα; Είναι μια ψυχοφθόρα ή γαλήνια κατάσταση; Μήπως καμιά φορά μπερδεύουμε την υπομονή με την ανοχή;

Σκέφτηκα τις δικές μου «υπομονές» κι «ανοχές» και αναρωτήθηκα τι σημαίνει για μένα η κατάσταση της υπομονής ή της ανοχής. Έψαξα σε λεξικά για την ερμηνεία των δυο λέξεων.

Σύμφωνα με το λεξικό της Πύλης για την Ελληνική γλώσσα (π.1) η υπομονή ορίζεται ως εξής:

1.Η ιδιότητα εκείνου που μπορεί να περιμένει, χωρίς να βιάζεται, διατηρώντας την ηρεμία του.

2.Το χάρισμα που έχει κάποιος να υπομένει, να ανέχεται δυσβάσταχτες ή απλώς δυσάρεστες καταστάσεις.

3.Η ιδιότητα εκείνου ο οποίος ασχολείται με κάτι μακρόπνοο, λεπτομερές και κουραστικό χωρίς να αποθαρρύνεται.

Στην πρώτη περίπτωση, η υπομονή φαίνεται να οδηγεί τον άνθρωπο σε γαλήνη. Στη δεύτερη περίπτωση, η υπομονή φαίνεται πως μπορεί να λειτουργήσει και ως χάρισμα (αν και αναφέρεται και στην ανοχή). Στην τρίτη περίπτωση, η υπομονή φαίνεται πως βοηθά τον άνθρωπο να δημιουργήσει, παρ’ όλες τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν. Και στις τρεις ερμηνείες, έχω την αίσθηση πως η υπομονή ορίζεται από τον σύγχρονο άνθρωπο ως μια θετική κατάσταση.

Σύμφωνα πάλι με το ίδιο λεξικό (π.2) η ανοχή ορίζεται ως εξής:

1.Το αποτέλεσμα του ανέχομαι (ανέχομαι: δεν αντιδρώ σε κάποιον ή σε κάτι που μου προκαλεί ενόχληση, δυσφορία ή αγανάκτηση).

2.Παραβλέπω ηθελημένα.

Στην πρώτη περίπτωση, η ανοχή φαίνεται να προκαλεί άσχημα συναισθήματα στους ανθρώπους. Στη δεύτερη περίπτωση, η ανοχή φαίνεται πως πολλές φορές αποτελεί επιλογή των ανθρώπων ακόμα κι αν οδηγεί σε ψυχοφθόρες καταστάσεις ή τις συντηρεί. Και στις δυο ερμηνείες, έχω την αίσθηση πως η ανοχή ορίζεται από τον σύγχρονο άνθρωπο ως μια αρνητική κατάσταση.

Με μια πρώτη ματιά στις ερμηνείες των λέξεων μπορεί κάποιος εύκολα να διαπιστώσει πότε υπέμεινε και πότε ανέχτηκε κάποιον ή μια κατάσταση. Σε αυτό το σημείο για μένα προκύπτουν μερικά ερωτήματα. Γιατί πολλές φορές μπέρδευα την υπομονή με την ανοχή; Γιατί κάποιος ηθελημένα να ανέχεται κάτι που τον κάνει να νιώθει άσχημα; Γιατί η «τέχνη» της υπομονής μερικές φορές φαίνεται τόσο δύσκολη;

Ο νους μου μπερδεύτηκε με τόσες λέξεις κι ερμηνείες. Συνήθως, παρατηρώ πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις λέξεις ο καθένας δίνοντας σε αυτές τη δική του μοναδική ερμηνεία. Αυτό που επίσης, όμως, παρατηρώ είναι πως και οι δυο λέξεις έχουν να κάνουν με τον χρόνο. Είτε υπομένεις, είτε ανέχεσαι ο χρόνος είναι ο πρωταγωνιστής της ευχάριστης ή δυσάρεστης κατάστασης που βιώνεις. Ο χρόνος είναι αυτός που θα λειτουργήσει είτε ενθαρρυντικά είτε κατασταλτικά.

Κάθε φορά που οι σκέψεις μου καταλήγουν στον χρόνο, καταλαβαίνω πως είναι μάταιο να συνεχίσω να σκέφτομαι για να βρω τις λύσεις που επιζητώ σε όποιο πρόβλημα με απασχολεί. Τότε, στον νου μου έρχονται εικόνες της φύσης. Ένα δέντρο για παράδειγμα. Αν το δέντρο είχε μιλιά, πώς θα όριζε την υπομονή ή την ανοχή; Πώς ένα δέντρο αλληλεπιδρά με τον χρόνο;

Έριξα μια γρήγορη ματιά στο διαδίκτυο για να μάθω λίγες παραπάνω πληροφορίες για τα δέντρα.

•Στην ιστοσελίδα UCSB ScienceLine, (π3) διάβασα πως:

Η ζωή ενός δέντρου εξαρτάται από το είδος του δέντρου. Ορισμένα είδη δεν ζουν πολύ καιρό, ίσως 40 ή 50 χρόνια για μερικούς φοίνικες, αλλά μερικά μπορούν να ζήσουν μέχρι και 5000 χρόνια, όπως το Pinus longaeva (Pine bristlecone).

•Σε ένα άρθρο του site Πρώτο Θέμα (π4), αφιερωμένο στην Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, που γράφτηκε το 2016 διάβασα πως:

Παρ’ όλη την καταστροφή που έχει το είδος μας επιφέρει στον πλανήτη, υπάρχουν οργανισμοί που σθεναρά αντιστέκονται, που ακολουθούν την δική τους μοναχική πορεία και που σε κόντρα καιρών και ανθρώπων μετρούν δεκαετίες, μέχρι και αιώνες ζωής, αγνοώντας μας επιδεικτικά. Είναι τα δέντρα.

Τα οκτώ γηραιότερα δέντρα στον κόσμο είναι τα εξής:

Jardine Junipe, Γιούτα - 1.500 ετών

Το κυπαρίσσι του Ιράν - 4.000 ετών

Jomon Sugi, Ιαπωνία - 2.200 έως 7.200 ετών

Llangernyw Yew, Ουαλία - 4.000 ετών

Alerce Milenario, Άνδεις - 3.640 ετών

Old Tjikko, Σουηδία - 9.500 ετων

Methuselah, Καλιφόρνια - 5.000 ετών

Pando, Γιούτα (δάσος) – εκατομμυρίων ετών

•Σε μια ιστοσελίδα εταιρείας καυσόξυλων (π5), διάβασα πως:

Τα πεύκα είναι όλα μακρόβια δέντρα, με ηλικία από 100 μέχρι 1.000 έτη ή περισσότερο.

•Στην ιστοσελίδα LiFO.gr (π6), σε ένα άρθρο που γράφτηκε το 2018, διάβασα πως:

Ένα πεύκο στην Πίνδο είναι ο μακροβιότερος ζωντανός οργανισμός στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες βρίσκεται εκεί για περισσότερα από 1075 χρόνια. Αυτό το κάνει να είναι το παλαιότερο γνωστό δέντρο στην Ευρώπη. Το υπερχιλιετές πεύκο ανακαλύφθηκε από ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, το Πανεπιστήμιο του Μάιντζ στην Γερμανία και το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στην Αμερική.

Εντυπωσιάστηκα με όσα διάβασα! Τα δέντρα μπορούν να ζήσουν από μερικές δεκαετίες μέχρι πολλές, χιλιάδες χρόνια! Πόσες ιστορίες θα μπορούσαν να μας πουν αυτά τα δέντρα αν μιλούσαν!

Από όλα όσα διάβασα, προτιμώ να αναφερθώ στο πεύκο. Είναι ένα δέντρο που βλέπω καθημερινά στις βόλτες μου στην πόλη κι ένα από τα πολλά δέντρα που, δυστυχώς, κάηκαν τον τελευταίο καιρό στη χώρα μου. Με πιάνει δέος, όταν σκέφτομαι πως το πεύκο που μόλις προσπέρασα κάνοντας τον περίπατό μου μπορεί να ζει εκεί για εκατοντάδες χρόνια ή και περισσότερο. Αναρωτιέμαι… Πώς μπορεί και υπομένει τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του και συνεχίζει να στέκεται γερό και δυνατό; Γιατί δεν ανέχεται να καταστραφεί με τη θέληση του, σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους; Στις απορίες μου αυτές απλά χαμογελώ! Δεν υπάρχει γιατί. Είναι η φύση του. Η υπομονή του είναι η φύση του. Από σπόρος γίνεται ένα μεγάλο δέντρο που απλά υπάρχει - όσο του επιτρέπουμε εμείς οι άνθρωποι. Ο χρόνος του είναι αδιάφορος. Αν δεν το καταστρέψουμε εμείς οι άνθρωποι, θα ζήσει για όσο του επιτρέψει η φύση του. Ακολουθεί τον κύκλο της ζωής του, χωρίς σκέψεις, λέξεις για το παρελθόν και το μέλλον.

Επανέρχομαι σε εμάς τους ανθρώπους. Γιατί μας προβληματίζει τόσο πολύ το παρελθόν και το μέλλον, ο χρόνος; Γιατί δεν ακολουθούμε κι εμείς απλά τη φύση μας; Γιατί ανεχόμαστε να καταστρέφουμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Τελικά η υπομονή οδηγεί στην εξελικτική μας πορεία, αβίαστα ή γίνεται μια διαδικασία επίπονη;

Αυτήν την στιγμή που γράφω, αρχίζω να ανακαλύπτω την υπομονή της φύσης, όχι την «υπομονή των λεξικών», όχι την υπομονή του χρόνου, που πάντα μπέρδευε τον νου μου. Μια υπομονή που φέρνει γαλήνη και σταματά τον νου.

Εσείς έχετε αρχίσει να ανακαλύπτετε την υπομονή της φύσης;

Πηγές:

π1: www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica...

π2: www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica...

π3: scienceline.ucsb.edu/getkey.php?key=1181

π4: www.protothema.gr/afieromata/pagkosmia-mera-perivallontos...

π5: www.daulos.gr/epikoinonia/ti-prepeina-gnorizete/64-to-peuko

π6: www.lifo.gr/now/tech_science/111584/ena-peyko-stin-pindo-...

Trees

A rugged existence on a soft sandstone cliff.

Blomidon, N.S. Canada.

Hoh Rainforest, Olympic National Park, WA

SOOC. I discovered this tree over the summer and my first thought was...

"The Whomping Willow exists!"

Except this one doesn't move :P

Tree sparrow (Passer montanus) perched on a branch and holding a juicy green caterpillar in its beak.

Mazurek (Passer montanus) siedzący na gałęzi i trzymający w dziobie soczystą zieloną gąsienicę.

Sorrow is knowledge, those that know the most must mourn the deepest, the tree of knowledge is not the tree of life.

Lord Byron.

I went for a quick dog walk early on Sunday morning around Biddulph Grange with Darcy. I grabbed my camera but left my wide angle lens and tripod at home. But as I walked up a path called the Himalayan Walk up the stream there were little splashes of sunlight landing on the ground and the water. This one caught my eye...a patch of light on a tree trunk. Amongst the darkness it shone out as a beacon for all that is so wonderful in the world. Just to see it was so uplifting, and with the spring morning birdsong I could have believed I was in the Garden of Eden.

The Magnolia Trees bloom in the spring in the Smithsonian Castle's garden in Washington, DC. The Cherry Blossom trees, a gift from Japan, are also in bloom during this time of year.

Facebook | Twitter | Instagram | Shutterchance |

Getty Images | On Explore

All Rights Reserved. All Images Copyright protected

Sun setting through the trees

... sunrise .... when walking the dog ....

Thank you for your comments, favs and invites :)

HTMT

Bev Clark All Rights Reserved - No Usage Allowed Including Copying Or Sharing Without Written Permission

jean-boccacino.tumblr.com/

Look up, what do you see?

Thank you all for your comments and faves!

Blog: www.miksmedia.photography/

Facebook: www.facebook.com/miksmedia

Twitter: www.twitter.com/miksmedia

The other evening we went for a short visit to Elk Island NP. It is too bad that night falls so early this time of year, because we lose light so fast. There is, simply, not enough time to capture the fall colors during a working week. By the time we get anywhere we have 30 min of light left. And, since foliage does not stay on the trees for too long around here we try to get out every chance we get. Here is a few shots of trees I took during that outing. It is so cool being surrounded by them during blue hour right now, because all that yellow just glows.

The Witcher 3

Bare trees on a cold January morning backlit by the rising sun.

Autumn colors at sam's lake in La mauricie National Park, Quebec, Canada. Colorful forest and mountain with a calm reflection.

Photographic Art by Hal Halli

www.halhalli.com

www.youtube.com/channel/UCCFyy9A0vHZi18GiLXUmC3A

www.astaura.com/blog/meet-hal-halli-an-artist-profile-97880/

twitter: @hal_halli

All Rights Reserved. © Hal Halli (2013-2017)

Contact regarding usage permission.

Seen in Explore. Highest position: 5

A closeup of my previous post of the tree at Old St Mellons, in Cardiff.

Dark skies at the old tree today. The rain stayed away during my visit, but I biked home through the rain a few hours later.

Tree and light

One thing i'll miss, once winter splits

is the bare and naked trees..

For spring has waited, patiently

to dress them up in leaves.

I love to see the shadow of

their trunks against a sunset sky...

(Naked trees are sexy things

but for what i don't know why...)

I love their branches laced in snow

up against a sky of blue...

I love them dressed up in ice

with a bright sun shining through..

Once their dressed, i must confess

they don't do a thing for me

though i do love the spring time buds

that change the scenery..

I love them best, when their dressed

In the beauty Autumn brings..

Still, Naked trees, are defiently

one one my favorite things...

I know that lots of you will say

"she's talking about a friggin tree.".

But do one thing,for me this spring

check out a naked pregant tree

…like something almost being said.'

Philip Larkin: The Trees

Avalon has a lot of beautiful flowering trees of which this was one. I know nothing about tropical flowering trees and would really like to know the name of this one.

ETA: This in an Australian Silver-oak!

Trees will always leave me in awe, especially when they are big enough to feel like a home. This was such peaceful place and I could have been sitting there for ever watching all the animals living there.

From my adventure with Lufthansa to Miami. Find more on instagram --> ‪#‎lufthansaadventure‬.

_____________________

tumblr /// facebook /// homepage /// analog stream /// twitter /// shop /// instagram: laurazalenga

Another foggy morning shot from Stanley Park. I'm so enchanted by this tree every single time I pass by it, and the dissipating fog with the morning sun finally breaking through really drew me in. What really caught my eye was the human element here (look hard, you'll find it) and it brought to mind a favourite fantasy fiction novel of mine which, if you haven't read, you should.

www.flickr.com/photos/sdekouadio/