View allAll Photos Tagged Trees
Near Tomingely, NSW, Australia, September 2015. Off the road to Goobang National Park. A farmers field with cows and a single tree, dusk settling.
This image generated in PS CC using render trees and flame on various layers. Then with an oil painting finish. No photographs were used in its construction.
And a nod to my Flickr friend JH from whom I took some inspiration with his recent photo "Behind the tree line"
very cold winter morning .... close to the river Naab / Bavaria / Oberpfalz..... one of my favorite trees....
I’m thinking this tree may very well be in its third century. Imagine if it had a brain and could see and hear what goes on. Think of all the scenes, the people and animals, the drama, just the everyday life it’s silently witnessed!
Andy Rooney always asked - did you ever wonder?
on the Hohe Straße (high road), a historical trade road between Maintal-Bischofsheim and Niederdorfelden). The so-called „Hohe Straße“ (High road) is a part of the historic road „Via Regia“.
The Via Regia ran west-east through the centre of the Holy Roman Empire, from the Rhine at Mainz to Frankfurt, continuing along Hanau, Eisenach, Erfurt to Leipzig.
Tree sparrow (Passer montanus) perched on a branch and looking around.
Mazurek (Passer montanus) siedzący na gałęzi i rozglądający się.
PhotographicArt by Hal Halli
www.youtube.com/channel/UCCFyy9A0vHZi18GiLXUmC3A
twitter: @hal_halli
All Rights Reserved. © Hal Halli (2016)
Contact regarding usage permission.
Iconic tree found all over Martha's Vineyard, here overlooking the waters off Menemsha.
Way back when, "The Vineyard" was a popular summer retreat for people in Boston and a few from NYC: even my friends in Connecticut (the neighboring state, two hours by car) hadn't heard of it. That all changed in the early 1990's when then-President Clinton went to visit. Since then everyone has heard of it and now you have to make ferry reservations months in advance (we used to just drive down and drive on!). Now license plates from New Mexico and Canada are not uncommon, and the island has slowly been made "cute." However, the same slow pace reigns: there are still no traffic lights on the island, and there is very little to do aside from going to the beach and shopping for odds and ends. A nice break from frantic urban lifestyles...!
Όλοι μας έχουμε βιώσει περιόδους στη ζωή μας στις οποίες αναγκαστήκαμε να κάνουμε υπομονή. Μια τέτοια περίοδο βιώνω κι εγώ τώρα. Τι είναι, όμως, αυτή η υπομονή; Είναι ένα ευχάριστο ή δυσάρεστο συναίσθημα; Είναι μια ψυχοφθόρα ή γαλήνια κατάσταση; Μήπως καμιά φορά μπερδεύουμε την υπομονή με την ανοχή;
Σκέφτηκα τις δικές μου «υπομονές» κι «ανοχές» και αναρωτήθηκα τι σημαίνει για μένα η κατάσταση της υπομονής ή της ανοχής. Έψαξα σε λεξικά για την ερμηνεία των δυο λέξεων.
Σύμφωνα με το λεξικό της Πύλης για την Ελληνική γλώσσα (π.1) η υπομονή ορίζεται ως εξής:
1.Η ιδιότητα εκείνου που μπορεί να περιμένει, χωρίς να βιάζεται, διατηρώντας την ηρεμία του.
2.Το χάρισμα που έχει κάποιος να υπομένει, να ανέχεται δυσβάσταχτες ή απλώς δυσάρεστες καταστάσεις.
3.Η ιδιότητα εκείνου ο οποίος ασχολείται με κάτι μακρόπνοο, λεπτομερές και κουραστικό χωρίς να αποθαρρύνεται.
Στην πρώτη περίπτωση, η υπομονή φαίνεται να οδηγεί τον άνθρωπο σε γαλήνη. Στη δεύτερη περίπτωση, η υπομονή φαίνεται πως μπορεί να λειτουργήσει και ως χάρισμα (αν και αναφέρεται και στην ανοχή). Στην τρίτη περίπτωση, η υπομονή φαίνεται πως βοηθά τον άνθρωπο να δημιουργήσει, παρ’ όλες τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν. Και στις τρεις ερμηνείες, έχω την αίσθηση πως η υπομονή ορίζεται από τον σύγχρονο άνθρωπο ως μια θετική κατάσταση.
Σύμφωνα πάλι με το ίδιο λεξικό (π.2) η ανοχή ορίζεται ως εξής:
1.Το αποτέλεσμα του ανέχομαι (ανέχομαι: δεν αντιδρώ σε κάποιον ή σε κάτι που μου προκαλεί ενόχληση, δυσφορία ή αγανάκτηση).
2.Παραβλέπω ηθελημένα.
Στην πρώτη περίπτωση, η ανοχή φαίνεται να προκαλεί άσχημα συναισθήματα στους ανθρώπους. Στη δεύτερη περίπτωση, η ανοχή φαίνεται πως πολλές φορές αποτελεί επιλογή των ανθρώπων ακόμα κι αν οδηγεί σε ψυχοφθόρες καταστάσεις ή τις συντηρεί. Και στις δυο ερμηνείες, έχω την αίσθηση πως η ανοχή ορίζεται από τον σύγχρονο άνθρωπο ως μια αρνητική κατάσταση.
Με μια πρώτη ματιά στις ερμηνείες των λέξεων μπορεί κάποιος εύκολα να διαπιστώσει πότε υπέμεινε και πότε ανέχτηκε κάποιον ή μια κατάσταση. Σε αυτό το σημείο για μένα προκύπτουν μερικά ερωτήματα. Γιατί πολλές φορές μπέρδευα την υπομονή με την ανοχή; Γιατί κάποιος ηθελημένα να ανέχεται κάτι που τον κάνει να νιώθει άσχημα; Γιατί η «τέχνη» της υπομονής μερικές φορές φαίνεται τόσο δύσκολη;
Ο νους μου μπερδεύτηκε με τόσες λέξεις κι ερμηνείες. Συνήθως, παρατηρώ πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις λέξεις ο καθένας δίνοντας σε αυτές τη δική του μοναδική ερμηνεία. Αυτό που επίσης, όμως, παρατηρώ είναι πως και οι δυο λέξεις έχουν να κάνουν με τον χρόνο. Είτε υπομένεις, είτε ανέχεσαι ο χρόνος είναι ο πρωταγωνιστής της ευχάριστης ή δυσάρεστης κατάστασης που βιώνεις. Ο χρόνος είναι αυτός που θα λειτουργήσει είτε ενθαρρυντικά είτε κατασταλτικά.
Κάθε φορά που οι σκέψεις μου καταλήγουν στον χρόνο, καταλαβαίνω πως είναι μάταιο να συνεχίσω να σκέφτομαι για να βρω τις λύσεις που επιζητώ σε όποιο πρόβλημα με απασχολεί. Τότε, στον νου μου έρχονται εικόνες της φύσης. Ένα δέντρο για παράδειγμα. Αν το δέντρο είχε μιλιά, πώς θα όριζε την υπομονή ή την ανοχή; Πώς ένα δέντρο αλληλεπιδρά με τον χρόνο;
Έριξα μια γρήγορη ματιά στο διαδίκτυο για να μάθω λίγες παραπάνω πληροφορίες για τα δέντρα.
•Στην ιστοσελίδα UCSB ScienceLine, (π3) διάβασα πως:
Η ζωή ενός δέντρου εξαρτάται από το είδος του δέντρου. Ορισμένα είδη δεν ζουν πολύ καιρό, ίσως 40 ή 50 χρόνια για μερικούς φοίνικες, αλλά μερικά μπορούν να ζήσουν μέχρι και 5000 χρόνια, όπως το Pinus longaeva (Pine bristlecone).
•Σε ένα άρθρο του site Πρώτο Θέμα (π4), αφιερωμένο στην Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, που γράφτηκε το 2016 διάβασα πως:
Παρ’ όλη την καταστροφή που έχει το είδος μας επιφέρει στον πλανήτη, υπάρχουν οργανισμοί που σθεναρά αντιστέκονται, που ακολουθούν την δική τους μοναχική πορεία και που σε κόντρα καιρών και ανθρώπων μετρούν δεκαετίες, μέχρι και αιώνες ζωής, αγνοώντας μας επιδεικτικά. Είναι τα δέντρα.
Τα οκτώ γηραιότερα δέντρα στον κόσμο είναι τα εξής:
Jardine Junipe, Γιούτα - 1.500 ετών
Το κυπαρίσσι του Ιράν - 4.000 ετών
Jomon Sugi, Ιαπωνία - 2.200 έως 7.200 ετών
Llangernyw Yew, Ουαλία - 4.000 ετών
Alerce Milenario, Άνδεις - 3.640 ετών
Old Tjikko, Σουηδία - 9.500 ετων
Methuselah, Καλιφόρνια - 5.000 ετών
Pando, Γιούτα (δάσος) – εκατομμυρίων ετών
•Σε μια ιστοσελίδα εταιρείας καυσόξυλων (π5), διάβασα πως:
Τα πεύκα είναι όλα μακρόβια δέντρα, με ηλικία από 100 μέχρι 1.000 έτη ή περισσότερο.
•Στην ιστοσελίδα LiFO.gr (π6), σε ένα άρθρο που γράφτηκε το 2018, διάβασα πως:
Ένα πεύκο στην Πίνδο είναι ο μακροβιότερος ζωντανός οργανισμός στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τους επιστήμονες βρίσκεται εκεί για περισσότερα από 1075 χρόνια. Αυτό το κάνει να είναι το παλαιότερο γνωστό δέντρο στην Ευρώπη. Το υπερχιλιετές πεύκο ανακαλύφθηκε από ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, το Πανεπιστήμιο του Μάιντζ στην Γερμανία και το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στην Αμερική.
Εντυπωσιάστηκα με όσα διάβασα! Τα δέντρα μπορούν να ζήσουν από μερικές δεκαετίες μέχρι πολλές, χιλιάδες χρόνια! Πόσες ιστορίες θα μπορούσαν να μας πουν αυτά τα δέντρα αν μιλούσαν!
Από όλα όσα διάβασα, προτιμώ να αναφερθώ στο πεύκο. Είναι ένα δέντρο που βλέπω καθημερινά στις βόλτες μου στην πόλη κι ένα από τα πολλά δέντρα που, δυστυχώς, κάηκαν τον τελευταίο καιρό στη χώρα μου. Με πιάνει δέος, όταν σκέφτομαι πως το πεύκο που μόλις προσπέρασα κάνοντας τον περίπατό μου μπορεί να ζει εκεί για εκατοντάδες χρόνια ή και περισσότερο. Αναρωτιέμαι… Πώς μπορεί και υπομένει τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του και συνεχίζει να στέκεται γερό και δυνατό; Γιατί δεν ανέχεται να καταστραφεί με τη θέληση του, σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους; Στις απορίες μου αυτές απλά χαμογελώ! Δεν υπάρχει γιατί. Είναι η φύση του. Η υπομονή του είναι η φύση του. Από σπόρος γίνεται ένα μεγάλο δέντρο που απλά υπάρχει - όσο του επιτρέπουμε εμείς οι άνθρωποι. Ο χρόνος του είναι αδιάφορος. Αν δεν το καταστρέψουμε εμείς οι άνθρωποι, θα ζήσει για όσο του επιτρέψει η φύση του. Ακολουθεί τον κύκλο της ζωής του, χωρίς σκέψεις, λέξεις για το παρελθόν και το μέλλον.
Επανέρχομαι σε εμάς τους ανθρώπους. Γιατί μας προβληματίζει τόσο πολύ το παρελθόν και το μέλλον, ο χρόνος; Γιατί δεν ακολουθούμε κι εμείς απλά τη φύση μας; Γιατί ανεχόμαστε να καταστρέφουμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Τελικά η υπομονή οδηγεί στην εξελικτική μας πορεία, αβίαστα ή γίνεται μια διαδικασία επίπονη;
Αυτήν την στιγμή που γράφω, αρχίζω να ανακαλύπτω την υπομονή της φύσης, όχι την «υπομονή των λεξικών», όχι την υπομονή του χρόνου, που πάντα μπέρδευε τον νου μου. Μια υπομονή που φέρνει γαλήνη και σταματά τον νου.
Εσείς έχετε αρχίσει να ανακαλύπτετε την υπομονή της φύσης;
Πηγές:
π1: www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica...
π2: www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica...
π3: scienceline.ucsb.edu/getkey.php?key=1181
π4: www.protothema.gr/afieromata/pagkosmia-mera-perivallontos...
π5: www.daulos.gr/epikoinonia/ti-prepeina-gnorizete/64-to-peuko
π6: www.lifo.gr/now/tech_science/111584/ena-peyko-stin-pindo-...
SOOC. I discovered this tree over the summer and my first thought was...
"The Whomping Willow exists!"
Except this one doesn't move :P