View allAll Photos Tagged migratorio

“GERRAREN HONDAKINETATIK EUROPAKO ETORKIZUNERA.

SCHUMAN ADIERAZPENAREN 70. URTEURRENA”

 

Europar Batasuneko Zuzenbideko adituek eztabaidatu dute gaur EBk datozen urteetako erronkei aurre egiteko berrikusi eta aldatu beharko dituen alderdiei buruz

Enrique Baron Europako Parlamentuko presidente ohi eta Europazale eta Federalisten Erakundeko (UEF-Espainia) presidenteak adierazi duenez, koronabirusaren krisiak “gaur-gaurko eta premiazko eztabaida politiko” bihurtu du Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia (2020-2022).

 

“Banderarik eta aurpegirik gabeko nonahiko etsai honek dakartzan erronkak Europar Batasuneko estatu guztien eta herritar guztien erantzun bateratua behar du, elkartasunaren ildotik, Europaren eraikuntzaren funtsezko printzipioa baita elkartasuna”, azpimarratu du.

 

Baronek “Gerraren hondakinetatik Europaren etorkizunera. Schuman adierazpenaren 70. urteurrenean” izeneko mintegian parte hartu du gaur Bilbon. Europako Alderdi Demokratak (PDE-EDP) eta Sabino Arana Fundazioak antolatu dute gaurko jardunaldia, laster abiatuko den Europako etorkizunari buruzko Konferentziaren baitan.

 

Europako Parlamentuko presidente ohiaren ustez, “bada garaia etorkizuneko asmoa izan behar duen eztabaida finkatu eta hari ekiteko, eta eztabaida horretan indar politiko, ekonomiko, sozial eta kulturalek eta gizarte zibilak ere parte hartu behar dute, herritarren eta, bereziki, gazteen bultzada etikorik onenak bultzatuta”.

 

Baronen aburuz, “hezkuntzak eta ikerketak funtsezko balio estrategikoa dute testuinguru honetan. Krisiari ondoen erantzun dioten herrialdeak ditugu bertako gazteria prestatzen baliabide eta ahalegin gehien erabili dituztenak”.

 

Hori dela eta, Enrique Baronen ustez, “Zorpetze masiboak esangura ematen dio etorkizuna prestatzeko erronkari”, eta “Robinson Crusoeren politikak, berreraikuntzakoak (birusak gehien kaltetutako jarduera eta pertsonentzako laguntzak), landu beharko genituzke eta, aldi berean, ekonomia birmoldatu eta modernizatzekoak, gazteen etorkizuna ez zapuzteko”.

 

Beste alde batetik, Euzkadi Buru Batzarrreko buru eta Europako Alderdi Demokratako presidenteorde Andoni Ortuzarrek gaur bermatu du EAJ-PNVk Diputatuen Kongresuan eta Senatuan “sen ona” erakutsiko duela, Covid-19aren pandemiak eragindako krisi honetan Batasuneko ekonomiak modernitzatzeko xedea duten Europako funtsak esleitzeko orduan, berak ezinbesteko jotzen duen zerbait. Ortuzarrek era berean ohartarazi du Next-Generation funts horiek instrumentalizatzeko arriskuaren inguruan,eta exijitu du funts horien kudeaketa ez dadila egin gaur egun Espainiako politikagintzan nagusi diren “borroka partidista eta elektoralistaren giroan”. Zentzu berean, jeltzaleen buruak konbentzituta esan du “Euskadi prest dagoela erronka horri heltzeko eta eragile dinamizatzaile izateko. Jarrera proaktiboarekin etalankidetza publiko-pribatuan oinarrituta, Euskadiko erakundeek proiektu berritzaileak aurkeztuko dituzte, eduki teknologiko handiarekin; proiektu disruptiboak izango dira etorkizuneko ekonomiarekiko, Europako plataformekin adostuak eta Europako Batzordeak ezarri dituen helburuak betetzeko” .

 

Mireia Zaratek, Sabino Arana Fundazioaren presidenteak, zinez uste du Europaren Etorkizunari buruzko Konferentzia aukera paregabea dela “EB eraldatzeko eta gure garaiko erronkei erantzuteko”, eta azpimarratu du “egiaren ordua” dela, “ausartak izateko eta paradigmak aldatzeko ordua, iraganeko konponbideek ez digutelako gaur egun balio”.

 

Era berean, azpimarratu du “ezin dugula Europar Batasuneko politika zentraletan ahobatezkotasunaren eskakizunarekin jarraitu. Ekinbide hori anakronikoa da, europar proiektuari kalte egin eta barregarri uzteko arriskua duelako, orain dela gutxi Europar Batasunak Bielorrusiari ezarritako zigorren eremuan, Zipreren betoarekin ikusi dugun bezala”.

 

Halaber, Europako Parlamenturako nazioz gaindiko zerrendak onartzearen alde agertu da, “Estatu kideen errealitateak eta interesak gainditzeko eta Europako beharrezko “Demos” delakoa osatzeko.

 

“Eraldaketa-garai honetan, ekintzarik ezak gure amaiera dakar. Ez dugu alde batera utzi behar Europar Batasuna zatitzeko arriskua, gure proiektu erkidea desagerraraz dezakeena”, esan du Zaratek.

 

Beste alde batetik, István Sértö-Radics jaunak, EDPko idazkariorde nagusiak, lau gogoeta eskaini dizkigu bideoz grabaturiko hitzaldi batean. Lehenengoan adierazi duenez, “gaur egun, batasun sendoago baten eta estatu nazionalen sorta baten arteko bidegurutzean gaude; estatu horiek euren interesak aldezten dituzte eta komenitzat jotzen dituzten politikak bideratzen dituzte, hau da, Europa nahierara edo gogara antolatu nahi dute”. Bigarrenik, adierazi du koronabirusaren izurriteak eragindako krisi ekonomikoak “hauskortasunaren aurkako” Batasuna eraikitzeko beharra agerian jarri duela. Bere ustez, “Europak krisiari emandako erantzunak eta finantza-merkatuen egungo baretasunak erakusten dute Europar Batasuna bera “hauskortasunaren aurkakoa” dela eta krisiak iraun duen bitartean indartu egin dela”.

 

Hirugarrenik, azpimarratu du estatu kide askotan, oraindik ere herritarren konfiantza bereganatzen duen kargudun politikoetako bat alkatea dela, herritarrengandik hurbil dagoelako. Azkenik, azpimarratu du “eskualdeek eta hiriek eginkizun garrantzitsuagoa hartu behar dutela etorkizunean, bai Europan, bai munduan”.

 

Erronkak eta aukerak

 

Hitzaldien ondoko mahai-inguruan, “Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia: EB berriro bultzatzeko erronkak eta aukerak” izendatutakoan, Guy Verhofstadt Belgikako lehen ministro ohi eta ALDEko buruzagi ohiak eta Laurence Farreng EDPko kide eta Europako Parlamentuko kideak bideo bidez grabaturiko hitzaldiak entzun ahal izan dira.

 

Verhofstadek deitoratu egin du Europar Batasunaren erantzunik eza hainbat gai garrantzitsuren aurrean, hala nola COVID-19aren krisia, migrazio-gertakariak eta gerra zein gatazketan esku hartzeko gaitasunik eza. Halaber, Ahobatezkotasun Araua indargabetzearen alde agertu da, “Ahobatezkotasun Arauak berak blokeatu egin dituelako Europar Batasunean hartu behar ziren erabaki batzuk”, adierazi du.

 

Bestetik, Laurence Farreng andreak, bera kide den RENEW talde politikoak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzian parte hartzeko engaiamendua azpimarratu du, bi gai bereziki azpimarratuz: hezkuntza eta kultura.

 

Ondoren, Patxi Aldecoa Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Nazioarteko Harremanetako katedradun eta Europako Mugimenduaren Kontseilu Federaleko presidenteak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia abian jartzeko beharraz hitz egin du, areago, “Europako tratatuen erreformari ekiteko beharra”; izan ere, haren iritziz, “alde batetik, beharrezkoa da erakundeen pisua orekatzea, Europako herritarrak ordezkatzen dituenaren –hau da, Europako Parlamentuaren– mesedetan, eta, bestetik, eskumenak gehiagotu behar dira honako arlo hauetan: zerga-batasuna, banku-batasuna, gizarte-eredua, kanpo-politika, defentsa, migrazioak eta asiloa”.

 

Beatriz Pérez de las Heras Deustuko Unibertsitateko Europar Batasuneko Zuzenbideko katedradunak nabarmendu duenez, “EBk bere gobernantza demokratikoaren eredua berrasmatu behar du, Covid-19ak, Brexitek edo munduko testuinguru ezegonkor eta konplexuak sorrarazten dituen erronka larriei adimen kolektiboaren eta herritarren babesaren bidez erantzuteko xedez”. “Une honetan, Konferentziak jorratu beharreko erronka dela” esan du.

 

Mariola Urreak, Errioxako Unibertsitateko Nazioarteko Zuzenbide Publikoko irakasle titularrak, hauxe adierazi du: “Europar proiektuaren iraunkortasunak argi utzi behar du Batasunaren izaera, balio-sistema gisa, hazkunde ekonomikoa eta gizarte-ongizatea ahalbidetzen dituen segurtasun juridikoko ekosistema gisa, herritarren segurtasun pertsonala eta lurraldekoa bermatzeko gai den ingurune gisa, bai eta gobernu-sistema politiko sofistikatuagoa ere, hainbat boteregunetatik datozen legezkotasunak uztartzen dituen tresna gisa. Azken batean, globalizazioak ezartzen dituen erronketara egokitutako proiektua da, estatuentzat banaka galdu duten eragina berreskuratzeko helburua duena, berez, estatuek banan-banan ez baitute berriro izango lehengo eragina, elkarrekiko mendekotasuna nagusi den mundu honen baitan”.

 

Jose Felix Merladet, Euskadiko UEFko presidentea, eta Izaskun Bilbao Europako Parlamentuko kide eta EEPko zuzendaritza-batzordeko kidea izan dira moderatzaileak.

 

Igor Filibi Eurobasqueko presidenteorde eta EHUko Nazioarteko Harremanetako irakasleak eman dio amaiera jardunaldiari.

  

“DESDE LAS RUINAS DE LA GUERRA AL FUTURO DE EUROPA.

70 ANIVERSARIO DE LA DECLARACIÓN SCHUMAN”

 

Especialistas en Derecho de la Unión Europea debaten sobre las diferentes dimensiones que la UE necesitará revisar y cambiar para enfrentarse a los retos de los próximos años

 

El expresidente del Parlamento Europeo y presidente de la Unión de Europeístas y Federalistas (UEF-España), Enrique Barón, ha afirmado hoy que la crisis del coronavirus ha convertido la Conferencia sobre el futuro de Europa (2020-2022) “en un debate político presente y urgente”.

 

“El desafío que plantea este ubicuo enemigo sin bandera ni rostro exige una respuesta conjunta de todos los Estados y ciudadanos de la Unión, poniendo a prueba la solidaridad, principio esencial de la construcción europea”, ha subrayado.

 

Barón ha participado hoy en Bilbao en el seminario “Desde las ruinas de la guerra al futuro de Europa. En el 70 aniversario de la declaración Schuman” que, en el marco de la Conferencia sobre el futuro de Europa, próxima a arrancar, han organizado el Partido Demócrata Europeo (PDE-EDP) y Sabino Arana Fundazioa.

 

El expresidente del Parlamento Europeo cree que es hora de “consolidar y proyectar con voluntad de futuro un debate en el que deben comprometerse y participar fuerzas políticas, económicas, sociales y culturales y también la sociedad civil, motivando los mejores impulsos éticos de la ciudadanía y en especial de los jóvenes”.

 

Según Barón “la educación y la investigación adquieren un valor estratégico esencial en este contexto. Los países que mejor están reaccionando frente a la crisis son los que dedican más medios y esfuerzos para formar su juventud”.

 

Por ello, Enrique Barón opina que “el endeudamiento masivo tiene sentido para el desafío de preparar el futuro” y que deberíamos elaborar “políticas de Robinson Crusoe, de reconstrucción (ayudas a actividades y a las personas más afectadas por el Covid) y a la vez de reconversión y modernización de la economía para no arruinar el futuro de la juventud”.

 

Por su parte, el presidente del EBB de EAJ-PNV y vicepresidente del PDE, Andoni Ortuzar, ha garantizado que EAJ-PNV aportará, tanto en el Congreso de los Diputados como en el Senado, la “cordura y el sentido común” necesarios a la hora de asignar los fondos europeos destinados a la modernización de las economías de la Unión en esta crisis generada por la pandemia de la Covid-19. Ortuzar ha prevenido, asimismo, contra la instrumentalización de estos fondos Next-Generation, y ha exigido que su gestión no se enmarque en las “luchas partidistas y electoralistas” que vive en la actualidad la política española. En ese sentido, el líder jeltzale se ha declarado convencido de que “Euskadi está preparada para afrontar el reto y ser un agente dinamizador. Con una actitud proactiva y desde la cultura de la colaboración público-privada, las instituciones vascas presentarán proyectos innovadores de alto contenido tecnológico, disruptivos hacia nuestra economía del futuro, consorciados con plataformas europeas y en el marco de los objetivos señalados por la Comisión Europea”.

 

Por su parte, la presidenta de Sabino Arana Fundazioa, Mireia Zarate, se ha mostrado convencida de que la Conferencia sobre el Futuro de Europa es una gran oportunidad “para transformar la UE y dar respuesta a los desafíos de nuestro tiempo” y ha subrayado que “es la hora de la verdad, la hora de ser audaces y de cambiar de paradigmas, porque ya no sirven las fórmulas del pasado”.

 

Asimismo, ha destacado que “no podemos seguir con la exigencia de las unanimidades en políticas centrales de la UE. Es anacrónico, daña y ridiculiza el proyecto europeo como hemos visto recientemente con la aplicación del veto de Chipre a las sanciones europeas a Bielorrusia”.

 

También se ha mostrado partidaria de la aprobación de las listas transnacionales al Parlamento europeo “para trascender de las realidades e intereses de los Estados miembros y conformar el necesario “Demos” europeo”.

 

“En estos tiempos de transformación, la inacción conduce a la postración. No debemos obviar el riesgo existente de fragmentación de la UE que puede abocarnos a la desaparición de nuestro propio proyecto en común”, ha concluido Zarate.

 

Por otra parte, el vicesecretario general del PDE, István Serto-Radics, en una intervención videograbada, ha dejado cuatro reflexiones. En la primera de ellas ha afirmado que “hoy en día nos encontramos en una encrucijada entre una Unión más integrada y un mosaico de Estados nacionales que defienden sus propios intereses y eligen las políticas que les convienen, es decir, una Europa "a la carta”. En segundo lugar, ha señalado que la crisis económica inducida por la epidemia del coronavirus ha subrayado la necesidad de construir una Unión "antifrágil". En su opinión, “la respuesta europea a la crisis y la actual calma de los mercados financieros muestran que la propia Unión Europea es "antifrágil", que se ha fortalecido durante el transcurso de la crisis”.

 

En tercer lugar, ha destacado que en muchos Estados miembros, una de las figuras políticas en las que se sigue confiando es el alcalde, por su proximidad a la ciudadanía. Y por último, ha subrayado que “las regiones y ciudades están llamadas a asumir un papel más prominente en el futuro, tanto en Europa como en el resto del mundo”.

 

Retos y oportunidades

 

La posterior mesa redonda, “La Conferencia sobre el Futuro de Europa: retos y oportunidades para reimpulsar la UE”, se ha abierto con las intervenciones videograbadas de Guy Verhofstadt, exprimer ministro de Bélgica y exlíder de ALDE, y de Laurence Farreng, europarlamentaria del PDE.

 

Verhofstad ha lamentado la falta de reacción de la Unión Europea antes cuestiones importantes como la crisis de la COVID-19, los fenómenos migratorios, o la falta de capacidad de intervenir en diferentes guerras y conflictos. Asimismo, ha abogado por acabar con la Norma de Unanimidad, “porque es la Norma de Unanimidad la que está bloqueando en la actualidad una serie de decisiones que se deberían haber tomado en el seno de la Unión Europea”, ha afirmado.

 

Por su parte, Laurence Farreng ha subrayado el compromiso de su grupo político, RENEW, de tomar parte en la Conferencia sobre el futuro de Europa poniendo especial énfasis en dos temas: la educación y la cultura.

 

A continuación, Patxi Aldecoa, catedrático de Relaciones Internacionales de la Universidad Complutense de Madrid y presidente del Consejo Federal del Movimiento Europeo, se ha referido a la necesidad de poner en marcha de la Conferencia sobre el Futuro de Europa y más aún de abordar “la reforma de los tratados, ya que es necesario, por un lado equilibrar el peso de las instituciones, favoreciendo a la que representa la ciudadanía europea, es decir, el Parlamento Europeo, así como la necesidad de abordar la ampliación de competencias en ámbitos como la unión fiscal, bancaria, modelo social, política exterior, defensa, migraciones y asilo, etc”.

 

Beatriz Pérez de las Heras, catedrática de Derecho de la Unión Europea de la Universidad de Deusto, ha destacado que la “UE debe reinventar su modelo de gobernanza democrática con objeto de responder a los enormes desafíos derivados de la Covid-19, el Brexit o del inestable y complejo contexto mundial a través de la inteligencia colectiva y el apoyo popular”. “Es el reto que se traslada ahora a la Conferencia”, ha afirmado.

 

Mariola Urrea, profesora titular de Derecho Internacional Público de la Universidad de La Rioja, ha defendido que “la sostenibilidad del proyecto europeo pasa necesariamente por hacer más evidente la naturaleza de la Unión como un sistema de valores, un ecosistema de seguridad jurídica que hace posible el crecimiento económico y el bienestar social, un entorno capaz de garantizar la seguridad personal y territorial de sus ciudadanos, así como un sistema político de gobierno más sofisticado que integra legitimidades procedentes de distintas instancias de poder. Un proyecto, en definitiva, adaptado a los desafíos que impone la globalización y que persigue recuperar para los Estados la influencia que individualmente han perdido y que por sí mismos nunca volverán a tener en un mundo de interdependencias”.

 

El presidente de la UEF Euskadi, José Félix Merladet, y la europarlamentaria y miembro de la presidencia del PDE, Izaskun Bilbao, han actuado como moderadores.

 

Igor Filibi, vicepresidente de Eurobasque y profesor de Relaciones Internacionales de la UPV/EHU, ha clausurado la jornada.

  

“GERRAREN HONDAKINETATIK EUROPAKO ETORKIZUNERA.

SCHUMAN ADIERAZPENAREN 70. URTEURRENA”

 

Europar Batasuneko Zuzenbideko adituek eztabaidatu dute gaur EBk datozen urteetako erronkei aurre egiteko berrikusi eta aldatu beharko dituen alderdiei buruz

Enrique Baron Europako Parlamentuko presidente ohi eta Europazale eta Federalisten Erakundeko (UEF-Espainia) presidenteak adierazi duenez, koronabirusaren krisiak “gaur-gaurko eta premiazko eztabaida politiko” bihurtu du Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia (2020-2022).

 

“Banderarik eta aurpegirik gabeko nonahiko etsai honek dakartzan erronkak Europar Batasuneko estatu guztien eta herritar guztien erantzun bateratua behar du, elkartasunaren ildotik, Europaren eraikuntzaren funtsezko printzipioa baita elkartasuna”, azpimarratu du.

 

Baronek “Gerraren hondakinetatik Europaren etorkizunera. Schuman adierazpenaren 70. urteurrenean” izeneko mintegian parte hartu du gaur Bilbon. Europako Alderdi Demokratak (PDE-EDP) eta Sabino Arana Fundazioak antolatu dute gaurko jardunaldia, laster abiatuko den Europako etorkizunari buruzko Konferentziaren baitan.

 

Europako Parlamentuko presidente ohiaren ustez, “bada garaia etorkizuneko asmoa izan behar duen eztabaida finkatu eta hari ekiteko, eta eztabaida horretan indar politiko, ekonomiko, sozial eta kulturalek eta gizarte zibilak ere parte hartu behar dute, herritarren eta, bereziki, gazteen bultzada etikorik onenak bultzatuta”.

 

Baronen aburuz, “hezkuntzak eta ikerketak funtsezko balio estrategikoa dute testuinguru honetan. Krisiari ondoen erantzun dioten herrialdeak ditugu bertako gazteria prestatzen baliabide eta ahalegin gehien erabili dituztenak”.

 

Hori dela eta, Enrique Baronen ustez, “Zorpetze masiboak esangura ematen dio etorkizuna prestatzeko erronkari”, eta “Robinson Crusoeren politikak, berreraikuntzakoak (birusak gehien kaltetutako jarduera eta pertsonentzako laguntzak), landu beharko genituzke eta, aldi berean, ekonomia birmoldatu eta modernizatzekoak, gazteen etorkizuna ez zapuzteko”.

 

Beste alde batetik, Euzkadi Buru Batzarrreko buru eta Europako Alderdi Demokratako presidenteorde Andoni Ortuzarrek gaur bermatu du EAJ-PNVk Diputatuen Kongresuan eta Senatuan “sen ona” erakutsiko duela, Covid-19aren pandemiak eragindako krisi honetan Batasuneko ekonomiak modernitzatzeko xedea duten Europako funtsak esleitzeko orduan, berak ezinbesteko jotzen duen zerbait. Ortuzarrek era berean ohartarazi du Next-Generation funts horiek instrumentalizatzeko arriskuaren inguruan,eta exijitu du funts horien kudeaketa ez dadila egin gaur egun Espainiako politikagintzan nagusi diren “borroka partidista eta elektoralistaren giroan”. Zentzu berean, jeltzaleen buruak konbentzituta esan du “Euskadi prest dagoela erronka horri heltzeko eta eragile dinamizatzaile izateko. Jarrera proaktiboarekin etalankidetza publiko-pribatuan oinarrituta, Euskadiko erakundeek proiektu berritzaileak aurkeztuko dituzte, eduki teknologiko handiarekin; proiektu disruptiboak izango dira etorkizuneko ekonomiarekiko, Europako plataformekin adostuak eta Europako Batzordeak ezarri dituen helburuak betetzeko” .

 

Mireia Zaratek, Sabino Arana Fundazioaren presidenteak, zinez uste du Europaren Etorkizunari buruzko Konferentzia aukera paregabea dela “EB eraldatzeko eta gure garaiko erronkei erantzuteko”, eta azpimarratu du “egiaren ordua” dela, “ausartak izateko eta paradigmak aldatzeko ordua, iraganeko konponbideek ez digutelako gaur egun balio”.

 

Era berean, azpimarratu du “ezin dugula Europar Batasuneko politika zentraletan ahobatezkotasunaren eskakizunarekin jarraitu. Ekinbide hori anakronikoa da, europar proiektuari kalte egin eta barregarri uzteko arriskua duelako, orain dela gutxi Europar Batasunak Bielorrusiari ezarritako zigorren eremuan, Zipreren betoarekin ikusi dugun bezala”.

 

Halaber, Europako Parlamenturako nazioz gaindiko zerrendak onartzearen alde agertu da, “Estatu kideen errealitateak eta interesak gainditzeko eta Europako beharrezko “Demos” delakoa osatzeko.

 

“Eraldaketa-garai honetan, ekintzarik ezak gure amaiera dakar. Ez dugu alde batera utzi behar Europar Batasuna zatitzeko arriskua, gure proiektu erkidea desagerraraz dezakeena”, esan du Zaratek.

 

Beste alde batetik, István Sértö-Radics jaunak, EDPko idazkariorde nagusiak, lau gogoeta eskaini dizkigu bideoz grabaturiko hitzaldi batean. Lehenengoan adierazi duenez, “gaur egun, batasun sendoago baten eta estatu nazionalen sorta baten arteko bidegurutzean gaude; estatu horiek euren interesak aldezten dituzte eta komenitzat jotzen dituzten politikak bideratzen dituzte, hau da, Europa nahierara edo gogara antolatu nahi dute”. Bigarrenik, adierazi du koronabirusaren izurriteak eragindako krisi ekonomikoak “hauskortasunaren aurkako” Batasuna eraikitzeko beharra agerian jarri duela. Bere ustez, “Europak krisiari emandako erantzunak eta finantza-merkatuen egungo baretasunak erakusten dute Europar Batasuna bera “hauskortasunaren aurkakoa” dela eta krisiak iraun duen bitartean indartu egin dela”.

 

Hirugarrenik, azpimarratu du estatu kide askotan, oraindik ere herritarren konfiantza bereganatzen duen kargudun politikoetako bat alkatea dela, herritarrengandik hurbil dagoelako. Azkenik, azpimarratu du “eskualdeek eta hiriek eginkizun garrantzitsuagoa hartu behar dutela etorkizunean, bai Europan, bai munduan”.

 

Erronkak eta aukerak

 

Hitzaldien ondoko mahai-inguruan, “Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia: EB berriro bultzatzeko erronkak eta aukerak” izendatutakoan, Guy Verhofstadt Belgikako lehen ministro ohi eta ALDEko buruzagi ohiak eta Laurence Farreng EDPko kide eta Europako Parlamentuko kideak bideo bidez grabaturiko hitzaldiak entzun ahal izan dira.

 

Verhofstadek deitoratu egin du Europar Batasunaren erantzunik eza hainbat gai garrantzitsuren aurrean, hala nola COVID-19aren krisia, migrazio-gertakariak eta gerra zein gatazketan esku hartzeko gaitasunik eza. Halaber, Ahobatezkotasun Araua indargabetzearen alde agertu da, “Ahobatezkotasun Arauak berak blokeatu egin dituelako Europar Batasunean hartu behar ziren erabaki batzuk”, adierazi du.

 

Bestetik, Laurence Farreng andreak, bera kide den RENEW talde politikoak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzian parte hartzeko engaiamendua azpimarratu du, bi gai bereziki azpimarratuz: hezkuntza eta kultura.

 

Ondoren, Patxi Aldecoa Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Nazioarteko Harremanetako katedradun eta Europako Mugimenduaren Kontseilu Federaleko presidenteak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia abian jartzeko beharraz hitz egin du, areago, “Europako tratatuen erreformari ekiteko beharra”; izan ere, haren iritziz, “alde batetik, beharrezkoa da erakundeen pisua orekatzea, Europako herritarrak ordezkatzen dituenaren –hau da, Europako Parlamentuaren– mesedetan, eta, bestetik, eskumenak gehiagotu behar dira honako arlo hauetan: zerga-batasuna, banku-batasuna, gizarte-eredua, kanpo-politika, defentsa, migrazioak eta asiloa”.

 

Beatriz Pérez de las Heras Deustuko Unibertsitateko Europar Batasuneko Zuzenbideko katedradunak nabarmendu duenez, “EBk bere gobernantza demokratikoaren eredua berrasmatu behar du, Covid-19ak, Brexitek edo munduko testuinguru ezegonkor eta konplexuak sorrarazten dituen erronka larriei adimen kolektiboaren eta herritarren babesaren bidez erantzuteko xedez”. “Une honetan, Konferentziak jorratu beharreko erronka dela” esan du.

 

Mariola Urreak, Errioxako Unibertsitateko Nazioarteko Zuzenbide Publikoko irakasle titularrak, hauxe adierazi du: “Europar proiektuaren iraunkortasunak argi utzi behar du Batasunaren izaera, balio-sistema gisa, hazkunde ekonomikoa eta gizarte-ongizatea ahalbidetzen dituen segurtasun juridikoko ekosistema gisa, herritarren segurtasun pertsonala eta lurraldekoa bermatzeko gai den ingurune gisa, bai eta gobernu-sistema politiko sofistikatuagoa ere, hainbat boteregunetatik datozen legezkotasunak uztartzen dituen tresna gisa. Azken batean, globalizazioak ezartzen dituen erronketara egokitutako proiektua da, estatuentzat banaka galdu duten eragina berreskuratzeko helburua duena, berez, estatuek banan-banan ez baitute berriro izango lehengo eragina, elkarrekiko mendekotasuna nagusi den mundu honen baitan”.

 

Jose Felix Merladet, Euskadiko UEFko presidentea, eta Izaskun Bilbao Europako Parlamentuko kide eta EEPko zuzendaritza-batzordeko kidea izan dira moderatzaileak.

 

Igor Filibi Eurobasqueko presidenteorde eta EHUko Nazioarteko Harremanetako irakasleak eman dio amaiera jardunaldiari.

 

“DESDE LAS RUINAS DE LA GUERRA AL FUTURO DE EUROPA.

70 ANIVERSARIO DE LA DECLARACIÓN SCHUMAN”

 

Especialistas en Derecho de la Unión Europea debaten sobre las diferentes dimensiones que la UE necesitará revisar y cambiar para enfrentarse a los retos de los próximos años

 

El expresidente del Parlamento Europeo y presidente de la Unión de Europeístas y Federalistas (UEF-España), Enrique Barón, ha afirmado hoy que la crisis del coronavirus ha convertido la Conferencia sobre el futuro de Europa (2020-2022) “en un debate político presente y urgente”.

 

“El desafío que plantea este ubicuo enemigo sin bandera ni rostro exige una respuesta conjunta de todos los Estados y ciudadanos de la Unión, poniendo a prueba la solidaridad, principio esencial de la construcción europea”, ha subrayado.

 

Barón ha participado hoy en Bilbao en el seminario “Desde las ruinas de la guerra al futuro de Europa. En el 70 aniversario de la declaración Schuman” que, en el marco de la Conferencia sobre el futuro de Europa, próxima a arrancar, han organizado el Partido Demócrata Europeo (PDE-EDP) y Sabino Arana Fundazioa.

 

El expresidente del Parlamento Europeo cree que es hora de “consolidar y proyectar con voluntad de futuro un debate en el que deben comprometerse y participar fuerzas políticas, económicas, sociales y culturales y también la sociedad civil, motivando los mejores impulsos éticos de la ciudadanía y en especial de los jóvenes”.

 

Según Barón “la educación y la investigación adquieren un valor estratégico esencial en este contexto. Los países que mejor están reaccionando frente a la crisis son los que dedican más medios y esfuerzos para formar su juventud”.

 

Por ello, Enrique Barón opina que “el endeudamiento masivo tiene sentido para el desafío de preparar el futuro” y que deberíamos elaborar “políticas de Robinson Crusoe, de reconstrucción (ayudas a actividades y a las personas más afectadas por el Covid) y a la vez de reconversión y modernización de la economía para no arruinar el futuro de la juventud”.

 

Por su parte, el presidente del EBB de EAJ-PNV y vicepresidente del PDE, Andoni Ortuzar, ha garantizado que EAJ-PNV aportará, tanto en el Congreso de los Diputados como en el Senado, la “cordura y el sentido común” necesarios a la hora de asignar los fondos europeos destinados a la modernización de las economías de la Unión en esta crisis generada por la pandemia de la Covid-19. Ortuzar ha prevenido, asimismo, contra la instrumentalización de estos fondos Next-Generation, y ha exigido que su gestión no se enmarque en las “luchas partidistas y electoralistas” que vive en la actualidad la política española. En ese sentido, el líder jeltzale se ha declarado convencido de que “Euskadi está preparada para afrontar el reto y ser un agente dinamizador. Con una actitud proactiva y desde la cultura de la colaboración público-privada, las instituciones vascas presentarán proyectos innovadores de alto contenido tecnológico, disruptivos hacia nuestra economía del futuro, consorciados con plataformas europeas y en el marco de los objetivos señalados por la Comisión Europea”.

 

Por su parte, la presidenta de Sabino Arana Fundazioa, Mireia Zarate, se ha mostrado convencida de que la Conferencia sobre el Futuro de Europa es una gran oportunidad “para transformar la UE y dar respuesta a los desafíos de nuestro tiempo” y ha subrayado que “es la hora de la verdad, la hora de ser audaces y de cambiar de paradigmas, porque ya no sirven las fórmulas del pasado”.

 

Asimismo, ha destacado que “no podemos seguir con la exigencia de las unanimidades en políticas centrales de la UE. Es anacrónico, daña y ridiculiza el proyecto europeo como hemos visto recientemente con la aplicación del veto de Chipre a las sanciones europeas a Bielorrusia”.

 

También se ha mostrado partidaria de la aprobación de las listas transnacionales al Parlamento europeo “para trascender de las realidades e intereses de los Estados miembros y conformar el necesario “Demos” europeo”.

 

“En estos tiempos de transformación, la inacción conduce a la postración. No debemos obviar el riesgo existente de fragmentación de la UE que puede abocarnos a la desaparición de nuestro propio proyecto en común”, ha concluido Zarate.

 

Por otra parte, el vicesecretario general del PDE, István Serto-Radics, en una intervención videograbada, ha dejado cuatro reflexiones. En la primera de ellas ha afirmado que “hoy en día nos encontramos en una encrucijada entre una Unión más integrada y un mosaico de Estados nacionales que defienden sus propios intereses y eligen las políticas que les convienen, es decir, una Europa "a la carta”. En segundo lugar, ha señalado que la crisis económica inducida por la epidemia del coronavirus ha subrayado la necesidad de construir una Unión "antifrágil". En su opinión, “la respuesta europea a la crisis y la actual calma de los mercados financieros muestran que la propia Unión Europea es "antifrágil", que se ha fortalecido durante el transcurso de la crisis”.

 

En tercer lugar, ha destacado que en muchos Estados miembros, una de las figuras políticas en las que se sigue confiando es el alcalde, por su proximidad a la ciudadanía. Y por último, ha subrayado que “las regiones y ciudades están llamadas a asumir un papel más prominente en el futuro, tanto en Europa como en el resto del mundo”.

 

Retos y oportunidades

 

La posterior mesa redonda, “La Conferencia sobre el Futuro de Europa: retos y oportunidades para reimpulsar la UE”, se ha abierto con las intervenciones videograbadas de Guy Verhofstadt, exprimer ministro de Bélgica y exlíder de ALDE, y de Laurence Farreng, europarlamentaria del PDE.

 

Verhofstad ha lamentado la falta de reacción de la Unión Europea antes cuestiones importantes como la crisis de la COVID-19, los fenómenos migratorios, o la falta de capacidad de intervenir en diferentes guerras y conflictos. Asimismo, ha abogado por acabar con la Norma de Unanimidad, “porque es la Norma de Unanimidad la que está bloqueando en la actualidad una serie de decisiones que se deberían haber tomado en el seno de la Unión Europea”, ha afirmado.

 

Por su parte, Laurence Farreng ha subrayado el compromiso de su grupo político, RENEW, de tomar parte en la Conferencia sobre el futuro de Europa poniendo especial énfasis en dos temas: la educación y la cultura.

 

A continuación, Patxi Aldecoa, catedrático de Relaciones Internacionales de la Universidad Complutense de Madrid y presidente del Consejo Federal del Movimiento Europeo, se ha referido a la necesidad de poner en marcha de la Conferencia sobre el Futuro de Europa y más aún de abordar “la reforma de los tratados, ya que es necesario, por un lado equilibrar el peso de las instituciones, favoreciendo a la que representa la ciudadanía europea, es decir, el Parlamento Europeo, así como la necesidad de abordar la ampliación de competencias en ámbitos como la unión fiscal, bancaria, modelo social, política exterior, defensa, migraciones y asilo, etc”.

 

Beatriz Pérez de las Heras, catedrática de Derecho de la Unión Europea de la Universidad de Deusto, ha destacado que la “UE debe reinventar su modelo de gobernanza democrática con objeto de responder a los enormes desafíos derivados de la Covid-19, el Brexit o del inestable y complejo contexto mundial a través de la inteligencia colectiva y el apoyo popular”. “Es el reto que se traslada ahora a la Conferencia”, ha afirmado.

 

Mariola Urrea, profesora titular de Derecho Internacional Público de la Universidad de La Rioja, ha defendido que “la sostenibilidad del proyecto europeo pasa necesariamente por hacer más evidente la naturaleza de la Unión como un sistema de valores, un ecosistema de seguridad jurídica que hace posible el crecimiento económico y el bienestar social, un entorno capaz de garantizar la seguridad personal y territorial de sus ciudadanos, así como un sistema político de gobierno más sofisticado que integra legitimidades procedentes de distintas instancias de poder. Un proyecto, en definitiva, adaptado a los desafíos que impone la globalización y que persigue recuperar para los Estados la influencia que individualmente han perdido y que por sí mismos nunca volverán a tener en un mundo de interdependencias”.

 

El presidente de la UEF Euskadi, José Félix Merladet, y la europarlamentaria y miembro de la presidencia del PDE, Izaskun Bilbao, han actuado como moderadores.

 

Igor Filibi, vicepresidente de Eurobasque y profesor de Relaciones Internacionales de la UPV/EHU, ha clausurado la jornada.

 

LIN DELIJA - PLAGET E SHPIRTIT DHE UNIVERSET E PRITJEVE

 

Me rastin e Festës Kombëtare të Republikës së Shqipërisë - Ekspozita kushtuar Lin Delija në selinë e Akademisë së Arteve të Bukura në Romë - Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve - 16-26 nëntor 2021

 

Inaugurimi i ekspozitës Lin Delija u mbajt më 15 nëntor 2021 në Akademinë e Arteve të Bukura në Romë. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve, në prani të Ministrisë së Kulturës, Dario Franceschini, Ambasadores së Shqipërisë, Anila Bitri Lani, Presidentes dhe Drejtoreshës së Akademisë së Arteve të Bukura, Giovanna Alberta Campitelli dhe Cecilia Casorati.

Ekspozita është promovuar nga Shoqata "Lin Delija" e Antrodoco (Ri), nga Biblioteka Shtetërore

Isontina di Gorizia, me bashkëpunimin e Akademisë së Dijes së Romës dhe do të zhvillohet nën

Patronazhi i Ministrisë së Kulturës, Ambasadës së Shqipërisë në Itali dhe Bashkisë së

Antrodoco. Ekspozita është e hapur për publikun me hyrje falas nga data 16 deri më 26 nëntor 2021, në sallën Colleoni të Akademisë së Arteve të Bukura.

 

Ekspozita, e kuruar nga Angela Scilimati, do të ofrojë një përzgjedhje të veprave të artit të Lin Delija,

Piktori shqiptar, italian me birësim, i lindur në Shkodër në vitin 1926, jetoi për një kohë të gjatë në Antrodoco (Ri) dhe

vdiq në Romë në vitin 1994.

 

Zgjedhja e vendit të ngjarjes lidhet me dëshirën për të kujtuar periudhën që artisti kaloi në Romë, ku

ai studioi në Akademinë e Arteve të Bukura që nga viti 1955, një nxënës i Mario Mafait, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi dhe Pericle Fazzini, pas arratisjes nga sistemi totalitar që mbretëroi në Shqipëri e

pas viteve të qëndrimit dhe studimit në Zagreb.

Ekspozita është rezultat i sinergjisë mes vendeve fqinje, bujarisë së koleksionistëve të shumtë

privatë që janë vënë në dispozicion për të huazuar veprat e Mjeshtrit dhe bashkëpunimin e frytshëm

ndërmjet institucioneve publike dhe private. Do të jetë e mundur të shihet, në fakt, edhe Portreti i një gruaje,

dhënë me dashamirësi për ekspozim nga Presidenca e Republikës së Shqipërisë, dhe, nëpërmjet

projeksionet, veprat e ruajtura në Muzeun Qytetar “Lin Delija-Carlo Cesi” në Antrodoco, të çmuara

arkivol që strehon kryevepra të shumta të artistit.

 

Me vështirësi do të paraqitet edhe dokumentacioni nga Arkivi i Akademisë së Arteve të Bukura

në dispozicion për konsultim.

 

Falë Shoqatës Kulturore “Lin Delija”, e cila ka mbajtur gjallë kujtimin e artistit, ai ka

bashkëpunoi me donacione të shumta për ngritjen e Muzeut kushtuar atij në Antrodoco e

për organizimin e ekspozitave të ndryshme, ky moment historik arrihet në Romë.

Kjo është faza e parë e një projekti që parashikon rritjen e punës së artistit me a

seri ngjarjesh ekspozitash që do të kenë Firencen si vend të radhës dhe në vijim vendin e origjinës

e artistit, Shqipëria, me një ekspozitë në Shkodër dhe një përfundim të rrugëtimit në Tiranë.

Ky rrugëtim fillon pikërisht në vitin që shënon tridhjetëvjetorin e zbarkimeve të para nga Shqipëria në

Italia dhe, duke rigjurmuar fazat kryesore të jetës së një artisti të mërguar, Lin Delija do të tregojë se si

“Pararendës” i fenomenit të migrimit shqiptar të shkaktuar nga arsye politike dhe sociale.

 

Përmbyllja e udhëtimit drejt Shqipërisë do të bëhet në një moment po aq domethënës, pikërisht në

25 vjetori i vdekjes së Nënë Terezës së Kalkutës, të cilën Lin Delija e njihte e

e admironte me shumë përkushtim dhe për të cilën bëri portrete të shumta.

Itinerari do të emërtohet “Lin Delija. Udhëtimi për në shtëpi”.

 

INFORMACION:

Lin Delija. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve (16-26 nëntor 2021), Akademia e

Artet e Bukura Romë.

Promovuar nga Biblioteka Isontina e Gorizias dhe Shoqata Lin Delija e Antrodoco (Ri), me

bashkëpunimi i Akademisë së Eager to Know në Romë.

Prezantimi: 15 Nëntor 2021 nga ora 11.00 Akademia e Arteve të Bukura, V. di Ripetta 222 - Romë

Patronazhi: Ministria e Kulturës, Ambasada e Shqipërisë në Romë, Bashkia Antrodoco (Ri).

Kredi për punë:

Presidenca e Republikës së Shqipërisë dhe koleksionet private në Romë, Antrodoco (Ri) dhe Osimo (An);

foto nga Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizimi shkencor: Angela Scilimati

Komiteti Shkencor dhe Sekretariati Organizativ: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

 

------------------------------

 

LIN DELIJA - LIN DELIJA - LE FERITE DELL’ANIMA E GLI UNIVERSI DELLE ATTESE

 

In occasione della Festa Nazionale della Repubblica d'Albania - Mostra Dedicata a Lin Delija nella Sede dell'Accademia di Belle Arti di Roma - Le Ferite dell'anima e gli universi delle attese - 16-26 novembre 2021

 

All’Accademia di Belle Arti di Roma si tenuta il giorno 15 novembre 2021 l’inaugurazione della mostra Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese, in presenza del Ministero della Cultura, Dario Franceschini, dell’Ambasciatore di Albania, Anila Bitri Lani, della Presidente e Direttrice dell’Accademia di Belle Arti, Giovanna Alberta Campitelli e Cecilia Casorati.

La mostra è promossa dall’Associazione “Lin Delija" di Antrodoco (Ri), dalla Biblioteca Statale

Isontina di Gorizia, con la collaborazione dell’Accademia del Sapere di Roma e si svolgerà sotto il

Patrocinio del Ministero della Cultura, dell’Ambasciata di Albania in Italia e del Comune di

Antrodoco. L’esposizione e aperta al pubblico ad ingresso libero dal 16 al 26 novembre 2021, presso la Sala Colleoni dell’Accademia di Belle Arti.

 

La mostra, curata da Angela Scilimati, proporrà una selezione delle opere d’arte di Lin Delija,

pittore albanese, italiano di adozione, nato a Scutari nel 1926, vissuto a lungo ad Antrodoco (Ri) e

morto a Roma nel 1994.

 

La scelta della sede è legata alla volontà di ricordare il periodo che l’artista trascorse a Roma, dove

studiò proprio presso l’Accademia di Belle Arti dal 1955, allievo di Mario Mafai, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi e Pericle Fazzini, dopo la fuga dal sistema totalitario che regnava in Albania e

dopo gli anni di permanenza e studio a Zagabria.

La mostra è il risultato della sinergia tra Paesi vicini, della generosità di numerosi collezionisti

privati che si sono resi disponibili al prestito delle opere del Maestro e della proficua collaborazione

tra istituzioni pubbliche e private. Sarà possibile vedere, infatti, anche il Ritratto di donna,

gentilmente concesso per l’esposizione dalla Presidenza della Repubblica di Albania, e, attraverso

proiezioni, le opere custodite nel Museo Civico “Lin Delija-Carlo Cesi” di Antrodoco, prezioso

scrigno che conserva numerosi capolavori dell’artista.

 

Verrà presentata inoltre documentazione dall’Archivio dell’Accademia di Belle Arti difficilmente

consultabile.

 

Grazie all’Associazione Culturale “Lin Delija”, che ha mantenuto vivo il ricordo dell’artista, ha

collaborato con numerose donazioni all’istituzione del Museo a lui dedicato ad Antrodoco e

all’organizzazione di diverse mostre, si giunge a questa tappa fondamentale a Roma.

Si tratta della prima fase di un progetto che prevede la valorizzazione dell’opera dell’artista con una

serie di eventi espositivi che avranno come successiva sede Firenze e, a seguire, la terra di origine

dell’artista, l’Albania, con una mostra a Scutari e una conclusione del percorso a Tirana.

Questo viaggio inizia proprio nell’anno in cui ricorre il trentennale dei primi sbarchi dall’Albania in

Italia e, ripercorrendo le tappe principali della vita di un artista esule, indicherà Lin Delija come

“precursore” del fenomeno migratorio albanese causato da ragioni politiche e sociali.

 

La conclusione del viaggio in Albania avverrà in un momento altrettanto significativo, ovvero la

ricorrenza del venticinquennale dalla morte di Madre Teresa di Calcutta, che Lin Delija conobbe e

ammirò con grande devozione e della quale realizzò numerosi ritratti.

Il percorso avrà il nome “Lin Delija. In viaggio verso casa”.

 

INFORMAZIONI:

Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese (16-26 novembre 2021), Accademia di

Belle Arti Roma.

Promossa dalla Biblioteca Isontina di Gorizia e dall’Associazione Lin Delija di Antrodoco (Ri), con

la collaborazione dell’Accademia dei Desiderosi del Sapere di Roma.

Presentazione: 15 novembre 2021 dalle ore 11.00 Accademia di Belle Arti, V. di Ripetta 222 - Roma

Patrocini: Ministero della Cultura, Ambasciata di Albania a Roma, Comune di Antrodoco (Ri).

Prestiti opere:

Presidenza della Repubblica di Albania e collezioni private a Roma, Antrodoco (Ri) e Osimo (An);

foto di repertorio Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizzazione scientifica: Angela Scilimati

Comitato scientifico e segreteria organizzativa: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

“GERRAREN HONDAKINETATIK EUROPAKO ETORKIZUNERA.

SCHUMAN ADIERAZPENAREN 70. URTEURRENA”

 

Europar Batasuneko Zuzenbideko adituek eztabaidatu dute gaur EBk datozen urteetako erronkei aurre egiteko berrikusi eta aldatu beharko dituen alderdiei buruz

Enrique Baron Europako Parlamentuko presidente ohi eta Europazale eta Federalisten Erakundeko (UEF-Espainia) presidenteak adierazi duenez, koronabirusaren krisiak “gaur-gaurko eta premiazko eztabaida politiko” bihurtu du Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia (2020-2022).

 

“Banderarik eta aurpegirik gabeko nonahiko etsai honek dakartzan erronkak Europar Batasuneko estatu guztien eta herritar guztien erantzun bateratua behar du, elkartasunaren ildotik, Europaren eraikuntzaren funtsezko printzipioa baita elkartasuna”, azpimarratu du.

 

Baronek “Gerraren hondakinetatik Europaren etorkizunera. Schuman adierazpenaren 70. urteurrenean” izeneko mintegian parte hartu du gaur Bilbon. Europako Alderdi Demokratak (PDE-EDP) eta Sabino Arana Fundazioak antolatu dute gaurko jardunaldia, laster abiatuko den Europako etorkizunari buruzko Konferentziaren baitan.

 

Europako Parlamentuko presidente ohiaren ustez, “bada garaia etorkizuneko asmoa izan behar duen eztabaida finkatu eta hari ekiteko, eta eztabaida horretan indar politiko, ekonomiko, sozial eta kulturalek eta gizarte zibilak ere parte hartu behar dute, herritarren eta, bereziki, gazteen bultzada etikorik onenak bultzatuta”.

 

Baronen aburuz, “hezkuntzak eta ikerketak funtsezko balio estrategikoa dute testuinguru honetan. Krisiari ondoen erantzun dioten herrialdeak ditugu bertako gazteria prestatzen baliabide eta ahalegin gehien erabili dituztenak”.

 

Hori dela eta, Enrique Baronen ustez, “Zorpetze masiboak esangura ematen dio etorkizuna prestatzeko erronkari”, eta “Robinson Crusoeren politikak, berreraikuntzakoak (birusak gehien kaltetutako jarduera eta pertsonentzako laguntzak), landu beharko genituzke eta, aldi berean, ekonomia birmoldatu eta modernizatzekoak, gazteen etorkizuna ez zapuzteko”.

 

Beste alde batetik, Euzkadi Buru Batzarrreko buru eta Europako Alderdi Demokratako presidenteorde Andoni Ortuzarrek gaur bermatu du EAJ-PNVk Diputatuen Kongresuan eta Senatuan “sen ona” erakutsiko duela, Covid-19aren pandemiak eragindako krisi honetan Batasuneko ekonomiak modernitzatzeko xedea duten Europako funtsak esleitzeko orduan, berak ezinbesteko jotzen duen zerbait. Ortuzarrek era berean ohartarazi du Next-Generation funts horiek instrumentalizatzeko arriskuaren inguruan,eta exijitu du funts horien kudeaketa ez dadila egin gaur egun Espainiako politikagintzan nagusi diren “borroka partidista eta elektoralistaren giroan”. Zentzu berean, jeltzaleen buruak konbentzituta esan du “Euskadi prest dagoela erronka horri heltzeko eta eragile dinamizatzaile izateko. Jarrera proaktiboarekin etalankidetza publiko-pribatuan oinarrituta, Euskadiko erakundeek proiektu berritzaileak aurkeztuko dituzte, eduki teknologiko handiarekin; proiektu disruptiboak izango dira etorkizuneko ekonomiarekiko, Europako plataformekin adostuak eta Europako Batzordeak ezarri dituen helburuak betetzeko” .

 

Mireia Zaratek, Sabino Arana Fundazioaren presidenteak, zinez uste du Europaren Etorkizunari buruzko Konferentzia aukera paregabea dela “EB eraldatzeko eta gure garaiko erronkei erantzuteko”, eta azpimarratu du “egiaren ordua” dela, “ausartak izateko eta paradigmak aldatzeko ordua, iraganeko konponbideek ez digutelako gaur egun balio”.

 

Era berean, azpimarratu du “ezin dugula Europar Batasuneko politika zentraletan ahobatezkotasunaren eskakizunarekin jarraitu. Ekinbide hori anakronikoa da, europar proiektuari kalte egin eta barregarri uzteko arriskua duelako, orain dela gutxi Europar Batasunak Bielorrusiari ezarritako zigorren eremuan, Zipreren betoarekin ikusi dugun bezala”.

 

Halaber, Europako Parlamenturako nazioz gaindiko zerrendak onartzearen alde agertu da, “Estatu kideen errealitateak eta interesak gainditzeko eta Europako beharrezko “Demos” delakoa osatzeko.

 

“Eraldaketa-garai honetan, ekintzarik ezak gure amaiera dakar. Ez dugu alde batera utzi behar Europar Batasuna zatitzeko arriskua, gure proiektu erkidea desagerraraz dezakeena”, esan du Zaratek.

 

Beste alde batetik, István Sértö-Radics jaunak, EDPko idazkariorde nagusiak, lau gogoeta eskaini dizkigu bideoz grabaturiko hitzaldi batean. Lehenengoan adierazi duenez, “gaur egun, batasun sendoago baten eta estatu nazionalen sorta baten arteko bidegurutzean gaude; estatu horiek euren interesak aldezten dituzte eta komenitzat jotzen dituzten politikak bideratzen dituzte, hau da, Europa nahierara edo gogara antolatu nahi dute”. Bigarrenik, adierazi du koronabirusaren izurriteak eragindako krisi ekonomikoak “hauskortasunaren aurkako” Batasuna eraikitzeko beharra agerian jarri duela. Bere ustez, “Europak krisiari emandako erantzunak eta finantza-merkatuen egungo baretasunak erakusten dute Europar Batasuna bera “hauskortasunaren aurkakoa” dela eta krisiak iraun duen bitartean indartu egin dela”.

 

Hirugarrenik, azpimarratu du estatu kide askotan, oraindik ere herritarren konfiantza bereganatzen duen kargudun politikoetako bat alkatea dela, herritarrengandik hurbil dagoelako. Azkenik, azpimarratu du “eskualdeek eta hiriek eginkizun garrantzitsuagoa hartu behar dutela etorkizunean, bai Europan, bai munduan”.

 

Erronkak eta aukerak

 

Hitzaldien ondoko mahai-inguruan, “Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia: EB berriro bultzatzeko erronkak eta aukerak” izendatutakoan, Guy Verhofstadt Belgikako lehen ministro ohi eta ALDEko buruzagi ohiak eta Laurence Farreng EDPko kide eta Europako Parlamentuko kideak bideo bidez grabaturiko hitzaldiak entzun ahal izan dira.

 

Verhofstadek deitoratu egin du Europar Batasunaren erantzunik eza hainbat gai garrantzitsuren aurrean, hala nola COVID-19aren krisia, migrazio-gertakariak eta gerra zein gatazketan esku hartzeko gaitasunik eza. Halaber, Ahobatezkotasun Araua indargabetzearen alde agertu da, “Ahobatezkotasun Arauak berak blokeatu egin dituelako Europar Batasunean hartu behar ziren erabaki batzuk”, adierazi du.

 

Bestetik, Laurence Farreng andreak, bera kide den RENEW talde politikoak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzian parte hartzeko engaiamendua azpimarratu du, bi gai bereziki azpimarratuz: hezkuntza eta kultura.

 

Ondoren, Patxi Aldecoa Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Nazioarteko Harremanetako katedradun eta Europako Mugimenduaren Kontseilu Federaleko presidenteak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia abian jartzeko beharraz hitz egin du, areago, “Europako tratatuen erreformari ekiteko beharra”; izan ere, haren iritziz, “alde batetik, beharrezkoa da erakundeen pisua orekatzea, Europako herritarrak ordezkatzen dituenaren –hau da, Europako Parlamentuaren– mesedetan, eta, bestetik, eskumenak gehiagotu behar dira honako arlo hauetan: zerga-batasuna, banku-batasuna, gizarte-eredua, kanpo-politika, defentsa, migrazioak eta asiloa”.

 

Beatriz Pérez de las Heras Deustuko Unibertsitateko Europar Batasuneko Zuzenbideko katedradunak nabarmendu duenez, “EBk bere gobernantza demokratikoaren eredua berrasmatu behar du, Covid-19ak, Brexitek edo munduko testuinguru ezegonkor eta konplexuak sorrarazten dituen erronka larriei adimen kolektiboaren eta herritarren babesaren bidez erantzuteko xedez”. “Une honetan, Konferentziak jorratu beharreko erronka dela” esan du.

 

Mariola Urreak, Errioxako Unibertsitateko Nazioarteko Zuzenbide Publikoko irakasle titularrak, hauxe adierazi du: “Europar proiektuaren iraunkortasunak argi utzi behar du Batasunaren izaera, balio-sistema gisa, hazkunde ekonomikoa eta gizarte-ongizatea ahalbidetzen dituen segurtasun juridikoko ekosistema gisa, herritarren segurtasun pertsonala eta lurraldekoa bermatzeko gai den ingurune gisa, bai eta gobernu-sistema politiko sofistikatuagoa ere, hainbat boteregunetatik datozen legezkotasunak uztartzen dituen tresna gisa. Azken batean, globalizazioak ezartzen dituen erronketara egokitutako proiektua da, estatuentzat banaka galdu duten eragina berreskuratzeko helburua duena, berez, estatuek banan-banan ez baitute berriro izango lehengo eragina, elkarrekiko mendekotasuna nagusi den mundu honen baitan”.

 

Jose Felix Merladet, Euskadiko UEFko presidentea, eta Izaskun Bilbao Europako Parlamentuko kide eta EEPko zuzendaritza-batzordeko kidea izan dira moderatzaileak.

 

Igor Filibi Eurobasqueko presidenteorde eta EHUko Nazioarteko Harremanetako irakasleak eman dio amaiera jardunaldiari.

  

“DESDE LAS RUINAS DE LA GUERRA AL FUTURO DE EUROPA.

70 ANIVERSARIO DE LA DECLARACIÓN SCHUMAN”

 

Especialistas en Derecho de la Unión Europea debaten sobre las diferentes dimensiones que la UE necesitará revisar y cambiar para enfrentarse a los retos de los próximos años

 

El expresidente del Parlamento Europeo y presidente de la Unión de Europeístas y Federalistas (UEF-España), Enrique Barón, ha afirmado hoy que la crisis del coronavirus ha convertido la Conferencia sobre el futuro de Europa (2020-2022) “en un debate político presente y urgente”.

 

“El desafío que plantea este ubicuo enemigo sin bandera ni rostro exige una respuesta conjunta de todos los Estados y ciudadanos de la Unión, poniendo a prueba la solidaridad, principio esencial de la construcción europea”, ha subrayado.

 

Barón ha participado hoy en Bilbao en el seminario “Desde las ruinas de la guerra al futuro de Europa. En el 70 aniversario de la declaración Schuman” que, en el marco de la Conferencia sobre el futuro de Europa, próxima a arrancar, han organizado el Partido Demócrata Europeo (PDE-EDP) y Sabino Arana Fundazioa.

 

El expresidente del Parlamento Europeo cree que es hora de “consolidar y proyectar con voluntad de futuro un debate en el que deben comprometerse y participar fuerzas políticas, económicas, sociales y culturales y también la sociedad civil, motivando los mejores impulsos éticos de la ciudadanía y en especial de los jóvenes”.

 

Según Barón “la educación y la investigación adquieren un valor estratégico esencial en este contexto. Los países que mejor están reaccionando frente a la crisis son los que dedican más medios y esfuerzos para formar su juventud”.

 

Por ello, Enrique Barón opina que “el endeudamiento masivo tiene sentido para el desafío de preparar el futuro” y que deberíamos elaborar “políticas de Robinson Crusoe, de reconstrucción (ayudas a actividades y a las personas más afectadas por el Covid) y a la vez de reconversión y modernización de la economía para no arruinar el futuro de la juventud”.

 

Por su parte, el presidente del EBB de EAJ-PNV y vicepresidente del PDE, Andoni Ortuzar, ha garantizado que EAJ-PNV aportará, tanto en el Congreso de los Diputados como en el Senado, la “cordura y el sentido común” necesarios a la hora de asignar los fondos europeos destinados a la modernización de las economías de la Unión en esta crisis generada por la pandemia de la Covid-19. Ortuzar ha prevenido, asimismo, contra la instrumentalización de estos fondos Next-Generation, y ha exigido que su gestión no se enmarque en las “luchas partidistas y electoralistas” que vive en la actualidad la política española. En ese sentido, el líder jeltzale se ha declarado convencido de que “Euskadi está preparada para afrontar el reto y ser un agente dinamizador. Con una actitud proactiva y desde la cultura de la colaboración público-privada, las instituciones vascas presentarán proyectos innovadores de alto contenido tecnológico, disruptivos hacia nuestra economía del futuro, consorciados con plataformas europeas y en el marco de los objetivos señalados por la Comisión Europea”.

 

Por su parte, la presidenta de Sabino Arana Fundazioa, Mireia Zarate, se ha mostrado convencida de que la Conferencia sobre el Futuro de Europa es una gran oportunidad “para transformar la UE y dar respuesta a los desafíos de nuestro tiempo” y ha subrayado que “es la hora de la verdad, la hora de ser audaces y de cambiar de paradigmas, porque ya no sirven las fórmulas del pasado”.

 

Asimismo, ha destacado que “no podemos seguir con la exigencia de las unanimidades en políticas centrales de la UE. Es anacrónico, daña y ridiculiza el proyecto europeo como hemos visto recientemente con la aplicación del veto de Chipre a las sanciones europeas a Bielorrusia”.

 

También se ha mostrado partidaria de la aprobación de las listas transnacionales al Parlamento europeo “para trascender de las realidades e intereses de los Estados miembros y conformar el necesario “Demos” europeo”.

 

“En estos tiempos de transformación, la inacción conduce a la postración. No debemos obviar el riesgo existente de fragmentación de la UE que puede abocarnos a la desaparición de nuestro propio proyecto en común”, ha concluido Zarate.

 

Por otra parte, el vicesecretario general del PDE, István Serto-Radics, en una intervención videograbada, ha dejado cuatro reflexiones. En la primera de ellas ha afirmado que “hoy en día nos encontramos en una encrucijada entre una Unión más integrada y un mosaico de Estados nacionales que defienden sus propios intereses y eligen las políticas que les convienen, es decir, una Europa "a la carta”. En segundo lugar, ha señalado que la crisis económica inducida por la epidemia del coronavirus ha subrayado la necesidad de construir una Unión "antifrágil". En su opinión, “la respuesta europea a la crisis y la actual calma de los mercados financieros muestran que la propia Unión Europea es "antifrágil", que se ha fortalecido durante el transcurso de la crisis”.

 

En tercer lugar, ha destacado que en muchos Estados miembros, una de las figuras políticas en las que se sigue confiando es el alcalde, por su proximidad a la ciudadanía. Y por último, ha subrayado que “las regiones y ciudades están llamadas a asumir un papel más prominente en el futuro, tanto en Europa como en el resto del mundo”.

 

Retos y oportunidades

 

La posterior mesa redonda, “La Conferencia sobre el Futuro de Europa: retos y oportunidades para reimpulsar la UE”, se ha abierto con las intervenciones videograbadas de Guy Verhofstadt, exprimer ministro de Bélgica y exlíder de ALDE, y de Laurence Farreng, europarlamentaria del PDE.

 

Verhofstad ha lamentado la falta de reacción de la Unión Europea antes cuestiones importantes como la crisis de la COVID-19, los fenómenos migratorios, o la falta de capacidad de intervenir en diferentes guerras y conflictos. Asimismo, ha abogado por acabar con la Norma de Unanimidad, “porque es la Norma de Unanimidad la que está bloqueando en la actualidad una serie de decisiones que se deberían haber tomado en el seno de la Unión Europea”, ha afirmado.

 

Por su parte, Laurence Farreng ha subrayado el compromiso de su grupo político, RENEW, de tomar parte en la Conferencia sobre el futuro de Europa poniendo especial énfasis en dos temas: la educación y la cultura.

 

A continuación, Patxi Aldecoa, catedrático de Relaciones Internacionales de la Universidad Complutense de Madrid y presidente del Consejo Federal del Movimiento Europeo, se ha referido a la necesidad de poner en marcha de la Conferencia sobre el Futuro de Europa y más aún de abordar “la reforma de los tratados, ya que es necesario, por un lado equilibrar el peso de las instituciones, favoreciendo a la que representa la ciudadanía europea, es decir, el Parlamento Europeo, así como la necesidad de abordar la ampliación de competencias en ámbitos como la unión fiscal, bancaria, modelo social, política exterior, defensa, migraciones y asilo, etc”.

 

Beatriz Pérez de las Heras, catedrática de Derecho de la Unión Europea de la Universidad de Deusto, ha destacado que la “UE debe reinventar su modelo de gobernanza democrática con objeto de responder a los enormes desafíos derivados de la Covid-19, el Brexit o del inestable y complejo contexto mundial a través de la inteligencia colectiva y el apoyo popular”. “Es el reto que se traslada ahora a la Conferencia”, ha afirmado.

 

Mariola Urrea, profesora titular de Derecho Internacional Público de la Universidad de La Rioja, ha defendido que “la sostenibilidad del proyecto europeo pasa necesariamente por hacer más evidente la naturaleza de la Unión como un sistema de valores, un ecosistema de seguridad jurídica que hace posible el crecimiento económico y el bienestar social, un entorno capaz de garantizar la seguridad personal y territorial de sus ciudadanos, así como un sistema político de gobierno más sofisticado que integra legitimidades procedentes de distintas instancias de poder. Un proyecto, en definitiva, adaptado a los desafíos que impone la globalización y que persigue recuperar para los Estados la influencia que individualmente han perdido y que por sí mismos nunca volverán a tener en un mundo de interdependencias”.

 

El presidente de la UEF Euskadi, José Félix Merladet, y la europarlamentaria y miembro de la presidencia del PDE, Izaskun Bilbao, han actuado como moderadores.

 

Igor Filibi, vicepresidente de Eurobasque y profesor de Relaciones Internacionales de la UPV/EHU, ha clausurado la jornada.

  

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

GERRAREN HONDAKINETATIK EUROPAREN ETORKIZUNERA

SCHUMAN ADIERAZPENAREN 70. URTEURRENEAN

 

Europar Batasuneko Zuzenbideko adituek eztabaidatu dute gaur EBk datozen urteetako erronkei aurre egiteko berrikusi eta aldatu beharko dituen alderdiei buruz

Enrique Baron Europako Parlamentuko presidente ohi eta Europazale eta Federalisten Erakundeko (UEF-Espainia) presidenteak adierazi duenez, koronabirusaren krisiak “gaur-gaurko eta premiazko eztabaida politiko” bihurtu du Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia (2020-2022).

 

“Banderarik eta aurpegirik gabeko nonahiko etsai honek dakartzan erronkak Europar Batasuneko estatu guztien eta herritar guztien erantzun bateratua behar du, elkartasunaren ildotik, Europaren eraikuntzaren funtsezko printzipioa baita elkartasuna”, azpimarratu du.

 

Baronek “Gerraren hondakinetatik Europaren etorkizunera. Schuman adierazpenaren 70. urteurrenean” izeneko mintegian parte hartu du gaur Bilbon. Europako Alderdi Demokratak (PDE-EDP) eta Sabino Arana Fundazioak antolatu dute gaurko jardunaldia, laster abiatuko den Europako etorkizunari buruzko Konferentziaren baitan.

 

Europako Parlamentuko presidente ohiaren ustez, “bada garaia etorkizuneko asmoa izan behar duen eztabaida finkatu eta hari ekiteko, eta eztabaida horretan indar politiko, ekonomiko, sozial eta kulturalek eta gizarte zibilak ere parte hartu behar dute, herritarren eta, bereziki, gazteen bultzada etikorik onenak bultzatuta”.

 

Baronen aburuz, “hezkuntzak eta ikerketak funtsezko balio estrategikoa dute testuinguru honetan. Krisiari ondoen erantzun dioten herrialdeak ditugu bertako gazteria prestatzen baliabide eta ahalegin gehien erabili dituztenak”.

 

Hori dela eta, Enrique Baronen ustez, “Zorpetze masiboak esangura ematen dio etorkizuna prestatzeko erronkari”, eta “Robinson Crusoeren politikak, berreraikuntzakoak (birusak gehien kaltetutako jarduera eta pertsonentzako laguntzak), landu beharko genituzke eta, aldi berean, ekonomia birmoldatu eta modernizatzekoak, gazteen etorkizuna ez zapuzteko”.

 

Beste alde batetik, Euzkadi Buru Batzarrreko buru eta Europako Alderdi Demokratako presidenteorde Andoni Ortuzarrek gaur bermatu du EAJ-PNVk Diputatuen Kongresuan eta Senatuan “sen ona” erakutsiko duela, Covid-19aren pandemiak eragindako krisi honetan Batasuneko ekonomiak modernitzatzeko xedea duten Europako funtsak esleitzeko orduan, berak ezinbesteko jotzen duen zerbait. Ortuzarrek era berean ohartarazi du Next-Generation funts horiek instrumentalizatzeko arriskuaren inguruan,eta exijitu du funts horien kudeaketa ez dadila egin gaur egun Espainiako politikagintzan nagusi diren “borroka partidista eta elektoralistaren giroan”. Zentzu berean, jeltzaleen buruak konbentzituta esan du “Euskadi prest dagoela erronka horri heltzeko eta eragile dinamizatzaile izateko. Jarrera proaktiboarekin etalankidetza publiko-pribatuan oinarrituta, Euskadiko erakundeek proiektu berritzaileak aurkeztuko dituzte, eduki teknologiko handiarekin; proiektu disruptiboak izango dira etorkizuneko ekonomiarekiko, Europako plataformekin adostuak eta Europako Batzordeak ezarri dituen helburuak betetzeko” .

 

Mireia Zaratek, Sabino Arana Fundazioaren presidenteak, zinez uste du Europaren Etorkizunari buruzko Konferentzia aukera paregabea dela “EB eraldatzeko eta gure garaiko erronkei erantzuteko”, eta azpimarratu du “egiaren ordua” dela, “ausartak izateko eta paradigmak aldatzeko ordua, iraganeko konponbideek ez digutelako gaur egun balio”.

 

Era berean, azpimarratu du “ezin dugula Europar Batasuneko politika zentraletan ahobatezkotasunaren eskakizunarekin jarraitu. Ekinbide hori anakronikoa da, europar proiektuari kalte egin eta barregarri uzteko arriskua duelako, orain dela gutxi Europar Batasunak Bielorrusiari ezarritako zigorren eremuan, Zipreren betoarekin ikusi dugun bezala”.

 

Halaber, Europako Parlamenturako nazioz gaindiko zerrendak onartzearen alde agertu da, “Estatu kideen errealitateak eta interesak gainditzeko eta Europako beharrezko “Demos” delakoa osatzeko.

 

“Eraldaketa-garai honetan, ekintzarik ezak gure amaiera dakar. Ez dugu alde batera utzi behar Europar Batasuna zatitzeko arriskua, gure proiektu erkidea desagerraraz dezakeena”, esan du Zaratek.

 

Beste alde batetik, István Sértö-Radics jaunak, EDPko idazkariorde nagusiak, lau gogoeta eskaini dizkigu bideoz grabaturiko hitzaldi batean. Lehenengoan adierazi duenez, “gaur egun, batasun sendoago baten eta estatu nazionalen sorta baten arteko bidegurutzean gaude; estatu horiek euren interesak aldezten dituzte eta komenitzat jotzen dituzten politikak bideratzen dituzte, hau da, Europa nahierara edo gogara antolatu nahi dute”. Bigarrenik, adierazi du koronabirusaren izurriteak eragindako krisi ekonomikoak “hauskortasunaren aurkako” Batasuna eraikitzeko beharra agerian jarri duela. Bere ustez, “Europak krisiari emandako erantzunak eta finantza-merkatuen egungo baretasunak erakusten dute Europar Batasuna bera “hauskortasunaren aurkakoa” dela eta krisiak iraun duen bitartean indartu egin dela”.

 

Hirugarrenik, azpimarratu du estatu kide askotan, oraindik ere herritarren konfiantza bereganatzen duen kargudun politikoetako bat alkatea dela, herritarrengandik hurbil dagoelako. Azkenik, azpimarratu du “eskualdeek eta hiriek eginkizun garrantzitsuagoa hartu behar dutela etorkizunean, bai Europan, bai munduan”.

 

Erronkak eta aukerak

 

Hitzaldien ondoko mahai-inguruan, “Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia: EB berriro bultzatzeko erronkak eta aukerak” izendatutakoan, Guy Verhofstadt Belgikako lehen ministro ohi eta ALDEko buruzagi ohiak eta Laurence Farreng EDPko kide eta Europako Parlamentuko kideak bideo bidez grabaturiko hitzaldiak entzun ahal izan dira.

 

Verhofstadek deitoratu egin du Europar Batasunaren erantzunik eza hainbat gai garrantzitsuren aurrean, hala nola COVID-19aren krisia, migrazio-gertakariak eta gerra zein gatazketan esku hartzeko gaitasunik eza. Halaber, Ahobatezkotasun Araua indargabetzearen alde agertu da, “Ahobatezkotasun Arauak berak blokeatu egin dituelako Europar Batasunean hartu behar ziren erabaki batzuk”, adierazi du.

 

Bestetik, Laurence Farreng andreak, bera kide den RENEW talde politikoak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzian parte hartzeko engaiamendua azpimarratu du, bi gai bereziki azpimarratuz: hezkuntza eta kultura.

 

Ondoren, Patxi Aldecoa Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Nazioarteko Harremanetako katedradun eta Europako Mugimenduaren Kontseilu Federaleko presidenteak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia abian jartzeko beharraz hitz egin du, areago, “Europako tratatuen erreformari ekiteko beharra”; izan ere, haren iritziz, “alde batetik, beharrezkoa da erakundeen pisua orekatzea, Europako herritarrak ordezkatzen dituenaren –hau da, Europako Parlamentuaren– mesedetan, eta, bestetik, eskumenak gehiagotu behar dira honako arlo hauetan: zerga-batasuna, banku-batasuna, gizarte-eredua, kanpo-politika, defentsa, migrazioak eta asiloa”.

 

Beatriz Pérez de las Heras Deustuko Unibertsitateko Europar Batasuneko Zuzenbideko katedradunak nabarmendu duenez, “EBk bere gobernantza demokratikoaren eredua berrasmatu behar du, Covid-19ak, Brexitek edo munduko testuinguru ezegonkor eta konplexuak sorrarazten dituen erronka larriei adimen kolektiboaren eta herritarren babesaren bidez erantzuteko xedez”. “Une honetan, Konferentziak jorratu beharreko erronka dela” esan du.

 

Mariola Urreak, Errioxako Unibertsitateko Nazioarteko Zuzenbide Publikoko irakasle titularrak, hauxe adierazi du: “Europar proiektuaren iraunkortasunak argi utzi behar du Batasunaren izaera, balio-sistema gisa, hazkunde ekonomikoa eta gizarte-ongizatea ahalbidetzen dituen segurtasun juridikoko ekosistema gisa, herritarren segurtasun pertsonala eta lurraldekoa bermatzeko gai den ingurune gisa, bai eta gobernu-sistema politiko sofistikatuagoa ere, hainbat boteregunetatik datozen legezkotasunak uztartzen dituen tresna gisa. Azken batean, globalizazioak ezartzen dituen erronketara egokitutako proiektua da, estatuentzat banaka galdu duten eragina berreskuratzeko helburua duena, berez, estatuek banan-banan ez baitute berriro izango lehengo eragina, elkarrekiko mendekotasuna nagusi den mundu honen baitan”.

 

Jose Felix Merladet, Euskadiko UEFko presidentea, eta Izaskun Bilbao Europako Parlamentuko kide eta EEPko zuzendaritza-batzordeko kidea izan dira moderatzaileak.

 

Igor Filibi Eurobasqueko presidenteorde eta EHUko Nazioarteko Harremanetako irakasleak eman dio amaiera jardunaldiari.

  

“DESDE LAS RUINAS DE LA GUERRA AL FUTURO DE EUROPA.

70 ANIVERSARIO DE LA DECLARACIÓN SCHUMAN”

 

Especialistas en Derecho de la Unión Europea debaten sobre las diferentes dimensiones que la UE necesitará revisar y cambiar para enfrentarse a los retos de los próximos años

El expresidente del Parlamento Europeo y presidente de la Unión de Europeístas y Federalistas (UEF-España), Enrique Barón, ha afirmado hoy que la crisis del coronavirus ha convertido la Conferencia sobre el futuro de Europa (2020-2022) “en un debate político presente y urgente”.

 

“El desafío que plantea este ubicuo enemigo sin bandera ni rostro exige una respuesta conjunta de todos los Estados y ciudadanos de la Unión, poniendo a prueba la solidaridad, principio esencial de la construcción europea”, ha subrayado.

 

Barón ha participado hoy en Bilbao en el seminario “Desde las ruinas de la guerra al futuro de Europa. En el 70 aniversario de la declaración Schuman” que, en el marco de la Conferencia sobre el futuro de Europa, próxima a arrancar, han organizado el Partido Demócrata Europeo (PDE-EDP) y Sabino Arana Fundazioa.

 

El expresidente del Parlamento Europeo cree que es hora de “consolidar y proyectar con voluntad de futuro un debate en el que deben comprometerse y participar fuerzas políticas, económicas, sociales y culturales y también la sociedad civil, motivando los mejores impulsos éticos de la ciudadanía y en especial de los jóvenes”.

 

Según Barón “la educación y la investigación adquieren un valor estratégico esencial en este contexto. Los países que mejor están reaccionando frente a la crisis son los que dedican más medios y esfuerzos para formar su juventud”.

 

Por ello, Enrique Barón opina que “el endeudamiento masivo tiene sentido para el desafío de preparar el futuro” y que deberíamos elaborar “políticas de Robinson Crusoe, de reconstrucción (ayudas a actividades y a las personas más afectadas por el Covid) y a la vez de reconversión y modernización de la economía para no arruinar el futuro de la juventud”.

 

Por su parte, el presidente del EBB de EAJ-PNV y vicepresidente del PDE, Andoni Ortuzar, ha garantizado que EAJ-PNV aportará, tanto en el Congreso de los Diputados como en el Senado, la “cordura y el sentido común” necesarios a la hora de asignar los fondos europeos destinados a la modernización de las economías de la Unión en esta crisis generada por la pandemia de la Covid-19. Ortuzar ha prevenido, asimismo, contra la instrumentalización de estos fondos Next-Generation, y ha exigido que su gestión no se enmarque en las “luchas partidistas y electoralistas” que vive en la actualidad la política española. En ese sentido, el líder jeltzale se ha declarado convencido de que “Euskadi está preparada para afrontar el reto y ser un agente dinamizador. Con una actitud proactiva y desde la cultura de la colaboración público-privada, las instituciones vascas presentarán proyectos innovadores de alto contenido tecnológico, disruptivos hacia nuestra economía del futuro, consorciados con plataformas europeas y en el marco de los objetivos señalados por la Comisión Europea”.

 

Por su parte, la presidenta de Sabino Arana Fundazioa, Mireia Zarate, se ha mostrado convencida de que la Conferencia sobre el Futuro de Europa es una gran oportunidad “para transformar la UE y dar respuesta a los desafíos de nuestro tiempo” y ha subrayado que “es la hora de la verdad, la hora de ser audaces y de cambiar de paradigmas, porque ya no sirven las fórmulas del pasado”.

 

Asimismo, ha destacado que “no podemos seguir con la exigencia de las unanimidades en políticas centrales de la UE. Es anacrónico, daña y ridiculiza el proyecto europeo como hemos visto recientemente con la aplicación del veto de Chipre a las sanciones europeas a Bielorrusia”.

 

También se ha mostrado partidaria de la aprobación de las listas transnacionales al Parlamento europeo “para trascender de las realidades e intereses de los Estados miembros y conformar el necesario “Demos” europeo”.

 

“En estos tiempos de transformación, la inacción conduce a la postración. No debemos obviar el riesgo existente de fragmentación de la UE que puede abocarnos a la desaparición de nuestro propio proyecto en común”, ha concluido Zarate.

 

Por otra parte, el vicesecretario general del PDE, István Serto-Radics, en una intervención videograbada, ha dejado cuatro reflexiones. En la primera de ellas ha afirmado que “hoy en día nos encontramos en una encrucijada entre una Unión más integrada y un mosaico de Estados nacionales que defienden sus propios intereses y eligen las políticas que les convienen, es decir, una Europa "a la carta”. En segundo lugar, ha señalado que la crisis económica inducida por la epidemia del coronavirus ha subrayado la necesidad de construir una Unión "antifrágil". En su opinión, “la respuesta europea a la crisis y la actual calma de los mercados financieros muestran que la propia Unión Europea es "antifrágil", que se ha fortalecido durante el transcurso de la crisis”.

 

En tercer lugar, ha destacado que en muchos Estados miembros, una de las figuras políticas en las que se sigue confiando es el alcalde, por su proximidad a la ciudadanía. Y por último, ha subrayado que “las regiones y ciudades están llamadas a asumir un papel más prominente en el futuro, tanto en Europa como en el resto del mundo”.

 

Retos y oportunidades

 

La posterior mesa redonda, “La Conferencia sobre el Futuro de Europa: retos y oportunidades para reimpulsar la UE”, se ha abierto con las intervenciones videograbadas de Guy Verhofstadt, exprimer ministro de Bélgica y exlíder de ALDE, y de Laurence Farreng, europarlamentaria del PDE.

 

Verhofstad ha lamentado la falta de reacción de la Unión Europea antes cuestiones importantes como la crisis de la COVID-19, los fenómenos migratorios, o la falta de capacidad de intervenir en diferentes guerras y conflictos. Asimismo, ha abogado por acabar con la Norma de Unanimidad, “porque es la Norma de Unanimidad la que está bloqueando en la actualidad una serie de decisiones que se deberían haber tomado en el seno de la Unión Europea”, ha afirmado.

 

Por su parte, Laurence Farreng ha subrayado el compromiso de su grupo político, RENEW, de tomar parte en la Conferencia sobre el futuro de Europa poniendo especial énfasis en dos temas: la educación y la cultura.

 

A continuación, Patxi Aldecoa, catedrático de Relaciones Internacionales de la Universidad Complutense de Madrid y presidente del Consejo Federal del Movimiento Europeo, se ha referido a la necesidad de poner en marcha de la Conferencia sobre el Futuro de Europa y más aún de abordar “la reforma de los tratados, ya que es necesario, por un lado equilibrar el peso de las instituciones, favoreciendo a la que representa la ciudadanía europea, es decir, el Parlamento Europeo, así como la necesidad de abordar la ampliación de competencias en ámbitos como la unión fiscal, bancaria, modelo social, política exterior, defensa, migraciones y asilo, etc”.

 

Beatriz Pérez de las Heras, catedrática de Derecho de la Unión Europea de la Universidad de Deusto, ha destacado que la “UE debe reinventar su modelo de gobernanza democrática con objeto de responder a los enormes desafíos derivados de la Covid-19, el Brexit o del inestable y complejo contexto mundial a través de la inteligencia colectiva y el apoyo popular”. “Es el reto que se traslada ahora a la Conferencia”, ha afirmado.

 

Mariola Urrea, profesora titular de Derecho Internacional Público de la Universidad de La Rioja, ha defendido que “la sostenibilidad del proyecto europeo pasa necesariamente por hacer más evidente la naturaleza de la Unión como un sistema de valores, un ecosistema de seguridad jurídica que hace posible el crecimiento económico y el bienestar social, un entorno capaz de garantizar la seguridad personal y territorial de sus ciudadanos, así como un sistema político de gobierno más sofisticado que integra legitimidades procedentes de distintas instancias de poder. Un proyecto, en definitiva, adaptado a los desafíos que impone la globalización y que persigue recuperar para los Estados la influencia que individualmente han perdido y que por sí mismos nunca volverán a tener en un mundo de interdependencias”.

 

El presidente de la UEF Euskadi, José Félix Merladet, y la europarlamentaria y miembro de la presidencia del PDE, Izaskun Bilbao, han actuado como moderadores.

 

Igor Filibi, vicepresidente de Eurobasque y profesor de Relaciones Internacionales de la UPV/EHU, ha clausurado la jornada.

 

“GERRAREN HONDAKINETATIK EUROPAKO ETORKIZUNERA.

SCHUMAN ADIERAZPENAREN 70. URTEURRENA”

 

Europar Batasuneko Zuzenbideko adituek eztabaidatu dute gaur EBk datozen urteetako erronkei aurre egiteko berrikusi eta aldatu beharko dituen alderdiei buruz

Enrique Baron Europako Parlamentuko presidente ohi eta Europazale eta Federalisten Erakundeko (UEF-Espainia) presidenteak adierazi duenez, koronabirusaren krisiak “gaur-gaurko eta premiazko eztabaida politiko” bihurtu du Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia (2020-2022).

 

“Banderarik eta aurpegirik gabeko nonahiko etsai honek dakartzan erronkak Europar Batasuneko estatu guztien eta herritar guztien erantzun bateratua behar du, elkartasunaren ildotik, Europaren eraikuntzaren funtsezko printzipioa baita elkartasuna”, azpimarratu du.

 

Baronek “Gerraren hondakinetatik Europaren etorkizunera. Schuman adierazpenaren 70. urteurrenean” izeneko mintegian parte hartu du gaur Bilbon. Europako Alderdi Demokratak (PDE-EDP) eta Sabino Arana Fundazioak antolatu dute gaurko jardunaldia, laster abiatuko den Europako etorkizunari buruzko Konferentziaren baitan.

 

Europako Parlamentuko presidente ohiaren ustez, “bada garaia etorkizuneko asmoa izan behar duen eztabaida finkatu eta hari ekiteko, eta eztabaida horretan indar politiko, ekonomiko, sozial eta kulturalek eta gizarte zibilak ere parte hartu behar dute, herritarren eta, bereziki, gazteen bultzada etikorik onenak bultzatuta”.

 

Baronen aburuz, “hezkuntzak eta ikerketak funtsezko balio estrategikoa dute testuinguru honetan. Krisiari ondoen erantzun dioten herrialdeak ditugu bertako gazteria prestatzen baliabide eta ahalegin gehien erabili dituztenak”.

 

Hori dela eta, Enrique Baronen ustez, “Zorpetze masiboak esangura ematen dio etorkizuna prestatzeko erronkari”, eta “Robinson Crusoeren politikak, berreraikuntzakoak (birusak gehien kaltetutako jarduera eta pertsonentzako laguntzak), landu beharko genituzke eta, aldi berean, ekonomia birmoldatu eta modernizatzekoak, gazteen etorkizuna ez zapuzteko”.

 

Beste alde batetik, Euzkadi Buru Batzarrreko buru eta Europako Alderdi Demokratako presidenteorde Andoni Ortuzarrek gaur bermatu du EAJ-PNVk Diputatuen Kongresuan eta Senatuan “sen ona” erakutsiko duela, Covid-19aren pandemiak eragindako krisi honetan Batasuneko ekonomiak modernitzatzeko xedea duten Europako funtsak esleitzeko orduan, berak ezinbesteko jotzen duen zerbait. Ortuzarrek era berean ohartarazi du Next-Generation funts horiek instrumentalizatzeko arriskuaren inguruan,eta exijitu du funts horien kudeaketa ez dadila egin gaur egun Espainiako politikagintzan nagusi diren “borroka partidista eta elektoralistaren giroan”. Zentzu berean, jeltzaleen buruak konbentzituta esan du “Euskadi prest dagoela erronka horri heltzeko eta eragile dinamizatzaile izateko. Jarrera proaktiboarekin etalankidetza publiko-pribatuan oinarrituta, Euskadiko erakundeek proiektu berritzaileak aurkeztuko dituzte, eduki teknologiko handiarekin; proiektu disruptiboak izango dira etorkizuneko ekonomiarekiko, Europako plataformekin adostuak eta Europako Batzordeak ezarri dituen helburuak betetzeko” .

 

Mireia Zaratek, Sabino Arana Fundazioaren presidenteak, zinez uste du Europaren Etorkizunari buruzko Konferentzia aukera paregabea dela “EB eraldatzeko eta gure garaiko erronkei erantzuteko”, eta azpimarratu du “egiaren ordua” dela, “ausartak izateko eta paradigmak aldatzeko ordua, iraganeko konponbideek ez digutelako gaur egun balio”.

 

Era berean, azpimarratu du “ezin dugula Europar Batasuneko politika zentraletan ahobatezkotasunaren eskakizunarekin jarraitu. Ekinbide hori anakronikoa da, europar proiektuari kalte egin eta barregarri uzteko arriskua duelako, orain dela gutxi Europar Batasunak Bielorrusiari ezarritako zigorren eremuan, Zipreren betoarekin ikusi dugun bezala”.

 

Halaber, Europako Parlamenturako nazioz gaindiko zerrendak onartzearen alde agertu da, “Estatu kideen errealitateak eta interesak gainditzeko eta Europako beharrezko “Demos” delakoa osatzeko.

 

“Eraldaketa-garai honetan, ekintzarik ezak gure amaiera dakar. Ez dugu alde batera utzi behar Europar Batasuna zatitzeko arriskua, gure proiektu erkidea desagerraraz dezakeena”, esan du Zaratek.

 

Beste alde batetik, István Sértö-Radics jaunak, EDPko idazkariorde nagusiak, lau gogoeta eskaini dizkigu bideoz grabaturiko hitzaldi batean. Lehenengoan adierazi duenez, “gaur egun, batasun sendoago baten eta estatu nazionalen sorta baten arteko bidegurutzean gaude; estatu horiek euren interesak aldezten dituzte eta komenitzat jotzen dituzten politikak bideratzen dituzte, hau da, Europa nahierara edo gogara antolatu nahi dute”. Bigarrenik, adierazi du koronabirusaren izurriteak eragindako krisi ekonomikoak “hauskortasunaren aurkako” Batasuna eraikitzeko beharra agerian jarri duela. Bere ustez, “Europak krisiari emandako erantzunak eta finantza-merkatuen egungo baretasunak erakusten dute Europar Batasuna bera “hauskortasunaren aurkakoa” dela eta krisiak iraun duen bitartean indartu egin dela”.

 

Hirugarrenik, azpimarratu du estatu kide askotan, oraindik ere herritarren konfiantza bereganatzen duen kargudun politikoetako bat alkatea dela, herritarrengandik hurbil dagoelako. Azkenik, azpimarratu du “eskualdeek eta hiriek eginkizun garrantzitsuagoa hartu behar dutela etorkizunean, bai Europan, bai munduan”.

 

Erronkak eta aukerak

 

Hitzaldien ondoko mahai-inguruan, “Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia: EB berriro bultzatzeko erronkak eta aukerak” izendatutakoan, Guy Verhofstadt Belgikako lehen ministro ohi eta ALDEko buruzagi ohiak eta Laurence Farreng EDPko kide eta Europako Parlamentuko kideak bideo bidez grabaturiko hitzaldiak entzun ahal izan dira.

 

Verhofstadek deitoratu egin du Europar Batasunaren erantzunik eza hainbat gai garrantzitsuren aurrean, hala nola COVID-19aren krisia, migrazio-gertakariak eta gerra zein gatazketan esku hartzeko gaitasunik eza. Halaber, Ahobatezkotasun Araua indargabetzearen alde agertu da, “Ahobatezkotasun Arauak berak blokeatu egin dituelako Europar Batasunean hartu behar ziren erabaki batzuk”, adierazi du.

 

Bestetik, Laurence Farreng andreak, bera kide den RENEW talde politikoak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzian parte hartzeko engaiamendua azpimarratu du, bi gai bereziki azpimarratuz: hezkuntza eta kultura.

 

Ondoren, Patxi Aldecoa Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Nazioarteko Harremanetako katedradun eta Europako Mugimenduaren Kontseilu Federaleko presidenteak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia abian jartzeko beharraz hitz egin du, areago, “Europako tratatuen erreformari ekiteko beharra”; izan ere, haren iritziz, “alde batetik, beharrezkoa da erakundeen pisua orekatzea, Europako herritarrak ordezkatzen dituenaren –hau da, Europako Parlamentuaren– mesedetan, eta, bestetik, eskumenak gehiagotu behar dira honako arlo hauetan: zerga-batasuna, banku-batasuna, gizarte-eredua, kanpo-politika, defentsa, migrazioak eta asiloa”.

 

Beatriz Pérez de las Heras Deustuko Unibertsitateko Europar Batasuneko Zuzenbideko katedradunak nabarmendu duenez, “EBk bere gobernantza demokratikoaren eredua berrasmatu behar du, Covid-19ak, Brexitek edo munduko testuinguru ezegonkor eta konplexuak sorrarazten dituen erronka larriei adimen kolektiboaren eta herritarren babesaren bidez erantzuteko xedez”. “Une honetan, Konferentziak jorratu beharreko erronka dela” esan du.

 

Mariola Urreak, Errioxako Unibertsitateko Nazioarteko Zuzenbide Publikoko irakasle titularrak, hauxe adierazi du: “Europar proiektuaren iraunkortasunak argi utzi behar du Batasunaren izaera, balio-sistema gisa, hazkunde ekonomikoa eta gizarte-ongizatea ahalbidetzen dituen segurtasun juridikoko ekosistema gisa, herritarren segurtasun pertsonala eta lurraldekoa bermatzeko gai den ingurune gisa, bai eta gobernu-sistema politiko sofistikatuagoa ere, hainbat boteregunetatik datozen legezkotasunak uztartzen dituen tresna gisa. Azken batean, globalizazioak ezartzen dituen erronketara egokitutako proiektua da, estatuentzat banaka galdu duten eragina berreskuratzeko helburua duena, berez, estatuek banan-banan ez baitute berriro izango lehengo eragina, elkarrekiko mendekotasuna nagusi den mundu honen baitan”.

 

Jose Felix Merladet, Euskadiko UEFko presidentea, eta Izaskun Bilbao Europako Parlamentuko kide eta EEPko zuzendaritza-batzordeko kidea izan dira moderatzaileak.

 

Igor Filibi Eurobasqueko presidenteorde eta EHUko Nazioarteko Harremanetako irakasleak eman dio amaiera jardunaldiari.

  

“DESDE LAS RUINAS DE LA GUERRA AL FUTURO DE EUROPA.

70 ANIVERSARIO DE LA DECLARACIÓN SCHUMAN”

 

Especialistas en Derecho de la Unión Europea debaten sobre las diferentes dimensiones que la UE necesitará revisar y cambiar para enfrentarse a los retos de los próximos años

El expresidente del Parlamento Europeo y presidente de la Unión de Europeístas y Federalistas (UEF-España), Enrique Barón, ha afirmado hoy que la crisis del coronavirus ha convertido la Conferencia sobre el futuro de Europa (2020-2022) “en un debate político presente y urgente”.

 

“El desafío que plantea este ubicuo enemigo sin bandera ni rostro exige una respuesta conjunta de todos los Estados y ciudadanos de la Unión, poniendo a prueba la solidaridad, principio esencial de la construcción europea”, ha subrayado.

 

Barón ha participado hoy en Bilbao en el seminario “Desde las ruinas de la guerra al futuro de Europa. En el 70 aniversario de la declaración Schuman” que, en el marco de la Conferencia sobre el futuro de Europa, próxima a arrancar, han organizado el Partido Demócrata Europeo (PDE-EDP) y Sabino Arana Fundazioa.

 

El expresidente del Parlamento Europeo cree que es hora de “consolidar y proyectar con voluntad de futuro un debate en el que deben comprometerse y participar fuerzas políticas, económicas, sociales y culturales y también la sociedad civil, motivando los mejores impulsos éticos de la ciudadanía y en especial de los jóvenes”.

 

Según Barón “la educación y la investigación adquieren un valor estratégico esencial en este contexto. Los países que mejor están reaccionando frente a la crisis son los que dedican más medios y esfuerzos para formar su juventud”.

 

Por ello, Enrique Barón opina que “el endeudamiento masivo tiene sentido para el desafío de preparar el futuro” y que deberíamos elaborar “políticas de Robinson Crusoe, de reconstrucción (ayudas a actividades y a las personas más afectadas por el Covid) y a la vez de reconversión y modernización de la economía para no arruinar el futuro de la juventud”.

 

Por su parte, el presidente del EBB de EAJ-PNV y vicepresidente del PDE, Andoni Ortuzar, ha garantizado que EAJ-PNV aportará, tanto en el Congreso de los Diputados como en el Senado, la “cordura y el sentido común” necesarios a la hora de asignar los fondos europeos destinados a la modernización de las economías de la Unión en esta crisis generada por la pandemia de la Covid-19. Ortuzar ha prevenido, asimismo, contra la instrumentalización de estos fondos Next-Generation, y ha exigido que su gestión no se enmarque en las “luchas partidistas y electoralistas” que vive en la actualidad la política española. En ese sentido, el líder jeltzale se ha declarado convencido de que “Euskadi está preparada para afrontar el reto y ser un agente dinamizador. Con una actitud proactiva y desde la cultura de la colaboración público-privada, las instituciones vascas presentarán proyectos innovadores de alto contenido tecnológico, disruptivos hacia nuestra economía del futuro, consorciados con plataformas europeas y en el marco de los objetivos señalados por la Comisión Europea”.

 

Por su parte, la presidenta de Sabino Arana Fundazioa, Mireia Zarate, se ha mostrado convencida de que la Conferencia sobre el Futuro de Europa es una gran oportunidad “para transformar la UE y dar respuesta a los desafíos de nuestro tiempo” y ha subrayado que “es la hora de la verdad, la hora de ser audaces y de cambiar de paradigmas, porque ya no sirven las fórmulas del pasado”.

 

Asimismo, ha destacado que “no podemos seguir con la exigencia de las unanimidades en políticas centrales de la UE. Es anacrónico, daña y ridiculiza el proyecto europeo como hemos visto recientemente con la aplicación del veto de Chipre a las sanciones europeas a Bielorrusia”.

 

También se ha mostrado partidaria de la aprobación de las listas transnacionales al Parlamento europeo “para trascender de las realidades e intereses de los Estados miembros y conformar el necesario “Demos” europeo”.

 

“En estos tiempos de transformación, la inacción conduce a la postración. No debemos obviar el riesgo existente de fragmentación de la UE que puede abocarnos a la desaparición de nuestro propio proyecto en común”, ha concluido Zarate.

 

Por otra parte, el vicesecretario general del PDE, István Serto-Radics, en una intervención videograbada, ha dejado cuatro reflexiones. En la primera de ellas ha afirmado que “hoy en día nos encontramos en una encrucijada entre una Unión más integrada y un mosaico de Estados nacionales que defienden sus propios intereses y eligen las políticas que les convienen, es decir, una Europa "a la carta”. En segundo lugar, ha señalado que la crisis económica inducida por la epidemia del coronavirus ha subrayado la necesidad de construir una Unión "antifrágil". En su opinión, “la respuesta europea a la crisis y la actual calma de los mercados financieros muestran que la propia Unión Europea es "antifrágil", que se ha fortalecido durante el transcurso de la crisis”.

 

En tercer lugar, ha destacado que en muchos Estados miembros, una de las figuras políticas en las que se sigue confiando es el alcalde, por su proximidad a la ciudadanía. Y por último, ha subrayado que “las regiones y ciudades están llamadas a asumir un papel más prominente en el futuro, tanto en Europa como en el resto del mundo”.

 

Retos y oportunidades

 

La posterior mesa redonda, “La Conferencia sobre el Futuro de Europa: retos y oportunidades para reimpulsar la UE”, se ha abierto con las intervenciones videograbadas de Guy Verhofstadt, exprimer ministro de Bélgica y exlíder de ALDE, y de Laurence Farreng, europarlamentaria del PDE.

 

Verhofstad ha lamentado la falta de reacción de la Unión Europea antes cuestiones importantes como la crisis de la COVID-19, los fenómenos migratorios, o la falta de capacidad de intervenir en diferentes guerras y conflictos. Asimismo, ha abogado por acabar con la Norma de Unanimidad, “porque es la Norma de Unanimidad la que está bloqueando en la actualidad una serie de decisiones que se deberían haber tomado en el seno de la Unión Europea”, ha afirmado.

 

Por su parte, Laurence Farreng ha subrayado el compromiso de su grupo político, RENEW, de tomar parte en la Conferencia sobre el futuro de Europa poniendo especial énfasis en dos temas: la educación y la cultura.

 

A continuación, Patxi Aldecoa, catedrático de Relaciones Internacionales de la Universidad Complutense de Madrid y presidente del Consejo Federal del Movimiento Europeo, se ha referido a la necesidad de poner en marcha de la Conferencia sobre el Futuro de Europa y más aún de abordar “la reforma de los tratados, ya que es necesario, por un lado equilibrar el peso de las instituciones, favoreciendo a la que representa la ciudadanía europea, es decir, el Parlamento Europeo, así como la necesidad de abordar la ampliación de competencias en ámbitos como la unión fiscal, bancaria, modelo social, política exterior, defensa, migraciones y asilo, etc”.

 

Beatriz Pérez de las Heras, catedrática de Derecho de la Unión Europea de la Universidad de Deusto, ha destacado que la “UE debe reinventar su modelo de gobernanza democrática con objeto de responder a los enormes desafíos derivados de la Covid-19, el Brexit o del inestable y complejo contexto mundial a través de la inteligencia colectiva y el apoyo popular”. “Es el reto que se traslada ahora a la Conferencia”, ha afirmado.

 

Mariola Urrea, profesora titular de Derecho Internacional Público de la Universidad de La Rioja, ha defendido que “la sostenibilidad del proyecto europeo pasa necesariamente por hacer más evidente la naturaleza de la Unión como un sistema de valores, un ecosistema de seguridad jurídica que hace posible el crecimiento económico y el bienestar social, un entorno capaz de garantizar la seguridad personal y territorial de sus ciudadanos, así como un sistema político de gobierno más sofisticado que integra legitimidades procedentes de distintas instancias de poder. Un proyecto, en definitiva, adaptado a los desafíos que impone la globalización y que persigue recuperar para los Estados la influencia que individualmente han perdido y que por sí mismos nunca volverán a tener en un mundo de interdependencias”.

 

El presidente de la UEF Euskadi, José Félix Merladet, y la europarlamentaria y miembro de la presidencia del PDE, Izaskun Bilbao, han actuado como moderadores.

 

Igor Filibi, vicepresidente de Eurobasque y profesor de Relaciones Internacionales de la UPV/EHU, ha clausurado la jornada.

  

Orden: Paseriformes

Flia: Parulidae

Nombre comunes: Ciguita ala azul,Chipe aliazul, reinita aliazul

Nombre cientifico: Vermivora pinus

Nombre Ingles: Blue-winged Warbler

Status: Visitante migratorio no reproductor.

Lugar de Captura:Rabo de gato, Sierra encantada de Bahoruco

Por: Cimarron mayor Panta

~ EL PRIMER REGISTRO FOTOGRAFICO DE ESTA ESPECIE EN LA HISPANIOLA : ~

 

Apreciada Rakel, hoy te entrego mi sueno, uno de mis mayores suenos en fotografia conservacionista y en este duro afan mio de perseguir a estas mariposas con plumas durante 4 anos sin parar, sin dejar de mirar y sin jamas perder las esperanzas de lograr a la menos comun de las ciguitas migratorias y a esta heroina color amarillo limon de Murcia como tu la llamas!

Publicar esta serie ha sido para mi toda una odisea pues no tengo computadora en estos momentos. Asi que cargue con mi disco duro y luego de trabajar hoy lunes espere que que una de las secretarias de mi institucion me diera la oportunidad para ubicar y subir las fotos.

Ni siquiera se como quedaran, pues la computadora donde estoy trabajando es de cuando Colon piso nuestra tierra.

No podia fallarle a mi madrina en un dia especial como hoy!

Dejare todo listo y luego espero poder abrir la serie desde mi celular en el momento justo y adecuado para tu cumpleanos. Si ha sido un dolor de cabeza, pero por ti lo haria 1000 veces como le dijo el amigo al otro en "cometas en el cielo".

Esta si que es una gran primicia y posiblemente las primeras fotografias de esta especie en nuestra isla Hispaniola.Sabia que era posible, mi corazon siempre me hablaba y me lo decia..... El que la persigue la consigue!!

Tanto mirar y buscar hasta encontrarla.

Si supieran como me senti ese dia!! Tenia frente a mi a varias especies de heroinas que revoloteaban de rama en rama, pero de pronto aparecio ella y era imposible ignorar su presencia. No puede ser lo que creo estar viendo!! Mi posicion no era comoda, pues estaba en una pendiente y ya estaba cansado de tener horas afanando con las demas heroinas migratorias, pero estaba donde tenia que estar, en mi sierra encantada!!!!

Llego de golpe y no se donde rayo esta belleza agarro un grillo encima y entre las espinas de la bayahonda.Las rodillas medio se me flojaron y mi corazon se acelero, pues estaba ante mi primer encuentro(Lifer) con esta heroina de los suenos y que jamas imagine ver.

No seran grandes fotos, pero si una gran captura Rakel.

La sirimba que me dio en el momento de verla, no fue tanto por el encuentro, sino porque yo necesitaba capturarla para ti. Era la catpura ideal para tu cumpleanos.Amarilla como tu color favorito, de color limon Murciano y ademas algo nuevo en la mi galeria y las primeras fotografias posiblemente en la Hispaniola.

Gracias la constancia en mi espacio desde el primer dia en que abri mi galeria y haberte ocupado de hacer algo que yo nunca hubiera hecho y es haber etiquetado por completo cada una de mis fotografias.

 

ALGO SOBRE LA ESPECIE.

La ciguita ala azul es una especie con un ligero dimorfismo sexual entre ambos sexos. Los machos adultos tienen la cabeza y las partes ventrales de color amarillo radiante y una fuerte linea negra que cruza sus ojos, . Las plumas cobertoras inferiores de la cola son blancuzcas. La nuca y el dorso son de color amarillo oliváceo. La cola y las alas son gris azulado; en las alas hay dos bandas blancuzcas.

 

Las hembras y los inmaduros son similares a los machos, aunque ligeramente más opacos, además de que tienen algunos matices oliváceos en la corona. Las hembras tienen la zona loreal oliva fusca y los machos inmaduros la presentan negra.

Casi siempre prefiere las regiones altas, en el sotobosque y ecotonos. Se alimenta principalmente de larvas de insectos.

 

Esta es la unica especie que se hibridiza con la ciguita de ala de oro y ese hibrido es toda una belleza!!

Se hibrida ampliamente con el chipe alidorado o ciguita ala de oro (Vermivora chrysoptera) donde coinciden ambas especies, principalmente en la zona de los Grandes Lagos y en Nueva Inglaterra. De esta hibridación se producen dos morfos principales:

 

1-Chipe de Brewster. Tiene un plumaje muy similar a V. chrysoptera y el patrón facial de V. pinus. Es dominante genéticamente y por lo tanto es más común.

2-Chipe de Lawrence. El plumaje del cuerpo es muy similar a V. pinus, pero el patrón de coloración en cabeza y cuello es el de V. chrysoptera. Es recesivo genéticamente y por lo tanto es raro en las poblaciones.

Pese a las diferencias morfológicas, el entrecruzamiento con V. chrysoptera es motivo de que en ocasiones sea considerado coespecífico con este último.

 

Y asi van estas viajeras aladas por el mundo desafiando el oleaje sin timon ni timonel,ligeras de equipaje y viajando sobre un cascaron de nuez, como diria Joaquin Sabina.

Peces de Ciudad x Ana Belén

 

Yo espero que esta serie sea de tu agrado y quien sino tu para merecer a la mas hermosa y menos comun de las heroinas aladas de la migracion.

 

Un abrazo, muchas bendiciones y mucha salud para seguir disfrutando de tu amistad y que mi galeria siga teniendo a la mejor madrina del mundo mundial!!

 

Cimarron mayor Panta

  

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

“GERRAREN HONDAKINETATIK EUROPAKO ETORKIZUNERA.

SCHUMAN ADIERAZPENAREN 70. URTEURRENA”

 

Europar Batasuneko Zuzenbideko adituek eztabaidatu dute gaur EBk datozen urteetako erronkei aurre egiteko berrikusi eta aldatu beharko dituen alderdiei buruz

Enrique Baron Europako Parlamentuko presidente ohi eta Europazale eta Federalisten Erakundeko (UEF-Espainia) presidenteak adierazi duenez, koronabirusaren krisiak “gaur-gaurko eta premiazko eztabaida politiko” bihurtu du Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia (2020-2022).

 

“Banderarik eta aurpegirik gabeko nonahiko etsai honek dakartzan erronkak Europar Batasuneko estatu guztien eta herritar guztien erantzun bateratua behar du, elkartasunaren ildotik, Europaren eraikuntzaren funtsezko printzipioa baita elkartasuna”, azpimarratu du.

 

Baronek “Gerraren hondakinetatik Europaren etorkizunera. Schuman adierazpenaren 70. urteurrenean” izeneko mintegian parte hartu du gaur Bilbon. Europako Alderdi Demokratak (PDE-EDP) eta Sabino Arana Fundazioak antolatu dute gaurko jardunaldia, laster abiatuko den Europako etorkizunari buruzko Konferentziaren baitan.

 

Europako Parlamentuko presidente ohiaren ustez, “bada garaia etorkizuneko asmoa izan behar duen eztabaida finkatu eta hari ekiteko, eta eztabaida horretan indar politiko, ekonomiko, sozial eta kulturalek eta gizarte zibilak ere parte hartu behar dute, herritarren eta, bereziki, gazteen bultzada etikorik onenak bultzatuta”.

 

Baronen aburuz, “hezkuntzak eta ikerketak funtsezko balio estrategikoa dute testuinguru honetan. Krisiari ondoen erantzun dioten herrialdeak ditugu bertako gazteria prestatzen baliabide eta ahalegin gehien erabili dituztenak”.

 

Hori dela eta, Enrique Baronen ustez, “Zorpetze masiboak esangura ematen dio etorkizuna prestatzeko erronkari”, eta “Robinson Crusoeren politikak, berreraikuntzakoak (birusak gehien kaltetutako jarduera eta pertsonentzako laguntzak), landu beharko genituzke eta, aldi berean, ekonomia birmoldatu eta modernizatzekoak, gazteen etorkizuna ez zapuzteko”.

 

Beste alde batetik, Euzkadi Buru Batzarrreko buru eta Europako Alderdi Demokratako presidenteorde Andoni Ortuzarrek gaur bermatu du EAJ-PNVk Diputatuen Kongresuan eta Senatuan “sen ona” erakutsiko duela, Covid-19aren pandemiak eragindako krisi honetan Batasuneko ekonomiak modernitzatzeko xedea duten Europako funtsak esleitzeko orduan, berak ezinbesteko jotzen duen zerbait. Ortuzarrek era berean ohartarazi du Next-Generation funts horiek instrumentalizatzeko arriskuaren inguruan,eta exijitu du funts horien kudeaketa ez dadila egin gaur egun Espainiako politikagintzan nagusi diren “borroka partidista eta elektoralistaren giroan”. Zentzu berean, jeltzaleen buruak konbentzituta esan du “Euskadi prest dagoela erronka horri heltzeko eta eragile dinamizatzaile izateko. Jarrera proaktiboarekin etalankidetza publiko-pribatuan oinarrituta, Euskadiko erakundeek proiektu berritzaileak aurkeztuko dituzte, eduki teknologiko handiarekin; proiektu disruptiboak izango dira etorkizuneko ekonomiarekiko, Europako plataformekin adostuak eta Europako Batzordeak ezarri dituen helburuak betetzeko” .

 

Mireia Zaratek, Sabino Arana Fundazioaren presidenteak, zinez uste du Europaren Etorkizunari buruzko Konferentzia aukera paregabea dela “EB eraldatzeko eta gure garaiko erronkei erantzuteko”, eta azpimarratu du “egiaren ordua” dela, “ausartak izateko eta paradigmak aldatzeko ordua, iraganeko konponbideek ez digutelako gaur egun balio”.

 

Era berean, azpimarratu du “ezin dugula Europar Batasuneko politika zentraletan ahobatezkotasunaren eskakizunarekin jarraitu. Ekinbide hori anakronikoa da, europar proiektuari kalte egin eta barregarri uzteko arriskua duelako, orain dela gutxi Europar Batasunak Bielorrusiari ezarritako zigorren eremuan, Zipreren betoarekin ikusi dugun bezala”.

 

Halaber, Europako Parlamenturako nazioz gaindiko zerrendak onartzearen alde agertu da, “Estatu kideen errealitateak eta interesak gainditzeko eta Europako beharrezko “Demos” delakoa osatzeko.

 

“Eraldaketa-garai honetan, ekintzarik ezak gure amaiera dakar. Ez dugu alde batera utzi behar Europar Batasuna zatitzeko arriskua, gure proiektu erkidea desagerraraz dezakeena”, esan du Zaratek.

 

Beste alde batetik, István Sértö-Radics jaunak, EDPko idazkariorde nagusiak, lau gogoeta eskaini dizkigu bideoz grabaturiko hitzaldi batean. Lehenengoan adierazi duenez, “gaur egun, batasun sendoago baten eta estatu nazionalen sorta baten arteko bidegurutzean gaude; estatu horiek euren interesak aldezten dituzte eta komenitzat jotzen dituzten politikak bideratzen dituzte, hau da, Europa nahierara edo gogara antolatu nahi dute”. Bigarrenik, adierazi du koronabirusaren izurriteak eragindako krisi ekonomikoak “hauskortasunaren aurkako” Batasuna eraikitzeko beharra agerian jarri duela. Bere ustez, “Europak krisiari emandako erantzunak eta finantza-merkatuen egungo baretasunak erakusten dute Europar Batasuna bera “hauskortasunaren aurkakoa” dela eta krisiak iraun duen bitartean indartu egin dela”.

 

Hirugarrenik, azpimarratu du estatu kide askotan, oraindik ere herritarren konfiantza bereganatzen duen kargudun politikoetako bat alkatea dela, herritarrengandik hurbil dagoelako. Azkenik, azpimarratu du “eskualdeek eta hiriek eginkizun garrantzitsuagoa hartu behar dutela etorkizunean, bai Europan, bai munduan”.

 

Erronkak eta aukerak

 

Hitzaldien ondoko mahai-inguruan, “Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia: EB berriro bultzatzeko erronkak eta aukerak” izendatutakoan, Guy Verhofstadt Belgikako lehen ministro ohi eta ALDEko buruzagi ohiak eta Laurence Farreng EDPko kide eta Europako Parlamentuko kideak bideo bidez grabaturiko hitzaldiak entzun ahal izan dira.

 

Verhofstadek deitoratu egin du Europar Batasunaren erantzunik eza hainbat gai garrantzitsuren aurrean, hala nola COVID-19aren krisia, migrazio-gertakariak eta gerra zein gatazketan esku hartzeko gaitasunik eza. Halaber, Ahobatezkotasun Araua indargabetzearen alde agertu da, “Ahobatezkotasun Arauak berak blokeatu egin dituelako Europar Batasunean hartu behar ziren erabaki batzuk”, adierazi du.

 

Bestetik, Laurence Farreng andreak, bera kide den RENEW talde politikoak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzian parte hartzeko engaiamendua azpimarratu du, bi gai bereziki azpimarratuz: hezkuntza eta kultura.

 

Ondoren, Patxi Aldecoa Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Nazioarteko Harremanetako katedradun eta Europako Mugimenduaren Kontseilu Federaleko presidenteak Europaren etorkizunari buruzko Konferentzia abian jartzeko beharraz hitz egin du, areago, “Europako tratatuen erreformari ekiteko beharra”; izan ere, haren iritziz, “alde batetik, beharrezkoa da erakundeen pisua orekatzea, Europako herritarrak ordezkatzen dituenaren –hau da, Europako Parlamentuaren– mesedetan, eta, bestetik, eskumenak gehiagotu behar dira honako arlo hauetan: zerga-batasuna, banku-batasuna, gizarte-eredua, kanpo-politika, defentsa, migrazioak eta asiloa”.

 

Beatriz Pérez de las Heras Deustuko Unibertsitateko Europar Batasuneko Zuzenbideko katedradunak nabarmendu duenez, “EBk bere gobernantza demokratikoaren eredua berrasmatu behar du, Covid-19ak, Brexitek edo munduko testuinguru ezegonkor eta konplexuak sorrarazten dituen erronka larriei adimen kolektiboaren eta herritarren babesaren bidez erantzuteko xedez”. “Une honetan, Konferentziak jorratu beharreko erronka dela” esan du.

 

Mariola Urreak, Errioxako Unibertsitateko Nazioarteko Zuzenbide Publikoko irakasle titularrak, hauxe adierazi du: “Europar proiektuaren iraunkortasunak argi utzi behar du Batasunaren izaera, balio-sistema gisa, hazkunde ekonomikoa eta gizarte-ongizatea ahalbidetzen dituen segurtasun juridikoko ekosistema gisa, herritarren segurtasun pertsonala eta lurraldekoa bermatzeko gai den ingurune gisa, bai eta gobernu-sistema politiko sofistikatuagoa ere, hainbat boteregunetatik datozen legezkotasunak uztartzen dituen tresna gisa. Azken batean, globalizazioak ezartzen dituen erronketara egokitutako proiektua da, estatuentzat banaka galdu duten eragina berreskuratzeko helburua duena, berez, estatuek banan-banan ez baitute berriro izango lehengo eragina, elkarrekiko mendekotasuna nagusi den mundu honen baitan”.

 

Jose Felix Merladet, Euskadiko UEFko presidentea, eta Izaskun Bilbao Europako Parlamentuko kide eta EEPko zuzendaritza-batzordeko kidea izan dira moderatzaileak.

 

Igor Filibi Eurobasqueko presidenteorde eta EHUko Nazioarteko Harremanetako irakasleak eman dio amaiera jardunaldiari.

 

“DESDE LAS RUINAS DE LA GUERRA AL FUTURO DE EUROPA.

70 ANIVERSARIO DE LA DECLARACIÓN SCHUMAN”

 

Especialistas en Derecho de la Unión Europea debaten sobre las diferentes dimensiones que la UE necesitará revisar y cambiar para enfrentarse a los retos de los próximos años

El expresidente del Parlamento Europeo y presidente de la Unión de Europeístas y Federalistas (UEF-España), Enrique Barón, ha afirmado hoy que la crisis del coronavirus ha convertido la Conferencia sobre el futuro de Europa (2020-2022) “en un debate político presente y urgente”.

 

“El desafío que plantea este ubicuo enemigo sin bandera ni rostro exige una respuesta conjunta de todos los Estados y ciudadanos de la Unión, poniendo a prueba la solidaridad, principio esencial de la construcción europea”, ha subrayado.

 

Barón ha participado hoy en Bilbao en el seminario “Desde las ruinas de la guerra al futuro de Europa. En el 70 aniversario de la declaración Schuman” que, en el marco de la Conferencia sobre el futuro de Europa, próxima a arrancar, han organizado el Partido Demócrata Europeo (PDE-EDP) y Sabino Arana Fundazioa.

 

El expresidente del Parlamento Europeo cree que es hora de “consolidar y proyectar con voluntad de futuro un debate en el que deben comprometerse y participar fuerzas políticas, económicas, sociales y culturales y también la sociedad civil, motivando los mejores impulsos éticos de la ciudadanía y en especial de los jóvenes”.

 

Según Barón “la educación y la investigación adquieren un valor estratégico esencial en este contexto. Los países que mejor están reaccionando frente a la crisis son los que dedican más medios y esfuerzos para formar su juventud”.

 

Por ello, Enrique Barón opina que “el endeudamiento masivo tiene sentido para el desafío de preparar el futuro” y que deberíamos elaborar “políticas de Robinson Crusoe, de reconstrucción (ayudas a actividades y a las personas más afectadas por el Covid) y a la vez de reconversión y modernización de la economía para no arruinar el futuro de la juventud”.

 

Por su parte, el presidente del EBB de EAJ-PNV y vicepresidente del PDE, Andoni Ortuzar, ha garantizado que EAJ-PNV aportará, tanto en el Congreso de los Diputados como en el Senado, la “cordura y el sentido común” necesarios a la hora de asignar los fondos europeos destinados a la modernización de las economías de la Unión en esta crisis generada por la pandemia de la Covid-19. Ortuzar ha prevenido, asimismo, contra la instrumentalización de estos fondos Next-Generation, y ha exigido que su gestión no se enmarque en las “luchas partidistas y electoralistas” que vive en la actualidad la política española. En ese sentido, el líder jeltzale se ha declarado convencido de que “Euskadi está preparada para afrontar el reto y ser un agente dinamizador. Con una actitud proactiva y desde la cultura de la colaboración público-privada, las instituciones vascas presentarán proyectos innovadores de alto contenido tecnológico, disruptivos hacia nuestra economía del futuro, consorciados con plataformas europeas y en el marco de los objetivos señalados por la Comisión Europea”.

 

Por su parte, la presidenta de Sabino Arana Fundazioa, Mireia Zarate, se ha mostrado convencida de que la Conferencia sobre el Futuro de Europa es una gran oportunidad “para transformar la UE y dar respuesta a los desafíos de nuestro tiempo” y ha subrayado que “es la hora de la verdad, la hora de ser audaces y de cambiar de paradigmas, porque ya no sirven las fórmulas del pasado”.

 

Asimismo, ha destacado que “no podemos seguir con la exigencia de las unanimidades en políticas centrales de la UE. Es anacrónico, daña y ridiculiza el proyecto europeo como hemos visto recientemente con la aplicación del veto de Chipre a las sanciones europeas a Bielorrusia”.

 

También se ha mostrado partidaria de la aprobación de las listas transnacionales al Parlamento europeo “para trascender de las realidades e intereses de los Estados miembros y conformar el necesario “Demos” europeo”.

 

“En estos tiempos de transformación, la inacción conduce a la postración. No debemos obviar el riesgo existente de fragmentación de la UE que puede abocarnos a la desaparición de nuestro propio proyecto en común”, ha concluido Zarate.

 

Por otra parte, el vicesecretario general del PDE, István Serto-Radics, en una intervención videograbada, ha dejado cuatro reflexiones. En la primera de ellas ha afirmado que “hoy en día nos encontramos en una encrucijada entre una Unión más integrada y un mosaico de Estados nacionales que defienden sus propios intereses y eligen las políticas que les convienen, es decir, una Europa "a la carta”. En segundo lugar, ha señalado que la crisis económica inducida por la epidemia del coronavirus ha subrayado la necesidad de construir una Unión "antifrágil". En su opinión, “la respuesta europea a la crisis y la actual calma de los mercados financieros muestran que la propia Unión Europea es "antifrágil", que se ha fortalecido durante el transcurso de la crisis”.

 

En tercer lugar, ha destacado que en muchos Estados miembros, una de las figuras políticas en las que se sigue confiando es el alcalde, por su proximidad a la ciudadanía. Y por último, ha subrayado que “las regiones y ciudades están llamadas a asumir un papel más prominente en el futuro, tanto en Europa como en el resto del mundo”.

 

Retos y oportunidades

 

La posterior mesa redonda, “La Conferencia sobre el Futuro de Europa: retos y oportunidades para reimpulsar la UE”, se ha abierto con las intervenciones videograbadas de Guy Verhofstadt, exprimer ministro de Bélgica y exlíder de ALDE, y de Laurence Farreng, europarlamentaria del PDE.

 

Verhofstad ha lamentado la falta de reacción de la Unión Europea antes cuestiones importantes como la crisis de la COVID-19, los fenómenos migratorios, o la falta de capacidad de intervenir en diferentes guerras y conflictos. Asimismo, ha abogado por acabar con la Norma de Unanimidad, “porque es la Norma de Unanimidad la que está bloqueando en la actualidad una serie de decisiones que se deberían haber tomado en el seno de la Unión Europea”, ha afirmado.

 

Por su parte, Laurence Farreng ha subrayado el compromiso de su grupo político, RENEW, de tomar parte en la Conferencia sobre el futuro de Europa poniendo especial énfasis en dos temas: la educación y la cultura.

 

A continuación, Patxi Aldecoa, catedrático de Relaciones Internacionales de la Universidad Complutense de Madrid y presidente del Consejo Federal del Movimiento Europeo, se ha referido a la necesidad de poner en marcha de la Conferencia sobre el Futuro de Europa y más aún de abordar “la reforma de los tratados, ya que es necesario, por un lado equilibrar el peso de las instituciones, favoreciendo a la que representa la ciudadanía europea, es decir, el Parlamento Europeo, así como la necesidad de abordar la ampliación de competencias en ámbitos como la unión fiscal, bancaria, modelo social, política exterior, defensa, migraciones y asilo, etc”.

 

Beatriz Pérez de las Heras, catedrática de Derecho de la Unión Europea de la Universidad de Deusto, ha destacado que la “UE debe reinventar su modelo de gobernanza democrática con objeto de responder a los enormes desafíos derivados de la Covid-19, el Brexit o del inestable y complejo contexto mundial a través de la inteligencia colectiva y el apoyo popular”. “Es el reto que se traslada ahora a la Conferencia”, ha afirmado.

 

Mariola Urrea, profesora titular de Derecho Internacional Público de la Universidad de La Rioja, ha defendido que “la sostenibilidad del proyecto europeo pasa necesariamente por hacer más evidente la naturaleza de la Unión como un sistema de valores, un ecosistema de seguridad jurídica que hace posible el crecimiento económico y el bienestar social, un entorno capaz de garantizar la seguridad personal y territorial de sus ciudadanos, así como un sistema político de gobierno más sofisticado que integra legitimidades procedentes de distintas instancias de poder. Un proyecto, en definitiva, adaptado a los desafíos que impone la globalización y que persigue recuperar para los Estados la influencia que individualmente han perdido y que por sí mismos nunca volverán a tener en un mundo de interdependencias”.

 

El presidente de la UEF Euskadi, José Félix Merladet, y la europarlamentaria y miembro de la presidencia del PDE, Izaskun Bilbao, han actuado como moderadores.

 

Igor Filibi, vicepresidente de Eurobasque y profesor de Relaciones Internacionales de la UPV/EHU, ha clausurado la jornada.

 

Tucson, Arizona | May 4, 2025

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

Orden :Passeriformes

Flia: Parulidae

Nombre comun:, Ciguita saltarina, Chipe de tierra, chipe suelero, patico

Nombre cientifico: Seiurus aurocapilla

No. Ingles: Ovenbird

Status: Visitante migratorio - No reproductor.

Lugar de captura: Jardin Botánico Nacional. Rep. Dom.

Estatus: Visitante migratorio no reproductor

Por Cimarron mayor Panta

Muitíssimo obrigado ao Bertrando Campos, por, mais uma vez, me corrigir e identificar corretamente esta ave.

Veja um pescando com pipoca servindo como isca: www.youtube.com/watch?v=22AjHKT5oFc

 

Socozinho (Butorides striata) Striated Heron

Socozinho (Butorides striata) (Linnaeus, 1758), fotografado no Parque Olhos D'Água, em Brasília, Brasil.

O socozinho é uma ave da ordem Pelecaniformes da família Ardeidae. Conhecido também como socó-estudante, soco-í e socó-mirim (Pará), socó-mijão e socó-tripa.

 

Butorides - do gênero Butor = bútio + ides, do grego = semelhante, parecido; striatus - do latim striatus = faixa, listra.

 

Tem cerca de 36 centímetros. É inconfundível, devido às suas pernas curtas e amarelas e pelo seu andar agachado.

Alimenta-se com peixes, insetos aquáticos (imagos e larvas), caranguejos, moluscos, anfíbios e répteis. Permanece imóvel por longos períodos, empoleirado sobre a água ou em suas proximidades, à espera de presas.

Vive solitário o ano inteiro. No período reprodutivo, costuma fazer seus ninhos separado das demais aves da família ou mesmo da espécie, sendo raro encontrar colônias desse socó. Não chega a desenvolver uma plumagem especial de reprodução como as garças. A íris e as pernas ficam vermelhas nessa fase. Às vezes nidifica em colônias. Constrói seu ninho sobre árvores ou arbustos nos brejais. Os ovos são esverdeados ou verde-azulados (às vezes brancos ou esbranquiçados), uniformes. Põe 3 a 4 ovos.

Os adultos costumam coletar o alimento da prole a grande distância do ninhal. A procriação procede geralmente no início ou no fim da estação seca, quando o alimento para as aves aquáticas é normalmente mais farto.

Vive em qualquer lugar que haja água. Tanto no interior do continente como nos manguezais. É migratório. Anda como se esgueirasse, a passos largos e como se observasse um perigo ou uma oportunidade. Voa devagar, com o pescoço encolhido e as pernas esticadas. Para dormir, não volta a cabeça para trás, e sim mantém o bico dirigido para a frente. Costuma colocar o bico verticalmente para baixo de encontro ao peito dentre a plumagem, o qual oculta completamente. Gosta de dias chuvosos e escuros, sente-se à vontade tanto com espécies noturnas como diurnas.

Presente em todo o Brasil e nas regiões de clima quente ao redor do planeta, na América, África, Ásia, Austrália e ilhas do oeste do Oceano Pacífico. (Informações retiradas do site Wiki Aves : wikiaves.com.br/socozinho)

 

Striated Heron (Butorides striata)

 

Following, a text, in english, from Wikipedia, the free encyclopedia:

 

The Striated Heron, Butorides striata, also known as Mangrove Heron, Little Heron or Green-backed Heron, is a small heron. Striated Herons are mostly non-migratory and noted for some interesting behavioral traits. Their breeding habitat is small wetlands in the Old World tropics from west Africa to Japan and Australia, and in South America. Vagrants have been recorded on oceanic islands, such as Chuuk and Yap in the Federated States of Micronesia, the Marianas and Palau; the bird recorded on Yap on February 25, 1991, was from a continental Asian rather than from a Melanesian population, while the origin of the bird seen on Palau on May 3, 2005 was not clear.[1]

This bird was long considered to be conspecific with the closely related North American species, the Green Heron, which is now usually separated as B. virescens, as well as the Lava Heron of the Galápagos Islands (now B. sundevalli, but often included in B. striata, e.g. by BirdLife International[2]); collectively they were called "green-backed herons".

Adults have a blue-grey back and wings, white underparts, a black cap and short yellow legs. Juveniles are browner above and streaked below.

These birds stand still at the water's edge and wait to ambush prey, but are easier to see than many small heron species. They mainly eat small fish, frogs and aquatic insects. They sometimes use bait, dropping a feather or leaf carefully on the water surface and picking fish that come to investigate[3].

They nest in a platform of sticks measuring between 20–40 cm long and 0.5–5 mm thick. The entire nest measures some 40–50 cm wide and 8–10 cm high outside, with an inner depression 20 cm wide and 4–5 cm deep. It is usually built in not too high off the ground in shrubs or trees but sometimes in sheltered locations on the ground, and often near water. The clutch is 2–5 eggs, which are pale blue and measure around 36 by 28 mm.[4]

An adult bird was once observed in a peculiar and mysterious behavior: while on the nest, it would grab a stick in its bill and make a rapid back-and-forth motion with the head, like a sewing machine's needle. The significance of this behavior is completely unknown: While such movements occur in many other nesting birds where they seem to compact the nest, move the eggs, or dislodge parasites, neither seems to have been the case in this particular Striated Heron.[4]

Young birds will give a display when they feel threatened, by stretching out their necks and pointing the bill skywards. In how far this would deter predators is not known.[4]

Widespread and generally common, the Striated Heron is classified as a Species of Least Concern by the IUCN; this holds true whether the Lava Heron is included in B. striata or not.

www.youtube.com/watch?v=qD_vM1t6hO4&feature=related

 

Nombre científico: Setophaga petechia

Nombre común: Reinita dorada

English name: Yellow Warbler

Lugar: Medellin, Colombia

© Wilmer Quiceno

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

Sant'Alessio Siculo is a comune (municipality) in the Province of Messina in the Italian region Sicily, located about 180 km east of Palermo and about 35 km southwest of Messina.Its main attraction is a castle built by the Byzantine emperor Alexios I Comnenos in his war against the Normans and the Arabs, who also held it.Local production is prevalently based upon agricultural and fish products: citrus fruit, grain, legumes, almonds, grapes, olives, fruit; anchovies, sardines, swordfishes and squids. The village derives its name from the old church of Sant'Alessio with the addition Siculo to distinguish it from two other homonymous communes which are in province of Pavia and Reggio Calabria. The village was developing along the coast that goes from Capo Sant'Alessio (defined by Greek Argennon akron, that is silver cape) and on its eastern top rose a medieval castle, to swollen stream of Agrò. From1452 to 1717 it was property of De Angelicas, Romano Colonnas, Furnaros, and Paternò Castellos. Only in 1948 the commune reached administrative autonomy.Besides the castle, there are the ancient house said "delle decime" (of Tithes), the Quartiere di Mezzo which is made up of 1600 houses and a portal of 1770 and the sculpture "Alaluna" a work created by the artist Nino Ucchino in honour of Pier Paolo Pasolini.

  

Sant'Alessio Siculo è un comune italiano di 1.493 abitanti della provincia di Messina in Sicilia.Fa parte del comprensorio della Valle d'Agrò e aderisce all'Unione dei Comuni delle Valli joniche dei Peloritani.La regione costiera in cui si trova l'abitato di Sant'Alessio è stata scarsamente popolata in epoca medioevale, a causa dell'elevata esposizione di quell'area alle incursioni dei pirati saraceni. In questo periodo l'epicentro delle attività socio-economiche (prevalentemente agricoltura e pesca) che si svolgevano a Sant'Alessio era Forza d'Agrò, oggi comune contiguo e all'epoca città di primaria importanza. Di questo periodo storico rimangono alcune tracce nel quartiere vecchio, immediatamente sottostante il promontorio su cui sorge Forza d'Agrò.La cessazione della minaccia di incursioni dal mare e lo sviluppo delle vie di comunicazione costiere hanno prodotto in tutta la regione un lento ed inesorabile flusso migratorio dalle località montane, un tempo unico rifugio sicuro, a quelle costiere, maggiormente integrate in un sistema economico non di pura sussistenza. Ciò ha comportato per Sant'Alessio un significativo incremento demografico associato alla crescita del nucleo urbano; nel dopoguerra Sant'Alessio, precedentemente frazione di Forza d'Agrò, assume lo status di comune.All'interno del territorio comunale, sul promontorio noto come Capo Sant'Alessio sorge un castello di epoca normanna. Sulle pendici montuose del Capo sono ancora visibili i resti di fornaci utilizzate per il trattamento della calce. Nel quartiere della Madonna del Carmelo si trova una chiesa risalente anch'essa al periodo normanno. Sempre nella stessa zona, come anche in altre, sono presenti edifici residenziali antichi, in parte abbandonati. Il paese ospita inoltre la Villa Genovese.

 

Font : Wikipedia

 

www.youtube.com/watch?v=oI80ZXSAgKc

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

A barragem da Itaipu não representa um grande obstáculo à migração dos peixes no Rio Paraná. Desde dezembro de 2002, um rio artificial faz a ligação do reservatório com o rio, a jusante da usina.

 

Com 10 km de extensão, o Canal da Piracema permite aos peixes migradores chegar às áreas de reprodução e berçários acima da usina no período da piracema, a migração reprodutiva, e seu retorno no período de outono e inverno, quando ocorre a migração trófica para áreas de alimentação. A ligação é fundamental para a conservação da biodiversidade.

 

O Canal da Piracema usa um trecho do leito do Rio Bela Vista para vencer o desnível médio de 120 metros existente entre o Rio Paraná e a superfície do reservatório. A foz do Rio Bela Vista está a 2,5 km abaixo da barragem.

 

As corredeiras são intercaladas por lagoas, de forma a propiciar um remanso para os peixes que estão subindo em direção ao reservatório. Nas lagoas, as espécies (migradoras ou não) podem eventualmente se alimentar e descansar.

 

A construção do Canal da Piracema foi precedida por um estudo denominado “A ictiofauna de ocorrência no Rio Bela Vista”, que avaliou se o córrego teria condições de permitir a passagem das espécies migratórias do Rio Paraná.

 

A Itaipu estuda a migração de peixes no Rio Paraná em parceria com o Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste (Gerpel), a usina hidrelétrica binacional de Yaciretá (Argentina e Paraguai) e a usina de Porto Primavera (na divisa de São Paulo e Mato Grosso do Sul).

 

A atuação conjunta permite o acompanhamento da dispersão das espécies ao longo de 1.000 km no Rio Paraná e seus afluentes, o que fornece informações sobre o ciclo migratório e auxilia a implementação de medidas de redução de impactos ambientais.

 

A ictiofauna também é monitorada no Canal da Piracema, em uma parceria da Itaipu com a Universidade Estadual de Maringá (UEM) e a Universidade Estadual do Oeste do Paraná (Unioeste).

 

Até agosto de 2006, passaram pelo Canal da Piracema cerca de130 espécies migradoras e não migradoras, o equivalente a cerca de 70% das espécies de peixes conhecidos da região.

 

Espécies de grande porte, como dourados, pacus, curimbas, jaús e surubins, têm seu comportamento observado com o implante de radiotransmissores. Os sinais são captados por cinco estações de radiorrecepção, dispostos ao longo do Canal da Piracema, com a finalidade de armazenar as informações sobre a dispersão dos exemplares marcados.

 

Os resultados evidenciam a utilização do Canal da Piracema tanto para a migração ascendente, em direção ao reservatório, como descendente, em direção ao Rio Paraná. Há registros de exemplares marcados em Itaipu que migraram 625 km até o lago artificial da usina de Porto Primavera.

 

Concebido como um autêntico elo da vida, o Canal da Piracema tem ainda outra finalidade: a promoção do esporte. Parte das corredeiras, o chamado Canal de Itaipu, servem para a prática de esportes náuticos de competição, como canoagem de rafting e slalon.

 

Com 430 metros de extensão e desnível de 7,2 metros, o Canal de Itaipu está projetado para criar o regime turbulento característico das águas bravas, quando necessário, e para manter a sua transposição em todas as vazões possíveis, que variam de 5 m³/s a 12 m³/s.

 

Conta com obstáculos naturais (blocos de pedra) e artificiais para competições, permitindo a modulação das correntezas.

---------------------

The Itaipu dam no longer represents a major obstacle to fish migration on the Paraná River. Since December 2002 a man-made waterway connects the reservoir to the river, downstream from the power plant.

 

At 10 km long, the Spawning Channel allows migrating fish to reach reproduction and nursery areas upstream from the power plant during the spawning period and swim back in the fall and winter, the time of trophic migration to feeding areas. The connection is essential for biodiversity preservation.

 

The Spawning Channel uses a stretch of the Bela Vista River bed to overcome the average 120 meter difference in level existing between the Paraná River and the reservoir surface. The mouth of the Bela Vista River is 2.5 km below the site of the dam.

 

Rapids are interspersed with lagoons that work as resting areas for fish swimming upstream toward the dam. The lagoons allow species, whether migrating or not, to feed and take a break.

 

The construction of the Spawning Channel was preceded by a study called “The ichthyofauna found on the Bela Vista River”, which evaluated whether the stream would support the migration of species from the Paraná River.

 

Itaipu studies fish migration on the Paraná River in collaboration with the Unioeste Research Group on Fishing Resources and Limnology (Grupo de Pesquisas em Recursos Pesqueiros e Limnologia da Unioeste - Gerpel), the Yaciretá binational hydroelectric power plant (Argentina and Paraguay) and the Porto Primavera power plant (on the São Paulo and Mato Grosso do Sul border).

 

The joint effort enables the companies to monitor species dispersion along 1,000 km on the Paraná River and its tributaries, providing information on migratory cycles and helping implement environmental impact reduction procedures.

 

Itaipu also monitors fish population on the Spawning Channel in collaboration with the State University of Maringá (UEM) and the State University of Western Paraná (Unioeste).

 

Until August 2006, the Spawning Channel had been used by approximately 130 migrating and non-migrating species, an amount equivalent to nearly 70% of the fish species known in the area.

 

The behavior of large-size species like dourados, pacus, curimbas, jaús and surubins is monitored via implanted radio transmitters. Signals are received by five radio reception stations located along the Spawning Channel and designed to store dispersion information regarding the animals fitted with the equipment.

 

The results show that the Spawning Channel is used both for upstream migration towards the reservoir as well as downstream migration towards the Paraná River. There are records of animals tracked by Itaipu which have migrated 625 km up to the artificial lake at the Porto Primavera power plant.

 

Conceived as a genuine life line, the Spawning Channel has yet another purpose: the promotion of sports. A section of rapids called the Itaipu Channel is used for the practice of competitive water sports like rafting and slalom kayaking.

 

With length of 430 m and drop of 7.2 m, the Itaipu Channel was designed to generate the rough conditions typical of wild waters, when required, and to maintain its conversion at all possible flows, which range from 5 m³/s to 12 m³/s.

 

It has natural (boulders) and man-made obstacles for competitions, thus allowing currents to be modulated.

---------------------

La represa de Itaipu ya no representa un obstáculo infranqueable a la migración de los peces en el río Paraná. Desde diciembre de 2002, un canal artificial materializa la unión entre el embalse de Itaipu y el cauce del río Paraná, aguas abajo de la descarga de la central hidroeléctrica.

 

Con 10 km de extensión, el Canal de la Piracema permite que a fines de la primavera los peces migratorios remonten al canal para alcanzar a sus áreas de reproducción arriba de la represa, y que en el período de otoño e invierno realicen la migración trófica en el sentido contrario hacia las áreas de alimentación. Esta comunicación es fundamental para la conservación de la biodiversidad.

 

El Canal de la Piracema aprovecha un tramo del lecho del río Bellavista para vencer al desnivel medio de 120 metros existente entre el río Paraná y la superficie del embalse. La desembocadura del río Bellavista se halla a 2,5 km más abajo de la represa.

 

Los trechos correntosos del canal son intercalados por lagunas para propiciar un remanso para los peces que ascienden en dirección al embalse. Dentro de las lagunas, las especies (migratorias o no) pueden eventualmente alimentarse y descansar.

 

La construcción del Canal de la Piracema fue precedida por un estudio denominado "La ictiofauna en el río Bella Vista", que sirvió para evaluar si el canal tendría condiciones de permitir el paso de las especies migratorias del río Paraná.

 

La Itaipu estudia la migración de peces en el río Paraná en sociedad con el Grupo de Investigaciones en Recursos Pesqueros y Limnología de la Unioeste (Gerpel), la central hidroeléctrica binacional de Yaciretá (Paraguay y Argentina), y la central de Puerto Primavera (en a divisa de São Paulo y Mato Grosso do Sul).

 

Esta acción conjunta permite acompañar a la dispersión de las especies a lo largo de 1.000 km en el río Paraná y sus afluentes, lo que proporciona informaciones sobre el ciclo migratorio y auxilia la implementación de medidas de reducción de impactos ambientales.

 

La ictiofauna también es monitoreada dentro del Canal de la Piracema por la Itaipu en sociedad con la Universidad Estatal de Maringá (UEM) y la Universidad Estatal del Oeste del Paraná (Unioeste).

 

Hasta agosto de 2006, pasaron por el Canal de la Piracema ejemplares de cerca de 130 especies migratorias y no migratorias, el equivalente a cerca del 70% de las especies conocidas de peces de la región.

 

El comportamiento de las especies de gran tamaño, como dorados, pacús, curimbas, jaús y surubíes, es observado por medio del implante de radio transmisores. Las señales son captadas por cinco estaciones de radio recepción, dispuestas a lo largo del Canal de la Piracema con la finalidad de almacenar informaciones sobre la dispersión de los ejemplares marcados.

 

Los resultados evidencian la utilización del Canal de la Piracema tanto para la migración ascendente, en dirección al embalse, como descendente, en dirección al río Paraná. Hay registros de ejemplares marcados en Itaipu que migraron 625 km hasta el lago artificial de la central de Puerto Primavera.

 

Concebido como un auténtico eslabón de la vida, el Canal de la Piracema tiene, además, otra finalidad: la promoción del deporte. Parte de las correderas, el llamado Canal de Itaipu, sirve para la práctica de deportes náuticos de competición, como canotaje, rafting y slalom.

 

Con 430 m de extensión y desnivel de 7,2 m, el sector de aguas bravas Canal de Itaipu fue proyectado para crear el régimen turbulento característico de las aguas para competición, y para mantener su transposición en todos los caudales posibles, que varían desde 5 m3/s hasta 12 m3/s,

 

Cuenta con obstáculos naturales (rocas) y artificiales (bloques de piedra) para las competencias, que a la vez permiten la modulación de las corrientes.

This migratory Broad-winged Hawk can be wrongly identified as a Road side Hawk if you don´t watch his eyes color carefully. This one has redish eyes while in the other they are yellow.

 

Etimología: Gavilán Aliancho.

Del latín buteo: Gavilán.

Del griego >platys: Ancho + pteron: Ala.

 

Orden: ACCIPITRIFORMES

Familia: Accipitridae

Genero: Buteo

Nombres comunes: Gavilán Aliancho, Busardo Aliancho

Nombre científico: Buteo platypterus

Nombre en ingles: Broad-winged Hawk

de captura: El Poblado

Región: Medellín, Colombia

Por: Carlos Iván Restrepo Jaramillo

 

Pato Turco, Porrón Menor, Lesser Scaup. Aythya affinis.

Pato de Florida, Blue Winged Teal. Anas discors. Visitante no reproductor.

Reserva Ecológica Ojos Indígenas.

The Eurasian Collared Dove, Streptopelia decaocto, also spelled Eurasian Collared-Dove or called simply the Collared Dove,is one of the great colonisers of the avian world. Its original range was warmer temperate regions from southeastern Europe to Japan. However, in the twentieth century it expanded across the rest of Europe, reaching as far west as Great Britain by 1953; breeding in Britain for the first time in 1956, and Ireland soon after. It also now breeds north of the Arctic Circle in Scandinavia. It is not migratory.

It was introduced into the Bahamas in the 1970s and spread to Florida by 1982. Its stronghold in North America is still the Gulf Coast, but it is now found as far south as Veracruz, as far west as California, and as far north as British Columbia, the Great Lakes, and Central Saskatchewan. Its impact on native species is as yet unknown; it appears to occupy an ecological niche between that of the Mourning Dove and Rock Pigeon.

A profile of a collared dove.It breeds wherever there are trees for nesting, laying two white eggs in a stick nest. The eggs are incubated by the female during the night and by the male during the day. Incubation lasts 14-18 days, and young fledge after 15-19 days. It is not wary and is often found around human habitation.

This is a medium sized dove, color in the range of buff grey with a darker back and a blue-grey underwing patch. It is substantially larger than the common Mourning Dove, and larger specimens may exceed six ounces in weight, and exceed fourteen inches in length from tip of beak to tip of tail, with a wingspan that occasionally exceeds 18 inches. The tail feathers are tipped white. It has a black half-collar on its nape from which it gets its name. The short legs are red and the bill is black. The iris is reddish brown, but from a distance the eyes appear to be black, as the pupil is relatively large and only a narrow rim of reddish-brown eye colour can be seen around the black pupil.

This is a gregarious species, and sizable winter flocks will form where there are food supplies such as grain which is its main food as well as seeds, shoots and insects. The song is a coocoo, coo repeated many times. It is phonetically similar to the Greek, decaocto ('eighteen'), to which the bird owes its name. Occasionally it also makes a harsh loud mechanical-sounding call lasting about 2 seconds, particularly when landing in the summer.

The males have an unusual mating display, consisting of a rapid nearly vertical climb to height, followed by a long glide downward in a spiral. At all other times, flight is typically direct without gliding.

 

La tortora dal collare orientale (Streptopelia decaocto) è un uccello che fa parte della sottofamiglia dei Columbinae, originario dell'Asia, ma nel XX secolo ha avuto una forte espansione in Europa.

La taglia media è di 32 cm di lunghezza, e 165 grammi di peso. Il suo colore è il grigio-rosso o caffellatte, leggermente più scuro sul dorso; le ali hanno apice bruno scuro e in volo la coda appare bianca a base nera. Sul collo spicca uno stretto collarino nero.

Di forme più slanciate rispetto al piccione domestico, è molto simile alla tortora domestica.

Originaria dell' Asia meridionale, la Tortora dal collare orientale può essere incontrata in buona parte dell'Eurasia ed in Africa del nord; alcuni esemplari si sono visti anche in America del Nord. All'inizio del XX secolo la Tortora dal collare orientale era presente in Europa soltanto all'estremo sud-est della Penisola balcanica. Successivamente ha ampliato in modo spettacolare il suo areale distributivo, colonizzando tutto il continente .Questo tipo di tortora è un uccello stanziale (non migratorio) non autoctono (sicuramente importato negli anni ’70), ma ormai molto comune e diffuso allo stato selvaggio in Sardegna

  

Font : Wikipedia

Durante la reunión se hablo de la importancia de impulsar a la economía de estados fronterizos.

 

Ver boletín del evento en:

es.scribd.com/doc/235859321/23-03-2010-El-Gobernador-Guil...

 

www.slideshare.net/GuillermoPadres/b0310102

 

Más recursos para seguridad de estados fronterizos: GPE

 

Morelia, Michoacán.- Una mayor cantidad de recursos para programas y acciones que garanticen la seguridad, crecimiento y estabilidad social de la frontera sonorense, solicitó el Gobernador Guillermo Padrés, durante su participación en la 38 Reunión Ordinaria de la Conferencia Nacional de Gobernadores.

 

El Gobernador de Sonora se sumó a su homólogo de Tamaulipas, Eugenio Hernández, en el sentido de que Gobierno Federal y Congreso de la Unión destinen mayores recursos para enfrentar las necesidades y problemáticas que se generan en los estados fronterizos con Estados Unidos.

 

“Necesitamos el apoyo del Gobierno Federal, del Congreso de la Unión, con programas emergentes, ya que somos la primer vista de México, somos quienes recibimos, somos la imagen de México”, subrayó.

 

Padrés Elías precisó que debido a que Sonora es corredor natural del crimen organizado hacia el mercado más grande del mundo, sumado al problema migratorio, que deriva en el establecimiento o paso de miles de connacionales en ciudades como Nogales o San Luis Río Colorado, las necesidades a enfrentar se incrementan considerablemente.

 

Comentó que tanto Sonora, como Nuevo León, Chihuahua o Baja California no solicitan recursos porque sean estados o municipios más importantes que el resto del país, sino que por su ubicación geográfica aglutinan necesidades extras al resto de las entidades.

 

El Gobernador Padrés confió en recibir el apoyo del Congreso de la Unión y del Gobierno Federal, para emprender programas que permitan garantizar el crecimiento de las ciudades fronterizas, dotarlas de servicios básicos, e implementar acciones que garanticen la seguridad de los ciudadanos.

 

Esta propuesta recibió el apoyo unánime de los Gobernadores que asistieron a esta edición de la CONAGO, por lo que se analizará y los avances de resultados se informarán en el próximo encuentro de este organismo, a celebrarse en Tamaulipas.

Con una extensión de 90 kilómetros de largo y 45 de ancho (aprox.), el Salar de Atacama es el 3º salar más grande del mundo. Su origen se debe a una inmensa laguna salobre que con el tiempo al evaporarse, depositó una gruesa costra en su superficie. Hoy en día la filtración de aguas subterráneas ricas en sales minerales y las temperaturas extremas de día y noche también ayudan a mantener esta costra de sal. En una noche de invierno hay hasta 20 grados bajo cero en el centro del salar y en un día de verano fácilmente se dan unos 40 grados Celsius. En estas condiciones encontramos a varias especies de aves, como los caitíes, los playeros y en especial los flamencos, en donde se destacan tres especies : flamenco chileno, flamenco andino y flamenco de James, este último migratorio. La base de este ecosistema se encuentra en los microorganismos vegetales y animales que pululan en las pequeñas lagunas. Existen dos áreas protegidas en el Salar de Atacama que pertenecen a la Reserva Nacional Los Flamencos.

 

Foto tomada desde el Cerro La Cruz a 3.000 m.s.n.m.

----------------------------

 

This is the third biggest saltlake in the World with a surface of 90 kms. long and 45 kms. wide. The filtrated underground waters originated this saltlake long time ago. These waters concentrate mineral salts and when evaporate, produce a thick salt crust. The extreme temperatures in the day and night help this process. In a winter night the temperature reach 20 Celsius degrees minus and in a summer day the temperature reaches 40 Celsius degrees. This situation occurs at the heart of the saltlake. There are several species of birds, like flamingos, sand pipers and Andean avocet. The vegetal and animal microorganisms that live in the lagoons are the base of the food chain. This sector is another part of the National Reserve Los Flamencos

 

Taked from La Cruz Hill, over 3.000 m.o.s.l.

Se trataron temas como la economía y la seguridad pública.

 

Ver boletín del evento en:

es.scribd.com/doc/235859321/23-03-2010-El-Gobernador-Guil...

 

www.slideshare.net/GuillermoPadres/b0310102

 

Más recursos para seguridad de estados fronterizos: GPE

 

Morelia, Michoacán.- Una mayor cantidad de recursos para programas y acciones que garanticen la seguridad, crecimiento y estabilidad social de la frontera sonorense, solicitó el Gobernador Guillermo Padrés, durante su participación en la 38 Reunión Ordinaria de la Conferencia Nacional de Gobernadores.

 

El Gobernador de Sonora se sumó a su homólogo de Tamaulipas, Eugenio Hernández, en el sentido de que Gobierno Federal y Congreso de la Unión destinen mayores recursos para enfrentar las necesidades y problemáticas que se generan en los estados fronterizos con Estados Unidos.

 

“Necesitamos el apoyo del Gobierno Federal, del Congreso de la Unión, con programas emergentes, ya que somos la primer vista de México, somos quienes recibimos, somos la imagen de México”, subrayó.

 

Padrés Elías precisó que debido a que Sonora es corredor natural del crimen organizado hacia el mercado más grande del mundo, sumado al problema migratorio, que deriva en el establecimiento o paso de miles de connacionales en ciudades como Nogales o San Luis Río Colorado, las necesidades a enfrentar se incrementan considerablemente.

 

Comentó que tanto Sonora, como Nuevo León, Chihuahua o Baja California no solicitan recursos porque sean estados o municipios más importantes que el resto del país, sino que por su ubicación geográfica aglutinan necesidades extras al resto de las entidades.

 

El Gobernador Padrés confió en recibir el apoyo del Congreso de la Unión y del Gobierno Federal, para emprender programas que permitan garantizar el crecimiento de las ciudades fronterizas, dotarlas de servicios básicos, e implementar acciones que garanticen la seguridad de los ciudadanos.

 

Esta propuesta recibió el apoyo unánime de los Gobernadores que asistieron a esta edición de la CONAGO, por lo que se analizará y los avances de resultados se informarán en el próximo encuentro de este organismo, a celebrarse en Tamaulipas.

Muitíssimo obrigado ao Bertrando Campos, por, mais uma vez, me corrigir e identificar corretamente esta ave.

Veja um pescando com pipoca servindo como isca: www.youtube.com/watch?v=22AjHKT5oFc

 

Socozinho (Butorides striata) Striated Heron

Socozinho (Butorides striata) (Linnaeus, 1758), fotografado no Parque Olhos D'Água, em Brasília, Brasil.

O socozinho é uma ave da ordem Pelecaniformes da família Ardeidae. Conhecido também como socó-estudante, soco-í e socó-mirim (Pará), socó-mijão e socó-tripa.

 

Butorides - do gênero Butor = bútio + ides, do grego = semelhante, parecido; striatus - do latim striatus = faixa, listra.

 

Tem cerca de 36 centímetros. É inconfundível, devido às suas pernas curtas e amarelas e pelo seu andar agachado.

Alimenta-se com peixes, insetos aquáticos (imagos e larvas), caranguejos, moluscos, anfíbios e répteis. Permanece imóvel por longos períodos, empoleirado sobre a água ou em suas proximidades, à espera de presas.

Vive solitário o ano inteiro. No período reprodutivo, costuma fazer seus ninhos separado das demais aves da família ou mesmo da espécie, sendo raro encontrar colônias desse socó. Não chega a desenvolver uma plumagem especial de reprodução como as garças. A íris e as pernas ficam vermelhas nessa fase. Às vezes nidifica em colônias. Constrói seu ninho sobre árvores ou arbustos nos brejais. Os ovos são esverdeados ou verde-azulados (às vezes brancos ou esbranquiçados), uniformes. Põe 3 a 4 ovos.

Os adultos costumam coletar o alimento da prole a grande distância do ninhal. A procriação procede geralmente no início ou no fim da estação seca, quando o alimento para as aves aquáticas é normalmente mais farto.

Vive em qualquer lugar que haja água. Tanto no interior do continente como nos manguezais. É migratório. Anda como se esgueirasse, a passos largos e como se observasse um perigo ou uma oportunidade. Voa devagar, com o pescoço encolhido e as pernas esticadas. Para dormir, não volta a cabeça para trás, e sim mantém o bico dirigido para a frente. Costuma colocar o bico verticalmente para baixo de encontro ao peito dentre a plumagem, o qual oculta completamente. Gosta de dias chuvosos e escuros, sente-se à vontade tanto com espécies noturnas como diurnas.

Presente em todo o Brasil e nas regiões de clima quente ao redor do planeta, na América, África, Ásia, Austrália e ilhas do oeste do Oceano Pacífico. (Informações retiradas do site Wiki Aves : wikiaves.com.br/socozinho)

 

Striated Heron (Butorides striata)

 

Following, a text, in english, from Wikipedia, the free encyclopedia:

 

The Striated Heron, Butorides striata, also known as Mangrove Heron, Little Heron or Green-backed Heron, is a small heron. Striated Herons are mostly non-migratory and noted for some interesting behavioral traits. Their breeding habitat is small wetlands in the Old World tropics from west Africa to Japan and Australia, and in South America. Vagrants have been recorded on oceanic islands, such as Chuuk and Yap in the Federated States of Micronesia, the Marianas and Palau; the bird recorded on Yap on February 25, 1991, was from a continental Asian rather than from a Melanesian population, while the origin of the bird seen on Palau on May 3, 2005 was not clear.[1]

This bird was long considered to be conspecific with the closely related North American species, the Green Heron, which is now usually separated as B. virescens, as well as the Lava Heron of the Galápagos Islands (now B. sundevalli, but often included in B. striata, e.g. by BirdLife International[2]); collectively they were called "green-backed herons".

Adults have a blue-grey back and wings, white underparts, a black cap and short yellow legs. Juveniles are browner above and streaked below.

These birds stand still at the water's edge and wait to ambush prey, but are easier to see than many small heron species. They mainly eat small fish, frogs and aquatic insects. They sometimes use bait, dropping a feather or leaf carefully on the water surface and picking fish that come to investigate[3].

They nest in a platform of sticks measuring between 20–40 cm long and 0.5–5 mm thick. The entire nest measures some 40–50 cm wide and 8–10 cm high outside, with an inner depression 20 cm wide and 4–5 cm deep. It is usually built in not too high off the ground in shrubs or trees but sometimes in sheltered locations on the ground, and often near water. The clutch is 2–5 eggs, which are pale blue and measure around 36 by 28 mm.[4]

An adult bird was once observed in a peculiar and mysterious behavior: while on the nest, it would grab a stick in its bill and make a rapid back-and-forth motion with the head, like a sewing machine's needle. The significance of this behavior is completely unknown: While such movements occur in many other nesting birds where they seem to compact the nest, move the eggs, or dislodge parasites, neither seems to have been the case in this particular Striated Heron.[4]

Young birds will give a display when they feel threatened, by stretching out their necks and pointing the bill skywards. In how far this would deter predators is not known.[4]

Widespread and generally common, the Striated Heron is classified as a Species of Least Concern by the IUCN; this holds true whether the Lava Heron is included in B. striata or not.

 

* Candelita, American Redstart (Setophaga ruticilla) (Mc)

* La candelita norteña o pavito migratorio (Setophaga ruticilla) es una especie de avepaseriforme de la familia de los parúlidos que vive en América. Tradicionalmente era la única especie del género Setophaga.

* Los adultos miden una media de 12 cm de largo. Los machos son de color negro en la cabeza, las partes dorsales, la garganta y el pecho; el vientre y las plumas cobertoras de la cola son blancos. En los flancos del pecho hay manchas naranjas brillantes, también en las rémiges del ala y en la cola.

En las hembras, la cabeza y las partes dorales son grisáceas o grisáceo oliváceas, y las partes ventrales blancas. En los costados y la cola hay manchas amarillo limón brillante.

Los juveniles se parecen a las hembras pero los machos presentan tintes naranjas en los costados, además de presentar algunas manchas negras en el cuerpo.

  

############

  

The American redstart (Setophaga ruticilla) is a New World warbler. It is unrelated to the Old World redstarts. It derives its name from the male's red tail, start being an old word for tail.

The breeding males are unmistakable, jet black above apart from large orange-red patches on their wings and tails. Their breast sides are also orange, with the rest of their underparts colored white. In their other plumages, American redstarts display green in their upperparts, along with black central tails and grey heads. The orange patches of the breeding males are replaced by yellow in the plumages of the females and young birds.

  

##################

 

*

 

Lugar de Observacion / Taken: Reserva Ecologica Agüita Dulce (READ), Santo Domingo, Republica Dominicana.

 

*

##################

  

* Scientific classification

* Kingdom:•Animalia

* Phylum:•Chordata

* Class:•Aves

* Order:•Passeriformes

* Family:•Parulidae

* Genus:•Setophaga

* Species:•S. ruticilla

* Binomial name

* Setophaga ruticilla

 

Sant'Alessio Siculo is a comune (municipality) in the Province of Messina in the Italian region Sicily, located about 180 km east of Palermo and about 35 km southwest of Messina.Its main attraction is a castle built by the Byzantine emperor Alexios I Comnenos in his war against the Normans and the Arabs, who also held it.Local production is prevalently based upon agricultural and fish products: citrus fruit, grain, legumes, almonds, grapes, olives, fruit; anchovies, sardines, swordfishes and squids. The village derives its name from the old church of Sant'Alessio with the addition Siculo to distinguish it from two other homonymous communes which are in province of Pavia and Reggio Calabria. The village was developing along the coast that goes from Capo Sant'Alessio (defined by Greek Argennon akron, that is silver cape) and on its eastern top rose a medieval castle, to swollen stream of Agrò. From1452 to 1717 it was property of De Angelicas, Romano Colonnas, Furnaros, and Paternò Castellos. Only in 1948 the commune reached administrative autonomy.Besides the castle, there are the ancient house said "delle decime" (of Tithes), the Quartiere di Mezzo which is made up of 1600 houses and a portal of 1770 and the sculpture "Alaluna" a work created by the artist Nino Ucchino in honour of Pier Paolo Pasolini.

  

Sant'Alessio Siculo è un comune italiano di 1.493 abitanti della provincia di Messina in Sicilia.Fa parte del comprensorio della Valle d'Agrò e aderisce all'Unione dei Comuni delle Valli joniche dei Peloritani.La regione costiera in cui si trova l'abitato di Sant'Alessio è stata scarsamente popolata in epoca medioevale, a causa dell'elevata esposizione di quell'area alle incursioni dei pirati saraceni. In questo periodo l'epicentro delle attività socio-economiche (prevalentemente agricoltura e pesca) che si svolgevano a Sant'Alessio era Forza d'Agrò, oggi comune contiguo e all'epoca città di primaria importanza. Di questo periodo storico rimangono alcune tracce nel quartiere vecchio, immediatamente sottostante il promontorio su cui sorge Forza d'Agrò.La cessazione della minaccia di incursioni dal mare e lo sviluppo delle vie di comunicazione costiere hanno prodotto in tutta la regione un lento ed inesorabile flusso migratorio dalle località montane, un tempo unico rifugio sicuro, a quelle costiere, maggiormente integrate in un sistema economico non di pura sussistenza. Ciò ha comportato per Sant'Alessio un significativo incremento demografico associato alla crescita del nucleo urbano; nel dopoguerra Sant'Alessio, precedentemente frazione di Forza d'Agrò, assume lo status di comune.All'interno del territorio comunale, sul promontorio noto come Capo Sant'Alessio sorge un castello di epoca normanna. Sulle pendici montuose del Capo sono ancora visibili i resti di fornaci utilizzate per il trattamento della calce. Nel quartiere della Madonna del Carmelo si trova una chiesa risalente anch'essa al periodo normanno. Sempre nella stessa zona, come anche in altre, sono presenti edifici residenziali antichi, in parte abbandonati. Il paese ospita inoltre la Villa Genovese.

 

Font : Wikipedia

 

www.youtube.com/watch?v=oI80ZXSAgKc

Lugar: Llano Grande, Parque Nacional Guaraira Repano, Caracas.

 

Este ejemplar de seguro llegó hace algunas semanas encontrándose ahora en el proceso de muda del plumaje juvenil (que es similar al de la hembra) al plumaje adulto, que es rojo, como se muestra en la foto que sigue.

 

Place: Llano Grande, Guaraira Repano National Park, Caracas.

Orden: Passeriformes

Familia: Turdidae

Genero: Turdus

Nombre común: Zorzal migratorio

Nombre científico: Turdus migratorius

Nombre Ingles: American Robin

Lugar de captura: Merrit Island Wildlife Refuge

Por: Cimarron mayor Panta.

Ciguita Palmar- Dendroica Palmarum- Palm Warbler.

Visitante migratorio no reproductor.

Cordillera Central.

Por: Cimarron mayor Panta.

 

LOS GRANDES MISTERIOS DE LA MIGRACION!!!!

Mi amigo Rafael (elgalopino) tiene una candelita-Setophaga ruticilla-American Redstart

que anida cada ano en Montreal!

Luego esa misma candelita yo afirmo haberla visto aqui, cuando ella regresa a mi pais cada ano en su viaje migratorio acompanada de sus juveniles crias!

Si el pudiera marcarla con un anillo yo pudiera confirmar mi teoria!!De todas manera se que es ella!!

Gloria Archilla ha descubierto la magia de la migracion y me luce que ella se esta haciendo las siguientes preguntas sobre estas heroinas!!!

 

1-Porque las aves migratorias viajan tan lejos?

2-A que hora del dia o de la noche migran las aves?

3-A que altura vuelan las aves cuando migran y a que velocidad??

4-Viajan solas o viajan en grupos?

5-Que las impulsa a iniciar un viaje migratorio que puede costarle la vida y porque lo repiten cada ano?

6-Cuanto tiempo se tardan las aves migrando entre las zonas en que se reproducen y las zonas en que pasan el invierno??

7-Como saben las aves ciuando tienen que migrar?

8-Como saben a donde ir?

9-Como saben en que direccion volar??

10-Como logran cubrir tan grandes distancias??

11-Como resisten sin descansar y comer volando sobre mar abierto??

12-Pero como es eso de que utilizan los vientos si las Dendroicas no son halcones para planear??

13-Que se detienen en las islas y barcos a descansar????? Quien las ha visto??

14-Como es eso de que antes de migrar engordan bastante para crear una capa de grasa que le servira de combustible??

15-Como vuelan ano tras ano a los mismos lugares??

16-Como es posible que una misma ave caiga en una red de niebla durante tres anos consecutivos, el mismo dia y en el mismo lugar??

17-Como es eso de que ellas distinguen desde el aire los accidentes geograficos(Montanas,rios,Bahias, valles etc???

18-Que se orientan por el campo magnetico de la tierra??

19-Que usan el sol como brujula??

20-Que se orientan por las estrellas??

 

Esperen mis respuestas en una original y siete copias!! No puedo hablar de lo que no se o mejor dicho de lo que aun no he llegado a comprender!!

 

Un abrazo de cimarron mayor Panta.

 

Estas, hoje, andavam às centenas no Parque da Cidade... talvez num fluxo migratório qualquer.

 

These, today, occurred in hundreds in the Park of the City… perhaps in an any migratory flow.

 

Parque da Cidade, Porto, Portugal. (29/05/09)

 

Don’t leave only groups stuff or non personal braches. No groups invites.

QATAR - DOHA - ADMIRAL CLUB

 

Un ALBASTRELLO solo soletto a guardare le barche al Club Nautico.

Questo uccello migratorio è presente in QATAR per circa 8 mesi all'anno da Settembre ad Aprile

  

A MARSH SANDPIPER all alone is watching the boats at the Sailing Club.

This migratory bird is present in QATAR for about 8 months since September to April

  

A

Orden:Passeriformes

Familia:Parulidae

Nombre común: Pegapalo, Chipe rayado hembra

Nombre Ingles: Black-and-white Warbler female

Nombre científico:Mniotilta varia

Status: Visitante migratorio, no reproductor

Lugar de captura: Cordillera central

Por : Cimarron mayor Panta

Lugar: Llano Grande, Parque Nacional Guaraira Repano, Caracas.

 

Esta especie se ve mucho en la Cordillera de la Costa entre setiembre y mayo, es decir, cerca de nueve meses al año, de modo que podríamos considerar que vive aquí y que sólo se da una breve escapadita por el norte de América para aparearse y sacar crías.

 

Place: Llano Grande, Guaraira Repano National Park, Caracas.

Reino:Animalia

Filo:Chordata

Clase:Aves

Orden:Passeriformes

Familia:Parulidae

Género:Setophaga

(Swainson, 1827)

Especie:S. ruticilla

Lugar Captura: Patio Casa Villa Olga ,Santiago.

HISTORIA DE ESTA FOTO:

Este macho tiene su historia,desde hace 2 años esta especie,creo que es el mismo, en la misma fecha de diciembre en navidad dé cada año este macho ha venido a visitarme ,en diciembre pasado publique una foto de un macho juvenil, y ahora en la misma fecha me sorprendo de encontrar la misma especie macho pero maduro,creò que vino a presentarse como todo un maduro,y a mostrarme su belleza de colorido y su esplendor de su plumaje.

Bienvenido en el dia de navidad 24 diciembre a su casa, mi invitado.

Muitíssimo obrigado ao Bertrando Campos, por, mais uma vez, me corrigir e identificar corretamente esta ave.

Veja um pescando com pipoca servindo como isca: www.youtube.com/watch?v=22AjHKT5oFc

 

Socozinho (Butorides striata) Striated Heron

Socozinho (Butorides striata) (Linnaeus, 1758), fotografado no Parque Olhos D'Água, em Brasília, Brasil.

O socozinho é uma ave da ordem Pelecaniformes da família Ardeidae. Conhecido também como socó-estudante, soco-í e socó-mirim (Pará), socó-mijão e socó-tripa.

 

Butorides - do gênero Butor = bútio + ides, do grego = semelhante, parecido; striatus - do latim striatus = faixa, listra.

 

Tem cerca de 36 centímetros. É inconfundível, devido às suas pernas curtas e amarelas e pelo seu andar agachado.

Alimenta-se com peixes, insetos aquáticos (imagos e larvas), caranguejos, moluscos, anfíbios e répteis. Permanece imóvel por longos períodos, empoleirado sobre a água ou em suas proximidades, à espera de presas.

Vive solitário o ano inteiro. No período reprodutivo, costuma fazer seus ninhos separado das demais aves da família ou mesmo da espécie, sendo raro encontrar colônias desse socó. Não chega a desenvolver uma plumagem especial de reprodução como as garças. A íris e as pernas ficam vermelhas nessa fase. Às vezes nidifica em colônias. Constrói seu ninho sobre árvores ou arbustos nos brejais. Os ovos são esverdeados ou verde-azulados (às vezes brancos ou esbranquiçados), uniformes. Põe 3 a 4 ovos.

Os adultos costumam coletar o alimento da prole a grande distância do ninhal. A procriação procede geralmente no início ou no fim da estação seca, quando o alimento para as aves aquáticas é normalmente mais farto.

Vive em qualquer lugar que haja água. Tanto no interior do continente como nos manguezais. É migratório. Anda como se esgueirasse, a passos largos e como se observasse um perigo ou uma oportunidade. Voa devagar, com o pescoço encolhido e as pernas esticadas. Para dormir, não volta a cabeça para trás, e sim mantém o bico dirigido para a frente. Costuma colocar o bico verticalmente para baixo de encontro ao peito dentre a plumagem, o qual oculta completamente. Gosta de dias chuvosos e escuros, sente-se à vontade tanto com espécies noturnas como diurnas.

Presente em todo o Brasil e nas regiões de clima quente ao redor do planeta, na América, África, Ásia, Austrália e ilhas do oeste do Oceano Pacífico. (Informações retiradas do site Wiki Aves : wikiaves.com.br/socozinho)

 

Striated Heron (Butorides striata)

 

Following, a text, in english, from Wikipedia, the free encyclopedia:

 

The Striated Heron, Butorides striata, also known as Mangrove Heron, Little Heron or Green-backed Heron, is a small heron. Striated Herons are mostly non-migratory and noted for some interesting behavioral traits. Their breeding habitat is small wetlands in the Old World tropics from west Africa to Japan and Australia, and in South America. Vagrants have been recorded on oceanic islands, such as Chuuk and Yap in the Federated States of Micronesia, the Marianas and Palau; the bird recorded on Yap on February 25, 1991, was from a continental Asian rather than from a Melanesian population, while the origin of the bird seen on Palau on May 3, 2005 was not clear.[1]

This bird was long considered to be conspecific with the closely related North American species, the Green Heron, which is now usually separated as B. virescens, as well as the Lava Heron of the Galápagos Islands (now B. sundevalli, but often included in B. striata, e.g. by BirdLife International[2]); collectively they were called "green-backed herons".

Adults have a blue-grey back and wings, white underparts, a black cap and short yellow legs. Juveniles are browner above and streaked below.

These birds stand still at the water's edge and wait to ambush prey, but are easier to see than many small heron species. They mainly eat small fish, frogs and aquatic insects. They sometimes use bait, dropping a feather or leaf carefully on the water surface and picking fish that come to investigate[3].

They nest in a platform of sticks measuring between 20–40 cm long and 0.5–5 mm thick. The entire nest measures some 40–50 cm wide and 8–10 cm high outside, with an inner depression 20 cm wide and 4–5 cm deep. It is usually built in not too high off the ground in shrubs or trees but sometimes in sheltered locations on the ground, and often near water. The clutch is 2–5 eggs, which are pale blue and measure around 36 by 28 mm.[4]

An adult bird was once observed in a peculiar and mysterious behavior: while on the nest, it would grab a stick in its bill and make a rapid back-and-forth motion with the head, like a sewing machine's needle. The significance of this behavior is completely unknown: While such movements occur in many other nesting birds where they seem to compact the nest, move the eggs, or dislodge parasites, neither seems to have been the case in this particular Striated Heron.[4]

Young birds will give a display when they feel threatened, by stretching out their necks and pointing the bill skywards. In how far this would deter predators is not known.[4]

Widespread and generally common, the Striated Heron is classified as a Species of Least Concern by the IUCN; this holds true whether the Lava Heron is included in B. striata or not.

 

LIN DELIJA - PLAGET E SHPIRTIT DHE UNIVERSET E PRITJEVE

 

Me rastin e Festës Kombëtare të Republikës së Shqipërisë - Ekspozita kushtuar Lin Delija në selinë e Akademisë së Arteve të Bukura në Romë - Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve - 16-26 nëntor 2021

 

Inaugurimi i ekspozitës Lin Delija u mbajt më 15 nëntor 2021 në Akademinë e Arteve të Bukura në Romë. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve, në prani të Ministrisë së Kulturës, Dario Franceschini, Ambasadores së Shqipërisë, Anila Bitri Lani, Presidentes dhe Drejtoreshës së Akademisë së Arteve të Bukura, Giovanna Alberta Campitelli dhe Cecilia Casorati.

Ekspozita është promovuar nga Shoqata "Lin Delija" e Antrodoco (Ri), nga Biblioteka Shtetërore

Isontina di Gorizia, me bashkëpunimin e Akademisë së Dijes së Romës dhe do të zhvillohet nën

Patronazhi i Ministrisë së Kulturës, Ambasadës së Shqipërisë në Itali dhe Bashkisë së

Antrodoco. Ekspozita është e hapur për publikun me hyrje falas nga data 16 deri më 26 nëntor 2021, në sallën Colleoni të Akademisë së Arteve të Bukura.

 

Ekspozita, e kuruar nga Angela Scilimati, do të ofrojë një përzgjedhje të veprave të artit të Lin Delija,

Piktori shqiptar, italian me birësim, i lindur në Shkodër në vitin 1926, jetoi për një kohë të gjatë në Antrodoco (Ri) dhe

vdiq në Romë në vitin 1994.

 

Zgjedhja e vendit të ngjarjes lidhet me dëshirën për të kujtuar periudhën që artisti kaloi në Romë, ku

ai studioi në Akademinë e Arteve të Bukura që nga viti 1955, një nxënës i Mario Mafait, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi dhe Pericle Fazzini, pas arratisjes nga sistemi totalitar që mbretëroi në Shqipëri e

pas viteve të qëndrimit dhe studimit në Zagreb.

Ekspozita është rezultat i sinergjisë mes vendeve fqinje, bujarisë së koleksionistëve të shumtë

privatë që janë vënë në dispozicion për të huazuar veprat e Mjeshtrit dhe bashkëpunimin e frytshëm

ndërmjet institucioneve publike dhe private. Do të jetë e mundur të shihet, në fakt, edhe Portreti i një gruaje,

dhënë me dashamirësi për ekspozim nga Presidenca e Republikës së Shqipërisë, dhe, nëpërmjet

projeksionet, veprat e ruajtura në Muzeun Qytetar “Lin Delija-Carlo Cesi” në Antrodoco, të çmuara

arkivol që strehon kryevepra të shumta të artistit.

 

Me vështirësi do të paraqitet edhe dokumentacioni nga Arkivi i Akademisë së Arteve të Bukura

në dispozicion për konsultim.

 

Falë Shoqatës Kulturore “Lin Delija”, e cila ka mbajtur gjallë kujtimin e artistit, ai ka

bashkëpunoi me donacione të shumta për ngritjen e Muzeut kushtuar atij në Antrodoco e

për organizimin e ekspozitave të ndryshme, ky moment historik arrihet në Romë.

Kjo është faza e parë e një projekti që parashikon rritjen e punës së artistit me a

seri ngjarjesh ekspozitash që do të kenë Firencen si vend të radhës dhe në vijim vendin e origjinës

e artistit, Shqipëria, me një ekspozitë në Shkodër dhe një përfundim të rrugëtimit në Tiranë.

Ky rrugëtim fillon pikërisht në vitin që shënon tridhjetëvjetorin e zbarkimeve të para nga Shqipëria në

Italia dhe, duke rigjurmuar fazat kryesore të jetës së një artisti të mërguar, Lin Delija do të tregojë se si

“Pararendës” i fenomenit të migrimit shqiptar të shkaktuar nga arsye politike dhe sociale.

 

Përmbyllja e udhëtimit drejt Shqipërisë do të bëhet në një moment po aq domethënës, pikërisht në

25 vjetori i vdekjes së Nënë Terezës së Kalkutës, të cilën Lin Delija e njihte e

e admironte me shumë përkushtim dhe për të cilën bëri portrete të shumta.

Itinerari do të emërtohet “Lin Delija. Udhëtimi për në shtëpi”.

 

INFORMACION:

Lin Delija. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve (16-26 nëntor 2021), Akademia e

Artet e Bukura Romë.

Promovuar nga Biblioteka Isontina e Gorizias dhe Shoqata Lin Delija e Antrodoco (Ri), me

bashkëpunimi i Akademisë së Eager to Know në Romë.

Prezantimi: 15 Nëntor 2021 nga ora 11.00 Akademia e Arteve të Bukura, V. di Ripetta 222 - Romë

Patronazhi: Ministria e Kulturës, Ambasada e Shqipërisë në Romë, Bashkia Antrodoco (Ri).

Kredi për punë:

Presidenca e Republikës së Shqipërisë dhe koleksionet private në Romë, Antrodoco (Ri) dhe Osimo (An);

foto nga Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizimi shkencor: Angela Scilimati

Komiteti Shkencor dhe Sekretariati Organizativ: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

 

------------------------------

 

LIN DELIJA - LIN DELIJA - LE FERITE DELL’ANIMA E GLI UNIVERSI DELLE ATTESE

 

In occasione della Festa Nazionale della Repubblica d'Albania - Mostra Dedicata a Lin Delija nella Sede dell'Accademia di Belle Arti di Roma - Le Ferite dell'anima e gli universi delle attese - 16-26 novembre 2021

 

All’Accademia di Belle Arti di Roma si tenuta il giorno 15 novembre 2021 l’inaugurazione della mostra Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese, in presenza del Ministero della Cultura, Dario Franceschini, dell’Ambasciatore di Albania, Anila Bitri Lani, della Presidente e Direttrice dell’Accademia di Belle Arti, Giovanna Alberta Campitelli e Cecilia Casorati.

La mostra è promossa dall’Associazione “Lin Delija" di Antrodoco (Ri), dalla Biblioteca Statale

Isontina di Gorizia, con la collaborazione dell’Accademia del Sapere di Roma e si svolgerà sotto il

Patrocinio del Ministero della Cultura, dell’Ambasciata di Albania in Italia e del Comune di

Antrodoco. L’esposizione e aperta al pubblico ad ingresso libero dal 16 al 26 novembre 2021, presso la Sala Colleoni dell’Accademia di Belle Arti.

 

La mostra, curata da Angela Scilimati, proporrà una selezione delle opere d’arte di Lin Delija,

pittore albanese, italiano di adozione, nato a Scutari nel 1926, vissuto a lungo ad Antrodoco (Ri) e

morto a Roma nel 1994.

 

La scelta della sede è legata alla volontà di ricordare il periodo che l’artista trascorse a Roma, dove

studiò proprio presso l’Accademia di Belle Arti dal 1955, allievo di Mario Mafai, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi e Pericle Fazzini, dopo la fuga dal sistema totalitario che regnava in Albania e

dopo gli anni di permanenza e studio a Zagabria.

La mostra è il risultato della sinergia tra Paesi vicini, della generosità di numerosi collezionisti

privati che si sono resi disponibili al prestito delle opere del Maestro e della proficua collaborazione

tra istituzioni pubbliche e private. Sarà possibile vedere, infatti, anche il Ritratto di donna,

gentilmente concesso per l’esposizione dalla Presidenza della Repubblica di Albania, e, attraverso

proiezioni, le opere custodite nel Museo Civico “Lin Delija-Carlo Cesi” di Antrodoco, prezioso

scrigno che conserva numerosi capolavori dell’artista.

 

Verrà presentata inoltre documentazione dall’Archivio dell’Accademia di Belle Arti difficilmente

consultabile.

 

Grazie all’Associazione Culturale “Lin Delija”, che ha mantenuto vivo il ricordo dell’artista, ha

collaborato con numerose donazioni all’istituzione del Museo a lui dedicato ad Antrodoco e

all’organizzazione di diverse mostre, si giunge a questa tappa fondamentale a Roma.

Si tratta della prima fase di un progetto che prevede la valorizzazione dell’opera dell’artista con una

serie di eventi espositivi che avranno come successiva sede Firenze e, a seguire, la terra di origine

dell’artista, l’Albania, con una mostra a Scutari e una conclusione del percorso a Tirana.

Questo viaggio inizia proprio nell’anno in cui ricorre il trentennale dei primi sbarchi dall’Albania in

Italia e, ripercorrendo le tappe principali della vita di un artista esule, indicherà Lin Delija come

“precursore” del fenomeno migratorio albanese causato da ragioni politiche e sociali.

 

La conclusione del viaggio in Albania avverrà in un momento altrettanto significativo, ovvero la

ricorrenza del venticinquennale dalla morte di Madre Teresa di Calcutta, che Lin Delija conobbe e

ammirò con grande devozione e della quale realizzò numerosi ritratti.

Il percorso avrà il nome “Lin Delija. In viaggio verso casa”.

 

INFORMAZIONI:

Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese (16-26 novembre 2021), Accademia di

Belle Arti Roma.

Promossa dalla Biblioteca Isontina di Gorizia e dall’Associazione Lin Delija di Antrodoco (Ri), con

la collaborazione dell’Accademia dei Desiderosi del Sapere di Roma.

Presentazione: 15 novembre 2021 dalle ore 11.00 Accademia di Belle Arti, V. di Ripetta 222 - Roma

Patrocini: Ministero della Cultura, Ambasciata di Albania a Roma, Comune di Antrodoco (Ri).

Prestiti opere:

Presidenza della Repubblica di Albania e collezioni private a Roma, Antrodoco (Ri) e Osimo (An);

foto di repertorio Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizzazione scientifica: Angela Scilimati

Comitato scientifico e segreteria organizzativa: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

LIN DELIJA - PLAGET E SHPIRTIT DHE UNIVERSET E PRITJEVE

 

Me rastin e Festës Kombëtare të Republikës së Shqipërisë - Ekspozita kushtuar Lin Delija në selinë e Akademisë së Arteve të Bukura në Romë - Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve - 16-26 nëntor 2021

 

Inaugurimi i ekspozitës Lin Delija u mbajt më 15 nëntor 2021 në Akademinë e Arteve të Bukura në Romë. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve, në prani të Ministrisë së Kulturës, Dario Franceschini, Ambasadores së Shqipërisë, Anila Bitri Lani, Presidentes dhe Drejtoreshës së Akademisë së Arteve të Bukura, Giovanna Alberta Campitelli dhe Cecilia Casorati.

Ekspozita është promovuar nga Shoqata "Lin Delija" e Antrodoco (Ri), nga Biblioteka Shtetërore

Isontina di Gorizia, me bashkëpunimin e Akademisë së Dijes së Romës dhe do të zhvillohet nën

Patronazhi i Ministrisë së Kulturës, Ambasadës së Shqipërisë në Itali dhe Bashkisë së

Antrodoco. Ekspozita është e hapur për publikun me hyrje falas nga data 16 deri më 26 nëntor 2021, në sallën Colleoni të Akademisë së Arteve të Bukura.

 

Ekspozita, e kuruar nga Angela Scilimati, do të ofrojë një përzgjedhje të veprave të artit të Lin Delija,

Piktori shqiptar, italian me birësim, i lindur në Shkodër në vitin 1926, jetoi për një kohë të gjatë në Antrodoco (Ri) dhe

vdiq në Romë në vitin 1994.

 

Zgjedhja e vendit të ngjarjes lidhet me dëshirën për të kujtuar periudhën që artisti kaloi në Romë, ku

ai studioi në Akademinë e Arteve të Bukura që nga viti 1955, një nxënës i Mario Mafait, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi dhe Pericle Fazzini, pas arratisjes nga sistemi totalitar që mbretëroi në Shqipëri e

pas viteve të qëndrimit dhe studimit në Zagreb.

Ekspozita është rezultat i sinergjisë mes vendeve fqinje, bujarisë së koleksionistëve të shumtë

privatë që janë vënë në dispozicion për të huazuar veprat e Mjeshtrit dhe bashkëpunimin e frytshëm

ndërmjet institucioneve publike dhe private. Do të jetë e mundur të shihet, në fakt, edhe Portreti i një gruaje,

dhënë me dashamirësi për ekspozim nga Presidenca e Republikës së Shqipërisë, dhe, nëpërmjet

projeksionet, veprat e ruajtura në Muzeun Qytetar “Lin Delija-Carlo Cesi” në Antrodoco, të çmuara

arkivol që strehon kryevepra të shumta të artistit.

 

Me vështirësi do të paraqitet edhe dokumentacioni nga Arkivi i Akademisë së Arteve të Bukura

në dispozicion për konsultim.

 

Falë Shoqatës Kulturore “Lin Delija”, e cila ka mbajtur gjallë kujtimin e artistit, ai ka

bashkëpunoi me donacione të shumta për ngritjen e Muzeut kushtuar atij në Antrodoco e

për organizimin e ekspozitave të ndryshme, ky moment historik arrihet në Romë.

Kjo është faza e parë e një projekti që parashikon rritjen e punës së artistit me a

seri ngjarjesh ekspozitash që do të kenë Firencen si vend të radhës dhe në vijim vendin e origjinës

e artistit, Shqipëria, me një ekspozitë në Shkodër dhe një përfundim të rrugëtimit në Tiranë.

Ky rrugëtim fillon pikërisht në vitin që shënon tridhjetëvjetorin e zbarkimeve të para nga Shqipëria në

Italia dhe, duke rigjurmuar fazat kryesore të jetës së një artisti të mërguar, Lin Delija do të tregojë se si

“Pararendës” i fenomenit të migrimit shqiptar të shkaktuar nga arsye politike dhe sociale.

 

Përmbyllja e udhëtimit drejt Shqipërisë do të bëhet në një moment po aq domethënës, pikërisht në

25 vjetori i vdekjes së Nënë Terezës së Kalkutës, të cilën Lin Delija e njihte e

e admironte me shumë përkushtim dhe për të cilën bëri portrete të shumta.

Itinerari do të emërtohet “Lin Delija. Udhëtimi për në shtëpi”.

 

INFORMACION:

Lin Delija. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve (16-26 nëntor 2021), Akademia e

Artet e Bukura Romë.

Promovuar nga Biblioteka Isontina e Gorizias dhe Shoqata Lin Delija e Antrodoco (Ri), me

bashkëpunimi i Akademisë së Eager to Know në Romë.

Prezantimi: 15 Nëntor 2021 nga ora 11.00 Akademia e Arteve të Bukura, V. di Ripetta 222 - Romë

Patronazhi: Ministria e Kulturës, Ambasada e Shqipërisë në Romë, Bashkia Antrodoco (Ri).

Kredi për punë:

Presidenca e Republikës së Shqipërisë dhe koleksionet private në Romë, Antrodoco (Ri) dhe Osimo (An);

foto nga Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizimi shkencor: Angela Scilimati

Komiteti Shkencor dhe Sekretariati Organizativ: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

 

------------------------------

 

LIN DELIJA - LIN DELIJA - LE FERITE DELL’ANIMA E GLI UNIVERSI DELLE ATTESE

 

In occasione della Festa Nazionale della Repubblica d'Albania - Mostra Dedicata a Lin Delija nella Sede dell'Accademia di Belle Arti di Roma - Le Ferite dell'anima e gli universi delle attese - 16-26 novembre 2021

 

All’Accademia di Belle Arti di Roma si tenuta il giorno 15 novembre 2021 l’inaugurazione della mostra Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese, in presenza del Ministero della Cultura, Dario Franceschini, dell’Ambasciatore di Albania, Anila Bitri Lani, della Presidente e Direttrice dell’Accademia di Belle Arti, Giovanna Alberta Campitelli e Cecilia Casorati.

La mostra è promossa dall’Associazione “Lin Delija" di Antrodoco (Ri), dalla Biblioteca Statale

Isontina di Gorizia, con la collaborazione dell’Accademia del Sapere di Roma e si svolgerà sotto il

Patrocinio del Ministero della Cultura, dell’Ambasciata di Albania in Italia e del Comune di

Antrodoco. L’esposizione e aperta al pubblico ad ingresso libero dal 16 al 26 novembre 2021, presso la Sala Colleoni dell’Accademia di Belle Arti.

 

La mostra, curata da Angela Scilimati, proporrà una selezione delle opere d’arte di Lin Delija,

pittore albanese, italiano di adozione, nato a Scutari nel 1926, vissuto a lungo ad Antrodoco (Ri) e

morto a Roma nel 1994.

 

La scelta della sede è legata alla volontà di ricordare il periodo che l’artista trascorse a Roma, dove

studiò proprio presso l’Accademia di Belle Arti dal 1955, allievo di Mario Mafai, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi e Pericle Fazzini, dopo la fuga dal sistema totalitario che regnava in Albania e

dopo gli anni di permanenza e studio a Zagabria.

La mostra è il risultato della sinergia tra Paesi vicini, della generosità di numerosi collezionisti

privati che si sono resi disponibili al prestito delle opere del Maestro e della proficua collaborazione

tra istituzioni pubbliche e private. Sarà possibile vedere, infatti, anche il Ritratto di donna,

gentilmente concesso per l’esposizione dalla Presidenza della Repubblica di Albania, e, attraverso

proiezioni, le opere custodite nel Museo Civico “Lin Delija-Carlo Cesi” di Antrodoco, prezioso

scrigno che conserva numerosi capolavori dell’artista.

 

Verrà presentata inoltre documentazione dall’Archivio dell’Accademia di Belle Arti difficilmente

consultabile.

 

Grazie all’Associazione Culturale “Lin Delija”, che ha mantenuto vivo il ricordo dell’artista, ha

collaborato con numerose donazioni all’istituzione del Museo a lui dedicato ad Antrodoco e

all’organizzazione di diverse mostre, si giunge a questa tappa fondamentale a Roma.

Si tratta della prima fase di un progetto che prevede la valorizzazione dell’opera dell’artista con una

serie di eventi espositivi che avranno come successiva sede Firenze e, a seguire, la terra di origine

dell’artista, l’Albania, con una mostra a Scutari e una conclusione del percorso a Tirana.

Questo viaggio inizia proprio nell’anno in cui ricorre il trentennale dei primi sbarchi dall’Albania in

Italia e, ripercorrendo le tappe principali della vita di un artista esule, indicherà Lin Delija come

“precursore” del fenomeno migratorio albanese causato da ragioni politiche e sociali.

 

La conclusione del viaggio in Albania avverrà in un momento altrettanto significativo, ovvero la

ricorrenza del venticinquennale dalla morte di Madre Teresa di Calcutta, che Lin Delija conobbe e

ammirò con grande devozione e della quale realizzò numerosi ritratti.

Il percorso avrà il nome “Lin Delija. In viaggio verso casa”.

 

INFORMAZIONI:

Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese (16-26 novembre 2021), Accademia di

Belle Arti Roma.

Promossa dalla Biblioteca Isontina di Gorizia e dall’Associazione Lin Delija di Antrodoco (Ri), con

la collaborazione dell’Accademia dei Desiderosi del Sapere di Roma.

Presentazione: 15 novembre 2021 dalle ore 11.00 Accademia di Belle Arti, V. di Ripetta 222 - Roma

Patrocini: Ministero della Cultura, Ambasciata di Albania a Roma, Comune di Antrodoco (Ri).

Prestiti opere:

Presidenza della Repubblica di Albania e collezioni private a Roma, Antrodoco (Ri) e Osimo (An);

foto di repertorio Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizzazione scientifica: Angela Scilimati

Comitato scientifico e segreteria organizzativa: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

LIN DELIJA - PLAGET E SHPIRTIT DHE UNIVERSET E PRITJEVE

 

Me rastin e Festës Kombëtare të Republikës së Shqipërisë - Ekspozita kushtuar Lin Delija në selinë e Akademisë së Arteve të Bukura në Romë - Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve - 16-26 nëntor 2021

 

Inaugurimi i ekspozitës Lin Delija u mbajt më 15 nëntor 2021 në Akademinë e Arteve të Bukura në Romë. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve, në prani të Ministrisë së Kulturës, Dario Franceschini, Ambasadores së Shqipërisë, Anila Bitri Lani, Presidentes dhe Drejtoreshës së Akademisë së Arteve të Bukura, Giovanna Alberta Campitelli dhe Cecilia Casorati.

Ekspozita është promovuar nga Shoqata "Lin Delija" e Antrodoco (Ri), nga Biblioteka Shtetërore

Isontina di Gorizia, me bashkëpunimin e Akademisë së Dijes së Romës dhe do të zhvillohet nën

Patronazhi i Ministrisë së Kulturës, Ambasadës së Shqipërisë në Itali dhe Bashkisë së

Antrodoco. Ekspozita është e hapur për publikun me hyrje falas nga data 16 deri më 26 nëntor 2021, në sallën Colleoni të Akademisë së Arteve të Bukura.

 

Ekspozita, e kuruar nga Angela Scilimati, do të ofrojë një përzgjedhje të veprave të artit të Lin Delija,

Piktori shqiptar, italian me birësim, i lindur në Shkodër në vitin 1926, jetoi për një kohë të gjatë në Antrodoco (Ri) dhe

vdiq në Romë në vitin 1994.

 

Zgjedhja e vendit të ngjarjes lidhet me dëshirën për të kujtuar periudhën që artisti kaloi në Romë, ku

ai studioi në Akademinë e Arteve të Bukura që nga viti 1955, një nxënës i Mario Mafait, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi dhe Pericle Fazzini, pas arratisjes nga sistemi totalitar që mbretëroi në Shqipëri e

pas viteve të qëndrimit dhe studimit në Zagreb.

Ekspozita është rezultat i sinergjisë mes vendeve fqinje, bujarisë së koleksionistëve të shumtë

privatë që janë vënë në dispozicion për të huazuar veprat e Mjeshtrit dhe bashkëpunimin e frytshëm

ndërmjet institucioneve publike dhe private. Do të jetë e mundur të shihet, në fakt, edhe Portreti i një gruaje,

dhënë me dashamirësi për ekspozim nga Presidenca e Republikës së Shqipërisë, dhe, nëpërmjet

projeksionet, veprat e ruajtura në Muzeun Qytetar “Lin Delija-Carlo Cesi” në Antrodoco, të çmuara

arkivol që strehon kryevepra të shumta të artistit.

 

Me vështirësi do të paraqitet edhe dokumentacioni nga Arkivi i Akademisë së Arteve të Bukura

në dispozicion për konsultim.

 

Falë Shoqatës Kulturore “Lin Delija”, e cila ka mbajtur gjallë kujtimin e artistit, ai ka

bashkëpunoi me donacione të shumta për ngritjen e Muzeut kushtuar atij në Antrodoco e

për organizimin e ekspozitave të ndryshme, ky moment historik arrihet në Romë.

Kjo është faza e parë e një projekti që parashikon rritjen e punës së artistit me a

seri ngjarjesh ekspozitash që do të kenë Firencen si vend të radhës dhe në vijim vendin e origjinës

e artistit, Shqipëria, me një ekspozitë në Shkodër dhe një përfundim të rrugëtimit në Tiranë.

Ky rrugëtim fillon pikërisht në vitin që shënon tridhjetëvjetorin e zbarkimeve të para nga Shqipëria në

Italia dhe, duke rigjurmuar fazat kryesore të jetës së një artisti të mërguar, Lin Delija do të tregojë se si

“Pararendës” i fenomenit të migrimit shqiptar të shkaktuar nga arsye politike dhe sociale.

 

Përmbyllja e udhëtimit drejt Shqipërisë do të bëhet në një moment po aq domethënës, pikërisht në

25 vjetori i vdekjes së Nënë Terezës së Kalkutës, të cilën Lin Delija e njihte e

e admironte me shumë përkushtim dhe për të cilën bëri portrete të shumta.

Itinerari do të emërtohet “Lin Delija. Udhëtimi për në shtëpi”.

 

INFORMACION:

Lin Delija. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve (16-26 nëntor 2021), Akademia e

Artet e Bukura Romë.

Promovuar nga Biblioteka Isontina e Gorizias dhe Shoqata Lin Delija e Antrodoco (Ri), me

bashkëpunimi i Akademisë së Eager to Know në Romë.

Prezantimi: 15 Nëntor 2021 nga ora 11.00 Akademia e Arteve të Bukura, V. di Ripetta 222 - Romë

Patronazhi: Ministria e Kulturës, Ambasada e Shqipërisë në Romë, Bashkia Antrodoco (Ri).

Kredi për punë:

Presidenca e Republikës së Shqipërisë dhe koleksionet private në Romë, Antrodoco (Ri) dhe Osimo (An);

foto nga Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizimi shkencor: Angela Scilimati

Komiteti Shkencor dhe Sekretariati Organizativ: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

 

------------------------------

 

LIN DELIJA - LIN DELIJA - LE FERITE DELL’ANIMA E GLI UNIVERSI DELLE ATTESE

 

In occasione della Festa Nazionale della Repubblica d'Albania - Mostra Dedicata a Lin Delija nella Sede dell'Accademia di Belle Arti di Roma - Le Ferite dell'anima e gli universi delle attese - 16-26 novembre 2021

 

All’Accademia di Belle Arti di Roma si tenuta il giorno 15 novembre 2021 l’inaugurazione della mostra Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese, in presenza del Ministero della Cultura, Dario Franceschini, dell’Ambasciatore di Albania, Anila Bitri Lani, della Presidente e Direttrice dell’Accademia di Belle Arti, Giovanna Alberta Campitelli e Cecilia Casorati.

La mostra è promossa dall’Associazione “Lin Delija" di Antrodoco (Ri), dalla Biblioteca Statale

Isontina di Gorizia, con la collaborazione dell’Accademia del Sapere di Roma e si svolgerà sotto il

Patrocinio del Ministero della Cultura, dell’Ambasciata di Albania in Italia e del Comune di

Antrodoco. L’esposizione e aperta al pubblico ad ingresso libero dal 16 al 26 novembre 2021, presso la Sala Colleoni dell’Accademia di Belle Arti.

 

La mostra, curata da Angela Scilimati, proporrà una selezione delle opere d’arte di Lin Delija,

pittore albanese, italiano di adozione, nato a Scutari nel 1926, vissuto a lungo ad Antrodoco (Ri) e

morto a Roma nel 1994.

 

La scelta della sede è legata alla volontà di ricordare il periodo che l’artista trascorse a Roma, dove

studiò proprio presso l’Accademia di Belle Arti dal 1955, allievo di Mario Mafai, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi e Pericle Fazzini, dopo la fuga dal sistema totalitario che regnava in Albania e

dopo gli anni di permanenza e studio a Zagabria.

La mostra è il risultato della sinergia tra Paesi vicini, della generosità di numerosi collezionisti

privati che si sono resi disponibili al prestito delle opere del Maestro e della proficua collaborazione

tra istituzioni pubbliche e private. Sarà possibile vedere, infatti, anche il Ritratto di donna,

gentilmente concesso per l’esposizione dalla Presidenza della Repubblica di Albania, e, attraverso

proiezioni, le opere custodite nel Museo Civico “Lin Delija-Carlo Cesi” di Antrodoco, prezioso

scrigno che conserva numerosi capolavori dell’artista.

 

Verrà presentata inoltre documentazione dall’Archivio dell’Accademia di Belle Arti difficilmente

consultabile.

 

Grazie all’Associazione Culturale “Lin Delija”, che ha mantenuto vivo il ricordo dell’artista, ha

collaborato con numerose donazioni all’istituzione del Museo a lui dedicato ad Antrodoco e

all’organizzazione di diverse mostre, si giunge a questa tappa fondamentale a Roma.

Si tratta della prima fase di un progetto che prevede la valorizzazione dell’opera dell’artista con una

serie di eventi espositivi che avranno come successiva sede Firenze e, a seguire, la terra di origine

dell’artista, l’Albania, con una mostra a Scutari e una conclusione del percorso a Tirana.

Questo viaggio inizia proprio nell’anno in cui ricorre il trentennale dei primi sbarchi dall’Albania in

Italia e, ripercorrendo le tappe principali della vita di un artista esule, indicherà Lin Delija come

“precursore” del fenomeno migratorio albanese causato da ragioni politiche e sociali.

 

La conclusione del viaggio in Albania avverrà in un momento altrettanto significativo, ovvero la

ricorrenza del venticinquennale dalla morte di Madre Teresa di Calcutta, che Lin Delija conobbe e

ammirò con grande devozione e della quale realizzò numerosi ritratti.

Il percorso avrà il nome “Lin Delija. In viaggio verso casa”.

 

INFORMAZIONI:

Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese (16-26 novembre 2021), Accademia di

Belle Arti Roma.

Promossa dalla Biblioteca Isontina di Gorizia e dall’Associazione Lin Delija di Antrodoco (Ri), con

la collaborazione dell’Accademia dei Desiderosi del Sapere di Roma.

Presentazione: 15 novembre 2021 dalle ore 11.00 Accademia di Belle Arti, V. di Ripetta 222 - Roma

Patrocini: Ministero della Cultura, Ambasciata di Albania a Roma, Comune di Antrodoco (Ri).

Prestiti opere:

Presidenza della Repubblica di Albania e collezioni private a Roma, Antrodoco (Ri) e Osimo (An);

foto di repertorio Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizzazione scientifica: Angela Scilimati

Comitato scientifico e segreteria organizzativa: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

LIN DELIJA - PLAGET E SHPIRTIT DHE UNIVERSET E PRITJEVE

 

Me rastin e Festës Kombëtare të Republikës së Shqipërisë - Ekspozita kushtuar Lin Delija në selinë e Akademisë së Arteve të Bukura në Romë - Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve - 16-26 nëntor 2021

 

Inaugurimi i ekspozitës Lin Delija u mbajt më 15 nëntor 2021 në Akademinë e Arteve të Bukura në Romë. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve, në prani të Ministrisë së Kulturës, Dario Franceschini, Ambasadores së Shqipërisë, Anila Bitri Lani, Presidentes dhe Drejtoreshës së Akademisë së Arteve të Bukura, Giovanna Alberta Campitelli dhe Cecilia Casorati.

Ekspozita është promovuar nga Shoqata "Lin Delija" e Antrodoco (Ri), nga Biblioteka Shtetërore

Isontina di Gorizia, me bashkëpunimin e Akademisë së Dijes së Romës dhe do të zhvillohet nën

Patronazhi i Ministrisë së Kulturës, Ambasadës së Shqipërisë në Itali dhe Bashkisë së

Antrodoco. Ekspozita është e hapur për publikun me hyrje falas nga data 16 deri më 26 nëntor 2021, në sallën Colleoni të Akademisë së Arteve të Bukura.

 

Ekspozita, e kuruar nga Angela Scilimati, do të ofrojë një përzgjedhje të veprave të artit të Lin Delija,

Piktori shqiptar, italian me birësim, i lindur në Shkodër në vitin 1926, jetoi për një kohë të gjatë në Antrodoco (Ri) dhe

vdiq në Romë në vitin 1994.

 

Zgjedhja e vendit të ngjarjes lidhet me dëshirën për të kujtuar periudhën që artisti kaloi në Romë, ku

ai studioi në Akademinë e Arteve të Bukura që nga viti 1955, një nxënës i Mario Mafait, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi dhe Pericle Fazzini, pas arratisjes nga sistemi totalitar që mbretëroi në Shqipëri e

pas viteve të qëndrimit dhe studimit në Zagreb.

Ekspozita është rezultat i sinergjisë mes vendeve fqinje, bujarisë së koleksionistëve të shumtë

privatë që janë vënë në dispozicion për të huazuar veprat e Mjeshtrit dhe bashkëpunimin e frytshëm

ndërmjet institucioneve publike dhe private. Do të jetë e mundur të shihet, në fakt, edhe Portreti i një gruaje,

dhënë me dashamirësi për ekspozim nga Presidenca e Republikës së Shqipërisë, dhe, nëpërmjet

projeksionet, veprat e ruajtura në Muzeun Qytetar “Lin Delija-Carlo Cesi” në Antrodoco, të çmuara

arkivol që strehon kryevepra të shumta të artistit.

 

Me vështirësi do të paraqitet edhe dokumentacioni nga Arkivi i Akademisë së Arteve të Bukura

në dispozicion për konsultim.

 

Falë Shoqatës Kulturore “Lin Delija”, e cila ka mbajtur gjallë kujtimin e artistit, ai ka

bashkëpunoi me donacione të shumta për ngritjen e Muzeut kushtuar atij në Antrodoco e

për organizimin e ekspozitave të ndryshme, ky moment historik arrihet në Romë.

Kjo është faza e parë e një projekti që parashikon rritjen e punës së artistit me a

seri ngjarjesh ekspozitash që do të kenë Firencen si vend të radhës dhe në vijim vendin e origjinës

e artistit, Shqipëria, me një ekspozitë në Shkodër dhe një përfundim të rrugëtimit në Tiranë.

Ky rrugëtim fillon pikërisht në vitin që shënon tridhjetëvjetorin e zbarkimeve të para nga Shqipëria në

Italia dhe, duke rigjurmuar fazat kryesore të jetës së një artisti të mërguar, Lin Delija do të tregojë se si

“Pararendës” i fenomenit të migrimit shqiptar të shkaktuar nga arsye politike dhe sociale.

 

Përmbyllja e udhëtimit drejt Shqipërisë do të bëhet në një moment po aq domethënës, pikërisht në

25 vjetori i vdekjes së Nënë Terezës së Kalkutës, të cilën Lin Delija e njihte e

e admironte me shumë përkushtim dhe për të cilën bëri portrete të shumta.

Itinerari do të emërtohet “Lin Delija. Udhëtimi për në shtëpi”.

 

INFORMACION:

Lin Delija. Plagët e shpirtit dhe universet e pritjeve (16-26 nëntor 2021), Akademia e

Artet e Bukura Romë.

Promovuar nga Biblioteka Isontina e Gorizias dhe Shoqata Lin Delija e Antrodoco (Ri), me

bashkëpunimi i Akademisë së Eager to Know në Romë.

Prezantimi: 15 Nëntor 2021 nga ora 11.00 Akademia e Arteve të Bukura, V. di Ripetta 222 - Romë

Patronazhi: Ministria e Kulturës, Ambasada e Shqipërisë në Romë, Bashkia Antrodoco (Ri).

Kredi për punë:

Presidenca e Republikës së Shqipërisë dhe koleksionet private në Romë, Antrodoco (Ri) dhe Osimo (An);

foto nga Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizimi shkencor: Angela Scilimati

Komiteti Shkencor dhe Sekretariati Organizativ: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

 

------------------------------

 

LIN DELIJA - LIN DELIJA - LE FERITE DELL’ANIMA E GLI UNIVERSI DELLE ATTESE

 

In occasione della Festa Nazionale della Repubblica d'Albania - Mostra Dedicata a Lin Delija nella Sede dell'Accademia di Belle Arti di Roma - Le Ferite dell'anima e gli universi delle attese - 16-26 novembre 2021

 

All’Accademia di Belle Arti di Roma si tenuta il giorno 15 novembre 2021 l’inaugurazione della mostra Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese, in presenza del Ministero della Cultura, Dario Franceschini, dell’Ambasciatore di Albania, Anila Bitri Lani, della Presidente e Direttrice dell’Accademia di Belle Arti, Giovanna Alberta Campitelli e Cecilia Casorati.

La mostra è promossa dall’Associazione “Lin Delija" di Antrodoco (Ri), dalla Biblioteca Statale

Isontina di Gorizia, con la collaborazione dell’Accademia del Sapere di Roma e si svolgerà sotto il

Patrocinio del Ministero della Cultura, dell’Ambasciata di Albania in Italia e del Comune di

Antrodoco. L’esposizione e aperta al pubblico ad ingresso libero dal 16 al 26 novembre 2021, presso la Sala Colleoni dell’Accademia di Belle Arti.

 

La mostra, curata da Angela Scilimati, proporrà una selezione delle opere d’arte di Lin Delija,

pittore albanese, italiano di adozione, nato a Scutari nel 1926, vissuto a lungo ad Antrodoco (Ri) e

morto a Roma nel 1994.

 

La scelta della sede è legata alla volontà di ricordare il periodo che l’artista trascorse a Roma, dove

studiò proprio presso l’Accademia di Belle Arti dal 1955, allievo di Mario Mafai, Amerigo Bartoli,

Mario Rivosecchi e Pericle Fazzini, dopo la fuga dal sistema totalitario che regnava in Albania e

dopo gli anni di permanenza e studio a Zagabria.

La mostra è il risultato della sinergia tra Paesi vicini, della generosità di numerosi collezionisti

privati che si sono resi disponibili al prestito delle opere del Maestro e della proficua collaborazione

tra istituzioni pubbliche e private. Sarà possibile vedere, infatti, anche il Ritratto di donna,

gentilmente concesso per l’esposizione dalla Presidenza della Repubblica di Albania, e, attraverso

proiezioni, le opere custodite nel Museo Civico “Lin Delija-Carlo Cesi” di Antrodoco, prezioso

scrigno che conserva numerosi capolavori dell’artista.

 

Verrà presentata inoltre documentazione dall’Archivio dell’Accademia di Belle Arti difficilmente

consultabile.

 

Grazie all’Associazione Culturale “Lin Delija”, che ha mantenuto vivo il ricordo dell’artista, ha

collaborato con numerose donazioni all’istituzione del Museo a lui dedicato ad Antrodoco e

all’organizzazione di diverse mostre, si giunge a questa tappa fondamentale a Roma.

Si tratta della prima fase di un progetto che prevede la valorizzazione dell’opera dell’artista con una

serie di eventi espositivi che avranno come successiva sede Firenze e, a seguire, la terra di origine

dell’artista, l’Albania, con una mostra a Scutari e una conclusione del percorso a Tirana.

Questo viaggio inizia proprio nell’anno in cui ricorre il trentennale dei primi sbarchi dall’Albania in

Italia e, ripercorrendo le tappe principali della vita di un artista esule, indicherà Lin Delija come

“precursore” del fenomeno migratorio albanese causato da ragioni politiche e sociali.

 

La conclusione del viaggio in Albania avverrà in un momento altrettanto significativo, ovvero la

ricorrenza del venticinquennale dalla morte di Madre Teresa di Calcutta, che Lin Delija conobbe e

ammirò con grande devozione e della quale realizzò numerosi ritratti.

Il percorso avrà il nome “Lin Delija. In viaggio verso casa”.

 

INFORMAZIONI:

Lin Delija. Le ferite dell’anima e gli universi delle attese (16-26 novembre 2021), Accademia di

Belle Arti Roma.

Promossa dalla Biblioteca Isontina di Gorizia e dall’Associazione Lin Delija di Antrodoco (Ri), con

la collaborazione dell’Accademia dei Desiderosi del Sapere di Roma.

Presentazione: 15 novembre 2021 dalle ore 11.00 Accademia di Belle Arti, V. di Ripetta 222 - Roma

Patrocini: Ministero della Cultura, Ambasciata di Albania a Roma, Comune di Antrodoco (Ri).

Prestiti opere:

Presidenza della Repubblica di Albania e collezioni private a Roma, Antrodoco (Ri) e Osimo (An);

foto di repertorio Pasquale Chiuppi, Antrodoco.

Organizzazione scientifica: Angela Scilimati

Comitato scientifico e segreteria organizzativa: Ledia Mirakaj, Marco Menato, Livio Caruso,

Barbara De Ludicibus, Armando Nicoletti, Anton Kodrari.

1 2 ••• 9 10 12 14 15 ••• 70 71