View allAll Photos Tagged Signora
La Signora birra @fabbrica_di_pedavena @labirreriapedavena #follow4follow #birracruda #beerthursday #beerphotography #bière #repost #novobrazil #wbeer #belohorizonte #bh #cervejaartesanal #cervejagelada #minasgerais #beerpong #bebamenosbebamelhor #cervejas #homebrew #patagonia #instamoment #nice #day #fria #love #pic #photography #perfect #cervezas #cervejaespecial #instabeerofficial #beerphoto
Porto S. Stefano 22nd june 2008
Argentario Sailing Week
Decidere di trascorrere del tempo sulla Signora del Vento ha un significato profondo: aiuta ad apprezzare l'impegno costante nel voler mantenere un qualcosa di unico e prezioso per la nostra storia e la nostra cultura, fa riscoprire la fiducia negli altri e comprendere il valore del loro lavoro, e anche se ogni azione può sembrare volta ad un obiettivo individuale, l'altruismo e lo spirito di squadra sono la forza che aggrega velisti ed equipaggio.
Un’esperienza emozionante, un insegnamento di vita che fa amare ancora di più una ricchezza comune: il mare e la sua vita.
Fontaine de Neptune (place de la Signora)
Œuvre de Bartolomeo Ammannati (1563-1565) et de quelques-uns de ses élèves, parmi lesquels Il Giambologna, la fontaine fut construite pour le mariage de François Ier de Médicis et de la grande-duchesseJeanne d'Autriche en 1565. Au tout départ, la commande avait été faite à Baccio Bandinelli qui en dessina le plan mais mourut avant le tout début de réalisation.
The crib of Sanctuary Nostra Signora del Monte (Our Lady of the Mountain) - Genoa, Italy.
This beautiful crib is composed of figures of the 18th -19th centuries. The statues are attributed to the Maragliano school.
Copyright © 2007 Carlo Natale. All Rights Reserved
You can see my most interesting photo's on flickr here
Athan is a beautiful openspace sim by Alia Baroque in the virtual world Second Life. The island reminds me of the video game Myst with books, maps, charts, paintings, diagrams, tapestries, cases, fireballs, enigmatic objects, doors to mysterious hallways, the old wooden skiff Blackspot, and a cage named La Signora di Pazienza. It is to be home to the School of Roke, inspired by the Earthsea novels of American fantasy and science fiction novelist U.K.Le Guin.
FOTO TRATTA DAL LIBRO " NAPOLI GRANDE SIGNORA " GANGEMI EDITORE ROMA.
FINE ART PHOTOGRAPHY,
PHOTOGRAPHY,PHOTOGRAPHS,PHOTOGRAPH,PHOTOS,PHOTO,
FOTOGRAFIA,FOTOGRAFIE,FOTO,
www.ziguline.com/2009/03/12/augusto-de-luca-il-papa-dei-g...
polaroidartitaly.ning.com/profile/AugustoDeLucaGraffitiHu...
Pisa, la nera signora si nasconde tra la folla, nessuno
la degna di uno sguardo, ma sotto il velo, se si guarda meglio, si intravedono i suoi occhi disperati.
SANTUARIO DELLA MADRE DEL BUON CONSIGLIO - NOSTRA SIGNORA DELLA PREGHIERA - GENAZZANO 2015
Festa e Zojës së Shkodrës - Zojës së Këshillit të Mirë - Maj 2015
Në Qytetin e Veriut të Shqipërisë, Shkodër, që prej kohëve të lashta nderohej me përkushtim të veçantë, një figure e mrekullueshme e Zojës.
Është ajo figure që sot ndodhet në Gjenacan të Italisë.
Historia e saj, është vetë historia e katolicizmit ndër shqiptarë, katoliçizëm i cili, me vdekjen e Gjergj Kastriotit, Skënderbeut, më 1468, nisi udhën e vet të kryqit. Në sa një pjesë e madhe e banorëve, gjatë pesë shekujve të robërisë, do të shtrëngohej të ndërronte fe e një pjesë tjetër do të merrte rrugët e mërgimit, vetëm një pakicë do të mbetej besnike, duke vuajtur porsi gjarpri nën gur për shekuj e shekuj.
E pikërisht në këtë kohë, rreth vitit 1467, kur një ushtri e re e madhe e sulltanit u dynd mbi Shkodër, sipas gojëdhënës, figurja e Zojës u shkëput nga muri i Shenjtërores rrëzë Kështjellës së Rozafës, për të mos u dhunuar nga hordhitë anadollake. E mbartur nga engjëjt, mbështjellë prej një reje – vijon gojëdhëna- u ndalua në Gjenacan, afër Romës. Gojëdhëna tregon edhe se Figurën e mrekullueshme e përcollën dy shkodranë, rojtarë të shenjtërores, e ndërsa ecnin me sytë lart, pa u kujtuar as ata vetë, e kaluan në këmbë detin Adriatik. Si arritën në Romë, figurja u zhduk nga sytë tyre.
Por nuk vonoi e në të gjithë Italinë u hap zëri se një figure e mrekullueshme kishte zënë vend në muret e Shenjtërores së Gjenacanit, ku me ndërmjetësinë e saj po kryheshin mrekulli të panumërta. Ishte data 25 prill 1467. Që asokohe nisën shtegtimet e besimtarëve drejt Gjenacanit, e Zoja jonë e Këshillit të Mirë, Pajtorja e shqiptarëve, nisi të nderohej edhe në Itali, Gjermani, Austri e më vonë edhe në kontinente të tjera, me të njëjtën figure, që vijon të nderohet në Gjenacan.
Kjo figure, pra, nderohej në kishëzën dy herë të rrënuar të Zojës rrëzë Kështjellës Rozafa, një nga më të vjetrat në Shqipëri. Në këmbë apo gërmadhë, Kisha mbeti gjithnjë cak shtegtimi. Nuk ka besimtar që duke kaluar andej, edhe pas vitit 1967, kur kisha u rrënua për herë të dytë nga diktatura enveriane, të mos jetë lutur në heshtje për ditë më të mira me një lutje tradicionale, që i qëndroi kohës, më shumë se muret:
“O Zoja e Bekueme, Nana e Këshillit të Mirë, po të thërrasim ty, që je Bija e zgjedhuna e Zotit Atë, Nana e Jezu Krishtit, Nusja e Shpirtit Shenjt, Tempull i së Shenjtnueshmes Trini: ndërmjetëso për ne në qiell!”.
E kur Kisha u rindërtua, Lutja u pasurua me fjalët:
“Ndër duert tua të fuqishme, o Nanë e Mëshirës, po e lëshojmë të dashtunin kombin tonë, megjithsè jemi mëkatnorë të mjerë e të padenjë. Po të falënderojmë se na je gjetë e na ke ndihmue me kujdesin e një Nane të vërtetë në dimnin e gjatë e të vështirë të persekutimit i cili na shkaktoi viktima të panjehuna, martirë që tash ndërmjetësojnë për ne në qiell.
Po të falënderojmë që na e nxore nga Zoti hirin e rikthimit të pranverës së lirisë fetare e qytetare, e cila i hapë rrugën ndërtimit të një shoqnie ma të drejtë e ma vëllaznore".
Liturgjia
SANTUARIO DELLA MADRE DEL BUON CONSIGLIO - NOSTRA SIGNORA DELLA PREGHIERA - GENAZZANO 2015
Festa e Zojës së Shkodrës - Zojës së Këshillit të Mirë - Maj 2015
Në Qytetin e Veriut të Shqipërisë, Shkodër, që prej kohëve të lashta nderohej me përkushtim të veçantë, një figure e mrekullueshme e Zojës.
Është ajo figure që sot ndodhet në Gjenacan të Italisë.
Historia e saj, është vetë historia e katolicizmit ndër shqiptarë, katoliçizëm i cili, me vdekjen e Gjergj Kastriotit, Skënderbeut, më 1468, nisi udhën e vet të kryqit. Në sa një pjesë e madhe e banorëve, gjatë pesë shekujve të robërisë, do të shtrëngohej të ndërronte fe e një pjesë tjetër do të merrte rrugët e mërgimit, vetëm një pakicë do të mbetej besnike, duke vuajtur porsi gjarpri nën gur për shekuj e shekuj.
E pikërisht në këtë kohë, rreth vitit 1467, kur një ushtri e re e madhe e sulltanit u dynd mbi Shkodër, sipas gojëdhënës, figurja e Zojës u shkëput nga muri i Shenjtërores rrëzë Kështjellës së Rozafës, për të mos u dhunuar nga hordhitë anadollake. E mbartur nga engjëjt, mbështjellë prej një reje – vijon gojëdhëna- u ndalua në Gjenacan, afër Romës. Gojëdhëna tregon edhe se Figurën e mrekullueshme e përcollën dy shkodranë, rojtarë të shenjtërores, e ndërsa ecnin me sytë lart, pa u kujtuar as ata vetë, e kaluan në këmbë detin Adriatik. Si arritën në Romë, figurja u zhduk nga sytë tyre.
Por nuk vonoi e në të gjithë Italinë u hap zëri se një figure e mrekullueshme kishte zënë vend në muret e Shenjtërores së Gjenacanit, ku me ndërmjetësinë e saj po kryheshin mrekulli të panumërta. Ishte data 25 prill 1467. Që asokohe nisën shtegtimet e besimtarëve drejt Gjenacanit, e Zoja jonë e Këshillit të Mirë, Pajtorja e shqiptarëve, nisi të nderohej edhe në Itali, Gjermani, Austri e më vonë edhe në kontinente të tjera, me të njëjtën figure, që vijon të nderohet në Gjenacan.
Kjo figure, pra, nderohej në kishëzën dy herë të rrënuar të Zojës rrëzë Kështjellës Rozafa, një nga më të vjetrat në Shqipëri. Në këmbë apo gërmadhë, Kisha mbeti gjithnjë cak shtegtimi. Nuk ka besimtar që duke kaluar andej, edhe pas vitit 1967, kur kisha u rrënua për herë të dytë nga diktatura enveriane, të mos jetë lutur në heshtje për ditë më të mira me një lutje tradicionale, që i qëndroi kohës, më shumë se muret:
“O Zoja e Bekueme, Nana e Këshillit të Mirë, po të thërrasim ty, që je Bija e zgjedhuna e Zotit Atë, Nana e Jezu Krishtit, Nusja e Shpirtit Shenjt, Tempull i së Shenjtnueshmes Trini: ndërmjetëso për ne në qiell!”.
E kur Kisha u rindërtua, Lutja u pasurua me fjalët:
“Ndër duert tua të fuqishme, o Nanë e Mëshirës, po e lëshojmë të dashtunin kombin tonë, megjithsè jemi mëkatnorë të mjerë e të padenjë. Po të falënderojmë se na je gjetë e na ke ndihmue me kujdesin e një Nane të vërtetë në dimnin e gjatë e të vështirë të persekutimit i cili na shkaktoi viktima të panjehuna, martirë që tash ndërmjetësojnë për ne në qiell.
Po të falënderojmë që na e nxore nga Zoti hirin e rikthimit të pranverës së lirisë fetare e qytetare, e cila i hapë rrugën ndërtimit të një shoqnie ma të drejtë e ma vëllaznore".
Liturgjia
Nelle vie laterali della Concessione Francese di ShangHai, abitano ancora persone normali (non artisti, pubblicitari o figli di diplomatici) come questa gentile signora che sta lavando i panni in questo lavello fuori di casa sua. In queste vie la gente vive al difuori di casa in comunitá con gli altri, come da noi una volta.
In questo caso ho cominciato, dove riesco, a farmi dare l'indirizzo delle persone alle quali faccio le foto, in modo da stamparle e mandargliele come ricordo.
Decidere di trascorrere del tempo sulla Signora del Vento ha un significato profondo: aiuta ad apprezzare l'impegno costante nel voler mantenere un qualcosa di unico e prezioso per la nostra storia e la nostra cultura, fa riscoprire la fiducia negli altri e comprendere il valore del loro lavoro, e anche se ogni azione può sembrare volta ad un obiettivo individuale, l'altruismo e lo spirito di squadra sono la forza che aggrega velisti ed equipaggio.
Un’esperienza emozionante, un insegnamento di vita che fa amare ancora di più una ricchezza comune: il mare e la sua vita.
Ma un privilegio è dato ai viandanti e agli insonni: potere alzare gli occhi al soffitto e per soffitto avere il cielo, e nel cielo vedere una volta, e nella volta selve di animali, nidi fioriti nel cielo, storie intrecciarsi tra i punti delle stelle e sentire che ognuno ne ha una, che brilla e lo regge con fili invisibili sul suolo della Terra come una marionetta, sempre venire seguito dallo sguardo immemore della Signora Luna, che mai gira il volto a costo di farselo sparire nel buio