View allAll Photos Tagged Exact
Grèbe à bec bigarré | Pied-billed Grebe | Podilymbus podiceps
Quel sens du spectacle!!!
Après avoir chassé les petits poissons tout autour du bassin, le jeune pensionnaire vedette du Parc s'est installé près de la berge là où les colverts sont légions, et à débuter une longue séance de nettoyage où il s'est présenté dans une multitude de positions tout aussi diversifiées et étonnantes les unes que les autres. Tout un spectacle qui s'offrait aux quelques photographes présents ébahis et charmés par ce bel et jeune oiseau... Et, comble de bonheur, tout ça exactement au moment où la lumière de fin de journée, cette fameuse période dite d'heure d'or (Golden hour) était à son paroxysme!!!
If you know the exact identification of any bird I've photographed don't be afraid to correct me if I'm wrong. I make it no secret that I don't know my birds well...at all. Thanks to all who view, fave, and comment. Chris
Squirrelled!!
These are the exact same tulips shown in my last uploaded photo, taken 11 days later they are a slightly different colour because when they ripen and mature they turn a pure white. Which is what they had just done when Mr Rapscallion Squirrel decided to bite them all off about 5cm below the flower head!! Grrrr.
Of course we didn't see it happen, but it wasn't a kid with a stick, nor the village idiot who occasionally wanders around my wife's garden with a camera - nor was it the garden fairies who are creative rather than destructive. .....A while back they kindly planted three rows of garlic for my wife, kid you not, 3 parallel rows of tightly planted garlic, each row 5 feet long and six inches apart, perfectly spaced and perfectly straight. My wife definitely didn't plant it, she plants entire beds of garlic and it was tighter spaced than she would do. What's more they did it again, it must have been the fairies, it wasn't the squirrels, it wasn't the crows, it wasn't Julie and it wasn't that camera tramp either.
I love the squirrels, but come on guys....grrrrr.....
50 years later... I found myself standing on almost the same exact spot that I took my first ever photograph having taken another, though a little different to the original, from all those years ago.
10 years ago I embarked on a 365 project not knowing quite where it would take me. It turned out to be an incredible journey of personal discovery (and rediscovery), with sometimes the most unexpected results and outcomes. One of those moments was when I was in Edinburgh and unplanned, I found myself crossing North Bridge at dusk.
Seeing Edinburgh's skyline and castle silhouetted against the evening sky was an opportunity too good to miss. As soon as the shutter released I instantly recalled the first visit I had made as a young boy to the capital with my parents back in the spring of 1975. Crossing North Bridge at dusk then, I had also found the scene too irresistible to pass by and pleaded with my mother to hand over the 35mm rangefinder. Thankfully, although reluctantly and with reservation, she obliged and I 'snapped' my very first image looking across Waverley Station at Edinburgh Castle and Old Town on what was a clear spring evening. It was at that point that my love for photography was kindled; that very first moment is etched in my subconscious such that 40 years later I should instinctively find myself on the exact same spot, capturing the same dusk scene during my 365 project 10 years ago.
So on a recent visit I again found myself on North Bridge at dusk re-enacting my very first photograph. Though on this occasion, not in springtime, but just before Christmas with the markets, rides and lightshows in full flow and with the lights of Waverley illuminating the splendid glass roof of the station below. A festive twist to my original and also re-enactment 10 years ago, but nevertheless a pleasant reminder of the start of my photographic journey all those years ago.
So here it is - 50 years later...
Happy Christmas everyone!
A thumbnail of the original 365 project image (40 years later...) can be found in the first comment below.
Los árabes que invadieron la península ibérica eran unos maestros manejando el agua ...Hoy he leído en la prensa local cordobesa que National Geografic ha hecho un estudio profundo del agua en Córdoba ..Mañana (hoy ) procuraré la información exacta. Aqui la tengo ..una entrevista al director del documental...
“Me he enamorado de Córdoba”. Es la carta de presentación telefónica del arqueólogo salvadoreño Fabio Esteban Amador, el guía y corazón del documental Córdoba: Misterios Ocultos, que emite National Geographic este domingo y que, si nos atenemos a los halagos que salen de su boca, le ha cambiado la vida.
El explorador ha presentado este miércoles en Madrid la película dirigida por Fernando González-Sitges, y ha dado unas cuántas pinceladas previas de lo que supone el documental a Córdoba. Ha sido en una charla telefónica que invita a reflexionar sobre el embrujo que la ciudad suele causar en quien la visita. Sobre todo si la comparas con la indiferencia -y el desconocimiento- que sienten muchos de quiénes tienen la suerte de vivir en ella.
PREGUNTA. ¿Nos puedes dar un adelanto de lo que va a ver el público el domingo con este documental?
RESPUESTA. Claro que sí. Este programa trata de profundizar en lo que se conoce como la historia de Córdoba en el presente. Y lo hace, no solo en el tiempo, sino en la diversidad y la riqueza cultural que existe. Quizá los cordobeses no notan esto, no notan que es algo especial porque viven ahí, pero sí es una historia muy compleja y excepcional. O sea, a nivel arqueológico, es un ejemplo de una ciudad moderna habitada desde hace 2.000 años.
P. Siga, siga.
R. Bueno, en el documental descubrimos que toda esta trayectoria ha sido casi toda gracias al manejo y uso de un recurso, a través del control del agua. Es curioso, porque es un tema ambiental. Este programa es arqueológico, pero se puede valorar desde un punto de vista medioambiental y ver cómo en el pasado supieron valorar este recurso y crear una ingeniería a su alrededor para poder conservarlo y ponerlo a su disposición durante más de 2.000 años. Esa es básicamente la estructura del programa. Va a través del tiempo y todo se conecta con el uso del agua.
Pero, lo más interesante a nivel arqueológico es que estamos usando tecnología vanguardista que permite visualizar el pasado sin tener un contacto con él. La arqueología se considera destructiva, porque retiras elementos de contexto primario, pero estas tecnologías que se usan en el documental te permiten captar elementos y contar una historia sin tener interacción con el contexto.
P. Y tu papel en el documental es el de guía, entiendo.
R. Bueno sí, las cámaras me siguen por Córdoba. Y yo hago preguntas. ¿Dónde está la Córdoba romana? ¿Dónde se encuentran los elementos romanos? ¿Por qué fue construida acá? ¿Cómo vivía la gente? ¿Cómo moría la gente? ¿Dónde está enterrada? Y el descubrimiento más grande que pude hacer es que todo funciona alrededor del control del agua.
P. El Guadalquivir.
R. Sí. El Guadalquivir, pero también las obras que se crearon de la sierra hasta la ciudad, que fueron elementos culturales que pudieron manejar un recurso natural.
P. ¿Qué sabías tú de Córdoba antes de rodar este documental y qué ha cambiado tras pasar una temporada investigándonos?
R. Pues te puedo decir que no sabía nada. Lo básico, sabía de ciertos elementos arquitectónicos de la ciudad y de su belleza, porque es Patrimonio de la Humanidad. Pero eso es lo que el turista conoce, algo muy superficial. Lo que descubrí me fascinó. Porque descubrí una riqueza cultural que se encuentra, aunque fragmentada, en los elementos que definen a Córdoba como un centro mundial de poder y cultural, un epicentro donde se desarrollan las ciencias. Y eso, verdaderamente, me ha cambiado la vida.
Te lo digo porque, a través de los científicos y los expertos que pude conocer durante la filmación, como Desiderio Vaquerizo, me inspiró completamente a poder interpretar el pasado de una forma muy diferente. Ahora mi conceptualización de Córdoba es mucho más compleja y mucho más rica y también es mucho más humana. Ya sabes que los arqueólogos amamos las piedras y los muertos, pero en este caso, investigando Córdoba me di cuenta de que existe una humanidad en la ciencia. A través de la arqueología lo podemos ver.
P. De todas las civilizaciones que han pasado por Córdoba, quizá la romana haya pasado algo más desapercibida, aunque en los últimos años sí que se esté dando a conocer. ¿Ocurre eso en el documental?
R. La Corduba romana fue importantísima, porque los elementos arquitectónicos verdaderamente reflejan una duplicidad. O sea, se están creando los mismos edificios, el mismo concepto de trazar una ciudad con elementos arquitectónicos que demandan mitos, los cosmos, la división de los muertos y los vivos. Verdaderamente refleja una cosmovisión que no solamente existe en Roma, existe también aquí en Córdoba. Y eso te dice que Córdoba fue creada con los mismos conceptos que la otra gran ciudad de su época, que era Roma.
Ahora, este momento tal vez no recibió demasiada publicidad en el pasado tal vez porque no se había estudiado con detenimiento. Pero en las últimas décadas, con personas como Vaquerizo, se empezó a aprender un poco más de la complejidad y del mismo manejo de recursos, así como de la propia belleza de sus casas, de las domus, de los mosaicos, de su contenido, de la mitología. Es verdaderamente una gran etapa, porque no estamos describiendo a Córdoba en términos de ruinas, sino que la describimos a partir de cómo era su gente, de cómo se comportaba, de dónde enterraba a sus muertos.
P. Entiendo que, por lo que dices, Córdoba está al nivel de Roma a nivel arqueológico, arquitectónico y patrimonial.
R. Pues yo diría que sí. Córdoba y Roma están al mismo nivel. Son contemporáneas, en el sentido de que Augusto, en su época alrededor del primer siglo, creó un concepto de civilización basado en la perfección. Así como Roma fue concebida como una ciudad perfecta, también Córdoba es una ciudad perfecta. Es que fue muy moderna en su época, muy muy moderna. O sea, no había otra como Córdoba a excepción de Roma. Y eso es singular. Existen otras ciudades con otros elementos arquitectónicos y arqueológicos, pero todos esos elementos a lo largo de su historia y la contemplación de que ciertas culturas usaron la tecnología de otras para sobrevivir, como lo hicieron los musulmanes, te crea una historia muy singular. Eso es lo bello de Córdoba, que cada una de las civilizaciones se aprovechó del pasado.
El arqueólogo Fabio Amador.
P. Pues esa es la pregunta. ¿Cómo podemos nosotros ahora aprovecharnos del pasado?
R. No podemos poner el pasado en valor si lo desconocemos. Parte de la misión del programa es dar a conocer que la tecnología es un mecanismo que nos permite visualizar el pasado. Y justamente esta ciudad fue creada con tecnologías y visiones y diferentes elementos que le han dado vida por más de 2.000 años. Como te decía antes, las obras de control y manejo del agua no fueron solo importantes para los romanos, sino que siguen siendo hoy mecanismos importantes que le dan vida a sus habitantes. Y yo considero que poder valorar este pasado tan remoto, que está enterrado en un verdadero inframundo, nos permite agregarle valor a nuestro sentido de identidad. Yo no soy de Córdoba, pero me siento orgulloso de poder brindarle a la población local, una nueva perspectiva de quiénes somos en presente por nuestro pasado tan complejo y tan bello.
P. ¿La arqueología puede ser política no? Ver cómo el control del agua es una idea clave en la subsistencia de una ciudad como Córdoba puede ser muy importante en unos momentos en los que la escasez de agua es uno de los temas más importantes que afronta el ser humano durante este siglo.
R. Yo creo que la arqueología puede ser utilizada como evidencia de la escasez o de la carencia de algún recurso en el pasado y proyectarlo hacia el futuro. Sabemos por ejemplo que el colapso de la civilización maya en el 900 d.C. en la península de Yucatán está muy relacionado con el agua. Esto nos hace pensar qué haríamos en el futuro ante un cambio tan dramático de ese tipo. Así que creo que la perspectiva arqueológica es positiva, porque podemos ver cómo se construyeron obras que han permitido a una ciudad vivir durante 2000 años. No diría que la arqueología es política pero sí que puede ser un elemento importante.
!!!!!!!NO ACEPTO LOGOS COMO COMENTARIOS ¡¡¡¡¡¡
!!!!!!! I DO NOT ACCEPT LOGOS AS COMMENTS
Exactamente frente al banderín del corner del campo Vergarense, donde se jugaron épicos paridos de futbol. Vergara - Treinta y Tres. Uruguay.
One of the many Plovers that are found on the coasts of India and are highly confusing to id. This was a lifer for me that morning.
Shot on a sandbank where there were 100's of the endangered Skimmers - -this was flying around and I managed to grab 1-2 shots from a difficult prone position.The area had a huge population of Lesser and Greater Sand Plovers - I am not 100% sure of the exact differences between them except for the size - this is the bigger of the two visibly.
This is a small bird - 20-25 cms and found across the costs of South Asia, Australia, South East Asia where it winters after migrating from Central Asia and parts of Siberia. The birds hunt marine worms, crustaceans, insects using a run and pause technique unlike the steady probing technique shown by other waders. There were 100's of these in the banks along with several other plovers and being small, were hard to get a decent shot from close.
Thank you so much in advance for your views, feedback and faves.
ant Pau del Camp és un antic monestir benedictí que es troba en ple barri del Raval. Fundat amb tota probabilitat al segle x, la seva església romànica és la més antiga que es conserva a la ciutat de Barcelona,[1] i és l'únic d'aquest estil a la ciutat.[2] El seu petit claustre, amb arcs polilobulats, és únic dins l'arquitectura del romànic europeu.Història
No hi ha dades exactes sobre la data de construcció. Hom creu que va ser abans de l'any 911, que és la data que figura a la làpida trobada al monestir i corresponent a la tomba de Guifré II, a qui s’atribueix la fundació del monestir. Es creu, també, que el comte va iniciar la construcció d'una església sobre les restes d'un antic edifici religiós i que s’hi va establir una comunitat de monjos benedictins. El monestir era fora de la protecció de les muralles de la ciutat; d'aquí el seu nom, ja que es trobava al mig del camp.
Com que era fora del recinte emmurallat, el monestir va esdevenir un blanc fàcil per als atacants. Així, el 985, les tropes d'Almansor el van atacar;[3] va quedar destruït gairebé completament i fou abandonat per la comunitat. A partir d'aquella data va passar a ser una simple església dedicada a sant Pau.
El 1096 va començar la restauració de l'edifici i s'hi va instaurar una nova comunitat. Malgrat tot, el monestir fou novament atacat el 1114. Tres anys després, el matrimoni format per Geribert Guitard i Rotlendis en van fer una nova restauració i van unir el monestir, en qualitat de priorat, al de Sant Cugat del Vallès.Al segle xiv es va construir una nova muralla de la ciutat i Sant Pau del Camp va quedar finalment englobada dintre del nou recinte emmurallat. El 1508, el monestir es va unir al de Montserrat fins que el 1593 es va tornar a unir, també en forma de priorat, al de Sant Cugat.
El 1617 es va unir definitivament a un altre monestir, el de Sant Pere de la Portella, situat al Berguedà. El 1672 s'hi va instal·lar el noviciat de la Congregació Claustral Tarraconense, que abans era a Lleida, i es va iniciar l'època de major esplendor del cenobi. La comunitat va abandonar definitivament Sant Pau del Camp el 1835, amb la llei de desamortització de Mendizábal, que va comportar l'exclaustració. El darrer abat va ser Joan de Safont i de Ferrer, home certament polifacètic: teòleg, matemàtic, astrònom, filòsof, catedràtic de la Universitat de Barcelona i membre de l'Acadèmia de Bones Lletres.
A partir d'aleshores, el monestir va passar per diversos usos. El 1842 va esdevenir una escola, mentre que entre el 1855 i el 1890 es convertia en caserna militar. El 1879 fou declarat Monument Nacional, gràcies a la intervenció de diversos ciutadans, entre els quals Víctor Balaguer. El recinte fou novament devastat el 1936. Des d'aleshores s'hi han fet diverses restauracions.
El CRAI Biblioteca de Reserva de la Universitat de Barcelona conserva, arran de la desamortització dels convents del 1835, els fons provinents del Monestir de Sant Pau del Camp, que actualment sumen més de vint edicions.[4] Així mateix, ha registrat i descrit diversos exemples de les marques de propietat que van identificar el convent durant la seva existència.[5]
Sant Pau del Camp (Catalan for 'Saint Paul of the countryside' / 'in the fields'; IPA: [ˈsam ˈpaw ðəl ˈkam]) is a church and former monastery in Barcelona, Catalonia, Spain. While the monastery now stands within the El Raval district in central Barcelona, it once stood outside the city (before 14th century); its rural location gave the church its name.
History
There are no sources about the monastery's origins, it is generally thought that it was founded by count Wilfred II of Barcelona, whose funerary inscription was found within the monastery in 1596.[1] The monastery is documented from 977; in 985 it was sacked and destroyed by the Muslim troops of al-Mansur Ibn Abi Aamir.[2]
Restorations were begun in 1096, through donations from Geribert Guitard and Rotlendis,[2] and a new monastic community arrived. In 1117, Sant Pau became a priory of the monastery of Sant Cugat.[3] By the 13th, a new cloister, church and monastic quarters were built.[2] In 1377, the monastery consisted of a prior and eight monks, which declined in the 15th century to consist of three monks.[2] An initial monastic meeting for the Terragona province occurred in 1577 and such meetings would continue from 1594 to 1835.[2]
The monks were removed upon the secularization of monasteries by the Spanish government in 1835.[2]
It was declared a National Monument in 1879.
The exact time and date of breakup of the ice on the Yukon River has been recorded and bet on annually since 1896. A tripod is set up on the ice at Dawson upstream from Whitehorse, and connected by cable to a clock on the shore. When the ice starts moving, it takes the tripod with it and stops the clock, recording the official break up time. This year it was April 23 at 11:15 am, the earliest break-up on record. In Whitehorse the river was already starting to breakup in March.
Esta toma tiene exactamente dos años. Está tomada desde el coche y entre este y la boyera, hay un bonito prado encharcado donde las lavanderas crían habitualmente. En aquel momento me propuse que la primavera siguiente, llegaría una o dos semanas antes para conseguir un encuadre similar, con las flores del endrino en su mejor momento. Pero llegó el Covid y lo aplacé para esta primavera en esta fecha actual, y hoy ya tengo que volver a aplazarlo un año mas. Seguiré esperando, como parece esperar la lavandera bollera, a que su reproducción sea exitosa. Al menos ell@s han continuado sus ciclos naturales. Recortada ligeramente ya que la distancia es considerable. Saludos
Inmiddels exact een jaar geleden, op zaterdag 15 januari 2022, reed voor het eerst sinds jaren een trein op de Eifelquerbahn (Gerolstein-Kaiseresch-Andernach). Op 13 januari 1991 werd het treinverkeer stilgelegd tussen Gerolstein en Mayen, dus inmiddels 32 jaar en 2 dagen geleden. In de tussentijd is de spoorlijn regelmatig bereden door Sonderzüge en goederenverkeer. In 2000 werd het stuk tot Kaiseresch gereactiveerd, tussen Gerolstein en Kaiseresch is dat nooit meer gebeurt. Sinds 2012 heeft op dit stuk geen trein meer gereden.
Door wateroverlast deze zomer zijn zowel de spoorlijnen naar Euskirchen en Trier voor treinverkeer gesloten, vele bruggen zijn bijvoorbeeld weggespoeld. Omdat zowel 5 beschadigde Rheingold rijtuigen, heel veel DB Regio LINT treinstellen en een meetschienenbus in Gerolstein staan en weg moeten is de DB begonnen met het vrijmaken van de spoorlijn vanaf eind augustus. Nu was het dus eindelijk zover en kon er weer een echte trein rijden.
Drie Rheingold rijtuigen hadden als eerste de eer om weg te gaan, tegelijkertijd de eerste keer dat een Rheingold trein op de Eifelquerbahn reed. Hieronder viel ook het qua electronica zwaar beschadigde prachtige panoramarijtuig. De trein werd meerdere keren op de foto gezet, waarbij het helaas ook afentoe niet ging zoals gehoopt. De Loks van dit eerste transport waren de V60 1140 en V60 403 van de VEB, Vulkan-Eifel-Bahn, die de dag ervoor al over dezelfde spoorlijn aangekomen waren.
Onder andere in Darscheid naast het voormalige station werd de trein opgewacht. Er werden deze dag door pech en een veel harder rijdende trein in combinatie met onverharde wegen slechts enkele foto’s gemaakt, met de foto’s die gemaakt werden ben ik echter erg tevreden. De laatste foto werd gemaakt hier in Ulmen. Alle overweginstalaties op de Eifelquerbahn zijn uit dienst, hierdoor werd gevlagd door de rangeerder.
Het is 13:12 als VEB V60\BR365 1140 het voormalige station Ulmen inrijdt.
Playing coy.
Bit of movement in the tree/shrub meant it’s not exact on focus. Impressed with the greens now that I’ve switched over to kelvin - especially after all the drama with the swamp wallaby.
Mucha gente ha creído en Dios a lo largo de los milenios, pero sólo unos pocos han entendido lo que es la verdad y, de entre ellos, los menos han entendido por qué la verdad es capaz de convertirse en nuestras vidas y exactamente qué resultado puede conllevar esto. Por tanto, muchas personas creen en Dios pero no buscan la verdad y, aunque han creído en Dios durante muchos años, sus caracteres vitales no han sufrido ningún cambio en absoluto. Este cortometraje debatirá por qué sólo la palabra de Dios es la verdad y por qué sólo la verdad es capaz de ser nuestra vida eterna.
🎬: "Quién es el que ha regresado" Escena 6 - Sólo la palabra de Dios puede dar vida al hombre
Recomendación: Peliculas cristianas gratis
Cine suntem noi? Nu știu prea bine. Dar știu cine, mai exact ce, vom fi, cândva. O poveste. O poveste în culorile terne și lipsite de sens ale unei toamne care nici nu vine, nici nu pleacă. Pe jos vor fi visele noastre, ca niște triste frunze lipsite până și de puterea de a muri. Zâmbetele, privirile și atingerile noastre se vor fi transformat în adieri ale unui vânt venit de niciunde și care se duce spre nicăieri. Dar cel mai trist este că povestea nu va avea niciun personaj.
...........................
”-Știi, draga mea, aici am băut prima cafea împreună. Și tot aici te-am sărutat prima dată...”
”-Știu, dragul meu....”
Nu va fi cine să spună toate astea. Doar două picături de ploaie, semănând teribil cu două lacrimi, vor cădea dintr-un cer imposibil, după ce vor fi adunat toată tăcerea din acel cer...
Who are we? I don't know too well. But I know who, more exactly what, we will be, sometime. A story. A story in the terne and senseless colors of an autumn that nor does it come, nor does it leave. On the ground, it will be our dreams, like some sad leaves lacking even the power of dying. Our smiles, gaze and touches will have turned into breezes of a wind coming from nowhere and going nowhere. But the saddest thing will be that the story will not have any character...
...........................
"You know, my dear, this is where we drank the first coffee together. And here I kissed you for the first time... "
"-I know, my dear..."
There will not be anyone to say all this. Only two drops of rain, terribly resembling two tears, will fall from an impossible sky after they will have gathered all the silence from that sky...
Blasting up a desert mountain at walking speed with 5 Geeps and 22 loads of sulphur and acid! I have done some research to figure out just how steep this grade actually is. First I talked to the crew and found out the hardest pull is from this point to a spot about a 1/4 , mile below. Here is what I have found: The actual grade averages around 3.5 to 3.7%. There is a couple very short spots where it tops 4 to 4.2%. The craziest part is the curves are actually a bit steeper than the straight sections. That means when figuring out compensation the grade against loads could be figured as steep as 5% at this exact spot!
The exact age of the Higher Meavy Bridge, which crosses the River Meavy just to the south of the Dartmoor village of that name, is unknown. But it is almost certainly the bridge that is featured in a 16th century map of the area. We know it was repaired in 1665 and widened by two feet on the downstream side prior to 1809. Even so, the Grade II-listed bridge is still extremely narrow and barely wide enough for a car. The river rises on Dartmoor to the south of Princetown, and is then dammed to form the Burrator Reservoir. The river is then fed by the reservoir overflow and by two other streams. It joins the River Plym near Shaugh Prior, which then makes its way to the sea at Plymouth.
"Alrededor de nosotros estaba el silencio, o más exactamente una sucesión de silencios innumerables y cambiantes, en particular al nacer el día. Silencios y murmullos de la tierra, del sol sin agua, del arbusto, del árbol, del bosque entero o de la más pequeña hoja, de la roca, de las pedreras o de la pared; silencio de cada cosa y del conjunto; silencios vagabundos; silencios del otoño húmedo, de la bruma, escasa en este sitio y que nos agradaba porque reinventaba los paisajes; silencio de la escarcha y a veces de la nieve, la que caía algunos inviernos y nos acercaba a la montaña; silencio del sol de mediodía en pleno verano y del de invierno, cuando en el ocaso, la gran bola de fuego, muy lejos y tan cerca, flota a nuestra altura como un balón y desaparece, sin ruido- Silencios fascinantes y repletos de sonidos como las aves de paso."
Gastón Rébuffat: "La montaña es mi reino"
Cordón sur de los Dientes de Navarino.
Isla Navarino, Región de Magallanes, Patagonia, Chile.
On the exact same "secret beach" where I would shoot my amazing milky way shot I posted a couple months back, I present a completely accidental image. Because of time restrictions at that point in time, everything had to fall in place and there's nothing I take more seriously than time management. I essentially had two available nights to attempt to shoot the milky way using this unique composition. The intended money-shot you already saw was taken on the second night...
...and this was what the beach looked like the first night. This was around 8 at night, the Summer sun still provided enough light to set up shop but when I parked alongside the 101 to begin my descent, the entire area was shrouded in fog, so as probably expected, things didn't get any better when I got down to the shore line. Not a single bit of clear sky poked through this marine layer, ultimately confirming this was NOT the night to be here.
Or at least, this was not the night to be here to get a dark shot. I had enough daylight left and in all honesty this kind of weather is what I live for on a normal basis. So I quickly discarded any disappointment, I still had a usable consolation shot here, I will try again tomorrow. The cliffs and the rocks disappearing into the fog goes to show how thick it really was there. To make a further sense of melancholy, I drained much saturation from the rest of the image (particularly the sand). The clarity fixes weren't as effective as I hoped but it worked in the end (spent a lot of time cleaning up dead pixels). I don't think I could pass this as a landscape shot cause not everything is in focus.
This is such a contrast from the second night, all that's needed is a little imagination to turn an unforeseen situation into something good.
Edit: Simply extraordinary, this shot outperformed my milky way shot in just 6 hours. You guys are an unpredictable bunch to be certain, but thanks again.
Can’t give exact background on this one. Started with an old photo of mine from May of 2020. Obviously highly edited, but I don’t remember in what way. Just now I decorated using a sticker from Adobe photoshop express patterns PA23. Finished with a fine scarlet border.
July 2023 to be exact, the last time I photographed St Mary's Lighthouse, because it still needs painted, which is happening this year apparently. So here is a Long Exposure shot of just over 3 minutes
Na exact twee weken radiostilte meld ik me weer terug bij jullie, en dat direct met weer verse plaatjes vanaf de SD-kaart. De eerste week had ik simpelweg niet echt tijd om foto's hier online te zetten aangezien ik 7 dagen aan het werk was, en ik geen zin had om aan m'n foto's te zitten op de momenten dat ik thuis was. De daaropvolgende week, dat was dus afgelopen week, werd het prachtige weer eens goed benut en wist ik twee vrije dagen aan mijn drie dagen lange weekend toe te voegen. Dat geschuif met dagen was overigens ook de reden dat ik de voorgaande week 7 dagen achtereenvolgens moest werken, want ja ik had het mooie weer al zien aankomen en had nog wel zin in een fototoertje in augustus.
Enige tijd werd er gekeken naar de opties. Onder andere de zuidwest hoek van Tsjechië en de regio rond Bad Kleinen trokken de interesse. Echter was de locinzet qua 242'ers in Tsjechië niet heel denderend, en datzelfde gold ook voor de 218's die momenteel tijdelijk rijden tussen Lübeck en Bad Kleinen. Toen duidelijk werd dat nog een aantal jongens van de vriendengroep aan het begin van de week richting regio Magdeburg wilde gaan, besloten Jip, Wilmer en ik ons toe te voegen aan deze op maandag en dinsdag 9 personen tellende groep. Voor het tweede deel van de week hadden we nog geen plan, maar dat plan konden we natuurlijk gedurende de eerste dagen in elkaar zetten. Voor de maandagavond stond in ieder geval een bezoekje aan de fraaie Oost-Duitse WSSB Bahnübergang bij Güterglück op het programma.
Zoals de meesten misschien wel weten is het op maandagochtend bijna overal in Duitsland een dode bedoening wat goederenverkeer betreft. Er werd dan ook geprobeerd wat leuks te vinden wat we 's ochtends konden doen, maar dat bleek een vrij lastige opgave daar het op verschillende diesellijnen in Duitsland die op de route lagen, net zo stil was. Uiteindelijk viel m'n oog op een containertrein van Intertourex welke aan het begin van de nacht vanuit Rheinhausen moest vertrekken en via de oost-west as in Halle moest geraken. Als de trein op tijd zou zijn was het een lastige opgave, maar bijna altijd rijden dat soort treinen met één á twee uur vertraging wat de fotomogelijkheden goed uit zou komen. Toen de trein om 2:30, een uur na z'n geplande vertrek, nog niet weg was uit Rheinhausen, leek mijn theorie aardig de goede kant uit te gaan. Nadat Jip en ik, Wilmer hadden opgehaald, vertrokken we rond 3:00 vanuit Best richting het oosten. Een dik halfuur later vertrok dan ook Intertourex met +132 uit Rheinhausen. De gehele autorit werd de trein nauwlettend in de gaten gehouden, maar aangezien het erg rustig was op het spoor kon de trein mooi doorrijden en liep ze onderweg zelfs nog een paar minuutjes in.
Na een dikke drie uur autorijden arriveerden we op de fraaie ochtendstek bij Wierthe alwaar we eigenlijk hoopten Intertourex vast te leggen. Dat zou echter erg krap worden, want daarvoor kon men beter tussen de +30 en +90 rijden. De hoop was dat de trein nog wat vertraging eruit zou rijden, maar dat gebeurde niet waardoor de zonstand kritiek zou worden. Tiemen kwam met het idee om naar de ingraving bij Eilsleben te rijden. Daar had ik zelf en de rest ook nog geen goede foto weten te maken, dus dat vonden we een prima idee. Gezien Eilsleben nog een uur richting het oosten rijden was voor de trein, zou de zon genoeg tijd hebben om voldoende hoogte te winnen, zodat de ingraving mooi in het zonnetje zou liggen. Eenmaal aangekomen in Eilsleben werd er plaats genomen in de schaduw van een boompje en kon het wachten op deze verder doodstille maandagochtend beginnen. Na de Regionalbahn en Intercity was het dan zover en verschijnt de rode locomotief, die qua uiterlijk prima past bij de belading van de trein!
Het is 9:11 als de ITX 143 020 de 9 Nederlanders bij Eilsleben passeert, terwijl ze onderweg is met containertrein 69553 vanuit Rheinhausen naar Halle (Saale) Gbf. Zo was de eerste foto van de vijfdaagse trip een feit, en meteen een klapper van formaat! Na deze treffer werd er nog even gewacht, want er zat nog een containertrein van ČD Cargo in het vat, en die namen we op deze rustige ochtend maar al te graag mee!
Recette de Baghrir:
- 2 mesures de semoule fine.
- 2 mesures 1/2 de farine.
- sel.
- 1 levure chimique.
- une cuiller a cafe de Levure de boulanger.
- 4 verre d'eau (ajouter un si besoin).
Baghrir Recipe:
- 2 parts of fine semolina.
- 2 parts 1 / 2 of flour.
- Salt.
- baking powder 1.
- a teaspoon of baker's yeast.
- 4 glass of warm water (add if necessary).
It's been about a month now since we moved. We left the busy city for a more quieter life and it's been really good so far. Nature is much more accessible and feels more raw, unrefined. We saw this giant driftwood on the beach with massive algae formation--don't know the exact scientific name for it but looks like some kind of seaweed?
Eristalis tenax, the common drone fly, is a common, migratory, cosmopolitan species of hover fly It is the most widely distributed syrphid species in the world, and is known from all regions except the Antarctic. It has been introduced into North America and is widely established. It can be found in gardens and fields in Europe and Australia. It has also been found in the Himalayas..Eristalis tenax is a large, stocky bee mimic. The eyes are marbled in black. Males have hovering displays. The average wing length is 9.75–13 mm and their average wingspan is 15 mm.
The exact appearance of the drone fly can vary considerably.The abdomen can vary in color from dark brown to orange. Pigmentation has an important role in the control of body temperature; the black areas down the center of the drone-flies abdomen may absorb solar radiation and so warm the dorsal blood vessel, which is right underneath
🇬🇧 Here we are at the exact moment when the brazier is placed at the base of the balloon, and an entire community — quite literally — lends a hand to stretch the enormous canvas sewn over long winter months. I’ve always loved this scene: the patchwork of colors rising above, and beneath it, a patchwork of people, each gripping a piece of fabric as if it were their own contribution to the ritual.
It’s the perfect portrait of a collective tradition: practical, chaotic, and deeply poetic all at once.
🇮🇹 Eccoci al momento in cui il braciere viene inserito alla base del pallone e un intero paese — davvero — mette le mani per distendere il telone cucito per lunghi mesi invernali. Ho sempre amato questa scena: la tavolozza di colori che si solleva e, sotto, una tavolozza di persone, ognuna con un pezzo di stoffa in mano come fosse la propria parte di rito.
È il ritratto perfetto di una tradizione collettiva: pratica, caotica e, allo stesso tempo, profondamente poetica.
Almost the exact opposite color of how it will look as an adult. My dragonfly ID book says blue dashers emerge right at the beginning of June in the Upper Midwest so maybe this was this beauty's very first morning. Photographed in the La Crosse River Marsh.
English at the bottom.
Exact een maand nadat we de vallei van de Elbe met een koffer vol lekkers en mooie herinneringen verlaten hadden, kon ik een pak dichter bij huis dit bijzonder treintje op foto zetten.
Via mijn contacten (waarvoor dank!) had ik namelijk vernomen dat er een halve kettinghor zou overgebracht worden van Aachen West naar Denderleeuw. Bovendien zou de trein via de oude lijn 50 sporen én getrokken worden door een ex-Captrain-Class66 die nu door RAILTRAXX gebruikt wordt.
Meer info had ik niet nodig om op deze bijzondere combinatie te jagen en ik trok dan ook richting Sint-Martens-Bodegem waar Noach (de ene helft van het duo TreinFoto België) al duchtig struikjes stond te snoeien. De andere helft (aka Finn) was trouwens ook nog op weg en na een telefoontje speelde ik dan ook nog even voor taxichauffeur en haalde ik Finn aan het station van Sint-Martens-Bodegem op.
Terwijl we gezellig babbelden, kwam Corentin ons ook nog vergezellen en zo klikten om 15u30 niet minder dan vier fototoestellen dit bijzonder transport ;-)
---
A freight train from Aachen to Denderleeuw, driven by a Class66 from RAILTRAXX (the locomotive was formerly leased by Captrain), is seen in Sint-Martens-Bodegem. Within ten minutes, the train will reach the end station in Denderleeuw.
Belgium, Vlaams-Brabant, Sint-Martens-Bodegem, L50 Brussel-Noord - Gent-Sint-Pieters - August 28, 2019 - 3:30 PM.
*In Explore*
As much as I've hiked my local state park in the past nearly 6 years, I never noticed this exact perspective/view of the park road until a few days ago, and I don't think I've seen this exact scene photographed before. It's not plainly viewable from the trail I was on, and I needed to step off and climb up slightly to get an unobstructed view.
Palo Duro Canyon State Park, Texas, USA
Camera: Fujifilm X-T5
Lens: Tamron 18-300 mm
Settings: ISO 800, f/11, 1/280s, 188 mm
Shot handheld.
Croft Castle
Standing next to the present Croft Castle, the church was related to an earlier castle and the now lost village of Croft which was situated close by.
The building dates from the mid 14th century and is constructed of rough local stone. There have been many repairs and alterations over the centuries, a major one took place in 1515, when it was enlarged. The simple exterior of the building is distinguished by the ogee shaped lead covered roof of its bell turret.
There are two faces of the clock on the bell turret, each with one hand, this was quite usual in the past when the exact time to the minute was not generally needed.
Thank you for your visit and your comments, they are greatly appreciated.
✎ ( sponsor ღ Kawaii Secrets ) ՞₊˚๑
· · • • • ✤ • • • · ·
★⸝⸝ Oni'babe + too cute to behave + dress + fatpack
★⸝⸝ BeMia. Arwen tattoo
ღ I'm wearing the super lovely and sexy "Too Cute To Behave" set by Oni'babe! This flirty outfit includes a separate dress and optional panties, perfectly rigged for Reborn, Rolls, Legacy, and LaraX. Grab the fatpack to unlock a HUD with 10 solid colors and 10 adorable bonus textures, perfect for mixing sweet and spicy vibes your way!
I'm also wearing the adorable Arwen Tattoo by BeMia! This delicate and feminine design is available in fresh, medium, faded, color, and black & white styles, all in BOM layers. You can wear it as an all-in-one or on separate body parts for extra customization, so dreamy and versatile!
✤ ʟᴀɴᴅᴍᴀʀᴋ
✤ ғʟɪᴄᴋʀ
✎ ( sponsor ღ Ayashi ) ՞₊˚๑
· · • • • ✤ • • • · ·
★⸝⸝ [^.^Ayashi^.^] Ayase hair-Full Pack @ᴋɪɴᴋʏ ᴇᴠᴇɴᴛ
ღ My beautiful hair is one of Ayashi's newest and most adorable styles.This hairstyle includes 4 different variations, all featuring cute buns that add a playful and charming touch to any look. It comes with both color and bi-color HUDs and as a lovely extra, you’ll get a pair of bunny ears to complete the sweet and whimsical aesthetic.
✤ ғʟɪᴄᴋʀ
✎ ( sponsor ღ Lyrium ) ՞₊˚๑
· · • • • ✤ • • • · ·
★⸝⸝ Lyrium. Blaise Animations Set @ᴍᴀɪɴsᴛᴏʀᴇ
ღ My perfect pose is from the Blaise set by Lyrium, and it’s absolutely everything! The pose pack includes 3 unique poses, each available in static, breathing, and animated versions so you can capture the exact mood you're going for.
✤ ғʟɪᴄᴋʀ
Ahri ღ
✎ ( outfit ) ՞₊˚๑
· · • • • ✤ • • • · ·
★⸝⸝ [MDN]Enigmatic Lovewisp Choker-Fatpack
★⸝⸝ Spoiled - Whimsy Lewd Panties
✎ ( extras ) ՞₊˚๑
· · • • • ✤ • • • · ·
★⸝⸝ [TEAR] June Gloss - Lel Evo/EvoX - FATPACK
★⸝⸝ CRY BB. fairy face
★⸝⸝ [BELACCE] Frieren Skin Fatpack
★⸝⸝ LeLUTKA Prim Head 4.0
★⸝⸝ eBODY - REBORN
✎ ( background ) ՞₊˚๑
· · • • • ✤ • • • · ·
★⸝⸝ SATO - Enchanting Dream (8)
✎ ( socials ) ՞₊˚๑
· · • • • ✤ • • • · ·
✤ ʙʟᴏɢ
✤ ᴘʀɪᴍғᴇᴇᴅ
Exact een jaar geleden droeg de 561-04 nog haar mooie oranje G&W livrei (Genesee & Wyoming Inc) waardoor zij al snel de bijnaam "Hommel" kreeg. Ondertussen heeft de loc deze livrei verloren en draagt ze de saaie standaard blauwe beacon livrei...
Op 5 juni 2023 was het dus gelukkig nog niet zover! Op deze dag had ik een rangeerdienst in het Gentse en stonden er diverse taken op het programma met de "Hommel". Er moest oa een lege keteltrein geplaatst worden op Kluizendok-Noord die afkomstig was van het Duitse Kieferslfelden. De last-mile tussen Gent-Zeehaven en Kluizendok-Noord mocht ik uitvoeren met de "Hommel". Na het kopmaken op bundel Zandeken gaat het voor de laatste 2km geduwd naar de terminal op Kluizendok-Noord, hier wordt de trein gesplitst afgesteld op 2 sporen. Nadat ik de laatste wagen van het 2de deel precies onder de vulinstallatie heb afgesteld was er snel even tijd om een foto te maken.
65902: Gent-Zeehaven > Gent-Kluizendok-Noord
© Maarten Schoubben
Vandaag exact een maand geleden stond een uitstapje richting Frankrijk op het programma. Zo rond de middag kwam ik aan waar ik even wachtte op de doorkomst van de Europorte met aan de haak de keteltrein richting Tessenderlo. Even later hield ik het dan maar voor bekeken. Ik ging toch nog eens navragen in het dichtstbijzijnde station of er dat komende uur nog iets verwacht kon worden. Mevrouw aan het loket had het wat druk met breien dat ze mijn aanwezigheid initieel niet had opgemerkt. Na een klopje op het venster kwam er toch nog wat beweging in de zaak. Zoals ik dacht zou er niet veel meer komen. En zo werd naarstig doorgewerkt aan het breiwerk!
Ik besloot daarop om wat noordelijker op te schuiven. (dan zou ik inmiddels al dichter bij huis zijn.) Op mijn weg lag eerder on-toevallig de spoorlijn die Lestrem met Armentières verbindt. Deze lijn kent voor haar korte afstand relatief gezien veel goederenverkeer! Autotreinen of containertreinen moet je er niet verwachten maar wat er frequenter te zien is zijn graantreinen of keteltreinen. Deze firma "Roquette Frères" is gespecialiseerd in de verwerking van zetmeel. Ze houdt zich bezig met zowat alles wat chemie betreft en toch nog eetbaar is. Voor zo ver we enkel chemische reacties als scheikunde beschouwen.
Wanneer ik hier dus net aangekomen was bleek het ook redelijk kalm te worden. Ik reed dus maar door naar huis. Door een gemiste afslag moest ik een klein ommetje maken, waarbij ik langs de parallelle weg van het station passeerde. En toen zag ik niet één, geen twee maar heel veel wagons door het station rijden! Dankzij de lage snelheid op de lijn kon ik de trein nog inhalen en tot mijn verbazing werden maar liefst 40! wagons gesleept door 2 beren uit de Prima-serie! Zo kon ik toch nog met een ferme buit huiswaarts keren.
HBM! You have to look carefully to find the bench :)
Best viewed large by clicking on the photo. Thanks for visiting, much appreciated🙏
I took this photograph a couple of years ago, mainly out of boredom. I was standing at the exact spot where I took it, waiting for a friend who was late. The image itself was insignificant. Other views that are more representative of Sitges, a seaside town close to Barcelona, are also available. It's well-known for its beauty and lively atmosphere. It's also where I used to spend my summers during my childhood and early youth.
I thought it wasn't worth sharing, so I decided to delete it. Then I had an idea: I'd try to reinvent the old postcards people bought when I was a kid. They were, somehow, similar to this shot: loud, overexposed, and of poor quality.
With the arrival of foreign tourists, greetings from... began to appear. Previously, it would have been "Recuerdos desde...", always in Spanish because Catalan was publicly forbidden and restricted to family settings.
They used to bear a stamp of some kind, such as a flag or a town shield.
Those who know the place will immediately realize it's a modern image. Apart from the way people are dressed, you can see buildings that didn't exist at that time.
I suppose those who have never seen anything like this, or who are not reading this explanation, won't like the photograph. Anyway, I had a great time editing it.
Native Bee (lasioglossum (parasphecodes) hiltacum)
I am awaiting confirmation of the exact species and will up date once I know.
ID now confirmed, a lifer for me!
Happy Wing Wednesday!
Exact een jaar geleden op 6 april 2020 werd voor het eerst een plaatje gemaakt met mijn nieuwe en huidige camera.
Rail Force One was met de 1837 en 1831 in dubbeltractie onderweg met de toen bijna wekelijks rijdende gipstrein naar Oss.
Vanwege het te hoge aantal spotters aan de Veenweg wegens de coronamaatregelen werd een nieuwe stek uitgeprobeerd.
Na toestemming te hebben gekregen werd de trein gefotografeerd op haar weg naar Deventer Goederen en uiteindelijk Oss.
Although the exact construction date of the monastery is unknown, it is thought to have been built before 1855 since the carved inscriptions on the walls of the inner narthex with names and dates indicate that it was repaired between 1870 and 1877. The monastery consists of the monolithic rock mass into which the church was carved and the spaces in the courtyard and garden.
252-058 + 334-021 + 334-024 + Talgo 6B8 + Talgo 6B15 procedentes de Alicante Terminal y con destino en Fuencarral a su paso por Caudete. (Las dos 334 se quedaron en Alcázar por motivos que desconozco).
Hace un mes la circulación en La Font de la Figuera y La Encina se vio gravemente afectada debido al paso de la DANA. Todo esto provocó daños importantes en la línea, que han sido reparados después de un mes de trabajos. Sin embargo, quedaron aisladas en la línea de Alicante una 252 y dos ramas de Talgo, las cuales quedaron acopladas junto a dos 334 en la estación de Alicante Terminal.
Después de recibir el aviso de un buen amigo de Alicante el día anterior de que esta composición partiese a Fuencarral, y ante la duda de si partiría ese mismo día o el siguiente, me preparé las cosas para salir de buena mañana.
Y así fue, a las 6 de la mañana del día siguiente me planté en La Encina a echar suertes. No sabía exactamente el sitio donde haría la foto ya que no se sabía la hora a la que saldría. Así que estuve mirando posibles sitios dependiendo del tiempo y de la luz.
Mientras tanto, estuve por distintos sitios de la zona pillando S.100, 130, el TECo de Boluda, unos cuántos 449 y apreciando el estado de la infraestructura después de la DANA en los alrededores de la zona. Se hizo bastante amena la mañana a medida que aumentaba el insoportable calor y me ponía nervioso por las pocas nubes que empezaron a alejarse haciendo que saliese el sol.
Por fin al mediodía, y medio insolado, este traslado que tanto me llamaba la atención apareció al fondo, teniendo la suerte (o no) de que saliese el sol instantes antes.
Pese a la mala luz (no había sitio con buena luz en toda la zona), este sitio, además de hacerme ilusión venir aquí, tiene de especial que no es habitual ver 252, 334 o Talgos por esta vía única entre La Encina y Caudete de una longitud aproximada de 7 kilómetros (aunque dé la impresión de ser doble), por lo que esta foto cobraba más valor para mí. La vía que se ve a la izquierda se trata del “bypass” entre Caudete y Valencia que no tenía ningún uso esas semanas por lo comentado anteriormente.
Agradecer cómo no la atención de Adrián y Pedro acerca de la circulación manteniéndonos al tanto en todo momento.
The Arch of Janus (Arco di Giano) is the only quadrifrons (arches in all four sides) triumphal arch preserved in Rome. It was set up at a crossroads at the northeastern limit of the Forum Boarium, close to the Velabrum, over the Cloaca Maxima drain that went from the Forum to the River Tiber.
It was built in the early 4th century CE, using spolia, i.e. material from earlier buildings, including bricks, together with pottery shards, and was covered with white marble, also from earlier buildings. The exact significance of the arch is poorly understood: it is thought to have been a boundary marker rather than a triumphal arch. An alternative view is that it was built to provide shelter for the traders at the Forum Boarium cattle market. Some researchers believe it was dedicated to Constantine I or Constantius II and was known as the Arch of the deified Constantine. It is 16 meters high and 12 meters wide.
Each pier of the arch has two rows of three niches. It seems logical that statues would have filled these 48 niches but none has been identified. The stone at the apex of the central arch on the north side is thought to depict Minerva, although others believe it may be Palladium. Its current name probably dates from the Renaissance or later, and was not used to describe it in classical antiquity. The name is derived from the structure's four-fronted, four-arched configuration. The ancient Roman god Janus (Ianus Quadrifons), was sometimes depicted with four faces and there are Janus-related structures mentioned in historic descriptions of ancient Rome.
In the Middle Ages, the Frangipane family transformed the building into a fortress, and so it survived intact until 1830. Then, the attic and top were torn down because they were erroneously believed to not belong to the original structure. However, there is a staircase within the north-west pier which would have given access to this top floor. Iron pins originally held together the marble blocks but were removed in the Middle Ages, leading to the monument's present pock-marked look. Fragments of the dedicatory inscription are still preserved inside the nearby church of San Giorgio in Velabro.
The arch has not been accessible to the public since the explosion of a bomb in front of San Giorgio in Velabro, on the night of 27 July 1993. It is the one monument of the Forum Boarium that remains unrestored. The Arch of Malborghetto, just outside Rome, also includes the remnants of a former Roman quadrifons arch. [Wikipedia]
The naming and exact provenance of this pretty Spiderwort coming into bloom has been something of a complicated affair. As far as I understand it's now been resolved. If you're interested here's a good account of the controversy (tradescantia.uk/article/the-nanouk-controversy/#nanouk-pa...). A shorter description of our plant's taxonomy is: tradescantia.uk/cultivar/tra-nanouk/.
'Tradescantia' is for John Tradescant (the Elder) (1567-1638) and his son, also John (1608-1662), well-known plant collectors and royal gardeners. They are the founding fathers of the famous Ashmolean Museum in Oxford, England.