View allAll Photos Tagged DesignStudio
Love color? Check out my Color Course Click here!
IG: www.instagram.com/bellakotak
“Getting lost is just another way of saying 'going exploring.”
- Justina Chen Headley
So don’t worry if you’re feeling lost right now, remember, you’re exploring.
Check out the blog post here! www.bellakotakphotography.com/blog/golden-flower
---
Color toned with The Color Lab actions
Model: @jaye.hicks
Headpiece: @_ivy.design_
Dress: @asos
Florist: @safia_designstudio
Lighting Assistance: @jakehicksphotography
Assistants: @scarlett.zc & @_eye.see_
Skin retouching: @solsticeretouch
.
@smugmug team: @alastairjolly & @antonlorimer
.
Shot with @phaseonephoto
Lit with: @profotoglobal A1
Programs: @captureonepro & @photoshop
--
My IG for behind the scenes: www.instagram.com/bellakotak
My Color Shop!: www.thecolorlab.com
Illustrator Rod Hunt 's studio at Second Floor Studios & Arts by the Thames Barrier in SE London
Studios available at www.secondfloor.co.uk
© Rod Hunt 2009
See Rod's work here
Special today: Reading broschure Audi R8 Spyder
Self-Portrait, look at my current photoproject-album "stevenbysteven"
or visit
(C) 2009 Steven P. Carnarius. All rights reserved
Self-Portrait, look at my current photoproject-album "stevenbysteven"
or visit
(C) 2009 Steven P. Carnarius. All rights reserved
Self-Portrait, look at my current photoproject-album "stevenbysteven"
or visit
(C) 2009 Steven P. Carnarius. All rights reserved
Self-Portrait, look at my current photoproject-album "stevenbysteven"
or visit
(C) 2009 Steven P. Carnarius. All rights reserved
**Learn to Color Tone like me! Check out the site for the LAUNCH SALE and The Color Course!
Keep up with the behind the scenes - Instagram
Here’s a portrait of @_eye.see_ that I captured during our shoot together for the @smugmug film. There was just something in this expression that I knew I had to capture.
.
Thank you Isaac for stepping into another world for a moment 🌱🌿
.
Blog post for this shoot is now up on my website ✨
Big love to my amazing team who worked with me to bring this to life! 💖🌷🌸
Model: @_eye.see_
Florist: @safia_designstudio
Assistant: @scarlett.zc
Retouching: Bella & @solsticeretouch
Lighting assistance: @jakehicksphotography
SmugMug team: @alastairjolly & @antonlorimer
Shot with Phase One IQ3 100MP
-
☆ My Color Toning Actions - www.thecolorlab.com
☆ Keep up with me behind the scenes -
★ Join my Color Collective group
To be jolly... A wonderful time for young and not so young children!
Thank you for visiting, have a great time, Magda (*_*)
For more: www.indigo2photography.com
Please do not use this image on websites, blogs or any other media without my explicit permission. © All rights reserved
It's been a long while since I painted the house and have had the itch lately to change things up. The walls are scuffed and chipping in some places and I think that it may be time to change the colour palette around here.
As much as I love a fresh coat of paint; picking colours is a pain. I spent today looking through swatches and ideas online. I think I may have a plan formed, but I need to think a little more before I commit to it and actually go buy the paint and start the work.
Hope everyone has had a good Monday.
Click "L" for a larger view.
On Explore! December 31, 2007! #323
Thank you very much to all of you my dear Flickr friends for your so kind comments!
Rideau… on 2008… the beginning of the festivities of Québec City’s 400th anniversary!
Taken at the Biennale Internationale du Lin de Portneuf... François Méchain (France) created this wonderful ephemeral sculpture with linen materials. In keeping with the spirit of the site – cape Lauzon by the St. Lawrence River – the work integrate a force of nature: the wind. Happy and a wild new year my dear friends!!! :)))
Rideau sur 2008… le début des festivités du 400ième anniversaire de la ville de Québec!
Lors de la Biennale Internationale du Lin de Portneuf… François Méchain (France) a réalisé cette magnifique sculpture éphémère avec la matière lin. En accord avec l'esprit du lieu, le Cap Lauzon au bord du Saint-Laurent, l’œuvre intégre une force de la nature, le vent. Une bonne et heureuse année chers amis!!!
You can see other pieces of art on the Biennale web site!!!
The design of the web site and of the logo was created by my design studio!!!
If you want to celebrate with us :
monquebec2008.sympatico.msn.ca/MonQuebec2008/?module=home...
De Motorpost (MP) in Schaal 1 op 160, ofwel N schaal. Dat is een verhaal. Een verhaal dat niet volledig verteld kan worden. Het zijn veel hoofdstukken. Zoals gebruikelijk doe ik (weer) een poging iets neer te zetten.
Het Orgineel
Het orgineel is begin jaren 60 ontworpen. De designtaal is duidelijk. Dat is de gekende stroomlijn van NS uit die dagen. Direct is de verwantschap zichtbaar met Plan U en Materieel’64. Direct is het herkenbaar als Nederlandse trein. Bijzonder is dat de treinen niet van NS zijn. De operateur is PTT. Net als NS een nutsbedrijf. De PTT rijdt dus de treinen. Natuurlijk niet zo strict als we nu gewoon zijn met de liberalisatie op het spoor. De machinisten zijn van NS. Zij rijden. Hoe het financieel en adminstratief is geregeld weet ik niet. Misschien zelfs niets omdat het om nutsbedrijven gaat, en de overheid kan hebben geredeneerd dat het vestzak broekzak is. De vormgeving maakt ook duidelijk dat er harmonie is tussen PTT en NS. Er is geen sprake van concurrentie, marktwerking, liberalisatie en al wat nu het spoor aandrijft. PTT heeft verstand van postverwerking. NS van treinen. Op het spoor komt dat samen. Vanaf zomer 1965 stromen 36 stuks in.
Designtaal van de MP
De designtaal is stroomlijn! Stroomlijn is sinds begin jaren 30 de designtaal van NS. Het is nog een restant van het bedrijfseconomisch pioneerwerk in de jaren ‘30. NS was wereldwijd een van de eerste bedrijven die deze grondslagen hanteerde. Begrippen die erbij horen zijn effenciency, rationalisatie, robotisering, automatisering. In die dagen gaat het om zaken als een nieuw seinstelsel, invoering van elektrische treinen, invoering van een starre dienstregeling, het duale stelsel tussen HSM en SS opheffen en daadwerkelijk tot 1 NS komen. NS wordt gezien als bedrijf en niet meer als een orgaan. Na de oorlog wordt dit teruggedraaid; onder President Directeur Den Hollander wordt alles wat bedrijfseconomisch is , tot vies verklaard en NS rijdt eigenlijk regelrecht richting de ondergang , welke rond de introductie van de MP ook publiek zichtbaar wordt. NS vecht dan voor haar bestaansrecht. Het laatste restant uit de economische jaren 30 is stroomlijn. Precies een element dat paradoxaal gezien niet zo bedrijfseconomisch is omdat het maken en onderhouden van dergelijke vormen iets duurder is. Het is een stukje marketing de trein moet meer sexy
De stroomlijnvorm is ontwikkeld in de Verenigde Staten en Duitsland. Ook in Frankrijk en Italie wordt er mee gepuzzeld. Echter niet op sneltreinen zoals in de VS en Duitsland maar op railbus achtige voertuigen. In de VS valt het ook nog deels samen met de introductie van INOX metaal door BUDD. Het gaat aanvankelijk vooral om treinstellen. In Nederland wordt aangeknopt en zelfs gelijk opgelopen. Resultaat is de DE 3 uit 1934. De bijnaam zegt veel Muizenneus. Een afgeronde kop, in Duitsland noemen ze zoiets Eierkop. Het is het summum van stroomlijn. Deze vormtaal blijft tot begin jaren 50 in gebruik. Het is herkenbaar als NS en wordt geassocieerd met snelheid, modern, schoon. Positieve waarden.
Intern is NS dan al bezig met afscheid van deze vorm. Het verwijst teveel naar de vooroorlogse tijd van vooruitgang. NS moet vooral weer organisch worden. Echter de impact van de muizenneuzen is niet gemist. De vormtaal moet wel stroomlijn blijven. In Amerika en Duitsland is stroomlijn vertaald op locomotieven. In Italie komt de Settobello op de baan, een trein met ronde kop, verhoogde cabine en vooral de grootse grandeur zoals alleen in Italie beheerst wordt. Nederland wil de robuuste kant op. Er wordt geexperimteerd met buitenlandse vormen. Het gaat met name op de Duitse V200 Diesellok, een machine met een zeer afgeronde voorkant , welke als sexy stroomlijn wordt ervaren. Ook gaat het om het design van Baldwin welke gebruikt wordt voor de NS 1200 E lok. Een machine die vooral hoekig, robuust is. Voor locomotieven geldt dat niet stroomlijn maar robuust de uitstraling is bij NS. Voor treinstellen worden de NS 1200 en DB V200 min of meer gemixt om er een front uit te krijgen. Aanvankelijk is het erg rond , zoals bij de V200. Een mooi schaalmodel is nog te vinden in het spoorwegmuseum. Echter het maken van deze vorm is duur en ondertussen is er toch ook onder het publiek wel iets te veel associate met de jaren 30. Vormgeving, design dus, is als mode en dus zeer ontvankelijk voor de tijd.
De gevonden vorm is een bol vorm met daarboven op als ware een omgekeerde soepkom. De lijnen vloeien niet meer rond op de hoeken. Op de hoeken zijn er wat rechthoekige vormen in gevonden. Het design is erg stroomlijn, maar straalt ook robuustheid uit. De treinstellen van de serie Materieel 54 zijn een hoogtepunt in spoordesign. Daarna blijft de vorm niet bestendig. Anders dan de Muizenneus blijft NS maar zoeken naar verandering van de vorm. Alsof per trein de mode gevolgd moet worden. Het kan niet op. In het Buitenland is tendens naar standaardisatie van vormen. Bij NS niet. Samen met Zwitserland wordt gewerkt aan een TEE treinstel, de TEE RAM (1957). NS gaat de kopvorm ontwerpen. Dan zou je zeggen. Materieel 54. Nee dus. Ineens moeten er rondingen in op de frontpartij. Moet de zijkant hoekiger. Blijft alleen de raampartij in tact. De vorm is nogal ingewikkeld.
Kan het anders? ja. Samen met NMBS wordt de Beneluxtrein bedacht. Geen TEE wel een internationale trein. Als basis dient Materieel 54. Dat design blijft ongewijzigd.
In 1960 wordt weer teruggeplooid naar rond. Zelfs ronder en boller als bij Materieel 54. De raampartij krijgt meer diepte. Wordt nieuw gezet. Ook rond de front verlichting is er een verandering. Niet zomaar 2 lampen als bij een auto. Nee een echte uitstekende balk, optisch als een soort bumper. Met daarin sluitseinen en de onderste front verlichting.
Voor de diesels van Plan U komt deze vorm op de baan. Let ook op de onderkant. De koppeling zit laag onder de vorm.
Voor materieel 64 volgt weer een wijziging. De koppeling gaat omhoog. Er is enige aanpassing rond de ramen. Optisch is het spannender. De koppeling doorbreekt nu de vorm van onderen. De ramen lopen net wat meer af bij het zijraam. Voor velen is deze vorm de NS vorm bij uitstek. Immers bijna 250 treinen zijn er mee afgeleverd over een periode van 15 jaar.
In 1965 is de MP weer een nieuwe stap in deze designtaal. De vorm wordt weer veranderd. Net als bij de TEE RAM moet het weer hoekiger aan de zijkant. Niet te hoekig. De bumper balk voor het licht moet meer uitkomen. De trein krijgt een heuse plooi, net als de Buegelfhalte locomotieven van DB. Dat is de mode van rond 1963/64. De MP is qua design helemaal state of the art. Zo lijkt het
6,7 jaar later is werkspoor gesloten. De bouwer van deze treinen en deels ook verantwoordelijk voor het ontwerp. In 1972 wordt gewerkt aan nieuwe treinen, de Sprinter. Qua vorm gaan deze helemaal breken met de “designtaal” die sinds 1934 is ingezet. De wereldberoemde designstudio van Raymond Loewy wordt ingezet. Deze designer is begonnen met spoor design. Eerste opdracht. Prullenbakken. Bekendste spoordesign? de GG1 locomotief uit 1935 waar een logge grote elektrische locomotief wordt verpakt in prachtige elegante vormen. Met deze opdracht wordt duidelijk dat de MP de laatste is der monikanen. De laatste der echte stroomlijners. NS gaat breken met deze taal. de MP markeert ineens en vooral achteraf gezien, het einde van een tijdperk. Op papier uiteraard is het een PTT machine en werkspoor design. Echter dat is niet rigide. Als gezegd PTT heeft echt wel aansluiting gezocht bij NS en werkspoor. Komt bij dat de designtaal stroomlijn ook door Allan en Beijnes, spoorbouwers die begin jaren 60 ter ziele zijn gegaan, is toegepast. Wie goed kijkt naar de ontwikkeling van de vormen ziet leiding door NS.
De PTT MP representeert dus een typisch Nederlandse vormgeving voor het spoor. Dit gaat om de laatste echt Nederlandse vorm. De laatste in een lijn welke zo een 30 jaar is volgehouden. Van modern, snel en schoon is het verworden tot robuuste elegantie. Iets dat goed aansluit op het Nederlandse zijn. Nederlanders missen de elegantie en flair van Fransen en Italianen. We zijn ook weer niet zo stijf als Duitsers of zo terughoudend als Britten. Allemaal cliches. Qua kleding net niet de goede zonnebril, de jeans die net te veel hangen, slobberende leren broeken
In bedrijf
Het in bedrijf zijn van de MP wordt een enorm verhaal. In 1965 is de wereld helder. PTT is een nutsbedrijf. Dus een strategisch bedrijf in handen van de staat. Net als NS. Vervoer van post gaat deels per trein. Het is goedkoper om een trein te laten rijden dan een vrachtauto. Het snelwegnet moet nog worden aangelegd. Zo is boven het Noordzeekanaal pas recent bereikbaar met snelwegen. Komt bij dat in een vrachtauto niet gewerkt kan worden. In een posttrein wel. Daar kan gesorteerd. Met de post per trein kan ingezet worden op voor zes uur gepost , de brief daags er op bezorgd. Daarvoor is sorteren op de trein nodig. Daar ligt natuurlijk een heel systeem aan ten grondslag. Postcodes waren er nog niet. Met alles op plaatsnaam moet dit veel gevraagd hebben van de post mensen. In elk geval is het simpel weer te geven. Een posttrein vertrekt vanaf Utrecht naar Vlissingen. Met post voor Zeeland. Tijdens de rit wordt gesorteerd. Bij aankomst op Vlissingen ligt alles gebundeld klaar per plaats.
Voor ondermeer pakketpost komen er eind jaren 70 zelfs nieuwe rijtuigen bij. die achter de MP kunnen. Het is het magnus opus van de MP. Amper 20 jaar later verdwijnt het sorteren van post tussen de rails. Zijn de MP uitgereden voor het postbedrijf. De bouwvorm is echter praktisch. Velen krijgen een tweede leven. Vooral als meet- en testrijtuig.
De MP in model
Ook modeltreinfabrikanten krijgen door dat de MP een mooi model is. Het is een mooi stuk vormtaal. niet alleen het prachtige front. Ook de assymetrische zijkant is spannend. In spoor HO is in de jaren 80 het nodige op gang gekomen rond release van Nederlandse treinen. de MP behoort er ook bij.
In Schaal N gebeurt ook wel wat. Maar gezien de beperktere omvang van deze markt is er iets meer risico en bijbehorende terughoudendheid. Een trein ontwikkelen is duur. En het moet terugverdiend. Zekers Minitrix komt met de Koploper , maar die vinden veel hobbyisten in het buitenland ook geweldig. Daar is buiten Nederland markt voor. Er zijn nu eenmaal treinen die grenzeloos mooi zijn.
Arnold Rapido gaat ten onder en wordt Italiaans
Arnold Rapido, de grondlegger van Spoor N heeft van meet af aan gepioneerd met basisvormen. Dus bijvoorbeeld standaard dakvormen. Standaard interieurvormen. Maak maar eens een oude Arnold goederenwagen of Rijtuig open. Je gaat de bouwstructuur herkennen. Echter Arnold loopt er in ook wat vast. Elk rijtuig is net wat anders en gehele rationalisering met standaard onderdelen. Dat is peperduur en lukt dan ook niet. Het denken van Arnold past eigenlijk goed in deze tijd. Met Cad Cam standaard vormen zetten. Die eventueel modificeren. En dan vervolgens met 3D print die vormen dan in een mal zetten. Ofwel een grote digitale catalogus met standaards.
Rond 1992 komt Arnold in financiele problemen. Er volgt een surseance. De curator vind eind 1993 een prachtige koper. Het Italiaanse huis Rivarossi. Rivarossi heeft wat bedrijven overgenomen. Het kijkt vooruit. Zet als eerste modelspoorfabrikant in op productie in China. In rationaliseren van het ontwikkelproces en van de productie. Ofwel ontwerp een trein. En gebruik dat ontwerp dan in schaal HO, O en N. Om dit te realiseren is een enorme reorganisatie nodig. Vanaf 1994 tot 2001 produceert Rivarossi amper treinen onder het merk Arnold. Het heeft zich verkeken op de enorme weerbarstigheid van een proces met productie vernieuwing en intergratie van de merken. Het idee echt goed. Niet alleen een merk overnemen. Juist zorgen dat in de organisatie alles gestroomlijnd wordt. Met de nieuwste technieken en goedkope productie. Voor Arnold komen er rond 2000 enige modellen op de markt. En dan gaat moederbedrijf Rivarossi ten onder. De kosten van de reorganisatie zijn gigantisch. net als de impact op de huishouding. De bank weigert een overbruggingskrediet. De boedel gaat in de verkoop. Als bekend neemt het huis Hornby alles over. En zij start daadwerkelijk Arnold weer op. De gekende Oranje Doosjes worden Groen. Er komen rereleases van oude modellen en vooral nieuwe modellen.
Gevolgen voor de Arnold MP
In 1993 introduceert Arnold een nieuw model. de Mp van de PTT. Het treinstel is prachtig getroffen. De techniek in de gekende Arnold eenvoud. De uitvoering een van haar beste ooit. De kap is goed getroffen. de vorm staat. Alles klopt. Van midden wel een hele massieve motorconstructie. De motor centraal. Met 2 meervoudig beweegbare kardanassen. Een constructie die moeilijk is in onderhoud. Minpunt? de tandwielen op de assen zijn van nylon. de rest is metaal. Dus even “in de olie”zoals de gebruiksaanwijzing stelt is wat gevaarlijk. Verder is het gewicht waarin de motor hangt groots. Het metaal is even groot als de binnenkant van de trein. Er is dus geen ruimte voor interieur. Waar je door de vensters op kijkt is dus de motorbehuizing. Zoals het geconstrueerd is , is ingenieus en niet simpel Bijna Italiaans. Daarbij kan ik verklappen dat de binnenwerken van de Geel rode en Bruine MP ook nog eens verschillend zijn. Beide hebben een andere kardans as. Voor een model uit Degelijk Duitsland is dat verrassend. De motor is wel wat gehorig door deze constructie. Echter naar maatstaven van 1993 is het niet slecht. Alleen met verloop van tijd wordt zulks niet beter en de gekozen constructie laat amper toe om de boel grondig te reviseren of te veranderen
Het model oogt goed. Het is niet duur , toen rond de 150 gulden. Er is echter een probleem. Een rotprobleem voor iedereen in binnen- en buitenland die deze MP op de baan wil hebben. Amper na start van de productie gaat Arnold in surseance. De productie stopt. Onder het huis rivarossi is er 7 jaar productie staking. Na de overname door Hornby komt de MP nooit meer terug als Arnold model. Dat ligt niet aan de schitterende uitvoering van de kap en onderkant. Dat kan nog steeds mee in deze tijd. De techniek binnen moet grondig aangepakt. Het is robuust en laat geen ruimte voor een interieur, verlichting , laat staan digitalisering en geluid. Juist op de techniek zitten grote hick ups. De vraag is ook of er nog behoefte is aan een MP. Het moet wel worden verkocht. Arnold kent zijn markten. Voor Nederland is het beperkt tot eenvoudig te realiseren rollend materieel zoals ICK en ICL rijtuigen, containerwagens.
Collectors Item
Dus? een van de mooiste releases uit de jaren 90 in spoor N is amper een half jaar te koop geweest. Uitlevering kwam net op gang toen Arnold in surseance ging. Het maakt de MP in spoor N een collectors item in binnen en buitenland. De prijzen momenteel zijn een veelvoud van de toenmalige 150 gulden (68 euro). Je moet denken aan tussen de 180 en 350 euro. Afhankelijk van het model en de conditie. Dat is best een bittere pil voor de vele modelspoorders die Nederlands rijden. De recente stroom aan releases van Piko heeft laten zien dat in het buitenland er ook veel belangstelling is. De serie 2400, 1100 en 1200 heeft veel los gemaakt op you tube en fora. Heel veel modelspoorders wereldwijd willen dit graag op hun N baan. vanwege de karakteristieke vorm. Het zijn echter wel loks. Die met wat fantasie inpasbaar zijn op een baan naar Duits voorbeeld bijvoorbeeld. Echter een MP is er niet. Dat geldt ook voor materieel 64. De markt is gewoon klein te klein voor zulke ontwikkelingen. Piko heeft modellen gekozen die echt als design highlight gelden. Als beschreven Materieel 54 is een hoogtepunt in de Nederlandse designtaal. Dat treinstel doet zij dus. Echter alleen de tweewagen variant. De 2400 en 1100 kunnen met de huidige techologie zo worden omgebouwd naar haar zusters in buitenlandse dienst. Ofwel design varianten genoeg als je de vorm en techniek eenmaal goed heb. Op een 1200 en twee wagen hondekop loop je weinig risico. Dat zijn juist de modellen die doen watertanden en zich in modelspoor bewezen hebben , zeker wanneer je naar HO kijkt.
Techniek
Ik heb het al aangehaald in het verhaal. de techniek is robuust. De kap is geklikt op het onderstel. Die kap is goed gedetailleerd. de belettering is strak. de kleuren kloppen. De details zitten er goed in. Op het oog ademt het model in alles een MP te zijn. Een goed geslaagd model dat de sfeer treft. Wie zoekt vindt wel wat. Kortom puristen zullen best enige zaken vinden die niet geheel conform origineel zijn. Op de bodem zit het motorhuis vastgeschroefd. Een groot stuk metaal, welke de hele binnenruimte neemt. Daarin een midden motor. Met 2 meervoudig beweegbaren kardanassen. Alles in metaal. Echter de tandwielen in het draaistel zijn van nylon. Door het beweegbare maken de treinen relatief veel geluid. Langdurig inrijden en goed onderhouden is echt noodzakelijk.
Voor mensen die digitaal willen is er dus een vraagstuk dat ook geld bij kunstwerken, monumenten en eenlingen in het groot. Of het nu een schilderij is , een oude auto.. Dat vraagstuk: alles orgineel laten en dus niet digitaal. Of de hele techniek vervangen, en meteen daarmee het interieur ook scheppen. Om zo letterlijk ruimte te maken voor sound en digitaal. Maar ook bijvoorbeeld om sluitverlichting aan te brengen. Of bijvoorbeeld binnenverlichting , welke juist bij een MP met werkend personeel binnen bijna een must is.
Het model doorloopt boogradius 1 (22 cm) en wissels van 30 graden probleemloos. De trekkracht is goed. Dat is ook niet anders verwachten met een hoog eigen gewicht welke ook gelijkmatig verdeeld is. Ook is de wielmaat daadwerkelijk 9mm. Dat spreekt bij Arnold niet voor zich. Met name oudere modellen hebben een iets kleinere wielmaat (ik meen 8,6mm) en willen nogal eens graag ontsporen. Ook is er de mogelijkheid om de pantograaf daadwerkelijk in te zetten voor stroomafname; iets dat bijzonder is voor Arnold omdat zij altijd dummy bovenleiding verkocht!
Kort samengevat. De techniek is verouderd en heeft zelfs wat excentrieke kantjes. Wie durft koopt een MP, desnoods een die niet meer loopt en gaat voor een complete revisie van de techniek.
Catalogusnummer
2335Bruine MP
2336Roodgele MP
2337Bruine MP met GS wagen
2338Roodgele MP met rode postwagen uit 1979
Trivia
1 Het is tot dusverre het enige model uit de Plan U/T/V familie in spoor N
2 Het model is een van de grote collectors Items uit de jaren 90 voor spoor N
3 Het model is de laatste formneuheit van Arnold Rapido als zelfstandig bedrijf.
4 Bijbehorende postwagens zijn in spoor N geproduceerd door Arnold en Roco.
5 Door de surseance van Arnold Rapido is het model een met de kortste levensduur van alle spoor N modellen. (afgezien van limited editions) Het origineel daarentegen heeft het decennia volgehouden op het spoor; ook in de carriere na “de post” als meet of testtrein.
6 Bekend zijn de kleurstellingen Bruin en Rood/Geel. Van beide zijn er 2 varianten. Arnold heeft de oudste en de nieuwste uitgebracht. Bruin met gele bumper is de oudste. Geel/Rood met Groots design rond word OS als midden van post met blauwe stip is de laatste variant. Die is van 1989, toen de PTT privatiseerde. De niet uitgebrachte varianten zijn Bruin met gele voorkant en Gee/Rood met beide iedere deur de diagonaal PTT post.
Omdat het model al snel uit productie was zijn de aftermath versies als meet- of testrijtuig nooit uitgebracht door Arnold, allen dateren van na de productiestop
7 Voor alle liefhebbers van Design, Huisstijl en imago. let eens op de Bruine MP. Het design van 1965 toont alleen klein bij de machinistendeur het logo van de PTT. Het bekende posthoorn pictogram. Meer niet. Bruin is geen eens de kleur van de PTT. Toch weet iedereen door dat pictogram dat de trein van de PTT is. Zo krachtig is de uitstraling! In de loop der tijd wordt onzekerheid zichtbaar. Bij de geelrode komt het NS logo op de trein. Het woord PTT post komt er op. En in de laatste versie zelfs in een mega vergroting. Het schreeuwt uit dat het een Posttrein is. het subliem subtiele uit 1965 dat een en al zelfvertrouwen uitstraalt wordt weggedrumd. Zelden is wereldwijd een trein zo subtiel geweest in de uiting van wie het is en tegelijk zo helder duidelijk van wie het is.
8 De lengte over de buffers is exact 26,4 meter. Dat is conform internationale normen. Spreekt daardoor niet voor zich. In Nederland wordt nogal eens voor afwijkende lengte en breedte maten gekozen. de MP past in internationaal profiel. Grootste praktische probleem bij grensoverschrijdend verkeer is echter de “pantograaf” en alle apparatuur die er mee verbonden is. Met 1500V kom je de grens niet over. Blijkbaar is nagedacht over Grensoverschrijdend verkeer met de MP. Hetzij als rijtuig met een lok er voor. Hetzij als modificatie of of nalevering van MP treinen die wel de grens overkunnen. Een nalevering zoals bijvoorbeeld de Benelux hondekop of de Duitse Meerstroomloks Baureihe 184 uit die dagen. Voor de liefhebbers van interpretatie in modelspoor, zoals ikzelf, bied dit mogelijkheden. Tijdens de uitlevering van de laatste MP in 1968 was duidelijk dat Werkspoor gesloten ging worden en daarmee is nabestelling van een internationale MP ook van de baan.
THE SEASON pf LIGHT…
From the series Cubes and lights.
Taken in the studio with only ambient light, no star effect-filters used.
This is a glass cube often used as a vase, or candleholder, or I put small lights in.
The glass cube is 20cm, on top of the 'CUBE TABLE' which has a light inside, here switched off. In the studio, black background, NO extra light, just the tiny ones inside the glass cube. Tripod work, and using the dof button a lot!
I'm enamoured with glass, light, reflections, for all the unexpected light refractions...
Diwali is one of the most popular and eagerly awaited festivals of India, and is the Hindu Festival of Lights..
Hope you enjoy looking at them as much as I did making them.
Thank you, M, (*_*)
For more of my other work or if you want to PURCHASE (ONLY PLACE TO BUY!), VIEW THE NEW PORTFOLIOS AND LATEST NEWS: www.indigo2photography.com
Please do not use this image on websites, blogs or any other media without my explicit permission. © All rights reserved
aliceinblack
6044.5m.aibds.2020.jpg
fractal aliceinblack designstudio,glaretech,design, human editor, computer artist, 2020,
please, press "L" for a much better view and detail !!
reason why I'm writing this is, that, during this long exposure I didn't noticed that the sky was clear above the fog, after downloading this picture on my desktop I was so surprised ( and happy ;-) that the "Great Bear constellation" was standing above the Deventer skyline !!!!
ps. for those who are getting the feeling neglected and ignored I appologize, for this moment business has priority #1, to much work in a short of time, and above of all, we have to move the complete designstudio to another department in our factory within 4 days.....500 boxes to fill !!!!!
original time 16-11-2010 at 20.28.33 hours
Camera Sony DSLR-A200
Exposure 30
Aperture f/8.0
Focal Length 18 mm
ISO Speed 100
Bonus Theme - The End
This photo:
Well, there is a story behind this photo... before the final themes were announced I had wanted to create a tag game which was intended to be an "A-Z Challenge 2.0 T: Tribute and Thank You" to Leslie and Audra for running this fantastic challenge for us once again! So, I kind of see this photo as having a dual purpose: it is both my 'The End' photo and also a Tag Game invite to all A-Z Challenge participants who would like to create an A-Z Challenge tribute photo to thank Audra and Leslie for all the wonderful creative fun they have provided to us all throughout the year!
The backstory to my Tribute/The End photo is that Audra and Leslie have been inundated with entries for the final round of the Challenge and overwhelmed by work (while also busily preparing to leave for Convention) they call in some extra help in the form of junior picture editor Erin. Erin works for a high end fashion magazine and is also a would-be fashion photographer. Erin is so impressed with the quality of the entries that she shows them to her Editor-In-Chief who wants to publish them in the fashion magazine! In these photos Erin is wistfully looking forward to the possibility of another A-Z Challenge in the future in which she hopes to participate...
My special thanks to Jade, Michal O. Patrizia (SineVoce) and Amelia M for the use of their beautiful photos (though it was a surprise to them what I was using them for!)
I have done my best to tag everyone that I think is a Challenge participant (subject to the Flickr limits) but If I have missed you please still join in if you want to!
Tiny tiny espresso bar inside a design atelier called Artbureau. Great stuff! Specialty coffee included.
Shot with Nikon F100 + Kodak Portra 160
Tiny tiny espresso bar inside a design atelier called Artbureau. Great stuff! Specialty coffee included.
Shot with Nikon F100 + Kodak Portra 160
The backstory to my Tribute/The End photo is that Audra and Leslie have been inundated with entries for the final round of the Challenge and overwhelmed by work (while also busily preparing to leave for Convention) they call in some extra help in the form of junior picture editor Erin. Erin works for a high end fashion magazine and is also a would-be fashion photographer. Erin is so impressed with the quality of the entries that she shows them to her Editor-In-Chief who wants to publish them in the fashion magazine! In these photos Erin is wistfully looking forward to the possibility of another A-Z Challenge in the future in which she hopes to participate...
My special thanks to Jade, Michal O. Patrizia (SineVoce) and Amelia M for the use of their photos (though it was a surprise what I was using them for!)
The backstory to my Tribute/The End photo is that Audra and Leslie have been inundated with entries for the final round of the Challenge and overwhelmed by work (while also busily preparing to leave for Convention) they call in some extra help in the form of junior picture editor Erin. Erin works for a high end fashion magazine and is also a would-be fashion photographer. Erin is so impressed with the quality of the entries that she shows them to her Editor-In-Chief who wants to publish them in the fashion magazine! In these photos Erin is wistfully looking forward to the possibility of another A-Z Challenge in the future in which she hopes to participate...
My special thanks to Jade, Michal O. Patrizia (SineVoce) and Amelia M for the use of their photos (though it was a surprise to them what I was using them for!)
Self-Portrait, look at my current photoproject-album "stevenbysteven"
or visit
(C) 2009 Steven P. Carnarius. All rights reserved
music by Leo Delibes
Le Roi s'amuse or The King Has Fun is a French play in five acts written by Victor Hugo.
First performed on 22 November 1832 but banned by the government after one evening, the play was used for Giuseppe Verdi's 1851 opera Rigoletto.
A small fun pull puppet, ready for the fun!
Thank you for visiting, have a great time, Magda (*_*)
For more: www.indigo2photography.com
Please do not use this image on websites, blogs or any other media without my explicit permission. © All rights reserved
America changed immeasurably in the years following WWII. Young men who had grown up poor and served in the military, had the chance to go to College through the GI Bill. The urban landscape began to change as well. As these men started families, Suburbs sprouted like weeds and cities changed to accommodate the car. Parking lots and freeways claimed old neighborhoods and buildings under the banner of Urban renewal.
Estate wagons, once purchased mostly by wealthy people became station wagons, icons of suburbia long before soccer moms discovered SUV"s.
Cars slowly became less tubby through the 1950s as the Detroit styling departments embraced jet fighter influences. By the end of the decade, fins would reign supreme.
The way in which family memories were captured also changed in the fifties. Color film became available to dads across the land.
We offer up, a simulation of this transition from lush Pan X film stock to Kodachrome to the Digital now.
Happy Independence Day!
Go out and annoy a tyrant.
This is a forced perspective photograph of 1/43 scale die-cast model cars, trucks and buildings in front of a real background.
Vehicles are:
Mack B Series Box Van is a Corgi Classic [no year]
Divco Delivery Van is by American Heritage Models. Divco stands for Detroit Industrial Vehicle Company. [no year]
1949 Dodge Coronet Woody Wagon is by PRX Models
Nash Rambler is by Franklin Mint [no year]
1957 Chevrolet Nomad is by Vitesse
1950 Nash Ambassador [green] is by Premium X
1958 Edsel Bermuda Station Wagon is by Minichamps
1936 Ford Coupe is by Design sudios
1937 Ford Sedan is by Design studios
1956 Mack B-61 Tractor is by Mattel.
1950 Nash Police Car is by Premium X
Building on left BG is unknown.
Grocery store and 3 story buildings are by Woodland Scenics from their Landmark Structures series.
Photographed at A Space Apart.
foursquare.com/v/a-space-apart/4ee22b69f5b9c102eae9da53
See also www.zeldman.com/2013/01/03/zeldman-rocking-a-bear-costume/
Congratulations Tara!! :) You passed the 3 months test,, you are able to take on sarcasm, irony and completely kill the techies with your wit! Welcome to the Travelstart Design Studio. May you have many years of fun and awesomely tight beautiful design,,
ALL IMAGES ARE BEST seen On Black, yours too!
They are very photogenic flowers these Callas
It is always the same, once I have an idea for the studio, I get in there, see something else, and something else again, wonderful how inspirational it can be.
My imagination running wild again...I positioned these beauties, the stage was set, the lights were on, camera/action/ ready for their close-up...
More experiments with lights and shapes.
Zantedeschia, usually erroneously called Calla or Arum lilies (only when big and white), they are not a true lily.
It is named after Italian botanist Francesco Zantedeschi.
All parts of the plant are toxic.
I wish you all a great day, and thank you for all your words, time, comments and likes. Very much appreciated. M, (*_*)
More of my other work visit here: www.indigo2photography.co.
Please do not use this image on websites, blogs or any other media without my explicit permission. © All rights reserved
The backstory to my Tribute/The End photo is that Audra and Leslie have been inundated with entries for the final round of the Challenge and overwhelmed by work (while also busily preparing to leave for Convention) they call in some extra help in the form of junior picture editor Erin. Erin works for a high end fashion magazine and is also a would-be fashion photographer. Erin is so impressed with the quality of the entries that she shows them to her Editor-In-Chief who wants to publish them in the fashion magazine! In these photos Erin is wistfully looking forward to the possibility of another A-Z Challenge in the future in which she hopes to participate...
My special thanks to Jade, Michal O. Patrizia (SineVoce) and Amelia M for the use of their photos (though it was a surprise to them what I was using them for!)
Design Bridge
Auburn Cord Duesenberg Automobile Museum
See for explanation
www.flickr.com/photos/david44149/49925690898/in/dateposte...
Hello there , ( raw pic on shoes , Click L to enlarge )
How r you , it is almost the mid of the week, hang in there before weekends !
This round of L"accessoires, a NEW release inspired by French antique furniture with pattern named Toilles de jouy, which i made some candy colours with Stripes heels to spice up your life ! have fun styling <3
it opens on 5/15 ! same day of "GARAGE Fair " .
Landmark on blog :
The new cards I designed came in. I really like them! Was really hard to find a printer to print 2 sided clear plastic (most only do one sided). The effect I was going for was to make it look like the "label" wrapped around. www.plainjoestudios.com/