Word Collectors
View allAll Photos Tagged writter
Boektitel: Als je de stilte ziet van Thomas Verbogt. Een prachtig boek in een mooie stijl geschreven, wat ik met veel plezier heb gelezen.
Book Title: If you see the silence by Thomas Verbogt. A beautiful book written in a beautiful style.
Thanks for taking time to comment, fave and look at my work. I really appreciate.
I WISH THAT MY GREAT GRANDCHILDREN CAN GET LOST IN THE FOREST AGAIN.. .
The writer Günter Grass on a joint exhibition project with the Nature and Biodiversity Conservation Union (NABU) on the state of German forests
* * * * *
ICH WÜNSCHE MIR, DASS SICH MEINE URENKEL WIEDER IM WALD VERLAUFEN KÖNNEN.. .
Der Schriftsteller Günter Grass zu einem gemeinsamen Ausstellungsprojekt mit dem Naturschutzbund NABU zum Zustand der deutschen Wälder
(english follow)
MISSION TERRE V2 1
Pôle Nord de la Terre, décembre 3218
« Ce 21 décembre 3218, un premier groupe d’humains dont les ancêtres ont fuit une Terre devenue inhabitable - cette triste période l’histoire connue sous le nom de Grande Migration - se pose sur ces terres désolées et méconnaissables du Pôle Nord de la Terre. Leur mission : chercher des réponses aux interrogations suivantes : l’évolution de la Terre est-elle irréversible? La vie pourra t-elle un jour y prospérer de nouveau? Dans quelles conditions?
_________________
THALASSA - Planète océanique, refuge des humains, 3208
Chants de la Terre lointaine (The Songs of Distant Earth), un poème épique, écrit par une écrivaine du nom de Cassiopée Clarke, jusque-là inconnue, bouleverse l’âme des habitants de la planète. Ce poème réveille en eux la douleur ancestrale de la migration de leurs ancêtres, de la perte de leur planète d’origine, de leur culture, de leur histoire. L’héroïne du poème ressent cette douleur, mais aussi quelque chose de plus intime et étrange à la fois : une impossible connexion avec cette Terre lointaine - ses Chants - qui lui révèleraient que la Terre abrite encore et toujours, les vibrations uniques de la vie. Sous la pression du public, les autorités planétaires décident d’organiser une expédition de reconnaissance vers la Terre. La poétesse Clarke, est invitée à se joindre à l’équipe scientifique du vaisseau spatial Earth One.
_________________
PÔLE NORD DE LA TERRE, trois mois après l’arrivée
Le Commandant de la mission - « Madame Clarke, je suis désolé, mais notre équipe scientifique arrive à la conclusion que le cycle destructeur qui a conduit à la Grande Migration ne s’est pas inversé. Les continents qui ne sont pas inondés, sont devenus désertiques, balayés par des vents violents et brûlants. Nous estimons que 80% de la surface la planète est inhabitable par des humains. À l’exception des Pôles, l’air est irrespirable. La vie subsiste dans les profondeurs des mers nordiques, mais sous une forme très simplifiée. L’exploitation des ressources minières - ce dont nous avons réellement besoin - serait non-économique selon nos experts. Leur recommandation est de mettre fin à cette mission. Avez-vous quelque chose à ajouter, Madame? »
En guise de réponse, Madame Clarke offrit ses larmes. Il valait mieux taire son secret, cette certitude qui était maintenant sienne, que ses Chants lui avaient dit la vérité, que la vie reprendrait ses droits sur cette planète, mais qu’il était absolument vital de tenir les humains à l’écart. Elle essuya ses larmes de joie et les préparatifs du retour vers Thalassa débutèrent.
© Patrice photographiste, Chroniques du Monde de Poësia
1 Ce synopsis de film est inspiré de plusieurs romans du célèbre écrivain de science-fiction, Arthur C. Clarke, en particulier : « Les Chants de la Terre lointaine » et la saga des Odyssées de l’espace (2001, 2010, 2061 et 3001)
—————————————————————-
MISSION EARTH V2 1
Earth North Pole, December 3218
"This December 21, 3218, a first group of humans whose ancestors fled the land that had become uninhabitable - this sad period, know in history as the Great Migration - lands on these desolate and unrecognizable lands of the northern hemisphere. Their mission: to seek answers to the following questions: is the evolution of the Earth irreversible? Can life ever prosper again? Under what conditions?
____________
THALASSA - Oceanic planet, refuge of humans, 3208
The Songs of Distant Earth, an epic poem, written by a writer named Cassiopeia Clarke, until then unknown, moves the souls of the inhabitants of the planet. This poem awakens in them the ancestral pain of the migration of their ancestors, of the loss of their home planet, their culture, their history. The heroine of the poem feels this pain, but also something more intimate and strange at the same time: an impossible connection with this distant Earth - her Songs - which would reveal to her that the Earth still and always shelters the unique vibrations of life. Under public pressure, the planetary authorities decide to organize a scouting expedition to Earth. Poet Clarke is invited to join the scientific team to the spacecraft Earth One.
__________________
NORTH POLE OF THE EARTH, three months after arrival
Mission Commander - "Mrs. Clarke, I'm sorry, but our science team has come to the conclusion that the destructive cycle that led to the Great Migration has not been reversed. The continents which are not flooded have become desert, swept by strong and scorching winds. We estimate that 80% of the planet's surface is uninhabitable by humans. With the exception of the Poles, the air is unbreathable. Life subsists in the depths of the northern seas, but in a very simplified form. The exploitation of mineral resources - what we really need - would be uneconomic according to our experts. Their recommendation is to end this mission. Do you have anything to add, Madame? "
In response, Mrs. Clarke offered her tears. It was better to hide her secret, this certainty that was now hers, that her Songs had told the truth, that life would take back its rights on this planet, but that it was absolutely vital to keep humans away. She wiped away her tears of joy and the preparations for the return to Thalassa began.
© Patrice photographist, Chronicles of the Lands of Poësia
1 This film synopsis is inspired by several novels by the famous science fiction writer, Arthur C. Clarke, in particular: « The Songs of Distant Earth" and the saga of Space Odyssey (2001, 2010, 2061 and 3001)
The setting sun, and music at the close,
As the last taste of sweets, is sweetest last,
Writ in remembrance more than things long past:
William Shakespeare
Die Natur braucht sich nicht anzustrengen, bedeutend zu sein. Sie ist es.
MARTIN WALSER (*1927), dt. Schriftsteller, 1981 Georg-Büchner-Preis
Nature does´t to make an effort to be significant. She is it.
MARTIN WALSER (* 1927), dt. Writers, 1981 Georg Büchner Prize
ⓒRebecca Bugge, All Rights Reserved
Do not use without permission.
(Originally uploaded to Flickr in September 2010.)
A shot of one of my notebooks.
Gisteren voor het eerst met camera in het nieuwe natuurgebied de Crezéepolder geweest. Daar deze, voor mij, nieuwe soort voor het eerst met mooi licht op de foto kunnen zetten.
De Crezéepolder is het nieuwste natuurgebied van Stichting Het Zuid-Hollands Landschap, aangekocht in 2018 dankzij de onmisbare financiële steun van onze Beschermers, donateurs & fondsen. De Crezéepolder (50 hectare) is een bijzonder stuk getijdennatuur midden in de drukke Randstad. Zoet water stroomt op het ritme van eb en vloed het gebied in en uit. Dit is zeldzaam in zowel Nederland als in Europa.
Zie ook mijn vogel set: Birds
© 2020 Wim Boon
Please view LARGE!
Please do not use this image on websites, blogs or other media without my written permission.
L'anno che verrà è come un libro di 365 pagine bianche. Spetta a te scrivere la storia e colorarla di emozioni. Buon Anno!
Tomorrow, is the first blank page of a 365 page book. Write a good one!
Many thanks to everyone who takes the time to look, like and comment on my pictures it's much appreciated.
Each Spring the words of Ralph Waldo Emerson makes me smile, Earth Laughs in Flowers. Photo taken with cellphone many years ago when I carried a cell that took pictures.
Another boring title would be something like "Lightning over the Thompson River". Standing up on the ridge, watching this unfold I found myself both in awe of the sheer power and danger present, while also seeing the beauty of nature unfold. Lightning strikes where I live are one of the most common sources of serious forest fires than can span kilometres, sometimes hundreds of square kilometres, of forest at a go. I hope none were started tonight, but I fear with so much lightning the past few days that there are bound to be some. This, by the way, is my first ever photograph of lightning. I can see why some are so drawn to the subject and I suspect now that I have a taste of it I will do much more.
Amsterdam - Czaar Peterstraat
Photo shoot with ~Ingeborg~
Copyright - All images are copyright © protected. All Rights Reserved. Copying, altering, displaying or redistribution of any of these images without written permission from the artist is strictly prohibited
De Czaar Peterstraat is een straat in het centrum van Amsterdam. De straat is vernoemd naar tsaar Peter de Grote.
De Oostelijke Eilanden werden aangelegd in de tweede helft van de 17e eeuw. Hier waren veel scheepswerven, onder andere van de Admiraliteit van Amsterdam en de Vereenigde Oostindische Compagnie. Het gebied waarin de Czaar Peterstraat nu ligt werd in 1663 in het IJ aangeplempt. Hier bevonden zich toen de lijnbanen van de VOC waar de touwen voor de Compagnie werden gedraaid. Op de noordelijke punt van de latere Czaar Peterstraat was de Keerweer, het punt waar de schepen keerden.
Nabij de Czaar Peterbuurt lag tot de 19e eeuw het bolwerk De Funen. Bij graafwerkzaamheden werden enkele jaren geleden restanten van de fundering teruggevonden.
Er waren diverse windmolens in deze omgeving. De laatst overgebleven molen was de cacaomolen ‘De Goede Verwachting’, die in 1906 werd afgebroken om plaats te maken voor huizenbouw.
De eerste woningbouw in deze buurt stamt uit het laatste kwart van de 19e eeuw. Een woonblok aan de Czaar Peterstraat was ook bekend onder de naam ‘Dubbeltjespanden’. Deze woningen waren het tweede bouwproject van de BVEW en werden tussen 1878 en 1880 gebouwd. In 2001 vond in dit wooncomplex een zware gasexplosie plaats waarbij gewonden vielen. In 2006 werden de panden gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Op de plek van de vroegere dubbeltjespanden staat nu woon- en zorgcomplex de Keyzer.
In de Czaar Peterstraat ligt ook de oorsprong van de metaal- en havenbonden van de vroegere NVV en gingen de eerste stakers de straat op.
* Une photographie prise le dimanche et en couleurs s'il vous plaît (pour faire plaisir à certain(s). Néanmoins, la photo... c'est tous les jours. Et n'en déplaise à M. de MAUPASSANT -Et là je sais que certain(s) est pour une fois en entièrement d'accord avec moi- il n'existe qu'une seule passion respectable.
LACPIXEL - 2022
Please don't use this image without my explicit permission.
© All rights reserved
Zaterdag j.l. werden de eerste heikikkers gehoord in de Alblasserwaard. Diverse keren gezocht. Vandaag had ik geluk en kon ik ze vinden. Laag standpunt was helaas niet mogelijk.
EDIT: volgens een kenner(Antonie Blom) is het een BRUINE kikker zijn oordeel: Zonder enige twijfel een Bruine kikker. De snuit is veel te stomp voor een Heikikker, daarnaast zou ik bij de Heikikker een lichte rugstreep tot voorbij de ogen verwachten (hoewel dit geen 100% kenmerk is).
© 2016 Wim Boon
Please view LARGE!
Please do not use this image on websites, blogs or other media without my written permission.
Letter Writer mural in Chinatown, Singapore.
The letter writer depicted in this mural was an integral member of Singapore's historical community—individuals like him often provided the only form of communication between Singapore's Chinese migrants and their families in China.
WIKIPEDIA:Het Hof is een Augustijnerklooster aan het gelijknamige plein in de binnenstad van Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het klooster werd gesticht in 1275.
Op de plaats van het huidige Hofcomplex, is in 1275 een klooster voor augustijnermonniken gesticht. Het klooster was een geschenk van Floris V. Rond het binnenplein van het klooster waren een ziekenhuis, een brouwerij, een bakkerij en andere dienstgebouwen gevestigd. Na een brand in 1512 is het hele Hofcomplex in Renaissancestijl herbouwd.
Het Augustijnenklooster in Dordrecht is vooral bekend omdat daar in 1572 de Eerste Vrije Statenvergadering werd gehouden.
Zie ook mijn Dordrecht set: Dordrecht
© 2021 Wim Boon
Please view LARGE!
Please do not use this image on websites, blogs or other media without my written permission.
Nous nous perdons souvent dans les couloirs du temps, à livrer des batailles improbables pour ré-écrire le passé ou imaginer l’avenir… / We often lose ourselves in the corridors of time, to fight improbable battles to re-write the past or imagine the future ...
Bekermos is geen mos en ook geen paddenstoel, maar een korstmos. Korstmos is een nauwe samenwerking tussen een schimmel met algen. Die samenwerking wordt wel symbiose genoemd. Het schimmelgedeelte is de basis, maar kan geen voedsel maken. Daar zorgen de algen op hun buurt weer voor. Bekertjesmos is een paar millimeter groot. De kleur is grijsgroen en de steel is twee tot vijf keer zo lang als de kop. De kop is circa 3 keer zo breed dan de steel. Hij bevat geen blaadjes langs de steel.
Meer MACRO
© 2015 Wim Boon
Please view LARGE!
Please do not use this image on websites, blogs or other media without my written permission.
Retrato de Paco Silvera durante la presentación de su último libro "Los Camaleones. Memoria Punk"
Un gran amigo, fantástico profesor, filósofo y excepcional escritor.
Portrait of Paco Silvera during the presentation of his latest book "Los Camaleones. Punk Memory"
A great friend, fantastic teacher, philosopher and exceptional writer.
One of the oldest stone houses in the city was built in the middle of XVIII century. It used to be a "drinking house". I don't know exactly what it means and don't know why now they call it writ hut. This is a musem nowadays. The historic center of my native city of Vyatka.
Thank you for all the comments and favs, my friends.
Sometimes you make me so mad that I want to throw you in the middle of on-going cars.
But then I realize, I would probably kill myself just to save you…
Panoramica de 4 fotografías, tomada en este bonito pueblo malacitano de casas blancas.
Es uno de los pueblos mas bonitos que he visitado en la provincia de Málaga y gocé haciendo fotos. esta es la primera de una serie que realicé en este pueblo.
taken by :-me
no edit
all writs resived
mwa77 me
Comments with photos will be deleted
2 Comments has been deleted !
and if u write comment me i will not comment ..i comment evrey body how comments me
thanxs
NOTE ;
please DON'T use the pic without my permission =)
Amsterdam - Havenstraat
Copyright - All images are copyright © protected. All Rights Reserved. Copying, altering, displaying or redistribution of any of these images without written permission from the artist is strictly prohibited
De straat kreeg op 3 april 1912 per raadsbesluit haar naam; een vernoeming naar haven, een ligplaats voor schepen. Meerdere straten in de buurt zijn vernoemd naar begrippen uit de scheepvaart (Zeilstraat, Vlietstraat). De straat ligt in het verlengde van de Cornelis Krusemanstraat vanaf de Amstelveenseweg tot aan de tramremise, waar de straat in een bocht naar rechts overgaat in de Baarsstraat.
De straat kent slechts twee oneven huisnummers 3 en 5, bestaande uit Romneyloodsen. Aan de even zijde loopt de nummering op van 12 tot huisnummer 26. Van de lagere huisnummers is alleen huisnummer 6 over, het huisnummer van het Huis van Bewaring (II). De overige lagere huisnummers werden gedragen door woningen behorende bij die gevangenis; die woningen werden gesloopt om plaats te maken voor nieuwe vleugels. Verder zijn er aan de even zijde tot aan de bocht naar de Baarsstraat drie woonhuizen (12-14-16) overgebleven uit 1914.
De straat kent drie opvallende gebouwen:
het Huis van Bewaring (II) met huisnummer 6, een ontwerp van architect Willem Metzelaar (werkend voor Justitie), een gevangenis uit 1890, die, nadat er vluchtelingen en dak- en thuislozen waren opgevangen, vanaf 2019 wordt verbouwd ten behoeve van de British School of Amsterdam, die hier zou moeten starten in het schooljaar 2021-2022; het is sinds december 2015 een gemeentelijk monument, bij de verbouwing moeten dus monumentdelen in originele staat blijven;
de Remise Havenstraat van de Amsterdamse tram met huisnummers 18-26, in gebruik genomen in 1914 en nog steeds als zodanig in gebruik;
het Haarlemmermeerstation uit 1915, dat een begin/eindstation was van de voormalige Haarlemmermeerspoorlijnen. (De voorkant van het stationsgebouw ligt aan de Amstelveenseweg). Het gebouw is een rijksmonument.
Aan de achterkant van het (voormalige) stationsgebouw is aan de Havenstraat een toegang voor de beginhalte van de Museumtramlijn, die van hier tot Amstelveen-Bovenkerk over de spoorbaan van de vroegere Haarlemmermeerspoorlijn rijdt. Langs een deel van de spoorlijn ligt het Bedrijventerrein Havenstraat. Voor het hele terrein achter het Haarlemmermeerstation is het plan Havenstraatterrein gemaakt voor een nieuw te bouwen woonwijk (planning 2019-2022).
Van 1923 tot 1971 had tram 16 haar eindpunt in de Havenstraat (met een lus door de Vaartstraat en Baarsstraat) en van 1924-1932 ook tram 15. Van 1950-1965 was ook de standplaats van bus F in de Havenstraat naast de halte van lijn 16, maar deze werd in 1965 bij de samenvoeging van lijn F met lijn E tot de doorgaande lijn 15 ingenomen door bus 23 die daar tot zijn verlenging naar Buitenveldert in 1973 bleef. In 1970 volgde bus 69 die in 1971 zijn standplaats kreeg op de oude vluchtheuvel van lijn 16 tot de overdracht aan Centraal Nederland in 1980. Daarnaast is er een druk tramverkeer van uit- en inrijdende trams van en naar de remise Havenstraat.
Amsterdam Noord
Copyright - All images are copyright © protected. All Rights Reserved. Copying, altering, displaying or redistribution of any of these images without written permission from the artist is strictly prohibited
Hoe komt die onderzeeër hier? Wat een prachtig ding. We staan te vernikkelen van de kou op de pont. Ik vraag het aan de NDSMer naast mij. Type: stalen neuzen, zwarte kleding en vuile handen. Hij pielt een sjekkie en blijkt een prima verhalenverteller.
Er was in Den Helder zo’n Richard Branson-achtige ondernemer, die heeft de onderzeeër via een website in Rusland gekocht. Je weet wel hoe dat gaat. Je surft wat op het wereldwijde web, stuit op een gaaf uitziende onderzeeër en klikt door. Daar staat dat het hele geval af te halen is voor € 50.000. Wat een deal denkt de avonturier, toch eens een mailtje aan wagen. De Russische eigenaar laat weten dat hij er vanaf wil omdat het gevaarte te veel plaats inneemt op zijn werf. Het ding is in prima staat, zoals blijkt uit foto’s op internet. Kortom een buitenkansje. De enige voorwaarde is dat er contant wordt betaald. De avonturier rijdt naar de Tschjoektjoek werf met een vriend en koffer geld. Daar aangekomen worden ze begroet door vijf Russische kerels. Ongemakkelijk stappen ze uit. Het zijn louche types, maar er zit niets anders op dan meelopen naar de kade. Daar ligt een gehavende, verrotte onderzeeër. Niet het exemplaar van de foto. Een van de Russische mannen trekt een pistool. You pay now € 50.000. Ze stamelen: but this is not the same submarine as on the photo. We don’t care, you pay now, you leave with submarine or nobody ever hears from you again. Nou toen hebben ze hem hier heen laten slepen en nu ligt hij hier weg te rotten. Hij is te koop voor € 1,-
Thuis google ik Russische onderzeeër ndsm werf. Ik stuit op de website mannennieuws. Het is een Russische Foxtrot B-80, gebouwd in de jaren vijftig, hij ligt sinds 2002 in de NDSM haven. Ik lees verder op de journalistieke NAP website. Meer dorre cijfers, en dan blijkt er plots toch sprake van een jongensavontuur. Alleen gaat het ditmaal om handig doorverkopen, BV’s en falende besturen. Avontuur zonder Russen, zonder koffertjes geld en pistolen, alleen maar avontuur met pakken en groezelig witte boorden. Doe mij dan maar de NDSM verhalenverteller.
De Turkse firma die momenteel eigenaar is dreigt de duikboot te laten slopen in het buitenland. Voordat er gesloopt kan worden moet er eerst een borg van ongeveer 1 miljoen euro worden betaald om te garanderen dat het volgens Europese regels gebeurt. Dus voorlopig gebeurt er niks. Zouden ze hem van de hand doen voor € 1,-?
Vandaag reed de Amnesty Write for Rights Train door Nederland. Aan boord was een groot gezelschap aan mensen die brieven schreven voor 10 vrouwelijke mensenrechtenactivisten. Na een lange rondrit door het land arriveert trein 39385 met 3 minuten vertraging op spoor 1 te Haarlem. De Rheingoldrijtuigen onder de Jugendstil-overkapping vroegen eigenlijk om een klassieke locomotief ;-).
Dit plantje van het weekend gevonden in het natuurgebied Kampina.
Wikipedia: Zonnedauw (Drosera) is een geslacht van vleesetende planten in de Zonnedauwfamilie (Droseraceae). De zonnedauw lokt, vangt en verteert insecten door een glinsterende, kleverige substantie aan diens tentakeltjes. De prooi dient om de plant te voorzien van voedingsstoffen die onvindbaar zijn in de bodem waar de planten leven. De meeste zonnedauw leven in moerasachtige gebieden, maar er zijn uitzonderingen in uiterst droge gebieden.
Meer MACRO
Please view LARGE!
Please do not use this image on websites, blogs or other media without my written permission.
Amsterdam
Copyright - All images are copyright © protected. All Rights Reserved. Copying, altering, displaying or redistribution of any of these images without written permission from the artist is strictly prohibited
De A'DAM Toren is een bijna honderd meter hoge toren aan de IJ-oever te Amsterdam-Noord. De toren is in 1966 ontworpen door de Nederlandse architect Arthur Staal in opdracht van Koninklijke Shell. Het gebouw was bij veel Amsterdammers dan ook beter bekend als "Shell-toren". In 2016 is de toren na een renovatie van 2 jaar hernoemd tot A'DAM Toren.
Rond 1965 besloot de directie van Shell aan de IJ-oever een nieuw gebouw te laten bouwen voor de directie en de algemene diensten van het Shell-laboratorium. Arthur Staal werd gekozen als architect. Omdat het terrein maar klein was zou het nieuwe gebouw een toren moeten worden. Staal ontwierp een kantoortoren die 45° gedraaid staat ten opzichte van de IJ-oever. Hieraan ontleent de toren zijn oorspronkelijke naam Toren Overhoeks.
In maart 1966 werd begonnen met het heien van een fundering op de tweede zandlaag onder Amsterdam. Het voor de funderingsvloer gebruikte beton bleek van slechte kwaliteit en in juli 1967 werd de vloer opgeblazen met dynamiet. Vervolgens werd een nieuwe vloer gestort die eind 1967 klaar was. In 1971 werd de toren opgeleverd.
In 2003 werd het Shell-terrein aangekocht door de gemeente Amsterdam. De woonwijk, die op het voormalige Shell-terrein werd ontwikkeld, werd naar deze toren Overhoeks genoemd.
In 2009 heeft Shell de kantoortoren verlaten. Deze was daarna in gebruik als tijdelijk bedrijfsverzamelgebouw. In de voormalige bedrijfskantine naast de toren is in 2013 een groot restaurant geopend, in samenhang met de ontwikkeling van de naastgelegen Tolhuistuin, die tot 2009 niet toegankelijk was voor publiek.
In januari 2014 werd bekend dat deze toren onder de naam A’DAM naar een ontwerp van Claus en Kaan Architecten zou worden herontwikkeld tot een combinatie van kantoren, uitgaansgelegenheden en een observatiepunt met een ronddraaiend restaurant. Daarvoor zou een grote renovatie van de gevel noodzakelijk zijn waarbij de kenmerkende beglazing waar een dun laagje goud is opgedampt zou worden vervangen. Sinds de mast op de toren is geplaatst is deze ongeveer 100 meter hoog.
Op 14 mei 2016 is de gerenoveerde A'DAM Toren geopend.
au fil du blog Éléments du monde ordinaire je vais et je viens sans savoir si ce jour est le dernier.
butte (3252r2000nb) acrobat writer
In de tuin, juli 2022
Agrostemma githago
E: the common corn-cockle (also written "corncockle")
D: Kornrade
F: Nielle des blés
De bolderik (Agrostemma githago) is een plant uit de anjerfamilie (Caryophyllaceae). De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en zeer sterk in aantal afgenomen. In Nederland komt hij van nature voor in het rivierengebied, in Twente en in Zuid-Limburg. De bolderik wordt ook in eenjarige bloemenweiden uitgezaaid en in siertuinen gekweekt.
Deze eenjarige plant wordt 20–100 cm hoog, heeft lancetvormige bladeren en is zwak behaard tot viltig. De bolderik bloeit van juni tot juli met alleenstaande, langgesteelde, dieproze tot paarsrode bloemen. De kelk is ruw behaard en de kelkbladen zijn puntig en langer dan de kroonbladen. De bloemen zijn tweeslachtig. Hoewel de gehele plant giftig is, zijn de donkergekleurde zaden het giftigst. Vroeger werden deze meegeoogst en bij onvoldoende schoning meegemalen, waardoor het graanmeel giftig werd en door de aanwezige saponinen tot maag- en darmproblemen kon leiden.
De bolderik komt voor op löss (Limburgse klei) en zandige klei en groeit tussen het graan, vooral tussen rogge en verder op braakliggende terreinen. De plant is vrij slap en heeft steun nodig van de graanplanten. Het was vroeger een algemeen voorkomend graanonkruid.
Oude volksnamen:
Zwijnsoren, schaapsoren, ezelsoren (vanwege de vorm van de bladeren).
Christusoog, Godsoog, schoonoog, akkervlam, steekneusken (vanwege de vorm van de bloem).
Bolderkruid, muggenbloem, orgelbloem.
Bron: Wikipedia.
.
My Flickr stream photos best to see on Portfolio | Fluidr
.
Nous nous perdons souvent dans les couloirs du temps, à livrer des batailles improbables pour ré-écrire le passé ou imaginer l’avenir… / We often lose ourselves in the corridors of time, to fight improbable battles to re-write the past or imagine the future ...
Etretat (France) -Changement de décor et d’auteur. Nous quittons Cabourg (Calvados) et Marcel Proust pour Etretat (Seine-Maritime) et Guy de Maupassant. Un autre documentaire de 52 minutes écrit et réalisé par Christian Clères pour la télévision.
Chargé de faire les photos qui serviront à la promotion du documentaire, je retrouve Christian et l’équipe de tournage à « La Guillette ». Plusieurs séquences seront tournées dans cette maison que fit construire l’écrivain normand, sur un terrain ayant appartenu à sa mère.
Nous sommes dans la salle de « La Guillette » et je venais de photographier en plan serré Christian, maquillé par Jean-Michel, le producteur. Cette série disposant d’un petit budget, tout le monde participe. On est entre l’artisanat et le bricolage. Dès que j’ai pris la photo, j’ai immédiatement dézoomé pour faire un plan plus large. L’œil toujours dans le viseur, j’ai réalisé que je pouvais intégrer le reflet de toute l’équipe dans le reflet du monumental miroir. Tout s’est passé en une seconde. Ce n’est qu’après que j’ai réalisé que la glace était particulièrement sale. Le propriétaire savait qu’une équipe de tournage serait présente ce jour là, il aurait quand même pu passer un coup chiffon.
At Guy de Maupassant's
Etretat (France) - Change of decor and author. We leave Cabourg (Calvados) and Marcel Proust for Etretat (Seine-Maritime) and Guy de Maupassant. Another 52-minute documentary written and directed by Christian Clères for television.
Responsible for taking the photos that will be used to promote the documentary, I find Christian and the film crew at "La Guillette". Several sequences will be shot in this house that the Norman writer had built, on land that belonged to his mother.
We are in the room of "La Guillette" and I had just taken a close-up photograph of Christian in his make-up class. As soon as I took the picture, I immediately zoomed out to get a wider shot. With my eye still in the viewfinder, I realized that I could integrate the reflection of the whole team into the reflection of the monumental mirror. It all happened in a second. It was only afterwards that I realized that the ice cream was particularly dirty.
Nous nous perdons souvent dans les couloirs du temps, à livrer des batailles improbables pour ré-écrire le passé ou imaginer l’avenir… / We often lose ourselves in the corridors of time, to fight improbable battles to re-write the past or imagine the future ...
Miguel Delibes, Spanish writer, born in Valladolid (1920-2010).
"I am like a tree that grows where it is planted"
Miguel Delibes, escritor español, nacido en Valladolid (1920-2010).
"Soy como un árbol que crece donde lo plantan".
Svezia, Västra Götaland, Fjallbacka, Estate 2016
Fjällbacka è una località situata nella contea di Västra Götaland, Svezia con 859 abitanti nel 2010 ed è conosciuta soprattutto come località turistica estiva. L'attrice Ingrid Bergman ha vissuto qui, quando risiedeva in Svezia. La scrittrice di libri gialli svedese Camilla Läckberg è cresciuta qui e molti dei suoi libri sono ambientati qui o nei dintorni di Fjällbacka.
Fjällbacka is a locality situated in Västra Götaland County, Sweden with 859 inhabitants in 2010 and it is mostly known as a summer tourist resort. The actress Ingrid Bergman lived here, when she visited Sweden. The Swedish crime writer Camilla Läckberg grew up here; many of her books take place in or around Fjällbacka.
Etretat (France) - L'équipe de tournage du documentaire consacré à l'écrivain Guy de Maupassant, effectue les ultimes réglages pour l’une des nombreuses séquences.
Nous sommes dans la maison de l'écrivain normand. Aujourd’hui, la villa appartient à un particulier qui y réside. Ce n'est pas un musée. Même si le propriétaire fait parfois visiter le jardin sur rendez-vous.
La séquence va montrer le réalisateur-scénariste Christian Clères assis dans un fauteuil lisant un livre de l'auteur. Un plan fixe qui s'inscrira dans le film sur fond de voix off.
Vous ne voyez pas le réalisateur puisqu'il est hors champ (voir la photo suivante). Etant donné la position des techniciens clés au mur, il n'était pas possible d'avoir une vue générale. Ça n'a guère d'importance car je cherchais à photographier les techniciens.
Tout était prêt pour filmer, mais l'équipe m'a laissé quelques instants, afin que je puisse faire ma photo. Le chef opérateur en profite pour peaufiner sa mise au point.
• A la caméra : Nicolas Ependre, chef opérateur ; assise sur le sol Anaïs Denis, assistante image ; Benjamin Le Calvé, opérateur de prise de son.
Final settings
Etretat (France) - The film crew of the documentary dedicated to the writer Guy de Maupassant, makes the final adjustments for one of the many sequences.
We are in the house of the Norman writer. Today the villa belongs to an individual who lives there. It's not a museum. Even if the owner agrees to show the garden sometimes.
The sequence will show director-screenwriter Christian Clères sitting in an armchair reading a book by the author. A static shot that will be part of the film against a background of voiceover.
You can't see the director since he's offscreen (see the next photo). Given the position of the technicians, it was not possible to have a general view. It hardly matters because I was trying to photograph the technicians.
Everything was ready to film, but the team gave me a few moments so that I could take my picture. The cinematographer took the opportunity to fine-tune his focus.
• On camera: Nicolas Ependre, cinematographer; seated on the floor Anaïs Denis, image assistant; Benjamin Le Calvé, sound recording operator.
What with illustrating a friends "New Roman History" and writting my own book time is little thin at the momment. But I did manage capture a splendid Fly and Man Orchid whilst taking Max for his walk this morning, fingers crosed and weather permiting I should be able to grab some time back for botonising sometime this week...oh, and I have started writing my book today "The Cycling Orchid Man"
[ Train tunnel, too dark
for me to write : that
"Men are ignorant" ]
Jack KEROUAC - Le Livre des haïku
[ Tunnel ferroviaire, trop sombre
pour que j'écrive : que
"les hommes sont ignorants" ]
LACPIXEL - 2024
Please don't use this image without my explicit permission.
© All rights reserved
The setting sun, and music at the close, As the last taste of sweets, is sweetest last, Writ in remembrance more than things long past.
William Shakespeare
tones: Bärbel's PS/PSE actions
texture: flypaper
a classy "santorini"
wish you a cosy sunday :)