View allAll Photos Tagged Repent
Era u n día esplendido pero de repente se nubló, igualmente seduce tomar imágenes. La bandera flamea timidamente camuflada con el cielo... Estás alli y no puedes dejar de admirar esta naturaleza increíble .
Dejo imágenes de otros años pero de la mísma época siempre, nunca vamos en invierno...hace demasiado frío.
www.flickr.com/photos/itza/48547320751/in/photolist-2gkpN...
www.flickr.com/photos/itza/48133701852/in/photolist-2gkpN...
Repent, relearn
Do it all again
No need to know your lie
Repent, relearn
Do it all again
No need to know your lie
Bring back blissful words
They still make no sense
Copy, paste
At rest I'm in suspense
Will you follow me if I ask you?
Will you wait for me if I stop?
Will the time I give you be helpful?
Shall our lives be one 'till I drop?
Surrender to a forgettable story
Narrow idea of a doubtful start
Inverted fury
Surpasses me
Settling in
My heart
In seems to me that you know by now
All the right ways this should be done
Obstacles vanish
Miraculously
Contaminate me!
Contaminate me!
Contaminate me!
Now run!
Run!
Como vino el frío de repente compré un vuelo para el caribe. No os voy a mentir aquí con el sol y la playa no tengo tiempo de escribir historias, así que otro día os contaré a quien he arañado con estas preciosas uñas. Pero hoy voy a disfrutar de los cuerpos casi desnudos al sol. Ya sabéis, lo mejor para el frío es irse al caribe.
Credits:
Outfit y zapatos: [adorsy] - Jackie SET - @ Cosmopolitan
Links en mi blog "mi propia visión"
"I Will Wear High Heels So You Can Hear My Approach On The Cobblestones And Have Time To Repent."
Taken @ maps.secondlife.com/secondlife/Cloud%20Lake/105/84/41
*Belle Epoque - Iriana - Sky /Hat found @ maps.secondlife.com/secondlife/Riverhunt/128/128/1504
“Y, de repente, es como si no existiera nadie más en el mundo que estas dos personas que atraviesan el espacio para encontrarse. Chocan, se abrazan, pierden el equilibrio, se dan contra una pared y allí se quedan, convertidos en un solo ser indivisible.”
SUZANNE COLLIN
El título son dos versos del poema “De repente los ecos divinos” de Rosalía de Castro
Situado en Palermo, el Templo de San Cataldo es una pequeña iglesia del siglo XII de estilo árabe-normando. Está bajo la custodia de la Orden de Caballería del Santo Sepulcro de Jerusalén. En la actualidad no se dedica al culto y se abre al público únicamente como atracción turística. El interior está formado por una nave central y dos pasillos divididos por columnas.
”De pura honestidad templo sagrado,
cuyo bello cimiento y gentil muro
de blanco nácar y alabastro duro
fue por divina mano fabricado;
De pura honestidad templo sagrado (Fragmento) – L. de Góngora
A PAZ
A paz invadiu o meu coração
De repente, me encheu de paz
Como se o vento de um tufão
Arrancasse meus pés do chão
Onde eu já não me enterro mais
A paz fez um mar da revolução invadir meu destino;
A paz
Como aquela grande explosão
Uma bomba sobre o Japão
Fez nascer o Japão da paz
Eu pensei em mim
Eu pensei em ti
Eu chorei por nós
Que contradição
Só a guerra faz
Nosso amor em paz
Eu vim
Vim parar na beira do cais
Onde a estrada chegou ao fim
Onde o fim da tarde é lilás
Onde o mar arrebenta em mim
O lamento de tantos "ais".
Today we may yet love each other,
to lie, to fall asleep just like that,
before we repent
and curse ourselves.
tune: Ready Kirken-Winston Smith
The video uses excerpts from the film: A Piece of Heaven - a love story about a fleeting meeting of two young people imprisoned in a communist prison in the 1950s.
English translation:
Winston Smith
I perceive there's nothing more,
you're the last thing I'd expect to meet.
I perceive the flight of converging coordinates.
You are my beautiful Juliet, I want all or nothing.
I shall sorely pay for my words,
in a week or a few days or tomorrow, who knows?
Today we may yet love each other,
to lie, to fall asleep just like that,
before we repent
and curse ourselves.
Today we may yet love each other,
to lie, to fall asleep just like that,
before we repent
and curse ourselves.
I perceive I'm the new Winston Smith,
within the walls of London I'm not so alone.
I perceive the movement of your hands, the wild dancers,
you are my beautiful Juliet, I want all or nothing.
I shall sorely pay for my words,
in a week or a few days or tomorrow, who knows?
Today we may yet love each other,
to lie, to fall asleep just like that,
before we repent
and curse ourselves.
Today we may yet love each other,
to lie, to fall asleep just like that,
before we repent
and curse ourselves.
Today we may yet love each other,
to lie, to fall asleep just like that,
before we repent
and curse ourselves.
Today we may yet love each other.
translator: isil81
++++++++++++++++
map: Summer Trace
flickr group: www.flickr.com/groups/3793188@N21/
merci à Lenabem pour la texture 275 flic.kr/p/dCGcKU
Laurie Anderson & Kronos Quartet – The Water Rises youtu.be/BCGvFegNddA
Un vaste parc permet de découvrir les vestiges de l'écluse des Repenties, du pont restauré de la Citadelle, ainsi que des Bastions des Repenties et du Calvaire.
L'écluse était le pivot de la défense de Valenciennes, régulant le cours de l'Escaut et son entrée en ville, dès le XVIe siècle. Grâce à elle, la ville pouvait tendre l'inondation défensive de la plaine en amont, empêchant toute invasion de ce côté dépourvu de défenses naturelles. Son nom lui vient de la présence d'un couvent de sœurs pénitentes, dites " de la Madeleine "
Pour renforcer l'efficacité des remparts, Vauban n'a donc eu qu'à utiliser une ressource qu'il trouvait à profusion autour de lui : l'eau. Jusqu'au milieu du XIXe siècle, l'inondation a toujours été considérée, en effet, comme le meilleur moyen de défense des cités fortifiées, car elle empêche l'ennemi de poster ses canons à bonne distance, et gène l'approche des troupes. Vauban avait élaboré des techniques évitant de stocker en permanence l'eau dans les fossés qui entouraient la ville, mais de l'emmagasiner dans des réservoirs capables de se vider et de se répandre dans la campagne environnante, grâce à un jeu de batardeaux judicieusement disposés. Il fit construire, en 1688, l'écluse des Repenties, sur le site d'une ancienne écluse, construite sous Charles-Quint. L'efficacité était redoutable : une fois les vannes fermées, la vallée de l'Escaut se remplissait jusqu'à Denain, et devenait donc impraticable pour tout agresseur. On put encore le mesurer en 1708 lors de la guerre de Succession d'Espagne ; en 1742 et en 1744, lors de la campagne de Flandre ; en 1793, pendant le siège de Valenciennes par les Autrichiens, et en 1814 au moment des Cent-Jours.
L'écluse est classée Monument Historique par arrêté du 21 avril 1987.
No remorse, no repent
We don't care what it meant
Another day, another death
Another sorrow, another breath
No remorse, no repent
We don't care what it meant
Another day, another death
Another sorrow, another breath
"De repente uma onda morna lhe invade o corpo. Pela proa do navio começa a nascer uma luz, pálida a princípio, mas a pouco e pouco se fazendo mais viva e dourada. Os olhos de Ivo se agrandam. Aquela luminosidade vai ser a explicação de tudo, a volta da memória... Sim, ele vai descer pela prancha e ganhar o cais. O cais também é negro e silencioso. Mas não há nada como a terra firme."
Extrato de O navio de sombras de Érico Veríssimo
Museu do Douro , Peso da Régua
Architecture by R+D, Arquitectos associados
Quando a Primavera chega de repente
e tu navegas no primeiro barco
à vela do ano
ou quando caem os primeiros
flocos de neve do Inverno
e tocam docemente a tua cara molhada.
Quando começas a pensar em alguém
que gosta de ti
ou quando um amigo defende
o que tu disseste ou fizeste.
Mas ficarás mais feliz do que nunca
quando tornares feliz outra pessoa.
Quando visitares alguém que está sozinho
e tiveres tempo para ficar lá muito tempo
ou fizeres alguma coisa por alguém
que foi duramente magoado.
Então o balão sobe
redondo de alegria
e voa até tocar as mãos de Deus.
(Leif Kristiansson)
"De repente do riso fez-se o pranto
Silencioso e branco como a bruma
E das bocas unidas fez-se a espuma
E das mãos espalmadas fez-se o espanto.
De repente da calma fez-se o vento
Que dos olhos desfez a última chama
E da paixão fez-se o pressentimento
E do momento imóvel fez-se o drama.
De repente, não mais que de repente
Fez-se de triste o que se fez amante
E de sozinho o que se fez contente.
Fez-se do amigo próximo o distante
Fez-se da vida uma aventura errante
De repente, não mais que de repente."
Soneto da Separação de Vinicius de Moraes
____________________________________________
I'll be gone for sometime, will be back soon.
.....
Although not mentioned in any of the literature, I believe that the Eastern State Penitentiary was designed on Marcel Foucault's "Panopticon" concept which allows an observer to observe (-opticon) all (pan-) prisoners without the prisoners being able to tell whether they are being watched, thereby conveying what one architect has called the "sentiment of an invisible omniscience." (Wikipedia)
Eastern State Penitentiary, Philadelphia, Pa. Mirror near central hub which allows a view of the entire corridor by the guard
Tomorrow, life in the cell blocks.....
.....
Nikon D700
50mm f/1.4 lens
© alley cat photography - all rights reserved
Cuando otra virtud no haya en mí, hay por lo menos la de la perpetua novedad de la sensación libre.
Bajando hoy por la Calle Nueva de Almada, me fijé de repente en la espalda del hombre que bajaba delante de mí. Era la espalda vulgar de un hombre cualquiera, la chaqueta de un traje modesto en una espalda de transeúnte ocasional. Llevaba una cartera vieja bajo el brazo izquierdo, y ponía en el suelo, al ritmo de ir andando, un paraguas cerrado, que cogía por el puño con la mano derecha.
Sentí de repente por aquel hombre algo parecido a la ternura. Sentí en él la ternura que se siente por la común vulgaridad humana, por lo trivial cotidiano del cabeza de familia que va a trabajar, por su hogar humilde y alegre, por los placeres alegres y tristes de que forzosamente se compone su vida, por la inocencia de vivir sin analizar, por la naturaleza animal de aquella espalda vestida.
Volví los ojos a la espalda del hombre, ventana por la que vi estos pensamientos.
La sensación era exactamente idéntica a la que nos asalta ante alguien que duerme. Todo lo que duerme es niño nuevo. Tal vez porque en el sueño no se puede hacer mal, y no se da cuenta de la vida, el mayor criminal, el más redomado egoísta es sagrado, por la magia natural, mientras duerme. Entre matar a quien duerme y matar a un niño no conozco diferencia que se sienta.
Ahora duerme la espalda de este hombre. Todo él, que camina delante de mí con pasos iguales a los míos, duerme. Va inconsciente. Vive inconsciente. Duerme, porque todos dormimos. Toda vida es un sueño. Nadie sabe lo que hace, nadie sabe lo que quiere, nadie sabe lo que sabe. Dormimos la vida, eternos niños del Destino. Por eso siento, si pienso con esta sensación, una ternura informe e inmensa por toda la humanidad infantil, por toda vida social durmiente, por todos, por todo.
Es un humanitarismo directo, sin conclusiones ni propósitos, el que me asalta en este momento. Sufro una ternura como si un dios viese. Los veo a todos a través de una compasión de único consciente, los pobres diablos de hombres, el pobre diablo de la humanidad. ¿Qué está haciendo aquí todo esto?
Todos los movimientos e intenciones de la vida, desde la sencilla vida de los pulmones hasta la construcción de ciudades y el trazado de fronteras de los imperios, los considero una somnolencia, cosas como sueños o reposos, sucedidas involuntariamente entre una realidad y otra realidad, entre un día y otro día de lo Absoluto. Y, como alguien abstractamente maternal, me inclino de noche sobre los hijos malos igual que sobre los buenos, comunes en el sueño en que son míos. Me enternezco con una largueza de cosa infinita.
Desvío los ojos de la espalda de mi adelantado, y pasándolos a todos los demás, cuantos van andando por esta calle, a todos los abarco nítidamente en la misma ternura absurda y fría que me ha llegado de los hombros del inconsciente al que sigo. Todo esto es lo mismo que él; todas estas chicas que hablan camino del taller, estos empleados jóvenes que ríen camino de la oficina, estas criadas con senos que regresan de las compras pesadas, estos mozos de los primeros transportes: todo esto es una misma inconsciencia diversificada por caras y cuerpos que se distinguen, como marionetas movidas por las cuerdas que van a dar a los mismos dedos de la mano de quien es invisible. Pasan por todas las actitudes con que se define la conciencia, y no tienen conciencia de nada, porque no tienen conciencia de tener conciencia. Unos inteligentes, otros estúpidos, son todos igualmente estúpidos. Unos viejos, otros jóvenes, son de la misma edad. Unos hombres, otros mujeres, son del mismo sexo que no existe.
(Libro del desasosiego) Fernando Pessoa
(...)
De repente me encuentro preguntando: "Cosas,
¿conocéis el sufrimiento?
¿Habéis estado alguna vez hambrientas, en la miseria?
¿Habéis llorado? ¿Conocéis el miedo,
la vergüenza? ¿Habéis conocido los celos, la envidia,
pequeños pecados, no de comisión,
pero tampoco curados por la absolución?
¿Habéis amado, y muerto,
de noche, con el viento abriendo las ventanas, absorbiendo
el frío corazón? ¿Habéis probado
la edad, el tiempo, el duelo?".
Silencio.
En la pared, baila la aguja de un barómetro.
ADAM ZAGAJEWSKI
“Y, de repente, es como si no existiera nadie más en el mundo que estas dos personas que atraviesan el espacio para encontrarse. Chocan, se abrazan, pierden el equilibrio, se dan contra una pared y allí se quedan, convertidos en un solo ser indivisible.”
SUZANNE COLLINS.
Introduction
Gospel Movie Clip (4) - Is the Pardoning of Our Sins Really a Ticket to the Kingdom of Heaven?
Many people in religion think that they have admitted their sins and repented of them after believing in the Lord, so they have been redeemed, and been saved by grace. When the Lord comes, He will lift them up directly into the kingdom of heaven, and He cannot possibly do the work of purification and salvation. Does this view tally with the reality of God's work? It is said in the Bible: "Holiness, without which no man shall see the Lord" (Hebrews 12:14). Almighty God says: "You have missed a step in your belief in God: You have merely been redeemed, but have not been changed. For you to be after God’s heart, God must personally do the work of changing and cleansing you; if you are only redeemed, you will be incapable of attaining sanctity. In this way you will be unqualified to share in the good blessings of God" (The Word Appears in the Flesh).
Image Source: The Church of Almighty God
Hoy, sentí de repente una sensación absurda y justa: tuve conciencia, en un relampagueo, de que yo no era nadie.
Fernando Pessoa – Plural de nadie
En un apacible dia ..Tal como el de hoy..
Un 26 de abril de 1937.A las 15.45.de la tarde
Todo cambió de repente en el pueblo de Gernika..
de repente se hizo el frío por aquí...y además se acerca la fecha vapt,
empiezo a tomar consciencia para guardar las chanclas ,o copiando a una amiga ,
comienza mi transición a las botas.
la vida.
Inicia el año, y no me decidía a publicar aun queriendo publicar, sobre todo porque quería que mi primera mirada de este año fuera especial, es la primera :)
y esta es la elegida :)
Esa mañana de repente, la vi, y a cada paso que daba me parecía que la luz se incrementaba, como si caminara conmigo, para llegar a su culmen, y me habló, le hablé y supe una vez más que la vida tiene maneras únicas de encontrarnos, de abrazarnos :)
De repente, nos podemos encontrar el típico acomodo de una cabeza con sus orejotas que nos recuerdan al conocido personaje.
pic for MacroMondays theme #button(s)
HMM para todos!
Apareció de repente corriendo por el suelo, pillo algo comestible y se subió a la rama a merendarselo tranquilamente. La primera foto fue lejana pero como estaba a lo suyo me fui aproximando y disparando hasta una distancia aceptable para los dos.
Objetivo Nikkor DX 55-300
Although not mentioned in any of the literature, I believe that the Eastern State Penitentiary was designed on "the Panopticon" concept which allows an observer to observe (-opticon) all (pan-) prisoners without the prisoners being able to tell whether they are being watched, thereby conveying what one architect has called the "sentiment of an invisible omniscience." (Wikipedia)
Eastern State Penitentiary, Philadelphia, Pa. Mirror near central hub which allows a view of the entire corridor by the guard.
De repente uno tiene que convertir el mundo entero en caricatura. Uno tiene que tener la fuerza de convertir el mundo en caricatura, dijo, la enorme fuerza de espíritu, dijo, que hace falta para ello, esa única fuerza de supervivencia, dijo. Sólo lo que encontramos finalmente ridículo lo dominamos también, sólo cuando encontramos ridículo lo dominamos también, sólo cuando encontramos ridículo el mundo y la vida en él progresamos, no hay otro método, ninguno mejor, dijo. En un estado de admiración no aguantamos mucho tiempo, y nos hundimos si no rompemos con ese estado a tiempo, dijo.
(...)
La verdadera inteligencia no conoce la admiración, toma nota, respeta, estima, eso es todo...
(Maestros antiguos) Thomas Bernhard
Como si de repente una ráfaga de viento furibundo hubiera barrido cualquier vestigio de vida, como si no existiera más tonalidad que el ocre polvoriento, el desierto de Tabernas -uno de los parajes más singulares y distintivos de la provincia de Almería.
La vida en esta vasta recreación de la aridez parece no estar permitida. Sin embargo, su riqueza natural, catalogada como Paraje Natural desde 1989, es tan real como evidente la sensación de orgullosa soledad que transmite el paisaje.
Un paseo por las ramblas secas del paraje puede transportar al visitante a un estado que rozaría el misticismo si la sensibilidad se dejara vencer por la estampa de desolación que parece incrustada en cada curva, cada piedra, cada cárcava de esta suerte de paisaje lunar.
En este desierto se rodaron muchas películas muy famosas de vaqueros y este árbol y otros parecidos me llevan a imaginar perfectamente a estos cowboys del lejano oeste cabalgando entre estos árboles secados por un sol abrasador.
Unos árboles de película
Me gustó mucho la aridez, la luz ,los colores, los materiales, texturas, los restos de su pasado volcánico, la desnudez por la erosión del desierto de Tabernas.
A Hymn of God's Word "God's Care Is Always With Mankind"
I
God looks over creation, watching, day after day, observing. Humbly He hides Himself, tasting this human life, watching man's every deed. Who has truly offered themselves to God? Who has ever pursued the truth? Who has taken God earnestly, kept promises made, and followed their duty to God? Who has ever let God dwell inside them? Who has valued God as they would their own life? Who has ever seen His full divine being, or been willing to touch God Himself ? When people sink in the waters, God saves them. When they cannot face life, God lifts them and gives them the courage to live again, and gives them a second chance. So they will take Him as their foundation. When they disobey, God takes this chance to let them know Him.
II
God sees people's old nature, and in mercy allows them a chance to repent and receive a new start. So long as they have one breath left, God will save them from death. How many times have people seen His reaching hands? How often the kindness in His eyes? And have felt all the while the smile on His face? And how many times have they witnessed His wrath or majesty? When people sink in the waters, God saves them. When they cannot face life, God lifts them (that's when God lifts them) and gives them the courage to live again, and gives them a second chance. So they will take Him as their foundation. When they disobey, God takes this chance to let them know Him. Though men have never known Him, God never abuses their weaknesses; considers their hardships with sympathy, chastises them only when they turn away. When people sink in the waters, God saves them. When they cannot face life, God lifts them and gives them the courage to live again, and gives them a second chance. So they will take Him as their foundation. When they disobey, God takes this chance to let them know Him.
from “The Fourteenth Utterance” of God’s Utterances to the Entire Universe in The Word Appears in the Flesh
HER
halo: [Cubic Cherry] – Repent halo @Salon 52
hair: bonbon – mavis hair pack – group gift
brows: yami – yuno knifed eyebrow genus @Harajuku
eyes: Gloom. – Kuroshitsuji Collection – Mesh @Harajuku
glasses: [Cubic Cherry] aftermath shades @aenigma
blood: [POUT!] Bloody nose @The darkness montly event
ears: .random.Matter. – Soorin Ears
earrings: koii / immortal earrings @Harajuku
choker: #Mewsery: Devotion Collar @Harajuku
tattoo: CHAOS // IM4GINE YOU – Red and Tint @Harajuku
top: =Zenith=Punk Gothic Top @Uber
skirt: glutz . aishite skirt @Harajuku
socks: NANIKA – RITA Socks/Garter Black
sandals: Mug – Aiko Sandals
Bus stop: Korea BUS Stop @Sanarae
Cheak on my profile the link to my blog, thank you :)
Ty ManzanitoBb ♥ (i tagged him here to found his flickr :) )
En ruinas, de repente te apartaste de nosotros,añorabas un poco de soledad. Me preocupé al no verte y fui en tu busca y allí estabas. Desde el otro lado del escombro te vi, asomado en aquel proyecto de ventana con vistas al monte, te dejé solo porque pensé que era lo que querías, supuse por tu pose que estarías intentando proyectar tu futuro, supongo. Parecías afligido por el presente y preocupado pensando que sería de tu vida, imaginando una vida mejor, un mundo mejor, un futuro...Simplemente un futuro, donde encajáramos los dos.
Pero pase lo que pase, como digo abajo, seguiremos remando en este mar revuelto que es la vida y lucharemos para mantenernos a flote, siempre tu y yo.
John the Baptist was a Jewish preacher active in the area of the Jordan River in the early first century. He is also known as Saint John the Forerunner in Eastern Orthodoxy and Oriental Orthodoxy, John the Immerser in some Baptist Christian traditions, and as the prophet Yaḥyā ibn Zakariyā (Arabic: النبي يحيى, An-Nabī Yaḥyā) in Islam. He is sometimes alternatively referred to as John the Baptiser.
«The paradox of all four Gospels is that “the Gospel of Jesus Christ, the Son of God” (Mark 1:1) begins not with the preaching of Jesus Christ, but with the preaching of another person. And the formula with which Jesus began His mission—“Repent, for the kingdom of heaven is at hand” (Matt. 4:17)—does not belong to Jesus. Its author is John the Baptist (Matt. 3:2), or the Forerunner, with which nickname he entered the history of the Church.»
/фрагмент книги «Ісус Христос», митрополит Іларіон (Алфєєв), Google translate/
“Парадокс усіх чотирьох євангелій полягає в тому, що «Євангеліє Ісуса Христа, Сина Божого» (Мр. 1:1) починається не з проповіді Ісуса Христа, а з проповіді іншої особи. І формула, з якою Ісус розпочав Свою місію,—«Покайтеся, бо наблизилося Царство Небесне» (Мт. 4:17),— належить не Ісусові. Її автор — Іоанн Хреститель (Мф. 3:2), або Предтеча, з яким прізвиськом він увійшов до історії Церкви.»