View allAll Photos Tagged BALC

O Museu Histórico Nacional em Tirana é o maior museu da Albânia. Inaugurado em 28 de Outubro de 1981, conta com 27.000 metros quadrados de tamanho, enquanto 18.000 metros quadrados estão disponíveis para exposições. O museu foi projetado pelo arquiteto albanês Enver Faja. O gigantesco mosaico que vemos na entrada principal representa o povo albanês.

O Museu Histórico Nacional inclui os pavilhões: Antiguidade, Medieval, Iconografia, Cultura da Albânia, Resistência Albanesa da Segunda Guerra Mundial, e o Genocídio Comunista. Os visitantes têm acesso a documentos de cartografia e a oportunidade de conhecer as decisões injustas da Conferência dos Embaixadores, que teve lugar em Londres em 1913, relativos às fronteiras da Albânia. Também existem imagens ilustradas das decisões da denúncia do tratado secreto de Londres em 1915, que limitava a expansão dos territórios albaneses.

No Pavilhão da iconografia, podemos visitar e conhecer alguns dos grandes mestres da iconografia albanesa. Uma menção especial vai para Onufri, o grande pintor albanês do século XVI que criou obras de um nível muito elevado e influenciou fortemente o desenvolvimento da arte bizantina na Albânia. No Pavilhão Etnográfico, são introduzidas as vestes tradicionais de várias regiões da Albânia dos séculos XIX e XX. Num canto em separado, estão expostos diferentes objetos de séculos passados em cobre e alumínio, que fizeram parte da vida do povo albanês.

O Pavilhão da Guerra Antifascista mostra as vicissitudes da guerra de Valona em 1920, seguido pelos acontecimentos dos anos 20 e 30, e da ditadura fascista de Benito Mussolini e também a Guerra de Espanha e os voluntários albaneses que nela participaram e tiveram um papel muito importante. O Pavilhão do genocídio comunista foi inaugurado em 1996 e compreende os acontecimentos que tiveram lugar entre 1943 e 1992. Um lugar importante é dedicado à apresentação, através de documentos e fotos, das operações da dissolução das forças anti-comunistas, o tribunal especial para os adversários políticos durante o tempo de guerra e ainda a liquidação do partido da oposição. Também as vicissitudes contra o clero, religiões e instituições estão bem documentados.

Não nos devemos esquecer que é de origem albanesa a extraordinária personagem que ficou conhecida na história como Madre Teresa de Calcutá, uma fervorosa religiosa católica nascida no Império Otomano, na capital da atual República da Macedónia, e naturalizada indiana, beatificada pela Igreja Católica em 2003. Considerada, por alguns, a missionária do século XX, fundou a congregação "Missionárias da Caridade", tornando-se conhecida ainda em vida pelo cognome de "Santa das sarjetas".

O senhor não daria banho a um leproso nem por um milhão de dólares? Eu também não. Só por amor se pode dar banho a um leproso. - Madre Teresa de Calcutá

 

PLEASE NOTE:

Copyright © Anselmo Sousa

All images and texts are copyrighted, with all rights reserved. Please do not use, copy or edit any of my images or text without my written permission. If you want to use my texts or photographs please contact this address. asousacar@clix.pt

 

Como não nos foi possível visitar todos estas cidades, optamos por conhecer a lindíssima cidade de Tessalónica. Durante a leitura destas páginas, veremos que os ideais de beleza perseguidos pelos gregos foram plenamente atingidos nas obras arquitetónicas desta cidade notável. A Grécia ainda tem outra característica que a torna ainda mais atrativa e formidável, o seu mar, que ostenta um azul intenso e nos presenteia com a sua limpidez. Para entender melhor esta cidade e o encanto que tão orgulhosamente transporta, é preciso olhar bem para o seu magnífico passado.

Fundada em 316 a. C., a cidade passou de mão em mão, conforme a Grécia era invadida e dominada por diferentes povos. Usada até como moeda de troca, Salónica tinha uma forte população judia, que acabou por ser dizimada quase na sua totalidade durante o Holocausto. A sua história, apesar de triste, foi fortalecida por estes factos. Salónica deixou as dores de lado e hoje é uma cidade vibrante, singular, atrativa e cosmopolita. Situada nas margens do golfo de Salónica, no mar Egeu, é atualmente a porta principal da Macedónia.

A cidade foi construída por ordem de Cassandro, no ano de 316 a.C., que lhe deu o nome da sua esposa, "Tessalónica", meia-irmã de Alexandre Magno. Esta fora assim chamada por o seu pai, Filipe II da Macedónia, por ter nascido no mesmo dia da vitória dos macedónios sobre os tessálios. Foi a capital de um dos quatro distritos romanos da Macedónia, governada pelo pretor Fabiano, a partir do ano 146 a.C.. Na sua segunda viagem missionária, São Paulo pregou na sua sinagoga, lançando as bases de uma das mais marcantes igrejas da época, e destinou-lhe duas das suas epístolas. A animosidade contra Paulo, por parte dos judeus da cidade, levou-o a fugir para Bereia. Paulo escreveria posteriormente, a Primeira e a segunda Epístola aos Tessalonicenses.

No distante ano de 388, uma data de triste memória, a cidade foi palco do Massacre de Tessalónica, quando, por ordem do imperador Teodósio I, 7000 pessoas foram terrivelmente assassinadas por se terem revoltado contra o temível general Butírico e outras autoridades romanas que não lhes perdoariam tal afronta. Desde que foi subtraída à Macedónia, Salónica fez parte do Império Romano e do Império Bizantino, até que a cidade de Constantinopla foi conquistada na Quarta Cruzada, em 1204. A cidade tornou-se assim capital do Reino de Salónica fundado então pelos cruzados, até ser capturada pelo Principado do Épiro, em 1224.

Foi reconquistada pelo Império Bizantino em 1246, mas, sem capacidade para fazer frente às invasões do Império Otomano, o déspota bizantino Andrónico Paleólogo foi forçado a vendê-la a Veneza, que a manteve até ao ano de 1430. Sob domínio do Império Otomano até 1912, a cidade distinguia-se pela sua população maioritariamente judaica de origem sefardita, em consequência da expulsão dos judeus de Espanha depois de 1492. Tessalónica foi o principal "prémio" da primeira Guerra dos Balcãs em 1912, quando se tornou parte da Grécia. Durante a Primeira Guerra Mundial, um governo então provisório, foi aqui estabelecido e dirigido por Elefthérios Venizélos. Este governo tornou-se aliado dos britânicos e franceses, contra a vontade do rei, que era favorável à neutralidade da Grécia. A maior parte da cidade foi destruída por um incêndio de origem desconhecida "provavelmente um acidente", em 1917.

O fogo teve como consequência, a diminuição para metade da sua população judia, que emigrou depois de verem as suas casas e os seus meios de subsistência destruídos. Muitos foram para a Palestina. Alguns viajaram no Expresso do Oriente para Paris e outros seguiriam para a América. Em 1922, muitos gregos exilados de Esmirna e de outras áreas da moderna Turquia, seguindo o exército grego derrotado que invadiu a Ásia Menor, chegaram à cidade de Salónica, influenciando fortemente a cultura da cidade. Elefthérios Venizélos, proibiu a reconstrução do centro da cidade até que um projeto de modernização estivesse concluído.

Apesar dos esforços gregos, quase todos os habitantes judeus da cidade foram assassinados no Holocausto, que decorreu da ocupação alemã entre 1941 e 1944. Atualmente é uma cidade universitária, base da NATO e um valoroso centro industrial, com refinarias de petróleo, fábricas, têxteis e tabaco.

Salónica é uma cidade simpática, com as suas praças enfeitadas, muitos bares em seu redor e junto ao mar. Sendo uma cidade universitária, tem uma vida noturna intensa. Esta cidade, mais vulgarmente conhecida como Tessalónica "que significa vitória" é a segunda maior cidade da Grécia e a principal cidade da região grega da Macedónia. O santo padroeiro da cidade é São Demétrio de Tessalónica e a sua bela igreja chamada de "Hagios Demetrios", é Património Mundial da Humanidade. Uma cidade que nos deu imenso gozo visitar e a qual gostaríamos de voltar um dia.

 

PLEASE NOTE:

Copyright © Anselmo Sousa

All images and texts are copyrighted, with all rights reserved. Please do not use, copy or edit any of my images or text without my written permission. If you want to use my texts or photographs please contact this address.asousacar@clix.pt

Comenzando en Ribeiro Frio, este corto paseo sigue la levada de Serra do Faial y da acceso al impresionante mirador Balcões con magnificas vistas sobre el valle de Ribeira da Metade.

Al llegar al mirador de los Balcões, se encontrará con un espléndido escenario completamente ocupado por los frondosos valles que caracterizan el bosque de laurisilva, integrado en la red Natura 2000. Este bosque adquiere una importancia añadida como "productor de agua", ya que condensa el agua de las neblinas sobre las hojas de las plantas, y de allí lleva grandes cantidades al suelo, donde luego repone los manantiales y arroyos.

Gràcies per les vostres visites i comentaris.

Gracias por vuestras visitas y comentarios.

Thanks for your visits and comments.

Gràcies per les vostres visites i comentaris.

Gracias por vuestras visitas y comentarios.

Thanks for your visits and comments.

The Holy Apostles monastery was revived in 1990's as a symbol of the revival of Romania's national identity and faith after centuries of foreign domination superseded by the Communist rule. Its predecessor was founded in XVI century by semi-legendary voivodes of the principality of Maramures Drag and Balc, but was abolished in late XVIII century by the Austrian Habsburgs who relentlessly (but ultimately unsuccessfully) sought to stamp out the Orthodox faith of the population of Maramures.

 

Монастырь Святых Апостолов был возрождён в 1990-х гг. как символ возрождения национального самосознания и православия в румынском регионе Марамуреш после столетий господства чужеземцев и последовавших за этим десятилетий правления компартии. Предшественник нынешнего монастыря был построен в XIV веке полулегендарными воеводами княжества Марамуреш Драгом и Балком, но был упразднён в конце XVIII века австрийскими Габсбургами, которые неустанно (но безуспешно) пытались искоренить православную веру населения Марамуреша.

Comenzando en Ribeiro Frio, este corto paseo sigue la levada de Serra do Faial y da acceso al impresionante mirador Balcões con magnificas vistas sobre el valle de Ribeira da Metade.

Al llegar al mirador de los Balcões, se encontrará con un espléndido escenario completamente ocupado por los frondosos valles que caracterizan el bosque de laurisilva, integrado en la red Natura 2000. Este bosque adquiere una importancia añadida como "productor de agua", ya que condensa el agua de las neblinas sobre las hojas de las plantas, y de allí lleva grandes cantidades al suelo, donde luego repone los manantiales y arroyos.

Balk (Friesland) - NL, juli 2021

 

Balk is ontstaan bij een eenvoudige balkbrug over de Luts, vandaar de plaatsnaam. Later werd deze houten balkbrug vervangen. De plaats komt in 1491 voor het eerst voor als Balc. Aanvankelijk hoorde Balk bij Harich.

 

In 1585 werd Balk door Spaanse soldaten uit Groningen geplunderd. Het werd in de 18e eeuw welvarend door de boterhandel, en in de 19e eeuw was het een zelfstandig dorp geworden.

 

.

My Flickr stream photos best to see on Portfolio | Fluidr

.

  

Comenzando en Ribeiro Frio, este corto paseo sigue la levada de Serra do Faial y da acceso al impresionante mirador Balcões con magnificas vistas sobre el valle de Ribeira da Metade.

Al llegar al mirador de los Balcões, se encontrará con un espléndido escenario completamente ocupado por los frondosos valles que caracterizan el bosque de laurisilva, integrado en la red Natura 2000. Este bosque adquiere una importancia añadida como "productor de agua", ya que condensa el agua de las neblinas sobre las hojas de las plantas, y de allí lleva grandes cantidades al suelo, donde luego repone los manantiales y arroyos.

Comenzando en Ribeiro Frio, este corto paseo sigue la levada de Serra do Faial y da acceso al impresionante mirador Balcões con magnificas vistas sobre el valle de Ribeira da Metade.

Al llegar al mirador de los Balcões, se encontrará con un espléndido escenario completamente ocupado por los frondosos valles que caracterizan el bosque de laurisilva, integrado en la red Natura 2000. Este bosque adquiere una importancia añadida como "productor de agua", ya que condensa el agua de las neblinas sobre las hojas de las plantas, y de allí lleva grandes cantidades al suelo, donde luego repone los manantiales y arroyos.

Bitte respektiere mein Copyright. Keine Verwendung des Fotos ohne meine ausdrückliche Genehmigung.

Please respect my copyright. No use of the photo without my expressly permission.

Por favor, respete mis derechos de autor. Ningún uso de la foto sin mi permiso explícito.

FONTE DO TRONCOSO

 

El manantial de Troncoso fue descubierto en 1862 por Domingo Balco Lage, aunque al parecer esta fuente ya era conocida con anterioridad, como prueba el hecho de que en 1772 Pedro Gómez de Bedoya ya hablara de ellas en un manuscrito titulado "Descripción de las 50 fuentes minerales del Reino de Galicia". Se trata de una fuente de aguas minero-medicinales de características nitrosas, declarada de utilidad pública el 16 de junio de 1873, gracias a la labor de Enrique Peinador y Vela. Este manantial está cubierto por una pequeña construcción metálica que se encuentra en la actualidad muy deteriorada, pero que todavía muestra el esplendor de épocas pretéritas

Fuente: www.turismo.gal

Playa de la Concha.

Orpesa/Oropesa del Mar (Plana Alta/ Castelló/ Spain).

 

es.wikipedia.org/wiki/Oropesa_del_Mar

Orpesa/Oropesa del Mar (Plana Alta/ Castelló/ Spain).

 

es.wikipedia.org/wiki/Oropesa_del_Mar

The Holy Apostles monastery was revived in 1990's as a symbol of the revival of Romania's national identity and faith after centuries of foreign domination superseded by the Communist rule. Its predecessor was founded in XVI century by semi-legendary voivodes of the principality of Maramures Drag and Balc, but was abolished in late XVIII century by the Austrian Habsburgs who relentlessly (but ultimately unsuccessfully) sought to stamp out the Orthodox faith of the population of Maramures.

 

Монастырь Святых Апостолов был возрождён в 1990-х гг. как символ возрождения национального самосознания и православия в румынском регионе Марамуреш после столетий господства чужеземцев и последовавших за этим десятилетий правления компартии. Предшественник нынешнего монастыря был построен в XIV веке полулегендарными воеводами княжества Марамуреш Драгом и Балком, но был упразднён в конце XVIII века австрийскими Габсбургами, которые неустанно (но безуспешно) пытались искоренить православную веру населения Марамуреша.

Dej - Marghita tartályvonat. Suplacu de Barcau

2022.06.03.

 

video: youtu.be/hG5_9pHf6pM

Comenzando en Ribeiro Frio, este corto paseo sigue la levada de Serra do Faial y da acceso al impresionante mirador Balcões con magnificas vistas sobre el valle de Ribeira da Metade.

Al llegar al mirador de los Balcões, se encontrará con un espléndido escenario completamente ocupado por los frondosos valles que caracterizan el bosque de laurisilva, integrado en la red Natura 2000. Este bosque adquiere una importancia añadida como "productor de agua", ya que condensa el agua de las neblinas sobre las hojas de las plantas, y de allí lleva grandes cantidades al suelo, donde luego repone los manantiales y arroyos.

Gràcies per les vostres visites i comentaris.

Gracias por vuestras visitas y comentarios.

Thanks for your visits and comments.

Gràcies per les vostres visites i comentaris.

Gracias por vuestras visitas y comentarios.

Thanks for your visits and comments.

Belgrado, onde um querido amigo nosso, natural desta cidade, costuma dizer que é aqui que o Rio Danúbio é mais largo e mais bonito, lá terá as suas razões, pois até nós, do pouco que vimos, não poderíamos estar mais de acordo…

As grandes cidades sempre foram feitas pelo seu povo, porém, foi o coração desse mesmo povo que tornaram as cidades grandes e inesquecíveis, acolhedoras e simpáticas, é com a grandeza desses corações que certas cidades se identificam e ficam infinitamente grandes, mas ao mesmo tempo capazes de se transformarem no pátio da nossa infância, ou no pequeno jardim que ladeava o caminho onde jogávamos à bola. As cidades nada são sem o seu povo, e existem cidades que têm a felicidade de ter um povo assim, Belgrado é disso um grande exemplo…

Esta cidade já há muito que é descrita como quente, urbana, corajosa e vanguardista por quem a visita. Para nós, que tivemos a felicidade de a conhecer, podemos afirmar que é sem dúvida tudo isso e muito mais. Certamente muito diferente da Belgrado que em 1999 foi bombardeada pelas forças da NATO, a mando de Bill Clinton, e que ainda hoje, mostra algumas das suas feridas propositadamente abertas, feridas que sangram atualmente no coração da cidade. A capital Sérvia não se contenta com a sua longa história, e recria-se todos os dias com o que tem de melhor para oferecer, o seu povo, que ao que parece, fascina todos aqueles que a visitam.

Belgrado é a capital e a maior cidade da Sérvia, e está localizada entre dois cursos de água internacionais, na confluência dos belíssimos rios Danúbio e Sava no norte da Sérvia, onde a planície da Panónia se limita com a região da península balcânica. Belgrado é a maior cidade no território da ex-Jugoslávia, e a segunda maior cidade sobre o rio Danúbio. É também uma das cidades mais antigas da Europa, com uma história continuamente documentada ao longo de 7.000 anos. Belgrado foi o berço da cultura pré-histórica mais importante em toda a Europa, a cultura Vinča, existente ao longo do Danúbio entre os VI e III milénio aC. Belgrado é também o principal centro económico, político e cultural da Sérvia.

O Templo de São Sava na foto é o maior templo ortodoxo da Europa e uma das 10 maiores igrejas do mundo. Localizada em Belgrado, foi batizado em homenagem a São Sava, fundador da Igreja Ortodoxa Sérvia e importante figura da era Medieval dos Balcãs. Foi erguido sobre o local onde supostamente foram cremados os restos mortais de São Sava, daí a importância religiosa do templo. A sua denominação oficial em sérvio é hram (templo) e não Catedral, pois a sede do Patriarcado de Belgrado é a Catedral de São Miguel. É também onde se ergue o túmulo do príncipe Lázaro da Sérvia. Cerca de trezentos anos após a incineração dos ossos de São Sava, em 1895, foi fundada uma sociedade para levar a cabo a construção de uma Catedral no local. Uma pequena igreja foi construída, inicialmente no local onde hoje se ergue este templo imponente.

Em 1905 foi feito um concurso para definir o melhor projeto para a igreja, mas todas as cinco propostas foram rejeitadas. Durante a Primeira Guerra Balcânica, em 1912, e a Primeira Guerra Mundial (1914-1918), os planos estiveram parados. Somente em 1919, a sociedade seria reorganizada e recomeçaria a busca pelo projeto da igreja.

A construção teve início a 10 de maio de 1935, 340 anos após a incineração dos ossos de São Sava. A pedra fundamental foi lançada pelo bispo Gavrilo Dožić-Medenica futuro patriarca da Igreja Sérvia. A primeira fase da construção durou até a Invasão da Jugoslávia pelas Forças do Eixo, em 1941. Em 1958, o Patriarca Germán retomou a ideia de construir o templo e após 88 tentativas e várias recusas, obteria finalmente em 1984 o apoio para investir na sua construção.

Foi então escolhido o arquiteto Branko Pešić para concluir a obra. Pešić refez inteiramente o projeto original para aplicar novas tecnologias e melhores materiais. A reconstrução começou a 12 de Agosto de 1985 e foi parcialmente concluída em 2009, com a instalação dos sinos e algumas janelas. Atualmente, o Templo de São Sava é considerado um dos símbolos nacionais da Sérvia, juntamente com a Bandeira nacional e o Brasão de armas.

A linda estátua que se encontra no jardim junto deste templo notável representa Dorde Petrović conhecido como Karađorđe. Este herói nacional foi o líder eleito da primeira insurreição Sérvia que visou libertar o país do Império Otomano (1804-1813); ele conduziu pessoalmente os exércitos contra os otomanos em várias batalhas, que resultaram num estado breve que ele próprio iria administrar como grande líder de 14 de Fevereiro de 1804 a 21 de Setembro de 1813, ao lado da Assembleia do Povo recém-fundada e do Conselho do BCE, que simulava um governo do estado totalmente funcional em tempo de guerra.

 

Este texto é inteiramente dedicado a dois queridos amigos que moram em Belgrado e que para nós, representam na sua essência a maioria deste povo que transborda simpatia e uma paixão muito especial pela sua cidade. Para Radovan & Ana.

 

PLEASE NOTE:

Copyright © Anselmo Sousa

All images and texts are copyrighted, with all rights reserved. Please do not use, copy or edit any of my images or text without my written permission. If you want to use my texts or photographs please contact this address. asousacar@clix.pt

The Holy Apostles monastery was revived in 1990's as a symbol of the revival of Romania's national identity and faith after centuries of foreign domination superseded by the Communist rule. Its predecessor was founded in XVI century by semi-legendary voivodes of the principality of Maramures Drag and Balc, but was abolished in late XVIII century by the Austrian Habsburgs who relentlessly (but ultimately unsuccessfully) sought to stamp out the Orthodox faith of the population of Maramures.

 

Монастырь Святых Апостолов был возрождён в 1990-х гг. как символ возрождения национального самосознания и православия в румынском регионе Марамуреш после столетий господства чужеземцев и последовавших за этим десятилетий правления компартии. Предшественник нынешнего монастыря был построен в XIV веке полулегендарными воеводами княжества Марамуреш Драгом и Балком, но был упразднён в конце XVIII века австрийскими Габсбургами, которые неустанно (но безуспешно) пытались искоренить православную веру населения Марамуреша.

The Holy Apostles monastery was revived in 1990's as a symbol of the revival of Romania's national identity and faith after centuries of foreign domination superseded by the Communist rule. Its predecessor was founded in XVI century by semi-legendary voivodes of the principality of Maramures Drag and Balc, but was abolished in late XVIII century by the Austrian Habsburgs who relentlessly (but ultimately unsuccessfully) sought to stamp out the Orthodox faith of the population of Maramures.

 

Монастырь Святых Апостолов был возрождён в 1990-х гг. как символ возрождения национального самосознания и православия в румынском регионе Марамуреш после столетий господства чужеземцев и последовавших за этим десятилетий правления компартии. Предшественник нынешнего монастыря был построен в XIV веке полулегендарными воеводами княжества Марамуреш Драгом и Балком, но был упразднён в конце XVIII века австрийскими Габсбургами, которые неустанно (но безуспешно) пытались искоренить православную веру населения Марамуреша.

The last of my 'Bees of Lavender' collection.. im making all this up!

- Un balcó de Mura amb una barana molt curiosa i crec jo, no gens fiable ;-P

 

Booon dia :-)))

 

______________________________________________________________

 

- Un balcón de Mura con una barandilla muy curiosa y creo yo, nada fiable ;-P

 

Buenos días :-)))

Balcons d'una finca al parc de Sants, Barcelona.

"Non nevicava, era il vento che sollevava la neve in un turbinio che oscurava le stelle; ed era come camminare in sogno dentro una nuvola grigia che pungeva con aghi di ghiaccio fin dentro le ossa." IN UN VILLAGGIO SEPOLTO NELLA BALCA da "Ritorno sul Don" di M. Rigoni Stern

Pas de FAV sans commentaire.

No FAV without comment

 

La plage d'Anglet, en arrière plan le phare de Biarritz.

 

Bonne journée à tous.

Merci pour vos visites et commentaires

 

en ---------------

 

The beach of Anglet, in the background the lighthouse of Biarritz.

 

Good day to all.

Thank you for your visits and comments

 

de ---------------

 

Die Anglet strand, im hintergrund der leuchtturm von Biarritz.

 

Guten tag an alle.

Danke für eure besuche und kommentare

 

es ---------------

 

La playa de Anglet, en el fondo el faro de Biarritz.

 

Buen día a todos.

Gracias por sus visitas y comentarios

 

nl ---------------

 

Het strand van Anglet, op de achtergrond de vuurtoren van Biarritz.

 

Goede dag allemaal.

Dank u voor uw bezoeken en opmerkingen

 

it ---------------

 

La spiaggia di Anglet, sullo sfondo il faro di Biarritz.

 

Buona giornata a tutte.

Grazie per le vostre visite e commenti

 

pt ---------------

 

A praia de Anglet, no fundo o farol de Biarritz.

 

Bom dia a todos.

Obrigado por suas visitas e comentários de

A punta de dia. Amanecer. Sunrise.

 

Des del balco de casa, avui.

Desde el balcon de casa, hoy.

From my home balcony, today.

 

Sun, balcony, flowers,..., as a whole exudes beauty.

Ja ho veieu, pitjor IMPOSSIBLE...!!! En aquest balcó, rara és la vegada que quan passo pel davant, no hi ha flors. Se'n cuida un home gran, vidu, i encara que a la foto per raons obvies no ho podeu apreciar, té molta traça amb les plantes.

Aquesta foto, la vaig fer fa més de deu anys, i l'he tinguda davant del ulls no sé les vegades pensant en publicar-la, pero mai m'he atrevit. No té cap atractiu, ho sé, però veient-la amb aquesta imperfecció tan remarcada, penso que potser mirant molt, podriem trovar un no sé què que pugui fer-la especial...

 

Ya veis, peor IMPOSIBLE...!!! En este balcón, rara es la vez que cuando paso por delante, no hay flores. Cuida de él un hombre mayor, viudo, y aunque en la foto por razones obvias no se puede apreciar, tiene muy buena mano con las plantas.

Esta foto, la hice hace más de diez años, y la he tenido delante de los ojos no sé yo las veces pensando en publicarla, pero nunca me he atrevido. No tiene ningún atractivo, lo sé, pero viéndola con esa imperfección tan acusada, pienso que quizás mirando mucho, podríamos encontrar un no sé qué que pueda hacerla especial...

Es en la Sierra de Guara, de las primeras estribaciones de los famosos montes Pirineos, donde tiene su nacimiento el Río Vero. Dentro del Parque Nacional que lleva por nombre Sierra de Guara.

 

En su andar el Río Vero dentro de los primeros kilómetros de recorrido, conjuntamente con sus afluentes, hacen una maravillosa descripción que ocasiona alta impresión.

 

Eso es porque la hacen de cañones calcáreos de mágica belleza. Los cuales se convierten en una gran representación de fenómenos denominados kársticos. Ese nombre viene dado por la formación de relieves que se originan por una denominada meteorización química en algunas rocas determinadas. Entre las cuales destacan las caliza, dolomía, yeso.

 

Entre las localidades de Lecina y Alquézar, el Vero excava en las rocas calcáreas que atraviesa impresionantes paredes repletas de abrigos y cuevas. Éstas son el resultado del proceso de disolución de las calizas a través del agua infiltrada que circula por las fracturas del terreno.

 

El Parque Natural de la Sierra y Cañones de Guara se localiza aproximadamente en el centro de la provincia de Huesca y engloba la alineación montañosa más importante del Prepirineo Aragonés: la Sierra de Guara. Se trata de un espacio de media montaña mediterránea, pero con una notable diversidad de ambientes debido principalmente a factores climáticos y orográficos.

 

Sus ríos Flumen, Guatizalema, Alcanadre, Mascún, Isuela y Vero horadan la roca, atravesando la sierra y ganando el llano, un conjunto de cañones, catalogado como el más importante de Europa, que constituye uno de los mayores atractivos de Guara. Declarado Parque Natural en 1990 se extiende por casi 50.000 héctareas abarcando territorio de hasta cuatro comarcas. Cada año, miles de personas acuden cada primavera a descender por las frescas aguas del Vero, del Mascún o del Balcés por barrancos con nombre tan conocidos como el Formiga, Gorgas Negras, Vero...Algunos de ellos tienen tramos que se pueden hacer caminando, como el Vero desde Alquézar pero para llegar al corazón de los cañones es necesario utilizar traje de neopreno, cuerdas para rapelar y enterarse previamente de la legislación para la realización de este deporte en el Parque Natural, por lo que es muy aconsejable, además de cierta forma física, contratar los servicios de alguna de las empresas especializadas que se sitúan en poblaciones como Alquézar o Rodellar.

1 3 4 5 6 7 ••• 79 80