View allAll Photos Tagged Autodidacta,
Antón Cortés, compositor y pianista autodidacta, 12 años.
« Viva la vida » Coldplay
Muchas gracias por vuestra visita y comentarios.
Thank you for your visit and comments.
Je vous remercie de votre visite et commentaires.
[ Maestro de los fierros, "MacGyver" del Maule Sur ] & [Padre de muchos gatos]
Linares, diciembre 2017.
Sesión Estrellada
Lugar: Combarbala, Region de Coquimbo - Chile.
Fecha: 07 de Diciembre del 2008.
Fotografía: Christian Varas Kallens
Contacto: c.varaskallens@gmail.com
Nikon D80
Iso 400
f 1.8
50 mm
© All rights reserved.
Fotomaraton
Lugar: Barrio Brasil, Santiago de Chile.
Fecha:15 de Noviembre del 2008
Fotografía: Christian Varas Kallens
Contacto: c.varaskallens@gmail.com
Nikon D80
18-135 mm
© All rights reserved.
© All rights reserved.
Fotografía: Christian Varas Kallens.
Lugar: Parque Forstal, Santiago.
Fecha: 18 de Septiembre del 2007.
Equipo: Nikon D80, lente 18 - 135 mm.
Fotografía: Christian Varas Kallens
Lugar: Avenida Peru, Viña del Mar
Fecha: 15de Julio del 2007
Circunstancia: De paseo.
Equipo: Nikon D80, lente 135 mm
Juan José Surace: Argentina 1977. In 1995 he began his artistic activity as a self-taught artist. In 98 he moved to Barcelona where he worked as an illustrator and animator for publications, animated series, advertisements and films. Fluent in all animation techniques, Juanjo has collaborated as a 3D animator with La Fura dels Baus and Dagoll Dagom.
In recent years he has painted murals in Spain, Italy, Argentina and the United States. In 2018 he won first prize at the Torrefarrera Street Art festival, first prize at the Lluiment festival, the call to paint the façade of the Boca Nord Civic Center in Barcelona and the new Vinaròs library in Castelló.
Juan José Surace: Argentina 1977. En el año 1995 comienza su actividad artística como autodidacta. En el 98 se muda a Barcelona donde trabaja como ilustrador y animador para publicaciones, series animadas, anuncios y películas. Fluente en todas las técnicas de animación, Juanjo ha colaborado como animador 3D con La Fura dels Baus y Dagoll Dagom.
En los últimos años ha pintado murales en España, Italia, Argentina y Estado Unidos. En el 2018 ha vencido el primer premio en Torrefarrera Street Art festival, el primer premio en Lluiment festival, la convocatoria para pintar la fachada del Centro Cívico Boca Nord en Barcelona y la nueva biblioteca de Vinaròs en Castelló.
Plaça de l'Hort dels Escribano
Vinaròs (Baix Maestrat/ Castelló/ Spain).
[ENG] It's better to be a lion for a day than a sheep all your life. Elizabeth Kenny (1880 –1952), self trained Australian bush nurse who developed a controversial new approach for treating victims of poliomyelitis.
Ornament representing the head of Sekhmet, the lioness-headed Egyptian goddess, who decorates one of the three funeral beds found in Tutankhamun's tomb. Sekhmet was the protector of the pharaohs and guided them in war. See other photographs in the Tutankhamun, the tomb and its treasures album.
For “Smile on Saturday” group, “Quote” theme
[ESP] Es mejor ser un león por un día que una oveja toda tu vida. Hermana Elizabeth Kenny (1880-1952), enfermera australiana autodidacta que desarrolló un nuevo enfoque controvertido para tratar a las víctimas de la poliomielitis.
Adorno representando la cabeza de Sejmet, la diosa egipcia con cabeza de leona, que decora una de las tres camas funerarias halladas en la tumba de Tutankhamón. Sejmet era la protectora de los faraones y los guiaba en la guerra. Más fotografías en mi álbum Tutankamón, la tumba y sus tesoros.
Para el grupo “Sonríe el Sábado”, tema “Cita”
200214
Profesional versus Amateurs ♥ UMANOS !!??♥
La creación tiene infinitas posibilidades...y en esa línea nos vamos a mover....vamos a partir de ideas o de conceptos y vamos a dar cada uno nuestra particular versión....
La creazione permette possibilità e opportunità infinite di espressione; il nostro gruppo si muove in questa direzione interpretando ciascuno una nostra particolare visione.
Los miembros fundadores...
Nuestro grupo Profesional versus Amateurs
This Shot Have been Choosed as Official Banner of
Executive Secretariat of the Inter-American commission on Human Rights (“ICHR”)2010/2011"
Recorriendo Valparaiso.
Lugar: Playa Ancha, Valparaiso.
Fecha: 27 de Septiembre del 2008
Fotografía: Christian Varas Kallens
Contacto: c.varaskallens@gmail.com
Nikon D80
18-135 mm
© All rights reserved.
Recorriendo Valparaiso.
Lugar: Calle Cochrane, Valparaiso.
Fecha: 27 de Septiembre del 2008
Fotografía: Christian Varas Kallens
Contacto: c.varaskallens@gmail.com
Nikon D80
18-135 mm
© All rights reserved.
Fotografía: Christian Varas Kallens
Lugar: Estadio Maracana, Rio de Janeiro
Fecha: 21 de Agosto del 2007
Circunstancia: En Tour
Equipo: Nikon D80, lente 135 mm
Fecha: 22 de Mayo del 2009.
Lugar: Lago Caburga
Fotografía: Christian Varas Kallens
Contacto: c.varaskallens@gmail.com
Nikon D300
Lente: 18-135 mm
© All rights reserved.
Modelo:Constanza Montecinos
Diseño vestuario:Carolian Rival
Maquillaje:Fernando Zapata y Carolina Rival
Iluminación:Alvaro Pruneda
Junta Express
Lugar: Barrio Lastarria, Santiago.
Fecha: 05 de Octubre del 2008
Fotografía & Edicion: Christian Varas Kallens
Contacto: c.varaskallens@gmail.com
Nikon D80
18-135 mm
© All rights reserved.
© all rights reserved
Please take your time... and enjoy it large on black
A Bhikkhuni is a fully ordained female Buddhist monastic. Male monastics are called Bhikkhus. Buddhism is unique in that Buddha, as founder of a spiritual tradition, explicitly states in canonical literature that a woman is as capable of nirvana enlightenment as a man, and can fully attain all four stages of enlightenment. Yes, the thing that strikes many visitors to Laos, besides the beauty and solitude of the place, is the incredible number of Buddhist monks walking around. Bhikkhus are dressed in those trademark saffron robes and Bhikkhunis dressed in white, you'll easily spot them walking in pairs, usually with an umbrella in hand to ward off either sunrays or raindrops. In the early morning hours, when they make their daily alms rounds through town, it seems as if a wave of orange is flowing down the streets.
Meditation is for the Bhikkhunis the road to enlightenment. Their lifestyle is shaped so as to support their spiritual practice, to live a simple and meditative life. Photo taken at a temple at village Kieng Than Lei. We had a friendly chat with the local people and monks. This elderly Bhikkhuni reached the age of "cow-sib" which means she's 90 years old. She still helps at the temple. Bhikkhunis are very friendly and approachable. We donated some money to this Buddhist community. Most people donate food to the monks to gain merit and improve their karma. The temples of Laos were once seen as "Universities" for monks. Lao monks are highly respected and revered in Lao communities. Many of the novice monks come from poor villages throughout Laos and live and study.
Een bhikkhuni is een non in het boeddhisme. Het dagelijks leven en veel van de regels voor bhikkhuni's komen sterk overeen met die van bhikkhu's de boeddhistische monniken. Voor bhikkhuni's is er echter een striktere discipline. Een van de redenen hiervoor is dat in de tijd van de Boeddha vrouwen onder bescherming stonden van mannen. De Orde van Bhikkhuni's is daarom ook ondergeschikt aan de Orde van Bhikkhu's, die een begeleidende en overziende rol speelt in de Orde van de Bhikkhuni's. Een groot deel van de Laostiaase bevolking, zo’n 60% is boeddhist. Men hangt het zogenaamde Teravada-boeddhisme. In het Theravada wordt meditatie benadrukt als een essentieel onderdeel van het pad naar verlichting, samen met moreel gedrag en wijsheid. Het brengen van een einde aan het lijden is het hoofddoel van het Theravada boeddhisme. De Boeddha legde verder een zeer gedetailleerde gedragscode voor de Monniken neer: de Vinaya. Over het algemeen worden monniken door de Boeddha aangemoedigd om wereldse aangelegenheden en passies achter zich te laten, zodat zij gemakkelijker in staat zijn een staat van vrede en wijsheid te bereiken, en sterke ongezonde emoties zoals haat, verlangen en lust te overwinnen. De monniken altijd kaalgeschoren met sandalen aan de voeten zijn niet meer weg te denken uit het straatbeeld van Laos. De monniken in oranje gewaden en bhikkhuni's altijd in het wit zoals deze oude non van negentig jaar oud. Ze help nog steeds in de tempel van het Kieng Than Lei dorp vlakbij de Tad Lo waterval.
© all rights reserved
Please take your time... and enjoy it large on black
Buddhism in Laos is largely of the Theravada school. Nearly 60% of the Lao population is Buddhist of the Theravada school, though Buddhism in this country has become integrated with folk beliefs such as ancestor worship. Buddhism was based on the religious movement founded in the sixth century B.C. by Siddhartha , later known as the Buddha, who urged the world to relinquish the extremes of sensuality and self-mortification and follow the enlightened Middle Way...... The focus of this religion is on man, not gods; the assumption is that life is pain or suffering, which is a consequence of craving, and that suffering can end only if desire ceases. The end of suffering is the achievement of nirvana often defined as the absence of craving and therefore of suffering, sometimes as enlightenment. Like in most other Theravada nations, Buddhism in Laos is represented primarily by the presence of Buddhist monks, who serve as officiants on ceremonial occasions, as well as being responsible for preserving and conveying the teachings of the Buddha.
A recent monk workshop was held by Mlup Baitong to increase awareness of the local provincial authorities and people regarding dolphin and fish conservation because most Laotians and Cambodians have unlimitedly belief on Buddhist religion. There are only 64 or 65 irrawaddy dolphins left in the Mekong river in Southeast Asia and is classified as a critically endangered species. A number of monks here at the border of Laos and Cambodia are already available for raising awareness as well as teaching materials. The monks encourage a dialogue here in Kratie and Stung Treng Provinces to elicit their support for the dolphin conservation and to extend the general public support. Above photo shows Saffron-cloaked monks on a slow boat at the Mekong River near the border of Laos - Cambodia. There are only 12 dolphins left in this area and a few more further down stream in Kratie - Cambodia. Many temples are build next to the river since transport in Laos via the river is faster than by road. Laos is truly a Mekong country, the river runs its full length. We had a friendly chat with the local people and monks. Lao monks are very friendly and approachable. We donated some money to this Buddhist community. We hope the monk workshop will help the Irrawaddy dophins to survive. Most people donate food to the monks to gain merit and improve their karma. The temples of Laos were once seen as "Universities" for monks. Lao monks are highly respected and revered in Lao communities. Many of the novice monks come from poor villages throughout Laos and live and study.
Een groot deel van de Laostiaase bevolking, zo’n 60% is boeddhist. Men hangt het zogenaamde Teravada-boeddhisme. In het Theravada wordt meditatie benadrukt als een essentieel onderdeel van het pad naar verlichting, samen met moreel gedrag en wijsheid. Het brengen van een einde aan het lijden is het hoofddoel van het Theravada boeddhisme. De Boeddha legde verder een zeer gedetailleerde gedragscode voor de Monniken neer: de Vinaya. Over het algemeen worden monniken door de Boeddha aangemoedigd om wereldse aangelegenheden en passies achter zich te laten, zodat zij gemakkelijker in staat zijn een staat van vrede en wijsheid te bereiken, en sterke ongezonde emoties zoals haat, verlangen en lust te overwinnen. Een Monnik zoals hierboven in z'n oranje gewaad, kaalgeschoren en met sandalen aan de voeten is niet meer weg te denken uit het straatbeeld van Laos.
"Scarecrows"
Alejandro Maiques, Xèlön, is a self-taught artist from Mislata, with more than 25 years painting in the streets, co-founder of the Valencia XLF crew, co-creator of the POLINIZA festival of the Polytechnic University of Valencia and co-organizer of the biennial graffiti / street-art festival MISLATAS REPRESENTAN
He is an artist with a clear, evolutionary and upward trajectory, and has developed his skills in the fields of graphic design, comics and illustration, creating conductive threads among his different graphic facets, which has influenced notably in his works, endowing them Of an unmistakable and original personality and that have made his style much richer and different.
Influenced by science fiction, his fetish graphic element are robots; and they show a very sensitive side, with very human attitudes. His robots tell us about our own lost humanity, our lack of communication and sensitivity and that one day, the robots will be more human than humans.
"Espantagatos"
Alejandro Maiques, Xèlön, es un artista autodidacta de Mislata, con más de 25 años pintando en las calles, cofundador del equipo Valencia XLF, co-creador del festival POLINIZA de la Universidad Politécnica de Valencia y co- organizador del festival bienal de graffiti / street-art MISLATAS REPRESENTAN
Es un artista con una trayectoria clara, evolutiva y ascendente, y ha desarrollado sus habilidades en los campos de diseño gráfico, cómic e ilustración, creando hilos conductores entre sus diferentes facetas gráficas, lo que ha influido notablemente en sus obras, dotándolas de un personalidad inconfundible y original y que han hecho que su estilo sea mucho más rico y diferente.
Influenciado por la ciencia ficción, su elemento gráfico fetiche son los robots; y muestran un lado muy sensible, con actitudes muy humanas. Sus robots nos cuentan sobre nuestra propia humanidad perdida, nuestra falta de comunicación y sensibilidad y que un día, los robots serán más humanos que humanos.
MIAU (Museo Inacabado de Arte Urbano)
Fanzara (Castellón/ Spain)
© all rights reserved
Please take your time... and enjoy it large on black
Don Khong is the main island in the South Mekong river region know as the 4000 islands, one of the most scenic areas in Laos. The interior of Don Khong is almost entirely given over to rice cultivation. The major pastime on Don Khong is cycling around the countryside. Both in the early morning and late afternoon, this is an excellent way to pass a few hours, though it's best to avoid the middle of the day when the heat is oppressive. There are a few small villages scattered around the island's edge along with some interesting little temples and pleasant riverside scenery, but overall the main attraction here is the gentle pace of life. The floodplains of the Mekong River provide the country's only lowlands and its major wet-rice fields. Laos has a centrally planned economy based primarily on agriculture (including rice, sweet potatoes, sugarcane, cassava, and opium poppies) and international aid. Women hold dual responsibility for farm at home. In rice farming women in Laos have a substantial role. Traditionally, men plough, make bunds and prepare seedbeds, and women do more than half of the transplanting of rice, weeding, harvesting, threshing and post-harvest operations. In some areas the traditional task division has changed due to lack of male labour. Women are increasingly involved in land preparation, irrigation and preparing bunds and seedbeds.
I think the best way to explore Laos is by bicycle or feet. Meeting friendly Lao people in the small villages, like here on the Mekong island Don Khong, along the way and enjoying its countryside. I had to stop many times to make a photo. A beautiful scenery of paddy fields and it's gentle pace of life.
Si Phan Don, ook bekend als 4 duizend eilanden is gelegen in het zuiden van Laos. Hier is de Mekong op sommige gebieden wel 14 km breed. Het grootste eiland in de Mekong is Don Khong en meest ontwikkelde van deze eilanden. Eerst zijn we met een klein bootje naar het grootste eiland gegaan: Samengevat: peace & happiness. Voor de gemiddelde toerist is er erg weinig te doen, maar voor mij is de omgeving schitterend en heel rustgevend. De omgeving nodigt uit tot het maken van flinke wandelingen, maar je kunt het eiland ook prima per fiets verkennen. We hebben onze slaapplaats gevonden in een prachtig hardhouten chalet, waar alles oude klassieke rijkdom uitstraalde. We hebben dan ook maar een fiets gehuurd en een rondje gemaakt. Werkelijk prachtig en heerlijk om door onbedorven dorpjes en de prachtige groene rijstvelden te rijden waar iedereen ons zwaaiend met Sabaidee begroette. Opvallend is de sterke positie die de vrouwen binnen de familie innemen en ze doen zelfs het meeste werk op de rijstvelden. Een Aziatische rijstboer gebruikt geen machines, maar zaait, plant uit en oogst met de hand. Ploegen gebeurt meestal met een waterbuffel of met handtractor. Wist je dat een kleine rijstboer in Azië zo’n 80 kilometer achter zijn buffel aanloopt om één hectare rijstveld om te ploegen? Meestal verbouwt hij de rijst voor zichzelf en zijn gezin op een eigen stukje grond. Vaak echter dwingt geldgebrek hem de ganse oogst te verkopen. Dankzij de aanleg van dammen krijgen de velden het hele jaar voldoende water en kunnen de boeren tweemaal per jaar oogsten. Mannen en vrouwen hebben het werk op de velden netjes verdeeld. Mannen verzorgen de dijken, ploegen de velden, brengen de rijstplantjes aan - ze balanceren met hun draagstok op de dijkjes. Vrouwen staan acht tot tien uur per dag in het water om met gebogen rug de plantjes uit te zetten. De natte rijstbouw is het voornaamste middel van bestaan.
Lugar: Estacion de Metro Universidad Catolica, Santiago de Chile.
Fecha:18 de Septiembre del 2008
Fotografía: Christian Varas Kallens
Contacto: c.varaskallens@gmail.com
Nikon F80
50mm
Kodak Pro Image 100, forzado a 200
© All rights reserved.
© All rights reserved.
Fotografía: Christian Varas Kallens.
Lugar: Cerro San Juan de Dios, Valparaiso.
Fecha: 29 de Septiembre del 2007.
Equipo: Nikon D80, lente 18 - 135 mm.
Estudios en gouche de los muchos que hice en esa época .
Estos los conservo, pues no estaban totalmente acabados, ademas el motivo principal (los animales) se inspiran de gravados .
En esa época pintaba cuando podía y en autodidacta entre actividad y actividad o trabajito temporal y trabajito temporal .
Los mas acabados vendí alguno o regale o se perdieron con el trajín de la vida,cambios de domicilio, sin contar las 'manías de joven'... como destruir algo de lo que uno no se siente satisfecho .
Diario lateral
Texto condensado y no editado
=========
Studies in gouche of many that I did at that time.
These I keep them because they were not completely finished, also the main sujet (animals) are inspired from old engraving .
At that time when I could i painted between activities and temporary jobs did so from imagination directly in situ or using automatism,those of course coming from old images .
The most of these work at the time, has been sold ,some for present and some lost with the bustle
of life, changes of address, not counting the 'young creative habi bording a touch of impacience for result ' ... like destroying those that you do not feel satisfied.
lateral Journal
Text condensate and unedited
ffmendoza
© all rights reserved
Please take your time... and enjoy it large on black
Don Khong is the main island in the South Mekong river region know as the 4000 islands, one of the most scenic areas in Laos. The interior of Don Khong is almost entirely given over to rice cultivation. The major pastime on Don Khong is cycling around the countryside. Both in the early morning and late afternoon, this is an excellent way to pass a few hours, though it's best to avoid the middle of the day when the heat is oppressive. There are a few small villages scattered around the island's edge along with some interesting little temples and pleasant riverside scenery, but overall the main attraction here is the gentle pace of life. The floodplains of the Mekong River provide the country's only lowlands and its major wet-rice fields. Laos has a centrally planned economy based primarily on agriculture (including rice, sweet potatoes, sugarcane, cassava, and opium poppies) and international aid. Women hold dual responsibility for farm at home. In rice farming women in Laos have a substantial role. Traditionally, men plough, make bunds and prepare seedbeds, and women do more than half of the transplanting of rice, weeding, harvesting, threshing and post-harvest operations. In some areas the traditional task division has changed due to lack of male labour. Women are increasingly involved in land preparation, irrigation and preparing bunds and seedbeds.
I think the best way to explore Laos is by bicycle or feet. Meeting friendly Lao people in the small villages, like here on the Mekong island Don Khong, along the way and enjoying its countryside. I had to stop many times to make a photo. A beautiful scenery of paddy fields and it's gentle pace of life.
Si Phan Don, ook bekend als 4 duizend eilanden is gelegen in het zuiden van Laos. Hier is de Mekong op sommige gebieden wel 14 km breed. Het grootste eiland in de Mekong is Don Khong en meest ontwikkelde van deze eilanden. Eerst zijn we met een klein bootje naar het grootste eiland gegaan: Samengevat: peace & happiness. Voor de gemiddelde toerist is er erg weinig te doen, maar voor mij is de omgeving schitterend en heel rustgevend. De omgeving nodigt uit tot het maken van flinke wandelingen, maar je kunt het eiland ook prima per fiets verkennen. We hebben onze slaapplaats gevonden in een prachtig hardhouten chalet, waar alles oude klassieke rijkdom uitstraalde. We hebben dan ook maar een fiets gehuurd en een rondje gemaakt. Werkelijk prachtig en heerlijk om door onbedorven dorpjes en de prachtige groene rijstvelden te rijden waar iedereen ons zwaaiend met Sabaidee begroette. Opvallend is de sterke positie die de vrouwen binnen de familie innemen en ze doen zelfs het meeste werk op de rijstvelden. Een Aziatische rijstboer gebruikt geen machines, maar zaait, plant uit en oogst met de hand. Ploegen gebeurt meestal met een waterbuffel of met handtractor. Wist je dat een kleine rijstboer in Azië zo’n 80 kilometer achter zijn buffel aanloopt om één hectare rijstveld om te ploegen? Meestal verbouwt hij de rijst voor zichzelf en zijn gezin op een eigen stukje grond. Vaak echter dwingt geldgebrek hem de ganse oogst te verkopen. Dankzij de aanleg van dammen krijgen de velden het hele jaar voldoende water en kunnen de boeren tweemaal per jaar oogsten. Mannen en vrouwen hebben het werk op de velden netjes verdeeld. Mannen verzorgen de dijken, ploegen de velden, brengen de rijstplantjes aan - ze balanceren met hun draagstok op de dijkjes. Vrouwen staan acht tot tien uur per dag in het water om met gebogen rug de plantjes uit te zetten. De natte rijstbouw is het voornaamste middel van bestaan.
Certo, non é facile vedere un dromedario che va a spasso in una città...
Si mettono in posa solo per me.....
Mi guardano dopo averli regalato delle monete....
Mi chiede ancora di essere fotografato.......
Sono cordiali, gentili ma tanto tanto furbi !!!!!
Augusto Ferrer-Dalmau Nieto.
Biografía y obra.
Augusto Ferrer-Dalmau Nieto nació en Barcelona el 20 de enero de 1964 en el seno de una familia de la burguesía catalana vinculada al carlismo (es sobrino bisnieto del periodista e historiador carlista Melchor Ferrer Dalmau).
Cursó sus estudios en el colegio jesuita de San Ignacio de Sarriá.
A finales de los años 1980 trabajó como diseñador textil para distintas firmas, manteniendo siempre viva su afición por la pintura al óleo.
Su vocación por la milicia y la historia le llevó también, desde muy joven, a pintar esta temática y escribir un libro (Batallón Román), aunque sus primeros trabajos independientes y autodidactas fueron paisajes, en especial marinas.
Más tarde, inspirado en la obra de Antonio López García, se centró en los ambientes urbanos y captó en sus lienzos los rincones de su Barcelona natal.
Expuso en galerías de arte, y cosechó éxitos y buenas críticas. La obra de esta época está recogida en un monográfico del autor y en distintos libros generales de arte contemporáneo.
A finales de los años 1990 decidió especializarse en la temática histórico-militar y comenzó a producir lienzos donde el paisaje se mezcla con elementos militares como soldados y caballería.
Instalado en Madrid desde 2010, ha colaborado con diferentes editoriales, asociaciones, instituciones, y entidades especializadas en la recreación de la historia militar en España.
Se han publicado distintos libros monográficos sobre su pintura. Hombre comprometido con la cultura y el arte, lanzó la revista, FD Magazine, en la que aborda la historia de España y de sus gentes desde una perspectiva artística y social. Su obra y difusión está gestionada por la empresa Historical Outline, y sus pinturas ilustran numerosos libros, también portadas y revistas, especialmente de historia.
Ferrer-Dalmau ha estado en zona de operaciones de un conflicto internacional como Afganistán , Líbano y Mali haciendo bocetos, tomando apuntes y pintando, mientras convivía con las tropas españolas de la ISAF en 2012 y en 2014 en la provincia de Helmand con las Fuerzas Armadas de Georgia .
El pintor compartió experiencias con el contingente de la ASPFOR XXXI, formado sobre la base de la Brigada Paracaidista, en Qala i Naw y en el puesto avanzado de combate (COP) Ricketts, en Moqur.
Es la primera vez que un pintor español acude a una misión en el exterior para colaborar con el Ministerio de Defensa de España.
Sin embargo, no es una práctica excepcional pues otros ejércitos tienen artistas de guerra, como el Cuerpo de Marines de los Estados Unidos, que cuenta en la actualidad con tres artistas oficiales, uno de ellos Michael D. Fay, presidente de The International Society of War Artists. sociedad de la que es miembro Ferrer-Dalmau.
El pintor realizó el cuadro La patrulla como homenaje al soldado español.
En mayo de 2016 también estuvo pintando a las tropas españolas en la misión del Líbano, en abril de 2018 con el Ejército Español en la Misión de Mali de la Unión Europea (EUTM-Mali) y en septiembre del 2018 en Siria con el Ejercito de la Federación de Rusia.
Augusto Ferrer-Dalmau abandonó Cataluña en 2010 debido a las presiones nacionalistas. El pintor ha expresado a veces su rechazo al nacionalismo catalán, declarando:
«Em sento molt català i molt espanyol, (…) Molts catalans estem fastiguejats del nacionalisme»
Biography and work
Augusto Ferrer-Dalmau Nieto was born in Barcelona in a family of the Catalan bourgeoisie linked to Carlism (he is the great-nephew of the Carlist journalist and historian (Melchor Ferrer Dalmau).
He studied at the Jesuit college of San Ignacio in Sarriá.
At the end of the 1980s he worked as a textile designer for different firms, always maintaining his passion for oil painting.
His vocation for military and history also led him to paint this subject from a very young age and write a book (Batallón Román), although his first independent and self-taught works were landscapes, especially seascapes.
Later, inspired by the work of Antonio López García, he focused on urban environments and captured in his canvases the spots of his native Barcelona.
He exhibited in art galleries, and garnered hits and good reviews. The work of this time is collected in a monograph of the author and in several general books of contemporary art.
At the end of the 1990s he decided to specialize in the historical-military theme and began to produce canvases where the landscape is mixed with military elements such as soldiers and cavalry.
Installed in Madrid since 2010, he has collaborated with different publishers, associations, institutions, and specialized entities in the recreation of the military history of Spain.
Different monographic books on his painting have been published. A man committed to culture and art, he founded his own magazine, FD (Ferrer-Dalmau) Magazine, in which he approaches the history of Spain and its people from an artistic and social perspective. His work and diffusion is managed by the company Historical Outline,[15] and his paintings illustrate numerous books, covers, and magazines, especially of history.
Ferrer-Dalmau has been in the zone of operations of an international conflict like Afghanistan and Lebanon, making sketches, taking notes and painting, while living with the Spanish ISAF troops in 2012 and in 2014 in the province of Helmand with the Georgian Armed Forces.
The painter shared experiences with the ASPFOR XXXI contingent, trained at the base of the Parachute Brigade, at Qala i Naw and at the Ricketts Combat Outpost (COP) in Moqur.
It is the first time that a Spanish painter goes to a mission abroad to collaborate with the Ministry of Defense of Spain. However, it is not an exceptional practice because other armies have war artists, such as the US Marine Corps, which currently has three official artists, one of them Michael D. Fay, president of The International Society of War Artists, of which Ferrer-Dalmau is a member.
The painter made his work The patrol (La Patrulla) as homage to the Spanish soldiers.
In May 2016 he was painting the Spanish troops in the mission of Lebanon.
Augusto Ferrer-Dalmau left Catalonia in 2010 due to nationalist pressures. The painter has sometimes expressed his rejection of Catalan nationalism, stating:
«Em sento molt català i molt espanyol, (…) Molts catalans estem fastiguejats del nacionalisme»
("I feel very Catalan and very Spanish ... Many Catalans are tired of nationalism")
Información extraída de wikip. Information extracted from wikip.
© all rights reserved
Please take your time... and enjoy it large on black
Champassak is the southernmost province of Laos and was part of the large Khmer empire in the past. The provincie is considered to be the cradle of traditional Laotian culture. This certainly is true for the valley of the Mekong river populated by Lao Loum. Tropical forests cover more than half of the country's total land area; only a tiny portion of its total area is suitable for agriculture. The floodplains of the Mekong River provide the country's only lowlands and its major wet-rice fields. Laos has a centrally planned economy based primarily on agriculture (including rice, sweet potatoes, sugarcane, cassava, and opium poppies) and international aid. Women hold dual responsibility for farm at home. In rice farming women in Laos have a substantial role. Traditionally, men plough, make bunds and prepare seedbeds, and women do more than half of the transplanting of rice, weeding, harvesting, threshing and post-harvest operations. In some areas the traditional task division has changed due to lack of male labour. Women are increasingly involved in land preparation, irrigation and preparing bunds and seedbeds.
Of all the places we've visited, Laos probably wins the award for Friendliest Country. Despite Laos poverty and isolation, its people were some of the kindest and most outgoing we've ever met. Photo of a smiling lady at work taken at the temple complex of Vat Phou.
Champassak is de zuidelijkste provincie van Laos en maakte ooit deel uit van het grote Khmer rijk. Voordat het onderdeel werd van het Laotiaanse koninkrijk behoorde Champassak tot het Cambodjaanse rijk van Angkor. De provincie bestaat bekend als het echte Laos, de bakermat van de traditionele cultuur. Dat geldt in ieder geval voor de vallei van de Mekong die wordt bevolkt door de Lao Loum, de etnische Laotianen. Laos is het enige land in Zuidoost-Azië dat geheel door andere landen wordt omsloten. Het ontbreken van een kustlijn is een van de redenen voor het isolement waarin het land eeuwenlang heeft verkeerd. Het land heeft een bevolking van vijf miljoen mensen. Van de inwoners leeft driekwart in de vruchtbare dalen langs de Mekong en zijn zijrivieren. De overige Laotianen bevolken de berggebieden en hoogvlakten. Opvallend is de sterke positie die de vrouwen binnen de familie innemen en ze doen zelfs het meeste werk op de rijstvelden. De natte rijstbouw is het voornaamste middel van bestaan.