View allAll Photos Tagged Architecture-Design,
William Smith Building by Pick Everard. Visit www.pickeverard.co.uk. For details visit www.nhit-shis.org/william-smith-building-modern-architect...
Leslie Slavitt of Roosevelt University (left) and Jen Masengarb of the Chicago Architecture Foundation in the basement of the Auditorium Theatre. They survey rubble that dates possibly back to the 1889 building's construction, sorted by color and organized in neat rows.
Ward W. Willits House, 1901, Frank Lloyd Wright, 1445 Sheridan Rd., Highland Park
Wright's earliest Prairie style building.
More Photos at:
www.boredpanda.com/40-bloody-good-reasons-you-need-to-bui...
More Info About Earthships at:
medium.com/@audrey96928626/earthships-the-ultimate-green-...
#earthship #architecture #design #building #sustainable #greenliving #recycle #recycledmaterials
Yksityiskohtia ja kokonaisuuksia #alvaraalto #terrace #house #kauttua #finnish #architecture #design #artek
20 Likes on Instagram
William Smith Building by Pick Everard. Visit www.pickeverard.co.uk. For details visit www.nhit-shis.org/william-smith-building-modern-architect...
The arrow on the small sign points in here, a bright green and welcoming open door, that even looks a little restroomlike (but no signs, and that make me hesitate. As I walk in the door i notice the sign next to the door, a floor plan. You have to stand just a few feet away just to be able to read it. No info about restrooms though. I walk in the door to take a look.
SCHOOL OF ARCHITECTURE SYRACUSE UNIVERSITY IN FLORENCE FACOLTÀ DI ARCHITETTURA and UNIVERSITÀ DEGLI STUDI DI FIRENZE present: "GREEN VALUE: THE ECONOMIC BENEFITS OF SUSTAINABLE DESIGN - VALORE VERDE: BENEFICI ECONOMICI DEL DESIGN SOSTENIBILE" - Aula Magna Istituto Geografico - Florence March 31, 2011 (photo : Francesco Guazzelli
Op het eerste gezicht lijkt schaarste een toestand van gebrek aan grondstoffen of hulpmiddelen. Schaarste stelt dan aan ontwerpers in de eerste plaats de opdracht voor zuinigere, meer efficiënte ontwerpen. Maar hulpmiddelen en grondstoffen bestaan niet zomaar als geïsoleerde goederen die onvermijdelijk opraken; ze zijn deel van complexe netwerken. Gebrek is in hoge mate een relationeel begrip.
Drie internationaal vooraanstaande urbane denkers en ontwerpers van verschillende generaties - Jeremy Till, Hetty Berens (ter vervanging van John Habraken) en Axel Timm - delen hun inzichten in manieren waarop schaarste wordt geconstrueerd. Ze werpen licht op de rol van schaarste in het ontwerp van de bebouwde omgeving, en presenteren eigen ontwerpbenaderingen die het idee van schaarste creatief transformeren.
JEREMY TILL
Jeremy Till (UK) is architect, schrijver en docent. Hij is hoofd van Central Saint Martins, pro vice-chancellor op de University of the Arts London en initiatiefnemer en projectleider van SCIBE, een Europees onderzoeksproject over schaarste en creativiteit in de bebouwde omgeving. Jeremy Till is de prijswinnende auteur van Flexible Housing (met Tatjana Schneider, 2007), Architecture Depends (2009) en Spatial Agency (met Nishat Awan en Tatjana Schneider, 2011). Met Sarah Wigglesworth heeft hij het 'Straw Bale' ontworpen, een woon-/werkproject. Dit vooraanstaande voorbeeld van radicale ecologische en duurzame architectuur staat in Stock Orchard Street in Londen.
JOHN HABRAKEN
John Habraken (NL) is architect, docent en theoreticus. Zijn contributies liggen voornamelijk in het veld van de massa-woningbouw en de integratie van gebruikers en bewoners in het ontwerpproces. In zijn baanbrekende boek Supports: An Alternative to Mass Housing (1962) stelt hij manieren voor om bewoners een betekenisvolle rol te laten spelen in het ontwerpproces. In 1960 heeft Habraken voor Alfred Heineken de World Bottle (WOBO) ontworpen. Deze stapelbare bierfles kan worden gebruikt om muren te bouwen en is een toonaangevend voorbeeld van geïndustrialiseerde recycling en het adaptieve hergebruik van materialen.
Helaas heeft John Habraken wegens persoonlijke omstandigheden zijn deelname als spreker moeten afzeggen. Hetty Berens, curator bij Het Nieuwe Instituut heeft de volledige presentatie van John Habraken overgenomen.
AXEL TIMM
Axel Timm (D) is medeoprichter van Raumlabor, een Berlijns netwerk van acht samenwerkende architecten die opereren op het snijvlak van architectuur, stedenbouw, kunst en stedelijke interventie. Raumlabor wijdt zich aan het werken met plekken op hun werkelijke schaal en het ontdekken en gebruiken van wat ze binnen de omstandigheden van een terrein vinden. Raumlabor lost geen problemen op maar initieert processen die actoren de mogelijkheid geven om de stad, haar dynamiek en haar mogelijkheden te kennen, te begrijpen en te gebruiken. Ze streven naar een architectuur waarin de ruimte samengaat met de individuele ervaring en daarbij kwaliteiten onthult die leiden naar nieuwe beelden van de stad in de hoofden van haar gebruikers.
December 1967
Building Research
See my blog: travelbrochuregraphics.com/blog/2013/04/21/architectural-...
William Smith Building by Pick Everard. Visit www.pickeverard.co.uk. For details visit www.nhit-shis.org/william-smith-building-modern-architect...
Op het eerste gezicht lijkt schaarste een toestand van gebrek aan grondstoffen of hulpmiddelen. Schaarste stelt dan aan ontwerpers in de eerste plaats de opdracht voor zuinigere, meer efficiënte ontwerpen. Maar hulpmiddelen en grondstoffen bestaan niet zomaar als geïsoleerde goederen die onvermijdelijk opraken; ze zijn deel van complexe netwerken. Gebrek is in hoge mate een relationeel begrip.
Drie internationaal vooraanstaande urbane denkers en ontwerpers van verschillende generaties - Jeremy Till, Hetty Berens (ter vervanging van John Habraken) en Axel Timm - delen hun inzichten in manieren waarop schaarste wordt geconstrueerd. Ze werpen licht op de rol van schaarste in het ontwerp van de bebouwde omgeving, en presenteren eigen ontwerpbenaderingen die het idee van schaarste creatief transformeren.
JEREMY TILL
Jeremy Till (UK) is architect, schrijver en docent. Hij is hoofd van Central Saint Martins, pro vice-chancellor op de University of the Arts London en initiatiefnemer en projectleider van SCIBE, een Europees onderzoeksproject over schaarste en creativiteit in de bebouwde omgeving. Jeremy Till is de prijswinnende auteur van Flexible Housing (met Tatjana Schneider, 2007), Architecture Depends (2009) en Spatial Agency (met Nishat Awan en Tatjana Schneider, 2011). Met Sarah Wigglesworth heeft hij het 'Straw Bale' ontworpen, een woon-/werkproject. Dit vooraanstaande voorbeeld van radicale ecologische en duurzame architectuur staat in Stock Orchard Street in Londen.
JOHN HABRAKEN
John Habraken (NL) is architect, docent en theoreticus. Zijn contributies liggen voornamelijk in het veld van de massa-woningbouw en de integratie van gebruikers en bewoners in het ontwerpproces. In zijn baanbrekende boek Supports: An Alternative to Mass Housing (1962) stelt hij manieren voor om bewoners een betekenisvolle rol te laten spelen in het ontwerpproces. In 1960 heeft Habraken voor Alfred Heineken de World Bottle (WOBO) ontworpen. Deze stapelbare bierfles kan worden gebruikt om muren te bouwen en is een toonaangevend voorbeeld van geïndustrialiseerde recycling en het adaptieve hergebruik van materialen.
Helaas heeft John Habraken wegens persoonlijke omstandigheden zijn deelname als spreker moeten afzeggen. Hetty Berens, curator bij Het Nieuwe Instituut heeft de volledige presentatie van John Habraken overgenomen.
AXEL TIMM
Axel Timm (D) is medeoprichter van Raumlabor, een Berlijns netwerk van acht samenwerkende architecten die opereren op het snijvlak van architectuur, stedenbouw, kunst en stedelijke interventie. Raumlabor wijdt zich aan het werken met plekken op hun werkelijke schaal en het ontdekken en gebruiken van wat ze binnen de omstandigheden van een terrein vinden. Raumlabor lost geen problemen op maar initieert processen die actoren de mogelijkheid geven om de stad, haar dynamiek en haar mogelijkheden te kennen, te begrijpen en te gebruiken. Ze streven naar een architectuur waarin de ruimte samengaat met de individuele ervaring en daarbij kwaliteiten onthult die leiden naar nieuwe beelden van de stad in de hoofden van haar gebruikers.
Melbourne Grammar School in South Yarra, Victoria, Australia by John Wardle Architects. Visit www.johnwardle.com.
photograph by Dianna Snape www.snapephoto.com.au/
photograph by Trevor Mein www.meinphoto.com/
photograph by Peter Hyatt www.hyatt.net.au/
Summer Pavilion by by Architectural Association School of Architecture. Visit www.aaschool.ac.uk. Photography by Nathan Willock. Visit www.nathanwillock.com
Ward W. Willits House, 1901, Frank Lloyd Wright, 1445 Sheridan Rd., Highland Park
Wright's earliest Prairie style building.
Architectural Design and Drafting projects provides Architectural Home Design, Commercial Design, Industrial Design and Institutional Facilities Design for various design and construction firms.
Alonso Cano (1601-1667, Spanish) - Architectural Design with Female Figure and Putti, 17th century, 33.2x19 cm, pen & ink and wash on paper, Hamburger Kunsthalle, Hamburg, Germany.
Alonso Cano was a Baroque era painter, sculptor, and architect, often called the Spanish Michelangelo for his diversity of talents. Although he led a remarkably tempestuous life, he produced religious works of elegance and ease.
Moving to Sevilla (Seville) in 1614, he studied sculpture under Juan Martínez Montañés and painting under Francisco Pacheco. Forced to leave Sevilla in 1637 because of a duel with the painter Llano y Valdés, he fled to Madrid and obtained the favour of the court. His activities as court painter ended in 1644, when, suspected of the murder of his wife, he had to escape to Valencia. He then returned to King Philip IV and successfully solicited a position as canon in the cathedral in Granada in 1652, but he was expelled for misbehaviour in 1656. Returning to Madrid, he took holy orders and was appointed chief architect of the Granada cathedral, a position he held until his death.
Cano painted extensively in Sevilla, Madrid, and Granada. The Sevilla paintings, among them Via Crucis and St. Francis Borgia, are influenced by Zurbarán, monumental and bold, with strong tenebroso (emphasis on darkness). The Madrid paintings, including St. Isidore's Miracle of the Well (1645–46), are more impressionistic, foreshadowing the workof Velázquez. Finally, the last paintings, from his stay in Granada, especially the Mysteries of the Virgin in the Cathedral, are harmonious, with a classic balance and symmetry.
No sculpture from his Seville period has survived, but many of his polychromed wood statues exist from his time in Granada. His finest work of sculpture, San Diego de Alcala (1653–57), is characteristic in its simplicity of design and its expressive eloquence.
Cano is most famous for his paintings and sculpture, but his facade for the cathedral at Granada is considered one of the most original works of Spanish architecture, bearing Cano's unique personal stamp and executed with remarkable expressive unity.
www.all-art.org/baroque/cano1.html
----------------
Alonso Cano (19 martie 1601 - 3 septembrie 1667), pictor spaniol, desenator, arhitect.
Nascut la Granada, a fost supranumit "un Michelangelo spaniol", fiind unul dintre cei mai talentati artisti ai Spaniei din secolul XVII. A lucrat in Sevilia si Madrid, fiind cunoscut in special pentru desenele sale, din care s-au pastrat doar aproximativ 60. Spre deosebire de artisti contemporani precum Zurbaran sau Velazquez, Cano a reusit sa isi formeze o clasa de succesori, care i-au continuat stilul.
Un temperament vulcanic, avea sa fie adesea izgonit din orasele unde lucra (sau este nevoit sa plece), fiind acuzat chiar ca isi ucisese una dintre sotii. In ciuda acestui temperament adesea violent, lucrarile sale se remarca prin liniste si echilibru.
Si-a inceput pregatirea la Sevilia, sub indrumarea lui Pacheco, alaturi de Velasquez. Studiaza si sculptura, cu Montanez, si va ramane in Sevilia intre 1614 - 1638. Pleaca apoi la Madrid, unde este pictor al ducelui Olivares si restaureaza mai multe lucrari din colectia regala a lui Filip IV.
Descopera astfel lucrarile pictorilor venetieni din secolul XVI, al caror stil ii va influenta puternic urmatoarele compozitii. Din 1652 lucreaza la Granada, unde realizeaza si proiectul pentru fatada catedralei (1667), o capodopera a arhitecturii in stil baroc. Devine preot in 1658, pentru a putea continua lucrul la catedrala. Astazi aici se pastreaza o parte din lucrarile de pictura si sculptura realizate de Cano, intre care o statuie de lemn, Imaculata Conceptiune (1655), considerata capodopera artistului.
A lecture by Mark Pimlott in the context of the exhibition 1:1 Sets for Erwin Olaf & Bekleidung.
Mark Pimlott's approach to the issue of Bekleidung challenges the exclusivity or intense personalization, or psychologizing, that has developed around it in discussions of the Interior: the claustrophobia that perhaps abounds in the stage sets and photographs of Erwin Olaf. He proposes, instead, to explore the effects of these contrived interior settings in relation to the effects of the world without, which bring them into being.
A prevailing notion within literature considering interior design and architecture is that the interior is an extension of our private selves, and by interpolation, of our bodies and their clothing. Indeed, the interior has been likened to a kind of clothing of another body that is an extension of ourselves. There are intimacies of various kinds in the private interior, reinforced by the very close contact between our physical bodies and the materials of the interior, which permit us to be less reserved there: we are nearly alone, we look at our reflection, we dress and undress, sleep, make love, lose ourselves. However, the interior does not exist in solitude, but in relation to the World; and the scenes that we characterize as private are cluttered with references and connections with that realm we think of as public. The public reaches inside to the private, and even in the space of dreams, the private reaches toward the public through a vast catalogue of affinities manifest in the imagery, association, and atmosphere of the interior.
Mark Pimlott is an artist, designer, writer and teacher, whose practice encompasses installation, photography, film, art for public spaces and interior design. He is assistant professor in TU Delft’s Chair of Architectural Design/ Interiors, and leader of the course 'The Architecture of the Interior'. Pimlott is the author of Without and within: essays on territory and the interior (2007) and In passing: Mark Pimlott photographs (2010).
Photos: Matthijs Immink
Inside St Peter's Cathedral Adelaide, September 5, 2013 Australia.
St Peter's Cathedral is an Anglican cathedral in the South Australian capital of Adelaide. It is the seat of the archbishop of the Anglican Diocese of Adelaide.[1] The cathedral is situated on approximately one acre (4,000 m²) of land at the corner of Pennington Terrace and King William Road in the suburb of North Adelaide.
The south face has similar features to the Cathedral of Notre Dame in Paris, including an ornate rose window above the main entrance which depicts stories of South Australia and the Bible.
For More Info: en.wikipedia.org/wiki/St_Peter%27s_Cathedral,_Adelaide