View allAll Photos Tagged lo...
I usually never takes this kind of photos (I like to be on about the same level as the cat)
- but this was the only way I could get a sharp shot of Lo today - she wanted to cuddle all the time, and almost cuddled my lens.
Català: Avui tots els instituts públics feien vaga, per lo de sempre, així que he quedat amb el Marc per aprofitar el bon dia que feia per caçar trens. El matí ha estat immillorable només ha faltat el Takargo que ja comença a ser normal que falli setmana si, setmana també. En les 4 hores que em estat rondant per allí hem caçat ni més ni menys que 13 mercants! I un tren de obres de Azvi. Un d'aquesta multitud de mercants, ha sigut un de molt especial, el primer TECO de Continental Rail per terres catalanes, no teníem ni idea que a quina hora passaria (ni si passaria), però Marc sabia que a les 4 del matí havia passat direcció a Barcelona per Roda i a partir de això em fet els càlculs de quant tornaria a passar, lo que no ens pensaven que els càlculs que hem fet, sortissin tan exactes, ens em errat per 3 minuts. I aquí la teniu la 335 de Continental amb el seu TECO que no era curt, aquí no es veu complet per mirar-lo complet podeu veure’l a la foto del Marc. Salutacions al Mario que ens va avisar que les Continental rondaven per aquí a y també gracies als dos maquinistes!!
Castellano: Hoy todos los institutos públicos hacían huelga, por lo de siempre, así que he quedado con Marc para aprovechar el buen día que hacía para cazar trenes. La mañana ha sido inmejorable sólo ha faltado el Takargo que ya empieza a ser normal que falle semana si, semana también. En las 4 horas que hemos estado rondando por allí hemos cazado ni más ni menos que 13 mercantes! Y un tren de obras de AZVI. Uno de esta multitud de mercantes, ha sido uno muy especial, el primer TECO de Continental Rail por tierras catalanas, no teníamos ni idea de que a qué hora pasaría (ni si pasaría), pero Marc sabía que a las 4 de la mañana había escuchado una 335 des de su casa dirección a Barcelona por Roda ya partir de eso hemos hecho los cálculos de cuánto volvería a pasar, lo que no pensabamos que los cálculos que habíamos hecho, salieran tan exactos, nos hemos equivocado de 3 minutos. Y aquí la tenéis la 335 de Continental con su TECO que no era corto, aquí no se ve completo para mirarlo completo podéis verlo en la foto del Marc. Saludos al Mario que nos avisó que las Continental rondaban por ahí a y gracias a los dos maquinistas!
Te espero. Siempre te espero. Tú sigues con tu vida, y yo sigo esperándote. Y vienes, es cierto, a veces vienes. Porque tu puedes venir cuando quieres, yo, en cambio, sólo puedo estar para cuando tú vengas. No sé si te quiero, o si sólo quiero lo que quise, o si quiero no quererte, o si quiero no querer dejar de quererte y ya lo hice hace tiempo. Vuelves y me provocas sentimientos únicos, de los cuales me cuesta desprenderme. Me hacen sufrir, pero de alguna manera también me dan vida, y no sé cómo hay que elegir. Creo que ya no sé quién eres, y me niego a aceptarlo. Y ya no sé quién soy cuando estoy contigo. Ojalá no hubieras vuelto, ojalá no así. Y sin embargo, ahora que estás, no puedo dejarte ir.
Por lo que se aprecia en la imagen, claro lo tiene para poner un "Lleide"-Pirineus -> Barcelona EdF con doble de 470 y ya, para tocarte lo que no suena, efectue parada en la Plana-"Picamouxions" (como todos los Lleide). Pero lo que joroba más, es que en la vía 3 únicamente caben 3 coches de 470 y ¡da gracias! Con lo que los otros 3 se quedan atrás, fuera del andén, allí, entre medio de un cambio y a ras de los raíles. Y pasa lo que pasa, que vemos que sale un joven con mochila excursionista del 4º coche y se pone, ¡Ostia, me cagun deu! Y ale, un saltico de un par de metros, XD.
Si es que... ¡Vaya tela, vaya tela, la que han montado aquí!
Domingo 17/07/11, Estación La Plana-Picamoixons, 14:19 h.
Lo que más tememos en las fechas veraniegas es oír lo que oyó el chico que recogió a LOS ROUSITOS, Anita, Barri y Lolita, tres hermanos abandonados en un contenedor, en un día caluroso, propio del verano en Sevilla. Estaban llenitos de pulgas y con los ojos aun medio cerrados. Ahora se encuentran en una casa de acogida. Son dos niñas y un niño muy guapos. La negra es LOLITA, la más tranquila y dormilona; ANITA es la tricolor, dependiente de la gente y curiosa; y el blanquito y rubio, BARRI, el más espabilado de los tres, muy comilón y curioso.
Los tres son muy cariñosos y se llevan bien con perros y otros gatos. Pregunta por ellos porque son ideales y si no encuentran familia pronto acabarán creciendo en un refugio.
-------------------
ACTUALIZACIÓN A: 01-11-2013
Si hasta la fecha, Lolita y Barri, han sido invisibles para las personas, ahora que dan dado positivo en leucemia, peor aún. Siempre tenemos fe en que para cada uno de nuestros rescatados existe al menos una familia destinada para ellos. Confiamos plenamente en que también encuentren la suya. La leucemia no cambia nada. Ellos son igual de especiales que antes. Solo esperamos que dejen de ser, al menos, tan invisibles... Se merecen ya su final feliz.
-------------------
ACTUALIZACIÓN A: 30-06-2014
La historia de LOLITA ya la conocéis pero es imposible describir con palabras lo adorable, noble y agradecida que es.
Ha pasado épocas difíciles, demasiadas para solo contar con un año de vida. Abandonada, positiva, miedosa y morena. Lolita lo tiene todo para que acabe siendo uno de esos casos que nunca saldrán del refugio, donde vive ahora. Pero quienes la conocemos sabemos que no debería ser así, porque cualquier cosa que podamos decir de ella será insuficiente, injusto seguro porque la realidad es que Lolita es una gata muy cariñosa, que por su historia y sus experiencias vive desubicada. Basta una mano que la acaricie para que ella se sienta bien de verdad.
Ha vivido, junto con su hermano Barri, en varias casas de acogida. Ha estado en el refugio otras dos veces anteriores a ésta, que es la definitiva. Lolita ya no saldrá más de allí si una familia no se fija en ella y decide adoptarla. La experiencia que tenemos nos demuestra que será muy difícil que esto pase. Lo sabemos pero Lolita no debe sentirlo ni saberlo nunca. Hacemos todo lo que podemos por ella porque lo merece muchísimo. Quizás algún día alguien leerá esto y le dará la oportunidad que hasta la fecha no ha tenido.
EN ADOPCIÓN: defensafelina.org/ficha/584
20150420.01
Prosperity yu sheng with salmon slices at Shin Kushiya, VivoCity for the Chinese New Year Festival celebrations.
Lo siento le digo a mi corazón,
a quien mi cuerpo ha intentado obligar a querer de nuevo.
Lo siento le digo a mi cuerpo,
a quien mi corazón no ha dejado abrazar a otro.
Lo siento me digo a mi,
porque disculpas a nadie mas le debo pedir.
Up a small hill, we reached a narrow passage between two cliffs, a kind of natural door through which went the dusty track. From there we could see the whole of northern Mustang and, further away, Tibet. And suddenly, below us, we discovered Lo Manthang, the walled capital of the Kingdom of Lo founded in 1380 by Ame Pal.
Eventhough I am still waiting on some blocks, I wanted to show you all
the blocks together :)
I know some of you felt the solids were a challenge, but look at how
great the blocks look! Feel free to put a note on your block(s).
LO FATAL
Dichoso el árbol, que es apenas sensitivo,
y más la piedra dura porque esa ya no siente,
pues no hay dolor más grande que el dolor de ser vivo,
ni mayor pesadumbre que la vida consciente.
Ser y no saber nada, y ser sin rumbo cierto,
y el temor de haber sido y un futuro terror...
Y el espanto seguro de estar mañana muerto,
y sufrir por la vida y por la sombra y por
lo que no conocemos y apenas sospechamos,
y la carne que tienta con sus frescos racimos,
y la tumba que aguarda con sus fúnebres ramos,
¡y no saber adónde vamos,
ni de dónde venimos!...
Rubén Darío
Copyright© Jesús Guzmán-Moya This image is protected under International Copyright laws and may not be downloaded, reproduced, copied, transmitted or manipulated without written permission.
Shot wide open with the Fuji 56mm 1.2. I opted to take the easy route and blur the back. Using natural light only
Model: Angelina Starr
Makeup artist: Dayra Belem Valdez
My layout is based on a sketch from Fairy's Challenge fairyschallenge.blogspot.com/2013/08/13.html
Also linking to scrapim-na-radost.blogspot.com/2013/08/blog-post_4.html - B&W photo + color
Imagínate que pierdes la cabeza,
a todos les parece abstracto,
tú sólo ves un corazón.
...
" Lo no figurativo "
acrílico sobre tela
60 X 40 cms.
smides 2008
Venezia * Italia
Carnevale 2012
Ho capito che per ridare un po' di vigore alle foto bisogna visualizzarle in LARGE perchè il sistema di Flickr ce le sta decimando tutte!
© TUTTI I DIRITTI RISERVATI ©
Tutto il materiale nella mia galleria NON PUO' essere riprodotto, copiato, modificato, pubblicato, trasmesso e inserito da nessuna parte senza la mia autorizzazione scritta.
© ALL RIGHT RESERVED©
All material in my gallery MAY NOT be reproduced, copied, edited, published, transmitted or uploaded in any way without my permission.
Locación: Collins Av - Miami Beach
eMo-tivo: Cómo se puede enseñar a alguien cómo y qué debe sentir y cómo debe expresarlo ??? Cómo puede alguien enseñarme a mí la manera de reir y llorar ??? La manera de alegrarme y estar triste ??? Lo que son el dolor, la desesperación y la felicidad ??? Lo que son la pobreza y el hambre ??? Lo que son el odio y el amor ??? Lo que son el anhelo y su satisfacción ??? No, no quiero perder el tiempo con esos cretinos engreídos. Lo descubrire solo !!!... es que lo menos frecuente en este mundo es vivir. La mayoría de la gente existe, eso es todo...
Book: Yo necesito amor - Klaus Kinski
(``•.¸ (``•.¸ ¸.•`´) ¸.•`´) ®
«´¨ •.¸X el mejor¸¸.•´¨`»
(¸.•`´ (¸.•`´ ``•.¸) ``•.¸)
Mi mail: xelmejor@gmail.com
Facebook: Jean Paul Burgos Barrientos