Shea Stadium (1964-2008 )
View allAll Photos Tagged METS!
"Met -Amor-Phosis
With age comes change
Met-Amor-Phosis
With age comes change
There's a new Blackstar
In the Heavens tonight
With age comes change"
The Mission: youtu.be/f3LVWnHhzNA
Happy Bokeh Wednesday, everyone!
* On Explore ( Thank's so much for all my flickr friends )
Picture of me with my flickr friend , Eriani. Thanks' so much sis.
Location : Jonker Walk, Malacca, Malaysia
P/s : Thanks you so much to my friend Ayurism , IediaMazlinda , sweet Tina and Sist aishah.. happy sunday guys !
the spindle tree
The spindle tree can be recognized in autumn by the fruits, which resemble the headgear that cardinals from the Roman Catholic Church used to and perhaps still wear, a kind of square pink box. When this box of the spindle tree cap pops open, a beautiful orange fruit emerges. The fruits are poisonous and were used to combat head lice in the past.
The cardinal's hat is also beautiful in winter
The Met is currently featuring an examination of American fashion in a new exhibit, " In America: A Lexicon of Fashion." Some fashion statements, however, are clearly being made on the steps outside its entrance doors
Autumn in the woods got a cold hard introduction to Storm Arwen who blasted through in the early hours of the morning. After the storm of earlier that day (my last photo) it was beautiful being in the immediate aftermath!!
Ola: txs_unique :*
Phone: 0924 473 0xx :)):))
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Chùa làm chó :-q. Chùa thì phắn đi chỗ khác mà chơi :-q. Xùy xùy :-j
Santa Maria del Fiore, la cui costruzione fu progettata da Arnolfo di Cambio, è la terza chiesa del mondo (dopo San Pietro a Roma, San Paolo a Londra) e la più grande in Europa al momento della sua ultimazione nel '400: è lunga 153 metri, larga 90 alla crociera ed alta 90 metri dal pavimento all'apertura della lanterna. Essa, terza e ultima cattedrale fiorentina, fu intitolata nel 1412 a Santa Maria del Fiore con chiara allusione al giglio, simbolo della città.
Sorse sopra la seconda cattedrale, che la Firenze paleocristiana aveva dedicato a Santa Reparata.
Le notevoli diversità di stile rivelate nelle sue parti sono la testimonianza del variare del gusto nel lungo periodo trascorso fra la sua fondazione ed il completamento.
La prima pietra della facciata venne posta l'8 settembre 1296, su progetto di Arnolfo di Cambio. Egli lavorò per il Duomo dal 1296 al 1302. Ideò una basilica dagli spazi classici, con tre ampie navate che confluivano nel vasto coro dove è posto l'altare maggiore, a sua volta circondato dalle tribune su cui poi si innesterà la Cupola.
Il progetto di Arnolfo era notevolmente diverso dalla struttura attuale della chiesa, come è possibile notare dall'esterno. Sui fianchi dell'edificio, infatti, a nord e a sud, notiamo che le prime quattro finestre sono più basse, più strette e più ravvicinate di quelle verso est, le quali corrispondono, invece, all'ampliamento operato da Francesco Talenti, capomastro a partire dalla metà del '300.
Arnolfo arriva a finire due campate e metà della nuova facciata.
La facciata fu smantellata nel 1587 quando il Granduca Francesco I de' Medici decise di costruirne una nuova modena e le statue superstiti che la decoravano sono oggi esposte nel Museo dell'Opera del Duomo.
Alla morte d'Arnolfo, avvenuta intorno al 1310, i lavori subirono un rallentamento, per riprendere certamente nel 1331 quando i magistrati dell'Arte della Lana si assunsero la cura della costruzione. Nel 1334 fu nominato capomastro dell'Opera Giotto che si occupò prevalentemente della costruzione del campanile e morì tre anni dopo. A Giotto subentrò Andrea Pisano fino al 1348, anno della terribile peste che decimò la popolazione cittadina da 90.000 a 45.000 abitanti.
I lavori proseguirono fra interruzioni e riprese fino a quando, in seguito al concorso bandito nel 1367, fu accettato il modello definitivo della chiesa proposto da quattro architetti e quattro pittori, tra i quali Andrea di Bonaiuto, Benci e Andrea di Cione, Taddeo Gaddi e Neri di Fioravante.
Dal 1349 al '59 la direzione tocca a Francesco Talenti, che completa il Campanile e prepara un nuovo progetto coadiuvato (dal 1360 al '69) da Giovanni di Lapo Ghini. Nel 1378 fu ultimata la volta della navata centrale, e nel 1380 furono terminate le navate minori. Tra il 1380 ed il 1421 furono costruite le tribune e forse anche il tamburo della Cupola.
A fairy land in the distance. Except the fairies. But if you wait a few seconds, a weird lady with a dog appears in the frame. She gave me an another-weirdo-here look before our lives separated again. The dog was cool though...fairy dog?
De laatste bijdrage vanuit mij is alweer ruim anderhalve week geleden, en dat had een reden. Het was namelijk opnieuw tijd voor een meerdaags uitstapje naar het buitenland. Alweer de vierde van dit jaar, en dat terwijl we pas in juni zitten. Ik heb dus zeker niks te klagen. Redelijk wat vrije tijd en weinig verplichtingen buitenom werk maken de ruimte om weg te gaan vrij groot, en deze mogelijkheden worden dan ook met beide handen aangenomen. Waar ik begin mei een bezoek aan Zweden bracht, zou het in de tweede helft van juni compleet de andere kant op gaan, namelijk Slovenië. Net als begin mei was het in mijn vrije week maar in een beperkte regio echt zonnig weer. Na een dikke maand stabiel en zonnig weer over grote delen van Europa, was het afgelopen week flink instabiel en onstuimig wat resulteerde in veel bewolking en stevige onweersbuien. De zuidoostelijke regio onder de Alpen zou de meeste zonuren pakken, wat mooi uit kwam voor een bezoek aan de befaamde "Koperrampe". Deze spoorlijn stond hoog op het lijstje en kon dus perfect deze week afgestreept worden.
Waar Slovenië vooral bekend staat om haar bergachtige landschappen, en de overgang van West-Europa naar de Balkanlanden, heeft het land op het gebied van spoor ook een opvallende regio. Het land kent een zeer korte kustlijn, ingeklemd tussen Italië en Croatië, waaraan de havenstad Koper ligt. Deze compacte haven die pal naast het stadscentrum ligt, kent een relatief hoog niveau aan goederenverkeer per spoor. Vooral containers, auto's, verschillende oliën en ertsen kennen hun weg naar deze drukke maar kleine haven. Om de haven te verlaten moet men een klim van 500 meter, verspreid over zo'n 25 kilometer, trotseren over de Koperrampe. Deze extreem steile spoorlijn is uniek in zijn soort. Het gehele baanvak is op drie kruisingsmogelijkheden na, compleet enkelsporig. De omgeving is werkelijk adembenemend, en doordat de spoorlijn een flinke haarspeldbocht kent, en dus op een aantal punten parallel aan zichzelf loopt, met daarin een flink hoogteverschil, zijn treinen regelmatig al een kwartier van tevoren bovenin, of juist onderaan te zien voordat ze uiteindelijk langs je heen rijden. Al met al een hele ervaring dus!
Naast de fantastische omgeving en het heerlijke Zuid-Europese vakantiegevoel wat je hier krijgt, is er nog wat ander leuks te treffen op deze spoorlijn. Dat betreffen namelijk de loccen uit de reeks 363 van de Sloveense staatsspoorwegen SŽ. Net als de 1600 en 1700 locomotieven in Nederland, zijn ook deze zes-assers gebouwd door het Franse Alstom en hebben daarbij het fraaie Nèz-Cassé uiterlijk gekregen. Samen met de moderne 541'ers, of beter bekend als 1216's, domineren de locomotieven op de Koperrampe. Veel meer dan deze twee loctypes heeft SŽ niet te bieden, en aangezien privaten naar de haven van Koper heel schaars zijn, moet je het veelal hiermee doen. Gelukkig waren juist deze Nèz-Cassé locomotieven op het gebied van materieel het hoofddoel van deze uitstap naar Slovenië. Deze bijna 50 jaar oude locomotieven vind je dagelijks op treinen van en naar Koper, maar de verhouding tussen de oudjes en de modernere locomotieven van Siemens is elke periode weer anders. De ene dag of zelfs week tref je meer "neusjes" en de andere periode zijn het weer meer 1216's, als ik de verhalen mag geloven. Wij hadden in ieder geval het geluk aan onze zijde, want het overgrote deel van de treinen van SŽ werd deze week getrokken door de gewilde 363'ers!
Na een flinke rit vanuit Nederland naar Slovenië op de maandag, werd de dinsdagochtend begonnen bij Dekani, op een steenworp afstand van Koper. Tijdens de langste dagen van het jaar kun je hier zo'n twee uur staan, wat 's ochtends vroeg überhaupt een van de weinige bruikbare locaties is. Terwijl de omgeving zo'n 10 minuten verder rijden flink bergachtig is met steile kliffen en hellingen, is het hier veelal vlak met veel boomgaarden waaraan verschillende fruitsoorten groeien. De kust ligt hemelsbreed ook maar zo'n 5 kilometer verderop, en de treinen die je hier fotografeert zijn zojuist vertrokken vanaf het emplacement van Koper en beginnen hier aan de eerste helling, wat goed te zien is op de foto.
Het eerste uur in Dekani werden er vooral wortels geschoten, en kwam alles vanuit de verkeerde richting voorbij. We hoopten uiteraard wel even goed te beginnen, maar actie vanuit de haven was er dus nog niet. Maar zoals altijd word bij mij geduld beloond, en zo ook deze ochtend weer. Rond kwart over acht is er dan eindelijk vanuit de juiste richting getoeter hoorbaar, en eigenlijk direct was het te horen dat het hier om een Nèz-Cassé ging. Een halve minuut later verschijnt dan inderdaad de karakteristieke neus in de verte, en is te zien hoe een sleepje ketels erachteraan hobbelt. De eerste trein van de dag was meteen een klapper van jewelste in dit prachtige licht! Terwijl de trein dichterbij kwam werd er nog eens getoeterd, wat hier veel gedaan wordt. Gelukkig was het op het moment van afdrukken stil, en was de eerste plaat van de vakantie een feit!
Het is 8:17 als in de warme zomerse ochtendzon de heerlijke schone SŽ 363 002 de twee Nederlanders passeert met een nogal bruin uitgevallen sleepje Millet ketelwagens. Deze ketelwagens zijn vaste klant in Koper, en zie je dus meerdere keren per dag voorbij komen. De trein is hier zo'n drie minuten geleden vertrokken vanuit Koper, en is op het moment van afdrukken voor de helft begonnen aan de steile klim naar Divača. Nagenoeg elke trein wordt hier opgeduwd door een 541'er van SŽ, en bij deze trein was de SŽ 541 020 de verantwoordelijke!
If it weren't for his eyes, Mr. Met would be the creepiest baseball mascot in the Major Leagues. But I think he has kind eyes. This is an original Mr. Met bobblehead that my son had to have many years ago. Now, it's mine!
Daar wij met onze Class 66 de 5538 overbrachten van Raeren naar Mariembourg, onstond bij mij het idee om wat te doen met onze Class 66 op de museumlijn van de “Chemin de Fer à Vapeur des 3 Vallées” tussen Treignes en Mariembourg. Het zou toch mooi zijn als we met onze locomotief eens tot in Treignes mochten rijden…
Na wat onderhandelen met meerdere partijen kreeg ik toestemming om een fotorit te organiseren met onze Class 66 tussen Mariembourg en Treignes. Helaas door alle corona maatregelen moest deze rit gereden worden in zeer beperkte kring. (reden genoeg om deze rit te herhalen in het postcorona tijdperk)
Onze Class 66 bleef in de nacht van 12 op 13 december overnachten in Mariembourg.
Na het opstarten en een foto in blauwe uur werd de Class 66 voor een sleep L rijtuigen geplaatst.. Okee… Dit is zeker niet historisch verantwoord, maar tot ieders verbazing paste het geheel toch mooi samen. Rond 9u00 werd er dan vertrokken richting Treignes met talrijke fotostops onderweg, in Treignes werd kop gemaakt en vervolgens werd er terug gereden naar Mariembourg. Eens in Mariembourg aangekomen werd de loc losgekoppeld en vertrok onmiddellijk om 15u00 weer richting Aachen-West.
11267: Mariembourg > Treignes
13-12-2020
© Maarten Schoubben
Op woensdag 23 februari werd Zeeuws-Vlaanderen weer bezocht, een jaar geleden na het vorige bezoek. Een plek die ik de vorige keer niet had gedaan stond nu op de planning.
In totaal kwamen er dit keer twee treinen goed voor de zon langs, de eerste was hiervan het absolute hoogtepunt door de bijzondere wagen, met een zeer gevaarlijke stof, aan de lok, die ik nog niet eerder tegenkwam.
Het is 10:54 als DBC 6512 (Belgische vlag) met drie wagens langs de Zandstraat rijdt richting Sas van Gent.
Terug naar 2016 want na het bezoek aan de Gotthard in Zwitserland werd verder getrokken door Europa. Vanuit Zwitserland werd naar de Brenner gereden waar het weer helaas erg tegenviel.
Onderweg vanuit de Brenner naar de grens van Oostenrijk en Hongarije werd kort gestopt bij Hilgertsheim. Hier kon naast wat personentreinen ook de OBB 1116 118 vastgelegd worden.
De loc was op 22 juli 2016 onderweg met een lege kolentrein vanuit Voestalpine Linz naar Koper. De fraaie Rocktainers zaten deze dag helaas achterop de trein.
English:
On july 22, 2016, the OBB 1116 118 came along Hilgertsheim heading from Voestalpine Linz to Koper.
Tussen Trondheim en Bodø rijden een dag en nacht paar getrokken mat. Als liefhebber van getrokken materieel stond dit meteen hoog op het lijstje om iets te doen als het mogelijk zou zijn. De dagtrein vertrok vroeg in de ochtend uit Trondheim en die uit Bodø kwam laat in de avond aan dat zou toch best wat kansen geven. Zonder auto ben je wat minder mobiel maar een huurfiets systeem in Trondheim bood uitkomst. De eerste avond gebruikte ik als verkenning van wat fotopunten en een eerste poging de trein uit Bodø te fotograferen. Helaas kwam deze niet opdagen en tijdens het terugfietsen werd ik verrast door setje diesellocs met beladen houttrein... De volgende ochtend toen de wederhelft nog sliep werd in alle vroegte een fietstocht richting Være ondernomen. Deze ochtend zou het strak blauw zijn en zou ook de enige kans zijn op de ochtendcontainertrein.
Toen de fiets gepakt werd was het inderdaad strak blauw en werd vol goede zin vertrokken. De leenfietsen bleken echter niet echt heel goed te fietsen en de weg behoorlijk heuvelachtig. Na flink afzien kwam ik nog prima op tijd op de gewenste stek aan waar de zon het helaas net voor de trein verloor van de wolken. Gelukkig was de achtergrond ook netjes bewolkt geraakt en kon er wel worden afgedrukt. De serene rust werd deze ochtend tijdelijk bruut verstoort toen deze zeer gave Di 4 met nummer 4652 voorbij kwam stuiven met de uit 4 wagens en restauratie bestaande dagtrein naar Bodø. De fietstocht meer dan waard.
Nu was de grote vraag zou de containertrein zich ook keurig op tijd laten zien?
Onze Franse vakantie begon met een bezoek aan vrienden, die afgelopen winter naar de regio Allier verhuisd zijn. Naast het gezellige weerzien nam ik uiteraard ook even de tijd voor wat spoorse activiteit.
Als je dan toch redelijk in de buurt van Clermont-Ferrand bent is die keuze voor velen snel gemaakt: SNCF FRET zet immers vanuit het rangeerterrein van Gravanches nog regelmatig haar BB 67400-en in. Het laatste inzetgebied voor SNCF FRET in heel Frankrijk...
SNCF FRET kan deze oldies hier nog steeds niet missen. De staaltrein naar St. Chély d'Apcher kan namelijk niet gereden worden door FRET's BB 75000-en. Te zwaar voor de lijn of zoiets vaags... Hoe dan ook; een goede reden om een handjevol BB 67400-en in te blijven zetten rondom Clermont-Ferrand.
Op woensdagen rijdt die staaltrein overigens niet en komen de BB 67400-en tot inzet voor de lege watertrein van Gravanches naar "Sources Du Mont-Dore en Auvergne" (SDMA) bij La Bourboule en de met vers bronwater beladen trein retour. Een trein welke overigens ook met regelmaat door FRET's BB 75000-en gereden wordt.
Normaal gesproken rijdt deze trein zo rond de klok van 12.00 vanuit Volvic naar Laqueuille. Qua tijd zou ik mooi een stek op het noordelijke deel rond Pontgibaud kunnen halen. Ik verwachte de trein daar zo rond 12.45 uur.
Uiteraard was ik nog mooi op tijd en kon het wachten beginnen. Het was nog even spannend. Niet alleen of a) de trein überhaupt zou rijden, b) deze dan ook rond die tijd zou rijden, c) de vertrouwde BB 67400-en de trein zouden trekken... maar vooral ook d) dat de zon op tijd van achter dikke sluierbewolking de trein zou gaan belichten.
Het was letterlijk 12.45 uur toen de zon de sluier achter zich liet en ik in de verte het geluid van de beide Pielstick motoren kon horen aanzwellen.
Een paar minuutjes later kon ik dan de foto nemen van de BB 67460 + 67471 met hun lege watertrein naar SMDA le Mont-Dore.
31 augustus 2022
Vanuit Heidenau (D) onderweg naar huis werd er nog 'n stop gemaakt bij het station van Nossen (D). Daar zagen we op het emplacement 2 Hectorrail locs staan met 2 gasketelwagens. Het hekwerk stond open dus even kijken of er iemand aanwezig was. En jawel op 'n bankje zat de meester v/d trein aan de koffie. Even vragen hoelaat alles in beweging zou komen. Hij vertelde eerst rangeren en dan weer verder. Dat zou tegen 11u kunnen zijn. Dat duurde voor ons te lang. Dan maar 'n plaatje met het fraaie oude station erbij en uiteraard de loc Hectorail 861 002 + Hectorrail 861 005 + 2 gasketelwagens UN 1965. Dus hij zou verder rijden naar richting Coswig.
* Op de achtergrond is de Museumloods te zien en helemaal achteraan het seinhuis,waar de seinwachter met de fiets naartoe rijdt om de mechanische seinen te bedienen.
* Na dit plaatje werd er weer verder gereden.
8.6.2022 Two major pieces of Railroad History met for a few minutes; Soo 1003 Steam Engine built in 1913 paused in front of Tower A2 built in 1907. Tower A2 controls one of the busiest junctions in the world still using technology from the 1930's.
Many thanks to Tim Pitzen, Marshall Beecher, Mark Llanuza, Mike Raia, Ken Ristow, Don Pingel, Mo King, Mason Hoven and Jimmy Samsula for all they did to make this happen.
20200530-4904
Nog even en dan gaat het Mauritshuis weer open.
Wel vooraf reserveren vanwege de corona-beperkingen.
All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.
If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".
“Character is like the fire within the flint-latent until it is struck out of the stone. Observing the flint stone, who would think it contained the possibility of light? And so it is with the dark experiences of life. And it is only us, individually, that decide what that darkness is, even without quite knowing the reasons for its being. And then we must learn to let light enter. When they are met with courage, they give out sparks of spiritual light."
-Helen Keller