View allAll Photos Tagged viski
Eine der berühmtesten Whiskey Destillerien Schottlands. Fässer voll gefüllt mit der einzigartigen Medizin des Hochlands. :-)
One of the most famous whiskey distilleries in Scotland. Barrels filled with the unique Medicine of the Highlands. :-)
Whiskey Destillerie Glenlivet
Schottland (Scotland)
Hochland (Highlands)
Mai (May) 2012
follow me on Facebook:
Based near to Kalocsa , Hungary is this living museum of folk art. The Karoly Viski museum is full of wonderful colourful articles & decorated walls. There are many fine examples of embroidery , painted pottery & coloured lacework which can be purchased .
Click on image (2x) to see fine detail .
Wonderful artistic display at the Glenlivet Distillery, Speyside, Scotland.
● Sony a6000
● E PZ 16-50mm
Follow me on Instagram:
www.instagram.com/scottsimphotography/
All rights reserved. Please do not use any of my pictures without prior permission.
Things wasn't always better in the past, but here are couple of good old things. Very old tube radio & well matured whisky. Let's enjoy this moment!
Hvar - Vis.
Viški kanal is located between
the Paklinski Islands in the north
and the island of Vis in the south.
#chivasregal #singlemalt #scotch #scotchwhisky #scotchyscotchscotch #bourbon #kentuckybourbon #irishwhiskey #ryewhiskey #whisky #whiskey #whiskyporn #instawhisky #liquidgold #whiskygram #instadrink #instabooze #cheers #Slainte #kanpai #nowdrinking #booze #alcohol #drinkporn #viski #whisky_droid #drinksup #rittenhouserye #wildturkeyrarebreed #oldfashioned
Things wasn't always better in the past, but here are couple of good old things. Very old tube radio & well matured whisky. Let's enjoy this moment!
Croatia.
Saint Clement is an island south of, or just outside, Hvar.
This photo is from Zori restaurant.
Strobist: Sony HVL-F42AM camera right with CTO gel, shot through an umberella with a gobo to prevent light falling on the background. A big mirror camera left for fill. An old variozoom flash launched manually from beneath the table on the background, by hand during the 1 s expousure with 3 window green gels. White balance set to tungsten.
Tere utaare huay din tange hain lawn mein ab tak
na wo puraane huay hain.....
na unka rang utra
kahin se koi bhi seewan abhi nahin udhri
ilayechi ke buhat paas rakhe pathar par
zara si jaldi sirak aati hain chaawon
zara sa aur ghana hogaya hai wo pauda
mein thoda thoda woh gamla hataata rehta hun
Faqira ab bhi waheen meri coffee deta hai
Gulheriyon ko bula kar khilaata hun biscuits
Gulheriyan mujhe shak ki nigah se dekhti hain
woh tere haathone ka lams jaanti hongi
kabhi jab utarti hai jheel shaam ki chhat se....
thaki thaki si
zara der lawn mein ruk kar
sufaid aur gulaabi mausambi ke paudon mein hi ghulne lagti hai
ke jese barf ka tukda pighalta jaye viski mein
tere utaare huay din pehen kar ab bhi mein
teri mehek mein kayi roz kaat deta hun
tere utaare huay din tange hain lawn mein ab tak
na wo puraane huay hain.....
na unka rang utra
kahin se koi bhi seeyan abhi nahin udhri
(Poetry by Gulzar - Narrated by Nana Patekar)
via „Rainiukas“, VšĮ: Naujienos www.rainiukas.lt/lt/news/view/id/76406:
Dovanojamas nulėpausis Viskis Grantas Balandėlis. Ausis Viskiui nulinko nuo gyvenimo peripetijų. Tai augęs, gyvenęs namuose katinas, kažkuriame savo gyvenimo tarpsnyje juos praradęs. Galime tik numanyti: emigracija, alergiško vaiko gimimas, šeimininko mirtis, pasigvelbiant jo turtą (katinas yra „kilnojamas“ turtas, kurį galima perkelti į gatvę.), ir visokios kitokios ir panašios priežastys.
Viskis tobulas trintukas, ištrins iki blizgesio Jūsų čiakras, masažinius taškus ir pan. Yra bėda – jis neperneša kitų gyvūnų, todėl pageidautų gyventi su žmogumi kaip vienintelis gyvūnas.
Viskis Grantas Balandėlis kastruotas, nuparazitintas, skiepytas ir visaip kitaip paruoštas gyventi Jūsų šiltuose namuose. Su kačių wc dėže draugauja kiekvieną dieną.
Todėl jei yra noras įsikatinti nepakartojamo rainumo, žavingo ausies nulėpausiškumo, meilų, ramų katiną Viskį Grantą Balandėlį, skambinkite visais varpais ir turėsite.
The cupboard was beginning to get a little bare, save for a few empties I keep to remind me of the aroma I last savoured as I drained the remaining drops from the glass. But I was kindly given a bottle of the water of life when I recently went to Finland. This may be 'Scotch' (though I hate the word but only use it for distinction in this instance) bottled with a Finnish label but I am reminded that distillers in Finland are producing their own whisky:
Finnish whisky was first distilled from 1981 to 2000 at the Koskenkorva alcohol distillery in Ilmajoki, Finland, run by the state-owned alcohol monopoly Alko (later Primalco, now Altia). After years of research and trials, the first brand to enter Finnish liquor stores was simply called Alko Whisky. In 1983 Alko introduced Viski 88 (later called Double Eight 88) that became the best-selling whisky in Finland and remained in production until the year 2000. A 10-year-old whisky was sold from 1991, until the company discontinued all whisky production in 2000.
The second coming for Finnish whisky took place on 8 November 2001 at Panimoravintola Beer Hunter's in the city of Pori. There are currently two operational distilleries in Finland, however, there are also a number of projects to bring forth many more in the future.
Panimoravintola Beer Hunter's was founded on 8 April 1998 in the city of Pori. First it served as a restaurant and a brewery. On 8 November 2001 at six PM, self-taught Mika Heikkinen (no, check the spelling. this one was not a racing driver)begun distilling the first batch of malt whisky produced in Finland. The first batch's casks are to be opened in 2034 when Mika Heikkinen turns 60 years of age. An auction of 100 bottles of Old Buck whisky from the second batch was held on 1 December 2004 and the rest was resealed back into the casks. Future batches will mainly be sold to wholesalers in hand blown bottles made by Estonian Tarbeklaas. The copper stills used by Beer Hunter's were manufactured by German Arnold Holstein and the casks used are old sherry casks from Spain and new ones from Portugal. In April 2004, Beer Hunter's had produced a total of 2000 liters of malt whisky. Beer Hunter's Old Buck second release was also chosen by Jim Murray as the "European Mainland Whisky of the Year" in his "Whisky Bible 2009". Murray describes the whisky as "pure bourbon: with the nose offering every degree of honeycomb-liquorice imaginable". According to Mika Heikkinen "If there was to be a page written about us, I do not know how we would be described. I feel that we can produce malt whisky like Glenfiddich without a smoky aroma, as well as Laphroaig style smoky whisky."
Teerenpeli (Dalliance, literally: Black grouse play) started brewing beer in 1995 in the city of Lahti. The distillery begun its operations seven years later, in 2002. Teerenpeli Distillery is independent company owned by Mr and Mrs Anssi Pyysing. In 2008, Alko (Finnish national alcoholic beverage retailing monopoly) begun retail sales of their first entirely Finnish whisky: Teerenpeli Single Malt 5 yo. Teerenpeli Single Malt 5 yo is bottled at 43% alcohol by volume and the manufacturer describes its palette as vanilla with a fruity aroma. At 2009 was new release of 6 yo. Teerenpeli Single Malt. The bottle and the label were designed by Markus Pyörälä and Valtteri Vitakoski of Lahti University of Applied Sciences's Institute of Design. Teerenpeli Single Malt is distilled with entirely Finnish malted barley from the Finnish malter Viking Malt and with fresh groundwater from the Salpausselkä ridge. More information www.teerenpeli.com
Interesting, eh?!
SUFFOLK DOWNS - July 7, 2018 - Race 6
CLAIMING - Thoroughbred
FOR THREE YEAR OLDS OR FOUR YEAR OLDS AND UPWARD WHICH HAVE NEVER WON THREE RACES. Three Year Olds, 120 lbs.; Older, 124 lbs. Non-winners of a race since June 7 Allowed 3 lbs. Claiming Price $16,000. (If deemed inadvisable by management to run this race on the Turf, it will be run on the main track at One mile.). ( C) Claiming Price: $16,000
About Seven And One Half Furlongs On The Turf Track Record: (Times Ahead (IRE) - 1:32.40 - September 3, 1988)
Purse: $35,000
Weather:Clear Track:Firm
Off at: 3:06 Start: Good for all
7 - Crown to the Gold (Monterrey, Jr., Pedro)
8 - My Own Lane (Rodriguez, Guillermo)
6 - Helical Spring (Baez, Jose)
Ucuz kredilerle aldıklarını kiralayıp varlıklarına varlık katarak insafsızca sefahat sürenler ve aile kurmak için yıllarca sömürülenler…
Levent Büdüş’ün SERAP adlı öyküsü…
Yitik Ülke Yayınları ISBN: 978-9944-362-80-1
Serap mesai rutinini gerçekleştirdiği bankadaki masasında, o sabah da vaktinde yerini aldı. Çalıştığı banka şubesinin Ticari Müşteriler Temsilcisi’ydi. Dört yıllık üniversite eğitiminden sonra istemeyerek de olsa en azından çevresindekiler gibi mavi yakalı bir işçi olmamış, beyaz yakalı olarak bankada çalışmaya başlamıştı. Diğer arkadaşlarından daha başarılı olduğunu düşündüğü için gururluydu.
Orta halli bir ailenin ikinci kızıydı. Sosyal çevresinde dört sene üniversite eğitimi almış tek kişiydi. Bu yüzden anne ve babası dışındaki aile bağları gevşemiş, kendi duvarları arasında kalmıştı. Kibirliydi. Türk erkeklerinin çoğunu yerel buluyor, kabuğunu kıramamış arkaik tipler sınıfına dâhil ederek, zevkle takip ettiği Amerikan-İngiliz dizilerindeki karakterlere kıyaslayıp küçümsüyordu.
Bu yargılarla Amerikan-İngiliz beyaz yakalı hayatın sosyal kesitleri üzerinden kurgulanmış yaşamları ideal tarz olarak benimsemiş, İstanbul’da bu hayali bulmanın peşine takılmıştı. Bazı günler Beyoğlu’nda beğendiği bar/kulüplere gider, oradaki partilerde, böyle bir yaşamı paylaşacağı kocasını, elindeki ‘long’ bardaktan pipetle çektiği votka enerji içeceğini yudumlarken kaş altından ortamı süzerek bulmaya çalışırdı. Kendine verdiği bu hava işe yaramıyor, düşündüğü kişileri bulamıyor, hayal kırıklıklarıyla evinin yolunu tutuyordu. Tanıştığı birkaç kişinin verdiği mail adreslerine de asla e-posta göndermezdi.
Güzel, genç bir kadındı Serap. Görünüşüyle erkeklerin ilgisini çekiyor fakat cesur olup ona yaklaşmak isteyenleri değerlendiremiyor, arzu ettiği modern altyapı üstüne oturtulmuş acı-tatlı büyük hayatlar yaşayan çağın kadını fantezilerinde bu adamları konumlandıramıyordu.
Bugüne kadar, kapısına gelen bütün kısmetlerini yanıtlarken, kapıyı suratlarına ruh halinin büyük dolduruşuyla sertçe kapar, eğer umut vadeden birini gördüyse birkaç gün konuşmayı sürdürür fakat çok geçmeden kavga edip, onlara da yol verirdi. Sonra da başarısızlığının kızgınlığıyla iç dünyasını daha da kemikleştirir, içinde yaşadığı toplumu suçlu ilan ederdi. Öyle ki bu hâli, iş ve özel arkadaş çevresinde sinirli bir mizaç olarak tanınmasına sebep olmuştu, ciddi bir şeyler yapacaklarsa Serap’ı davet etmemeyi yeğleme eğilimindeydiler. Çevresindeki kredisini tüketmişti.
Salı günü saat on bir civarında bankanın kapısı açıldı ve saçı muntazam tıraşlı, parlak kremli, kaliteli takım elbisesinin içinden gömleğinin kollarındaki gümüş düğmeleri ışıl ışıl parlayan Vedat içeriye girdi. Bankanın spot ışıklarıyla Serap’ın gözlerinde birden parıl parıl parlayan çalımlı bir horoza dönüşen Vedat’ın kapıdan kendine doğru gelişini soluksuz bir halde, yalnızlık kafesinden seyretti. Vedat, Serap’ın yüzündeki ifadeye bir tebessümle karşılık verip, centilmen üslubuyla “Serap Hanım siz misiniz?” diye sordu.
Serap hemen afalını toplayarak, ses tonunu resmileştirdi: “Evet, buyurun” dedi. Vedat ortağı olduğu yeni şirketine dolgun bir kredi almak üzereydi, prosedürü tamamlamak için şubeyi teşrif etmiş, bu işini tamamladıktan sonra da Fransa’ya dönecekti.
Bir iki gün kredi mevzuları etrafında dönen Vedat’ın içten e-postaları ve telefondaki hafif esprileriyle iletişimleri gelişti. Serap hayallerinin derinliklerine sürüklenmişti. Bilgiliydi, dişi bir kurttu kendi anlayışında. İlişkilerde hangi durumlarla karşılaşacağını ve gerekli anlarda neler yapabileceğini, bu tarz varlıklı adamların nelerden hoşlandığını ve onların sırlarını, ilgiyle seyrettiği, aktrislerin dramatize ettiği rollerden edindiği bilgilerle pekiştirdiği kıvrak zekâsına güveniyordu.
Mesaiden sonra bir otel barında, ‘chill out’ yapmak ve evde yemek pişirmemek! Hafta sonu ultra lüks mutfağında, kendi sınıfından arkadaşlarını ağırlamak! Ta ki Cuma günü, Vedat’tan yeni işini kutlamak için tertip ettiği geceye davet alana kadar, bunlara benzer hayallerle boğuştu, durdu.
Vedat bütün telefonlarını genellikle “Toplantıdayım, sizi arayacağım” diye yanıtlardı. Aslında bu anların çoğunda arkadaşlarıyla havadan sudan geyik muhabbeti çevirmekle meşgul olurdu. Kendisinin “Fransa’da şirketim var” dediği birkaç semtte köyden hemşerisiyle ortak açmış olduğu manav dükkânlarıydı. İşin hakikisi babasının arkadaşı, hemşerisiyle Fransa’da ortaklık yapmıştı. Küçük şeyleri büyük gibi yansıtmayı seven, yoz, sonradan görme tavırları vardı. Fakat insanlar gerçekleri bilmediğinden havasına kanar, çizmiş olduğu portreye göre paye verirlerdi. Serap da Vedat’ı bu gözlerle görüyordu.
Son model Mercedes arabanın ön koltuğunda biraz neşeli, biraz heyecanlı, ömrünün dönüm noktasına ilerlediği hissini arabanın radyosundan gelen standart ‘lounge’ müzikle duyumsadı. Vedat yol boyunca fazla konuşmadı, Serap genç bir kadındı, sadece kendisine güven duymasını sağladı. Mercedes, çalan müzik ve abiye altına New York tarzı fosforlu bez ayakkabısı; Serap’ın farkında olmadığı sömürülen iç dünyası Vedat’ın tarzıyla tam anlamıyla o dakikalarda bütünlendi. Ne de olsa Vedat Avrupa görmüştü.
Araba restoranın önünde durdu. Vedat fasıl düzenlemişti. Serap biran müzikholün girişinde hayal kırıklığına uğradı. O kadar emindi ki Vedat’ın imajından, hayalini kurduğu arkadaş çevresinden; hiç böyle bir gece düzenleyebileceği aklına gelmemişti.
Ortamda biraz gerginleşen Serap, geceye beyaz şarap yudumlayarak başladı. Çoğunluk rakı içiyordu. Kebaplar, balıklar ve mezelerle masa yeterince âlâ idi. Serap da içtiği şaraplarla gevşemeye başlamış, Vedat’ın etrafında dönen ışıltılı muhabbetle beraber kendi örtülü özüne akıvermişti. Gerçekten âşık olmuştu Vedat’a. Beklediği erkek Vedat’tı! İçkinin ve içli alaturka şarkıların, yenen nefis mezelerin eşliğinde fasıl gecesi, şamatanın kahkahaları, hep bir ağızdan İstanbul şarkılıları ile mest olunarak sona erdi.
Mercedes Vedat’ın evinin önünde durdu.
Vedat sarhoştu ama Serap gibi hem de duygusal değildi! Serap’a “İşte geldik” dedi. Serap gülümseyerek, “Güzel sitedeymiş” dedi. Arabadan inip apartmana girdiler ve asansörle en üst kata çıkmaya başladılar. Asansörün içi İstanbul manzarası seyredilebilecek biçimde tasarlanmıştı. Yüksek katlara tırmanırlarken sanki İstanbul’a tırmanıyorlardı.
Asansörde çalan müzik de çok hoştu. Serap, Amerikan filmlerinde gibi hissetti kendini. İçselleştirdiği o sahnedeydi. O aktristi. Asansör durdu, kapı açıldı, çıktılar.
Serap evin salonundaki yekpare büyük camın önünde dikilerek Boğaz’a doğru baktı, içi titredi, aktı gönlü gördüğü ışıltıya doğru. Müzik setinden gelen ‘chill out’ müzik, şehrin ve Boğaz Köprüsü’nün ışıkları arasında gördükleriyle bütünleşti. Artık ait olduğunu düşündüğü, herkesten çok hak ettiği yerdeydi.
Vedat elinde viski dolu iki bardakla Serap’a doğru yaklaşırken, “Manzara nasıl?” diye seslendi. Birini Serap’ın arkasından eline tutuşturdu ve ardından “Seni görünce aradığım kadın olduğunu anladım, sana kapıldım” dedi. Ellerini belinden göbeğine dolayarak kendine çekti. Sonra kollarıyla vücudunu sardı. Serap’ın boynu omzuna doğru büküldü. Vedat, Serap’ın kulaklarının arkasına birkaç küçük öpücük kondurdu, Serap’ın vücudunu biraz daha sıktı.
“Serap müsait değilim” dedi, Vedat kollarını gevşetti, geri çekildi.
Hemen ‘alternatif bir dünya var, dünya sen değilsin’ oyununu, kurnaz bakışlar ve beden diliyle oynamaya başladı. O an Serap risk alması gerektiğini düşündü ve tek silahı dişiliğini ortaya koydu: “Kimseyle olmadım.”
“Beni bırakmayacağını biliyorum” diyerek yaklaştı ve Vedat’tan yansıyan hayal ettiği özgürlüğüne ve hak ettiği kadınlık değerine kavuşmak için gidip kucağına oturdu ve Vedat’ın dudaklarını deli gibi öpmeye başladı. Vedat sıkılganca biraz mesafe vermek için geriye doğru kaydı. Eve geldiklerinden beri viski içiyorlardı, Vedat beyaz kâğıt peçetelerin yanındaki viski şişesini aldı ve üçüncü kez bardakları doldurdu, içkileri tazeledi. Eğer bu anları bir Türk filminde görse, Serap kesinlikle bu sahnelerle alay ederdi!
Serap kasıklarına giren sıkışıklıkla cinsel tatminini de ister hâle gelmişti. Artık her şey kontrolden çıkmıştı. Vedat ayıktı! Serap içinden ‘Ciddi adımlar atmalıyım’ diye düşündü, ‘bu anı bir gün mutlaka yaşayacağım, işte o gün bugündür’ diyerek kendini kandırdı.
Vedat’a sunacağı kızlığının onda bir etki bırakabileceğini düşündü; ne de olsa aynı kültürün insanlarıydılar ve bu devirde kendisi gibi modern bir kadının kızlığını korumayı başarabilmesi sadece yüksek karakter sahibi kişiliğiyle açıklanabilirdi. Vedat, kollarını açıp gecenin sonuna doğru çökertme oynarken gözünde ‘horozdan kartala’ dönüşmüştü. Erkekti, taş gibiydi! İkna oldu…
Vedat tamamen bedenini bırakmış ve dudaklarını öpen Serap’ı kucağından indirip bardağın yanındaki beyaz peçeteye bakarak, “Peçetenin üstüne yaz lütfen, ayıldığında suçlanmak istemiyorum, Serap, sana ben de güveniyorum, biliyorum saçma bir şey yapmayacağını fakat lütfen kendimi bilinçli olarak Vedat’a verdim, yaz” dedi. Serap koltuğun dibine bıraktığı çantasına doğru eğildi, ruju dağılmış göz boyaları eve geldiğinden beri hissettiği şeylerin duygu yoğunluğundan oluşan buğularda nemlenmiş, akmak üzereydi. Çantayı biraz karıştırdı ve sonunda kalemi buldu. Çıkardığı kalemin ucuna taktığı kalem süsü Serap’ın hâlâ çocuk olduğunu bağırdı. Kalemin süsü sağa sola yata kalka peçeteye “Vedat ile kendi isteğimle beraber oldum” yazdı, Vedat’a verdi.
Vedat, Serap’ı aldı ve ardından sabaha kadar birkaç defa daha değişik pozisyonlarda gitti geldi…
Saat sabah sekiz gibi Serap’ı uyandırdı. Cumartesi, ne güzel bir gündür! Evdeki buzdolabı boştu. Kahvaltıyı böylece atladılar, zaten Vedat’ın aklında da böyle bir şey yoktu. Vedat telefonla taksi çağırdı ve Serap’ı yolcu etti. Vedat, Serap’ı kapıdan geçirirken beline havlu dolanmış bir haldeydi ve son sözü “Akşama seni arayacağım güzelim, teşekkür ederim” idi. Serap bu görüntü ve söze takılıp kaldı. Taksiyle Beşiktaş Motor İskelesi’ne kadar gitti. Motora binip Üsküdar’a geçti, sonra da yorgun ayakları Doğancılar’a doğru yürüdü. Taksiyle evine kadar gitmedi. Çünkü böyle bir fikre alışkın değildi. Aklına sadece kısa mesafedeki motor iskelesinin güzergâhı gelmişti!
Vedat biraz daha uyuduktan sonra öğlen yıkandı, boy abdestini aldı, losyonunu sürünüp parıltılı kol düğmelerini ilikledi. İstanbul’a geldiğinden beri aynı kot pantolonu giyiyordu. Arabasına bindi, yeni iştirak ettiği kâr ortaklığı olan arkadaşının ofisine doğru Mercedes’ini sürdü.
Arkadaşı mesai başındaydı. Arkadaşının odasının kapısını baskın yapar gibi hızlıca açıp “Naber lan tırrık” dedikten sonra ceketinin cebinden peçeteyi çıkarıp arkadaşının üzerine fırlattı. Ortağı peçeteyi eline alıp okuduktan sonra “Ne hayvansın oğlum sen ya! Yalnız kredi almakla kalmamış kızı da almışsın çüş oğlum, çüş be” dedi. Kahkahaları işçilerin öğle yemeği yediği en ucuz seçenek tabldotun paylaşıldığı depoya kadar ulaştı. İşçiler kaşıklarının üstünden, kaşlarının altından birbirlerine baktılar.
Serap bir yıla yakın Vedat’ı düşündü, haftada bir iki, özellikle odasında içki içince, dinlediği şarkıların etkisiyle e-postalar attı, bu e-postalara belli bir süre sonra Vedat’tan geçiştirici yanıtlar geldi, gelen yanıtları her seferinde umutla tıklayıp açıyor, sonra kızgınca kendini haklı çıkaran düşünce matematiğiyle sinirleniyor, çevresini aşağılıyordu. Dayanamayıp telefon da açtığı oldu, Vedat hep toplantıdaydı, geri dönüşler yaptı, fakat kendi isteğiyle Serap’ı hiç aramadı. Serap, bir iki ay büyük gurur yaptıktan sonra bir daha Vedat’ı aramadı. Hep bekledi, bir sene böyle sürdü. İçinde çok acı çekti, sonunda anladığı, bütün bu acıların sebebi Vedat’tı, o karaktersizin biriydi, şımarıktı.
Set for the weekend ♨️✔️ (komplektukas savaitgaliukui, sestadienis startuoja ) ( #viskis #whiski #CocaCola #MarkTwain #Kentucky #Straight #Bourbon )
Viski Károly Múzeum Kalocsa
The Viski Karoly Museum is the regional museum of Kalocsa. It hosts ethnography, historical, numismatic, natural history, archeology and other exhibitions and collections. It's the central of Kalocsa folk art.
Kalocsa, Magyarország, Hungary 2023. 02. 09.
Nikon D5100 with vintage manual Nikon 80-200mm 4.5/f Zoom lens
50 päivää
50 millimetriä
50 days
50 millimeters
50 päivän ajan kuvaan yhden kuvan päivässä 50mm f1.4 linssillä.
For 50 days I'll be taking one photo a day with a 50mm f1.4 lens.
Keşke arkamda duran 200 kişilik kalabalığın köpüşümün yüzdüğünü gördüklerinde bakışlarının da bir karesini çekebilseydim. Ama gereke yok :)
Efendim sağdaki annem(beni yaratan kadın), Soldaki Levent Abim ve siz tahmin edin bakalım köpüşüm nerede :)
Güzel kızım viskim benim...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I wish took a photo that people ,where are behind of me, looking at my dog .