View allAll Photos Tagged sacredspaces
Bathed in soft, ethereal light, this photograph captures a quiet moment of devotion inside an Orthodox Church in Tbilisi, Georgia. The intricate frescoes, golden icons, and graceful arches speak of deep-rooted tradition and sacred artistry. A lone worshipper stands in prayer, adding a human connection to the spiritual ambience. The interplay of light and shadow brings a serene solemnity to the scene, reflecting the profound sense of peace and reverence that fills this timeless sanctuary.
This black-and-white photograph captures an ancient stone engraving of the Eye of Providence within a radiant triangle. Common in Christian iconography, the symbol represents divine omniscience and the Holy Trinity. The weathered surface and cracked masonry evoke a sense of time’s passage, while the surrounding shadows enhance the solemn, almost sacred atmosphere. Found in the old cemetery beside Oberhofenkirche in Goeppingen, this emblem serves as a reminder of faith, vigilance, and the eternal watchfulness of the divine.
She is 84 this year.
The years have carved deep lines into her hands and feet, but she walks to this spot every week — alone, slow but steady. She always sits on the same block of concrete, next to the marble dog with the frozen gaze. Some say the statue was part of an old temple gate, long forgotten. Others say it once guarded a family shrine.
But for her, it’s just company. Quiet, faithful company.
She never speaks when she’s here. She doesn’t need to. Her eyes rest on the horizon, just beyond the trees, toward the place where her husband was cremated thirty years ago. She doesn’t cry — not anymore. Time has softened grief into something else: remembrance, perhaps... or simply routine.
The temple grounds have changed. Monks come and go. Grass grows wild, trees stretch taller. But the marble dog remains. So does she.
Maybe she sees a reflection of herself in the stone — weathered, unmoving, steadfast. Or maybe she just likes how the late light filters through the trees from that direction, touching her face and the statue the same way, like they’re part of one still frame in a story only she remembers.
And so she sits — the old lady and her silent friend — watching, waiting, remembering. Together.
This Nkisi Nkonde, captured at Faro Municipal Museum, is a type of power figure from the Congo Basin in Central Africa, specifically associated with the Kongo people. It is a form of Nkisi, a term referring to sacred objects in Kongo spirituality that are believed to house spirits or spiritual forces. The Nkonde (meaning "hunter") is a particular type of Nkisi known for its aggressive, protective, and judicial roles.
Key Features of Nkisi Nkonde:
Appearance:
Typically, these figures are humanoid in shape and made of wood.
They are often adorned with metal objects like nails, blades, or other sharp implements driven into their surface.
The inclusion of these materials is symbolic of the figure's activation or its use in fulfilling spiritual or legal purposes.
Function:
Hunter of Justice: Nkisi Nkonde was used to enforce laws, settle disputes, and exact punishment for wrongdoers. It was believed to "hunt down" those who broke oaths or contracts.
Protector: It served as a guardian against evil forces, illness, or malevolent spirits.
Healer: In some cases, Nkisi Nkonde was associated with healing, balancing spiritual forces within the community.
Activation and Ritual Use:
A spiritual specialist known as an nganga would "charge" the Nkisi Nkonde by embedding medicines (bilongo) into cavities in the figure.
The bilongo materials could include herbs, animal parts, minerals, or other substances with symbolic or spiritual significance.
The act of hammering nails or driving blades into the figure was a way to "wake" or "activate" it, often accompanying rituals and invocations.
Cultural Context:
Nkisi Nkonde reflects the Kongo people's intricate belief systems, which intertwine law, spirituality, and community order.
It was both a physical and metaphysical tool, acting as a tangible focal point for spiritual forces and social accountability.
Colonial Misunderstandings:
When European colonists and missionaries encountered Nkisi Nkonde, they often misinterpreted them as "fetishes" or objects of idolatry, failing to grasp their deeper cultural and spiritual significance.
Many Nkisi Nkonde figures were taken to museums, where they remain as artifacts of African spiritual heritage.
In Modern Times:
Nkisi Nkonde is studied as an important symbol of Kongo art and spirituality.
It is often featured in museum collections and exhibits focused on African art and the spiritual practices of Central Africa.
photo rights reserved by Ben
Set against the rocky hills of the semi-desert border region between Georgia and Azerbaijan lies the Natlismtsemeli Monastery, rugged and weathered, but still alive. Dozens of openings have been hewn out of the soft sandstone: simple entrances to cells, chapels and caverns that once housed monks devoted to silence and prayer. Among the weathered caves, one spot stands out: a cell with a modern door and window — a sign that this monastery has not been abandoned. A monk still lives there, perhaps, continuing the centuries-old monastic tradition on his own. He lives where his predecessors have prayed, meditated and worked for more than a thousand years, in a world of simplicity and seclusion. High above this inhabited cave stands a watchtower, weathered but proud, looking out over the empty, undulating landscape. It once served to defend the monastery; now it symbolizes vigilance, connectedness, and the survival of a spiritual legacy. The cave dwellings are carved out of soft, yellow-brown stone — vulnerable to the ravages of time, but shaped with dedication. The floor is strewn with rubble, the walls blackened or crumbling, and yet it is still alive here. Not as a ruin, but as a living monastery. Natlismtsemeli is therefore not a monument, but a place where the past and present meet. Where silence is not an emptiness, but a presence. And where, high on the hill, behind a simple wooden door, someone still watches in silence.
Nestled in the remote hills of Georgia, the Natlismtsemeli Monastery is carved directly into the sandstone cliffs. Though centuries old, it is still inhabited — a single door and window reveal that monastic life continues here. Above the caves, a weathered watchtower looks out over the silent landscape. This is not just a relic, but a living place of solitude and devotion, where the past quietly endures in the present.
Tegen de rotsachtige heuvels van het halfwoestijnachtige grensgebied tussen Georgië en Azerbeidzjan ligt het Natlismtsemeli-klooster, ruig en verweerd, maar nog altijd levend. Uit de zachte zandsteen zijn tientallen openingen gehouwen: eenvoudige ingangen naar cellen, kapellen en grotruimten die ooit onderdak boden aan monniken die zich volledig aan stilte en gebed hadden gewijd. Tussen de verweerde grotten valt één plek op: een cel met een moderne deur en raam — teken dat dit klooster niet verlaten is. Er woont nog steeds een monnik, wellicht, die de eeuwenoude kloostertraditie in zijn eentje voortzet. Hij leeft daar waar zijn voorgangers al meer dan duizend jaar baden, mediteerden en werkten, in een wereld van eenvoud en afzondering. Hoog boven deze bewoonde grot staat een wachttoren, verweerd maar fier, uitkijkend over het lege, golvende landschap. Ooit diende hij ter verdediging van het klooster; nu staat hij symbool voor waakzaamheid, verbondenheid en het overleven van een spirituele erfenis. De grotwoningen zijn uitgehouwen in zachte, geelbruine steen — kwetsbaar voor de tand des tijds, maar gevormd met toewijding. De vloer bezaaid met puin, de muren zwartgeblakerd of afgebrokkeld, en toch leeft het hier nog. Niet als ruïne, maar als levend klooster. Natlismtsemeli is daarmee geen monument, maar een plek waar het verleden en heden elkaar raken. Waar stilte geen leegte is, maar een aanwezigheid. En waar, hoog op de heuvel, achter een eenvoudige houten deur, nog altijd iemand in stilte waakt.
I wanted to visit Wat Mongkhon Nimit (sometimes called Phutta Mongkhon Nimit) . The temple is just on the north edge of the "old town"
Your sacred space is where you can find yourself again and again.
Joseph Campbell
"Mine Is my garden space, a space with a constant renewal of life that I can mold with my hands"
Wat Mongkol Nimit
This historic Buddha temple is a serene and peaceful destination, ideal for those seeking tranquility. Visitors are required to dress modestly, as shorts are not permitted. The temple's beautiful architecture is truly captivating and adds to its spiritual charm.
=The Bath Of Tranquility=
The ideal of beauty is simplicity and tranquility. Like water which can clearly mirror the sky and the trees only so long as its surface is undisturbed, the mind can only reflect the true image of the Self when it is tranquil and wholly relaxed.
Mission San José remains an active parish in the Archdiocese of San Antonio, Texas, with mass times in this chapel every Saturday and Sunday.
Type L to enlarge.
photo rights reserved by B℮n
Metekhi Church is one of the most iconic historical landmarks in Tbilisi, the capital of Georgia. Perched on a cliff on the banks of the Mtkvari Kura River, overlooking the Old Town, this church offers both spiritual significance and stunning views. The original church was built in the 12th century during the reign of King Vakhtang I Gorgasali, who, according to legend, also founded Tbilisi. However, the site had previously served as a royal fortress and palace. Over the centuries, the church was destroyed and rebuilt several times, especially during invasions by foreign powers such as the Mongols. The current structure dates mainly from the 13th century. Metekhi Church is built in a typical medieval Georgian style, with a cruciform plan and a dome. The design is simple yet elegant, with solid stone walls and an austere appearance, in keeping with the ancient Georgian church architecture. The church is dedicated to the Virgin Mary. Metekhi has strong religious and national symbolism. In addition to being a church, it was also an important place in Georgian history, as it served as a royal residence and a refuge for the population during wars. In addition, the site was used as a prison by the Russians in the 19th century, which made the location even more loaded with historical significance. In front of the church, there is a large statue of King Vakhtang I Gorgasali on horseback, the founder of Tbilisi. This statue reinforces the historical significance of the site. Today, Metekhi Church is a popular tourist destination and an active religious center, where visitors can experience the rich history of Tbilisi and enjoy panoramic views of the city.
Perched high on a cliff overlooking the Mtkvari River, the Metekhi Church in Tbilisi is one of the city’s most historic sites. Towering over the Old Town, surrounded by the serene atmosphere of the small park and the stately row of cypress trees at the back, the tranquil ambiance allows visitors to delve into the rich history of this place. Amidst these cypresses, which stand like silent sentinels, walks an elderly woman dressed in black and a headscarf, a faithful visitor to the church. She follows the narrow path, observing the subdued silence, her gaze directed towards the church entrance. Her slow, deliberate steps seem to reflect the centuries-old tradition of devotion and faith. A sacred place where spirituality and history come together.
De Metekhi Kerk is een van de meest iconische historische bezienswaardigheden van Tbilisi, de hoofdstad van Georgië. Deze kerk ligt op een klif aan de oevers van de rivier de Mtkvari Kura, met uitzicht op de oude stad, en biedt zowel spirituele betekenis als een prachtig uitzicht. De oorspronkelijke kerk werd gebouwd in de 12e eeuw tijdens de regering van koning Vakhtang I Gorgasali die volgens de legende ook Tbilisi stichtte. De locatie diende echter eerder al als een koninklijk fort en paleis. Door de eeuwen heen werd de kerk meermaals verwoest en herbouwd, vooral tijdens invasies van buitenlandse mogendheden, zoals de Mongolen. De huidige structuur dateert voornamelijk uit de 13e eeuw. De Metekhi Kerk is gebouwd in een typische middeleeuwse Georgische stijl, met een kruisvormige plattegrond en een koepel. Het ontwerp is eenvoudig maar elegant, met stevige stenen muren en een sobere uitstraling, passend bij de eeuwenoude Georgische kerkarchitectuur. De kerk is gewijd aan de Maagd Maria. Metekhi heeft een sterke religieuze en nationale symboliek. Het was niet alleen een kerk, maar ook een belangrijke plek in de Georgische geschiedenis, omdat het diende als koninklijke residentie en een toevluchtsoord voor de bevolking tijdens oorlogen. Daarnaast werd de plek in de 19e eeuw door de Russen gebruikt als gevangenis, wat de locatie nog meer beladen maakte met historische betekenis. Tussen deze cipressen, die als stille wachters staan, loopt een oudere vrouw, gekleed in zwarte kleren en een hoofddoek, een trouwe bezoeker van de kerk. Ze volgt het smalle pad, de ingetogen stilte in acht nemend, terwijl haar blik richting de ingang van de kerk is gericht. Haar langzame, bedachtzame stappen lijken de eeuwenoude traditie van toewijding en geloof te weerspiegelen .Een heilige plek waar spiritualiteit en historie samenkomen.
This is not merely a statue — it is the stillness of truth made visible, a silence shaped by time, standing as a reminder of something far greater than the self.
The Buddha does not represent a god, but the profound stillness that lives within all beings — the stillness from which karma flows, guiding each moment with quiet, unfailing balance.
Inner peace is not something one can own. It is a state to return to, after all illusions of control have faded.
The universe does not bend to human will. Humanity moves within it. And at its heart lies not dominion, but harmony. Stillness. Grace.
Many seek meaning in noise and motion. But the truth waits in stillness — vast, enduring, and patient — reminding all that we are not here to conquer the universe,
but to remember how to belong to it.
🌕
Une lune pâle émerge du voile des nuées, suspendue dans un ciel d’indigo et de cendre.
🌌 Les pourpres se fondent aux bleus, évoquant la lente respiration du monde à l’aube ou au crépuscule.
🌑 Cette photographie explore les symboles universels de la nuit : la lumière reçue, le silence, la mémoire, l’absence fertile.
️️ Elle évoque le regard levé vers ce qui échappe, la contemplation intérieure, et le mystère partagé de notre condition terrestre.
🌗 Entre ombre et clarté, entre matière et invisible, cette image est une offrande à la lenteur et à l’éveil.
📜 Inspirée par les paroles croisées de Li Bai, Dōgen, Jean de la Croix et Lao-Tseu.
🌙
A pale moon drifts behind a veil of clouds, suspended in a sky of indigo and ash.
Shades of purple blend with silent blues, evoking the slow breath of the world at twilight.
🌘 This image embraces the universal symbols of the night: received light, silence, memory, and fertile absence.
♂️ It evokes the upward gaze toward what escapes us — an interior contemplation, a quiet threshold.
️ Between shadow and clarity, presence and unseen, the photograph offers itself as a gesture of stillness and awakening.
📖 Inspired by the voices of Li Bai, Dōgen, John of the Cross, and Lao-Tzu.
All photographs are protected by copyright.
❌ Any commercial use, reproduction, or distribution without prior written consent is strictly prohibited.
✉️ For collaboration inquiries or usage permissions, please contact me directly.
Thank you for your thoughtful and engaging comments — they truly enrich the conversation.
📷 Step inside and time slows down. Nestled in the heart of artistic Brera, Santa Maria del Carmine is not just beautiful on the outside—the interior is a quiet masterpiece of light, symmetry, and spiritual elegance.
This view toward the main altar captures the delicate balance of Gothic structure and Baroque embellishment, with soft natural light filtering through the stained glass, guiding your gaze to the ornate baldachin. Whether you’re here to pray, reflect, or simply admire, this space invites silence and awe.
️ ️Milan tip: Duck in for a peaceful moment while gallery-hopping in Brera—your soul will thank you.
#SantaMariaDelCarmine #BreraMilan #ChurchInterior #SacredSpaces #GothicToBaroque #MilaneseCharm #FlickrItalia #HiddenSanctuaries #PeacefulPlaces #SpiritualArchitecture #MilanoSegreta #ItalyChurches #AltarVibes #BreraBeauty
photo rights reserved by B℮n
The Sameba Monastery near the Sameba Cathedral in Tbilisi is a peaceful, spiritual space that complements the cathedral with serene gardens and vineyards . This monastic complex offers a quiet place for prayer, contemplation and the daily activities of the monks. It is a place where the spiritual and traditional aspects of Georgian Christianity come to life. The garden surrounding the cathedral and monastery is carefully maintained and exudes a peaceful beauty . Visitors can walk along paths surrounded by colorful flowers, shady trees and religious statues. This garden not only provides a place of peace and contemplation, but also enhances the natural beauty of the area.
A unique addition to the Sameba Monastery complex in Tbilisi is the vineyard. The vineyard symbolizes the ancient Georgian tradition of wine growing, which is an integral part of the culture and religious life in Georgia. The wine produced here can be used for the Eucharist or other church rituals. In this way, the vineyard reflects the connection of the land, tradition and faith, and the monastery offers a harmonious balance of spiritual and natural elements that emphasize the unique character of the Georgian Orthodox community. The garden is next vineyard. Photo of a beautiful rose in full bloom in the monastery garden. The soft, warm shades of orange and yellow with a touch of pink at the edges give the flower a particularly serene and almost spiritual look, perfectly matching the calm atmosphere of a monastery garden.
Het Sameba-klooster bij de Sameba-kathedraal in Tbilisi vormt een vredige, spirituele ruimte die de kathedraal aanvult met serene tuinen en wijngaarden. Dit kloostercomplex biedt een rustige plek voor gebed, contemplatie en de dagelijkse activiteiten van de monniken. Het is een plek waar de spirituele en traditionele aspecten van het Georgische christendom volledig tot leven komen. De tuin rondom de kathedraal en het klooster is zorgvuldig onderhouden en straalt een vredige schoonheid uit. Bezoekers kunnen langs paden wandelen die worden omgeven door kleurrijke bloemen, schaduwrijke bomen en religieuze beelden. Foto van een prachtige roos in volle bloei in de kloostertuin. De zachte, warme tinten van oranje en geel met een vleugje roze aan de randen geven de bloem een bijzonder serene en bijna spirituele uitstraling, perfect passend bij de kalme sfeer van een kloostertuin. Deze tuin biedt niet alleen een plek van rust en bezinning, maar versterkt ook de natuurlijke schoonheid van het gebied. Een unieke toevoeging aan het kloostercomplex is de wijngaard . De wijngaard symboliseert de oude Georgische traditie van wijnbouw, die een integraal onderdeel is van de cultuur en het religieuze leven in Georgië. De wijn die hier wordt geproduceerd, kan worden gebruikt voor de eucharistie of andere kerkelijke rituelen. Hiermee weerspiegelt de wijngaard de verbondenheid van het land, de traditie en het geloof, en biedt het klooster een harmonieus evenwicht tussen spirituele en natuurlijke elementen die het unieke karakter van de Georgisch-orthodoxe gemeenschap benadrukken.
captured in the hushed tranquility of an old monastery in palma’s calatrava district, this photograph tells a story of silent passage and timeless grace. the sun pierces through the intricately designed iron gate, scattering light into beams that stretch across the weathered hexagonal tiles, painting the floor with a mesmerizing dance of shadows. a lone figure, silhouetted against the brilliance of the gateway, ascends toward the light.
in this moment, the architecture and light become the storytellers. the patterns on the floor mirror the ornate gate, creating a visual rhythm, while the woman’s presence provides scale and humanity to the austere beauty of the monastery’s design. the space seems to breathe with history, as though echoing whispers from centuries past, yet remains grounded in the present by the figure who steps forward into the light.
photo rights reserved by B℮n
Sameba Cathedral in Tbilisi is one of the largest Orthodox churches in the world and the main cathedral of the Georgian Orthodox Church. The cathedral is located on the hilltop of Elijah in the historic center of Tbilisi, the capital of Georgia, and dominates the city skyline with its impressive architecture. Completed in 2004, the cathedral combines elements of traditional Georgian architecture with Byzantine influences. The design incorporates classic Georgian elements such as cruciform structures and details found in older monasteries and churches in Georgia. The dome of the church, covered in gold, rises 87 meters above the ground, giving the cathedral an impressive height difference and making it visible from many parts of the city. The construction of the cathedral was intended to symbolize Georgian unity and revival after the collapse of the Soviet Union. The project began in the 1990s and was largely funded by donations from both the Georgian government and the Georgian people.
A unique addition to the Sameba Monastery complex in Tbilisi is the vineyard. The vineyard symbolizes the ancient Georgian tradition of wine growing, which is an integral part of the culture and religious life in Georgia. The wine produced here can be used for the Eucharist or other church rituals. In this way, the vineyard reflects the connection of the land, tradition and faith, and the monastery offers a harmonious balance of spiritual and natural elements that emphasize the unique character of the Georgian Orthodox community.
De Sameba-kathedraal in Tbilisi is een van de grootste orthodoxe kerken ter wereld en de belangrijkste kathedraal van de Georgisch-Orthodoxe Kerk. De kathedraal staat op de heuveltop van Elia in het historische centrum van Tbilisi, de hoofdstad van Georgië, en domineert de skyline van de stad met zijn indrukwekkende architectuur. De kathedraal, voltooid in 2004, combineert elementen van traditionele Georgische architectuur met Byzantijnse invloeden. Het ontwerp bevat klassieke Georgische elementen zoals kruisvormige structuren en details die je ook terugziet in oudere kloosters en kerken in Georgië. De koepel van de kerk, bedekt met goud, steekt 87 meter boven de grond uit, wat de kathedraal een indrukwekkend hoogteverschil geeft en zorgt dat deze vanuit veel delen van de stad zichtbaar is. De constructie van de kathedraal was bedoeld als symbool voor de Georgische eenheid en heropleving na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Het project begon in de jaren 90 en werd voor een groot deel gefinancierd door donaties van zowel de Georgische regering als het Georgische volk. Binnenin heeft de kathedraal een rijk gedecoreerd interieur met fresco’s en iconen. Het altaar bevindt zich in het hoofdschip, maar er zijn ook verschillende kapellen gewijd aan heiligen en belangrijke figuren in de Georgisch-Orthodoxe traditie. Naast de kathedraal zelf omvat het complex verschillende bijgebouwen, waaronder een klooster, klokkentoren, een seminarie en verschillende andere kerkelijke gebouwen. Een unieke toevoeging aan het kloostercomplex is de wijngaard . De wijngaard symboliseert de oude Georgische traditie van wijnbouw, die een integraal onderdeel is van de cultuur en het religieuze leven in Georgië. De wijn die hier wordt geproduceerd, kan worden gebruikt voor de eucharistie of andere kerkelijke rituelen. Hiermee weerspiegelt de wijngaard de verbondenheid van het land, de traditie en het geloof, en biedt het klooster een harmonieus evenwicht tussen spirituele en natuurlijke elementen die het unieke karakter van de Georgisch-orthodoxe gemeenschap benadrukken.
photo rights reserved by Ben
The David Gareja Monastery complex is one of the most remarkable and historically significant religious sites in Georgia. Located in the Kakheti region, near the border with Azerbaijan, it is partially carved into the rocks of a rugged, semi-desert landscape. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and later grew into an important center of religion, art, and learning — especially during the medieval period. In the centuries that followed, the complex was repeatedly plundered, including by Mongols and Persians, yet it never lost its spiritual importance. This photo shows a striking building within the complex, constructed from rough-hewn natural stone and topped with a traditional red-tiled roof. The wooden railings and projecting balcony give the structure a warm, almost welcoming appearance — despite the remote and harsh surroundings. The building serves as a communal space for the monks, used as a dining hall and meeting area. The outer wooden gallery provides not only fresh air and panoramic views, but also a place for quiet reflection — overlooking the vast semi-desert below. The blend of simplicity, functionality, and connection to the landscape reflects the essence of monastic life: silence, community, and contemplation, high above the world and far removed from the everyday.
Set in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old spiritual site carved into the cliffs. Once a thriving center of faith, art, and learning, it has withstood invasions but remained a place of devotion. The photo shows a communal building for monks — likely used for meals and gatherings — with a wooden balcony overlooking the vast landscape. Its simplicity and setting reflect the quiet rhythm of monastic life, rooted in reflection, solitude, and connection to nature.
Het David Gareja-kloostercomplex is één van de meest bijzondere en historische religieuze locaties van Georgië. Het ligt in de regio Kakheti, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, en is deels uitgehouwen in de rotsen van een ruig, halfwoestijnachtig landschap. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli. In de daaropvolgende eeuwen groeide het uit tot een belangrijk centrum van religie, kunst en wetenschap — vooral in de middeleeuwen. In latere periodes werd het herhaaldelijk geplunderd, onder andere door Mongolen en Perzen, maar het bleef altijd een plaats van diepe spirituele betekenis. Op deze foto zien we een opvallend gebouw binnen het complex, opgetrokken uit ruwe natuursteen en voorzien van een traditioneel rood pannendak. De houten balustrades en het uitkragende balkon geven het geheel een warme, bijna uitnodigende uitstraling — ondanks de afgelegen, onherbergzame omgeving. Het gebouw fungeert als gemeenschappelijke ruimte voor de monniken, en wordt onder meer gebruikt als eetzaal en ontmoetingsplek. De houten galerij aan de buitenzijde biedt niet alleen frisse lucht en uitzicht, maar dient ook als plek van rust en overpeinzing — met een weids panorama over de uitgestrekte semi-woestijnvlakten. De combinatie van eenvoud, functionaliteit en verbondenheid met het landschap weerspiegelt de essentie van het kloosterleven: stilte, gemeenschap en contemplatie, hoog boven de wereld en ver weg van het alledaagse.
Baptistry at the Chapel of St. Ignatius, Seattle University, Washington
Architect: Steven Holl
Completed: 1997
photo rights reserved by Ben
The Jvari Monastery (Georgian: ჯვარი, meaning cross) is one of the most iconic and historic sites in Georgia. Located near Mtskheta, the monastery is one of the most important religious and cultural sites in the country. Built in the 6th century, the monastery is known as one of the earliest examples of Georgian Christian architecture. It was built on the site where, according to tradition, Saint Nino, who brought Christianity to Georgia, erected a large wooden cross. Together with other historical monuments in Mtskheta, the Jvari Monastery has been on the UNESCO World Heritage List since 1994. The monastery is located on a hilltop with a beautiful view of the confluence of the Aragvi and Mtkvari Kura rivers and the historic town of Mtskheta. The building is an example of a tetraconch central dome structure with four apses. Despite its simple design, it is considered a masterpiece of medieval architecture. The Jvari Pass begins at the monastery. The pass is located at an altitude of approximately 2,379 meters above sea level and offers spectacular views of the Caucasus. It is an important passage through the Caucasus Mountains to Russia. The area is particularly known for its rugged roads, and in winter the pass can be difficult to navigate due to heavy snowfall. The route offers breathtaking views of mountain peaks, valleys and rivers. The Georgian Military Road was originally used as a trade and military route. Today it is a busy road for freight transport to Russia.
The Jvari Monastery is located in Georgia, on a hilltop near the town of Mtskheta, about 20 kilometers north of the capital, Tbilisi. The ruins next to the Jvari Monastery are part of an old defensive structure and watchtower. The Jvari Monastery is located at a strategic point above Mtskheta, where the Aragvi and Mtkvari rivers meet. In many cases, these ruins are remnants from the same or slightly later period, when they supplemented the religious sites with military protection against potential invaders. This location offers breathtaking panoramic views and holds deep historical and religious significance. Mtskheta, one of Georgia's oldest cities, was once the capital of the ancient kingdom of Iberia. The monastery is part of the UNESCO World Heritage List due to its cultural and architectural importance.
Het Jvari-klooster (Georgisch: ჯვარი, wat kruis betekent) is een van de meest iconische en historische locaties in Georgië. Het klooster, gelegen bij Mtskheta, is één van de belangrijkste religieuze en culturele bezienswaardigheden van het land. Het klooster werd gebouwd in de 6e eeuw en staat bekend als een van de vroegste voorbeelden van Georgische christelijke architectuur. Het werd gebouwd op de plek waar volgens de overlevering de heilige Nino, die het christendom naar Georgië bracht, een groot houten kruis oprichtte. Samen met andere historische monumenten in Mtskheta staat het Jvari-klooster sinds 1994 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De ruïne naast het Jvari-klooster is een deel van een oude verdedigingsstructuur en wachttoren. Het Jvari-klooster bevindt zich op een strategisch punt boven Mtskheta, waar de rivieren Aragvi en Mtkvari samenkomen. In veel gevallen zijn deze ruïnes overblijfselen uit dezelfde tijdsperiode of iets later, waarbij ze de religieuze locaties aanvulden met militaire bescherming tegen mogelijke indringers. Het klooster is een voorbeeld van een tetraconch centrale koepelstructuur met vier apsissen. Ondanks zijn eenvoudige ontwerp wordt het beschouwd als een meesterwerk van middeleeuwse architectuur. Bij het klooster begint de Jvari-pas. De pas ligt op ongeveer 2.379 meter boven zeeniveau en biedt spectaculaire uitzichten op de Kaukasus. Het is een belangrijke doorgang door het Kaukasusgebergte naar Rusland. Het gebied is met name bekend om zijn ruige wegen, en in de winter kan de pas moeilijk begaanbaar zijn vanwege zware sneeuwval. De route biedt adembenemende uitzichten op bergtoppen, valleien en rivieren. De Georgische Militaire Weg werd oorspronkelijk gebruikt als een handels- en militaire route. Tegenwoordig is het een drukke weg voor vrachtvervoer richting Rusland.
www.flickr.com/groups/2389839@N23/
Awake! for Morning's tender light does gleam,
Within the Bowl of Night, a radiant dream.
The Stone is flung, stars scatter far and wide,
As daylight breaks, the celestial tide.
Behold the Hunter of the Eastern skies,
His nimble fingers weave the dawn's surprise.
The Sultan's Turret, ensnared in threads of gold,
A Noose of Light, the tale of morn is told.
The canvas of the heavens, a masterpiece,
Where cosmic wonders never seem to cease.
In dawn's embrace, the world begins to stir,
A symphony of light, a subtle whisper.
The East, a realm where darkness takes its flight,
And morning's magic bathes the world in light.
A dance of shadows, painted on the sky,
As daylight reigns, the Sultan's Turret high.
Oh, let us rise and greet the newborn day,
With open hearts, as dreams in daylight sway.
The Hunter's triumph in the eastern dome,
A celestial spectacle, calling us home.
The Basilica of Oudenbosch, located in the Brabant village of Oudenbosch, is an impressive Catholic church renowned for its remarkable architecture. Built between 1865 and 1880, the basilica is an almost exact, smaller replica of St. Peter's Basilica in Vatican City, with influences from the Archbasilica of St. John Lateran.
Clifton Heritage National Park is a 208 acre national park on the western end of New Providence Island in the Bahamas. The Sacred Space, also known as the Genesis Garden, was created in a joint effort by Bahamian artists Antonius Roberts and Tyrone Ferguson. Print Size 13x19 inches. HBM.
photo rights reserved by Ben
Mtskheta, located just 20 kilometers from Tbilisi, is one of the oldest cities in Georgia and is considered the spiritual capital of the country. This charming city is located at the confluence of the Mtkvari Kura and Aragvi rivers and is known for its rich history. The imposing Svetitskhoveli Cathedral stands in the center of the city and was built between 1010 and 1029, is a masterpiece of medieval Georgian architecture and is a UNESCO World Heritage Site. The main entrance to Svetitskhoveli Cathedral is as impressive as the sanctuary itself. Situated on the western side of the walled church complex in Mtskheta, this gateway marks the beginning of a spiritual and historical journey. The entrance is surrounded by a massive stone wall that encloses the entire cathedral complex — like stepping into a fortress. The gateway has a semicircular arch, with simple but powerful ornamentation, and is flanked by pillars. The door itself is often made of dark wood with iron fittings, evoking an ancient atmosphere. As soon as you step through the gate, the atmosphere immediately changes: you go from the bustling square to a sacred courtyard, with a view of the imposing cathedral and the tranquility of the church square. This transition is both symbolic and tangible — as if you are literally entering another world. The main entrance is often the setting for traditional weddings, religious processions and holidays. Brides and grooms walk through this gate, accompanied by family and priests, to their church blessing. Pilgrims and tourists also pass by here, often with a candle in their hands. The stones under your feet, worn smooth by centuries of footsteps, tell as many stories as the walls around you.
The priest walks towards the entrance gate of the Svetitskhoveli Cathedral, located in the spiritual capital of Mtskheta. In front of him, the wall stretches around the cathedral, whose ancient stones tell stories about the rich history of the city. Behind that wall rises the imposing cathedral, whose medieval architecture forms a beautiful contrast with the colorful shops along the street. Surrounded by sunlight, he walks on, feeling the ancient soul of Mtskheta.
Mtskheta, gelegen op slechts 20 kilometer van Tbilisi, is één van de oudste steden van Georgië en wordt beschouwd als de spirituele hoofdstad van het land. Deze charmante stad ligt aan de samenvloeiing van de rivieren Mtkvari Kura en Aragvi, en staat bekend om haar rijke geschiedenis. De imposante Svetitskhoveli-kathedraal staat midden in de stad en is gebouwd tussen 1010 en 1029, is een meesterwerk van middeleeuwse Georgische architectuur en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De hoofdingang van de Svetitskhoveli-kathedraal is even indrukwekkend als het heiligdom zelf. Gelegen aan de westzijde van het ommuurde kerkcomplex in Mtskheta, vormt deze toegangspoort het begin van een spirituele en historische reis. De ingang is omgeven door een massieve stenen muur die het hele kathedraalcomplex omsluit — alsof je een vesting binnenstapt. De toegangspoort heeft een halfronde boog, met eenvoudige maar krachtige ornamenten, en wordt geflankeerd door pilaren. De deur zelf is vaak van donker hout met ijzeren beslag, wat een eeuwenoude sfeer oproept. Zodra je door de poort stapt, verandert de sfeer onmiddellijk: je gaat van het levendige plein naar een heilige binnenplaats, met zicht op de imposante kathedraal en de rust van het kerkplein. Deze overgang is symbolisch én voelbaar — alsof je letterlijk een andere wereld binnenloopt. De hoofdingang is vaak het decor voor traditionele huwelijken, religieuze processies en feestdagen. Bruidsparen lopen onder begeleiding van familie en priesters door deze poort naar hun kerkelijke inzegening. Ook pelgrims en toeristen passeren hier, vaak met een kaars in de hand. De stenen onder je voeten, gladgelopen door eeuwen aan voetstappen, vertellen net zo veel verhalen als de muren om je heen.
photo rights reserved by Ben
On the shores of the Zhinvali Reservoir lies the famous Ananuri Fortress, a historical site dating back to the 16th-17th centuries. The fortress not only offers an insight into Georgian history, but also a beautiful view of the lake. Within the Ananuri complex is a well-preserved church with impressive stone carvings and frescoes. Ananuri is recognized as an UNESCO World Heritage Site due to its cultural and historical significance. It is an ideal place for photography, picnics and relaxing in nature, making it a must-see destination for travelers in Georgia. The church itself has a long history and was badly damaged during a fire in 1739. Many of the original frescoes were lost, and only fragments of them remain visible on the walls and pillars today. On the south wall is a partially preserved representation of the Last Judgement, a theme often depicted in Orthodox churches to remind believers of the Day of Judgement and the eternal consequences of their actions. The dome of the church, although not visible in the photo, is an architectural highlight and symbolizes heaven. Together with the iconostasis and the surviving frescoes, the church provides a beautiful picture of the rich religious and artistic traditions of medieval Georgia.
The Ananuri Fortress is a historical complex in Georgia, located on the banks of the Zhinvali Reservoir, about 70 kilometers north of Tbilisi. One of the most visited attractions in the country. The complex consists of several defensive structures, such as towers, churches and walls, which were strategically placed to withstand attacks. The Church of the Savior is the most striking structure within the complex. The fresco on the south wall of the church of the Ananuri complex depicts the Last Judgement, one of the most dramatic and meaningful themes in Christian art. This imagery was popular in Orthodox churches, especially in the Middle Ages, because it reminded believers of God's judgment and the ultimate destiny of souls after death. At the center of the composition, Christ is often depicted seated on a throne. He is usually surrounded by angels and saints, who are witnesses to the judgment. On the right side, the righteous are depicted being led to heaven by angels. On the left, sinners are often depicted in dark and chaotic scenes, being led to hell by demons. The gates of heaven are often shown as a glorious, orderly place with angels and saints. In contrast, hell contains images of flames, monsters, and sinners suffering, sometimes with symbolic punishments for specific sins. The Last Judgement served not only as a religious theme, but also as a moral lesson. It was meant to remind believers to prepare for the day of judgment by living virtuously and confessing their sins.
Aan de oevers van het Zhinvali-reservoir ligt het beroemde Ananuri-fort, een historische plek die dateert uit de 16e-17e eeuw. Het fort, dat een van de meest bezochte bezienswaardigheden van het land is, biedt niet alleen een fascinerende inkijk in de Georgische geschiedenis, maar ook een prachtig uitzicht op het omliggende landschap. Het fort diende als de residentie van de Aragvi-hertogen, een machtige dynastie in Georgië. Het complex speelde een belangrijke rol in de verdediging van de regio tegen invallen en oorlogen. Het complex bestaat uit meerdere verdedigingsstructuren, zoals torens, kerken en muren, die strategisch waren geplaatst om aanvallen te weerstaan. De Verlosserkerk -Church of the Savior is het meest opvallende bouwwerk binnen het complex. De ingang van een kerk is rijkelijk versierd met verfijnd steenhouwwerk. Het portaal toont ingewikkelde geometrische en florale patronen, kenmerkend voor de middeleeuwse Georgische architectuur. De kerk zelf heeft een lange geschiedenis en werd zwaar beschadigd tijdens een brand in 1739. Veel van de originele fresco's gingen verloren, en slechts fragmenten ervan zijn vandaag de dag nog zichtbaar op de muren en pilaren. Op de zuidmuur bevindt zich een gedeeltelijk bewaard gebleven voorstelling van het Laatste Oordeel, één van de meest dramatische en betekenisvolle thema's in de christelijke kunst. Deze voorstelling was populair in orthodoxe kerken, met name in de middeleeuwen, omdat het gelovigen herinnerde aan het oordeel van God en de uiteindelijke bestemming van de zielen na de dood. Centraal in de compositie is Christus vaak afgebeeld, zittend op een troon. Hij wordt meestal omringd door engelen en heiligen, die getuigen zijn van het oordeel. Aan de rechterkant worden de rechtvaardigen afgebeeld, die naar de hemel worden geleid door engelen. Aan de linkerkant worden de zondaars vaak in donkere en chaotische scènes weergegeven, waar ze door demonen naar de hel worden geleid. De hemelpoort wordt vaak getoond als een glorieuze, ordelijke plek met engelen en heiligen. De hel daarentegen bevat beelden van vlammen, monsters, en zondaars die lijden, soms met symbolische straffen voor specifieke zonden. Het Laatste Oordeel diende niet alleen als een religieus thema, maar ook als een morele les. Het moest gelovigen eraan herinneren zich voor te bereiden op de dag van het oordeel door een deugdzaam leven te leiden en hun zonden te belijden. De vervaagde kleuren en details weerspiegelen de eeuwenoude geschiedenis en benadrukken de rol van kunst in het overbrengen van theologische en morele boodschappen.
photo rights reserved by Ben
Deep in the semi-desert borderlands of eastern Georgia, near the edge of Azerbaijan, lies the Natlismtsemeli Monastery — a place where time seems to stand still. Named after John the Baptist, it is part of the larger David Gareja complex, yet sits much deeper in the landscape, accessible only by dusty tracks and steep hillsides. Hidden among the rocks is a small, carved chapel — simple, dark, and raw. The walls are rough, the stone weathered, and in the silence, the space seems almost to breathe. In a niche rests a gilded icon of the Virgin and Child, while to the right, a vividly colored icon of Christ hangs on the wall. The contrast between old and new, between gold and stone, is quiet yet striking. There is no altar, no decoration — only a worn stone pedestal, and two faces that hold your gaze. A faint light enters through a small opening in the rock, gently illuminating the room as shadows stretch softly across the floor. The silence is deep, but not empty — as if something ancient still lingers here. Only then does the monk speak. Without words at first, he leads us into the chapel, his presence calm and steady. Finally, in a quiet voice, he tells us that this space is still used for prayer. No public rituals, no ceremony — only the presence of the divine, felt in silence and simplicity. To this day, a few monks continue to live at Natlismtsemeli. Their rhythm is not that of the modern world, but of prayer, silence, and a spiritual tradition that has endured for over a thousand years — in a place where the world fades, and faith begins.
In a remote cave chapel at Natlismtsemeli Monastery, light filters softly through stone, illuminating two humble icons. Still used by monks for quiet prayer, the space is carved from rock — silent, raw, and sacred. Far from the world, this hidden place invites stillness, where faith speaks without words.
Diep verscholen in het halfwoestijnachtige grensgebied van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, ligt het Natlismtsemeli-klooster — een plek waar tijd lijkt stil te staan. Het klooster, vernoemd naar Johannes de Doper, maakt deel uit van het grotere David Gareja-complex, maar ligt veel dieper in het landschap, alleen bereikbaar via stoffige paden en steile hellingen. Tussen de rotsen bevindt zich een kleine, uitgehouwen kapel — eenvoudig, donker en rauw. De muren zijn ruw, het gesteente verweerd, en in de stilte lijkt de ruimte bijna te ademen. In een nis is een vergulde icoon van Maria en het Christuskind geplaatst, terwijl aan de rechterzijde een helder gekleurde Christus-icoon hangt. Het contrast tussen oud en nieuw, tussen goud en steen, is subtiel en krachtig. Geen altaar, geen decoratie — enkel een verweerde sokkel van natuursteen, en twee iconen die je blik vangen. Het enige licht komt van een kleine opening in de rots, waardoor de ruimte zacht oplicht en schaduwen over de vloer kruipen. De stilte is intens, maar niet leeg. Alsof iets ouds nog altijd aanwezig is. Pas dan vertelt de monnik ons over de plek. Hij leidt ons zwijgend naar binnen, alsof woorden hier overbodig zijn. Deze grotkapel, zegt hij zacht, wordt nog steeds gebruikt voor gebed. Geen ritueel vertoon, geen publiek — enkel de aanwezigheid van het goddelijke, ervaren in stilte en eenvoud. Tot op de dag van vandaag wonen er nog enkele monniken in Natlismtsemeli. Hun levensritme is niet dat van de moderne wereld, maar van gebed, stilte en verbondenheid met een geestelijke traditie die al meer dan duizend jaar standhoudt — op een plek waar de wereld ophoudt, en geloof begint.
photo rights reserved by Ben
The Jvari Monastery (Georgian: ჯვარი, meaning cross) is one of the most iconic and historic sites in Georgia. Located near Mtskheta, the monastery is one of the most important religious and cultural sites in the country. Built in the 6th century, the monastery is known as one of the earliest examples of Georgian Christian architecture. It was built on the site where, according to tradition, Saint Nino, who brought Christianity to Georgia, erected a large wooden cross. Together with other historical monuments in Mtskheta, the Jvari Monastery has been on the UNESCO World Heritage List since 1994. The monastery is located on a hilltop with a beautiful view of the confluence of the Aragvi and Mtkvari Kura rivers and the historic town of Mtskheta. The building is an example of a tetraconch central dome structure with four apses. Despite its simple design, it is considered a masterpiece of medieval architecture. The Jvari Pass begins at the monastery. The pass is located at an altitude of approximately 2,379 meters above sea level and offers spectacular views of the Caucasus. It is an important passage through the Caucasus Mountains to Russia. The area is particularly known for its rugged roads, and in winter the pass can be difficult to navigate due to heavy snowfall. The route offers breathtaking views of mountain peaks, valleys and rivers. The Georgian Military Road was originally used as a trade and military route. Today it is a busy road for freight transport to Russia.
The Jvari Monastery is located in Georgia, on a hilltop near the town of Mtskheta, about 20 kilometers north of the capital, Tbilisi. The monastery is still used by believers as a place of worship. The interior of the monastery is relatively simple, with stone walls and icons. The candles and icons create a serene and spiritual atmosphere. Lighting candles in churches is an ancient tradition that has several meanings. The burning candle symbolizes light, faith and prayer. In many Eastern Orthodox churches, such as in Georgia, a candle is often lit as a gesture of devotion, to accompany a prayer or to offer an intention to God or a saint. People often light candles in memory of deceased loved ones, with the light of the candle symbolizing the immortal soul. As a visitor, you can light a candle as a way to participate in the religious tradition and experience the atmosphere. The ritual offers a moment of reflection and connection, even for non-religious visitors. The ancient monastery from the 6th century evokes a sense of peace and spirituality.
Het Jvari-klooster (Georgisch: ჯვარი, wat kruis betekent) is een van de meest iconische en historische locaties in Georgië. Het klooster, gelegen bij Mtskheta, is één van de belangrijkste religieuze en culturele bezienswaardigheden van het land. Het klooster werd gebouwd in de 6e eeuw en staat bekend als een van de vroegste voorbeelden van Georgische christelijke architectuur. Het werd gebouwd op de plek waar volgens de overlevering de heilige Nino, die het christendom naar Georgië bracht, een groot houten kruis oprichtte. Samen met andere historische monumenten in Mtskheta staat het Jvari-klooster sinds 1994 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De ruïne naast het Jvari-klooster is een deel van een oude verdedigingsstructuur en wachttoren. Het Jvari-klooster bevindt zich op een strategisch punt boven Mtskheta, waar de rivieren Aragvi en Mtkvari samenkomen. In veel gevallen zijn deze ruïnes overblijfselen uit dezelfde tijdsperiode of iets later, waarbij ze de religieuze locaties aanvulden met militaire bescherming tegen mogelijke indringers. Het klooster is een voorbeeld van een tetraconch centrale koepelstructuur met vier apsissen. Ondanks zijn eenvoudige ontwerp wordt het beschouwd als een meesterwerk van middeleeuwse architectuur. Het klooster wordt nog steeds gebruikt door gelovigen als een plek van aanbidding. Het interieur van het klooster is relatief eenvoudig, met stenen muren en iconen. De kaarsen en iconen creëren een serene en spirituele sfeer. Het aansteken van kaarsen in kerken is een oude traditie die verschillende betekenissen heeft. De brandende kaars symboliseert licht, geloof en gebed. In veel oosterse orthodoxe kerken, zoals in Georgië, wordt een kaars vaak aangestoken als een gebaar van toewijding, om een gebed te begeleiden of om een intentie te offeren aan God of een heilige. Mensen steken vaak kaarsen aan ter herinnering aan overleden geliefden, waarbij het licht van de kaars symbool staat voor de onsterfelijke ziel. Als bezoeker kun je een kaars aansteken als een manier om deel te nemen aan de religieuze traditie en de sfeer te ervaren. Het ritueel biedt een moment van reflectie en verbinding, zelfs voor niet-religieuze bezoekers. Het oude klooster uit de 6de eeuw roept een gevoel van rust en spiritualiteit op.
O Santuário de Nossa Senhora da Peneda sobressai com a sua imponente escadaria em granito que conduz ao templo central, ladeada por estátuas representativas das virtudes cristãs. Com a montanha como pano de fundo, este local combina harmoniosamente a arquitetura religiosa com a grandiosidade da paisagem do Gerês, sendo um importante centro de peregrinação desde o século XVIII.
Captured just outside the temple walls of the historic Tainan Confucius Temple in Taiwan, this photograph tells a story of quiet reflection. The tree's gnarled branches stretch protectively over the scene, as a solitary figure with an umbrella walks contemplatively by the temple’s ancient walls.
photo rights reserved by B℮n
The Zion Cathedral in Tbilisi, also known as the Sioni Cathedral, is one of the most significant religious and historical buildings in Georgia. Located in the old part of the city, along the Kura River, the cathedral is named after Mount Zion in Jerusalem, highlighting its deep religious significance. The original cathedral was built in the 6th and 7th centuries, but it has been destroyed and rebuilt several times over the centuries, with the current structure primarily dating from the 13th century. Despite these reconstructions, the cathedral has retained much of its ancient charm, featuring elements of Georgian, Byzantine, and Persian architecture. Inside the cathedral is the holy cross of Saint Nino, one of Georgia’s most revered relics. According to tradition, this cross was made from grapevines by Saint Nino, who brought Christianity to Georgia. The Zion Cathedral is not only a place of worship but also a symbol of the long and complex history of Christianity in Georgia, making it a must-see for visitors wanting to experience the spiritual and cultural heart of Tbilisi.
Between 1850 and 1860, the interior of Zion Cathedral was transformed by Russian artist and general Knyaz Grigory Gagarin, who painted a series of new murals. Unfortunately, this work resulted in the loss of some original medieval frescoes. In the 1980s, Georgian artist Levan Tsutskiridze added his own murals to the western wall, blending his contemporary style with the cathedral’s rich artistic history. These contributions reflect the mix of Russian and Georgian influences that have shaped the cathedral over time.
De Zion kathedraal in Tbilisi, ook wel de Sioni-kathedraal genoemd, is een van de belangrijkste religieuze en historische gebouwen in Georgië. Gelegen in het oude deel van de stad, langs de Kura-rivier, is de kathedraal vernoemd naar de berg Zion in Jeruzalem, wat een diepgaande religieuze betekenis onderstreept. De oorspronkelijke kathedraal werd in de 6e en 7e eeuw gebouwd, maar door de eeuwen heen is het gebouw meerdere keren verwoest en herbouwd, waarbij het huidige bouwwerk voornamelijk dateert uit de 13e eeuw. Ondanks deze reconstructies heeft de kathedraal veel van haar oude charme behouden, met elementen van Georgische, Byzantijnse en Perzische architectuur. Binnen in de kathedraal bevindt zich het heilige kruis van Sint Nino, een van de meest vereerde relikwieën in Georgië. Volgens de legende maakte Sint Nino dit unieke kruis van druivenranken, die ze samenbond met haar eigen haar. Dit heilige relikwie, centraal in de kathedraal, belichaamt de diepe spirituele band die Georgiërs hebben met hun geloof en geschiedenis. Ja, Sint Nino is inderdaad een vrouw. Ze is een van de belangrijkste figuren in het Georgische christendom, en wordt gecrediteerd voor het bekeren van het koninkrijk Iberia het oude Georgië tot het christendom in het begin van de 4e eeuw. Sint Nino wordt vaak afgebeeld met haar druivenrankkruis, dat een symbool is van haar missie en geloof. Tussen 1850 en 1860 onderging het interieur van de kathedraal een transformatie onder leiding van de Russische kunstenaar en generaal Knyaz Grigory Gagarin, die een reeks nieuwe muurschilderingen aanbracht. Helaas gingen hierbij enkele originele middeleeuwse fresco's verloren. In de jaren 1980 voegde de Georgische kunstenaar Levan Tsutskiridze zijn eigen muurschilderingen toe aan de westelijke muur, waarbij hij zijn moderne stijl combineerde met de rijke kunstgeschiedenis van de kathedraal. Deze bijdragen weerspiegelen de mix van Russische en Georgische invloeden die de kathedraal in de loop der tijd hebben gevormd. De Zion kathedraal is niet alleen een plaats van aanbidding, maar ook een symbool van de lange en complexe geschiedenis van het christendom in Georgië, en het is een must-see voor bezoekers die de spirituele en culturele kern van Tbilisi willen ervaren.
One man, thirteen rows deep into silence.
No choir, no crowd — just a seat, a prayer, a breath in an empty church.
A portrait of solitude, faith, and the vast space between a human and the divine.
----------
Один человек, тринадцатый ряд тишины.
Нет хора, нет толпы — только скамья, молитва и дыхание в пустой церкви.
Портрет одиночества, веры и огромного пространства между человеком и чем-то большим.
This low-angle photograph captures the magnificent interior of the Wallfahrtsbasilika St. Georg in Walldürn, Germany. The focal point is the impressive pipe organ, adorned with polished silver pipes and elaborate gold-leaf carvings, including angelic figures. Above the organ, the vaulted ceilings are a tapestry of intricate patterns, frescoes depicting religious scenes, and decorative elements in muted tones of grey, beige, and gold. A large central dome features a circular painting. Natural light streams in from a window on the left, illuminating parts of the detailed architecture. The overall impression is one of grandeur, historical richness, and artistic mastery, characteristic of Baroque church design.
photo rights reserved by B℮n
The Mama Daviti Church, also known as the Saint David Church, is located at the foot of the Mtatsminda Hill in Tbilisi, Georgia. The church is named after St. David Garejeli, one of the Thirteen Assyrian Fathers who came to Georgia in the 6th century to spread Christianity. According to legend, St. David lived as a hermit on the Mtatsminda Hill and built a small chapel on the site where the church now stands. The Mama Daviti Church has undergone several renovations throughout the centuries. In addition to its religious significance, the church is also an important historical site as many famous Georgian figures are buried there. In fact, the Mtatsminda Pantheon of Writers and Public Figures is located around the church. This makes it a culturally and historically significant location in Georgia. The interior is a beautiful example of traditional Georgian church architecture, imbued with serene simplicity and deep spirituality. Although it appears simple from the outside, the interior is rich in religious symbolism and artwork. The walls of the church are decorated with frescoes and icons depicting biblical scenes and saints, such as St. David Garejeli, after whom the church is named. The altar is located in the sanctuary, behind an iconostasis—a decorated wall of icons that separates the church space from the altar. This iconostasis is often richly detailed with religious images and gold accents, emphasizing the sacredness of the space. Visitors can light candles by the icons as a symbol of their prayers. The soft lighting, combined with the natural light coming through the windows, creates a serene, almost mystical atmosphere. The interior exudes simplicity, yet at the same time a sense of sacredness and tranquility, making it a spiritual place for locals and visitors alike.
To get to Mama Daviti Church, near Mtatsminda Park, it's best to take the cable car. The cable car is a well-known way to reach the top of Mtatsminda Hill, where the park is located. The cable car station is on Chonkadze Street. Take the cable car up towards the park. There’s a stop halfway at Mama Daviti Church. You can get off here to visit the church, then continue to the park or walk the rest of the way. At the church, you can enjoy the view of Tbilisi and visit the pantheon. If you like walking, you can easily walk down to the city center in about 30 minutes.
De Mama Daviti Kerk , ook wel bekend als de Heilige David Kerk, bevindt zich bij de voet van de Mtatsminda-heuvel in Tbilisi, Georgië. De kerk is genoemd naar St. David Garejeli, een van de dertien Assyrische vaders die in de 6e eeuw naar Georgië kwamen om het christendom te verspreiden. Volgens de legende leefde St. David als een kluizenaar op de Mtatsminda-heuvel en bouwde hij een kleine kapel op de plek waar nu de kerk staat. De Mama Daviti Kerk heeft door de eeuwen heen verschillende renovaties ondergaan. Naast haar religieuze betekenis is de kerk ook een belangrijke historische plek omdat veel beroemde Georgische figuren er begraven liggen . Het Pantheon van schrijvers en publieke figuren van Mtatsminda bevindt zich namelijk rondom de kerk. Dit maakt het een cultureel en historisch belangrijke locatie in Georgië. Het interieur is een prachtig voorbeeld van traditionele Georgische kerkarchitectuur, doordrenkt met serene eenvoud en diepe spiritualiteit. Hoewel het van buiten eenvoudig oogt, is het binnen rijk aan religieuze symboliek en kunstwerken. De muren van de kerk zijn versierd met fresco’s en iconen die Bijbelse taferelen en heiligen uitbeelden, zoals St. David Garejeli, naar wie de kerk is vernoemd. Het altaar bevindt zich in het heiligdom, achter een iconostase— een versierde wand met iconen die de kerkruimte scheidt van het altaar. Deze iconostase is vaak rijk gedetailleerd met religieuze afbeeldingen en gouden accenten, wat de heiligheid van de ruimte benadrukt. Bezoekers kunnen kaarsen aansteken bij iconen als symbool van hun gebeden. De zachte verlichting, in combinatie met het natuurlijke licht dat door de ramen valt, creëert een serene, bijna mystieke sfeer.
Carved figures of African slaves looking over the sea longing for home. Clifton Heritage National Park is a 208 acre national park on the western end of New Providence Island in the Bahamas. The Sacred Space, also known as the Genesis Garden, was created in a joint effort by Bahamian artists Antonius Roberts and Tyrone Ferguson. The wooden sculptures are to honor and remember the slaves who were brought to New Providence Island. Print Size 13x19 inches.
photo rights reserved by B℮n
The Mama Daviti Church, also known as the Saint David Church, is located at the foot of the Mtatsminda Hill in Tbilisi, Georgia. The church is named after St. David Garejeli, one of the Thirteen Assyrian Fathers who came to Georgia in the 6th century to spread Christianity. According to legend, St. David lived as a hermit on the Mtatsminda Hill and built a small chapel on the site where the church now stands. The Mama Daviti Church has undergone several renovations throughout the centuries. In addition to its religious significance, the church is also an important historical site as many famous Georgian figures are buried there. In fact, the Mtatsminda Pantheon of Writers and Public Figures is located around the church. This makes it a culturally and historically significant location in Georgia. The interior is a beautiful example of traditional Georgian church architecture, imbued with serene simplicity and deep spirituality. Although it appears simple from the outside, the interior is rich in religious symbolism and artwork. The walls of the church are decorated with frescoes and icons depicting biblical scenes and saints, such as St. David Garejeli, after whom the church is named. The altar is located in the sanctuary, behind an iconostasis—a decorated wall of icons that separates the church space from the altar. This iconostasis is often richly detailed with religious images and gold accents, emphasizing the sacredness of the space. Visitors can light candles by the icons as a symbol of their prayers. The soft lighting, combined with the natural light coming through the windows, creates a serene, almost mystical atmosphere. The interior exudes simplicity, yet at the same time a sense of sacredness and tranquility, making it a spiritual place for locals and visitors alike.
To get to Mama Daviti Church, near Mtatsminda Park, it's best to take the cable car. The cable car is a well-known way to reach the top of Mtatsminda Hill, where the park is located. The cable car station is on Chonkadze Street. Take the cable car up towards the park. There’s a stop halfway at Mama Daviti Church. You can get off here to visit the church, then continue to the park or walk the rest of the way. At the church, you can enjoy the view of Tbilisi and visit the pantheon. If you like walking, you can easily walk down to the city center in about 30 minutes.
De Mama Daviti Kerk , ook wel bekend als de Heilige David Kerk, bevindt zich bij de voet van de Mtatsminda-heuvel in Tbilisi, Georgië. De kerk is genoemd naar St. David Garejeli, een van de dertien Assyrische vaders die in de 6e eeuw naar Georgië kwamen om het christendom te verspreiden. Volgens de legende leefde St. David als een kluizenaar op de Mtatsminda-heuvel en bouwde hij een kleine kapel op de plek waar nu de kerk staat. De Mama Daviti Kerk heeft door de eeuwen heen verschillende renovaties ondergaan. Naast haar religieuze betekenis is de kerk ook een belangrijke historische plek omdat veel beroemde Georgische figuren er begraven liggen . Het Pantheon van schrijvers en publieke figuren van Mtatsminda bevindt zich namelijk rondom de kerk. Dit maakt het een cultureel en historisch belangrijke locatie in Georgië. Het interieur is een prachtig voorbeeld van traditionele Georgische kerkarchitectuur, doordrenkt met serene eenvoud en diepe spiritualiteit. Hoewel het van buiten eenvoudig oogt, is het binnen rijk aan religieuze symboliek en kunstwerken. De muren van de kerk zijn versierd met fresco’s en iconen die Bijbelse taferelen en heiligen uitbeelden, zoals St. David Garejeli, naar wie de kerk is vernoemd. Het altaar bevindt zich in het heiligdom, achter een iconostase— een versierde wand met iconen die de kerkruimte scheidt van het altaar. Deze iconostase is vaak rijk gedetailleerd met religieuze afbeeldingen en gouden accenten, wat de heiligheid van de ruimte benadrukt. Bezoekers kunnen kaarsen aansteken bij iconen als symbool van hun gebeden. De zachte verlichting, in combinatie met het natuurlijke licht dat door de ramen valt, creëert een serene, bijna mystieke sfeer.
Gangtey Goempa monastery, situated in the scenic Gangtey Valley of Bhutan, is a prominent Buddhist monastery of immense religious and cultural significance. Perched atop a hill, it offers breathtaking panoramic views of the valley. The monastery serves as a hub for Buddhist learning and practice, attracting both local devotees and curious visitors in search of spiritual enlightenment and serenity within its sacred walls. Early one morning, we had the privilege of observing the monks as they commenced their day with morning prayers, diligently engaging in their daily activities of prayer, study, and household tasks. This experience provided us with a profound insight into their devoted way of life - Gangtey Valley, Wangdue Phodrang, Bhutan
Too early to plant our parsley crop in the barrel,
but wonderful time to prepare the soil and get our
heart rocks and friendship stones aligned in a pleasing manner!
Happy Fence Friday, everyone!
As arquivoltas do portal românico da Igreja de São Pedro, em Leiria, são ornamentadas com figuras antropomórficas esculpidas em calcário, que podem simbolizar pecadores em busca da salvação celestial. Esta ornamentação, rara em Portugal, reflete influências da arte anglo-normanda, possivelmente trazidas por comunidades britânicas após a Conquista de Lisboa em 1147. Características da arquitetura românica portuguesa dos séculos XII e XIII, as arquivoltas exibem uma decoração escultórica ao longo do arco, criando uma narrativa visual que tipicamente representa figuras bíblicas e elementos simbólicos da comunidade cristã medieval. Essa ornamentação demonstra a importância do portal como elemento de transição entre o espaço profano e o sagrado, funcionando como um instrumento didático e devocional para os fiéis. Localizada perto do castelo de Leiria, a Igreja de São Pedro, construída pelos cónegos regrantes de Santo Agostinho e associada à fundação do mosteiro de Santa Cruz de Coimbra, é um dos raros exemplares de arquitetura românica na região, destacando-se pela sua relevância histórica e cultural.
The archivolts of the Romanesque portal of the Church of São Pedro, in Leiria, are decorated with anthropomorphic figures carved in limestone, which may symbolize sinners seeking heavenly salvation. This ornamentation, rare in Portugal, reflects influences from Anglo-Norman art, possibly brought by British communities after the Conquest of Lisbon in 1147. Characteristic of Portuguese Romanesque architecture from the 12th and 13th centuries, the archivolts display sculptural decoration along the arch, creating a visual narrative that typically represents biblical figures and symbolic elements of the medieval Christian community. This ornamentation demonstrates the importance of the portal as a transitional element between the profane and sacred spaces, functioning as a didactic and devotional tool for the faithful. Located near the castle of Leiria, the Church of São Pedro, built by the canons regent of Saint Augustine and associated with the foundation of the monastery of Santa Cruz de Coimbra, is one of the rare examples of Romanesque architecture in the region, standing out for its historical and cultural relevance.
O interior da Sé Catedral de Lamego apresenta uma notável riqueza artística e arquitetónica, refletindo várias épocas e estilos. A catedral é composta por três naves divididas em três tramos, cobertas por abóbadas de aresta que assentam em arcos de volta perfeita e robustos pilares. Um dos elementos mais impressionantes são os tetos, pintados na primeira metade do século XVIII pelo célebre pintor-arquiteto italiano Nicolau Nasoni. Estas pinturas exibem composições barrocas triunfantes em perspetiva, combinando temas arquitetónicos com episódios bíblicos.
Gangtey Goempa monastery, situated in the scenic Gangtey Valley of Bhutan, is a prominent Buddhist monastery of immense religious and cultural significance. Perched atop a hill, it offers breathtaking panoramic views of the valley. The monastery serves as a hub for Buddhist learning and practice, attracting both local devotees and curious visitors in search of spiritual enlightenment and serenity within its sacred walls. Early one morning, we had the privilege of observing the monks as they commenced their day with morning prayers, diligently engaging in their daily activities of prayer, study, and household tasks. This experience provided us with a profound insight into their devoted way of life - Gangtey Valley, Wangdue Phodrang, Bhutan
Pointing my camera upward in Bourges Cathedral, I captured the moment when light filtered through the ancient stained glass illuminated the ribbed vaults. The gothic architecture creates a mesmerizing pattern of light and stone, emphasizing the spiritual elevation of the space.
Saint Anne's Church, Shrine and Parish ComplexFall River, MA
October 9, 2019
About Saint Anne’s Shrine in Fall River:
St. Anne’s Church, dedicated to the mother of the Blessed Virgin Mary, was built with donations and labor from the French Canadian population in Fall River and has been a national shrine to the mother of Mary since 1892. St. Anne’s was built using local granite and Vermont blue marble. The cost to build such a structure today would amount to $80 to $100 million, according to architect Tony Dias.
Due to needed repairs (a piece of plaster fell off the ceiling one day during Mass), a shrinking congregation and a declining number of priests in the diocese, St. Anne’s Church and the Shrine closed Nov. 25, 2018 and ceased to be a diocesan parish.
Fortunately, due to the efforts of the St. Anne’s Preservation Society, headed by city parishioner Richard Affonso, and with the approval of Bishop Da Cunha of Fall River, the Shrine re-opened on July 4, 2019.
The society oversees and maintain the site as a shrine and it is leased by the society from the Fall River Diocese. There are no weekly Masses scheduled, but a minimum of two Masses will be celebrated at St. Anne’s each year, according to the agreement. The first Mass will be held Friday, July 26, 2019, the Feast of Saint Anne. The society will also schedule recitations of the rosary, bible studies and other special programs.
In the coming years, the society plans to raise funds to repair the upper church that closed in 2015 and eventually open it to the public.
The Upper Church:
Belgian sculptor Maestro Stalzenburg was commissioned by St. Anne’s Church to carve a statue of St. Anne from a single block of wood. It was received in 1893 and sent to Chicago for public display at the World’s Fair.
A marble altar and baptismal font in the sanctuary was imported from Italy in the late 1950’s. The original windows at St. Anne’s Church were made of a simple colored glass to keep costs down when the church was built. They were replaced with stained glass by E. Rault of Rennes, France and set between 1959 and 1961.
The Lower Shrine:
The lower shrine became known as a place of faith healings and miracles. The first miracle took place even before the shrine was opened. Father Adrien de Montaubricq of Bordeau France had come to the city in 1869 to help form the first French-speaking parish. During the blessing of the cornerstone on March 20, 1870, he and some 100 parishioners standing on a platform were injured when it collapsed. He prayed to St. Anne for aid and to help him recuperate so he could carry on building the church. In return, he promised St. Anne his church would be dedicated to her. The church was named St. Anne’s and opened two months later.
The letters D.O.M. carved into the marble church cornerstone are Latin for “Deo Optimo Magnifico,” translated as “only the biggest and best for God.”
Another stone, marked “Pierre De Ste. Anne Jerusalem,” that stands before the statue of Saint Anne in the lower shrine, is from Saint Anne’s Church in Jerusalem.
The Shrine has a wax statue Sainte Concorde, along with relics from the Catacombs of Priscilla in Rome, both having been brought by the shrine’s Dominican founders who fled France and came here as refugees in 1893. Saint Concorde died a martyr in 258 AD when she was flogged to death for becoming a Christian.
There are three priests entombed in St. Anne’s Shrine: Father Sauval, who arrived in Fall River as a French Dominican on Nov. 22, 1887, at the age of 39, and took on the project to build the church in 1892 ; Father Marchildon, known as the “apostle” of St. Anne’s Shrine, and known to have touched thousands with his kindness and compassion; and Father Terrien.
Those Dominicans brought with them a wax figure of St. Concordia, the foster mother of St. Hippolytus, who was beaten to death in 258 A.D. by order of the Roman Emperor Valerian. The wax statue is interred at St. Anne’s Shrine in a glass case, accompanied by relics of St. Concordia recovered from the Roman catacombs.
A few feet away is a large, faded statue of St. Anne with the Blessed Virgin Mary as a young child, with the original French inscription, “Ste Anne et Marie,” still visible. In front of that statue is a small rock taken from the Crusader Church of Saint Anne in the Holy Land built over the traditional site of the home of Jesus’ maternal grandparents, Saints Anne and Joachim. Just to the right of that statue is a pile of crutches, braces and orthopedic boots that the faithful have left behind in thanksgiving after being healed while touching and praying before the stone from St. Anne’s Church in Jerusalem.
Finding Saint Anne’s Shrine in Fall River, Massachusetts:
Address: 818 Middle St., Fall River, Massachusetts
SOURCE: thecatholictravelguide.com/destinations/u-s-a/fall-river-...
No signs of worship. No footsteps leading here.
And yet it stands, a crown of branches, carefully arranged,
as if the forest itself has memory and intention.
It’s not mine, but I feel its pull.
A structure with no builder, an altar with no offering,
built from the ruins of storms and time.
Maybe for gods we forgot,
or for something still watching....