Architect Willem Marinus Dudok
View allAll Photos Tagged ontwerp
Ontwerp
Het Jachthuis is geïnspireerd op het Engelse country house. Voorbeelden van kenmerken die daar op wijzen zijn de speciale vertrekken voor ieder gezinslid, net als de bibliotheek, rookkamer, boudoirs en de biljartkamer. Hetzelfde geldt voor de v-vorm van het gebouw.
Andere kenmerken die het Jachthuis Sint Hubertus zo’n eigen en karakteristieke aanblik geven, zijn vooral afkomstig van de kenmerken van Berlages werk. Denk aan het werken met extreme geometrische precisie, natuursteenelementen, geglazuurde tegels, cassetteplafonds en geïntegreerde ‘toegepaste kunst’. Alles werd zo nauwkeurig als mogelijk vastgelegd, omdat in Berlages ogen iedere verstoring of concessie afbreuk zou doen aan het geheel. Omdat Berlage zo concessieloos mogelijk aan zijn idee wilde werken, waren er geregeld onenigheden tussen hem en zijn opdrachtgever Helene. Die onenigheden zorgden meermaals voor een aanzienlijke vertraging van het bouwproces.
In Berlages ogen zou iedere verstoring of concessie afbreuk doen aan het geheel
De karakteristieke toren van het Jachthuis past niet bij het genre van het Engelse Country House. Het is vooral een kenmerk van veel van Berlages gebouwen. De toren hoort ook bij de wens van het echtpaar Kröller-Müller om een weids uitzicht over de omgeving te hebben.
Het Jachthuis Sint Hubertus neemt een nogal uitzonderlijke plaats in binnen het oeuvre van Berlage. Waar hij doorgaans garant stond voor rationele, zakelijke ontwerpen, toonde hij met het Jachthuis juist een overdaad aan aandacht voor het ambacht van het ontwerpen. Het is één van de redenen waarom het Jachthuis in binnen- en buitenland groot aanzien geniet.
Waar Berlage doorgaans van opdrachtgevers alleen de opdracht kreeg voor het ontwerpen van een gebouw, ontwierp hij in het geval van het Jachthuis ook het complete interieur, tot zelfs het bestek aan toe. Ook de directe omgeving, een park met een flinke vijverpartij, ontwierp hij, net als een brug over een uitloper van die vijver. Het betekent dat het Jachthuis een zogenaamd Gesamtkunstwerk is.
De bouw van Jachthuis Sint Hubertus werd voltooid in 1920. Het echtpaar gebruikte het Jachthuis vanaf dat moment vooral als buitenverblijf. Pas in de laatste fase van hun leven woonden zij er permanent.
Kapel van circa 1880 naar ontwerp van E. Pelgrims, gerestaureerd in 1980. Gebouwd in opdracht van de eigenares van de in 1942 vernielde hertogse hoeve (1772). De huidige hoeve dateert van 1945.
Eenbeukige neogotische kapel van één travee met koor van één rechte travee en driezijdige sluiting, voorafgegaan door een lager, opengewerkt portaal; leien zadeldaken (nok loodrecht op en parallel aan de straat). Punt- en lijstgevels van baksteen en arduin, eerstgenoemde met aandak op schouderstukken, kruis of topversiering, laatstgenoemde met tandlijst; sierankers; gelede hoeksteunberen. Arduinen gevelplaat met inscriptie: "Komt tot mij, gij allen die belast en beladen zijt, want Ik zal u verkwikken".
Enkelvoudige en gekoppelde spitsbogige muuropeningen en oculi in geprofileerde bakstenen omlijsting. Houten deur met sierlijk smeedijzeren beslag.
Interieur: overwelving met houten kruis-, ton- en straalgewelven, bakstenen muren, zwartmarmeren vloer. Smeedijzeren koorhek; eenvoudig altaarblad op gepolychromeerde houten pijler; koorapsis met nis waarin gepolychromeerd Heilig Hartbeeld.
Deze foto is gemaakt in Nieuw Vennep.
Harp:
Brug in de Noordelijke Randweg bij Nieuw-Vennep over de Hoofdvaart.
De brug is 143 m lang. Lengte pyloon: 82 m.
Hiermee is het de grootste Calatravabrug in Haarlemmermeer.
Niet alleen de bovenkant van de brug maar ook de onderkant van de brug, is een mooie constructieve ontwerp van de architect.
This photo was taken in Nieuw Vennep.
Harp:
Bridge in the Northern Randweg near Nieuw-Vennep over the Hoofdvaart.
The bridge is 143 m long. Pylon length: 82 m.
This makes it the largest Calatrava bridge in Haarlemmermeer.
Not only the top of the bridge but also the bottom of the bridge is a beautiful structural design by the architect.
Een paar dagen op vakantie geweest en eindelijk een keer foto's kunnen maken van dit prachtige Station.
Station Arnhem Centraal is het centraal station van de stad Arnhem, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Gelderland. Het station is een belangrijk knooppunt in Oost-Nederland en in het spoorwegverkeer met Düsseldorf (D), Utrecht, Zwolle, Nijmegen, Tiel en de Achterhoek. Bovendien is het een overstapknooppunt voor het stads- en streekvervoer in het midden van Gelderland. Het huidige stationsgebouw is het vierde station op die plaats. Dit gebouw, naar ontwerp van Ben van Berkel, werd in 2015 opgeleverd.
Please don't use my images on websites or any other media without asking for my written permission.
If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".
20210922-9408
Het monument is het ontwerp van Alex da Silva en staat op de Lloydkade in de wijk Lloydkwartier in het stadsdeel Delfshaven.
In de 17e tot de 19e eeuw werden er in het Lloydkwartier wapens, aardewerk en sterke drank verhandeld. Deze goederen werden naar Afrika verscheept, waar ze werden geruild voor slaven. Vervolgens brachten deze Rotterdamse schepen ze naar Suriname en de Nederlandse Antillen en daar te ruilen voor goederen als koffie en suiker die naar Rotterdam werden verscheept. In deze Trans-Atlantische slavenhandel speelde onder andere de firma Coopstad en Rochussen een rol en waren na de Middelburgsche Commercie Compagnie de grootste handelsmaatschappij van Nederland.
Anno 2013 wonen er in Rotterdam meer dan 80.000 nazaten van slaven.
Op 16 juni 2013 werd het Slavernijmonument onthuld. Op 1 juli 2015 was het precies 150 jaar geleden dat de slavernij in Nederland werd afgeschaft. De naastgelegen hogeschool STC-Group heeft het monument geadopteerd.
Het monument is gemaakt van cortenstaal en thermisch verzinkt staal en heeft een lengte van 900 centimeter, een hoogte van 450 centimeter en een breedte van 120 centimeter. De sculptuur heeft de vorm van een gestileerde schip, waar bovenop figuren hun vrijheid tegemoet dansen. Van de vier dansende slaven is de eerste nog volledig geketend en de laatste - al dansend - volledig losgebroken.
All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.
If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".
Ontwerp van Dudok in Hilversum uit 1927. Een klein hofjesachtig complex van twintig woningen aan de Duivenstraat. De houten betimmering geeft het iets dorps. Bij de restauratie rond 2000 zijn de twintig kleine woningen 'herverkaveld' tot dertien grotere. Rijksmonument 407237 en 407330.
Deze foto is gemaakt bij de Rottemeren in Bleiswijk.
Het Bleiswijkse Verlaat is een schutsluis met puntdeuren tussen de Rottemeren en de Heulsloot bij Bleiswijk in de gemeente Lansingerland, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.
De sluis wordt niet meer bediend het ontwerp van de sluis is uit 1772.
De huidige sluis is in 1972 volledig gerestaureerd in 2015 is dit opnieuw gebeurd.
De schutlengte is 20 m, de wijdte 3 m en de drempeldiepte BP -1,20 m.
De sluis heeft nog de bouw van sluizen van vroeger tijden.
De sluismuren zijn niet gemetseld maar van hout.
De constructie is bovenlangs voorzien van houten jukken.
This photo was taken at the Rottemeren in Bleiswijk.
The Bleiswijkse Verlaat is a lock with pointed doors between the Rottemeren and the Heulsloot near Bleiswijk in the municipality of Lansingerland, in the Dutch province of South Holland.
The lock is no longer operated, the design of the lock dates from 1772.
The current lock was completely restored in 1972 and this was done again in 2015.
The lock length is 20 m, the width is 3 m and the threshold depth is BP -1.20 m.
The lock still has the construction of locks from earlier times.
The lock walls are not made of masonry, but of wood.
The construction is fitted with wooden beams at the top.
Huis Jaap en Ineke, interieur en aanbouw door JagerJanssen architecten BNA
Adres
Torenweg, Hem
Werkzaamheden
ontwerp en directie
Oplevering
mei 2006
Opdrachtgever
Jaap en Ineke
Ontwerpteam
ir. Alex Jager, architect
ir. Rogier Janssen, architect
Kookeiland en Kastenwand
Wouter Roeterink
Adviseurs
constructie: MADAR Delft
Aannemer
Hooijberg Hem
Fotografie
JagerJanssen architecten BNA
BESCHEIDEN GRANDEUR
De woning, gebouwd eind jaren '60 op een kavel in Hem [Noord Holland], voldoet al lang niet meer aan de huidige eisen en wensen. De begane grond, zwaar gecompartimenteerd, wordt te beknepen bevonden. Het geeft geen gevoel van rust en ruimte.
Het ontwerp heeft als uitgangspunt om zoveel mogelijk ruimte op de tuin te oriënteren. Door het bijplaatsen van een bescheiden smalle strook aan de tuinkant van het huis en het doorbreken van de huidige gevelopeningen ontstaat een grootse beleving. In de strook wordt de living gesitueerd met daarin wonen, eten en koken. Het huidige huis blijft intact maar gaat meer ademen. Bij het betreden van de strook ontstaat een spannend overgangsmoment: voor je gevoel verlaat je het huis.
De aanbouw zelf biedt plaats aan de living, waarin tevens een kookeiland is opgenomen. In het zitgedeelte is een fraaie open haard opgenomen. Een zelfde opening is als een echo in de wand er tegenover geplaatst. Het kookeiland is ontworpen door een interieurarchitect en is in lijn met de ingebouwde [boeken] kasten die zich nog in de 'oude woning' bevinden.
De verdiepingshoge glasvlakken geven de leefruimte de allure van een lichte tuinkamer, over de volle breedte is de leefruimte op de tuin georiënteerd. Doordat het terras op dezelfde hoogte ligt als de vloer lijkt het alsof de buitenruimte naadloos overgaat in de binnenruimte.
HOUSE JAAP & INEKE - MODEST GRANDEUR
Optimal focus on the garden was the starting point for this design. Bursting through the existing facade openings creates an exciting transition from the original dwelling to the new living room. A wide panorama unfolds and provides a view of the church. In the calm and silent new living room all attention is drawn to the lively kitchen.
CASA JAAP Y INEKE - EL ESPLENDOR MODESTO
El foco óptimo que supone el jardín, ha sido el punto de partida para orientar este diseño. La ruptura de las aperturas en la fachada existente crea una transición apasionante, cuando se deja la zona orginal hacia la la nueva que alberga la sala de estar. Un amplio panorama revela y proporciona una vista de la iglesia, la tierra y el cielo. En la nueva sala de estar serena y calma , toda la atención se centra en la animada cocina desde donde parte toda orden.
Het ontwerp van deze locomotief is gebaseerd op een standaardtype van MaK, de DE 1002. Voor de Nederlandse Spoorwegen werd op basis van dit type locomotief de serie 6400 ontwikkeld.De nummering bedroeg: 6401-6520. De locomotief is momenteel in dienst bij DB Cargo Nederland N.V.
In 1998 werd Siemens Schienenfahrzeugtechnik (SFT), voorheen Maschinenbau Kiel (MaK) in Kiel overgenomen.
Momenteel is Vossloh AG de management- en financiële holding van het internationaal actieve Vossloh-concern.
Het concern is gespecialiseerd in de spoor- en verkeerstechnologie.
Bron: Wikipedia.
Verdere info over dit type locomotief is te vinden via deze link:
Ooit bedacht om de grote schoorsteen van de verwarmingsinstallatie in onder te brengen en het tevens een woonfunktie te kunnen geven.
Voordat het hele project klaar was overleed Oud
zijn zoon heeft het overgenomen en het complex tot een goed einde gebracht. info wikipedia
Daf museum, Eindhoven
24 januari 2015
Een kleine goedkope auto voor iedereen
'N Klein goedkoop motor vir almal
Una piccola auto economica per tutti
En lille billig bil til alle
Ein kleines billiges Auto für alle
Malkara malmultekosta aŭto por ĉiuj
Une petite voiture bon marché pour tout le monde
Had als bijnaam 'de rijdende regenjas'.
Een bijzonder ontwerp, deze Tsjechische Tatra 87. Niet alleen vallen de drie grote koplampen op (alleen niet hier op deze foto), ook de aërodynamische 'vin van een vis' achterop is opmerkelijk te noemen. Dit laatste is een uitvinding van de Oostenrijker Hans Ledwinka, die in 1921 begon als technisch directeur bij zijn Tsjechische werkgever. Ook opmerkelijk: Ledwinka en Ferdinand Porsche waren goede collega's. Daardoor vermoedde Tatra dat Porsche zijn ontwerp van de Volkswagen Kever van hen heeft gekopieerd. Na een rechtszaak en na de oorlog gaf Volkswagen het toe dat de Kever invloeden van de Tatra had.
Dan nog wat feitjes over de 87: onder de kap lag een heuse V8-motor, wel met maar 85 pk. Tussen 1937 en 1950 (met een productiestop tijdens de Tweede Wereldoorlog) werden er 1752 geproduceerd. In Nederland werden er twaalf verkocht, waarvan er nu naar verluidt nog twee van over zijn. Eentje heeft een mooi plekje in het Louwman Museum.
Den Haag, Nederland
A special design, this Czech Tatra 87. Not only do the three large headlights stand out (only not in this picture), but also the aerodynamic 'fin of a fish' on the back is remarkable. This last thing is an invention by the Austrian Hans Ledwinka, who started in 1921 as technical director at his Czech employer. Also remarkable: Ledwinka and Ferdinand Porsche were good colleagues. Thereby Tatra suspected that Porsche copied his design of the Volkswagen Beetle from them. After a lawsuit and after the war, Volkswagen admitted that the Beetle had influences from the Tatra.
Then some other facts about the 87: under the hood was a real V8 engine, but with only 85 hp. Between 1937 and 1950 (with a production stop during the Second World War) 1752 were produced. Twelve were sold in the Netherlands, of which there are now reportedly two left. One has a nice spot in the Louwman Museum.
The Hague, The Netherlands
20150511-4870
De bekende Solex (Frans ontwerp) is van 1948 tot inde jaren 60 bij Van der Heem onder licentie geproduceerd. Bij de Van der Heem fabrieken zijn er na de oorlog zo'n 700.000 exemplaren van de band gerold. In 1965 zijn ze er mee gestopt.
In het atrium van het Haags Stadhuis is een kleine, hele interessante, expositie van Den Haag als Industriestad. Want wij leven hier niet alleen van ambtenaren en regeringen.
nl.wikipedia.org/wiki/Solex_(bromfiets)
Het Raadhuis in Hilversum (1931) is het hoogtepunt van het werk van Willem Marinus Dudok. Het is gebouwd in een parkachtige omgeving (een villawijk uit het einde van de 19e eeuw) op het voormalige landgoed “Den Witten Hull” dat in 1923 door de gemeente werd aangekocht.Na zijn aantreden in 1915 als directeur Publieke Werken van de gemeente Hilversum begon Dudok vrijwel direct met het maken van plannen voor een nieuw raadhuis, maar pas in 1928 (na 10 ontwerpen voor diverse locaties) werd er begonnen met de bouw van het definitieve ontwerp. Door de situering op een vrij terrein – zonder rooilijnen en beperking van de bouwhoogte – was Dudok ongebonden in zijn ontwerp. Het resultaat is een sculpturaal gebouw bestaande uit kubistische volumes en horizontale gevellijnen met een 48 meter hoge toren als culminatiepunt.
Ontwerp / cardesign: Aldo Brovarone for Pininfarina.
Production period sedan: 1968-1982,
Break /familiale: 1971-1983.
Private import Autumn 2004.
Amsterdam-W., 1e Hugo de Grootstraat, Nov. 3, 2011.
Ontwerp iimmerman Pieter Noorwits,
samen met architect Bartholomeus van Bassen
nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe_Kerk_(Den_Haag)
Industrieel ontwerp
Sfeerhaven
Roosendaal
Noord Brabant
Nederland
19 maart 2021
Concept
Het concept Sfeerhaven staat voor creativiteit. Sfeerhaven is een samenwerking van verschillende ervaren ambachtslieden met hart voor hun vak. Timmermannen, interieurbouwers, stoffeerders, meubelmakers, metaalbewerkers, parketteurs, stukadoors, schilders, vormgevers, interieur stylisten en designers. Een plek waar creativiteit samenkomt, waar inspireren, creëren, realiseren en ontmoeten centraal staat. Een podium kunnen bieden en ze voortdurend uitdagen met als resultaat vernieuwende ideeën. Out of the box (buiten de doos) denken en het in the box uitvoeren. Op deze manier blijven we jou als klant verrassen. Je moet bij sfeerhaven de creativiteit kunnen ervaren.
Tekst; sfeerhaven.nl
PAPEKOP - Een aparte verschijning. Waar in het winterseizoen RailPromo en RailExperts nog concurreerden, wordt blijkbaar nu samengewerkt. Na de overname van de 9901 van Locon voorziet RailExperts nu de tractie van de Amsterdam Dinnertrain (voorheen Panorama Rail Restaurant). Ik ben heel erg benieuwd naar het ontstaan van deze constructie.
Hoe dan ook, het was vandaag bewolkt in deze regio, maar eind van de middag klaarde het toch behoorlijk op. Dat bood mij de mogelijkheid om even snel langs deze plek te rijden voor een plaatje van dit fijne treintje.
Hier zien we de bont gekleurde doch vrolijk ogende trein door de bocht bij Papekop rijden, als 33203 onderweg voor het bekende "rondje Randstad", via Gouda, Delft, Leiden, Haarlem en Amsterdam. Leuk, dat RailExperts-stickertje achterop de loc, maar de Locon huisstijl komt er nog steeds doorheen, dus ik heb de loc even gerebrand naar de huisstijl van de huidige eigenaar.
RailExperts: bij interesse in dit ontwerp in hoge resolutie mag er altijd gebeld worden. :-)
* Cross-stitch hearts hoopla. Stitched by me, designs by DMC.
* Kruissteek hartjes hoepla. Geborduurd door mij, ontwerpen zijn van DMC.
Maze design by the architectural duo Gijs van Vaerenbergh.
Ontwerp doolhof door het architecten duo Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthe conçu par le duo d'architectes Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthentwurf des Architektenduos Gijs van Vaerenbergh.
Ontwerp van Haagse kunstenaar Theo ten Have
locatie Malieveld/Koekampgebied
Broninfo en meer Wikopedia
Fiets,Spacelander. Ontwerper Ben Bowden, 1960,Nationaal Fietsmuseum Velorama,Nijmegen. Bike,Spacelander. Designer Ben Bowden, 1960, National Bicycle Museum Velorama, Nijmegen.
The British Ben Bowden (1906-1998) launched this striking, streamlined bicycle in 1960. Prototype had been developed 16 years earlier.
Spacelander responded to the growing fascination of space travel. Collector's item highly sought after.
De Brit Ben Bowden (1906-1998) lanceerde deze opvallende, gestroomlijnde fiet in 1960. Prototype was 16 jaar eerder ontwikkeld.
Spacelander speelde in op de groeiende fascinatie van de ruimtevaart. Verzamelobject zeer gewild.
Het asymmetrisch ontwerp van smalbek-G2000'en laat zich goed zien als er twee locs gekoppeld zijn. De 2101 en 2102 van Independent Rail Partner zijn getooid in de roze huisstijl van het bedrijf. Of was het andersom, en is het bedrijfslogo gewoon een afbeelding van één van deze locomotieven? Er scheen in ieder geval een fijn zonnetje op de locs, toen deze als een Happy Train stonden te wachten tot de kolentrein die opgehaald moest worden volledig beladen was.
Het Raadhuis in Hilversum (1931) is het hoogtepunt van het werk van Willem Marinus Dudok. Het is gebouwd in een parkachtige omgeving (een villawijk uit het einde van de 19e eeuw) op het voormalige landgoed “Den Witten Hull” dat in 1923 door de gemeente werd aangekocht.Na zijn aantreden in 1915 als directeur Publieke Werken van de gemeente Hilversum begon Dudok vrijwel direct met het maken van plannen voor een nieuw raadhuis, maar pas in 1928 (na 10 ontwerpen voor diverse locaties) werd er begonnen met de bouw van het definitieve ontwerp. Door de situering op een vrij terrein – zonder rooilijnen en beperking van de bouwhoogte – was Dudok ongebonden in zijn ontwerp. Het resultaat is een sculpturaal gebouw bestaande uit kubistische volumes en horizontale gevellijnen met een 48 meter hoge toren als culminatiepunt.
Bij het ontwerp van de eerste gelede trams van Freiburg im Breisgau borduurde men voort op de tweeassige Verbandstyp-wagens. In 1959 leverde de wagonfabriek Rastatt drie eenrichtingwagens waarvan de voorste wagenbak op een vast onderstel en de tweede opgelegde bak op een draaistel rustte. De destijds moderne trams kregen dezelfde naam als de sateliet waar de Sovjet Unie destijds wereldfaam mee verwierf; Spoetnik.
Hier zien we motorwagen 102 met een tweeassige Verbandstyp-bijwagen in het centrum van dit aardige stadje in het Zwarte Woud. Door de komst van nieuwe gelede achtassers gingen de drie buitenbeentjes in 1981 buitendienst. Ze stonden vele jaren ongebruikt in de remise. De 101 en 102 zijn uiteindelijk in 1995 gesloopt. De 103 is als museumwagen bewaard gebleven.
De open goten zijn karakteristiek voor Freiburg. Het is leuk in het straatbeeld maar als je er niet op bedacht bent haal je binnen de kortste keren een paar natte sokken. In dat ongelukkige geval zijn er genoeg winkels bij de hand om een droog paar aan te schaffen...
Bekijk mijn fotoalbum in de klassieke versie.
The Hague. Design museum. Model engine. The design is streamlined. Den Haag. Design museum. Model motor. De vormgeving is gestroomlijnd.
Characteristics:
Technique, streamline, design, inspiration, design, unique, history, spectacular, models (eg vehicles, ).
Kenmerken: Techniek,stroomlijn,vormgeving,inspiratie,ontwerp,unieke,geschiedenis,spectaculaire ,modellen (bijv. voertuigen).
Maze design by the architectural duo Gijs van Vaerenbergh.
Ontwerp doolhof door het architecten duo Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthe conçu par le duo d'architectes Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthentwurf des Architektenduos Gijs van Vaerenbergh.
Alle foto's zijn exclusief eigendom van GreatPicture en zijn auteursrechtelijk beschermd.
Please do not use this image on websites, blogs or other media without my permission.
De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.
Historiek
Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.
In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.
Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.
Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.
De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.
Beschrijving
Grafkapel priester Poppe
De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.
De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.
De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.
De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.
Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.
Interieur
Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".
Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".
Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.
De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.
Pius X-domein
Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).
De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.
Het Monchyplein is een ontwerp van de Spaanse architect Ricardo Bofill in de eclectische stijl, die goed in Den Haag past. Het complex omvat 423 woningen: enkele stadshuizen en negen appartementsgebouwen, die alle namen uit de oudheid kregen: Acropolis, Athena, Capitool, Crescent, Delphi, Forum, Gemini, Megaron, Olympus, Parthenon, Pergamon.
In het midden van het complex ligt een park. Voor het halfronde gebouw Crescent ligt een vijver, die gevoed wordt door water uit de Haagse Beek die langs de Burgemeester Patijnlaan loopt. Bij de Kolfschotenlaan, die het plein doorkruist, zijn drie waterwerken, en bij het park is nog een waterval.
bron Wikipedia
een verhaaltje over een Muizeneus in West-Friesland
Strak is het ontwerp van de Muizeneus. Ronde lijnen. Een eivorm met glad dak .
Subtiel zijn de details die de vorm doorbreken. Er is veel weggewerkt. Geen draden op het dak. De ruitenwisser mooi strak op de raamlijst. Ik verklap niet alles. Kijk zelf maar eens rustig
De omgeving modern, ook strak. Een voetgangersbrug, een Perron. Gebouwen, gesneden in de maat van de vroege 21e eeuw. Geen tierlantijnen en weelderigheid. Geen hupjes, nisjes en “kronkels”. Alsof Strak al een eeuw norm is. Komen we toch in de knoei met bouwwerken uit de jaren ’70 ; waar gezellig zeker norm was. Gezellig wil nog wel eens vertaald worden als non functioneel. Typerend voorbeeld ? de Benelux stuurstand uit 1973; een hoge cabine zonder doorloopkop er onder. Een tierlantijn, een lelijke ontwerp kronkel… HO!! Neee. Kom niet aan met waarom dat is. Die verhalen ken ik. Dat zijn gedachten, ratio. Dit gaat om de vorm, het gevoelsleven daarbij.
Strak, zonder poespas. Binnenstappen is een geur van gebruik. Niks TL balken maar peren die zo in een fitting zitten. Prachtige ventilatie rondingen die ogen als een drukknop op het plafond. Hoogglans gelakt hout en vuurrood Novilon. Banken om in weg te zakken maar direct herkenbaar als bank. Tweede klasse fauteuils; die nog steeds zouden tonen in een modern interieur.
We liepen station Hoorn uit. Straat over. Centrum in. Op de hoek een bakker. Grote oranje banken. Tafels ertussen. Banken die strak gevormd zijn. 21e eeuw, van nu. Geinspireerd op klassieke treinbanken. Groter aangezet. Maar wel helemaal Trein.. Als in een Muizeneus. Extreem strak. Geen armleuning wel achter elkaar als in een trein.
Schuifdeuren die met een prachtige klap sluiten. Langzaam optrekken, herkenbaar maar prettig schudden. Ik verlangde naar koffie. Zou het karretje nog komen zou er een keukentje of restaurant zijn. De realiteit mixte hier met gedachten en herinnering. In de herinnering hadden zulke treinen :koffie, of zoals Patrick aangaf.. lekker kaarten, Biertje bij. We schakelden terug, de trein ook, naar het heden. Genieten. Rustig schudden, met "gevoel" uit de assen en vooral zachtjes zoemend schreed de trein door het typisch Hollandse Polderlandschap. Eenmaal aangekomen “inspectie” van de trein. Ook de postruimte. Een gedachte wisselde alsnog voor realiteit. Een echte koffiekar, zo een ouderwetse. Gevuld met spul. Vandaag niet in gebruik. Dat was prima zo. Voor een spoor bakkie moet je in Hoorn naar de overkant. Een kleine 200 meter, naar de Bakker..
Een asbak in de trein. Liefdevol niet gebruikt. Zo een trein krijgt daarmee het respect van al haar reizigers. Een schitterende asbak geïntegreerd in de armleuning. Zoals in de eerste dubbeldek sneltrein. Die zo een 25 jaar terug op de baan kwamen en iedereen. kent. Voorde kenners de IRM treinen, nu VIRM. Waar de laatste jaren met renovatie de stoelen zijn vervangen. Weg gestileerde asbak.. Asbakken die niet gebonden zijn aan voor 1960 e zelfs niet aan een tijd. In mijn huis hangt een asbak uit een DE 1 of DE 2 Diesel trein. Potsierlijk vierkant zonder fantasie. Qua vorm en uiterlijk is zo een trein net zo goed muizeneus. Die treinen ongeveer even oud als de museumtrein; begin jaren ’50.
In de provincie was roken blijkbaar fantasieloos.In Limburg en de Randstad kon dat met grandeur. Een verschil tussen een diesel muizeneus en 'deze" elektrisch is dus stijlvol roken Nu is het strak om niet te roken. Roken is ingewisseld voor tatoeages. Het “moet” om er bij te horen. In "onze" groen trein was het leven eenvoudig. Niks van die poespas, wie erin zat hoorde bij elkaar. Vertoon, van inkt of peuk ging het niet om. Mensen in de trein kwamen los met leuke gesprekjes, een fijne rust.
Langs de baan de nervositeit van de spotters. Die hoorden bij elkaar. Druk en snel. De trein achter na racende. Op Hoorn rende een spotter pardoes tegen een OV poort. Ja jongen, te laat. auw. Een maal “binnen” stond hij in een mum van tijd naast mede spotters, met camera’s. Dat waren hunnie. Patrick en ik namen gemoedelijk afscheid van een aantal medereizigers. Een leuke Marijke Helwegen look a like (of was het haar nou) vond met ons het schudden en bonken van de trein erg fijn. Haar ega knikte instemmende. Blikken kruisden en verraadde pret, zonder vlekken. Ik stapte uit.. nog in de wolken.
Een beeldschone jonge vrouw op hoge hakken, wat moeizaam waggelend. Al die mensen die maar stil staan , niks zien of. Met een boog ontweek ze mij met mijn dagdromen om direct erna zachtjes te botsen op "Helwegen". De schoonheid en strakheid van de jonge vrouw ging verloren. Ook voor mij in mijn verschijnen eens een keer geen aandacht. De mensen hadden oog voor de trein. De VIRM om te halen en de klassieker vooral om te kijken, een wereld te openen. Wij mensen waren volkomen ondergeschikt. Op het perron was het duidelijk. Voor een keer ging het om treinen, alleen treinen.
Naar ontwerp van Jan Wils (1891-1972), die in Amsterdam ook het Citytheater aan het Kleine Gartmanplantsoen ontwierp. Merkwaardig idee dat dit in mijn ogen nog steeds moderne bouwwerk over vier jaar een eeuw oud is.
Tijdens het ochtendprogramma van het TIJD-Symposium (www.stichtingtijd.nl/nl/jaarlijks-symposium) vandaag nam ik deel aan een leerzame workshop Ontwerp en TIJD van Rob Hendriks (DAAD Architecten, www.daad.nl)
Free download under CC Attribution (CC BY 4.0). Please credit the artist and rawpixel.com.
Samuel Jessurun de Mesquita was a Jewish-Dutch painter, woodblock artist, and designer active in Amsterdam during the late 19th to early 20th century. He initially produced delicate watercolor drawings. However, he soon switched to decorative arts, as well as woodcuts and etchings. Mesquita’s works drew upon geometrical composition, simplicity concentrating on the main form, making them modern and unique. His recurrent themes included people portraits, exotic animals, plants, and flowers. His life tragically ended in 1944 when he, together with his family, was deported to Auschwitz. Two years later, a retrospective exhibition was set up in his honor at Amsterdam’s Stedelijk Museum. We have curated some of the best Mesquita public domain works for you to download under the Creative Commons 0 license.
Higher resolutions with no attribution required can be downloaded: https://www.rawpixel.com/board/1297557/samuel-jessurun-de-mesquita