Dutch Design
View allAll Photos Tagged ontwerp
Ontwerp
Het Jachthuis is geïnspireerd op het Engelse country house. Voorbeelden van kenmerken die daar op wijzen zijn de speciale vertrekken voor ieder gezinslid, net als de bibliotheek, rookkamer, boudoirs en de biljartkamer. Hetzelfde geldt voor de v-vorm van het gebouw.
Andere kenmerken die het Jachthuis Sint Hubertus zo’n eigen en karakteristieke aanblik geven, zijn vooral afkomstig van de kenmerken van Berlages werk. Denk aan het werken met extreme geometrische precisie, natuursteenelementen, geglazuurde tegels, cassetteplafonds en geïntegreerde ‘toegepaste kunst’. Alles werd zo nauwkeurig als mogelijk vastgelegd, omdat in Berlages ogen iedere verstoring of concessie afbreuk zou doen aan het geheel. Omdat Berlage zo concessieloos mogelijk aan zijn idee wilde werken, waren er geregeld onenigheden tussen hem en zijn opdrachtgever Helene. Die onenigheden zorgden meermaals voor een aanzienlijke vertraging van het bouwproces.
In Berlages ogen zou iedere verstoring of concessie afbreuk doen aan het geheel
De karakteristieke toren van het Jachthuis past niet bij het genre van het Engelse Country House. Het is vooral een kenmerk van veel van Berlages gebouwen. De toren hoort ook bij de wens van het echtpaar Kröller-Müller om een weids uitzicht over de omgeving te hebben.
Het Jachthuis Sint Hubertus neemt een nogal uitzonderlijke plaats in binnen het oeuvre van Berlage. Waar hij doorgaans garant stond voor rationele, zakelijke ontwerpen, toonde hij met het Jachthuis juist een overdaad aan aandacht voor het ambacht van het ontwerpen. Het is één van de redenen waarom het Jachthuis in binnen- en buitenland groot aanzien geniet.
Waar Berlage doorgaans van opdrachtgevers alleen de opdracht kreeg voor het ontwerpen van een gebouw, ontwierp hij in het geval van het Jachthuis ook het complete interieur, tot zelfs het bestek aan toe. Ook de directe omgeving, een park met een flinke vijverpartij, ontwierp hij, net als een brug over een uitloper van die vijver. Het betekent dat het Jachthuis een zogenaamd Gesamtkunstwerk is.
De bouw van Jachthuis Sint Hubertus werd voltooid in 1920. Het echtpaar gebruikte het Jachthuis vanaf dat moment vooral als buitenverblijf. Pas in de laatste fase van hun leven woonden zij er permanent.
Kapel van circa 1880 naar ontwerp van E. Pelgrims, gerestaureerd in 1980. Gebouwd in opdracht van de eigenares van de in 1942 vernielde hertogse hoeve (1772). De huidige hoeve dateert van 1945.
Eenbeukige neogotische kapel van één travee met koor van één rechte travee en driezijdige sluiting, voorafgegaan door een lager, opengewerkt portaal; leien zadeldaken (nok loodrecht op en parallel aan de straat). Punt- en lijstgevels van baksteen en arduin, eerstgenoemde met aandak op schouderstukken, kruis of topversiering, laatstgenoemde met tandlijst; sierankers; gelede hoeksteunberen. Arduinen gevelplaat met inscriptie: "Komt tot mij, gij allen die belast en beladen zijt, want Ik zal u verkwikken".
Enkelvoudige en gekoppelde spitsbogige muuropeningen en oculi in geprofileerde bakstenen omlijsting. Houten deur met sierlijk smeedijzeren beslag.
Interieur: overwelving met houten kruis-, ton- en straalgewelven, bakstenen muren, zwartmarmeren vloer. Smeedijzeren koorhek; eenvoudig altaarblad op gepolychromeerde houten pijler; koorapsis met nis waarin gepolychromeerd Heilig Hartbeeld.
Deze foto is gemaakt in Nieuw Vennep.
Harp:
Brug in de Noordelijke Randweg bij Nieuw-Vennep over de Hoofdvaart.
De brug is 143 m lang. Lengte pyloon: 82 m.
Hiermee is het de grootste Calatravabrug in Haarlemmermeer.
Niet alleen de bovenkant van de brug maar ook de onderkant van de brug, is een mooie constructieve ontwerp van de architect.
This photo was taken in Nieuw Vennep.
Harp:
Bridge in the Northern Randweg near Nieuw-Vennep over the Hoofdvaart.
The bridge is 143 m long. Pylon length: 82 m.
This makes it the largest Calatrava bridge in Haarlemmermeer.
Not only the top of the bridge but also the bottom of the bridge is a beautiful structural design by the architect.
Begin 2025 kreeg ik de opdracht van de NVBS om een nieuw logo voor de vereniging te ontwerpen. Na een halve maand had ik het logo af waarna ik ineens te horen kreeg dat er ook meteen een andere reden achter het nieuwe logo zat: vanwege het 95-jarige jubileum van de NVBS wilde de vereniging een locomotief laten bestickeren, volledig in NVBS stijl. Daarbij hoorde ook een nieuw logo om verjonging en vernieuwing op te zoeken. Het logtype zou in de meest ideale weg een 17 of 1800 moeten worden. Na veel gesprekken en geregel werd uiteindelijk vastgesteld dat de 1831 van RFO, welke inmiddels al redelijk afgetakeld eruit zag, de loc zou worden. Nu zo'n 10 maanden verder kon op 12 december dan eindelijk het ontwerp bekend gemaakt worden: de NVBS 1931 volledig in het blauw met de leeftijd van de vereniging groot afgebeeld op de zijkant met aan de andere zijde groot het NVBS logo en op de neus het logo als 'schild'. Onder het rooster zijn alle belangrijkste treintypes van de Nederlandse spoorse geschiedenis weergegeven van oud naar nieuw.
Het mag vanzelfsprekend zijn dat ik onder andere vanwege mijn eigen werk groot op de locomotief hem heel graag snel wilde fotograferen. Natuurlijk moest werk ook nog even een weekje doorgaan waardoor ik de eerste ritten van de loc moest laten schieten en maar met trots naar de andere prachtige foto's keek die van de loc gemaakt waren. Op 24 december zo vlak voor kerst, leek daar dan toch eens verandering in te kunnen komen. Door de kou werd er erg zonnig weer voorspeld, daarbij kwam ook dat er een RFO trein uit Bad Bentheim aan het eind van de ochtend gepland stond richting de Kijfhoek. De 1831 stond sinds twee dagen ervoor in Bad Bentheim dus vermoedelijk zou hij die trein gaan rijden. Na een stek te hebben uitgekozen voor de trein, kwam ik aan in Notter om daar meteen een DBC 6400 mee te pakken met vier ketels. Helaas trok het uit het niets ineens helemaal dicht en kwam de 6400 dan ook in een fotowolk voorbij. Vlak daarna werd bekend dat de geplande RFO trein niet met de 1831, maar 1828 reed. Ondanks dat dat natuurlijk nog steeds een leuke loc is, was dit toch een domper. Ik besloot samen met de twee andere fotografen welke daar aanwezig waren om de handdoek in de ring te gooien.
Tijdens het inpakken werd echter ineens een tweede RFO trein gemeld. Hier zat wel de 1831 voor! Het betrof een schroottrein naar Kijfhoek Zuid. Aangezien Notter al kops begon te worden en de schaduwen de overhand namen, besloten we naar de Veenweg te Holten te rijden. Hier wisten we de 1828 zelfs nog op het laatste moment vast te leggen en een klein halfuur daarna dan ook de 1831, eindelijk! Hierna kon ik snel de volgende sprinter uit Holten halen (met dank aan de bekende chauffeur uit Rijssen!) om hem nog eens in te halen. Door de lage zonnestand en korte periode dat de zon scheen was mijn plan om voor het eerst Keverdijk op te zoeken. Ik moest wel flink doorfietsen, want de speling tussen aankomst met de fiets en doorkomst van de trein was maar twee minuten. De tegenwind leek het feestje te verpesten, maar uiteindelijk bleek ik inderdaad nog twee minuten tijd te hebben om me klaar te maken. Nadat ik mijn camera net gereedgemaakt had, kwam daar inderdaad RFO al tevoorschijn!
Het is 15:08 als de meest gefotografeerde trein van de dag, bestaande uit de RFO 1831 met een set bruine Eanos'en beladen met schroot de twee fotografen nabij Keverdijk als trein 42711 passeert richting Kijfhoek Zuid en later Roosendaal.
NB: achteraf is de neus wat extra opgelicht.
Qua ontwerp vind ik de Alsthom Prima lok een beetje de Dacia Logan onder de elektroloks. Maar deze met bloemen uitgedoste Fransman vind ik dan nog wel grappig. Hier bij passage langs Kaarst met een sleepje van vijf ketels.
Deutsch: die Alstom Prima Loks sind für mich ein bisschen die Dacia Logans unter den Elektroloks. Aber dieser mit Blumen beklebte Franzose gefällt mir dann doch noch. Auf diesem Bild hat die Lok fünf Kesselwagen am Haken bei der Durchtfahrt bei Kaarst.
Een paar dagen op vakantie geweest en eindelijk een keer foto's kunnen maken van dit prachtige Station.
Station Arnhem Centraal is het centraal station van de stad Arnhem, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Gelderland. Het station is een belangrijk knooppunt in Oost-Nederland en in het spoorwegverkeer met Düsseldorf (D), Utrecht, Zwolle, Nijmegen, Tiel en de Achterhoek. Bovendien is het een overstapknooppunt voor het stads- en streekvervoer in het midden van Gelderland. Het huidige stationsgebouw is het vierde station op die plaats. Dit gebouw, naar ontwerp van Ben van Berkel, werd in 2015 opgeleverd.
Please don't use my images on websites or any other media without asking for my written permission.
If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".
20210922-9408
Het monument is het ontwerp van Alex da Silva en staat op de Lloydkade in de wijk Lloydkwartier in het stadsdeel Delfshaven.
In de 17e tot de 19e eeuw werden er in het Lloydkwartier wapens, aardewerk en sterke drank verhandeld. Deze goederen werden naar Afrika verscheept, waar ze werden geruild voor slaven. Vervolgens brachten deze Rotterdamse schepen ze naar Suriname en de Nederlandse Antillen en daar te ruilen voor goederen als koffie en suiker die naar Rotterdam werden verscheept. In deze Trans-Atlantische slavenhandel speelde onder andere de firma Coopstad en Rochussen een rol en waren na de Middelburgsche Commercie Compagnie de grootste handelsmaatschappij van Nederland.
Anno 2013 wonen er in Rotterdam meer dan 80.000 nazaten van slaven.
Op 16 juni 2013 werd het Slavernijmonument onthuld. Op 1 juli 2015 was het precies 150 jaar geleden dat de slavernij in Nederland werd afgeschaft. De naastgelegen hogeschool STC-Group heeft het monument geadopteerd.
Het monument is gemaakt van cortenstaal en thermisch verzinkt staal en heeft een lengte van 900 centimeter, een hoogte van 450 centimeter en een breedte van 120 centimeter. De sculptuur heeft de vorm van een gestileerde schip, waar bovenop figuren hun vrijheid tegemoet dansen. Van de vier dansende slaven is de eerste nog volledig geketend en de laatste - al dansend - volledig losgebroken.
All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use or buy any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.
If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".
Żurawica - De locomotieven van de serie EP09 zijn naar mijn mening één van de fraaiste van Polen. Het hoekige 80'ies ontwerp spreekt me aan, in het moderne en frisse blauw van PKP Intercity. Het waren de eerste serie locomotieven die 160 km/h konden binnen Polen, om tussen Warszawa en Kraków over de CMK (Centralna Magistrala Kolejowa - Centrale Hoofdspoorlijn) treinen aan deze hogere snelheid te kunnen rijden. Tot die tijd werd met EP07 tot hoogstens 125 km/h gereden op de meeste treinen. Er waren slechts 4 locomotieven die daarvoor tot 160 km/h konden, zijnde de EP05. Eind jaren '00 zijn deze locomotieven, welke vanuit EU05 waren omgebouwd, buiten dienst genomen.
De vierassers vormen voor de IC-diensten een belangrijke tractievorm, gezien het lange tijd de enige locomotieven waren die de benodigde 160 km/h konden halen. Pas in 2008 zou er versterking komen, en wel in de vorm van de op de Oostenrijkse Taurus gebaseerde EU44. Deze locomotieven zouden met hun 10 stuks het internationale verkeer op zich nemen, om locomotiefwissels aan de grens te vermijden. Pas in 1998 is de laatste locomotief type EP09 afgeleverd, wat een levertijd van 12 jaar is voor de 47 stuks. Op de foto is de laatste van de hele serie te zien, de locomotief waarop de PKP alle eerder varianten op probeert aan te passen. Vanaf het begin van de productie werd het ontwerp constant aangepast, waardoor eigenlijk geen enkele locomotief hetzelfde is als de volgende. Het doet denken aan de Protos van Connexxion - inmiddels Keolis - waar ook de ene trein de andere zeker niet is. Inmiddels zijn de meeste locomotieven voorzien van een nieuw design op het front, waarbij de front- en sluitseinen gecombineerd zijn tot één unit. De oudere grote ronde lampen zijn vervangen voor modernere schijnwerpers die van ver al te zien zijn.
In oktober 2024 werd weeral een reisje ingepland naar het geliefde Polen. Als eerste werd een paar foto's van de net in dienst genomen SD85 ingepland, wat door mist helaas tot een enkele foto werd gereduceerd. De eerste echte dag zouden we echter volop zon gaan zien, waarop richting Przemyśl werd gereden. Iets ten noorden daarvan werd postgevat aan één van de weinige stations welke niet gemoderniseerd is. Toch doet Żurawica Rozrządowa - met de naam Rozrządowa zijnde rangeerterrein - de naam eer aan met ook vanuit Oekraïne enkele goederentreinen welke het station aandoen. Naast de 3 reizigerssporen zijn er vele andere sporen voor het goederenvervoer, het hele terrein is niet veel kleiner dan de Nederlandse Kijfhoek!
IC 13100 is op de foto bijna op de eindbestemming aangekomen. De locomotief is het hoofdonderwerp, en is dan ook in het fraaie najaarszonnetje afgebeeld op weg naar Przemyśl Główny vanuit de Poolse hoofdstad. Het zijn fraaie locomotieven, die ik tot nog toe veel te weinig op de foto heb!
Ontwerp van Dudok in Hilversum uit 1927. Een klein hofjesachtig complex van twintig woningen aan de Duivenstraat. De houten betimmering geeft het iets dorps. Bij de restauratie rond 2000 zijn de twintig kleine woningen 'herverkaveld' tot dertien grotere. Rijksmonument 407237 en 407330.
Deze foto is gemaakt bij de Rottemeren in Bleiswijk.
Het Bleiswijkse Verlaat is een schutsluis met puntdeuren tussen de Rottemeren en de Heulsloot bij Bleiswijk in de gemeente Lansingerland, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.
De sluis wordt niet meer bediend het ontwerp van de sluis is uit 1772.
De huidige sluis is in 1972 volledig gerestaureerd in 2015 is dit opnieuw gebeurd.
De schutlengte is 20 m, de wijdte 3 m en de drempeldiepte BP -1,20 m.
De sluis heeft nog de bouw van sluizen van vroeger tijden.
De sluismuren zijn niet gemetseld maar van hout.
De constructie is bovenlangs voorzien van houten jukken.
This photo was taken at the Rottemeren in Bleiswijk.
The Bleiswijkse Verlaat is a lock with pointed doors between the Rottemeren and the Heulsloot near Bleiswijk in the municipality of Lansingerland, in the Dutch province of South Holland.
The lock is no longer operated, the design of the lock dates from 1772.
The current lock was completely restored in 1972 and this was done again in 2015.
The lock length is 20 m, the width is 3 m and the threshold depth is BP -1.20 m.
The lock still has the construction of locks from earlier times.
The lock walls are not made of masonry, but of wood.
The construction is fitted with wooden beams at the top.
Het laatste ontwerp dat de Irakese meesterarchitecte Zaha Hadid zelf heeft gemaakt, voor haar veel te vroege dood in 2016. Om deze reden heet het plein voor dit gebouw het Zaha Hadidplein, ter ere van haar. Het glazen bouwwerk, dat zowel een schip als een diamant voorstelt, is gebouwd bovenop het oude havenhuis uit 1922.
Port Authority
The last design Iraqi master architect Zaha Hadid did herself, before her untimely death in 2016. Because of this, the square in front of the building was named the Zaha Hadidsquare in her honor. The glass structure, resembling both a ship and a diamond, is built on top of the old port building from 1922.
Het ontwerp van deze locomotief is gebaseerd op een standaardtype van MaK, de DE 1002. Voor de Nederlandse Spoorwegen werd op basis van dit type locomotief de serie 6400 ontwikkeld.De nummering bedroeg: 6401-6520. De locomotief is momenteel in dienst bij DB Cargo Nederland N.V.
In 1998 werd Siemens Schienenfahrzeugtechnik (SFT), voorheen Maschinenbau Kiel (MaK) in Kiel overgenomen.
Momenteel is Vossloh AG de management- en financiële holding van het internationaal actieve Vossloh-concern.
Het concern is gespecialiseerd in de spoor- en verkeerstechnologie.
Bron: Wikipedia.
Verdere info over dit type locomotief is te vinden via deze link:
Daf museum, Eindhoven
24 januari 2015
Een kleine goedkope auto voor iedereen
'N Klein goedkoop motor vir almal
Una piccola auto economica per tutti
En lille billig bil til alle
Ein kleines billiges Auto für alle
Malkara malmultekosta aŭto por ĉiuj
Une petite voiture bon marché pour tout le monde
Had als bijnaam 'de rijdende regenjas'.
Een bijzonder ontwerp, deze Tsjechische Tatra 87. Niet alleen vallen de drie grote koplampen op (alleen niet hier op deze foto), ook de aërodynamische 'vin van een vis' achterop is opmerkelijk te noemen. Dit laatste is een uitvinding van de Oostenrijker Hans Ledwinka, die in 1921 begon als technisch directeur bij zijn Tsjechische werkgever. Ook opmerkelijk: Ledwinka en Ferdinand Porsche waren goede collega's. Daardoor vermoedde Tatra dat Porsche zijn ontwerp van de Volkswagen Kever van hen heeft gekopieerd. Na een rechtszaak en na de oorlog gaf Volkswagen het toe dat de Kever invloeden van de Tatra had.
Dan nog wat feitjes over de 87: onder de kap lag een heuse V8-motor, wel met maar 85 pk. Tussen 1937 en 1950 (met een productiestop tijdens de Tweede Wereldoorlog) werden er 1752 geproduceerd. In Nederland werden er twaalf verkocht, waarvan er nu naar verluidt nog twee van over zijn. Eentje heeft een mooi plekje in het Louwman Museum.
Den Haag, Nederland
A special design, this Czech Tatra 87. Not only do the three large headlights stand out (only not in this picture), but also the aerodynamic 'fin of a fish' on the back is remarkable. This last thing is an invention by the Austrian Hans Ledwinka, who started in 1921 as technical director at his Czech employer. Also remarkable: Ledwinka and Ferdinand Porsche were good colleagues. Thereby Tatra suspected that Porsche copied his design of the Volkswagen Beetle from them. After a lawsuit and after the war, Volkswagen admitted that the Beetle had influences from the Tatra.
Then some other facts about the 87: under the hood was a real V8 engine, but with only 85 hp. Between 1937 and 1950 (with a production stop during the Second World War) 1752 were produced. Twelve were sold in the Netherlands, of which there are now reportedly two left. One has a nice spot in the Louwman Museum.
The Hague, The Netherlands
Een ontwerp van Dudok uit 1925 aan de Eikbosserweg in het zuiden van Hilversum. Kenmerkende details zijn de halfronde uitbouw rechts, de benadrukking van de ingang door de asymmetrische toren en het tegelpad in stroken ervoor.
Het was een christelijke school voor Uitgebreid Lager Onderwijs, gekoppeld aan een openbare kleuterschool, de Catharina van Rennesschool. Het gebouw is nu buitenschoolse opvang. Het scholencomplex is sinds 1991 Rijksmonument (nr. 407235).
Het Raadhuis in Hilversum (1931) is het hoogtepunt van het werk van Willem Marinus Dudok. Het is gebouwd in een parkachtige omgeving (een villawijk uit het einde van de 19e eeuw) op het voormalige landgoed “Den Witten Hull” dat in 1923 door de gemeente werd aangekocht.Na zijn aantreden in 1915 als directeur Publieke Werken van de gemeente Hilversum begon Dudok vrijwel direct met het maken van plannen voor een nieuw raadhuis, maar pas in 1928 (na 10 ontwerpen voor diverse locaties) werd er begonnen met de bouw van het definitieve ontwerp. Door de situering op een vrij terrein – zonder rooilijnen en beperking van de bouwhoogte – was Dudok ongebonden in zijn ontwerp. Het resultaat is een sculpturaal gebouw bestaande uit kubistische volumes en horizontale gevellijnen met een 48 meter hoge toren als culminatiepunt.
20150511-4870
De bekende Solex (Frans ontwerp) is van 1948 tot inde jaren 60 bij Van der Heem onder licentie geproduceerd. Bij de Van der Heem fabrieken zijn er na de oorlog zo'n 700.000 exemplaren van de band gerold. In 1965 zijn ze er mee gestopt.
In het atrium van het Haags Stadhuis is een kleine, hele interessante, expositie van Den Haag als Industriestad. Want wij leven hier niet alleen van ambtenaren en regeringen.
nl.wikipedia.org/wiki/Solex_(bromfiets)
Ontwerp iimmerman Pieter Noorwits,
samen met architect Bartholomeus van Bassen
nl.wikipedia.org/wiki/Nieuwe_Kerk_(Den_Haag)
Industrieel ontwerp
Sfeerhaven
Roosendaal
Noord Brabant
Nederland
19 maart 2021
Concept
Het concept Sfeerhaven staat voor creativiteit. Sfeerhaven is een samenwerking van verschillende ervaren ambachtslieden met hart voor hun vak. Timmermannen, interieurbouwers, stoffeerders, meubelmakers, metaalbewerkers, parketteurs, stukadoors, schilders, vormgevers, interieur stylisten en designers. Een plek waar creativiteit samenkomt, waar inspireren, creëren, realiseren en ontmoeten centraal staat. Een podium kunnen bieden en ze voortdurend uitdagen met als resultaat vernieuwende ideeën. Out of the box (buiten de doos) denken en het in the box uitvoeren. Op deze manier blijven we jou als klant verrassen. Je moet bij sfeerhaven de creativiteit kunnen ervaren.
Tekst; sfeerhaven.nl
PAPEKOP - Een aparte verschijning. Waar in het winterseizoen RailPromo en RailExperts nog concurreerden, wordt blijkbaar nu samengewerkt. Na de overname van de 9901 van Locon voorziet RailExperts nu de tractie van de Amsterdam Dinnertrain (voorheen Panorama Rail Restaurant). Ik ben heel erg benieuwd naar het ontstaan van deze constructie.
Hoe dan ook, het was vandaag bewolkt in deze regio, maar eind van de middag klaarde het toch behoorlijk op. Dat bood mij de mogelijkheid om even snel langs deze plek te rijden voor een plaatje van dit fijne treintje.
Hier zien we de bont gekleurde doch vrolijk ogende trein door de bocht bij Papekop rijden, als 33203 onderweg voor het bekende "rondje Randstad", via Gouda, Delft, Leiden, Haarlem en Amsterdam. Leuk, dat RailExperts-stickertje achterop de loc, maar de Locon huisstijl komt er nog steeds doorheen, dus ik heb de loc even gerebrand naar de huisstijl van de huidige eigenaar.
RailExperts: bij interesse in dit ontwerp in hoge resolutie mag er altijd gebeld worden. :-)
Ontwerp van Haagse kunstenaar Theo ten Have
locatie Malieveld/Koekampgebied
Broninfo en meer Wikopedia
Maze design by the architectural duo Gijs van Vaerenbergh.
Ontwerp doolhof door het architecten duo Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthe conçu par le duo d'architectes Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthentwurf des Architektenduos Gijs van Vaerenbergh.
Fiets,Spacelander. Ontwerper Ben Bowden, 1960,Nationaal Fietsmuseum Velorama,Nijmegen. Bike,Spacelander. Designer Ben Bowden, 1960, National Bicycle Museum Velorama, Nijmegen.
The British Ben Bowden (1906-1998) launched this striking, streamlined bicycle in 1960. Prototype had been developed 16 years earlier.
Spacelander responded to the growing fascination of space travel. Collector's item highly sought after.
De Brit Ben Bowden (1906-1998) lanceerde deze opvallende, gestroomlijnde fiet in 1960. Prototype was 16 jaar eerder ontwikkeld.
Spacelander speelde in op de groeiende fascinatie van de ruimtevaart. Verzamelobject zeer gewild.
Het asymmetrisch ontwerp van smalbek-G2000'en laat zich goed zien als er twee locs gekoppeld zijn. De 2101 en 2102 van Independent Rail Partner zijn getooid in de roze huisstijl van het bedrijf. Of was het andersom, en is het bedrijfslogo gewoon een afbeelding van één van deze locomotieven? Er scheen in ieder geval een fijn zonnetje op de locs, toen deze als een Happy Train stonden te wachten tot de kolentrein die opgehaald moest worden volledig beladen was.
Het Raadhuis in Hilversum (1931) is het hoogtepunt van het werk van Willem Marinus Dudok. Het is gebouwd in een parkachtige omgeving (een villawijk uit het einde van de 19e eeuw) op het voormalige landgoed “Den Witten Hull” dat in 1923 door de gemeente werd aangekocht.Na zijn aantreden in 1915 als directeur Publieke Werken van de gemeente Hilversum begon Dudok vrijwel direct met het maken van plannen voor een nieuw raadhuis, maar pas in 1928 (na 10 ontwerpen voor diverse locaties) werd er begonnen met de bouw van het definitieve ontwerp. Door de situering op een vrij terrein – zonder rooilijnen en beperking van de bouwhoogte – was Dudok ongebonden in zijn ontwerp. Het resultaat is een sculpturaal gebouw bestaande uit kubistische volumes en horizontale gevellijnen met een 48 meter hoge toren als culminatiepunt.
Bij het ontwerp van de eerste gelede trams van Freiburg im Breisgau borduurde men voort op de tweeassige Verbandstyp-wagens. In 1959 leverde de wagonfabriek Rastatt drie eenrichtingwagens waarvan de voorste wagenbak op een vast onderstel en de tweede opgelegde bak op een draaistel rustte. De destijds moderne trams kregen dezelfde naam als de sateliet waar de Sovjet Unie destijds wereldfaam mee verwierf; Spoetnik.
Hier zien we motorwagen 102 met een tweeassige Verbandstyp-bijwagen in het centrum van dit aardige stadje in het Zwarte Woud. Door de komst van nieuwe gelede achtassers gingen de drie buitenbeentjes in 1981 buitendienst. Ze stonden vele jaren ongebruikt in de remise. De 101 en 102 zijn uiteindelijk in 1995 gesloopt. De 103 is als museumwagen bewaard gebleven.
De open goten zijn karakteristiek voor Freiburg. Het is leuk in het straatbeeld maar als je er niet op bedacht bent haal je binnen de kortste keren een paar natte sokken. In dat ongelukkige geval zijn er genoeg winkels bij de hand om een droog paar aan te schaffen...
Bekijk mijn fotoalbum in de klassieke versie.
The Hague. Design museum. Model engine. The design is streamlined. Den Haag. Design museum. Model motor. De vormgeving is gestroomlijnd.
Characteristics:
Technique, streamline, design, inspiration, design, unique, history, spectacular, models (eg vehicles, ).
Kenmerken: Techniek,stroomlijn,vormgeving,inspiratie,ontwerp,unieke,geschiedenis,spectaculaire ,modellen (bijv. voertuigen).
Maze design by the architectural duo Gijs van Vaerenbergh.
Ontwerp doolhof door het architecten duo Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthe conçu par le duo d'architectes Gijs van Vaerenbergh.
Labyrinthentwurf des Architektenduos Gijs van Vaerenbergh.
Alle foto's zijn exclusief eigendom van GreatPicture en zijn auteursrechtelijk beschermd.
Please do not use this image on websites, blogs or other media without my permission.
Een ontwerp van Berlage, gerealiseerd in 1903 als nieuwe oeververbinding tussen de stadsuitbreiding in Zuid (de Pijp) en het Weesperpoortstation. In de jaren '80 is de brug wegens slijtage en verzakking compleet vernieuwd met behoud van het aanzien uit Berlage's tijd.
In het verlengde van de Amstel de torens van de Zuiderkerk en de Oude Kerk. Op de kleppen van de dubbele basculebrug rijdt de historische enkelgelede wagen van de museumtramlijn
The 'New Amstel bridge' in Amsterdam, designed by Berlage and completed in 1903 as a new connection between Ceintuurbaan and a major railway station (not existing anymore) on the other bank of river Amstel. The bridge was completely renewed in the 1980s, keeping the characteristic design of its architect.
The steeples of Zuiderkerk and Oude Kerk can be seen in the distance in line with the river. The heritage articulated tram of the museum line is just passing by on the double bascule part of the bridge
De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.
Historiek
Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.
In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.
Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.
Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.
De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.
Beschrijving
Grafkapel priester Poppe
De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.
De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.
De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.
De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.
Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.
Interieur
Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".
Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".
Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.
De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.
Pius X-domein
Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).
De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.