View allAll Photos Tagged arachthos
The Bridge of Arta (Greek: Γεφύρι της Άρτας) is a stone bridge that crosses the Arachthos river (Άραχθος) in the west of the city of Arta (Άρτα) in Greece.
www.youtube.com/watch?v=fFGozbEk_tU (Ask the Mountains - Vangelis)
------------------------------------------------------------------------------------------
Pramanta is built on an altitude of 840m at the foot of Strogoula , the most imposing peak of Tzoumerka (Athamanian Mountains), in central Pindos. The adjacent settlements Tsopelas and Christoi are the first settlements of Pramanta citizens at River Arachthos. The village was developed in the mid 15th century by settlers and farmers and later by refugees who were persecuted mainly from Epirus and took refuge there because of the inaccessible area. Today there are many services available in the village like health center, schools, library, shops, restaurants, bars and accommodation. The natural beauties, the hospitality and tourist infrastructure make it a wonderful destination all year round.
The area of Tzoumerka is full of trees, and its flora and fauna are particularly rich. There, you can also find the River Arachthos and its tributary, the Kalarytikos. There are also several tributaries of Acheloos and Arahthos that derive from Athamanian Mountains. Near the rivers of the region, one can find many alternative tourism agencies that are actively offering some of the finest rafting and kayak trips in Greece.
Τα Πράμαντα είναι κτισμένα αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 840μ στους πρόποδες της Στρογγούλας της πιο επιβλητική κορυφής των Τζουμέρκων (Αθαμανικά όρη )στην κεντρική Πίνδο.Οι παρακείμενοι συνοικισμοί Τσόπελας και Χριστοί αποτελούν τους πρώτους οικισμούς των Πραμαντιωτών στον ποταμό Άραχθο. Το χωριό αναπτύχθηκε στα μέσα του 15ου αιώνα από μέτοικους κτηνοτρόφους και αργότερα από φυγάδες καταδιωκόμενους κυρίως από την Ήπειρο, που βρήκαν εκεί καταφύγιο λόγω του δυσπρόσιτου της περιοχής. Σήμερα στο χωριό λειτουργούν πολλές υπηρεσίες, κέντρο υγείας, σχολεία, δανειστική βιβλιοθήκη, καταστήματα, ταβέρνες, μπαρ και καταλύματα. Οι φυσικές ομορφιές , η φιλοξενία των κατοίκων και η τουριστική υποδομή αποτελούν εναν θαυμάσιο προορισμό όλες τις εποχές του έτους.
Η ευρύτερη περιοχή των Τζουμέρκων είναι γεμάτη δάση, ενώ ιδιαίτερα πλούσια είναι η χλωρίδα και η πανίδα της. Εκεί βρίσκεται και ο ποταμός Άραχθος, καθώς και ο παραπόταμός του, ο Καλαρύτικος. Από τα Αθαμανικά Όρη πηγάζουν επίσης αρκετοί παραπόταμοι του Αχελώου και του Άραχθου. Κοντά στα ποτάμια της περιοχής, δραστηριοποιούνται πολλά γραφεία εναλλακτικού τουρισμού προσφέροντας μερικές από τις ωραιότερες διαδρομές rafting και kayak στην Ελλάδα.
#wu_greece #greecegram #great_captures_greece #oldbrigde #stonebrigde #old #stone #historical #ancient #nature #discaver #brigde #naturephotography #photography #travel #travelphotography #travelgram #travel #river #arachthos #arta #epirus #architecturephotography #archtecture #greece #ig_greece
It is a 19th-century stone one-arch bridge in Greece that collapsed during the floods of 1 February 2015, and rebuilt in 2020. With its arch of 40 metres width and 17.61 m height, it was the largest one-arch bridge in Greece and the Balkans, and the third largest one-arch stone bridge in Europe. It was considered "one of the most difficult, single-arch bridges to construct."
The bridge was built upon the order of Ottoman Sultan Abdelaziz and was completed in 1866 under the supervision of the famous local builder Kostas Bakes from the nearby village Pramanta. Two previous attempts by other builders in 1860 and 1863 had proven unsuccessful, with the bridge collapsing during construction (in 1863 it collapsed on the very day of its inauguration). The cost of construction, 180,000 kuruş, was covered by the local communities and the rich merchant Ioannis Loulis.
My Board "Tsoukas Monastery" on gettyimages
My photos for sale on gettyimages
Album
Ιερά Μονή Τσούκας Ελληνικό Ιωαννίνων Holy Monastery Virgin Mary Tsoukas Helliniko Ioannina
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon
Η Μονή Τσούκας, αφιερωμένη στο Γενέθλιο της Θεοτόκου βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο, σε υψόμετρο 760 μέτρων, κοντά στην κοινότητα Ελληνικό(Λοζέτσο) στη Δημοτική Ενότητα Κατσανοχωρίων.
Σύμφωνα με την παράδοση το μοναστήρι ιδρύθηκε στα 1190 από τον αυτοκράτορα Ισαάκιο Β’ Άγγελο, καταστράφηκε το 1736 και ανακαινίσθηκε το 1779.
Η Ιερά Μονή Τσούκας είναι το μεγαλύτερο προσκύνημα του νομού Ιωαννίνων και το πανηγύρι της στις 8 Σεπτεμβρίου συγκεντρώνει σημαντικό αριθμό προσκυνητών. Γνώρισε μεγάλη ακμή την εποχή του Δεσποτάτου της Ηπείρου και έγινε κέντρο θρησκευτικό και εθνικό (το 1821 και σε όλους τους εθνικούς αγώνες, ήταν καταφύγιο των επαναστατημένων ραγιάδων).
Η παράδοση αναφέρει ότι στο βράχο Τσούκα βρέθηκε μία εικόνα της Παναγίας και οι Λοζετσινοί, δηλαδή οι κάτοικοι του Ελληνικού, έκτισαν ένα εκκλησάκι στο λόφο της Αγ. Μαρίνας και την τοποθέτησαν στο εσωτερικό του. Η εικόνα όμως κάθε βράδυ μεταφερόταν στην Τσούκα υποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό την τοποθεσία ανέγερσης του Μοναστηριού. Πήρε το όνομά της από την κορυφή του λόφου που είναι χτισμένη, καθώς «Τσιούκα Ανάλτα» στα βλάχικα σημαίνει «υψηλή κορυφή».
Η Μονή έχει φρουριακό χαρακτήρα. Η είσοδος στον υψηλό περίβολο κοσμείται με λιθανάγλυφα. Κελιά υπάρχουν στη νοτιοδυτική και βόρεια πλευρά (στο μεγαλύτερο μέρος τους κτίσματα του 18ου-19ου αι.), τα οποία έχουν αναστηλωθεί τα τελευταία χρόνια. Μία στέρνα με στέγαστρο βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του καθολικού. Το ηπειρώτικο έθιμο «θέλει», μετά από τάμα, η εκκλησία να «ζώνεται», με κερί.΄Ετσι το κακό «ξορκίζεται» και η υγεία, η ευημερία, και η ευτεκνία της οικογένειας «προστατεύεται»…Το λιθόκτιστο κωδωνοστάσιο είναι του 1866, σύμφωνα με την επιγραφή που φέρει.
Το καθολικό κτίστηκε πιθανόν στα τέλη του 17ου αι., στον αθωνίτικο τύπο (μονόχωρος ναός με χορούς) με προστώο δυτικά. Στο εσωτερικό επιγραφή στο υπέρθυρο (σήμερα δε διακρίνεται) αναφέρει ότι ο ναός "ιστορήθη" με δαπάνη του κτήτορα Αλεξίου Παπαϊωάννου και "εχρυσώθη" το 1779 από τον Αθ. Ιωάννου, ιερέα από το Καπέσοβο. Οι τοιχογραφίες έχουν καλυφθεί από την αιθάλη, διακρίνονται όμως τα ανάγλυφα φωτοστέφανα των μορφών. Το αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού χρονολογείται τον 18ο αι. και φέρει έξεργο φυτικό διάκοσμο.
Στη νότια πλευρά της Μονής κοντά στην ανατολική είσοδο υπάρχει το παρεκκλήσι της Παναγίας, που υπέστη σημαντικές καταστροφές από πυρκαγιά.
Σύμφωνα με τον ποιητή Κ. Κρυστάλλη το μοναστήρι ήταν φημισμένο για το ιαματικό του νερό.
Στο πίσω μέρος της μονής ο επισκέπτης και προσκυνητής της μονής μπορεί να θαυμάσει τη χαράδρα του Αράχθου ποταμού που έχει χαρακτηριστεί ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Η θέα από εκεί είναι απλά μαγευτική.
The Tsoukas Monastery is the largest pilgrimage of the prefecture of Ioannina and its feast on September 8 gathers a considerable number of pilgrims. He met great prosperity at the time of the Despotate of Epirus and became a religious and national center (in 1821 and in all the national struggles, he was a refuge of the rebellious ragas).
Tradition says that a picture of Panagia was found on the Tsouka rock and the Lozetsans, the inhabitants of Elliniko, built a chapel on the hill of Ag. Marina and placed it inside. The image, however, was transported to Tsouka every night, thus indicating the location of the monastery's erection. It took its name from the top of the hill that is built, as "Tsukaka Antalta" in the Vlach means "high peak".
The monastery has a fortress character. Entrance to the high enclosure is adorned with stone relief. Cells exist on the southwest and northern side (mostly buildings from the 18th-19th century), which have been restored in recent years. A shed with a shelter is located on the southwest side of the katholikon. The Epirus custom "wants", after a tune, the church to be "worn out" with a candle. So the evil is "exhausted" and the health, prosperity and welfare of the family "protected" ... The stone-built bell tower is of 1866 , according to the inscription it carries.
The katholikon was probably built at the end of the 17th century, in the Athonite press (a one-room temple with dances) with a portico west. Inside the inscription on the lintel (today not distinguished) states that the temple was "preserved" at the expense of the founder Alexios Papaioannou and was "golden" in 1779 by Athanasios Ioannou, a priest from Kapesovo. The frescoes have been covered with soot, but the reliefs of the figures are distinguished. The remarkable wood-carved temple of the temple dates back to the 18th century. and carries an elaborate floral decoration.
On the southern side of the monastery, near the eastern entrance, there is the chapel of the Virgin Mary, which suffered major fire damage.
According to poet K. Crystalli the monastery was famous for its healing water.
At the back of the monastery, the visitor and pilgrim of the monastery can admire the Arachthos River ravine, which has been described as a landscape of a special natural beauty. The view from there is simply magnificent.
My Board "Tsoukas Monastery" on gettyimages
My board “Portrait and people” on Getty Images
My photos for sale on gettyimages
Album
Ιερά Μονή Τσούκας Ελληνικό Ιωαννίνων Holy Monastery Virgin Mary Tsoukas Helliniko Ioannina
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon
Η Ιερά Μονή Τσούκας, αφιερωμένη στο Γενέθλιο της Θεοτόκου βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο, σε υψόμετρο 760 μέτρων, κοντά στην κοινότητα Ελληνικό(Λοζέτσο) στη Δημοτική Ενότητα Κατσανοχωρίων.
Σύμφωνα με την παράδοση το μοναστήρι ιδρύθηκε στα 1190 από τον αυτοκράτορα Ισαάκιο Β’ Άγγελο, καταστράφηκε το 1736 και ανακαινίσθηκε το 1779.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο προσκύνημα του νομού Ιωαννίνων και το πανηγύρι της στις 8 Σεπτεμβρίου συγκεντρώνει σημαντικό αριθμό προσκυνητών. Γνώρισε μεγάλη ακμή την εποχή του Δεσποτάτου της Ηπείρου και έγινε κέντρο θρησκευτικό και εθνικό (το 1821 και σε όλους τους εθνικούς αγώνες, ήταν καταφύγιο των επαναστατημένων ραγιάδων).
Η παράδοση αναφέρει ότι στο βράχο Τσούκα βρέθηκε μία εικόνα της Παναγίας και οι Λοζετσινοί, δηλαδή οι κάτοικοι του Ελληνικού, έκτισαν ένα εκκλησάκι στο λόφο της Αγ. Μαρίνας και την τοποθέτησαν στο εσωτερικό του. Η εικόνα όμως κάθε βράδυ μεταφερόταν στην Τσούκα υποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό την τοποθεσία ανέγερσης του Μοναστηριού. Πήρε το όνομά της από την κορυφή του λόφου που είναι χτισμένη, καθώς «Τσιούκα Ανάλτα» στα βλάχικα σημαίνει «υψηλή κορυφή».
Η Μονή έχει φρουριακό χαρακτήρα. Η είσοδος στον υψηλό περίβολο κοσμείται με λιθανάγλυφα. Κελιά υπάρχουν στη νοτιοδυτική και βόρεια πλευρά (στο μεγαλύτερο μέρος τους κτίσματα του 18ου-19ου αι.), τα οποία έχουν αναστηλωθεί τα τελευταία χρόνια. Μία στέρνα με στέγαστρο βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του καθολικού. Το ηπειρώτικο έθιμο «θέλει», μετά από τάμα, η εκκλησία να «ζώνεται», με κερί.΄Ετσι το κακό «ξορκίζεται» και η υγεία, η ευημερία, και η ευτεκνία της οικογένειας «προστατεύεται»…Το λιθόκτιστο κωδωνοστάσιο είναι του 1866, σύμφωνα με την επιγραφή που φέρει.
Το καθολικό κτίστηκε πιθανόν στα τέλη του 17ου αι., στον αθωνίτικο τύπο (μονόχωρος ναός με χορούς) με προστώο δυτικά. Στο εσωτερικό επιγραφή στο υπέρθυρο (σήμερα δε διακρίνεται) αναφέρει ότι ο ναός "ιστορήθη" με δαπάνη του κτήτορα Αλεξίου Παπαϊωάννου και "εχρυσώθη" το 1779 από τον Αθ. Ιωάννου, ιερέα από το Καπέσοβο. Οι τοιχογραφίες έχουν καλυφθεί από την αιθάλη, διακρίνονται όμως τα ανάγλυφα φωτοστέφανα των μορφών. Το αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού χρονολογείται τον 18ο αι. και φέρει έξεργο φυτικό διάκοσμο.
Στη νότια πλευρά της Μονής κοντά στην ανατολική είσοδο υπάρχει το παρεκκλήσι της Παναγίας, που υπέστη σημαντικές καταστροφές από πυρκαγιά.
Σύμφωνα με τον ποιητή Κ. Κρυστάλλη το μοναστήρι ήταν φημισμένο για το ιαματικό του νερό.
Στο πίσω μέρος της μονής ο επισκέπτης και προσκυνητής της μονής μπορεί να θαυμάσει τη χαράδρα του Αράχθου ποταμού που έχει χαρακτηριστεί ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Η θέα από εκεί είναι απλά μαγευτική.
The Tsoukas Monastery is the largest pilgrimage of the prefecture of Ioannina and its feast on September 8 gathers a considerable number of pilgrims. He met great prosperity at the time of the Despotate of Epirus and became a religious and national center (in 1821 and in all the national struggles, he was a refuge of the rebellious ragas).
Tradition says that a picture of Panagia was found on the Tsouka rock and the Lozetsans, the inhabitants of Elliniko, built a chapel on the hill of Ag. Marina and placed it inside. The image, however, was transported to Tsouka every night, thus indicating the location of the monastery's erection. It took its name from the top of the hill that is built, as "Tsukaka Antalta" in the Vlach means "high peak".
The monastery has a fortress character. Entrance to the high enclosure is adorned with stone relief. Cells exist on the southwest and northern side (mostly buildings from the 18th-19th century), which have been restored in recent years. A shed with a shelter is located on the southwest side of the katholikon. The Epirus custom "wants", after a tune, the church to be "worn out" with a candle. So the evil is "exhausted" and the health, prosperity and welfare of the family "protected" ... The stone-built bell tower is of 1866 , according to the inscription it carries.
The katholikon was probably built at the end of the 17th century, in the Athonite press (a one-room temple with dances) with a portico west. Inside the inscription on the lintel (today not distinguished) states that the temple was "preserved" at the expense of the founder Alexios Papaioannou and was "golden" in 1779 by Athanasios Ioannou, a priest from Kapesovo. The frescoes have been covered with soot, but the reliefs of the figures are distinguished. The remarkable wood-carved temple of the temple dates back to the 18th century. and carries an elaborate floral decoration.
On the southern side of the monastery, near the eastern entrance, there is the chapel of the Virgin Mary, which suffered major fire damage.
According to poet K. Crystalli the monastery was famous for its healing water.
At the back of the monastery, the visitor and pilgrim of the monastery can admire the Arachthos River ravine, which has been described as a landscape of a special natural beauty. The view from there is simply magnificent.
My Board "Tsoukas Monastery" on gettyimages
My photos for sale on gettyimages
Album
Ιερά Μονή Τσούκας Ελληνικό Ιωαννίνων Holy Monastery Virgin Mary Tsoukas Helliniko Ioannina
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon
Η Μονή Τσούκας, αφιερωμένη στο Γενέθλιο της Θεοτόκου βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο, σε υψόμετρο 760 μέτρων, κοντά στην κοινότητα Ελληνικό(Λοζέτσο) στη Δημοτική Ενότητα Κατσανοχωρίων.
Σύμφωνα με την παράδοση το μοναστήρι ιδρύθηκε στα 1190 από τον αυτοκράτορα Ισαάκιο Β’ Άγγελο, καταστράφηκε το 1736 και ανακαινίσθηκε το 1779.
Η Ιερά Μονή Τσούκας είναι το μεγαλύτερο προσκύνημα του νομού Ιωαννίνων και το πανηγύρι της στις 8 Σεπτεμβρίου συγκεντρώνει σημαντικό αριθμό προσκυνητών. Γνώρισε μεγάλη ακμή την εποχή του Δεσποτάτου της Ηπείρου και έγινε κέντρο θρησκευτικό και εθνικό (το 1821 και σε όλους τους εθνικούς αγώνες, ήταν καταφύγιο των επαναστατημένων ραγιάδων).
Η παράδοση αναφέρει ότι στο βράχο Τσούκα βρέθηκε μία εικόνα της Παναγίας και οι Λοζετσινοί, δηλαδή οι κάτοικοι του Ελληνικού, έκτισαν ένα εκκλησάκι στο λόφο της Αγ. Μαρίνας και την τοποθέτησαν στο εσωτερικό του. Η εικόνα όμως κάθε βράδυ μεταφερόταν στην Τσούκα υποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό την τοποθεσία ανέγερσης του Μοναστηριού. Πήρε το όνομά της από την κορυφή του λόφου που είναι χτισμένη, καθώς «Τσιούκα Ανάλτα» στα βλάχικα σημαίνει «υψηλή κορυφή».
Η Μονή έχει φρουριακό χαρακτήρα. Η είσοδος στον υψηλό περίβολο κοσμείται με λιθανάγλυφα. Κελιά υπάρχουν στη νοτιοδυτική και βόρεια πλευρά (στο μεγαλύτερο μέρος τους κτίσματα του 18ου-19ου αι.), τα οποία έχουν αναστηλωθεί τα τελευταία χρόνια. Μία στέρνα με στέγαστρο βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του καθολικού. Το ηπειρώτικο έθιμο «θέλει», μετά από τάμα, η εκκλησία να «ζώνεται», με κερί.΄Ετσι το κακό «ξορκίζεται» και η υγεία, η ευημερία, και η ευτεκνία της οικογένειας «προστατεύεται»…Το λιθόκτιστο κωδωνοστάσιο είναι του 1866, σύμφωνα με την επιγραφή που φέρει.
Το καθολικό κτίστηκε πιθανόν στα τέλη του 17ου αι., στον αθωνίτικο τύπο (μονόχωρος ναός με χορούς) με προστώο δυτικά. Στο εσωτερικό επιγραφή στο υπέρθυρο (σήμερα δε διακρίνεται) αναφέρει ότι ο ναός "ιστορήθη" με δαπάνη του κτήτορα Αλεξίου Παπαϊωάννου και "εχρυσώθη" το 1779 από τον Αθ. Ιωάννου, ιερέα από το Καπέσοβο. Οι τοιχογραφίες έχουν καλυφθεί από την αιθάλη, διακρίνονται όμως τα ανάγλυφα φωτοστέφανα των μορφών. Το αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού χρονολογείται τον 18ο αι. και φέρει έξεργο φυτικό διάκοσμο.
Στη νότια πλευρά της Μονής κοντά στην ανατολική είσοδο υπάρχει το παρεκκλήσι της Παναγίας, που υπέστη σημαντικές καταστροφές από πυρκαγιά.
Σύμφωνα με τον ποιητή Κ. Κρυστάλλη το μοναστήρι ήταν φημισμένο για το ιαματικό του νερό.
Στο πίσω μέρος της μονής ο επισκέπτης και προσκυνητής της μονής μπορεί να θαυμάσει τη χαράδρα του Αράχθου ποταμού που έχει χαρακτηριστεί ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Η θέα από εκεί είναι απλά μαγευτική.
The Tsoukas Monastery is the largest pilgrimage of the prefecture of Ioannina and its feast on September 8 gathers a considerable number of pilgrims. He met great prosperity at the time of the Despotate of Epirus and became a religious and national center (in 1821 and in all the national struggles, he was a refuge of the rebellious ragas).
Tradition says that a picture of Panagia was found on the Tsouka rock and the Lozetsans, the inhabitants of Elliniko, built a chapel on the hill of Ag. Marina and placed it inside. The image, however, was transported to Tsouka every night, thus indicating the location of the monastery's erection. It took its name from the top of the hill that is built, as "Tsukaka Antalta" in the Vlach means "high peak".
The monastery has a fortress character. Entrance to the high enclosure is adorned with stone relief. Cells exist on the southwest and northern side (mostly buildings from the 18th-19th century), which have been restored in recent years. A shed with a shelter is located on the southwest side of the katholikon. The Epirus custom "wants", after a tune, the church to be "worn out" with a candle. So the evil is "exhausted" and the health, prosperity and welfare of the family "protected" ... The stone-built bell tower is of 1866 , according to the inscription it carries.
The katholikon was probably built at the end of the 17th century, in the Athonite press (a one-room temple with dances) with a portico west. Inside the inscription on the lintel (today not distinguished) states that the temple was "preserved" at the expense of the founder Alexios Papaioannou and was "golden" in 1779 by Athanasios Ioannou, a priest from Kapesovo. The frescoes have been covered with soot, but the reliefs of the figures are distinguished. The remarkable wood-carved temple of the temple dates back to the 18th century. and carries an elaborate floral decoration.
On the southern side of the monastery, near the eastern entrance, there is the chapel of the Virgin Mary, which suffered major fire damage.
According to poet K. Crystalli the monastery was famous for its healing water.
At the back of the monastery, the visitor and pilgrim of the monastery can admire the Arachthos River ravine, which has been described as a landscape of a special natural beauty. The view from there is simply magnificent.
Το γεφύρι της Πλάκας / The historical bridge of Plaka The bridge of Plaka at River Arachthos
Copyright - All images are copyright © protected. All Rights Reserved. Copying, altering, displaying or redistribution of any of these images without written permission from the artist is strictly prohibited
The Bridge of Arta is a stone bridge that crosses the Arachthos river in the west of the city of Arta in Greece. It has been rebuilt many times over the centuries, starting with Roman or perhaps older foundations; the current bridge is probably a 17th-century Ottoman construction.
The Bridge of Arta is a stone bridge that crosses the Arachthos river in the west of the city of Arta in Greece. It has been rebuilt many times over the centuries, starting with Roman or perhaps older foundations; the current bridge is probably a 17th-century Ottoman construction.
The folk ballad "The Bridge of Arta" tells a story of human sacrifice during its building. From the ballad, a number of Greek proverbs and customary expressions arose, associated with interminable delays, as in the text of the ballad: "All day they were building it, and in the night it would collapse."
My Board "Tsoukas Monastery" on gettyimages
My photos for sale on gettyimages
Album
Ιερά Μονή Τσούκας Ελληνικό Ιωαννίνων Holy Monastery Virgin Mary Tsoukas Helliniko Ioannina
on my blog ΛΟΓΕΙΚΩΝ Logicon
Η Μονή Τσούκας, αφιερωμένη στο Γενέθλιο της Θεοτόκου βρίσκεται στον ομώνυμο λόφο, σε υψόμετρο 760 μέτρων, κοντά στην κοινότητα Ελληνικό(Λοζέτσο) στη Δημοτική Ενότητα Κατσανοχωρίων.
Σύμφωνα με την παράδοση το μοναστήρι ιδρύθηκε στα 1190 από τον αυτοκράτορα Ισαάκιο Β’ Άγγελο, καταστράφηκε το 1736 και ανακαινίσθηκε το 1779.
Η Ιερά Μονή Τσούκας είναι το μεγαλύτερο προσκύνημα του νομού Ιωαννίνων και το πανηγύρι της στις 8 Σεπτεμβρίου συγκεντρώνει σημαντικό αριθμό προσκυνητών. Γνώρισε μεγάλη ακμή την εποχή του Δεσποτάτου της Ηπείρου και έγινε κέντρο θρησκευτικό και εθνικό (το 1821 και σε όλους τους εθνικούς αγώνες, ήταν καταφύγιο των επαναστατημένων ραγιάδων).
Η παράδοση αναφέρει ότι στο βράχο Τσούκα βρέθηκε μία εικόνα της Παναγίας και οι Λοζετσινοί, δηλαδή οι κάτοικοι του Ελληνικού, έκτισαν ένα εκκλησάκι στο λόφο της Αγ. Μαρίνας και την τοποθέτησαν στο εσωτερικό του. Η εικόνα όμως κάθε βράδυ μεταφερόταν στην Τσούκα υποδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό την τοποθεσία ανέγερσης του Μοναστηριού. Πήρε το όνομά της από την κορυφή του λόφου που είναι χτισμένη, καθώς «Τσιούκα Ανάλτα» στα βλάχικα σημαίνει «υψηλή κορυφή».
Η Μονή έχει φρουριακό χαρακτήρα. Η είσοδος στον υψηλό περίβολο κοσμείται με λιθανάγλυφα. Κελιά υπάρχουν στη νοτιοδυτική και βόρεια πλευρά (στο μεγαλύτερο μέρος τους κτίσματα του 18ου-19ου αι.), τα οποία έχουν αναστηλωθεί τα τελευταία χρόνια. Μία στέρνα με στέγαστρο βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του καθολικού. Το ηπειρώτικο έθιμο «θέλει», μετά από τάμα, η εκκλησία να «ζώνεται», με κερί.΄Ετσι το κακό «ξορκίζεται» και η υγεία, η ευημερία, και η ευτεκνία της οικογένειας «προστατεύεται»…Το λιθόκτιστο κωδωνοστάσιο είναι του 1866, σύμφωνα με την επιγραφή που φέρει.
Το καθολικό κτίστηκε πιθανόν στα τέλη του 17ου αι., στον αθωνίτικο τύπο (μονόχωρος ναός με χορούς) με προστώο δυτικά. Στο εσωτερικό επιγραφή στο υπέρθυρο (σήμερα δε διακρίνεται) αναφέρει ότι ο ναός "ιστορήθη" με δαπάνη του κτήτορα Αλεξίου Παπαϊωάννου και "εχρυσώθη" το 1779 από τον Αθ. Ιωάννου, ιερέα από το Καπέσοβο. Οι τοιχογραφίες έχουν καλυφθεί από την αιθάλη, διακρίνονται όμως τα ανάγλυφα φωτοστέφανα των μορφών. Το αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού χρονολογείται τον 18ο αι. και φέρει έξεργο φυτικό διάκοσμο.
Στη νότια πλευρά της Μονής κοντά στην ανατολική είσοδο υπάρχει το παρεκκλήσι της Παναγίας, που υπέστη σημαντικές καταστροφές από πυρκαγιά.
Σύμφωνα με τον ποιητή Κ. Κρυστάλλη το μοναστήρι ήταν φημισμένο για το ιαματικό του νερό.
Στο πίσω μέρος της μονής ο επισκέπτης και προσκυνητής της μονής μπορεί να θαυμάσει τη χαράδρα του Αράχθου ποταμού που έχει χαρακτηριστεί ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Η θέα από εκεί είναι απλά μαγευτική.
The Tsoukas Monastery is the largest pilgrimage of the prefecture of Ioannina and its feast on September 8 gathers a considerable number of pilgrims. He met great prosperity at the time of the Despotate of Epirus and became a religious and national center (in 1821 and in all the national struggles, he was a refuge of the rebellious ragas).
Tradition says that a picture of Panagia was found on the Tsouka rock and the Lozetsans, the inhabitants of Elliniko, built a chapel on the hill of Ag. Marina and placed it inside. The image, however, was transported to Tsouka every night, thus indicating the location of the monastery's erection. It took its name from the top of the hill that is built, as "Tsukaka Antalta" in the Vlach means "high peak".
The monastery has a fortress character. Entrance to the high enclosure is adorned with stone relief. Cells exist on the southwest and northern side (mostly buildings from the 18th-19th century), which have been restored in recent years. A shed with a shelter is located on the southwest side of the katholikon. The Epirus custom "wants", after a tune, the church to be "worn out" with a candle. So the evil is "exhausted" and the health, prosperity and welfare of the family "protected" ... The stone-built bell tower is of 1866 , according to the inscription it carries.
The katholikon was probably built at the end of the 17th century, in the Athonite press (a one-room temple with dances) with a portico west. Inside the inscription on the lintel (today not distinguished) states that the temple was "preserved" at the expense of the founder Alexios Papaioannou and was "golden" in 1779 by Athanasios Ioannou, a priest from Kapesovo. The frescoes have been covered with soot, but the reliefs of the figures are distinguished. The remarkable wood-carved temple of the temple dates back to the 18th century. and carries an elaborate floral decoration.
On the southern side of the monastery, near the eastern entrance, there is the chapel of the Virgin Mary, which suffered major fire damage.
According to poet K. Crystalli the monastery was famous for its healing water.
At the back of the monastery, the visitor and pilgrim of the monastery can admire the Arachthos River ravine, which has been described as a landscape of a special natural beauty. The view from there is simply magnificent.
Kalarites (Καλαρίτες), Tzoumerka (Τζουμέρκων), Epire (Epirus, Ήπειρος), Grèce (Greece, Ελλάδα)
greekcitytimes.com/2017/02/28/napoleon-the-great-and-his-...
DSC_0351
Το γεφύρι της Κούρτιας βρίσκεται νότια της Μονής Βουτσάς, ανάμεσα στα χωριά Γρεβενίτι και Δόλιανη στο ανατολικό Ζαγόρι. Γεφυρώνει τον Βάρδα ποταμό, έναν από τους ποταμούς που σχηματίζουν τον Άραχθο. Διαθέτει μία μεγάλη καμάρα ανοίγματος 19m και μία μικρότερη ψευδοκαμάρα στο ανατολικό του άκρο ανοίγματος 3.5m. Το ύψος του μεγάλου τόξου είναι 9m και το πλάτος του γεφυριού 2.60m. Δεξιά και αριστερά από το μεγάλο τόξο υπάρχουν δύο ανακουφιστικά ανοίγματα. Το 1982 το γεφύρι έχει κηρυχτεί ιστορικό, διατηρητέο μνημείο. Η συντομότερη διαδρομή για να φτάσουμε σε αυτό είναι να ακολουθήσουμε τον χωματόδρομο που ξεκινάει πάνω από τη Μονή Βουτσάς και, αφού περάσει δίπλα από την ανατολική περίφραξη του μοναστηριού, κατηφορίζει για να καταλήξει μετά από περίπου 1km στο ρέμα της Σουρίκας. Από εδώ και αφού καταφέρουμε να περάσουμε το ρέμα, συνεχίζουμε ίσια για άλλα 300m μέχρι τον Βάρδα ποταμό όπου και συναντάμε το γεφύρι. Εναλλακτικά, μπορούμε να φτάσουμε στο γεφύρι, ακολουθώντας τον χωματόδρομο που ξεκινά από σημείο του επαρχιακού δρόμου Δόλιανης Μηλιωτάδων. Υπάρχει ενδεικτική πινακίδα στο σημείο αυτό. Μετά από 3km ο χωματόδρομος οδηγεί στο γεφύρι. Σύμφωνα με την παράδοση το γεφύρι θεμελιώθηκε επί Κωνσταντίνου Δ' Πωγωνάτου γύρω στο το 670μ.Χ., την ίδια δηλαδή εποχή που χτίστηκε το γειτονικό μοναστήρι της Βουτσάς. Την τελική του βέβαια μορφή απέκτησε πολύ αργότερα.
The bridge of Plaka at River Arachthos is the widest stone-made bridge of Greece (and probably of Balkans) with a 40-meters-wide arch and approximately 20 meters high. The bridge was built and collapsed twice, in 1860 and 1863 (in 1863 fell down on the day of the inauguration). Eventually was rebuilt in 1866 with master builder Kostas Bekas and it remains until today. During the the Second World War the bridge was bombed by the Germans near its center but it withstood the bombing and the damage was repaired. Between 1881 and 1912, when Arachthos River was the border between Greece and Turkey, in a short distance from the bridge, there was an outpost of the Greek army, an inn and a customs, which survived until today.
The legendary historic stone bridge of Plaka in Epirus, Greece.
This single arch stone bridge, with 40m arch span and 21m height, was an architectural gem of all the Balkans, standing there since 1866, bridging the picturesque Arachthos river in northwestern Greece.
Unfortunately, this unique masterpiece of architecture, collapsed on February 2015, due to the incessant and very heavy rain falls of these days, and the consequent rushing flow of the river.
It was really α great loss for the Greek’s cultural inheritance.
My brother took this photo, using an old Zenit film camera - many years ago.
Το 1863 ο Δημ. Αρβανιτογιάννης από τα Πράμαντα προσέφερε 30.000 γρόσια για την κατασκευή του γεφυριού. Όμως στα εγκαίνια αυτού του έργου το γεφύρι σωριάστηκε, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρευρισκομένων.
Το 1866 χτίστηκε το γεφύρι που υπάρχει και σήμερα, με έξοδα των Ιωάννη Λούλη από Αετορράχη, Αναγνώστη Λύτρα και Ιωάννη Ρήγκα από Πράμαντα του Αναγνώστη Μάρου από τους Μελισσουργούς, των κοινοτήτων Πραμάντων και Μελισσουργών, ενώ η κοινότητα Αγνάντων προσέφερε την ξυλεία για τις σκαλωσιές του οικοδομήματος.
Επίσης, γειτονικές κοινότητες προσέφεραν χρηματικά ποσά και προσωπική εργασία.
Για το χτίσιμο του γεφυριού υπάρχει η παράδοση ότι στέριωσαν άνθρωπο στα θεμέλιά του.
Άλλοι ισχυρίζονταν ότι έβαλαν έναν Τούρκο κι άλλοι μια επιληπτική κοπέλα από το χωριό Μονολίθι.
Το 1881 ο Άραχθος έγινε το σύνορο Ελλάδας και Τουρκίας και δίπλα από το γεφύρι της Πλάκας, από την νότια πλευρά, κατασκευάστηκε υποτελωνείο, ενώ και οι Τούρκοι κατασκεύασαν φυλάκιο κοντά στο γεφύρι.
Στο χάνι που βρίσκεται κοντά στο γεφύρι το Φεβρουάριο του 1942 ήρθαν σε συνεννόηση οι αντάρτικες οργανώσεις ΕΑΜ και ΕΔΕΣ και υπέγραψαν συμφωνία κατάπαυσης των εχθροπραξιών.
Το γεφύρι της Άρτας βρίσκεται στην δυτική είσοδο της πόλης. Είναι το πιο γνωστό πολύτοξο γεφύρι της Ηπείρου, και ένα από τα καλύτερα διατηρούμενα μνημεία της Άρτας. Γεφυρώνει τον ποταμό Άραχθο. Χρονολογικά, το χτίσιμο του δεν έχει καθοριστεί ακριβώς. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Τα βάθρα του είναι κτισμένα με μεγάλους κανονικούς λίθους κατά το ισοδομικό σύστημα, με επίστεψη, με τρόπο που θυμίζουν τοιχοποιία ελληνιστικών έργων. Αυτή λοιπόν η δομή των βάθρων μαρτυρεί ότι το γεφύρι θεμελιώθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους πιθανότατα κατά τον 3ο π.Χ. αιώνα. Πάνω σ' αυτά τα βάθρα κτίστηκαν κατά τη Βυζαντινή εποχή (πρώτη περίοδος του Δεσποτάτου της Ηπείρου) ή κατά την άποψη άλλων στην πρώτη μεταβυζαντινή περίοδο, τέσσερις μεγάλες καμάρες και οκτώ συνολικά μικρά τοξωτά ανακουφιστικά ανοίγματα. Η τοιχοποιία της ανωδομής είναι ομοιόμορφη με μικρούς κανονικούς λίθους. Φαίνεται ότι η μεγαλύτερη καμάρα -που λόγω του ανοίγματός της ήταν περισσότερο επισφαλής- από άγνωστη αιτία γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε στην τουρκοκρατία, και είναι ακριβώς αυτή η ανακατασκευή της ψηλής καμάρας που γέννησε το θρύλο της στοίχειωσης της γυναίκας του πρωτομάστορα και το αντίστοιχο δημοτικό τραγούδι. Σύμφωνα με σωζόμενες γραπτές μαρτυρίες η κατασκευή αυτή έγινε το 1612, οπότε το γεφύρι απέκτησε τη σημερινή του μορφή. Το σημερινό μήκος του γεφυριού φτάνει στα 142m, και το πλάτος του είναι 3,75m. Το έτος 1881 εδώ ήταν τα σύνορα μεταξύ της ελεύθερης Ελλάδας και της τουρκοκρατούμενης λοιπής Ηπείρου. Το διώροφο νεοκλασικό κτίριο στο δυτικό άκρο του γεφυριού, που χτίστηκε το έτος 1864 από αυστριακό αρχιτέκτονα και σήμερα στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο Άρτας, αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως Οθωμανικό φυλάκιο της Γέφυρας και αργότερα, μετά το έτος 1881, ως μεθοριακός σταθμός, Τελωνείο των Τούρκων.
The Bridge of Arta (Greek: Γεφύρι της Άρτας) is an old stone bridge that crosses the Arachthos river (Greek: Άραχθος) in the west of the city of Arta (Άρτα) in Greece.
It has been rebuilt many times over the centuries, starting with Roman or perhaps older foundations; the current bridge is probably a 17th-century Ottoman construction.
The folk ballad "The Bridge of Arta" tells a story of human sacrifice during its building.
From the ballad, a number of Greek proverbs and customary expressions arose, associated with interminable delays, as in the text of the ballad: "All day they were building it, and in the night it would collapse."