NaturePhotographs
View allAll Photos Tagged aard
Bromelia
De Tillandsia is een geslacht uit de Bromeliafamilie. Het geslacht telt meer dan 300 soorten en komt uit Midden- en Zuid-Amerika, Mexico en het zuiden van de Verenigde Staten. Tillandsia's staan niet met hun wortels in de aarde om voedsel op te nemen maar gebruiken hun wortels om zich vast te zetten op een boom, tak of steen. De Tillandsia soort is uniek en heeft haar eigen manier om voedsel op te nemen. Ze halen hun voedingstoffen uit de lucht en om die reden hebben ze weinig water nodig en worden ze ook wel luchtplant of airplant genoemd.
Viooltjes in de regen
Bij de Antieken vloeit de stroom van symbolen en beelden rond het viooltje ook rijkelijk. Viola is ook een bloem van de rouw. Persephone, dochter van Demeter en Zeus, van aarde en hemel, plukt viooltjes als zij naar de onderwereld wordt gebracht.
Somewhere ©immaginEmozioni Photography All rights reserved
Somewhere a new day has begun
If you like, show me your support, thank you!
Like my page FB page: www.facebook.com/immagine.emozioni
Follow me on my 500px/Flickr/Facebook/Twitter/Google+/Pinterest
HD version on my 500px.
Bloedmaan op vrijdag 27 juli, 2018
www.instagram.com/eric_fotografie/
Een beetje laat maar ik wou hem toch nog plaatsen.
De maan weerkaatst het licht van de zon. Een maansverduistering gebeurt als de aarde precies tussen de zon en de maan in komt. De maan staat dan in de schaduw van de aarde. Het zonlicht gaat wel langs de aarde. De dampkring buigt het dan af naar de maan. Rood licht wordt het best afgebogen. Daardoor kleurt de maan tijdens een verduistering rood. Dat wordt een bloedmaan genoemd.
De laatste keer dat een totale maansverduistering te zien was in Nederland, was in september 2015. Op 21 januari volgend jaar is er weer een totale eclips en daarna moeten we wachten tot september 2025.
Schagen, Holland
Stevensweert is een oud vestingstadje op een eiland tussen twee Maasarmen. De vesting is in 1633 – tijdens de Tachtigjarige Oorlog - door de Spanjaarden tot vestingstad omgebouwd.
Om Stevensweert werd een aarden vestingwal met zeven bastions en vijf ravelijnen aangelegd. Stevensweert heeft tot op heden zijn zevenhoekige omtrek en geometrische stratenpatroon behouden.
De originele vestingwal bestaat niet meer. In 2007 werd begonnen met de reconstructie van een klein deel van de vestingwerken aan de hand van historisch kaartmateriaal van een bastion, ravelijn en bijbehorende gracht noordzijde van Stevensweert.
Thanks for visit and comments
Please no
Invited Images of a group within comments
Please no photos or logo
(DDD/TDD)
The alpha is the first letter of the Greek alphabet.
The capital letter Α is equivalent to the Latin letter A.
Circle with a cross in it.
The equal lines point from the center to the spirits of the north, east, south and west
The omega (uppercase Ω, lowercase ω) is the 24th and last letter of the Greek alphabet.
Thanks for all the nice comments, it is much appreciated
Please don't use this image on websites, blogs or other media without my explicit written permission. copyright all rights reserved.
Regards, Bram van Broekhoven
Martin Borchert heeft deze gemaakt in 1996
Hoe harder het waait des te dieper buigt hij naar de aarde
De kortste dag (ook: winterpunt, midwinter) valt op het noordelijk halfrond elk jaar rond 22 december, maar niet steeds precies op deze datum.
Met kortste dag wordt niet de lengte van het etmaal bedoeld (want die blijft natuurlijk 24 uur), maar de tijd tussen zonsopgang en zonsondergang.
Dat de tijd ertussen het kortst is, wil niet zeggen dat op die dag de laatste zonsopkomst en de vroegste zonsondergang plaatsvinden, want deze vallen niet samen. Dit wordt veroorzaakt doordat de baan van de aarde om de zon geen perfecte cirkel maar een ellips vormt (met het perihelium in januari).
De kortste dag is ongeveer de dag waarop de zonnewende (winterwende) plaatsvindt. Dit winterpunt is het zuidelijkste punt van de schijnbare zonnebaan (ecliptica). Deze gebeurtenis luidt het begin van de astronomische winter in.
(wikipedia)
(de foto is gemaakt op 2e kerstdag 2014 te Oude Schouw-Friesland)
Bijzondere iriserende kleuren van de Anomala dubia / Mimela junii. Niet dat ik blij ben dat deze oorspronkelijk mediterrane soort in de tuin te zien was. Maar voor een macrofoto is het een uitdaging omdat hij erg vlug loopt. Ga in elk geval op waarneming.nl volgen hoe vaak hij waargenomen wordt door stijgende temperatuur van de aarde.
23C_9618cc+N+
lááá do fundo do baú! (na verdade nem tão do fundo assim)
preciso fazer um passeio "tipo jb" pra fazer mais fotos macro...
meu "estoque" já não é tão vasto...
52 weeks of 2018 ... continents ...
... wie is er niet mee naar school gegaan ... de Bosatlas ...
Bos-Niermeijer schoolatlas der geheele aarde, herzien door B.A. Kwast, twee-en-dertigste verbeterde en vermeerderde druk, met een alfabetisch register van namen, f 7,50 bij J.B. Wolters' Uitgevers-maatschappij N.V. Groningen - Den Haag - 1929
LIMG_9871_zw
não me canso delas!!
e hoje chegou! é hoje!
o show que esperei tanto tempo pra ver!
bebeeeel! uhu!
é nóis, driqueees!
De Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel is een basiliek gelegen op het grondgebied van de Scherpenheuvel-Zichemse deelgemeente Scherpenheuvel in België. Het oord is 's lands belangrijkste bedevaartsoord.
Scherpenheuvel was lange tijd slechts een gehucht van Zichem en werd door de toeloop van bedevaarders belangrijker dan Zichem. Het kreeg in 1605 stadsrechten en grachten en tegelijkertijd ook een grondplan in de vorm van een zevenpuntige ster met de basiliek in het centrum.
Het gebouw is de oudste koepelkerk in de Lage Landen en werd ingewijd in 1627 door de aartsbisschop van Mechelen, Jacobus Boonen. De kerk werd tot basiliek verheven in 1922 en is sinds 1952 een beschermd monument. Ze werd gebouwd op initiatief van de aartshertogen Albrecht van Oostenrijk en Isabella die vlak tegenover de basiliek in het nog bestaande huis het Gulden Vlies verbleven tijdens hun bezoeken aan Scherpenheuvel. Bij de inwijding offerde Isabella juwelen op de altaartrappen. Ze wilde hiermee aantonen dat aardse goederen niet het belangrijkst zijn.
Architect Wenceslas Coeberger bouwde de basiliek in de vorm van een zevenster, een symbool voor de zeven vreugden en zeven smarten van Maria. Het schilderij boven het hoofdaltaar is van Theodoor Van Loon.
De koepel heeft geen lichtopeningen en is met lood afgedicht. Hij is versierd met 298 zevenpuntige vergulde sterren. De zijkapellen zijn opgetrokken in ijzerzandsteen die in het nabijgelegen Langdorp werd gedolven.
De vierkante toren, met een beiaard van 49 klokken, is gebouwd uit zandsteen. De lantaarn (bovenste verdieping) kon pas worden gebouwd na een gift van Filips IV van Spanje. De toren is voorzien van een trap aan de binnenzijde. Hij werd in 1859 hersteld van de schade opgelopen door het naar beneden gooien van de door Franse revolutionairen verbrijzelde klokken.
Op 15 mei 2011 werd tijdens een misviering een door paus Benedictus XVI geschonken Gouden Roos ereteken aan de basiliek overhandigd.
Hoenderdaell … Anna Paulowna … Nederland
www.instagram.com/eric_fotografie/
De Patagonische mara, of pampahaas is een groot knaagdier dat voorkomt in Argentinië en snelheden tot 70 km/u bereiken wanneer ze bedreigd worden.
Deze knaagdieren hebben het uiterlijk dat een mix is van een konijn en een klein hert, maar zijn echter verwant aan cavia's en capibara's. Ze eten grassen, cactussen, zaden, vruchten en bloemen.
Ze zijn monogame van aard, waarbij partners levenslang bij elkaar blijven, wat zeldzaam is bij zoogdieren.
que sentiram a mesma dor no peito que senti ontem.
essa gota é como se fosse uma de nossas lágrimas.
e nos resta ficar bem. com a saudade.
e rezar bastante.
joaninha poser.
dia poser.
só eu q não sou poser.
prefiro ficar atrás das lentes haha.
porque tem gente que vai pra frente das lentes e só dá susto na gente hihi.
🎵 Als de liefde niet bestond -
by Toon Hermans, performed by Wende Snijders - Dutch lyrics :
Als de liefde niet bestond
Zullen ze stilstaan, de rivieren
En de vogels en de dieren
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zou het strand de zee verlaten
Ze hebben niets meer te bepraten
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zou de maan niet langer lichten
Geen dichter zou meer dichten
Als de liefde niet bestond
Nergens zouden bloemen staan
En de aarde zou verkleuren
Overal gesloten deuren
En de klok zou niet meer slaan
Als de liefde niet bestond
Dan was de hele vrijerij bedorven
De wereld was gauw uitgestorven
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zou de zon niet langer stralen
De wind zou niet meer ademhalen
Als de liefde niet bestond
Geen appel zou meer rijpen
Zoals eens in het paradijs
Als wij elkaar niet meer begrijpen
Dan is de wereld koud als ijs
Ik zou sterven van de kou
En m'n adem zou bevriezen
Als ik je liefde zou verliezen
Er is geen liefde zonder jou
Toon Hermans (1916-2000)
De zondagse staalplakken-trein met Sggrrs van RFO passeert hier landgoed De Bannink net buiten Colmschate in de richting van Bad Bentheim.
Ik had hem eigenlijk en half uur eerder verwacht, maar ik begreep dat hij om reed via Zaandam. De aarde is hier net tot een hoek van 90 graden doorgedraaid op dit tijdstip, het kan nog net alhoewel het front al aardig donker wordt. Maar goed, als je met de fiets dichtbij je huis iets wilt, was dit een van de weinige fotopunten om de trein een beetje van de zijkant te fotograferen, zoals ik hier al eerder gedaan had.
RM 403
Kortrijk 15-06-2019
Thanks for visit, comments and awards
TIP: Press L to view in light box or Z to zoom!
No private group or multiple group invites please!
Wildrijk … Sint Maartensvlotbrug … Nederland
www.instagram.com/eric_fotografie/
Het geslacht Mycena, ook wel bekend als mycena's of helmzwammen omvat vele soorten die vaak moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. De exacte naam is lastig te bepalen.
Mycena hebben een typische klok- of kegelvormige hoed, hun stengels zijn dun en fragiel. Het zijn het kleine, delicate paddenstoelen, die vaak in clusters op dood hout, bladeren of aarde groeien.
THANKS FOR YOUR VISIT AND FAVES
ON THE REACTIONS I WILL TRY TO RESPOND BACK
In de 17e eeuw begon echter het verval van het kloosterleven in Meteora. Er werd gesjoemeld, sommige monniken hielden er als monnik verklede vrouwen op na en van het idealistische gedachtegoed was niets meer overgebleven. In de 18e eeuw werden de kloosters gebruikt als toevluchtsoord voor Grieken die door de Turkse overheersers opgelegde belastingen wilden ontduiken. Tijdens de 19e eeuw werden de Meteora-kloosters gebruikt om te ontkomen aan oprukkende rebellen en tijdens de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Burgeroorlog (1945-1949) hebben de toen nog overgebleven kloosters veel schade opgelopen.
Na al die gewelddadige eeuwen zijn er slechts zes kloosters in redelijke staat overgebleven, waarvan sommige nog steeds bewoond worden door monniken en monialen. Sinds 1988 staan zij op de Werelderfgoedlijst. Men heeft de laatste tijd veel moeite gedaan om de kloosters in hun oorspronkelijke glorie te herstellen dit zijn er twee van, de voorste is het Agios Nikolaos Anapafsas (H. Nikolaas) klooster en de verste is het Rousanouklooster
------------------------------------------------------------------------------------------
In the 17th century, however, began the decline of monasticism in Meteora. There was rigged, some monks held there as a monk dressed women after and the idealistic philosophy was nothing left. In the 18th century the monasteries were used as a refuge for Greeks who wanted to evade taxes imposed by the Turkish rulers. During the 19th century, the Meteora monasteries were used to escape advancing rebels and the then remaining monasteries suffered much damage during World War II and the subsequent Civil War (1945-1949).
After all these centuries of violence, there are only six monasteries left in reasonable condition, some still inhabited by monks and nuns. Since 1988, they are on the World Heritage List. One has lately done a lot of trouble to the monasteries in their original glory to restore this there are two, the front is Anapafsas Agios Nikolaos (St. Nicholas) monastery and the farthest is the Rousanouklooster
lá na bahia é assim: pra onde você olha, vê hibiscos. de todas as cores.
momentos antes dessa foto minha câmera deu pau. simplesmente não conseguia clicar e o visor "saiu do ar". que desespero! mas ela ligou. ufa!
(Twin made the title don't ask me xd)
Left (me)
KNIFU. Grunge Poses (Bento) I am using KNIFU. Grunge 4m @ Mainstore
[.Fantastical Notion] Mecha Scythe + Arm Poses 1 & 2 (I'm using arm pose 2) @ Mainstore
[Val'More] - BaseVest for Legacy Male - Belleza Jake @ Mainstore
[Val'More] - Officer Pants for Legacy Male & Belleza Jake @ Mainstore
-MISAKI- Helmet Unrigged + Resize @ Mainstore
NEW: [REKT x TREVOR] - ARM_GU for Kupra - Legacy Female + Male - Belleza Jake - Ebody @ CYBER FAIR EVENT - (May 1st ~ 25th)
Right (Twin)
.:BISON:. AARD T1 for Legacy Male - Belleza Jake - Signature Gianni @ CYBER FAIR EVENT - (May 1st ~ 25th)
Op 23 april was de Vrijthof-Vrijthof Bike-Challenge van het Vrijthof in Maastricht naar het Vrijthof in Hilvarenbeek. Deze 150 kilometer lange fietstocht gaat grotendeels over onverharde wegen. Een echte uitdaging voor de fietsers onder ons. Het doel van de tocht is geld ophalen voor KWF Kankerbestrijding.
Wat ik veel interessanter vond dan de fietstocht zelf was een initiatief van De Karel Foundation om honderd fietsers naar Maastricht te brengen. Om meer capaciteit te hebben werd samengewerkt met Stichting 2454 CREW. Hier ontstond een unieke combinatie die ik erg graag op de foto wilde.
Dat had nog heel wat voeten in aarde, want ik zou 's ochtends helpen met boten vaarklaar maken. Als de trein op tijd gereden had, had dit allemaal gepast, maar 's ochtends vroeg bleek dat de trein later reed. Na overleg werd besloten om te gaan helpen en tussendoor even terug te rijden voor een plaatje.
Rond 10 uur meldde ik mij af en reed ik terug naar Zaltbommel. Na kort gewacht te hebben, verschijnt achter mij de felrode neus van de 466 van De Karel op de voet gevolgd door de 904 van Stichting 2454 CREW. Met een luide groet, rijdt de combinatie voorbij waarna een achterkantplaatje gemaakt werd.
Het uiteindelijke bedrag dat opgehaald werd met de challenge is 708.100 euro.
Dutch poem 'Bloeien' by Toon Hermans
Bloeien
De bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen
en iedereen vindt het heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen
We zien ze vallen naar de grond
en dan opnieuw weer groeien
Zo heeft de aarde ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien
We're Here! dulging in loneliness at the 'Lone Leaf' group
THANKS FOR YOUR VISIT AND FAVES
ON THE REACTIONS I WILL TRY TO RESPOND BACK
Vluchtenburcht genaamd Spaanse Graven. Waarschijnlijk in de jaren 1587-1588, toen de Spanjaarden zich enkele maanden in de omgeving ophielden, een door hen aangelegde aarden schans, die circa een halve kilometer ten zuidoosten van de wijer van Molecaten, pal achter het spijker Watervlied, is gesitueerd. De naamgeving Spaanse Graven moet hoogstwaarschijnlijk gelezen worden als "de Spaansen (=zelfstandig naamwoord=Spanjaarden) graven (werkwoord)". De aanleg bestaat uit een vrijwel rechthoekig terrein, dat in het midden een iets verhoogd plateau kent, waaromheen een pad. Het terrein wordt aan de oost-, west-, en noordzijde door een enkele wal en aan de zuidzijde door een dubbele wal afgesloten. De wallen zijn circa 2 meter hoog. De dubbele zuidelijke wal zet zich in westelijke richting een stuk door.
Eind 19de eeuw werd de schans met beuken beplant.
------------------------------------------------------------------------------------------------
ESCAPE called Spanish Graves. Probably in the years 1587-1588, when the Spaniards stayed in the area for a few months, an earthen rampart built by them, which is situated about half a kilometer southeast of the Wijer van Molecaten, right behind the spijker Watervlied. The naming Spanish Graves should most likely be read as "the Spanish (= noun = Spaniards) graves (verb)". The construction consists of an almost rectangular terrain, which has a slightly elevated plateau in the middle, around which a path. The site is closed off on the east, west and north sides by a single wall and on the south side by a double wall. The walls are approximately 2 meters high. The double southern rampart continues in a westerly direction.
At the end of the 19th century, the redoubt was planted with beech trees.
Op 23 augustus 2022 vertrok de (voorlopig?) laatste aluminiumoxidetrein uit de Botlek naar Žiar nad Hronom. Per 1 oktober 2022 sluit de fabriek Hydro Slovalco in Žiar nad Hronom haar deuren als gevolg van de hoge energieprijzen. Of dit voorgoed of van tijdelijke aard is zal de toekomst uitwijzen.
De laatste trein werd getrokken door de 193 366 "Einziganders" van DB Cargo, en passeert als trein 46601 de fotograaf ter hoogte van het RSC Waalhaven.
Binnen 4 seconden na de klik was de zon achter een wolk verdwenen en kwam er een kruisende trein van achteren. Scherp gereden door de zwaaiende machinist dus ;-)
RTB Cargo beschikt over een aantal locs in bijzondere outfits en in dat rijtje hoort zeker deze Clockwork thuis. Zo nu en dan komt deze opmerkelijke loc naar België. Enkele weken geleden werd hij 's morgens gespot met een trein naar Zeebrugge. In de namiddag ging het los naar Antwerpen Waaslandhaven. Dat deed vermoeden dat daar een trein voor Aachen aangenomen zou worden. Dat bleek te kloppen, het ging om containers bestemd voor het vervoer van suiker. Het vertrek had wel wat voeten in de aarde want om redenen die me onbekend zijn, werd de last eerst nog door de hommel overgebracht van bundel Zuid naar bundel Kallo en ook dan duurde het nog een tijdje voor de trein naar Duitsland kon vertrekken. Dat had wel het voordeel dat het licht alleen maar mooier werd. Na enkele uren bakken en braden was ik erg blij dat hij dan eindelijk voor mijn lens verscheen.
41585 Kallo - Leipzig Plagwitz Gbf
Foto gemaakt met hoogstatief.
Description in English and Dutch:
Marco was back in Bavaria last summer. As a child he had been there once with his parents and the impressive area has always held a huge attraction for him ever since. He decided to take a long walk. Marco walked for many hours that day. When he arrived at the beautiful town of Lohberg, he was enchanted by the beauty of the green mountain landscape that stretched out before him. It reminded him of that time in Bavaria when he was a child. A time when there were no major problems for him. It was also a time when his parents and one of his close friends were still alive. The adventurer took a sip of his water and followed his heart. Without thinking he took a deep breath and as he exhaled he looked up. There in that elusive sky he once again saw an impressive cloud formation. He took another sip of the spring water, which tasted deliciously sweet this time. Much sweeter than before. That was the moment when he took out his old damaged smartphone again. He once learned from a good friend at an open day at the local shooting club the importance of aiming correctly, watching your breathing and pulling the trigger without moving. It earned him a third prize while it was the first time in his life that he had seen a rifle in real life. The veteran members of the club were as stunned as Marco himself when he was called to the podium at the awards ceremony. His experienced friend won the first price. His comrade was also a huge fan of photography. A few years later, the young man unfortunately died due to an incurable disease. Today it was exactly 25 years ago that Marco visited the open day at the shooting club. As a kind of tribute to his good friend, Marco held up his smartphone with both hands. In his mind he held the rifle from then. Marco scanned the area he wanted to photograph and positioned his smartphone. He took a concentrated breath. As he exhaled, he pressed the button on the camera and without moving he took the picture. In his mind, the sound of the camera clicking sounded just like his last shot at the shooting club. The photo was like a bull's-eye for him. Spontaneously, Marco then decided to continue his walk in the grass barefoot. He hadn't planned this at all when he left his hotel in the morning and had bought new shoes especially for this trip in which he could enjoy walking. Yet there was something in him that told him to take them off for a while. It turned out to be a good idea. The grass provided cooling on this sun-drenched hot summer day. He really felt like he was walking on a soft green natural carpet. All his worries and fears seemed to vanish as he continued his walk on the grass in the Bavarian town of Lohberg. As Marco walked deeper into the nature area, he felt a wave of peace and calm he hadn't felt so often before. He felt connected to the earth beneath his feet, to nature and to the mysterious energy of the clouds that stretched above him. The combination of the warm sun and the thoughts of his parents and friend made the skin on his arms tingle with joy. It was different from the goosebumps he had often felt when he thought of dead people. He now really felt as if he had stepped into a surreal world and he was now sure that the deceased friend and his parents were with him at that moment. It was like an reminder that their spirit was alive. When he put his shoes back on, it was as if he was walking on clouds. At the end of the walk, his mind was clear and his heart was filled with blissful energy.
Nederlands
Marco was vorige jaar zomer weer even terug in Beieren. Als kind was hij daar ooit geweest met zijn ouders en het indrukwekkende gebied heeft sindsdien altijd een enorme aantrekkingskracht gehad op hem. Hij besloot om een lange wandeling te maken. Bij het zien van dit prachtige berglandschap werd hij weer herinnerd aan die onbezonnen tijd. Een tijd waarin er voor hem nog geen grote problemen waren. Het was ook een tijd dat zijn ouders en een van zijn goede vrienden nog leefden. Marco liep die dag vele uren achter elkaar. Toen hij bij het prachtige plaatsje Lohberg aankwam, werd hij betoverd door de schoonheid van het groene berglandschap dat zich voor hem uitstrekte. De avonturier nam een slok van zijn water en volgde zijn hart. Zonder na te denken haalde hij diep adem en tijdens het rustig uitademen keek hij naar boven. Daar in die ongrijpbare lucht zag hij weer eens een indrukwekkende wolkenformatie. Hij nam nog een slok van het bronwater dat heerlijk zoet smaakte deze keer. Veel zoeter dan daarvoor. Dat was het moment waarop hij zijn oude beschadigde smartphone weer eens tevoorschijn haalde. Ooit leerde hij van een goede vriend op een open dag bij de plaatselijke schietvereniging hoe belangrijk het was om goed te richten, op je ademhaling te letten en zonder beweging de trekker over te halen. Het leverde hem een derde prijs op terwijl het de eerste keer in zijn leven was dat hij een geweer in het echt zag. De ervaren leden van de club waren net als Marco zelf verbouwereerd toen hij bij de prijsuitreiking naar het podium werd geroepen. Zijn goede vriend was een zeer ervaren schutter en werd eerste. Zijn kameraad was ook een grote fan van fotograferen. Een aantal jaren later is de man door een ongeneselijke ziekte helaas al jong overleden. Vandaag was het precies 25 jaar geleden dat Marco samen met zijn goede vriend de open dag op de schietvereniging bezocht. Als een soort eerbetoon aan zijn goede vriend hield Marco zijn smartphone met beide handen omhoog. In gedachten hield hij het geweer van toen vast. Marco scande het gebied dat hij wilde fotograferen en positioneerde zijn smartphone. Hij haalde geconcentreerd adem. Terwijl hij uitademde drukte hij op de knop van de camera en zonder te bewegen nam hij de foto. In gedachten klonk het geluid van het klikken van de camera net als zijn laatste schot op de open dag. De foto was voor hem als een schot in de roos. Spontaan besloot Marco daarna zijn wandeling in het gras op blote voeten voort te zetten. Hij was dit helemaal niet van plan toen hij 's morgens vertrok vanuit zijn hotel en had speciaal voor deze trip nieuwe schoenen gekocht waarop hij heerlijk kon wandelen. Toch was er iets wat in hem zei om ze tijdelijk even uit te trekken. Het bleek een goede ingeving te zijn. Het gras zorgde namelijk voor verkoeling op deze zonovergoten hete zomerdag. Hij had echt het gevoel dat hij op een zacht groen natuurtapijt liep. Al zijn zorgen en angsten leken te verdwijnen toen hij zijn wandeling op het gras in de Beierse stad Lohberg voortzette. Terwijl Marco dieper het weelderige natuurgebied in liep, voelde hij een golf van vrede en kalmte die hij nog niet zo vaak had gevoeld. Hij voelde zich verbonden met de aarde onder zijn voeten, met de natuur en met de mysterieuze energie van de wolken die zich boven hem uitstrekten. De combinatie van de warme zon en de gedachten aan zijn overleden ouders en de overleden vriend van vroeger zorgden ervoor dat de huid op zijn armen begon te tintelen van vreugde. Het was anders dan het kippenvel dat hij vaker gevoeld had als hij aan overleden mensen dacht. Hij had nu echt het gevoel alsof hij in een surrealistische wereld was gestapt en hij wist nu zeker dat de overleden vriend en zijn ouders op dat moment bij hem waren. Toen hij zijn schoenen weer aan had gedaan leek het wel of hij op wolken liep. Aan het einde van de wandeling was zijn geest helder en werd zijn hart gevuld met gelukzalige energie.
xô nada!! hahaha
adoro qdo elas "pulam" na minha frente!
só fico com um pouco de medo de pularem em cima de mim.
mas acho q elas têm mais medo de nós q nós delas.
aí o medo passa.
ha.
De Oostenrijkse spoorgoederenvervoerder LTE heeft in het voorjaar van 2017 de film "Lord of the Rails - one rail to serve" laten maken. De ruim zeven minuten durende promotiefilm is gebasseerd op de Lord of the Rings-filmtrilogie en laat een queeste zien van drie metgezellen op doorreis in Midden-Aarde.
De film laat op een originele wijze de teamspirit van het personeel van LTE zien. De film is begin mei 2017 op de Transport Logistic-beurs in München in premiere gegaan. Speciaal hiervoor is een van de nieuwste locomotieven in dienst bij LTE, de 187 930, aan beide zijden bestickerd met promotiemateriaal van Lord of the Rails.
Op zaterdagmiddag 23 september 2017 was de vreugde groot toen geheel onverwacht deze locomotief van LTE door het Maintal reed met een fraaie homogene Nacco ketelwagentrein uit het Oostenrijkse Enns op weg naar Hamburg Hohe Schaar. We zien de passage van de trein vlak voor Karlstadt(Main).
NL - Terwijl de Aarde doordraaide en de zon dus langzaam achter het horizon kwam te verdwijnen moesten nog twee leuke treinen uit Duitsland aankomen en werd dus aan Zuidzijde spoor gestaan. De eerste van die treinen is de 186 364 'Waverider' die hier met een set ketels de heuvel bij Venlo afrolt richting de Europoort.
FR - La 186 364 en livrée 'Waverider' de chez HSL descend la colline de Venlo avec des citernes vides pour Europoort.