my grandad took this

Every single day , I went to that place , sat in the sand and picked up the pen and while I was writing I could smell the firesides and the smell of the homemade bread.

I spent like 28 days in there , and even tho I didn't had Internet conection or signal I enjoyed every single day, with sadness or happiness. I feel so nostalgic rightnow.

"here lies one whose name was writ in water" john keats' epitaph.

Palo Alto, Ca.

Do not use my works without my written permission!!!

19-29 Temmuz 2013 Bozcaada Sanat Galerisi,Fotoğraf Gösterisi,

B&W ND 3.0_ND 110

© Özlem Acaroğlu 2014 | All rights reserved

www.ozlemacaroglu.com

''Fotoğraflarımın izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.!!''

An excerpt from Alice in Wonderland written in Italian for a contest with the brief of 'blue'.

porto, june 2012

to write about dreams and magic

"Non respingere i sogni perché sono sogni.

Tutti i sogni

possono essere realtà,

se il sogno non finisce.

La realtà è un sogno.

..

E viviamo sognandola.

Sognare è il mezzo che l'anima ha

perché non le fugga mai

ciò che fuggirebbe se smettessimo

di sognare che è realtà ciò che non esiste.

Muore solo un amore che ha smesso di essere sognato

fatto materia e che si cerca sulla terra." [ Pedro Salinas ]

--------------------------------------------

{ © eLi.camomilla | do not use without permission. }

The Old Bureau:

Shot taken at Lanhydrock House, Cornwall UK

This is a 5 shot HDR image of the private writing bureau of Thomas Charles Reginald Agar-Robartes (22 May 1880 – 30 September 1915).

(C) Paul R Boon 2013

All Rights Reserved.

"I've learned that good-byes will always hurt, pictures will never replace having been there, memories good and bad will bring tears, and words can never replace feelings."

- Unknown Author

i hate the holidays. wanna go back to school soon. beach tomorrow OH YEAAH!

This goes out to the best photographers ive ever known and my two really close friends or i prefer saying brothers.

i find it really hard to be writting this cus i know for sure that flickr would never and will never be the same without you guys :(

--------------------------------------------

ive managed to capture them for the last time with some photos some of them they know about and some of them i took with them knowing hehe so i see that as some of best what i can offer and am happy i got the chance to do it :)

-------------------------------------------

its always been an honor to be working with you guys and for beeing best mates and brothers as long as we've known eachother , whats that like all our life hehe but good times we sure had :)

i goota give something to both of you guys as a little back for what you've always done with me :)

am not gona say its a project but lets just say the next coming photos will be about both of you and i hope before you leave flickr for good you'll get to check them out and hmm whatever YOU BOTH WiLL SEE THEM FOR THE LAST TIME cus i remebr i know where you both live heheh :P ..

----------------------------------------------------------------

its always gona be something missing in flickr without you guys thats for sure .

am sure gona remeber you guys with every capture i take :)

so this goes out for my other two team mates ( QATAR PRESTIGE ) :

writters portrait series

View On Black

some writting

Please view large to see her little friend

Hello everyone, this is the perfect beginning to start clean, I’m starting my project with “Forgive & Forget”. Come on now take all the bad memories you had with a person, maybe several people, & flush them away.

You don’t have a free place in your mind for something already happened and won’t help you anymore, forgive then forget, you are not doing it for them, it’s for your own good,. Once you lay your head in bed you’ll feel much better, Trust me. It might not be easy at first, but then you’ll think how silly that you’ve wasted your time on such a thing. Good Luck!

Don’t miss out on the next shot ^_*

QUE LOS DIOSES TE GUARDEN-LIBROS-NOVELA HISTORICA-ROMA-PINTURA-ARTE-COLECCION-COMPLETA-CUBIERTAS-HISTORIA-ROME-BOOKS-PAINTINGS-COVERS-ARTISTA-PINTOR-ERNEST DESCALS-

Por fin tengo en mis manos la Colección completa de la nueva edición de los libros "QUE LOS DIOSES TE GUARDEN" del autor salmantino Mario Vicente Miguel, el escritor quiso escoger mis pinturas sobre la historia de Roma y los Legionarios Romanos para que fueran la imágen de cada libro formado un conjunto muy atractivo para coleccionistas donde se juntan los aspectos históricos y el Arte, con ilusión me he querido hacer esta foto con los tomos juntos, para un artista plástico resulta emocionante, una vez más, que los escritores y sus editoriales quieran que las obras que has pintado con pasión creativa se constituyan en las cubiertas de sus trabajos literarios, en este caso sobre novela histórica. Fotografía del artista pintor Ernest Descals mostrando el resultado de la colaboración entre la pintura y la literatura.

The Last of the Mohicans: A Narrative of 1757 is a historical novel written by James Fenimore Cooper in 1826.

---

The Last of the Mohicans is a historical novel by James Fenimore Cooper, first published in January 1826.It was one of the most popular English-language novels of its time. Its narrative flaws were criticized from the start, and its length and elaborately formal prose style have reduced its appeal to later readers. Regardless, The Last of the Mohicans is widely read in American literature courses. This second book of the Leatherstocking Tales pentalogy is the best known. The Pathfinder, written 14 years later in 1840, is its sequel.

---

Oorlog tegen de indianen

16 november 2017

Het beeld dat wij van de indianen hebben is nog altijd dat van James Fenimore Coopers roman De laatste der Mohikanen uit 1826. Deze stichtingsmythe van de VS is hardnekkig gebleken, en werd in 1893 versterkt door Frederick Jackson Turner met zijn ‘these van het grensgebied’ (the frontier): uit de confrontatie tussen Europeanen en oerinwoners zou een uniek Amerikaans menstype voortgekomen zijn. De indiaanse werkelijkheid was een geheel andere.

De kolonisten van puriteinse snit, zij die de Bijbel letterlijk wilden nemen, moesten al snel na aankomst vaststellen dat dit in het nieuwe land niet functioneerde. De centrale boodschap van Coopers ‘lederkous’-serie luidt dat er weinig kans op een lang leven is voor wie zich houdt aan het gebod ‘gij zult niet doden’ of wie Jezus’ aansporing uit de Bergrede om ook de andere wang toe te keren ter harte neemt. Wie er ook grond verwierf aan de frontier – de zachtmoedigen waren het niet.

Beloning voor scalperen

De christelijke kolonisten stonden voor de paradox dat ze hun geloof en beschaving alleen met bruut geweld konden verbreiden. Hierdoor moesten ze echter de pretentie laten varen ‘beter’ te zijn dan de ‘onbeschaafde’ indianen. Het sprekendste voorbeeld daarvan is het scalperen, dat velen als het ultieme bewijs voor de ‘barbaarse’ wreedheid van de indianen beschouwden, maar dat in werkelijkheid gestimuleerd werd door de Engelse regering die een beloning uitloofde voor scalpen van oerinwoners. Opmerkelijk genoeg draagt Coopers indianenpersonage Chingachgook een in Engeland gefabriceerd scalpeermes …

Uitroeiing

‘De laatste der Mohikanen’ is met de nodige dichterlijke vrijheden gesitueerd in de tijd van de Zevenjarige Oorlog. Cooper maakt de Irokezenliga, een verbond van vijf en later zes indianenvolken, tot bondgenoten van de Fransen, hoewel de meeste van deze Six Nations zich neutraal opstelden. Hij verdoezelt de verschillen tussen deze volken, de Huronen, Mohawks en Mingo’s, die hij als één volk lijkt te beschouwen, en tussen de Mohegans (de Mohikanen uit zijn roman) en Delawaren. Zo kan hij zijn ‘goede indiaan’ Uncas tot nazaat van Delaware-opperhoofd Tamanend (ca. 1625-1701) maken, grondlegger van de vreedzame betrekkingen tussen kolonisten en indianen. De historische Uncas was echter een Mohegan, die aan Europese zijde tegen de Pequots streed. Het uitroeien van de Pequots tijdens de slachting aan de Mystic-rivier in 1637 bracht een ommekeer in de betrekkingen tussen kolonisten en indianen. Nadat eerstgenoemden een dorp vol ouderen, vrouwen en kinderen in brand staken en erop toezagen dat niemand dit overleefde, onderwierp een aantal indianenvolken zich om een vergelijkbaar lot te ontgaan.

Six Nations

Maar de figuur van Uncas was niet de voornaamste reden waarop Cooper de bondgenootschappen in de Zevenjarige Oorlog omkeert. Zijn eigen land was de Irokezen in 1768 afhandig gemaakt met een van de frauduleuze verdragen waarmee de kolonisten hun gebied vergrootten. Door de Irokezenliga als pro-Frans voor te stellen zal hij geprobeerd hebben zijn schuldgevoelens te sussen. Tevens projecteert hij zo een vijand uit de Onafhankelijkheidsoorlog op een eerdere oorlog en trekt een scherpe grens tussen goed en kwaad, winnaars en verliezers van de geschiedenis. Immers, tijdens de Amerikaanse revolutie streden vier van de Six Nations aan Britse zijde en slechts twee aan Amerikaanse. Liever vreemde overheersing vanuit het verre Engeland, dan vanuit eigen land, leken de meesten te denken.

Imperialistische kolonisering

In beide oorlogen was een groot deel van de vijandelijkheden tegen indianen gericht. Wie de machtigste indianenvolken aan zijn zijde kreeg, had een beslissend voordeel. Vandaar dat zowel Engeland als de koloniën probeerden hen over te halen – of te vernietigen, mocht het eerste niet lukken. In het Amerika van nu wint de term ‘genocide’ voor wat er toen gebeurde steeds meer terrein. Historici als Dunbar-Ortiz demystificeren de nationale geschiedenis en schetsen die als een klassiek geval van imperialistische kolonialisering-door-volksplanting, waarbij ondernemingen en regeringen eendrachtig samenwerken in het onteigenen en uitbuiten van de oorspronkelijke bevolking. Ook voor de regering in Washington was de voornaamste inkomstenbron de verkoop van geconfisqueerd land.

Akkers verwoesten

Veel Amerikanen geloven dat hun land een ongerepte wildernis was, waarin kleine, nomadische indianenstammen nauwelijks een spoor achterlieten. In werkelijkheid leefden er op het huidige grondgebied van de VS ongeveer zeven miljoen indianen, hoofdzakelijk van de landbouw. Zij bouwden dorpen en steden, vormden stadstaten en andere politieke organisaties, onderhielden wegen voor handels- en diplomatieke betrekkingen. Honderd jaar na het eerste contact met de Europeanen was hun aantal met negentig procent afgenomen, hoofdzakelijk door gerichte uitroeiing, zoals blijkt uit documenten, waaronder ook brieven van George Washington. Het doden van indianen werd een deel van de Amerikaanse identiteit, een ervaring die onder de eerste generaties van kolonisten een band schiep. Zij die erin uitblonken, werden de eerste nationale helden. Ook de aanduiding ‘ranger’, voor iemand die rondtrekt om indianen op te sporen en te doden, stamt uit dit tijdsgewricht. Krijgskundige John Gernier schrijft hierover: ‘In de eerste tweehonderd jaar van onze militaire geschiedenis bedienden de Amerikanen zich van een tactiek die de beroepssoldaten van tegenwoordig zeggen te verafschuwen: vijandige dorpen met de grond gelijkmaken, akkers verwoesten; vijandelijke vrouwen en kinderen doden; nederzettingen overvallen om de bewoners gevangen te nemen; vijandelijke non-combattanten intimideren en mishandelen; vijandelijke aanvoerders vermoorden.’

Een volk dat zich niet bewust is van zijn mythen, zo waarschuwt historicus Richard Slotkin, zet ze voort. Na het lezen van ‘De laatste der Mohikanen’ stelde de Engelse schrijver D.H. Lawrence vast dat de Amerikaanse ziel ‘hard, eenzelvig, stoïcijns en moorddadig’ was en dat altijd gebleven is. Bestseller-auteur T. C. Boyle koos dit citaat als motto voor zijn nieuwste roman ‘The Harder They Come’. De gewelddadige hoofdpersoon uit dat boek is idolaat van John Coulter, een idianenverachtende houwdegen die een voorname plaats inneemt in de eregalerij van het militante 19de-eeuwse VS-kolonialisme. Het waren figuren als deze Coulter die model stonden voor Fenimore Coopers Lederkous.

(Sabine Anders)

g-geschiedenis.eu/2017/11/16/oorlog-tegen-de-indianen/

writters portrait series

writters portrait series

Maurice Pons (1927-2016) is a famous French writer and novelist. He wrote over twenty books, whom "Les Saisons" who, as time goes by, becomes a cult novel.

Since 1957 he was living at The Moulin d'Andé, a magic place on the river La Seine, near Rouen, dedicated to arts …

* * *

"Maurice Pons, né à Strasbourg le 14 septembre 1927 et mort le 8 juin 2016 en Normandie, est un écrivain français. Romancier et nouvelliste, il est également l'auteur de traductions depuis l’anglais". Wikipedia

En mai 2015, durant un séminaire au Moulin d'Andé, Maurice Pons avait très gentiment accepté de poser pour un portrait.

Quelle bonne idée j'avais eu. Il est s'en est allé le 8 juin 2016, paisiblement, dans son cher Moulin d'Andé où il résidait en permanence depuis 1957.

Inside the architectural art installation 'Writ in Water', a quiet and reflective space. At Runnymede in Surrey, UK.

Taken November 2020

Not my flick

found some old flicks

J'aime le renouveau du printemps avec ces nouvelles pages à écrire....le changement s'amorçe et une nouvelle vie va naître.

De nouveaux projets m'attendent, désolé si je suis plus " slow " sur flickr..

Merci beaucoup à vous tous pour vos visites.

~~~~~~~~~

I like the renewal of spring with these new pages to write .... Change begins and a new life is born.

New projects waiting for me, sorry if I'm "slow" on flickr ..

Thank you very much to all of you for your visits

detroit

Le Grand Bé (ou Bey ) est une île inhabitée de Saint-Malo située à l'embouchure de la Rance, au pied des remparts de la ville de Saint-Malo. Elle devient presqu'île à marée basse et l'on peut ainsi y accéder à pied depuis la plage de Bon-Secours.

Le Grand Bé se situe à environ 500 mètres à l’ouest de la plage de Bon-Secours, au pied des remparts de la ville. Une dépression naturelle sépare l’ île de la ville et est rarement sèche, même à marée basse. Une chaussée cimentée surélevée permet d’y accéder. Celle-ci est récente. Au XIXe siècle, on arrivait au Grand Bé par une passerelle en bois et, plus anciennement, en marchant sur des pierres roulantes.

Sur un promontoire à l’ouest de l’îlot on peut voir la tombe de François-René de Chateaubriand, écrivain et homme politique, né à Saint-Malo en 1768

Grand Bé is a tidal island near Saint-Malo, France. It is located at the mouth of the Rance River, a few hundred meters from the walls of Saint-Malo. At low tide the island can be reached on foot from the nearby Bon-Secours beach. On the island are the remains of an ancient fort.

François-René de Chateaubriand, a French writer native to Saint-Malo, is buried on the island, in a grave facing the sea.

Small students using for writting black ink and this small wooden board.

Sufi islamic school-Ummdomwadman.

Blog: www.miksmedia.net

Facebook: www.facebook.com/miksmedia

Twitter: www.twitter.com/miksmedia

Thank you all for your comments and faves!

A spring sunset at Elk Island..

John Keats, 1795-1821

en.wikipedia.org/wiki/John_Keats

----

Double mouse-click or key-Z to read inscription

----

en.wikipedia.org/wiki/Protestant_Cemetery,_Rome

----

en.wikipedia.org/wiki/Nikon_AF-S_DX_VR_Zoom-Nikkor_18-200...

_DSC3814 Anx2 Q90 f25

Exactly four years after Adolph Louwens, Allard Aldringa, Johan Conders and Gerhard Swarte - 'Consules' of the 'Senatus populusque Groninganus' - put down the 'foundation stone' of the Nieuwe Kerk of Groningen, the Reverend Johannes Martinus (1603-1665) gave its inaugural sermon on June 7, 1664. The Nieuwe Kerk was the first church building in Groningen designed specifically for the 'new' reformed religion which replaced Catholicism in 1594 (after the so-called 'Reduction' - relatively bloodless - which brought Groningen into the orbit of the Union of Utrecht, forerunner of present-day The Netherlands).

This majestic building was 'erected, consecrated and dedicated' in the New Churchyard, which replaced the older one in the inner city. It was initially used especially for the victims of the plague which devastated Groningen in 1656. In that terrible Summer, Johannes Martinus had had to bury his wife, Eelkjen Geerts, his sons Gerhardus, Georgius and Johannes, and his sister-in-law who lived with them. He never swayed, though, from his duties. A prolific writer of theological books and pamphlets, a member of many church councils, a patron of orphans, a corrector of the printing errors in the new edition of the Bible in Dutch ('Statenbijbel'), he had noted how important it was for sound theology to have at hand a good Concordance of Holy Writ. To this end he enlisted his son-in-law, theologian Abraham Trommius (1633-1719); together they worked on that massive project. Trommius completed it 1685-1692, long after Martinus's death. It's been a highly useful book down through the centuries, and I myself as many earlier before the advent of computer searches have often consulted the sombre black tome.

But today on this bright afternoon no place for dire thoughts of death; only for commemoration of the feats of past citizens of Groningen, and gratefulness for the Blue Sky! and, Look! The shrubbery is greening already!

I have been enrolled onto a medical research study to find novel medication for the treatment of an incurable genetic disease I was diagnosed with in 2015, Alpha 1-antitrypsin deficiency syndrome at the Hammersmith Research Centre. This means lots of travelling up and down to London. I was going to go to Horning in Norfolk to write my book about my explorations around Kent's countrylanes and Kent's stunning wild orchids but this seems to be too important to miss. So here lies my work space, just need to move Melanie out and me in so work can continue on "The Cyclid Orchid Man"