The Western Wall, also known as the "Wailing Wall" or the "Kotel," is one of the most significant religious and historical sites in Jerusalem, Israel. It holds deep spiritual and emotional importance for Jews worldwide, and it has also become a symbol of the complex and often contentious nature of the Israeli-Palestinian conflict.

The Western Wall is a remnant of the ancient retaining wall that once surrounded the Second Temple, which was destroyed by the Romans in 70 CE. After the temple's destruction, the Western Wall became the closest accessible site for Jewish prayer and pilgrimage. For centuries, Jews from around the world have come to this sacred site to pray, lament the destruction of the temple, and express their connection to Jewish heritage.

The name "Wailing Wall" originates from the 19th and early 20th centuries when Jews would gather at the site to mourn the destruction of the temple and express their sorrow through prayers and tears. The term "Kotel" means "wall" in Hebrew and has become a popular and endearing name for the site.

Over time, the Western Wall has evolved into a focal point of religious and nationalist tensions between Israelis and Palestinians. The site is located in the Old City of Jerusalem, which is also part of the contested area between Israel and Palestine. Its significance to both Jewish and Muslim communities has led to disputes and occasional clashes.

The Western Wall plaza is divided into two sections: one for men and the other for women, following Orthodox Jewish tradition. The prayers and rituals conducted here are a mix of individual devotion, communal worship, and celebrations during religious holidays.

In addition to its religious importance, the Western Wall draws millions of tourists and visitors from various backgrounds each year, offering them a glimpse into the rich history and cultural diversity of Jerusalem.

Despite the ongoing complexities surrounding the Western Wall and its geopolitical context, it remains an essential and cherished place for Jewish people, symbolizing resilience, faith, and the connection to their shared heritage.

Bethlehem's Basilica of the Nativity is one of the most significant religious and historical sites in the world. Located in Bethlehem, a town in the West Bank, it is widely regarded as the birthplace of Jesus Christ. The basilica holds immense religious importance for Christians and attracts pilgrims and tourists from all over the globe.

The Basilica of the Nativity was originally commissioned by Emperor Constantine the Great in the 4th century AD. It was built over the site believed to be the birthplace of Jesus, as identified by early Christian tradition. The basilica's architecture reflects a blend of Roman, Byzantine, and Crusader influences, making it a unique and historically rich structure.

The church's interior features a combination of ornate decorations, mosaics, and religious artifacts, preserving the essence of its ancient origins. One of its most iconic elements is the Grotto of the Nativity, a small underground cave within the basilica, traditionally recognized as the exact spot where Jesus was born. Pilgrims often gather around this revered site to pay their respects and offer prayers.

Throughout its long history, the Basilica of the Nativity has faced various challenges, including damage from earthquakes and periods of conflict. However, it has been meticulously restored and remains a symbol of enduring faith and spiritual devotion.

Due to its profound historical and religious significance, the Basilica of the Nativity has been designated as a UNESCO World Heritage Site, further cementing its importance as a place of cultural and religious heritage for people worldwide. Visiting this holy site offers a powerful and humbling experience, allowing individuals to connect with centuries of Christian tradition and reverence for the birth of Jesus Christ.

digital art 2011

(Wat Chalong), Mueang Phuket District, Phuket, Thailand

Nestled in the heart of Mueang Phuket District, Chaithararam

Temple—commonly known as Wat Chalong—is the largest and most revered Buddhist temple on the island. Its ornate architecture, shimmering pagodas, and tranquil gardens invite visitors into a space of peace and reflection. The Grand Pagoda, said to house a fragment of Buddha’s bone, rises majestically above the complex, offering panoramic views and spiritual resonance. Whether you're drawn by devotion or design, Wat Chalong is a must-see gem in Phuket’s cultural crown.

Destination seems far away and it might be bone chilling cold, some people tread it bare foot. Some walk towards and others walk away.

A lone motorboat moves across a sea of fire and shadow—its silhouette cutting through the golden hush of sunset. The sky burns with orange, red, and violet, clouds layered like veils between heaven and earth. The water reflects it all, a mirror to something eternal. There’s no urgency in the boat’s wake, only quiet purpose. It feels like a crossing. Not just of distance, but of meaning. This is the kind of moment that doesn’t ask to be remembered—it insists. The light is fading, but the journey is not over.

My latest photography is now available for purchase at crsimages.pixels.com/, featuring prints, framed art, and more from my curated collections.

Known for its stunning architecture and sacred relics, Wat Chalong is a lesser known religious site in Phuket.

This is not the most popular attraction in Phuket, but if you have some extra time, it's worth seeing. This is not the most busy spot in the resort island, but it can still see large crowds during peak times and during peak travel season.

What is Wat Chalong?

Wat Chalong, also known as Wat Chaiyathararam, is the largest and most revered Buddhist temple in Phuket, Thailand. Located in the Chalong subdistrict, the temple complex is renowned for its stunning architecture, intricate decorations, and sacred relics. Visitors can explore the various buildings and shrines within the temple grounds, including the main hall housing statues of Buddha and other revered monks, as well as the grand pagoda containing a fragment of Buddha's bone. Wat Chalong is a popular destination for spiritual pilgrimages, cultural sightseeing, and learning about Thai Buddhism and traditions. The temple also hosts annual festivals and religious ceremonies, attracting worshippers and tourists from around the world.

Families with children will sometimes enjoy it, but it really depends on their level of interest. This is a fairly romantic spot for couples, so be sure to come if you're traveling as a couple. Budget travelers and backpackers usually enjoy their visit here.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex was founded in the 6th century by the monk David Garejeli. It consists of dozens of caves, churches, chapels, and hermit cells scattered across the sandstone hills along the border between Georgia and Azerbaijan. For centuries, the monastery served as a major center of faith, art, and learning. It is especially renowned for its distinctive rock-cut architecture and impressive medieval frescoes. This photo captures the modest and understated beauty of monastic life: weathered stone, hidden doors, silence, and simplicity — a place where spirituality is quite literally carved into the rock. A small cell is hewn from the soft sandstone, with a wooden door marked by a carved cross. The stonework around the entrance features arched brickwork that reflects Byzantine influence, typical of medieval Georgian religious architecture. On either side, the natural forms of the rock wall remain clearly visible — giving the impression that the structure has grown out of the mountain itself. A narrow staircase to the right leads to other parts of the monastery or additional cave cells. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire complex in complete silence. From the monastery, you can enjoy breathtaking views over the vast, quiet semi-desert plains.

The David Gareja Monastery is a 6th-century monastic complex carved into sandstone hills near the Georgia–Azerbaijan border. Known for its cave churches, ancient frescoes, and unique rock-cut architecture, it once served as a spiritual and cultural center. This photo highlights the quiet beauty of monastic life—simple stone structures blending into the landscape, with a carved doorway and a peaceful, timeless atmosphere.

Het David Gareja Monastery complex werd in de 6e eeuw gesticht door de monnik David Garejeli en omvat tientallen grotten, kerken, kapellen en kluizenaarsverblijven, verspreid over de zandstenen heuvels langs de grens van Georgië en Azerbeidzjan. Eeuwenlang was het klooster een belangrijk centrum van geloof, kunst en studie. Het staat vooral bekend om zijn unieke rotsarchitectuur en indrukwekkende middeleeuwse fresco’s. Deze foto laat de bescheiden, ingetogen schoonheid van het kloosterleven zien: verweerde stenen, verborgen deuren, stilte en eenvoud — een plek waar spiritualiteit letterlijk in de rotsen is verankerd. Een kleine cel is uitgehouwen in de zachte zandsteenrots, met een houten deur waarin een kruis is uitgesneden. De muur rondom de ingang is afgewerkt met bakstenen bogen die wijzen op Byzantijnse invloeden, typerend voor de middeleeuws-Georgische religieuze bouwstijl. Links en rechts blijven de natuurlijke vormen van de rotswand duidelijk zichtbaar — het lijkt alsof het gebouw uit de berg zelf is voortgekomen. Rechts leidt een smalle trap naar andere delen van het klooster of naar grotcellen. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, waardoor we het hele complex in volledige rust konden verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, uitgestrekte semi-woestijnvlakten.

Calling all Second Life creatives! ✨

Immerse yourselves in the beauty of Rumi's poetry at the Poetic Moon Sim, opening January 1st-19th.

Explore, capture stunning photos, and share your creations with a Rumi quote, and share it at Poetic Moon Flickr:

www.flickr.com/photos/129788901@N02/galleries/72157723431...

Let's celebrate the power of words and the human experience!

*

Curator, Poetic Moon: Anu Papp

Sim Designer: Terry Fotherington

Video: Sabina Valeska

*

Teleport: maps.secondlife.com/secondlife/Poetic%20Moon/110/155/36

*

I❤EventsonlinePR:

www.iloveevents.online/embark-on-a-poetic-journey-explore...

Lac endormi dort,

Miroir des cimes glacées,

Pas dans l’éphémère.

The lake slumbers still,

Mirror of frozen summits,

Steps in the fleeting.

St Peter's Square, one of the largest and most emblematic public spaces in the world, is the heart of Vatican City and the Catholic Church. Designed by Gian Lorenzo Bernini in the 17th century, it is a testament to the grandeur of faith and the power of art.

St Peter's Basilica, which rises majestically at the back of the square, is a landmark of Renaissance and Baroque architecture with a history dating back to the 4th century. Built over the tomb of the Apostle Peter, it is a place of pilgrimage for millions of worshippers every year.

Aerial view of Wat Chalong, or Chalong Temple, built at the beginning on 19th century, Its real name is Wat Chaiyathararam, but you probably won't see it on any road signs. Wat Chalong ( Chalong Temple ) is the largest of Phuket's temples, and the most visited.

70 Moo 6 Chaofa Road ( West ) Chalong Phuket 83000

Wat Chalong (Wat Chaiyathararam) is the largest, most revered, and most visited Buddhist temple in Phuket, Thailand. It is both a spiritual center for locals and a cultural landmark for visitors, known for its stunning architecture, sacred relics, and deep historical significance.

photo rights reserved by Ben

High above the city of Skopje, on the slopes of Mount Vodno, lies the Monastery of St. Panteleimon — a place where silence, history, and devotion come together. We arrived toward evening, around six o’clock. The monastery seemed already closed; the gate was shut and the courtyard quiet. But a few local men from the monastery, together with a kind priest, noticed our interest. They smiled and opened the old gate just for us. Inside the walls, time seemed to slow down. The air was cool, the city below bathed in the warm light of the setting sun, and in the distance we heard the soft whisper of pine trees. Inside the small 12th-century church — one of the finest examples of Byzantine architecture in North Macedonia — we saw two monks praying and singing by the light of a few candles. Their deep voices filled the space, echoing off the ancient frescoes and blending with the scent of incense. It felt as though centuries had merged, as if the past itself stood beside us. The Monastery of St. Panteleimon is more than a religious site. It is a sanctuary suspended between heaven and earth — a place where faith is not displayed, but quietly lived. A place where silence speaks, and where the candlelight still follows the rhythm of centuries-old prayers.

At the Monastery of St. Panteleimon, two monks prayed softly in the glow of candlelight. Their deep voices echoed against the ancient frescoes of the small 12th-century church, blending with the scent of incense and the stillness of the mountain air. In that quiet moment, faith felt alive — simple, timeless, and deeply human.

Hoog boven de stad Skopje, op de hellingen van de berg Vodno, ligt het klooster van St. Panteleimon — een plek waar stilte, geschiedenis en devotie samenkomen. We kwamen aan tegen de avond, zo rond zes uur. Het klooster leek al gesloten; de poort was dicht en het terrein stil. Maar een paar lokale mannen van het klooster, samen met een vriendelijke priester, zagen onze belangstelling. Ze glimlachten en deden speciaal voor ons de oude poort open. Binnen de muren leek de tijd te vertragen. De lucht was koel, de stad beneden baadde in het warme licht van de ondergaande zon, en in de verte klonk het zachte geruis van dennen. Binnen in de kleine kerk uit de 12e eeuw — een van de mooiste voorbeelden van Byzantijnse architectuur in Noord-Macedonië — zagen we twee monniken bidden en zingen bij het licht van een paar kaarsen. Hun lage stemmen vulden de ruimte, weerkaatsten tegen de oude fresco’s en vermengden zich met de geur van wierook. Het voelde alsof de eeuwen samenvielen, alsof het verleden even naast ons stond. Het klooster van St. Panteleimon is meer dan een religieuze plek. Het is een toevluchtsoord tussen hemel en aarde — waar geloof niet wordt tentoongesteld, maar eenvoudig wordt geleefd. Een plek waar stilte spreekt, en waar het kaarslicht nog altijd het ritme van eeuwenoude gebeden volgt.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

Step into a world of peace and grandeur at Wat Traimit, home to the world’s largest solid gold Buddha statue. Nestled in the heart of Chinatown, Bangkok, the Temple of the Golden Buddha glows with spiritual energy and artistic brilliance. The statue, weighing over 5.5 tons of pure gold, has a fascinating history—once hidden under layers of plaster for centuries, only to be rediscovered by accident.

From its dazzling golden glow to the panoramic city views from its steps, this sacred site is a must-see on any Bangkok itinerary.

I wanted to visit Wat Mongkhon Nimit (sometimes called Phutta Mongkhon Nimit) . The temple is just on the north edge of the "old town"

Lac endormi dort,

Miroir des cimes glacées,

Pas dans l’éphémère.

The lake slumbers still,

Mirror of frozen summits,

Steps in the fleeting.

The magnificent Wat Chalong Buddhist temple was built in the 19th century, apart from being a house of worship it is also a popular tourist destination in Phuket.

Wat Chaithararam (Wat Chalong)

70 หมู่ที่ 6 Chao Fah Tawan Tok Rd, Tambon Chalong, Amphoe Mueang Phuket, Chang Wat Phuket 83000, Thailand

Phuket, Thailand, 2024

photo rights reserved by Ben

After visiting the awe-inspiring David Gareja Monastery complex — with its rock-hewn chapels and monastic caves carved deep into sandstone cliffs — we continued our journey toward the Natlismtsemeli Monastery, a solitary site nestled in the semi-desert borderlands of eastern Georgia. What followed was no ordinary drive, but a true off-road adventure through a vast world of silence, rolling hills, and endless golden emptiness. The landscape between Udabno and Natlismtsemeli is dry, expansive, and nearly devoid of human presence. The track — barely more than two dusty tire paths — winds its way over grassy ridges, with little to guide you other than the open horizon. Driving a Toyota RAV4, we managed most of the route without issue, but as we neared our destination, the terrain grew increasingly rough. Deep ruts, loose rocks, muddy sections, and steep climbs made for a challenging ride. Especially on the final stretch toward the monastery, the route becomes truly rugged and unpredictable. A proper high-clearance 4x4 with solid suspension would be much better suited for this road. And yet, it was this very difficulty that made the experience so memorable. Each turn revealed new views over the desolate hills, framed by dramatic skies and complete silence. Occasionally, a bird of prey could be seen gliding across the sky — as if even nature paused here in reverence. The Natlismtsemeli Monastery, dedicated to John the Baptist - the Bringer of Light, is less visited than David Gareja but equally atmospheric. Its isolation, simplicity, and the surrounding emptiness create a deep sense of peace — a powerful final destination for a journey through one of Georgia’s most haunting landscapes.

Driving from David Gareja to Natlismtsemeli Monastery leads you through one of Georgia’s most remote and dramatic landscapes. The rough track winds through golden grasslands and open valleys, where silence stretches as far as the eye can see. Clouds roll low over the hills, adding weight to the vast emptiness. A lonely road carved into the wilderness. This path leads toward the cliffside monastery of Natlismtsemeli, hidden from view but steeped in centuries of quiet devotion.

Na ons bezoek aan het indrukwekkende David Gareja-kloostercomplex — waar kloostercellen zijn uitgehouwen in steile zandsteenrotsen — vervolgden we onze weg richting het Natlismtsemeli-klooster, dat eenzaam ligt in het halfwoestijnachtige grensgebied van Oost-Georgië. Wat volgde was geen gewone rit, maar een ware offroad-ervaring door een uitgestrekte wereld van stilte, glooiende heuvels en eindeloze leegte. Het landschap tussen Udabno en Natlismtsemeli is droog, goudkleurig en verlaten. De weg — als je het nog zo mag noemen — slingert als twee smalle, stoffige sporen door het grasland. Vanuit de auto zie je de route voor je uitrollen over de heuvelruggen, met nauwelijks oriëntatiepunten behalve de horizon zelf. We reden in een Toyota RAV4, en hoewel deze het grootste deel aankon, merkten we al snel dat het terrein steeds uitdagender werd. Diepe kuilen, losse stenen, modderige stroken en steile afdalingen wisselden elkaar af. Zeker op het laatste stuk richting Natlismtsemeli wordt de route ruw en onvoorspelbaar. Hier zou een terreinwagen met hogere bodemvrijheid en goede vering eigenlijk geen overbodige luxe zijn. Toch maakten de omstandigheden de ervaring juist memorabel. Iedere bocht onthulde nieuwe vergezichten over de dorre heuvels, afgewisseld met dramatische wolkenluchten. En met wat geluk zie je in de verte een roofvogel zweven boven het stille landschap — alsof ook de natuur even stilhoudt bij deze bijzondere plek. Het klooster van Natlismtsemeli, gewijd aan Johannes de Doper - de Lichtbrenger, ligt afgelegen en is minder bezocht dan David Gareja zelf. Maar juist die rust, in combinatie met de spirituele sfeer en de omliggende leegte, maakt het tot een bijzonder eindpunt van deze tocht.

Is this the Gate to the Underworld or to Paradise ?

Spring time,a bit overcast and the soft rain created an ambiance closer to myths than reality.The scenery along the Acheron River,the river of Hades as it is described in the Homeric poems, triggered my imagery and started looking for the other four rivers that flow into the river of pain and run in the Underworld.

I could only see the Acherusius River,at least at the moment,as Cocytus,Phlegethon,Lethe and Styx were absent and so were the ferryman,Charon, and his boat …

I could only see a cave by the river and was wondering if it is

"The cave near God’s throne,in Heaven.Light and Darkness take turns coming out of it and Night there is like Twilight on Earth.... " John Milton

I’ve told only half of my story now.It was something from the recesses of the past.The rest of it takes place here on Earth, where the Goddess of Dawn Eos is playing with the Shades and the Shadows along the River ...

♥ So Many Thanks for your comments & faves ♥

~ World Environment Day 5th of June ~

photo rights reserved by Ben

The Jvari Monastery (Georgian: ჯვარი, meaning cross) is one of the most iconic and historic sites in Georgia. Located near Mtskheta, the monastery is one of the most important religious and cultural sites in the country. Built in the 6th century, the monastery is known as one of the earliest examples of Georgian Christian architecture. It was built on the site where, according to tradition, Saint Nino, who brought Christianity to Georgia, erected a large wooden cross. Together with other historical monuments in Mtskheta, the Jvari Monastery has been on the UNESCO World Heritage List since 1994. The monastery is located on a hilltop with a beautiful view of the confluence of the Aragvi and Mtkvari Kura rivers and the historic town of Mtskheta. The building is an example of a tetraconch central dome structure with four apses. Despite its simple design, it is considered a masterpiece of medieval architecture. The Jvari Pass begins at the monastery. The pass is located at an altitude of approximately 2,379 meters above sea level and offers spectacular views of the Caucasus. It is an important passage through the Caucasus Mountains to Russia. The area is particularly known for its rugged roads, and in winter the pass can be difficult to navigate due to heavy snowfall. The route offers breathtaking views of mountain peaks, valleys and rivers. The Georgian Military Road was originally used as a trade and military route. Today it is a busy road for freight transport to Russia.

The Jvari Monastery is located in Georgia, on a hilltop near the town of Mtskheta, about 20 kilometers north of the capital, Tbilisi. The ruins next to the Jvari Monastery are part of an old defensive structure and watchtower. The Jvari Monastery is located at a strategic point above Mtskheta, where the Aragvi and Mtkvari rivers meet. In many cases, these ruins are remnants from the same or slightly later period, when they supplemented the religious sites with military protection against potential invaders. This location offers breathtaking panoramic views and holds deep historical and religious significance. Mtskheta, one of Georgia's oldest cities, was once the capital of the ancient kingdom of Iberia. The monastery is part of the UNESCO World Heritage List due to its cultural and architectural importance.

Het Jvari-klooster (Georgisch: ჯვარი, wat kruis betekent) is een van de meest iconische en historische locaties in Georgië. Het klooster, gelegen bij Mtskheta, is één van de belangrijkste religieuze en culturele bezienswaardigheden van het land. Het klooster werd gebouwd in de 6e eeuw en staat bekend als een van de vroegste voorbeelden van Georgische christelijke architectuur. Het werd gebouwd op de plek waar volgens de overlevering de heilige Nino, die het christendom naar Georgië bracht, een groot houten kruis oprichtte. Samen met andere historische monumenten in Mtskheta staat het Jvari-klooster sinds 1994 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De ruïne naast het Jvari-klooster is een deel van een oude verdedigingsstructuur en wachttoren. Het Jvari-klooster bevindt zich op een strategisch punt boven Mtskheta, waar de rivieren Aragvi en Mtkvari samenkomen. In veel gevallen zijn deze ruïnes overblijfselen uit dezelfde tijdsperiode of iets later, waarbij ze de religieuze locaties aanvulden met militaire bescherming tegen mogelijke indringers. Het klooster is een voorbeeld van een tetraconch centrale koepelstructuur met vier apsissen. Ondanks zijn eenvoudige ontwerp wordt het beschouwd als een meesterwerk van middeleeuwse architectuur. Bij het klooster begint de Jvari-pas. De pas ligt op ongeveer 2.379 meter boven zeeniveau en biedt spectaculaire uitzichten op de Kaukasus. Het is een belangrijke doorgang door het Kaukasusgebergte naar Rusland. Het gebied is met name bekend om zijn ruige wegen, en in de winter kan de pas moeilijk begaanbaar zijn vanwege zware sneeuwval. De route biedt adembenemende uitzichten op bergtoppen, valleien en rivieren. De Georgische Militaire Weg werd oorspronkelijk gebruikt als een handels- en militaire route. Tegenwoordig is het een drukke weg voor vrachtvervoer richting Rusland.

Wat Mongkol Nimit

This historic Buddha temple is a serene and peaceful destination, ideal for those seeking tranquility. Visitors are required to dress modestly, as shorts are not permitted. The temple's beautiful architecture is truly captivating and adds to its spiritual charm.

Robbinsville, NJ

photo rights reserved by Ben

High on the rocky slopes of the Georgian-Azerbaijan border lies the remote Natlismtsemeli Monastery – a spiritual place that seems to have emerged from the landscape itself. A narrow path winds up between weathered boulders, leading to a sanctuary where time seems to stand still. The monastery buildings are partly carved into the mountainside, partly built of rough stone. At the centre of them stands a small church with a striking blue-green dome, dedicated to John the Baptist – Natlismtsemeli in Georgian. At the edge of the path stands a sturdy, square entrance gate with a cross on its roof. This was once the official entrance to the monastery. The passageway at the bottom literally leads visitors into another world: from the silence of the earth to a life of prayer and seclusion. The entrance gate still stands proudly, though it has been weathered by the wind and the dust of centuries. The stones are rough, with faint traces of working, and the small upper floor may have served as a waiting room or shelter. It is a simple construction, but full of meaning – symbol of the transition from the outside world to inner silence. For centuries, monks lived here in silence and seclusion. Their cells were simple cave openings in the rock, without luxury or comfort. Today, someone still lives here: a monk who keeps the spirit of the monastery alive, with a view of an endless, empty valley. In Natlismtsemeli there are no bells, no bustle, no frills – only stone, faith and silence. The monastery is still alive, wrapped in simplicity and carried by tradition. And whoever steps through the old entrance gate enters not only another place, but also another time.

Perched high in the hills near the Georgian-Azerbaijan border, Natlismtsemeli Monastery blends into the rocky landscape. Partly carved from the mountain, it features a small church with a blue-green dome and a timeworn entrance gate that once welcomed pilgrims into a life of silence and devotion. Though simple and remote, the monastery is still inhabited — a living place where stone, solitude, and faith continue to shape daily life.

Hoog tegen de rotsachtige hellingen van het grensgebied tussen Georgië en Azerbeidzjan ligt het afgelegen Natlismtsemeli-klooster – een spirituele plek die lijkt te zijn voortgekomen uit het landschap zelf. Een smal pad slingert tussen verweerde rotsblokken omhoog, en leidt naar een heiligdom waar de tijd stil lijkt te staan. e gebouwen van het klooster zijn deels uitgehouwen in de bergwand, deels opgetrokken uit ruw natuursteen. Te midden daarvan staat een kleine kerk met een opvallend blauwgroen koepeltje, gewijd aan Johannes de Doper – Natlismtsemeli in het Georgisch. Aan de rand van het pad prijkt een robuuste, vierkante toegangspoort met een kruis op het dak. Ooit vormde dit de officiële entree tot het klooster. De doorgang onderin leidde bezoekers letterlijk een andere wereld binnen: van de aardse stilte naar een leven van gebed en afzondering. e toegangspoort staat nog altijd fier overeind, al is hij inmiddels verweerd door de wind en het stof van de eeuwen. De stenen zijn ruw, met vage sporen van bewerking, en de kleine bovenverdieping kan gediend hebben als wachtruimte of schuilplek. Het is een eenvoudige constructie, maar vol betekenis – symbool van de overgang van buitenwereld naar innerlijke verstilling. Eeuwenlang leefden hier monniken in stilte en afzondering. Hun cellen waren eenvoudige grotopeningen in de rots, zonder luxe of comfort. Vandaag de dag woont hier nog steeds iemand: een monnik die de geest van het klooster levend houdt, met uitzicht op een eindeloze, lege vallei. In Natlismtsemeli zijn geen klokken, geen drukte, geen opsmuk – alleen steen, geloof en stilte. Het klooster leeft nog, gehuld in eenvoud en gedragen door traditie. En wie door de oude toegangspoort stapt, betreedt niet alleen een andere plek, maar ook een andere tijd.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex is hidden deep in the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The area is characterized by dry hills, barren plains and steep sandstone cliffs — far from any town or village. It is this remoteness that enhances the spiritual atmosphere of the place, which for centuries has been a refuge for monks seeking refuge from the world. The photo shows the heart of the complex, with the round towers and roofs of the Lavra monastery, flanked by an imposing, steep rock face with carved cells and chapels. At the very top of the rock stands an old watchtower — a reminder of the defensive role this monastery has played over the centuries. In the middle of the green courtyard a Georgian Orthodox monk crouches by the grass, silent and unobtrusive as a shadow in the landscape. In the foreground Kanitha walks quietly up the path, accompanied by a local dog that faithfully follows her — a small, lively detail that softens the human presence in this silent landscape. The complex is partly carved out of the sandstone cliffs, and is still actively inhabited by monks who live a simple and dedicated life. David Gareja is therefore not an abandoned ruin, but a living monastery, rooted in centuries-old tradition and connected to the rhythms of nature. During our visit we were the only visitors, which made it possible to experience the site in complete tranquility. The monastery offers breathtaking views across the vast semi-desert plains — a place of tranquility, contemplation and mysticism, where stone, silence and spirituality merge.

Tucked into the rugged, semi-desert hills of eastern Georgia, near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery blends silence, stone, and devotion. In this scene, the Lavra complex rises beside a steep sandstone cliff carved with ancient monk cells. A Georgian Orthodox monk crouches quietly in the courtyard. In the foreground, Kanitha walks the path with a loyal local dog — a tender moment in a timeless place of solitude and reflection.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt diep verscholen in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile zandsteenkliffen — ver verwijderd van steden of dorpen. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Op de foto zie je het hart van het complex, met de ronde torens en daken van het Lavra-klooster, geflankeerd door een imposante, steil oprijzende rotswand met uitgehouwen cellen en kapellen. Helemaal boven op de rots staat een oude wachttoren — een herinnering aan de verdedigingsfunctie die dit klooster door de eeuwen heen heeft gehad. In het midden van het groene binnenhof zit een Georgisch-Orthodoxe monnikgehurkt bij het gras, stil en onopvallend als een schaduw in het landschap. Op de voorgrond loopt Kanitha rustig over het pad naar boven, vergezeld door een lokale hond die haar trouw volgt — een klein, levendig detail dat de menselijke aanwezigheid verzacht in dit stille landschap. Het complex is deels uitgehouwen in de zandsteenrotsen, en nog altijd actief bewoond door monniken die er een sober en toegewijd leven leiden. David Gareja is dus geen verlaten ruïne, maar een levend klooster, geworteld in eeuwenoude traditie en verbonden met het ritme van de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het terrein in volledige rust te ervaren. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de uitgestrekte semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek, waar steen, stilte en spiritualiteit in elkaar overvloeien.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The Jvari Monastery (Georgian: ჯვარი, meaning cross) is one of the most iconic and historic sites in Georgia. Located near Mtskheta, the monastery is one of the most important religious and cultural sites in the country. Built in the 6th century, the monastery is known as one of the earliest examples of Georgian Christian architecture. It was built on the site where, according to tradition, Saint Nino, who brought Christianity to Georgia, erected a large wooden cross. Together with other historical monuments in Mtskheta, the Jvari Monastery has been on the UNESCO World Heritage List since 1994. The monastery is located on a hilltop with a beautiful view of the confluence of the Aragvi and Mtkvari Kura rivers and the historic town of Mtskheta. The building is an example of a tetraconch central dome structure with four apses. Despite its simple design, it is considered a masterpiece of medieval architecture. The Jvari Pass begins at the monastery. The pass is located at an altitude of approximately 2,379 meters above sea level and offers spectacular views of the Caucasus. It is an important passage through the Caucasus Mountains to Russia. The area is particularly known for its rugged roads, and in winter the pass can be difficult to navigate due to heavy snowfall. The route offers breathtaking views of mountain peaks, valleys and rivers. The Georgian Military Road was originally used as a trade and military route. Today it is a busy road for freight transport to Russia.

The Jvari Monastery is located in Georgia, on a hilltop near the town of Mtskheta, about 20 kilometers north of the capital, Tbilisi. It is situated at a strategic point where the Aragvi and Mtkvari - Kura rivers meet. This location offers breathtaking panoramic views and holds deep historical and religious significance. Mtskheta, one of Georgia's oldest cities, was once the capital of the ancient kingdom of Iberia. The monastery is part of the UNESCO World Heritage List due to its cultural and architectural importance.

Het Jvari-klooster (Georgisch: ჯვარი, wat kruis betekent) is een van de meest iconische en historische locaties in Georgië. Het klooster, gelegen bij Mtskheta, is één van de belangrijkste religieuze en culturele bezienswaardigheden van het land. Het klooster werd gebouwd in de 6e eeuw en staat bekend als een van de vroegste voorbeelden van Georgische christelijke architectuur. Het werd gebouwd op de plek waar volgens de overlevering de heilige Nino, die het christendom naar Georgië bracht, een groot houten kruis oprichtte. Samen met andere historische monumenten in Mtskheta staat het Jvari-klooster sinds 1994 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het klooster bevindt zich op een heuveltop met een prachtig uitzicht op de samenvloeiing van de rivieren de Aragvi en de Mtkvari Kura en het historische stadje Mtskheta. Het gebouw is een voorbeeld van een tetraconch (centrale koepelstructuur met vier apsissen). Ondanks zijn eenvoudige ontwerp wordt het beschouwd als een meesterwerk van middeleeuwse architectuur. Bij het klooster begint de Jvari-pas. De pas ligt op ongeveer 2.379 meter boven zeeniveau en biedt spectaculaire uitzichten op de Kaukasus. Het is een belangrijke doorgang door het Kaukasusgebergte naar Rusland. Het gebied is met name bekend om zijn ruige wegen, en in de winter kan de pas moeilijk begaanbaar zijn vanwege zware sneeuwval. De route biedt adembenemende uitzichten op bergtoppen, valleien en rivieren. De Georgische Militaire Weg werd oorspronkelijk gebruikt als een handels- en militaire route. Tegenwoordig is het een drukke weg voor vrachtvervoer richting Rusland.

This is not merely a statue — it is the stillness of truth made visible, a silence shaped by time, standing as a reminder of something far greater than the self.

The Buddha does not represent a god, but the profound stillness that lives within all beings — the stillness from which karma flows, guiding each moment with quiet, unfailing balance.

Inner peace is not something one can own. It is a state to return to, after all illusions of control have faded.

The universe does not bend to human will. Humanity moves within it. And at its heart lies not dominion, but harmony. Stillness. Grace.

Many seek meaning in noise and motion. But the truth waits in stillness — vast, enduring, and patient — reminding all that we are not here to conquer the universe,

but to remember how to belong to it.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

I had the privilege of witnessing the morning prayers at Chorten Ningpo Monastery in Bhutan. The serene atmosphere of the prayer hall embraced me as the monks chanted mantras and engaged in sacred rituals, their devotion tangible in every gesture. This hour-long routine served to purify their minds, cultivating a harmonious environment for meditation. Through their chanting and rituals, they sought blessings from the Buddha and enlightened beings, nurturing their spiritual journey. In a moment of connection, one of the monks felt my presence, turned to look at me with a gentle smile, and offered a glimpse of warmth amidst the spiritual devotion. - Chorten Ningpo Monastery, Punakha, Bhutan

photo rights reserved by Ben

High on a narrow mountain ridge, overlooking the endless, rust-colored hills of the Georgian-Azerbaijani borderlands, stands a solitary watchtower. This is the tower of the Natlismtsemeli Monastery, part of the ancient David Gareja complex, founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli. In the Middle Ages, the monastery was not only a center of faith but also of learning, art, and manuscript production. But its remote location — far from cities and fortified walls — made it vulnerable. The watchtower was built as a lookout to spot approaching danger: raiding forces, Persians, Mongols, or later steppe bandits. Yet it also served to welcome pilgrims arriving via the winding sand tracks that led to the monastery. The road to Natlismtsemeli is far from easy. Narrow, dusty trails snake through the hilly semi-desert, often little more than faint paths worn into the earth. In wet seasons they turn to slippery mud; in summer they dry out into hard-packed, rutted tracks carved by years of footsteps and wheels. For pilgrims and visitors, the journey itself becomes an act of devotion: hours of driving across a barren, unmarked terrain, guided only by the landscape. These roads are passable only by rugged vehicles — or on foot, for those who truly seek the silence. And yet, that difficulty is part of the place’s power. The journey strips away urgency, quiets the mind, and brings the traveler closer to what matters. You don’t arrive here by accident — you come because you are willing to seek, to be silent, and to slow down. Today, the tower is empty. Yet it still keeps watch — not over danger, but over memory. Over the hard, simple life of hermits who chose solitude and prayer. The paths below have grown quiet, but the stones still speak — of faith, endurance, and the truth that even in the most desolate landscapes, meaning endures.

In the remote hills near Georgia’s border with Azerbaijan stands a lone watchtower, once part of the ancient Natlismtsemeli Monastery. Built in the 6th century, the monastery served both as a spiritual center and a refuge. Reaching it means navigating dusty, rugged paths — a journey as demanding as it is meaningful. Though the tower is no longer in use, it remains a silent witness to centuries of faith, solitude, and the quiet strength of those who chose to live far from the world.

Hoog op een smalle bergrug, uitkijkend over de eindeloze, roestkleurige heuvels van de Georgisch-Azerbeidzjaanse grensstreek, staat een eenzame wachttoren. Dit is de toren van het Natlismtsemeli-klooster, onderdeel van het eeuwenoude David Gareja-complex, dat in de 6e eeuw werd gesticht door de Syrische monnik David Garejeli. In de middeleeuwen was het klooster niet alleen een centrum van geloof, maar ook van studie, kunst en manuscriptproductie. Maar deze afgelegen ligging, ver van steden en beschermende muren, maakte het kwetsbaar. De wachttoren werd gebouwd als uitkijkpost om tijdig dreigingen te signaleren: invallen van plunderende troepen, Perzen, Mongolen of later, rovers uit de steppe, maar ook pelgrims verwelkomen die via kronkelende zandwegen hun weg naar het klooster vonden. De weg naar het Natlismtsemeli-klooster is geen gemakkelijke. Smalle, stoffige zandpaden slingeren zich door het heuvelachtige halfwoestijnlandschap, vaak nauwelijks meer dan sporen in de aarde. In regenachtige seizoenen veranderen ze in glibberige modderbanen; in de zomer zijn ze kurkdroog, met diepe sporen uitgesleten door jaren van voetstappen en wielen. Voor pelgrims en bezoekers is de reis ernaartoe al een oefening in toewijding: urenlang rijden over verlaten terrein zonder bewegwijzering, met enkel het landschap als gids. De wegen zijn vaak alleen met een terreinwagen bereikbaar — of te voet, voor wie de stilte écht wil ervaren. Maar juist die moeilijkheid draagt bij aan de kracht van de plek. De reis filtert haast uit het hoofd, brengt de reiziger terug tot het essentiële, en maakt de ontmoeting met het klooster des te intenser. Hierheen kom je niet toevallig — je komt omdat je bereid bent te zoeken, te zwijgen, en te vertragen. Tegenwoordig is de toren verlaten. Toch waakt ze nog steeds — niet langer over gevaar, maar over herinnering. Over het harde, eenvoudige leven van kluizenaars die kozen voor stilte en afzondering. De paden hieronder zijn stil geworden, maar de stenen spreken nog. Over geloof, volharding, en het besef dat zelfs in de leegste landschappen betekenis kan schuilen.

photo rights reserved by Ben

High on the rocky slopes of the Georgian-Azerbaijan border lies the remote Natlismtsemeli Monastery – a spiritual place that seems to have emerged from the landscape itself. A narrow path winds up between weathered boulders, leading to a sanctuary where time seems to stand still. The monastery buildings are partly carved into the mountainside, partly built of rough natural stone. In the middle of them stands a small church with a striking blue-green dome, dedicated to John the Baptist – Natlismtsemeli in Georgian. At the edge of the plateau stands a sturdy, square gateway that for centuries served as the monastery’s official entrance. To enter here was to literally leave the world behind – and enter a life of prayer, silence and seclusion. In this photo we seeKanitha leaving the monastery, heading towards the same gate through which we entered. The sky is softly cloudy, and her silhouette against the weathered stones. The monastery gate, weathered by the wind and the dust of centuries, marks not only a boundary in space — but also in time and experience. The rough walls bear faint traces of workmanship. The upper floor once served as a lookout post. But even now it remains a powerful symbol of transition: from the closed silence within, back to the vast emptiness of the world outside. For centuries monks lived here in silence and simplicity, in cave dwellings without comfort. Today there still lives here one monk — silent guardian of a spiritual heritage that is still palpable in stone, wind and horizon. In Natlismtsemeli there are no bells, no hurry, no frills — only faith, simplicity and silence. And whoever leaves this place carries some of that silence with them.

On the remote Georgian-Azerbaijan border, the Natlismtsemeli Monastery blends into the rocky hills. For centuries, it welcomed monks into a life of silence and prayer. In the photo, Kanitha walks back through the ancient gate — a quiet exit from a timeless sanctuary carved in stone. Even today, a single monk still lives here, guarding a tradition rooted in solitude, simplicity, and faith.

Hoog tegen de rotsachtige hellingen van het grensgebied tussen Georgië en Azerbeidzjan ligt het afgelegen Natlismtsemeli-klooster – een spirituele plek die lijkt te zijn voortgekomen uit het landschap zelf. Een smal pad slingert tussen verweerde rotsblokken omhoog en leidt naar een heiligdom waar de tijd stil lijkt te staan. De gebouwen van het klooster zijn deels uitgehouwen in de bergwand, deels opgetrokken uit ruw natuursteen. Te midden daarvan staat een kleine kerk met een opvallend blauwgroen koepeltje, gewijd aan Johannes de Doper – Natlismtsemeli in het Georgisch. Aan de rand van het plateau staat een robuuste, vierkante toegangspoort die eeuwenlang diende als officiële entree tot het klooster. Wie hier binnentrad, liet letterlijk de wereld achter zich — en stapte een leven binnen van gebed, stilte en afzondering. Op deze foto zien weKanitha het klooster verlaten, richting diezelfde poort waarlangs we naar binnen kwamen. De lucht is zacht bewolkt, en haar silhouet tegen de verweerde stenen. De kloosterpoort, verweerd door de wind en het stof van de eeuwen, markeert niet alleen een grens in ruimte — maar ook in tijd en beleving. De ruwe muren dragen vage sporen van bewerking. De bovenverdieping diende ooit uitkijkpost. Maar zelfs nu blijft het een krachtig symbool van overgang: van de besloten stilte binnen, terug naar de uitgestrekte leegte van de wereld daarbuiten. Eeuwenlang leefden hier monniken in stilte en eenvoud, in grotwoningen zonder comfort. Vandaag de dag woont hier nog steeds één monnik — stille bewaker van een geestelijk erfgoed dat nog altijd voelbaar is in steen, wind en horizon. In Natlismtsemeli zijn geen klokken, geen haast, geen opsmuk – alleen geloof, eenvoud en stilte. En wie deze plek verlaat, draagt iets van die stilte met zich mee.

photo rights reserved by Ben

The shepherd dog in the foreground sits on a raised platform by the famous Gergeti Trinity Church, a 14th-century monastery situated at an altitude of approximately 2,170 metres. From this vantage point, a breathtaking panorama extends over Stepantsminda, a small town in the Georgian Caucasus and a major gateway for adventurers exploring the mountains. Stepantsminda is the starting point for many mountain climbs, including the challenging trek to the summit of Kazbek, one of the highest mountains in Georgia, which at 5,033 metres is a popular destination for experienced climbers and nature lovers alike. In the background, the imposing mountain range rises, including Mount Kuro, which rises to 3,980 metres and forms a dramatic, rugged frame for this sacred structure. The snow-capped peaks and sheer cliffs emphasize the solitude and grandeur of this place. The dog, a faithful companion of the monastery priests, seems to watch over the city and the valley like a guardian. This image symbolizes the peace and timelessness of the region, where nature, culture and tradition come together in a unique way. With the warm autumnal hues in the valley, the rugged rock formations and the snow-capped mountain peaks, the photo exudes both serenity and majestic power. Here, where history and nature merge harmoniously, the dog silently watches over the centuries-old monastery and the vast highlands.

From Gergeti Trinity Church, the view offers a breathtaking panorama of Mount Kuro, an imposing mountain rising to 3,980 metres. The mountain towers with steep rocks and snow-capped peaks form a dramatic contrast with the greenery of the valley and the small town of Stepantsminda in the distance. The view extends over the surrounding mountain range, which gives the region a majestic aura. The power and ruggedness of Mount Kuro dominate the landscape, while the church itself maintains a quiet, spiritual presence. It is a place where nature displays its grandeur, but at the same time silence and serenity reign.

De herdershond op de voorgrond zit op een verhoogd punt bij de beroemde Gergeti Trinity Church, een 14e-eeuws klooster dat op een hoogte van ongeveer 2.170 meter ligt. Vanuit dit uitkijkpunt strekt zich een adembenemend panorama uit over Stepantsminda, een klein stadje in de Georgische Kaukasus en een belangrijke toegangspoort voor avonturiers die de bergen willen verkennen. Stepantsminda vormt het startpunt voor vele bergbeklimmingen, waaronder de uitdagende tocht naar de top van de Kazbek, een van de hoogste bergen van Georgië. Met zijn 5.033 meter is Kazbek een populaire bestemming voor zowel ervaren klimmers als natuurliefhebbers. Op de achtergrond rijst een indrukwekkende bergketen op, waaronder Mount Kuro, die tot 3.980 meter hoog reikt en een dramatische, ruige omlijsting biedt voor dit heilige bouwwerk. De besneeuwde pieken en steile rotsen onderstrepen de eenzaamheid en grootsheid van deze plek. De hond, een trouwe metgezel van de kloosterpriesters, lijkt hier als een wachter over de stad en de vallei uit te kijken. Met de warme herfsttinten in het dal, de robuuste rotsformaties en de met sneeuw bedekte bergtoppen straalt de omgeving zowel sereniteit als majestueuze kracht uit. Hier, waar geschiedenis en natuur harmonieus samensmelten, waakt de hond zwijgend over het eeuwenoude klooster en de uitgestrekte hooglanden.

photo rights reserved by B℮n

The Sameba Monastery near the Sameba Cathedral in Tbilisi is a peaceful, spiritual space that complements the cathedral with serene gardens and vineyards . This monastic complex offers a quiet place for prayer, contemplation and the daily activities of the monks. It is a place where the spiritual and traditional aspects of Georgian Christianity come to life. The garden surrounding the cathedral and monastery is carefully maintained and exudes a peaceful beauty . Visitors can walk along paths surrounded by colorful flowers, shady trees and religious statues. This garden not only provides a place of peace and contemplation, but also enhances the natural beauty of the area.

A unique addition to the Sameba Monastery complex in Tbilisi is the vineyard. The vineyard symbolizes the ancient Georgian tradition of wine growing, which is an integral part of the culture and religious life in Georgia. The wine produced here can be used for the Eucharist or other church rituals. In this way, the vineyard reflects the connection of the land, tradition and faith, and the monastery offers a harmonious balance of spiritual and natural elements that emphasize the unique character of the Georgian Orthodox community. The garden is next vineyard. Photo of a beautiful rose in full bloom in the monastery garden. The soft, warm shades of orange and yellow with a touch of pink at the edges give the flower a particularly serene and almost spiritual look, perfectly matching the calm atmosphere of a monastery garden.

Het Sameba-klooster bij de Sameba-kathedraal in Tbilisi vormt een vredige, spirituele ruimte die de kathedraal aanvult met serene tuinen en wijngaarden. Dit kloostercomplex biedt een rustige plek voor gebed, contemplatie en de dagelijkse activiteiten van de monniken. Het is een plek waar de spirituele en traditionele aspecten van het Georgische christendom volledig tot leven komen. De tuin rondom de kathedraal en het klooster is zorgvuldig onderhouden en straalt een vredige schoonheid uit. Bezoekers kunnen langs paden wandelen die worden omgeven door kleurrijke bloemen, schaduwrijke bomen en religieuze beelden. Foto van een prachtige roos in volle bloei in de kloostertuin. De zachte, warme tinten van oranje en geel met een vleugje roze aan de randen geven de bloem een bijzonder serene en bijna spirituele uitstraling, perfect passend bij de kalme sfeer van een kloostertuin. Deze tuin biedt niet alleen een plek van rust en bezinning, maar versterkt ook de natuurlijke schoonheid van het gebied. Een unieke toevoeging aan het kloostercomplex is de wijngaard . De wijngaard symboliseert de oude Georgische traditie van wijnbouw, die een integraal onderdeel is van de cultuur en het religieuze leven in Georgië. De wijn die hier wordt geproduceerd, kan worden gebruikt voor de eucharistie of andere kerkelijke rituelen. Hiermee weerspiegelt de wijngaard de verbondenheid van het land, de traditie en het geloof, en biedt het klooster een harmonieus evenwicht tussen spirituele en natuurlijke elementen die het unieke karakter van de Georgisch-orthodoxe gemeenschap benadrukken.

Premonition of Love....

Visiting Kyoto in Japan was a profound experience immersed in rich cultural traditions.

The sight of traditional rickshaws weaving through historic streets added a charming and nostalgic touch to exploring this ancient city.

Temples and shrines adorned with intricate architecture and serene gardens provided a tranquil escape, offering insights into centuries-old rituals and customs.

Each moment was a reminder of the enduring beauty and elegance that define this enchanting city.

So grateful for this experience and for my trip to Japan.

Arigato gozaimashita ありがとうございました 🙏

Embark on a serene journey to Hampi's Tungabhadra River in the early morning, where believers gather for sacred rituals by the water's edge. The tranquil scene captures a blend of spirituality and natural beauty, with the river gently flowing, the sky painted in hues of dawn, and devotees immersed in the age-old tradition of morning ablutions. This photograph encapsulates the harmonious convergence of human devotion and the timeless flow of the river.

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery Complex is one of the most unique and historically significant religious sites in Georgia. Located in the Kakheti region, near the border with Azerbaijan, it is carved into the rocks of a rugged, semi-desert landscape. The monastery was founded in the 6th century by David Garejeli, one of the thirteen Assyrian monks who helped spread Christianity in Georgia. Over the centuries, the complex grew into an important center of religion, art, and scholarship, especially during the medieval period. Despite being repeatedly plundered — by Mongols, Persians, and others — it has always retained its spiritual significance. The complex includes several parts, such as Lavra, the oldest section still inhabited by monks, Udabno, a group of cave monasteries higher up the slopes with centuries-old frescoes, and Bertubani and Chichkhituri, more remote areas with watchtowers, chapels, and hermit cells. All of it is hewn from soft sandstone cliffs, forming a striking fusion of natural form and human devotion. Because the monastery lies on the border, it has become a point of political tension between Georgia and Azerbaijan, as part of the site lies on Azerbaijani territory. Atop the hill on the left of the tower, Georgian soldiers are patrolling. David Gareja is not only important for its religious and historical value, but also offers a rare opportunity to explore active cave monasteries. From the complex, one can enjoy breathtaking views over the vast, silent semi-desert plains stretching to the horizon.

Perched on the windswept borderlands of Georgia and Azerbaijan, the David Gareja Monastery stands carved into sandstone cliffs, its ancient watchtower overlooking a vast, silent landscape. Once a thriving spiritual center, it now remains a striking symbol of faith, solitude, and resilience amid the semi-desert hills of Kakheti.

Het David Gareji-kloostercomplex is een van de meest bijzondere en historische religieuze locaties in Georgië. Het ligt in de regio Kakheti, tegen de grens met Azerbeidzjan, en is uitgehouwen in de rotsen van een ruig, halfwoestijnachtig landschap. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door David Garejeli. Het complex groeide uit tot een belangrijk centrum van religie, kunst en wetenschap, vooral in de middeleeuwen. In latere eeuwen werd het meerdere keren geplunderd (onder andere door Mongolen en Perzen, maar het behield altijd zijn spirituele betekenis. Het kloostercomplex bestaat uit Lavra-klooster – het oudste deel, nog steeds bewoond door monniken, Udabno – hogerop gelegen grotkloosters met eeuwenoude muurschilderingen en Bertubani en Chichkhituri – meer afgelegen gedeelten met wachttorens, kapellen en cellen. Het hele complex is uitgehouwen in de zachte rotswanden, wat een indrukwekkende combinatie oplevert van natuurlijke vorm en menselijke devotie. De ligging van het kloostercomplex op de grens zorgt soms voor politieke spanningen tussen Georgië en Azerbeidzjan: een deel van het terrein ligt op Azerbeidzjaans grondgebied. Boven op de berg links van de wachttoren patroueren Georgian soldaten. David Gareja is niet alleen van religieus of historisch belang, maar biedt ook een unieke kans om rotskloosters te verkennen die nog steeds in gebruik zijn. Vanaf het klooster kun je genieten van Adembenemende uitzichten over de semi-woestijnvlakten.

Serene Buddha statues at the temple ruins of Wat Phra Si Sanphet in Ayutthaya, Thailand.

photo rights reserved by Ben

In the vast, arid landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan, lies the ancient David Gareja Monastery complex. Carved directly into sandstone cliffs, the site is home to dozens of rock-cut cells, chapels, and passageways — silent witnesses to over fourteen centuries of monastic devotion. One of the most striking features is the stone tower perched high on a rocky outcrop, standing alone and overlooking the desolate terrain. This modest structure, built from irregular stone blocks, served as a watchtower. From here, monks could survey the surrounding area and detect approaching threats. During times of danger — from Mongol invasions to Persian raids — the height offered a strategic advantage, not for counterattack, but for protection, prayer, and preparation. Just below the tower, the entrances to ancient monastic caves are still visible, once inhabited by hermits who withdrew from worldly life to live in spiritual isolation. This combination of rugged nature and human humility makes David Gareja a truly unique place. Yet it’s not only history that lives on here — the natural world remains ever-present. The windswept ridges and rocky solitude attract numerous birds of prey. Hikers in the area often spot golden eagles soaring overhead, or short-toed snake eagles gliding low across the plains. Buzzards, falcons, and even vultures are also seen in the Kakheti and Kartli regions. The tower at David Gareja is more than just a remnant of Georgia’s Christian heritage — it stands as a symbol of stillness, vigilance, and deep connection to the landscape. A place where time, faith, and nature converge.

The tower symbolizes solitude, vigilance, and spiritual retreat — a silent witness to centuries of devotion. Carved into the harsh rockscape, it stands isolated yet firmly rooted in the landscape. In the upper right, a bird of prey glides effortlessly through the sky, embodying the wild spirit of this remote region. Its presence feels natural, even inevitable, in a place shaped by silence and wind. The architecture does not dominate but blends with the earth, shaped as much by necessity as by faith. The scene is a powerful example of how human presence and nature can exist in balance, each amplifying the other’s beauty.

In het uitgestrekte, dorre landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan, ligt het eeuwenoude David Gareja-kloostercomplex . Tegen de hellingen van zandkleurige rotsformaties zijn tientallen cellen, kapellen en gangen uitgehouwen — stille getuigen van meer dan veertien eeuwen religieuze toewijding. Eén van de meest opvallende elementen is de stenen toren die boven op de rots uitsteekt, hoog en eenzaam uitkijkend over het halfwoestijnachtige terrein. Deze toren, eenvoudig gebouwd uit onregelmatige stenen, diende als wachttoren. Van hieruit konden monniken het omliggende gebied overzien en vroegtijdig vijandelijke bewegingen signaleren. In tijden van dreiging , zoals tijdens de invallen van de Mongolen of de Perzen, bood de hoogte een strategisch voordeel — niet voor aanval, maar voor bescherming en voorbereiding. Direct onder de toren zijn nog steeds de ingangen zichtbaar van uitgehakte grotten, ooit gebruikt als leef- en gebedsruimtes door kluizenaars die zich uit de wereld terugtrokken. De combinatie van ruige natuur en menselijke nederigheid maakt deze plek uniek. En niet alleen de geschiedenis leeft hier voort — ook de natuur is onverminderd aanwezig. De kale rotsen, winderige hoogten en stilte trekken veel roofvogels aan. Tijdens wandelingen door dit gebied is de kans groot dat je een steenarend ziet zweven , of een slangenarend laag boven de vlakte ziet cirkelen. Ook buizerds, valken en zelfs gieren zijn in dit deel van Kakheti en Kartli waargenomen. De toren van David Gareja vormt daarmee niet alleen een monument van het christelijke verleden van Georgië, maar ook een symbool van verstilling , waakzaamheid en verbondenheid met het landschap. Een plek waar tijd, geloof en natuur elkaar ontmoeten.

Hua Hin beach, Thaïland 2025

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. Today, it is home to Georgian Orthodox monks who lead a modest, secluded life devoted to prayer, study, and the maintenance of the monastery. Their presence reminds us that David Gareja is not merely a ruin, but an active spiritual community. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Hun aanwezigheid onderstreept dat David Gareja geen verlaten ruïne is, maar een actieve spirituele gemeenschap. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.

photo rights reserved by Ben

The Svetitskhoveli Cathedral in Mtskheta, Georgia, is one of the holiest and oldest churches in the country. Originally built in the 11th century, this imposing medieval cathedral is not only a masterpiece of Georgian architecture but also an important religious symbol. According to tradition, the sacred robe of Christ is buried beneath the cathedral, making it one of the most revered places of pilgrimage in the country. In front of the cathedral is a wide paved square, where visitors gather, light candles, and where processions regularly take place on feast days. The square has a serene, almost timeless atmosphere, surrounded by low shops, cafes, and traditional houses with wooden balconies. There is a pleasant mix of devotion and tourist bustle. What makes this square extra special is the breathtaking view of the Jvari Monastery, which sits high on a hill across the Aragvi River. Especially in clear weather, the silhouette of the small 6th-century church, perched on the rocks, is clearly visible. The Jvari Monastery is of great significance: it is said that Saint Nino placed a wooden cross here in the 4th century, with which Christianity began to take root in Georgia. The combination of ancient spiritual buildings, the mountainous landscape and the sacred rivers around, makes this place one of the most enchanting and spiritually charged locations in Georgia. Whether you are religious or not — there is a sense of eternity in the air here.

In the heart of the city of Mtskheta stands the imposing Svetitskhoveli Cathedral, built between 1010 and 1029.

This masterpiece of medieval Georgian architecture is a UNESCO World Heritage Site and is considered one of the most important religious buildings in the country. The cathedral is encircled by an impressive fortified wall, complete with battlements, towers, and ancient gates — giving it the appearance of a castle. Step through one of the gates, and you'll find yourself in a lively courtyard where faith and tradition are still very much alive.

De Svetitskhoveli-kathedraal in Mtskheta, Georgië, is een van de heiligste en oudste kerken van het land. Deze imposante middeleeuwse kathedraal, oorspronkelijk gebouwd in de 11e eeuw, is niet alleen een meesterwerk van Georgische architectuur, maar ook een belangrijk religieus symbool. Volgens de overlevering ligt onder de kathedraal het heilige kleed van Christus begraven, wat het tot een van de meest vereerde pelgrimsoorden in het land maakt. Voor de kathedraal ligt een breed geplaveid plein, waar bezoekers samenkomen, kaarsen branden, en waar regelmatig processies plaatsvinden op feestdagen. Het plein heeft een serene, bijna tijdloze sfeer, omringd door lage winkeltjes, cafés, en traditionele huizen met houten balkons. Er heerst een aangename mix van devotie en toeristische levendigheid. Wat dit plein extra bijzonder maakt, is het adembenemende uitzicht op het Jvari-klooster, dat hoog boven op een heuvel aan de overkant van de rivier de Aragvi ligt. Vooral bij helder weer is het silhouet van de kleine 6e-eeuwse kerk, bovenop de rotsen, duidelijk zichtbaar. Het Jvari-klooster is van grote betekenis: hier zou de heilige Nino in de 4e eeuw een houten kruis hebben geplaatst, waarmee het christendom in Georgië begon te wortelen. De combinatie van eeuwenoude spirituele gebouwen, het bergachtige landschap en de heilige rivieren rondom, maakt deze plek tot een van de meest betoverende en spiritueel geladen locaties van Georgië. Of je nu gelovig bent of niet — het voelt alsof hier iets eeuwigs in de lucht hangt.

photo rights reserved by Ben

The hike from Stepantsminda to Gergeti Trinity Church is one of the most beautiful and iconic hikes in Georgia. This route offers breathtaking views of the Caucasus, with the imposing Mount Kazbek (5,054 meters) as a spectacular backdrop. Stepantsminda is a small mountain village that serves as a base for adventurers and hikers. The village is located at an altitude of approximately 1,740 meters. From here the hike starts towards the Gergeti Tower, a viewpoint halfway along the route. From the tower you already have a beautiful view of the valley and Stepantsminda. The tower is part of a network of historical fortifications, typical for the mountainous region of Georgia. In the past, these towers were often owned by local clans and served to protect the community and the surrounding land. After the tower, the trail climbs further through a variety of grasslands and rocky terrain. The climb is fairly steep, but easily doable for hikers with average fitness. After about two hours of walking (approx. 3-4 km) you will reach the iconic Gergeti Trinity Church, located at an altitude of 2,170 meters. The church, built in the 14th century, is not only an architectural highlight but also an important spiritual and cultural symbol of Georgia. From here you have a panoramic view of the Caucasus and the impressive Kazbek Glacier. In clear weather it is an ideal place to enjoy the peace and overwhelming nature. Do you want to skip the climb? Then it is possible to drive to the church from Stepantsminda with an 4x4. In the summer months, horse riding tours to the top are also offered. The best time for this hike is from spring to early autumn (May – October), when temperatures are pleasant and nature is in full bloom. In winter the route can be snowy, which makes the hike more challenging but also adds extra beauty to the landscape. The walk to Gergeti Trinity Church is an unforgettable experience that you should not miss when visiting Georgia.

The photo shows Kanitha climbing a rocky path towards the Gergeti Trinity Church in Georgia, with the majestic Mount Kazbek in the background. Along the path, meltwater flows in the form of a small waterfall, making the route extra challenging. The presence of other hikers further ahead shows that this is a popular but challenging route. Kanitha is determined to make her way up. The rugged surroundings, steep terrain and clear blue sky emphasise the impressive natural beauty of the Caucasus. The combination of the mountainous landscape, the snow-capped peak of Mount Kazbek and the narrow, wet paths makes this hike a unique and adventurous experience.

De wandeling van Stepantsminda naar de Gergeti Trinity Church is een van de mooiste en meest iconische tochten in Georgië. Deze route biedt adembenemende uitzichten op de Kaukasus, met de imposante Mount Kazbek (5.054 meter) als spectaculair decor. Stepantsminda is een klein bergdorpje dat fungeert als uitvalsbasis voor avonturiers en wandelaars. Het dorp ligt op ongeveer 1.740 meter hoogte. Vanuit hier start de wandeling richting de Gergeti Tower, een uitkijkpunt halverwege de route. Vanaf de toren heb je al een prachtig uitzicht over het dal en Stepantsminda. De toren is onderdeel van een netwerk van historische verdedigingswerken, typerend voor de bergachtige regio van Georgië. Ooit waren deze torens vaak in handen van lokale clans en dienden ze ter bescherming van de gemeenschap en het omliggende land. Na de toren klimt het pad verder omhoog door een afwisseling van graslanden en rotsachtig terrein. De klim is redelijk steil, maar goed haalbaar voor wandelaars met een gemiddelde conditie. Na ongeveer twee uur wandelen (ca. 3-4 km) bereik je de iconische Gergeti Trinity Church, gelegen op 2.170 meter hoogte. De kerk, gebouwd in de 14e eeuw, is niet alleen een architectonisch hoogtepunt maar ook een belangrijk spiritueel en cultureel symbool van Georgië. Vanaf dit punt heb je een panoramisch uitzicht op de Kaukasus en de indrukwekkende Kazbek-gletsjer. Bij helder weer is het een ideale plek om te genieten van de rust en de overweldigende natuur. De foto toont Kanitha die een rotsachtig pad beklimt richting de Gergeti Trinity Church in Georgië, met de majestueuze Mount Kazbek op de achtergrond. Langs het pad stroomt smeltwater in de vorm van een klein watervalletje, wat de route extra uitdagend maakt. De aanwezigheid van andere wandelaars verderop laat zien dat dit een populaire maar uitdagende route is. Kanitha is vastberaden een weg omhoog te banen. De ruige omgeving, het steile terrein en de helderblauwe lucht benadrukken de indrukwekkende natuurlijke schoonheid van de Kaukasus. De combinatie van het berglandschap, de besneeuwde piek van Mount Kazbek en de smalle, natte paden maakt deze wandeling tot een unieke en avontuurlijke ervaring. De wandeling naar de Gergeti Trinity Church is een onvergetelijke ervaring die je niet mag missen bij een bezoek aan Georgië.

Something from the Recesses of the Past by the Acheron River ...

Spring time,a bit overcast and the soft rain created an ambiance closer to myths than reality.The scenery along the Acheron River,the river of Hades as it is described in the Homeric poems, triggered my imagery,I absented myself from the real world and started unfolding the layers of the myths to perceive the Haecceity.

The Goddess of Dawn Eos started playing with the Shadows and Shades along the verdant banks of the river and the poplars embraced the willows and started dancing and trembling over the blue waters....

Was the smoothly flowing water travelling the souls to Hades,to Eternity or to Paradise on Earth ? Was it the River of Pain that runs in the Underworld or the River of Life ?

The ferryman,Charon,and his boat were absent.I could not see any souls travelling to the kingdom of Hades ...

I could only see The River- God Acheron,son of Helios,and a garlanded vessel, where a happy breeze gently fans the roses of Elysium...

The description of the Acheron and the Underworld in Plato's Phaedo, is very peculiar, and not very easy to understand...

John Milton,let me borrow his words,Eschatology was over and I started enjoying the Utopic sceneries along the beautiful river …

" Come down from Heaven,Urania.Listening to you I get higher than Mount Olympus,even higher than Pegasus,the winged horse,that can fly. I’ll call you that even though you’re not one of the nine Muses or one of the Olympian Gods.You were born in Heaven.Before the world was created you were already there.You made God happy as you talked and played and made poetry with your sister,Wisdom.

Now you better guide me safely back down to Earth where I belong,before I fall,like Bellerophon,who fell off Pegasus and ended up lost and wandering aimlessly... "

John Milton - Paradise Lost

I’ve told only half of my story now.The rest of it takes place here on Earth …I could not see the Gate to Pluto's Realm,the Gate to the Underworld ... The Crystal Clear Waters were running to the Gate of Paradise ... There’s a lot more I wanted to show you, but I think the magic will drop if I put more and your eyes will begin to wear off ...

PS : The Suda massive 10th century Byzantine encyclopedia-lexicon of the ancient Mediterranean world,which is written in Greek – with 30,000 entries, describes the Acheron River as a place of healing,for spititual journeys where liberty is linked to wisdom and your soul goes up into Heaven ...

Enjoying the Utopic Sceneries by the River and Crossing the Borders of Mythology to Perceive the Real Haecceity ...

And feeling that I have always existed and that I possess memories that date back to ancient Greece ...

♥ Always Thankful for your Comments and your Little Pink Stars ... ♥

~ World Environment Day 5th of June ~

From the quiet flow of the river, the sun rises above the ancient ghats of Varanasi, bathing the city in golden light. Taken from a handboat, this image captures the magical harmony of river, light, and life. Shot with Nikon Z50.

#VaranasiSunrise #Ganges #GoldenHour #IndiaMagic #BoatView #RiverGanga #SacredIndia #NikonZ50Photography #SpiritualJourney #TravelIndia

photo rights reserved by Ben

The David Gareja Monastery complex lies in a remote and isolated part of the rugged, semi-desert landscape of eastern Georgia, near the border with Azerbaijan. The surroundings are marked by dry hills, barren plains, and steep rock formations — far removed from any village or town. This very secluded location enhances the spiritual atmosphere of the site, which has served for centuries as a retreat for monks seeking to withdraw from the world. The monastery was founded in the 6th century by the Syrian monk David Garejeli and is partially carved into the soft sandstone cliffs. On the left side of the photo, you can see the dramatic, sloping rock wall with carved cells, chapels, and caves that once served as living and prayer quarters for the monks. Some of them are still adorned with delicate, centuries-old frescoes. On the right, the fortified walls and round watchtowers can be seen — silent witnesses to the monastery’s defensive function throughout history. In the center, a green, open courtyard connects nature and architecture in a harmonious way. Beyond its historical and architectural value, David Gareja is still a living religious site. In front of the church we see a monk — dressed in long, sober robes — moving calmly along the stone path. His presence underlines that this is not a museum or an abandoned heritage site, but a living monastery, where a community of monks still lives and works. Their daily routines continue almost undisturbed — in silence, in stone, and in harmony with the land. During our visit, we were the only visitors, allowing us to explore the entire site in complete peace. From the monastery, there is a breathtaking view over the silent, endless semi-desert plains — a place of stillness, reflection, and mysticism.

Hidden in Georgia’s remote semi-desert near the Azerbaijani border, the David Gareja Monastery is a centuries-old complex carved into sandstone cliffs. Still home to Orthodox monks, it blends ancient history with quiet spiritual life. Surrounded by stark, rugged landscapes, the site offers solitude, breathtaking views, and a deep sense of timelessness.

Het David Gareja-kloostercomplex ligt afgelegen en geïsoleerd in het ruige, halfwoestijnachtige landschap van Oost-Georgië, vlak bij de grens met Azerbeidzjan. De omgeving wordt gekenmerkt door droge heuvels, kale vlaktes en steile rotspartijen — ver verwijderd van dorpen of steden. Juist deze verlaten ligging versterkt de spirituele sfeer van de plek, die eeuwenlang een toevluchtsoord is geweest voor monniken die zich wilden terugtrekken uit de wereld. Het klooster werd in de 6e eeuw gesticht door de Syrische monnik David Garejeli en is deels uitgehouwen in de zachte zandsteenrotsen. Links op de foto zie je de spectaculaire, schuin oplopende rotswand, vol uitgehouwen cellen, kapellen en grotten die ooit dienden als woon- en gebedsruimten voor monniken. Sommige zijn nog versierd met verfijnde, eeuwenoude fresco’s. Rechts zijn de versterkte muren en ronde wachttorens zichtbaar — stille getuigen van de verdedigingsfunctie die het complex door de eeuwen heen ook heeft vervuld. In het midden ligt een groen, open binnenplein dat op harmonieuze wijze natuur en architectuur met elkaar verbindt. Naast zijn historische en architectonische waarde is David Gareja nog altijd een levendige religieuze plek. Er wonen vandaag de dag nog steeds Georgisch-Orthodoxe monniken, die er een teruggetrokken en sober leven leiden, toegewijd aan gebed, studie en het onderhoud van het klooster. Links voor de kerk zien we een monnik — gekleed in lange, sobere gewaden — die zich rustig voortbeweegt over het stenen pad. Zijn aanwezigheid onderstreept dat dit geen museum of verlaten erfgoedsite is, maar een levend klooster, waar nog altijd een gemeenschap van monniken woont en werkt. Hun dagelijkse rituelen gaan haast ongestoord verder — in stilte, in steen, en in verbondenheid met de natuur. Tijdens ons bezoek waren we de enige bezoekers, wat het mogelijk maakte het hele terrein in volledige rust te verkennen. Vanaf het klooster strekt zich een adembenemend uitzicht uit over de stille, eindeloze semi-woestijnvlakten — een plek van verstilling, bezinning en mystiek.