View allAll Photos Tagged OSHO
The guy in the red robe practices a religion called Osho which has its main temple near the hotel that I stayed at in Pune. The guys in blue had guns and didn't want me taking pictures any closer than this.
The River Wey flowing under the Wimbledon - Woking railway line bridge. Maybe life is a bit like this sometimes - one chapter of the journey finishes and then another begins. Hopefully not fighting the current though. Much better to align with the flow, and be carried downstream towards the ocean. Which is kind of an Osho or Buddhist thing to say.
Los sustitutos no servirán. El hombre está viviendo con sustitutos. El sexo es natural; el dinero no es natural. El sexo es natural; el poder, el prestigio, la respetabilidad, no son naturales. Si realmente quieres odiar algo, odia el dinero, odia el poder, odia el prestigio. ¿Por qué odiar el amor?
El alma sale del cuerpo, el amor sale del sexo. El sexo es algo corporal, el amor es algo espiritual. El sexo es como el lodo, el amor es como el loto.
...
Pero sin el lodo el loto no es posible. Así que no odies el lodo.
Osho, La transformación tántrica. El lenguaje del amor
"Intelligence is a natural phenomenon -- just as breathing is, just as seeing is. Intelligence is the inner seeing; it is intuitive. It has nothing to do with intellect. Never confuse intellect with intelligence, they are polar opposites. Intellect is of the head; it is taught by others, it is imposed on you. You have to cultivate it. It is borrowed, it is something foreign, it is not inborn. But intelligence is inborn. It is your very being, your very nature"
Kaleidos - Dream Top Selection
Day from 20/04 to 26/04 2015
Many congratulations!
Selected by Eleonora Bruscolini
First Become Alone - Rajneesh (Osho) - Photographer Russell McNeil PhD (Physics) lives in Nanaimo, British Columbia where he works also as a writer and a personal trainer.
The World's Most Expensive MP3-Player :-)
My iPod finally died last night, but I had to listen to this large MP3 file on my drive the next morning. So i booted my Apple MacBookPro laptop into my favourite Ubuntu, played the file, and plugged the laptop into the car stereo. I then shoved the laptop into the back-pocket of the front-seat. Whew! In case you're wondering, I use the ample time and opportunity available in Delhi's crawling and congested traffic, to catch up on listening to Osho's fabulous discourses.
acryl op linnen 70 bij 90 cm.
Het nieuwe anti-depressivum: vipassana
Twee jaar geleden was ik nog ergens anders. Op een plek waar ik nooit gedacht had te komen, omdat ik vond dat ik alles zelf moest doen en mijn gevoelens onder ogen moest zien (in plaats van te verdoven). Maar soms kom je blijkbaar in een situatie waarin oude opvattingen niet meer gelden en de natuur het simpelweg overneemt. Dan doe je wat je moet doen om te overleven en maakt de rest niet zoveel meer uit.
Ik kreeg een antidepressivum voorgeschreven en schaamde me. Ik schaamde me voor het feit dat ik problemen had en ik niet sterk genoeg was om het alleen te doen. Nu zie ik dat ik dit middel nodig had en dat het me in staat stelde om te herstellen. Soms moet je accepteren waar je bent, zelfs als dat betekent dat er niets meer overeind blijft en je alles kwijt raakt (dat denk je op dat moment dan). Dat is de crisis, waarin lichaam en geest weigeren om nog voor- of achteruit te gaan. Het is de impasse waarin alles tot stilstand komt en alle vertrouwd- en zekerheden verdwijnen. Je wilt die impasse niet en verzet je ertegen zolang het kan (en je de energie daarvoor nog hebt). Tot het moment dat je niet meer kunt en je wel gedwongen bent te zijn waar je bent.
Een antidepressivum kan een middel zijn om aan deze impasse te ontsnappen, en weer verder te gaan op de oude (destructieve) manier. Zo kan het gebeuren dat mensen jarenlang aan deze medicijnen zijn, of er zelfs nooit meer vanaf komen. Nadat ik de medicijnen kreeg heeft mijn huisarts nooit meer gevraagd hoe het met me ging. Voor zover zij weet, slik ik de medicijnen nog steeds. En een antidepressivum is niet zomaar iets. Nadat ik de eerste pil geslikt had leek het of ik drugs had ingenomen; strakke kaken, hartkloppingen, een uitgedroogde mond, angstaanvallen. Maar na een paar dagen begon ik me me rustiger te voelen. De verwarrende en vermoeiende gedachten - die in staat van oorlog verkeerden in mijn hoofd - kwamen tot stilstand. Deze voorlopige wapenstilstand leverde meteen een stuk meer energie op. Het is verleidelijk om vanuit die energie weer bezig te gaan met wat je daarvoor niet meer kon; beter is om te blijven waar je bent en geduldig te wachten op wat wel of niet gebeurt. Dat kan wel eens het uit zichzelf ontstaan van een nieuwe beweging in je leven zijn. Een crisis dient zich niet zomaar aan; het is een (noodzakelijk) keerpunt dat uitnodigt om de nieuwe jij te ontmoeten. Om de cocon van oude structuren en patronen achter je te laten, en je 'gewoon' maar over te geven en open te stellen voor het Grote Onbekende.
Niet meer doen
Niet alleen de medicijnen (dat wat op dat moment nodig was) hebben mijn herstel bevorderd, maar ook een rotsvast vertrouwen in mezelf en in het leven. Ik denk dat dit vertrouwen er altijd zit, bij iedereen, hoe diep verscholen of beschadigd ook. Zonder in dit vertrouwen te zijn, is het onmogelijk om los te laten en bestaat het gevaar om wilde bewegingen in allerlei richtingen te (blijven) maken - en nog verder van huis te raken. De rust en ontspanning van het 'niet meer doen' bleken een vruchtbare voedingsbodem voor een nieuwe energie in mijn leven. En daarna was het 'slechts' nog een kwestie van mijn impulsen volgen en de waarschuwingen in acht nemen die het lichaam blijft geven op momenten dat je jezelf weer eens voorbij dreigt te streven.
Na ongeveer een jaar kwam de afvlakking en dat beschouwde ik als het moment om te stoppen. Blijkbaar was ik in staat om meer te ervaren en voelen, en was daarmee de werking van de medicijnen voorbij. Eerst vond ik het verontrustend dat voor elke dosis die ik minderde, er hele wolkenpartijen kwebbelende gedachten in mijn hoofd terugkeerden. Maar ik merkte ook een verschil: ik hechtte niet zoveel waarde meer aan deze gedachten, omdat ze blijkbaar 'willekeurig' aan- en afwezig konden zijn. Ik las Osho en ontdekte mede daardoor dat vooral mijn identificatie met al die gedachten vermoeiend is en een (zelf)beperkende werking heeft. Ik begon te mediteren, simpelweg omdat het niet anders meer kon.
Sindsdien is er een wereld voor me opengegaan. Dit is geen vreemde wereld of magische plek ergens in een andere dimensie; het is mijn eigen wereld die er altijd al was, maar waar ik op een of andere manier niet in aanwezig kon zijn. Het is interessant om te observeren hoe in beslag genomen we worden door gedachten en in wat voor razend tempo deze gedachtemachine op gang is. En dan de ervaring, soms, van hele kleine momentjes van leegte en uitgestrektheid tussen al die gedachten... dat alleen al geeft zoveel vreugde en energie! Maar wat voor de één meditatie is, is voor een ander misschien iets anders. De sleutel ligt volgens mij in het bewust en continu weer volgen van je eigen energie.
Dichter bij jezelf
Meditatie is contact maken met je eigen energie. Je kijkt naar wat er is en observeert je lichaam en geest. Het grote verschil met psychotherapie - waar een antidepressivum vaak mee wordt gecombineerd - is dat meditatie geen benadering vanuit de mind/cognitie is. Meditatie brengt gedachten tot rust en geeft toegang tot een onmetelijke ruimte daarachter, waar je gewoon bent wie je bent.
Een antidepressivum zal je nooit dichter bij jezelf kunnen brengen. Het stabiliseert en creëert bewegingsruimte in een totaal vastgelopen situatie. Het is een tijdelijke crisisopvang die (in de meeste gevallen) op een bepaald moment weer verlaten moet worden. Niemand anders kan dit voor je doen; geen therapeut, vriend, vriendin of dierbare. Het kan alleen van binnenuit komen. En daarna wachten nog talloze momenten van terugval, twijfel en wanhoop; allemaal kleine handreikingen om je verder op je nieuwe pad te helpen (en je erop te wijzen dat de oude manier - waar je op dat moment weer even toe geneigd bent - geen optie meer is). Wat de nieuwe richting ook is, ik denk dat meditatie er een uitstekend hulp- en preventiemiddel bij kan zijn!
Waarom dit verhaal? Omdat ik gegrepen ben door mijn eigen wonderlijke herstelproces en de overweldigende kracht van de natuur. Want hoe lang je ook zondigt tegen de werkelijkheid van je eigen ziel, er komt blijkbaar altijd een moment dat de natuur ingrijpt en het evenwicht herstelt. De Osho-tarot zegt er het volgende over: "in het Sanskriet heet het alaya vigyan, het huis waar je de dingen die je wilt doen maar niet kunt vanwege de maatschappelijke omstandigheden, cultuur of beschaving, altijd maar in de kelder gooit. Maar daar stapelen ze zich op en ze beïnvloeden heel indirect je gedrag, je leven. Ze kunnen je niet rechtstreeks confronteren - je hebt ze het donker in gestuurd, maar vanuit de duisternis blijven ze je gedrag beïnvloeden. Ze zijn gevaarlijk, het is gevaarlijk al die remmingen in je binnenste te houden. Mogelijk zijn dit de dingen die tot een climax komen als iemand krankzinnig wordt. Krankzinnigheid ontstaat als al die onderdrukte zaken een punt bereiken waarop je ze niet meer onder controle kunt houden. Maar krankzinnigheid wordt geaccepteerd, meditatie niet - en meditatie is de enige manier om je geestelijk volkomen gezond te maken."
[New Life maakte ik tijdens het afbouwproces; een deel is met - en een deel zonder medicijnen geschilderd]
You see my five fingers, but somebody can see the five gaps between my fingers. But ordinerily you will not see the gaps, you will see five fingers. But the gaps are more real. Fingers may come and go, gaps will remain.
Between sounds of music there are gaps of silence. The authentic music consists not of sounds but of the gaps. Sound comes and go, those gaps remain. And music can make you aware of those gaps more beautifully than anything else. Hence I have to say that music comes next to silence.. ...( OSHO )
Kaleidos - Dream Top Selection
Day from 15/06 to 21/06 2015
Many congratulations!
Selected by Eleonora Bruscolini
" One has to live on the earth as if one is living in paradise, then one is capable of entering into paradise. Those who are already in paradise will be able to enter paradise, nobody else, Those who have already tested joy, they become worthy.This earth, this life is an opportunity to become so alert, so sensitive, so harmonious, that you can start feeling joy everywhere, and you feel the dance of existence - not only feeling it but becoming part of the dance; you dissolve yourself into it ..." -- OSHO
El corazón del hombre es un instrumento musical, contiene una música grandiosa. Dormida, pero está allí, esperando el momento apropiado para ser interpretada, expresada, cantada, danzada. Y es a través del amor que el momento llega.
“As long as we are in need of the other we are not able to be alone and enjoy the immense richnes aloneness gives. Our center is the place where only we can go, where we find our fulfilment. “But real love is not an escape from loneliness, real love is an overflowing aloneness. One is so happy in being alone that one would like to share – happiness always wants to share. It is too much, it cannot be contained; like the flower cannot contain its fragrance, it has to be released.” Osho