View allAll Photos Tagged Doar,
Cea mai cumplită dintre ipoteze,
Te-aș pune, desigur, între paranteze,
Dar mă tem că și aceste subterfugii, rotunde sau drepte,
Vor fi doar niște semne, la fel de (im)perfecte...
La pire des hypothèses,
Je te mettrais, bien sûr, entre parenthèses,
Mais je crains que ces subterfuges aussi, rondes ou droites,
Seront juste quelques signes, tout aussi (im)parfaits...
The worst of the hypotheses,
I would put you, of course, between parentheses,
But I fear that these subterfuges too, round or straight,
Will be just some signs, just as (im)perfect...
Ninge în septembrie. Uneori.
Ninge absurd.
Cu alb de flori.
Și fiecare fulg
E o ultimă floare,
Venită de niciunde.
Eu o iubesc și ea mă ascunde,
Absurda ninsoare...
(versurile mele)
Un cântec frumos cu versuri sublime...
De Dream - Nynke Laverman
🎵
DE DREAM
Ik soe dy sizze wolle
Dat ik hieltyd faker dream
Fan hoe’t it libben wêze soe as beam
As plant as strúk as bûterblom
En dat ik net wit hoe’t it komt
Dat ik sa’n langstme fiel nei bleate fuotten
Yn ’e drek dy’t dolle dolle nei de djipte
Dêr’t de wjirmen sitte dolle nei it libben
Koel en ieuwenâld
Dêr’t tiennen woartelsjitte my it opperflak
Ferjitte litte my foar iens en altyd
Ferbine mei de wrâld
Dat ik naam wat ik nedich wie
En mei it libben frede hie
Dy nederichheid
Dy tederheid
Begrypst?
Ik soe dy sizze wolle
Dat ik hieltyd faker dream
Fan hoe’t it libben wêze soe as beam
As plant as strúk as bûterblom
En dat ik net wit hoe’t it komt
Dat ik sa’n wjerstân fiel tsjin muorren minsken
Muorren minsken grinzen tichter hieltyd tichter
In gesticht fan ûnferskillichheid
Ik stik - ik moat derút
Soartgenoat op soartgenoat kloatgenoaten
Stapele yn doazen fan beton en dûbel glês
‘Hjir fynst dyn rêst fan nêst oant grêf’
De finzenis dy’t minsdom is
Derút ik moat derút
Untsnappe oan
De wreedheid
De gretichheid
De leechte
Begrypst?
Ik soe dy sizze wolle
Dat ik hast net doar te dreamen
Datst dan by my bliuwst
Datst neist my sitten giest
De wangen lâns myn blêden wriuwst
My sûnder taal ferstiest
En steefêst yn ús leafde leaust
Soest my noch sjen
Of wie ik opgien yn de dingen
Yn de dingen sûnder wearde
Dêr’t de minsken noait fan leard ha
Se te sjen
Hiest my ferlern?
Ik soe dy sizze wolle dat ik hieltyd faker dream
Mar ik sis it net
Ik dream
Frij fan taal
Ik kin dy
Gjin wurden
Mear jaan
Gjin wurd
Gjin taal
Lês de leafde
Lês de leafde
Ik drink wetter
Ik jou lucht
Ik nim tiid
Ik draach frucht
Lês de leafde
Lês de leafde
Bliuw by my
Bloei mei my
THE DREAM
I would like to tell you
How I keep dreaming
Of how life would be as a tree
As a plant a shrub a buttercup
And that I don’t know why
I have this longing for bare feet
Digging in the mud digging for the depths
Where the worms are digging for life
Cool and ancient
Where toes take root letting me forget
The surface connecting me forever
With the world
How I took what I needed
And was at peace with life
That humility
That tenderness
You know?
I would like to tell you
How I keep dreaming
Of how life would be as a tree
As a plant a shrub a buttercup
And that I don’t know why
I feel such resistance to walls to people
Walls people boundaries closer and closer
A madhouse of indifference – suffocating me
I have to get out
Humans aping each other huddled together
In concrete double-glazed boxes
‘You’ll find peace here from cradle to grave’
The prison that is humanity
Out I have to get out
Escape
The cruelty
The greed
The emptiness
You know?
I would like to tell you
How I hardly dare dream
That you’ll stay with me then
That you’ll sit down beside me
Rub your cheeks along my leaves
Understand me without language
And still believe in our love
Would you still see me?
Or would I merge with the things
The things of no value
That people haven’t learnt
To really see
Would you have lost me?
I would like to tell you
How I keep dreaming
But I don’t tell you
I simply dream
Free of language
I have no words
To give you
Any more
No word
No language
Read the love
Read the love
I drink water
I bring air
I take time
I bear fruit
Read the love
Read the love
Stay with me
Bloom with me
Este doar un vis? Între cer și abis?
Poate că da. Sau poate nu...
Dar este ceva, adică Tu,
care-i dă parfum și culoare.
Și visul acesta nu moare...
...
Nu știu dacă cerul va simți vreodată atingeri de abis
Și nici dacă se va împlini, cândva, vreun vis.
Dar știu că mi-e tare, tare dor. De tine.
Când mă gândesc la Tu. Și știu asta prea bine...
Is it only a dream? Between heaven and abyss?
Maybe yes. Or maybe not...
But it is something, that is, You,
which gives it perfume and color.
And this dream does not die...
...
I don't know if the sky will ever feel the abyss touch
And nor if all the dreams come true,
But I know that I miss you so much,
When I'm thinking. Thinking of You...
P.S. The English version is a little (just a little)) different from the one in Romanian...
THANKS FOR YOUR VISIT AND FAVES
ON THE REACTIONS I WILL TRY TO RESPOND BACK
Gespot in Sneek (Friesland)
--------------------------------------------
Spotted in Sneek (Friesland) Netherlands
Pessoal muitas pessoas manifestaram o desejo de ajudar aos índios de Paraty Mirim, então chegou a hora de comerçarmos a fazer algo.
Nos dias 7 e 8 de janeiro voltaremos a aldeia para novas fotos para a exposição e gostaríamos de levar algo para ajuda-los, pensamos em roupas usadas, aquelas que já não nos servem mais cairão sob medida para aquele povo, podem ser roupas de homem, mulher e crianças, a necessidade é grande.
Separem o que vocês puderem doar e me avisem que eu vou buscar ok?
Meus tels: 21 2580.1273 e 9766.8531 ou aqui pelo flickr mail.
E em São Paulo a mesma coisa com Tatiana pelo flickr mail ok?
Conto com vocês!
Pictură în ulei /pânză (25 x 30)
- Maci în vază -
Macii
Foarte plăpânde sunt și-nsângerate
Aceste lacrimi fine de culoare,
Într-o lumină, parcă orbitoare,
În care țin discret să se arate.
Și de visez emoția din zare,
Ca pe un vultur peste vechi palate,
În zidul lor, de frig carbonizate,
Mă duc uitată, chiar dacă mă doare.
Dar lacrimi roșii încă ies din mine
Crescute fără timp și fără țintă
În roșul lor de foc, care le ține
În stare să mă uite și să mintă,
Cum pe corăbii pânzele eline,
Când o sirenă cântă și alintă.
Yes, thats what I will call it, but a simple complete dead leaf which was left to be stamped by anyone in the deep forest caught my eye and believe me the sight was as beautiful as it looks in this picture. Hope you all will love it too
Friends, just back from another trip to jungle in the Terai....will be catching up soon...here is just an idle capture of silhouetted cormorant in a jungle pond in Doars, West Bengal
Cine suntem noi? Nu știu prea bine. Dar știu cine, mai exact ce, vom fi, cândva. O poveste. O poveste în culorile terne și lipsite de sens ale unei toamne care nici nu vine, nici nu pleacă. Pe jos vor fi visele noastre, ca niște triste frunze lipsite până și de puterea de a muri. Zâmbetele, privirile și atingerile noastre se vor fi transformat în adieri ale unui vânt venit de niciunde și care se duce spre nicăieri. Dar cel mai trist este că povestea nu va avea niciun personaj.
...........................
”-Știi, draga mea, aici am băut prima cafea împreună. Și tot aici te-am sărutat prima dată...”
”-Știu, dragul meu....”
Nu va fi cine să spună toate astea. Doar două picături de ploaie, semănând teribil cu două lacrimi, vor cădea dintr-un cer imposibil, după ce vor fi adunat toată tăcerea din acel cer...
Who are we? I don't know too well. But I know who, more exactly what, we will be, sometime. A story. A story in the terne and senseless colors of an autumn that nor does it come, nor does it leave. On the ground, it will be our dreams, like some sad leaves lacking even the power of dying. Our smiles, gaze and touches will have turned into breezes of a wind coming from nowhere and going nowhere. But the saddest thing will be that the story will not have any character...
...........................
"You know, my dear, this is where we drank the first coffee together. And here I kissed you for the first time... "
"-I know, my dear..."
There will not be anyone to say all this. Only two drops of rain, terribly resembling two tears, will fall from an impossible sky after they will have gathered all the silence from that sky...
Versurile mele pentru această melodie:
Pe scena vieții rulează o dramă
Și-s vremuri de vreme rea.
Din mâna ta culeg doar teamă
Din ochii tăi, câte o stea.
În părul tău lumini se sting
Și-mi pari din ce în ce mai tristă.
Încerc cu umbra ta s-ating
Un infinit ce nu există.
Ref.
Uită-mă, nu-i prea greu,
Până-n zori orice vis moare
E mai bine cu tu și fără eu,
Așa cum ziua-i zi și fără soare...
My lyrics for this melody:
On the stage of life a drama is playing
And there are times of bad weather.
From your hand I just pick up fear
From your eyes, one star.
In your hair, lights go off
And you seem more and more sad to me.
I'm trying to touch, with your shadow,
An infinite that doesn't exist.
Ref.
Forget me, it's not too hard,
Until dawn, every dream dies
It's better with you and without I,
Just like the day is day, also without sun...
Când ascult această cântare, sufletul mi se topește, realmente, în inimă. Iar inima, la rândul ei, devine o slovă a acestei divine cântări. Nu se poate descrie ce simt...
Notă. Undeva sus, pe cer, puteți vedea două siluete. Nu se știe dacă vin de-acolo sau merg într-acolo. Doar cei doi știu asta. Dar cine sunt cei doi? Doar ei știu. Și, bineînțeles, Dumnezeu...
When I listen to this song, my soul melts in my heart. And the heart, in turn, becomes a word of this divine song. Can not describe what I feel...
Note. Somewhere up there in the sky you can see two silhouettes. It is not known whether they come from there or go there. Only the two know this. But who are the two? Only they know. And, of course, God...
Just a delightful morning shining with soft fresh golden rays in Gorumara National Park, West Bengal, India
Viver, não é doar um pouco. . .
É doar sempre.
Não é apenas suportar a ofensa. . .
É esquecê-la.
Não é compadecer. . .
É ajudar, mesmo que isso se torne incômodo.
Viver, não é simplesmente sorrir. . .
É mais do que isso,
É fazer alguém sorrir.
Viver, não é medir sua ajuda,
É ajudar sem medir.
Não é ajudar somente quem está perto,
Mas estar sempre perto para ajudar.
Quem realmente vive e ama, não faz o que pode. . .
Faz o impossível.
Viver é sempre dizer aos outros que eles são importantes,
Que nós o amamos, porque um dia eles se vão
e ficamos com a nítida impressão de que não o amamos o suficiente.
VIVA. . .
Ame as pessoas ao seu redor,
diga-lhes o quanto elas significam para você,
perceba que a felicidade é uma coisa tão simples,
que você pode alcançá-la num só gesto,
Desde que esse gesto transmita tudo de bom que existe em você.
Desde que signifique SINCERIDADE
Desde que demonstre AMOR
To live, is not to donate a little. . . It is to always donate. It is not only to support the offence. . . It is to forget it. It is not to feel sorry. . . It is to help, same that this if becomes bother. To live is not simply to smile. . . It is more than what this, Is to make somebody to smile. To live, is not to measure its aid, Is to help without measuring. It is not to only help who is close, But to be always close helping. Who really lives and loves, does not make what it can. . . It makes the impossible one. To live is always to say to the others that they are important, That we love it, because one day they go themselves and are with the clear impression of that we do not love it the sufficient. ALIVE. . . It loves the people to its around, says to them how much they mean for you, she perceives that the happiness is a so simple thing, that you can to arrive it in one alone gesture, Since that this gesture transmits everything of good that it exists in you. Since that it means SINCERITY Since that demonstrates LOVE
" Cada dia é um presente, não um direito adquirido. Não deixe pedra sem virar. Deixe seus medos pra trás, e não leve a vida apenas como uma mera passagem. O primeiro passo que você dá é o salto mais longo.Se hoje fosse seu último dia, e amanhã fosse tarde demais, você viveria cada momento como se fosse o último? Deixaria velhas fotos no passado? Doaria cada centavo que você tem? Cada segundo conta, porque não há segunda chance. Se hoje fosse seu último dia, você ligaria para aqueles amigos que você nunca vê? Lembraria-se de velhas memórias? Perdoaria seus inimigos? Encontraria aquela pessoa com a qual você sonha? Você sabe que nunca é tarde demais para pedir para as estrelas, independentemente de quem você é. Então faça o que for preciso, porque você não pode rebobinar nenhum momento nesta vida. Não deixe nada atrapalhar o seu caminho, pois as mãos do tempo nunca estão do seu lado. Se hoje fosse seu último dia... "
Historic villages of Portugal - Monsaraz, Évora, Portugal
Aldeias históricas de Portugal - Monsaraz, Évora, Portugal
Observar! Perceber! Aplicar!
Viver!... Eterno receber!... Doar!
Quero!..
Qualquer coisa verdadeira!...
Um amor, uma saudade,
Uma lágrima! Um amigo!
A solidão!...
Não vai acabar comigo!
A procura de um amigo...
Lá vou eu!... ... ...
(poema de Vania Dramis Pimenta)
Os médicos noticiaram hoje que a medula nova já "pegou", já trabalha sozinha no organismo do Alexandre. Essa era a noticia boa mais esperada de todo o tratamento. A outra boa noticia é que só faltam 15 doadores. NÓS CONSEGUIMOS JUNTOS! E vamos conseguir o pouco que falta.
O Alexandre tem recebido 2 transfusões de plaquetas por dia, portanto precisamos da solidariedade de quem puder doar plaquetas, por favor, liguem para (021)2506-6064.
É tão simples doar! é tão bom fazer o bem a alguém!
Abaixo os dados para doação
LOCAL PARA DOAÇÃO - BANCO DE SANGUE DO INCA -
PRAÇA CRUZ VERMELHA, 23 - 2º ANDAR
DOAÇÃO DE SANGUE PARA O PACIENTE - ALEXANDRE TAVARES
MATRUCULA - 5 - 071752
INTERNADO NO SETOR - CEMO
FOTO: plantinha que a Sofia semeou na terça-feira. É um rabanete e logo vamos colocar num canteiro.
Em dezembro, o amigo e fotógrafo Thiago Castro perdeu sua câmera, prints, computador e HDs em um incêndio em sua casa em Caieiras. Desde então ele tá sem conseguir trampar nem fazer sua arte, e resolveu organizar esta vaquinha pra reduzir o prejuízo. Quem puder ajudar, só clicar no link. Tem prints minhas e do Hudson Rodrigues pra sorteio nas recompensas, além de outras coisas. E quem não puder doar, compartilhar a ideia já ajuda muito.
Pra conhecer mais o trampo dele: www.instagram.com/naturalthi/
Der Vaterstädtische Verein zur Förderung des Rosenmontagszuges Dülken wurde 1965 gegründet und feiert in dieser Session sein 60-jähriges Bestehen. Das bedeutet auch 60 Jahre Organisation des Rosenmonatgszuges. Und so lautet das diesjährige Mot to: „All 60 Joar vör Dölke doar!“ Das Orgateam für den Rosenmontagszug hat zum Jubiläum alle Hände voll zu tun. Der Grund: mit 150 Zugeinheiten ist das absolute Limit erreicht. Es mussten sogar Gruppen abgesagt werden. Im Dülkener Rosenmontagszug werden 50 große Wagen und 20 Autos mitziehen. Die meisten davon haben auch eine starke Fußgruppe dabei. Hinzu kommen noch 25 reine Fußgruppen.
" Eu desejo amar todos que eu cruzar pelo meu caminho.
Como sou feliz, eu quero ver feliz quem andar comigo." Guilherme Arantes.
1. Sou feliz
2. Quero a felicidade para o mundo, para todos.
3. Amo e quero amar mais.
4. Não me concebo sem a existência do outro, de Deus e das forças da Natureza, do Universo.
5. Me conheço bem; tenho satisfação com o que sou e com o que faço. Sempre faço! Acredito ser muito melhor errar do que não fazer.
6. Sou generosa e quero doar mais: o que tenho, o que sou, o que faço, o que sonho.
7. Sou solidária e sensível às emoções dos outros.
8. Meu maior defeito é não ter paciência com o egoísmo e com o individualismo. É sobre esta impaciência que venho 'conversando' muito comigo mesmo.
9. Os meus outros tantos defeitos estão atualmente num quartinho, de castigo.
10. Durmo o suficiente e trabalho bastante.
11. Bebo água raramente, porque sou viciada em Coca Cola.
12. Tenho 50 anos e sou grata por ter chegado muito bem até aqui.
13. Sou casada há quase 30 anos com o Alexandre e tenho um filho, o Rafael, de 29. A Babi, a nossa gata, é bem conhecida!
14. Morro de vontade de ser avó.
15. Sou antropóloga. Dou muito valor à diversidade entre as pessoas, às culturas e aos povos.
Durante quase a metade de minha vida, estudei e trabalhei para e com os povos indígenas no Brasil.
Com eles, ensinei o que sabia e aprendi sobre a sacralidade da vida, das relações humanas, da Natureza e da Espiritualidade.
16. Sou grata a Deus, à Vida, a todas as pessoas que me querem bem e a todas que caminham comigo.
Meu amor e a minha gratidão às queridas amigas que me enviaram este desafio "You've been tagged!":
Jacky flickr.com/photos/coisasdela/
Isabela www.flickr.com/photos/18537494@N00/
Estefania www.flickr.com/photos/18537494@N00/
Tere www.flickr.com/photos/mimiski_69/
Anabela www.flickr.com/photos/27154943@N06/
Beatriz www.flickr.com/photos/pompitasdealgodon/
Rita flickr.com/photos/decor-e-salteado/
Ana www.flickr.com/photos/30336580@N06/
Amor, Paz e Luz! Beijos e muito obrigada!
It is not finished yet. Weatheroldman who change the time and the four seasons. I hope I`ll finished them very soon. (2x4m) Every season has its fairy. I use small brushes for painting, that`s why my time for working last so long.
Mos Vreme si cele patru anotimpuri. Peretele are aici aproape 2m inaltime si o lungime de 4 m. Lucrez zilnic dupa programul de gradinita vreo trei ore. La anotimpul iarna sunt doar cateva ramurele de brad si fundite pictate deocamdata. Urmeaza si celelalte elemente.La celelalte anotimpuri mai am cateva elemente de completat si apoi de realizat contururile, elementul esential. Folosesc pensule foarte mici, inguste si de aceea timpul de lucru se mareste. :))
Há 1 ano atrás nasceu Baby, Princesa e Maria Antonieta...Tive que doar duas e ficar só com uma, pois já tinha outras duas gatas aqui em casa...Pra sair da brancura total escolhi a Baby, gatinha tricolor super fofa. Ótima escolha, ela é muito linda e meiga. Princesa e Maria Antonieta estão felizes nos seus novos lares(assim espero!)
“Am luat-o mereu inainte,/ Taran ardelean/ Nepasator de privirile altora./ N-am asteptat niciodata/ Sa mai vina din urma si sufletul./ El se-nvatase, pesemne,/ Sa-mi masoare doar umbra,/ Prea scurta vara, prea lunga toamna./ Uita sa mai vina.../ Uita sa ma caute./ Asa m-am trezit ca mi-e dor/ De sufletul meu. Ca de-o iubita pierduta.../ Unde tot ratacesti, nevinovatule ?"
Ion Brad
Ele e ela são os responsáveis por eu estar aqui a dizer 16 coisas aleatórias sobre mim.
1. A melhor coisa da minha vida são os meus três queijinhos: Francisco, António e Carlota.
2. Ultimamente não consigo pensar senão na minha amiga Tânia que está internada no hospital à espera de um coração para transplante. Ela sofre de miocardiopatia dilatada e foi recentemente operada tendo posto um aparelho que lhe substitui um dos ventriculos. Apesar de apresentar melhoras todos os dias, a sua situação continua a ser de alto risco. Rezo diariamente para que o coração dela apareça rapidamente.
3. Adoro pintar a manta.
4. Os dias deveriam ter mais duas horas diárias para as poder dedicar exclusivamente a desenhar e pintar azulejos, t-shirts ou whatever.
5. Não gosto de mobílias que façam conjunto, gosto de coisas desirmanadas, velhas e reaproveitadas.
6. Sou louca por números, somo matrículas quando ando de carro, faço noves fora nada e conto tudo aquilo que me passa à frente dos olhos. Escrevi aqui dezassete números, repeti o dezasseis, a soma deles dá cento e cinquenta e dois, o que dá oito (noves fora nada) e por isso vou escrever mais um para dar noves fora nada!
7. Visto sempre uma t-shirt por dia, seja inverno ou verão. Sinto-me nua sem uma.
8. Sou geóloga de profissão mas dou aulas de geologia e biologia no ensino secundário.
9. Quero ir a Barcelona.
10. Tenho sempre um ódio de estimação por ano para que possa equilibrar as minhas decisões de ser o melhor possível para todos aqueles que me rodeiam. Este ano o meu ódio de estimação é uma das minhas colegas da escola, execrável para alunos, colegas e funcionários. Evito falar com ela e ignoro-a sempre que posso.
11. A minha vida rege-se pela máxima: No fim bate sempre tudo certo!. Sou optimista por natureza.
12. Por onde passo deixo sempre legumes plantados. Há mais de cinco anos que cultivo uma horta biológica pelas escolas que tenho passado.
13. O meu desporto favorito é ciclismo, nunca perco a Volta a Portugal, La Vuelta, Le Tour de France e o Giro. Adoro andar de bicicleta e gostava de estar em forma para poder ir para o trabalho nela.
14. Este é o 1 que me faltava.
15. Sou dadora de tudo o que me possam tirar depois de morta. Tenho um cartão junto à minha carta de condução onde diz que me transportem para o hospital em caso de probabilidade de morrer devido a um acidente e nele escrevi expressamente que quero doar todos os meus orgãos. Informei e relembro a minha família e amigos próximos que quero doar todos os meus orgãos. Em Portugal todos somos dadores a não ser que preenchamos o cartão de não dador de orgãos. Estou a fazer um trabalho com os adultos a quem dou aulas para mostrar a realidade de transplante de orgãos no país e para tornar mais visível a importância deste acto.
16. Leio muito, sou uma das dezasseis mil, seiscentos e sete bookcrossers portuguesas e, normalmente, leio mais do que um livro ao mesmo tempo.
Voar
Ao longe
muito longe
além mar
meu sonho
está só
me espera
não consigo
sozinha chegar
sou livre
meu vôo
é solitário
não consigo
é preciso
outros
para comigo voar
em formação
mesmo coração
mesmo sonho
cada um
livre
se juntar
se doar
atravessar o mar
e o paraíso
alcançar.
Tânia Silvado....
ofereço esta foto à minha grande amiga Dani Burman
!
adorooooo vc demais Daniiii... obrigada pela tua amizade !!!!
sei ke vc adora minhas fotos de vôo, então essa vai p vc.....
beijos à todos.....volto amanha pros coments...
to soninhooooo.....
.."quero um dia poder dizer às pessoas....
que nada foi em vão.....
que o amor existe.....
que vale a pena se doar.....
às amizades e as pessoas.....
que a vida é bela sim.....
e que eu sempre dei o melhor de mim......
e que valeu a pena....!!!"..
Mário Quintana
===================================================
III WORKSHOP DE LUZ CONTÍNUA EM SÃO PAULO COM ANDRE GARDENBERG
DATA: 23 e 24 de Junho
Tratar com o próprio:
===================================================