View allAll Photos Tagged DIEGEN
ZAANSTREEK- Heemtuin. Voorjaarsbloeier . . Lenteklokje met veel tegenlicht.
In de "stille" Heemtuin experimenteren met het tegenlicht . . .
Ik plaats deze foto voor diegenen, die door de Corona niet naar buiten kunnen!
En natuurlijk ook voor de liefhebbers..!
Allen veel sterkte en BEWARE Off . . by the Coronavirus.
De 3133 reed op 14 februari zijn eerste ritten op eigen kracht. Het stel, waarvan de neus anders is geschilderd dan de 'tijdelijke' voorgangers die de grens over kwamen, passeert de bovenleidingloze Brug Smildevaart over de Drentsche Hoofdvaart 91381 naar Meppel.
Als het goed is, is dit het allereerste stel dat helemaal 'goed' is. Dit stel en diegenen die nu volgen zullen binnenkort dan eindelijk een proefbedrijf gaan rijden met reizigers. Het zullen uiteindelijk dus de hogere nummers zijn die als eerste in dienst komen. De lagere nummers gaan terug voor zover ze in het land zijn en moeten allemaal worden aangepast.
Diegenen die hier een foto vanuit Bad Hönningen hadden verwacht, tja die moet ik teleurstellen, maar met plezier verwijs ik wel nog eens naar mijn foto's die we daar - ondertussen al - vijf jaar geleden maakten.
Niet dat we niet in Bad Hönningen geweest zijn: we hebben er namelijk na het afrijden van de veerboot eerst een stop bij een plaatselijke bakker gehouden, waarna we naar de plek wilden gaan - alleen bleken de meest rechtstreekse wegen afgesloten wegens wegenwerken, maar vooraleer we een ultieme poging wilden wagen om er te geraken, zagen we ook een wolkenband binnenschuiven vanuit richting Koblenz, wat ons deed besluiten dat het beter zou zijn om het noordelijker te gaan zoeken.
En ja hoor weersgewijs was dat een slimme keuze, want op één of andere manier bleef deze wolkenband in de buurt van Linz/Remagen ten westen van ons, waardoor de rechteroever van de RIjn bijna heel de tijd in de zon lag.
Treinsgewijs was het anderzijds wel spijtig dat we terwijl we naar de volgende plek met goede zonnestand reden (tussen Bad Hönningen en Dattenberg stond de zon nog te kops), we minstens vijf goederentreinen én - jawel hoor - de EC 7 misten die na zijn ommetoer uiteindelijk toch aan zijn reis richting Zwitserland was begonnen.
In Kasbach aangekomen, sprong trouwens net na het parkeren van de auto het inrijsein van Linz op groen, waardoor het enkel door een klein sprintje mogelijk was om bovenstaande foto te tonen. Deze foto ontstond welgeteld 2 uur en 4 minuten na de vorige in Oberwinter… dat hier in vogelvlucht slechts een paar kilometer vandaan lag. Hadden we dit maar allemaal op voorhand geweten…
------
It seemed that bad luck didn’t stop chasing us in the beginning of the afternoon. The location in Bad Hönningen was only good for a stop at the local bakery, the location itself seemed unreachable and we lost once again plenty of time. Furthermore clouds were approaching relatively quick from the south so we decided to move immediately to the north, where the next location with a decent sun position could be found in Kasbach (which is between Erpel and Linz).
It’s not necessary to say that on our way to Kasbach, we saw 5 freight trains and the diverted EuroCity 7 (after his detour northwards over Cologne)…
So it took a bit more than two hours (after our last photo in Oberwinter to get the the next train on photo… and this one was only possible with a sprint as the train appeared right upon arrival.
----------
Kasbach, 19/10/2022
LTE 193 729
De 3133 rijdt zijn eerste meters op eigen kracht. Het stel, waarvan de neus anders is geschilderd dan de 'tijdelijke' voorgangers die de grens over kwamen, passeert de Marslanden als trein 91380 naar Akkrum.
Als het goed is, is dit het allereerste stel dat helemaal 'goed' is. Dit stel en diegenen die nu volgen zullen binnenkort dan eindelijk een proefbedrijf gaan rijden met reizigers. Het zullen uiteindelijk dus de hogere nummers zijn die als eerste in dienst komen. De lagere nummers gaan terug voor zover ze in het land zijn en moeten allemaal worden aangepast.
Deze poort dateert uit 1614. Het is de vroegere toegang tot de Latijnse school. Deze was van 1613 tot 1630 in een gedeelte van het klooster van de Zwarte Zusters gevestigd. De Latijnze spreuk op de poort luidt: 'AMANDA PALLAS EXITV'. Dat betekent: Pallas Athene, godin van de wijsheid, mint diegenen die hier doorheen gaan'. Het weeshuis verdrong de Lastijnse school, die verhuisde naar het Kruisbroedersklooster aan de Beestenmarkt.
Naast de poort was eens de ingang van de rederijkerskamer 'de Nardusbloeme', die rond 1600 ook in het klooster was gevestigd.
Deze poort dateert uit 1614. Het is de vroegere toegang tot de Latijnse school. Deze was van 1613 tot 1630 in een gedeelte van het klooster van de Zwarte Zusters gevestigd. De Latijnze spreuk op de poort luidt: 'AMANDA PALLAS EXITV'. Dat betekent: Pallas Athene, godin van de wijsheid, mint diegenen die hier doorheen gaan'. Het weeshuis verdrong de Lastijnse school, die verhuisde naar het Kruisbroedersklooster aan de Beestenmarkt.
Naast de poort was eens de ingang van de rederijkerskamer 'de Nardusbloeme', die rond 1600 ook in het klooster was gevestigd.
20241110-1055
Ben vandaag speciaal teruggegaan om deze schitterende boom in zijn geheel te fotograferen.
De eerste versie, waar ik niet over tevreden was, heb ik weggehaald. Sorry voor diegenen die er een comment bij hadden geplaatst.
Ik was hier - onderweg naar het centrum - al een paar keer voorbij gefietst tot gisterenmiddag. Afstappen en fotograferen. Temidden van nog groene en een beetje verkleurde bomen stond deze boom vurig alleen te stralen aan de Tolweg..
All images are copyrighted by Pieter Musterd. If you want to use any of my photographs, contact me. It is not allowed to download them or use them on any website, blog etc. without my explicit permission.
If you want a translation of the text in your own language, please try "Google Translate".
Merci pour votre commentaire
Dank voor je commentaar
Danke für deinen Kommentar
Thank you for your comment
Gracias por tu comentario
Obrigado pelo seu comentário
Diegenen die hadden gehoopt hier een foto te zien van de SmartRail 111 bij het binnenrijden van Trompet, komen helaas bedrogen uit.
Niet dat we er niet geweest zijn — integendeel. Vanuit Meerbusch-Osterath kwamen we om 12u58 aan in Trompet, waar we bij aankomst meteen twee dingen opmerkten:
Ten eerste stond er een LINT van de RheinRuhrBahn langs het perron. Ten tweede zagen we een hele groep spoorwegarbeiders zich richting de inritwissel van het station begeven.
Een korte blik in de app om te checken of de trein op tijd was, leverde helaas een flinke teleurstelling op: de trein was afgeschaft wegens dringende werken aan het spoor. Wat die "dringende werken" precies inhielden, werd ons meteen duidelijk toen we de spoorwegarbeiders bij de wissel zagen. Hier blijven wachten had dus geen zin, hoe graag we de SmartRail 111 ook nog eens in het zonnetje hadden vastgelegd.
Wat nu?
Ik contacteerde een bevriende collegafotograaf met de vraag of er vanuit Venlo nog iets aan goederentreinen onderweg was. Zijn antwoord volgde snel: er waren er drie op komst, waarvan de eerste al bijna Dülken had bereikt. We besloten dan maar – ondanks de op dat uur zeker niet ideale zonnestand voor treinen richting het zuiden – die kant op te rijden.
Onderweg herinnerde ik me plots dat er misschien in Viersen Helenabrunn ook wel iets te beleven viel. Ik stelde voor om in plaats van Dülken naar daar te gaan. Mijn twee metgezellen stemden in, en dus wijzigden we ons plan. Spijtig genoeg waren we nét de afrit richting het fotopunt gepasseerd, wat ons een stevige omrit opleverde.
Ik dacht dat we hier in Helenabrunn ook de treinen van Venlo richting Keulen zouden kunnen zien... Dat zou in normale omstandigheden zeker zo zijn, maar door de ESTW-werken rond Keulen – en het feit dat het station vanuit westelijke richting onbereikbaar was – maakten die treinen waarschijnlijk kop in Viersen Gbf. Resultaat: ze passeerden hier dus niet.
Gelukkig bracht DB Cargo ons alsnog wat soelaas: een BR 187 met een gemengde trein verscheen aan de horizon. Controle leerde dat het om een zogenaamde Grembergshuttle ging, die door de werken in Keulen een flinke omweg maakte via Duisburg en Mönchengladbach, om van Köln Gremberg naar Aachen West en uiteindelijk Antwerpen-Noord te rijden.
Ondertussen was het al 14:05. Twee volle uren zonder een treinfoto waren gepasseerd, en zoals jullie op de foto kunnen zien, wonnen de wolken nu langzaam terrein. Terwijl het weerbericht voor de namiddag toch echt iets zonnigers had voorspeld...
Hopelijk zou dat de rest van de dag niet in de war sturen.
-----
Those expecting a photo of the SmartRail 111 entering Trompet will be disappointed.
Not because we weren’t there—we arrived from Meerbusch-Osterath at 12:58. On arrival, we saw a RheinRuhrBahn LINT at the platform and a group of railway workers heading toward the station’s entry switch.
A quick check of the app revealed bad news: the train had been cancelled due to urgent track work—which became immediately clear upon seeing the workers. Waiting around made little sense, even though the lighting would’ve been perfect for a photo.
So, what next?
I contacted a fellow train photographer to ask if anything was coming from Venlo. He quickly replied: three freight trains were en route, with the first near Dülken. We decided to head that way, despite the poor lighting for southbound trains.
En route, I remembered Helenabrunn in Viersen might also be a good spot. My companions agreed, but we had just missed the exit—meaning a lengthy detour. I had hoped to see the Venlo–Cologne trains pass there, but due to ESTW works near Cologne, those likely reversed in Viersen Gbf and didn’t pass us.
Fortunately, DB Cargo delivered: a BR 187 with a mixed freight train appeared. It turned out to be a Grembergshuttle, rerouted via Duisburg and Mönchengladbach because of the Cologne works, running from Köln Gremberg to Antwerp North via Aachen West.
By then, it was already 14:05—two hours without a single train photo. And as you can see, the clouds had started to take over, despite a sunnier forecast...
Let’s hope the rest of the day improves.
----------
Viersen Helenabrunn, 07/05/2025
DB 187 157
45504 Köln Gremberg Gnf - Antwerpen-Noord B1
Nog altijd verzorgt een groot aantal Oostenrijkse locomotieven van het type 1144 de Intercity-diensten in Oostenrijk. Naast inzet in de IC- en EC-diensten, worden de locs ook ingezet voor goederentreinen en regionale REX-treinen.
Op vrijdag 17 januari 2025 had de ÖBB 1144 213 dienst voor IC 506 "Kremstal" van Graz Hbf naar Linz Hbf. Ter hoogte van Rottenmann passeert de bonte IC-trein over de besneeuwde "Rudolfsbahn". Ookal passeert de trein iets na 14:00u al deze stek, diegenen met lokale kennis weten dat deze trein in de wintermaanden nét wel / niet te doen is vanwege de schaduwen. In dit geval reed de trein zelfs iets te vroeg en ging het met wat digitaal poetswerk nét wel; enkele schaduwen zijn digitaal verwijderd.
Rottenmann, vrijdag 17 januari 2025.
English at the bottom.
Voor diegenen die nu denken: 'Hé, is die trafiek van SNCF op Quenast terug opgestart?' even dit: dit is een plaatje uit de oude doos en bijgevolg moeten jullie nog niet onmiddellijk in jullie auto springen en richting Quenast rijden. Maar... hou jullie toch maar klaar want volgens de laatste informatie zou deze trafiek tussen Tergnier en Quenast over exact vijf dagen, op vrijdag 28 februari, opnieuw opstarten!
Wel blijft het nog wat koffiedik kijken met welke tractie deze trafiek opnieuw op het spoor zal verschijnen. Sommige bronnen spreken van een SNCF Traxx tussen Tergnier en Clabecq waarna in Clabecq omgespannen zou worden op de 'good old' BB67400 voor het laatste stukje van de reis naar Quenast. Maar dat wordt dan eigenlijk weer tegengesproken door de laatste berichtgeving uit Quenast waar ik verleden week de dienstregeling van deze trein onder ogen kreeg! Op die fiche stond duidelijk dat de hele rit met de BB67400 zou geschieden... ach, de tijd zal het ons leren, niet?!
Even terug naar bovenstaande foto: twee dagen voor het einde van de vorige trafiek (en die dateert toch al weer van de periode mei - juni 2018!) kon ik op 26 juni de heenrit naar Quenast vastleggen tussen de velden van Hennuyères. Beide diesels hebben hier net de helling tussen Braine-le-Comte en Hennuyères overwonnen en kunnen beginnen uitbollen richting Tubize en Clabecq voor de frontverandering.
---
Two locomotives of SNCF FRET, hired by Captrain Belgium, are seen in Hennuyères whilst working a freight train from Tergnier (France) to Quenast.
Normally seen, this traffic will restart next Friday (February 28)! The information still vary a bit about which locomotives will be used, but hopefully, we'll see this train again next week after almost two years of silence...
Belgium, Hainault, Hennuyères, L96 Quévy - Brussels - June 26, 2018 - 9:43 AM.
Het heeft even geduurd, maar vandaag heb ik dan eindelijk weer eens een foto in mijn woonomgeving gemaakt.
De foto is gemaakt met een super klein lensje.
Des ondanks toch een redelijke foto met een afdrukbreedte van 100cm.
=====
En voor diegenen die ter plaatse niet bekend zijn:
De water in en/of uitlaat van de Hollandsche IJssel naar de Vlist bevind zich onder het witte bruggetje in het centrum van de foto. Het feitelijke witte pomphuis iets links daarvan doet als zodanig geen dienst meer en is ingericht als museum.
20170220-5750
Deltaplein Kijkduin zoals het nu nog is. Binnenkort gaat hier de spade in de grond en wordt dit een ondergrondse parkeergarage... hierboven komen dan winkels en appartementen voor diegenen die het betalen kunnen.
Net zoals op woensdag 13 juli 2022 stond ik op zaterdag 16 juli op onder een blauwe lucht… alhoewel er hingen enkele wolkjes in de Allgäu, dus ik was best tevreden dat ik vandaag een andere richting zou uitgaan. De Südbahn stond namelijk op het programma.
Vorige keren was ik daar in de ochtend telkens begonnen in Mochenwangen maar voor dit jaar wou ik wel eens iets anders proberen en dus prikte ik Baind als eerste bestemming. Ik verwachtte daar twee treinen maar oh ja het was zaterdag - dan reed die ene natuurlijk niet En oh wee, de andere had 15 minuten vertraging wegens „verspätete Bereitstellung“.
Niets aan te doen, wachten was dus het devies ;-)
Oh ja voor diegenen die zich afvragen waarom ik dan niet in een weekdag naar hier gegaan ben, wel die reden wordt wel duidelijk als jullie het reeksje foto’s verder zullen bekijken.
-----
The next time excursion had to be held on a weekend day (the reason will come clear when you continue to watch this photo stream) and in advance I was a bit worried about it as there was only one full weekend during our holidays. Hopefully the weather would be fine…
But my worries weren’t necessary with the weather we’ve got during the month of July. So I woke up on Saturday the 16th of July under a bright clear sky. Perfect!
First point of my bucket list was the one in Baindt were I would be able to take photos of trains in both directions… although it was Saturday of course and so this one is the only one I’ve got here, showing you the a 15 minutes delayed RE-train from Friedrichshafen towards Stuttgart.
-----------
Baindt, 16/07/2022
DB 146 207-6
RE 5 4206 Friedrichshafen Stadt - Stuttgart Hbf
De 3133 reed op 14 februari zijn eerste ritten op eigen kracht. Het stel, waarvan de neus anders is geschilderd dan de 'tijdelijke' voorgangers die de grens over kwamen, passeert de bovenleidingloze Brug Smildevaart over de Drentsche Hoofdvaart 91382 naar Akkrum
Als het goed is, is dit het allereerste stel dat helemaal 'goed' is. Dit stel en diegenen die nu volgen zullen binnenkort dan eindelijk een proefbedrijf gaan rijden met reizigers. Het zullen uiteindelijk dus de hogere nummers zijn die als eerste in dienst komen. De lagere nummers gaan terug voor zover ze in het land zijn en moeten allemaal worden aangepast.
origineel gebouwd in 1913 als klooster; de nazi’s namen de gebouwen in 1939 in en werd het een centrum voor diegenen die niet welkom waren in Nazi-Duitsland
Een leuke trein om te fotograferen in de jaren negentig was de aan- en afvoertrein tussen Sittard en Kijfhoek. Deze had regelmatig een diversiteit aan wagens en/of tractie bij zich. Ook op 13 juli 1995 was de trein leuk samengesteld. Achter de loc is een Tads voor kalkvervoer te zien, welke doorgaans alleen maar in bloktreinen reed en hier vermoedelijk op weg was naar de werkplaats. De ketelwagens komen van Lutteraarde (DSM) en de rongenwagens achterop uit Born. Ook zijn twee ACTS-wagens te zien met de nu niet meer in Nederland voorkomende lage containers. Dit was kortlopend vervoer van zilverzand tussen Heerlen (beladen op de losweg) en ESD Elektroschmetzwerk in Delfzijl. Deze werden efficiënt gebruikt, want namen van Delfzijl lading (siliciumcarbide) mee terug naar Duitsland, waarna de wagens weer naar Heerlen liepen. En toch is al dit vervoer verdwenen...
Trekkracht van deze trein 54802 naar Kijfhoek is de 1211, één van de 1200-en die nog onder ons is. De loc is tevens weer geelgrijs geschilderd, helaas met de nummers behoorlijk uit het midden, en staat (in bruikleen) in een museum in Augsburg (D). Ik blijf de 1200 in het geelgrijs erg mooi vinden, al speelt hier waarschijnlijk wat nostalgie mee.
Deze locatie is na de spoorverdubbeling niet meer terug te herkennen, in elk geval kun je niet meer vlakbij het spoor komen omdat de overwegen zijn verdwenen.
(met dank aan diegenen die de informatie over de loop van de ACTS-wagens in de comments van de nu vervangen eerste versie van deze foto plaatsten)
Tja diegenen die hier een foto van de AKE Rheingold hadden verwacht, moet ik teleurstellen... Wij kregen namelijk het volgende tafereel voor ogen: Railtraxx kwam met een relatief korte cargo door richting Bonn toen het sein richting Koblenz ook open ging en ja hoor: wat moest gebeuren, gebeurde ook: de cargo reed de Rheingold dicht... *censuur*
Enfin we konden enkel maar hoop stellen op de foto van de terugrit... en ondertussen de rest van ons vooropgestelde programma afwerken wat inhield dat we naar het stationnetje van Rolandseck reden. Hier zouden we de Ersatz-IC met 120 fotograferen maar die reed ook al met vertraging...
We waren echter ruimschoots op tijd om er de volgende RRX vast te leggen, hier aan de inrit van de halte met de Rolandsbogen op de achtergrond.
-----
I have to disappoint all those who expected a photo of the AKE Rheingold as we were victim of a train crossing at the worst moment. Shit happens...
The only thing we could do is to hope that it would work out in the evening when the train would return.
In the meantime we continued as scheduled and drove to Rolandseck, where we intended to take a picture of the 120 hauled InterCity.
We arrived right on time for the next southbound RRX which we photographed with the so called Rolandsbogen as backdrop.
----------
Rolandseck, 22/08/2019
national express 462 019 + 462 020
RE 28513 Wesel - Koblenz Hbf
Kunst is een oerconcept, subliem als een godheid, onverklaarbaar als het leven zelf en ondefiniëerbaar en willekeurig.
Het woord 'Merz' had nog geen betekenis toen ik het maakte. Nu heeft het de betekenis die ik het heb gegeven. De betekenis van het begrip 'Merz' verandert met de verandering van de kennis van diegenen die verder werken in de zin van het begrip.
Dus heb ik aanvankelijk beelden uit materiaal gemaakt dat ik gemakkelijk bij de hand had, zoals tramkaartjes, garderobe-briefjes, stukjes hout, touw en draad, kromme wieltjes [...]. Deze dingen worden zoals ze zijn of ook gewijzigd in het beeld ingevoegd, op de manier zoals het beeld daar om vraagt. Door hun onderlinge waardering verliezen ze hun individuele karakter, hun bijzonderheid; ze verliezen hun materiële karakter en zijn slechts materiaal voor het beeld [geworden].
Merz bevat niet slechts elk mogelijk materiaal maar geeft ook de eigen speelruimte aan de dingen, Op die manier beheerst Merz dat wat niet te beheersen is. En hierdoor is Merz groter dan Merz.
Nu zocht ik, toen ik voor het eerst deze geplakte en opgespijkerde beelden [...] tentoonstelde, een verzamelnaam voor deze nieuwe creatie omdat ik mijn beelden niet wilde inlijven in de gangbare benamingen van expressionisme, cubisme, futurisme, of wat er nog meer was. Ik noemde vanaf toen al mijn beelden Merzbeelden.
U kunt begrijpen dat ik een beeld met het woord 'Merz' een Merzbeeld noemde op de manier zoals ik een beeld met 'en' het Enbeeld noemde en een beeld met 'arbeider' het Arbeiderbeeld.
Nadat we er 's morgens al eens in geslaagd waren om een loc van de reeks BB17000 op foto te zetten (remember?), probeerden we het 's avonds nogmaals.
Na de doortocht van het dubbeltje BB60000 waren we een beetje dichter naar de overweg van Nanteuil-le-Haudouin gestapt, zodanig dat we makkelijker treinen uit beide richtingen op plaat konden zetten (er stond namelijk ook nog een Infra-trein richting Parijs gepland én ook nog...... [even geduld nog ;-)]).
Dat dat voor treinen vanuit Parijs licht tegenlicht zou betekenen, vonden we niet zo erg. Door de aanwezige smoglaag was het zonlicht ondertussen zo diffuus geworden dat dit mooie effect zelfs een meerwaarde aan de foto gaf.
Jullie zien hier de 817053 in "En Voyage"-beschildering met zijn Transilien van de lijn K op weg naar Crépy-en-Valois.
Voor diegenen die nu denken dat deze lijn gecadanceerd is: neen hoor, dit is één van de weinige Transilien-lijnen waar het aanbod nog steeds de vraag volgt, met overdag enkele pauzes van een uur (of meer). Om maar een idee te geven: tien minuten na deze trein volgt alweer een Transilien richting Crépy-en-Valois. En die dag volgden ze trouwens op amper één minuut doordat bovenstaande trein een kleine vertraging had!
---
Dans le soleil couchant, ce Transilien est en route vers Crépy-en-Valois. La traction est assurée par la 17053 en livrée "En Voyage".
Nanteuil-le-Haudouin (Picardie, Oise). Artère La Plaine - Hirson/Anor.
Jeudi, 13 mars 2014. 18h04.
---
While the sun sets down, this BB817053 is pulling his Transilien towards Crépy-en-Valois.
Nanteuil-le-Haudouin (Picardie, Oise). March 13, 2014 - 6:04 PM.
Voor mijn volgende uitstap - jawel, jullie lezen het goed, deze keer trok ik er alleen op uit omdat mijn broer zelf al op vakantie was in Duitsland en mijn neef net iets te veel werk had, net zoals Mattias trouwens - trok ik begin juli even naar onze oosterburen. Bedoeling was om nog eens een aantal plekjes langs de KBS480 tussen Aachen en Köln een bezoekje te brengen.
Aangezien ik er dus alleen op uit trok, had ik de mogelijkheid om er de beste dag van de eerste week van juli uit te kiezen, en dat was donderdag 3 juli.
Ik vertrok rond 6u20 thuis en na een voorspoedige rit (nou ja... ik moest wel 40 lange kilometers aan 70 km/u rijden op de E42!!) kwam ik om 8u30 in Aachen Rothe Erde aan! Dat was mooi op tijd voor mijn ontbijt én om te zien dat er rond 8u40 een BR120 een stam Dosto's richting Aachen duwde!
Ik was toch wel enigszins verbaasd dat deze 120 nog altijd in het omloopplan van de RE9 Aachen-Siegen zat! Ik dacht dat ze met de instroom van de reeks 442 wel van het toneel verdwenen waren, maar mooi niet dus!
En zo kon ik om 9u24 de 120 208-4 op foto zetten aan kop van de RSX (Rhein-Sieg-Express) richting Siegen. Drie jaar geleden was me dit trouwens ook al eens gelukt met dezelfde loc (voor diegenen die dit zich nog herinneren, want toen waren we wel met de hele familie onderweg ;-) ), maar nu was het wel een pak beter weer ;-)
---
Die BR120 208-4 hat mit ihrem Rhein-Sieg-Express soeben Aachen Rothe Erde verlassen und strebt jetzt Stolberg (Rheinl) Hbf entgegen.
Nordrhein-Westfalen, Aachen Rothe Erde, KBS480 Aachen Hbf - Köln Hbf. 3. Juli 2014, 9h24.
---
This locomotive class 120 is seen in Aachen Rothe Erde with an RE (Regional Express) from Aachen Hbf to Siegen.
Germany, Nordrhein-Westfalen, Aachen Rothe Erde, KBS480 Aachen Hbf - Köln Hbf - 3 July 2014 - 9:24 AM.
Nog een laatste beeldje vanop het knappe spotplekje in Niederaudorf, ik heb er namelijk nog gewacht op de Railjet naar Zürich die hier eenvoudiger te fotograferen valt dan rond de Chiemsee, daar staat tot een stuk in de namiddag namelijk enkel het stuurstandrijtuig in de juiste zonrichting.
Na passage van deze fraai vormgegeven trein, heb ik nog vijf minuutjes gewacht (je weet maar nooit dat er direct een cargotrein volgt hé) waarna ik de terugweg heb aangevast richting verblijfsplaats Prien... en prompt in de enige file van deze vakantie ben komen vast te staan. Daar ging mijn plan om nog of één of twee plaatjes te maken vooraleer naar de vakantiewoning te rijden (in Bergham voor diegenen die de omgeving wat kennen). Gelukkig had ik de dagen ervoor de omgeving van Prien al goed verkend en kan ik jullie hierna meenemen op een heel afwisselend parcours, bijna elke foto is namelijk op een ander fotopunt getrokken ;-)
Letzter Zug in Niederaudorf war dieser Railjet nach Zürich, hier mit Taurus 1116 223 als Triebfahrzeug. Ab dem nächsten Bild geht es an der Linie zwischen Rosenheim und Traunstein.
----------
Niederaudorf, 17/07/2014
ÖBB 1116 223
RJ 364 Wien - Zürich
Canon EOS 6D - f/6,3 - 1/30sec - 100mm - ISO 200
- Pontederia cordata, common name pickerelweed (USA) or pickerel weed (UK), is a monocotyledonous aquatic plant native to the American continent. It grows in a variety of wetlands, including pond and lake margins across an extremely large range from eastern Canada south to Argentina.
The species grows as an emergent plant, that is, in flooded conditions, so the plant is generally dependent upon aerenchyma in the stem to carry oxygen into the roots. Its metabolism, is, however, also tolerant of low soil oxygen. It is often found in areas where water levels fluctuate naturally. Like many wetland plants, it can survive unfavorable conditions as buried seeds in the soil.
The plant flowers in late summer. The purple flowers have yellow markings which may assist in attracting bees for pollination. Once the plant begins to produce seeds, the stem supporting the infloresence bends to submerse the fruits and seeds. Seeds are dormant at the time of dispersal and will not germinate without stratification for 6-8 weeks.
This plant is cultivated as an ornamental garden plant, and has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.
--------------------------------------------------------------------------------
- Snoekkruid of moerashyacint (Pontederia cordata) is een waterplant die behoort tot de pontederiafamilie (Pontederiaceae). De plant komt van nature voor in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika.
Snoekkruid is een moerasplant. Moerasplanten staan het liefst met de voet in het water. Snoekkruid heeft behoefte aan een rijke, vruchtbare bodem. Het is een snelle groeier die met worteluitlopers hele gebieden kan bedekken.
De plant wordt 30-100 cm hoog en heeft een stengel, die bovenaan bezet is met klierharen. De bladeren hebben een lange bladsteel, die aan de voet schedeachtig is. Het blad is langwerpig eirond met aan de voet hart- of pijlvormige, afgeronde zijslippen.
De moerashyacint bloeit van juli tot september met blauwe bloemen. De middelste slip van de bloem heeft twee gele vlekken. De bloemen zitten in een aarvormige bloeiwijze. De vrucht is een nootje.
In de vijver is het een dankbare plant die elk jaar bloeit. Zet de plant in een mandje op een diepte van 30 centimeter. Gebruik een rijke voedingsbodem want deze plant heeft dat nodig.
De fraaie bloemen worden door insecten bestoven en vertonen opvallende honingmerken op de bloemdeksegmenten. Naast bijen bezoeken hommels en vlinders de blauwe bloemen in aren. Voor diegenen die niet genoeg hebben aan kijken alleen maar de sappig groene planten ook met de tong willen proeven volgt een smakelijke tip: jonge bladstelen kunnen als groente worden gegeten en de zaden als nootjes.
Nadat we 's morgens er al eens in geslaagd waren om een loc van de reeks 17000 op foto te zetten (hier), probeerde ik het 's avonds nogmaals.
We waren ondertussen dichter naar de overweg gekomen in Nanteuil, zodanig dat we makkelijker treinen uit beide richtingen op plaat konden zetten.
Dat dat voor treinen uit Parijs, licht tegenlicht zou betekenen, vond ik niet zo erg. Door de aanwezige smoglaag was het zonlicht ondertussen zo diffuus geworden, wat een mooi effect creëerde.
Jullie zien hier de 817053 in "En Voyage"-beschildering met zijn Transilien van de lijn K op weg naar Crépy-en-Valois.
Voor diegenen die denken, dat deze lijn gecadenceerd is: neen hoor, dit is één van de weinige Transilien-lijnen waar het aanbod nog steeds de vraag volgt, met overdag enkele pauzes van een uur (of meer).
Ce Transilien est en route vers Crépy-en-Valois. La traction est livrée par la 17053 en livrée "En Voyage".
----------
Nanteuil-le-Haudouin, 13/03/2014
SNCF 817053
121575 Paris Nord - Crépy-en-Valois
Bij de tweede fotolocatie begon het net wat te regenen ondanks een voorspelling dat het droog zou blijven die dag. Wat volgde was een moesson van bijna twee uur terwijl wijl op een gladde helling de treinen stonden af te wachten - althans diegenen die er bikkel genoeg voor waren... uiteindelijk is het effect van regen best fraai op foto en in elk geval beter dan saai grijs weer. Met dat de regen wat minder werd kwam er wat meer licht en dat was perfect voor de fraaiste trein hier, de mooie 5183 met de staalwagens.
Voor diegenen die nog niet doorhadden dat ik de laatste tijd enkel foto's van treinstellen type Mat'64 Plan V upload: ik heb geprobeerd alle laatste 31 treinstellen te fotograferen voordat ze daadwerkelijk de actieve dienst verlaten. De NSR 465 was de enige die op het einde nog ontbrak tussen alle foto's, maar nadat deze ruim een maand aan de kant in Maastricht had gestaan was deze op woensdag 20 januari weer in de actieve dienst te bewonderen.
Samen met de NSR 450 arriveert de 465 (voorop) te Maastricht Randwyck als sprinter uit Roermond.
Yari de Graaf, 20 januari 2016.
Het was Stanislasdag en vrijdagmiddag begonnen de festiviteiten rond de afronding van de restauratie van de Nieuwe kerk.
Logisch dus dat meer of minder bekende Delftenaren zich in historische kleding hesen. Wat wil je ook in een stad waar in een tenenkrommende tentoonstelling de liefde voor de vader des vaderlands en zijn nageslacht wordt beleden. De realiteit voorbij . De vader kon zich in zijn laatste jaren niet meer alleen in Delft op straat vertonen, zo geliefd was hij, Daarnaast hadden al diegenen die niet de toenmalige staatsgodsdienst beleden zo wie zo geen reden om warme gevoelens voor de man te koesteren
Het was Stanislasdag en vrijdagmiddag begonnen de festiviteiten rond de afronding van de restauratie van de Nieuwe kerk.
Logisch dus dat meer of minder bekende Delftenaren zich in historische kleding hesen. Wat wil je ook in een stad waar in een tenenkrommende tentoonstelling de liefde voor de vader des vaderlands en zijn nageslacht wordt beleden. De realiteit voorbij . De vader kon zich in zijn laatste jaren niet meer alleen in Delft op straat vertonen, zo geliefd was hij, Daarnaast hadden al diegenen die niet de toenmalige staatsgodsdienst beleden zo wie zo geen reden om warme gevoelens voor de man te koesteren
Tijdens de Vietnamoorlog werden er ook veel gevechten geleverd in Cambodja. De Verenigde Staten bombardeerden het platteland. Hierdoor trokken er veel vluchtelingen naar de stad.
In 1975 was de bevolking opgelopen tot meer dan 2.000.000. Op 17 april, het Cambodjaanse nieuwjaar, viel de stad en werd zij bezet door strijders van de Rode Khmer. De stad werd hierna met harde hand geheel ontruimd. De bewoners werden naar boerderijen op het platteland gestuurd om nieuwe mensen te worden. De Tuol Svay Prey hogeschool werd veranderd in de gevangenis Tuol Sleng (S-21). Deze gevangenis is nu het Tuol Sleng Museum en is net als Choeung Ek, 15 kilometer buiten de stad, een herinnering aan diegenen die vermoord zijn door de Rode Khmer.
Vooraleer ik terugkeer naar België, wil ik jullie toch nog een tweetal foto's tonen van onze vorige uitstap naar Picardië.
De eerste van deze twee toont jullie twee Baleine-treinstellen die op de avond van 12 september 2013 het station van Laon verlaten.
Wie goed kijkt op de foto ziet trouwens nog een leuke rangeerlocomotief Y8400 van de SNCF staan.
Oh ja, voor diegenen die zich afvragen voor welke trein het signaal toelating geeft om het station van Laon binnen te rijden, even wachten... het mysterie wordt ontsluierd bij de volgende plaat ;-)
Le soir du 12 septembre 2013 ces deux Baleines quittent Laon (en W je pense) vers 19h20.
Le signal autorise entretemps l'entrée en gare de Laon pour le prochain train, qui sera visible sur le prochain photo... Encore un peu de patience ;-)
----------
Laon, 12/09/2013
SNCF X73723
Kunstwerk van Paul Berghuis in het kader van "Kunst in de Kerk" in de Begijnhofkerk van Tongeren.
Ja, ik ben gisteren daar nog eens naartoe geweest, om nog wat bijkomende foto's te schieten. Ik ben ook even op het terrasje voor de kerk gaan zitten, maar deze keer wel met een koffietje...
Diegenen die het boekje van onze Tongerse route willen, stuur me je emailadres.
(CVO2 ~ Reportage)
Het was Stanislasdag en vrijdagmiddag begonnen de festiviteiten rond de afronding van de restauratie van de Nieuwe kerk.
Logisch dus dat meer of minder bekende Delftenaren zich in historische kleding hesen. Wat wil je ook in een stad waar in een tenenkrommende tentoonstelling de liefde voor de vader des vaderlands en zijn nageslacht wordt beleden. De realiteit voorbij . De vader kon zich in zijn laatste jaren niet meer alleen in Delft op straat vertonen, zo geliefd was hij, Daarnaast hadden al diegenen die niet de toenmalige staatsgodsdienst beleden zo wie zo geen reden om warme gevoelens voor de man te koesteren
Een van onze meeste geliefde parasollen is toch wel de parasol met zwarte stippen. Ideaal voor in je tuin of om mee te nemen naar het strand. Doordat de luxe houten steel kantelbaar is kan je de parasol precies zo neerzetten dat diegenen die schaduw willen dat krijgen en degenen die het zonnetje op hun gezicht heerlijk vinden ook hun zin hebben!
Voor deze en meer parasols check onze website: www.yuna-merch.com/
Kenia, Kenya, Tribes, stammen, Turkana people, Turkana lake,
In twee dagen rijden we noordwaarts naar de westelijke kant van het Turkana meer. Hier leeft ook een Turkana bevolking die toch wel duidelijk te onderscheiden is van de Turkana die aan de oostelijke kant leven. De Turkana zijn onderverdeeld in de mensen die in het woud leven (Nimonia) en diegenen die in de vlakte leven (Nocuro). Zoals bij de Maasaï en Samburu is melk gemengd met bloed, het hoofdvoedsel van de Turkana. Runderen zijn belangrijk om verschillende redenen, de huid wordt gebruikt als slaapmat en voor de sandalen. Kamelen, schapen en geiten die door de kinderen worden verzorgd, zijn eveneens een bron van voedsel. Ezels worden enkel gebruikt als lastdier. Sommige mannen dragen mooie veren- of kleikapsels en beschikken over fraaie metalen armbanden omgeven met kamelenhuid. Zowel mannen als vrouwen dragen metalen of ivoren voorwerpen in de onderlip. In het dorpje Lokori ontmoeten we een traditionele groep Turkana, die ons dansen laten zien.
Ongerustheid over de Oder
In de namiddag van Zondag 1 Februari 1953 was nog steeds niets bekend over het lot van de tanklichter Oder. Zowel de Brandaris als de Prins Hendrik hadden de Oder niet kunnen vinden en het ergste werd gevreesd.
Des middags kwart over drie meende kustwachtpost Eierland (Texel) een schip te zien even binnen de buitenste rug van de Eierlandse gronden. Het leek op een logger. Noodseinen werden niet waargenomen. Het reddingstation De Cocksdorp, dat reeds in de vroege ochtend was gealarmeerd naar aanleiding van de stranding van de Virgo op de Vliehors kwam opnieuw in actie.
Op Texel was sedert middernacht (Zaterdag op Zondag) de alarmtoestand ingetreden met het oog op mogelijke dijkdoorbraken. Tenslotte liep de 250 HA grote Eendrachtspolder onder. J. Bakker, schipper van de reddingboot (evenals vele andere inwoners, in touw om de Cocksdorp voor overstroming te behoeden), begaf zich met de plaatselijke commissie naar de vuurtoren om de situatie te verkennen. Er viel een sterke olielucht waar te nemen. Grote kans dus, dat het de Oder was, die op de Eierlandse gronden terecht was gekomen. Er viel evenwel al heel weinig te zien.
Voor de msrb. Joan Hodshon zou een tocht naar de buitenrand van de gronden een tè zware opgave zijn, dat stond vast. De Brandaris noch de Prins Hendrik konden echter voor donker worden ter plaatse zijn en daglicht was voor de grote motorreddingboten absoluut nodig om het nauwe geultje door de Eierlandse gronden te kunnen vinden. Derhalve werd besloten om toch de Joan Hodshon te doen uitvaren. Het lanceren was niet makkelijk maar te 17.30 lag de boot vlot.
De Prins Hendrik naar de Oder
Het is te begrijpen, dat de dienstdoende Kustwachters in de uitkijkpost van de vuurtoren Eierland met Argusogen hebben gespeurd naar het wrak van deOder.De vorige avond omstreeks 7 uur hadden de opvarenden van de gestrande lichter voor het laatst noodseinen gegeven. Sindsdien werd taal noch teken meer vernomen. Men kan zich dus voorstellen welk een verrassing het is geweest toen omstreeks half vijf in de ochtend van Maandag 2 Februari opnieuw licht aan boord van het wrak werd gezien. De kustwacht gaf met morsesein antwoord. Eerst met daglicht zou het mogelijk zijn voor een reddingboot om langszij te komen. Het hoofd van de Kustwacht vond het dan ook te vroeg om de reddingstations te alarmeren. Dit geschiedde een uur later.
Het was aangewezen om de Prins Hendrik naar de Oder te zenden. Wel zou de msrb. Joan Hodshon een poging kunnen wagen, maar gezien de wilde en hoge branding op het buitenrichel van de Eierlandse gronden zou aan het langszij komen met de strandreddingboot (5 ton w.v.) zeer groot risico zijn verbonden. Dus ging de Prins Hendrik (50 ton w.v.) er op uit. De bemanning, uitgerust na de vermoeienissen van de vorige dagen, verkeerde in grote spanning of Zij er in zouden slagen de opvarenden van de Oder, waar zij zo lang naar hadden gezocht, te redden.
Te 07.01 toonde de Oder weer een stakellicht; de Kustwacht seinde daarop in het Engels, dat een reddingboot onderweg was. Toen het goed licht was geworden, omstreeks half negen, had de Prins Hendrik de Eierlandse gronden bereikt. Nu moest de geul worden gezocht tussen de banken. De lichter Oder bleek doormidden te zijn
gebroken. Het achterschip lag dichtbij de Vliehors, maar het voorschip met brug en stuurhuis, waarin zich de schipbreukelingen bevonden, zat in de felle branding van de Eierlandse gronden.
Dank zij bekwaam zeemanschap slaagde Schipper P. W. Bot er in veilig de branding-zone te passeren en door de nauwe geul de achterzijde van de buitenste bank te bereiken. Er stond maar nèt voldoende water voor de reddingboot en de geweldige zuiging wierp de Prins Hendrik telkens 180 0 uit de koers. De pogingen om langszij te kunnen komen van het wrak, dat in het geheel geen lij bood, moesten vele malen worden herhaald. Drie kwartier had schipper Bot nodig om de zes Duitsers van het wrak te halen. Zij konden zich aan boord van de reddingboot direct verkleden; onze grote motorreddingboten hebben n.l. kleren voor schipbreukelingen aan boord.
Met de Maatschappijvlag in top, als teken dat alle hens waren gered, liep de Prins Hendrik met zes dankbare schipbreukelingen en een gelukkige bemanning de haven van Den Helder binnen. Hier werd gemeerd aan de steiger van de Texelse boot, waar de geneeskundige dienst van de Koninklijke Marine gereed stond met personeel en ambulancewagen. Dank zij deze goede zorgen lagen de uitgeputte geredden binnen een kwartier tijds onder de wol. De directeur van ESSO te Hamburg zond als bewijs van erkentelijkheid voor de redding een gift van f 500.—. Bij de behandeling van deze scheepsramp door het Seeamt te Bremerhaven werd hulde betuigd aan de bemanning van de Prins Hendrik, terwijl ook de Seeberufsgenossenschaft te Hamburg zijn erkentelijkheid toonde voor het prachtige en kundige werk van de Prins Hendrik.
Wij zonden een rapport van de verrichtingen van de Prins Hendrik aan H.K.H. Prinses Wilhelmina, die op 13 Juni 1951 deze boot te water heeft gelaten en aan de Kon. N.Z.H.R.M. heeft overgedragen. In opdracht van Hare Koninklijke Hoogheid schreef Haar particulier secretaresse aan schipper P. W. Bot „Het deed Hare Koninklijke Hoogheid goed te horen, dat de reddingboot naar Haar Echtgenoot genoemd, die zoveel gedaan heeft voor het reddingwerk en de bemanningen der reddingboten, zulk kranig werk verrichtte.
Opnieuw bleek dat de grote waardering, die H.K.H. steeds voor de arbeid der reddingboten van onze kust had, ten volle verdiend blijft.'' Ook de Erevoorzitter onzer Maatschappij Z.K.H. Prins Bernhard aan wien een rapport werd gezonden van de diensten der reddingboten van de Kon. N.Z.H.R.M. gedurende de periode 31 Januari2 Februari heeft zijn particuliere secretaris opgedragen ons zijn grote waardering uit te spreken jegens al diegenen, die in de kritieke periode meer dan hun plicht hebben gedaan.
Bron; de Reddingboot No. 75 – Kerstnummer 1953
Het was Stanislasdag en vrijdagmiddag begonnen de festiviteiten rond de afronding van de restauratie van de Nieuwe kerk.
Logisch dus dat meer of minder bekende Delftenaren zich in historische kleding hesen. Wat wil je ook in een stad waar in een tenenkrommende tentoonstelling de liefde voor de vader des vaderlands en zijn nageslacht wordt beleden. De realiteit voorbij . De vader kon zich in zijn laatste jaren niet meer alleen in Delft op straat vertonen, zo geliefd was hij, Daarnaast hadden al diegenen die niet de toenmalige staatsgodsdienst beleden zo wie zo geen reden om warme gevoelens voor de man te koesteren
De 'Leeuwen van de Menenpoort' vanuit Australië tijdelijk terug in Ieper
2017 is opnieuw een belangrijk jaar voor Ieper in het kader van ‘100 jaar Eerste Wereldoorlog 2014-2018’. Een eerste topmoment wordt de onthulling en inhuldiging van de stenen ‘leeuwen van de Menenpoort’ met speciale Last Post op maandag 24 april 2017. Tegelijkertijd wordt in het In Flanders Fields Museum een kleine tentoonstelling over ‘de leeuwen’ geopend.
De twee stenen leeuwen die het schild van Ieper (België) houden en die sedert 1822 aan de trap van de lakenhallen stonden - het burgerlijk en zakelijk centrum van de stad - komen terug naar hun oorspronkelijke thuis als onderdeel van de herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog.
Midden de 19de eeuw werden de leeuwen verplaatst naar de Menenpoort en stonden er ook nog tijdens de oorlog terwijl Ieper door Duits artillerievuur tot ruïnes herschapen werd. Duizenden Australiërs en andere geallieerde troepen kwamen voorbij de leeuwen op weg naar de Belgische slagvelden van het Westelijk Front. Velen onder hen zouden niet meer terugkeren.
De leeuwen, gebroken en beschadigd, werden later uit het puin gerecupereerd en in 1936 door de burgemeester van Ieper aan de Australische regering geschonken als een gebaar van vriendschap en uit erkentelijkheid voor de Australische opoffering.
Al die jaren staan ze als schildwachten te kijk voor iedereen die het Australian War Memorial in Canberra, de hoofdstad van Australië, binnen gaat.
Op een gezamenlijk initiatief van de Belgische en de Australische regering komen deze leeuwen tijdelijk terug naar hun symbolische heimat aan de Menenpoort. Dit kadert in de eeuwherdenking van enkele van de meest cruciale gevechten van de Eerste Wereldoorlog met o.a. de Derde Slag bij Ieper, de Slag om Passendale, de Mijnenslag en het Polygoonbos.
Het historisch verhaal van de leeuwen zal gebracht worden in een dossiertentoonstelling in het In Flanders Fields Museum. Eerst schepen Jef Verschoore, tevens voorzitter van het IFFM: ‘We zijn zeer verheugd dat de verschillende overheden en andere partners zoals de Commonwealth War Graves Commission en de Last Post Association de krachten bundelen om dit mooie project te realiseren. Het is dan ook logisch dat ons museum deze iconische beelden de nodige duiding zal geven in een gratis te bezoeken tentoonstelling in de Lakenhallen’.
De directeur van het Australian War Memorial, Dr Brendan Nelson, verklaarde dat de sterke band tussen Australië en België, die gesmeed werd door de inzet en het offer van diegenen die door de Menenpoort stapten op weg naar het front, door dit gezamenlijk initiatief hernieuwd en verstevigd wordt.
‘We zullen voor eeuwig verbonden zijn met de stad Ieper en het Belgische volk, en als teken van dankbaarheid voor deze unieke samenwerking zal het Australian War Memorial, met de hulp van de Royal Australian Air Force, de leeuwen van de Menenpoort terugbrengen naar hun oorspronkelijke thuishaven’, voegde Dr Nelson eraan toe.
‘België en Australië herdenken de catastrofe van de Eerste Wereldoorlog. De leeuwen zullen net vóór Anzac Day toekomen en zullen opnieuw de wacht optrekken op hun oorspronkelijke plaats. Ze zullen ons herinneren aan de prijs die door zovelen betaald werd tijdens de gevechten om Ieper, het Polygoonbos en Wijtschate-Mesen, waarbij vele duizenden geallieerden omkwamen.’
De leeuwen worden officieel onthuld tijdens een speciale Last Post op 24 april 2017. De Last Post is een plechtigheid die sinds 1928 elke avond georganiseerd wordt door de Last Post Association. Tijdens de plechtigheid op 24 april zal de Last Post voor de 30.655ste keer gespeeld worden. De leeuwen zullen op de brug vóór de Menenpoort opgesteld staan en terugkeren naar het Australian War Memorial na Wapenstilstandsdag 2017.
Een uitleenovereenkomst werd gesloten tussen de Australische en Belgische federale regering. De federale overheid staat in voor het transport van de leeuwen op Belgisch grondgebied en voorziet voor deze gelegenheid de tijdelijke inplanting van twee sokkels waarop de leeuwen zullen worden tentoongesteld.
Op 24 september reed de NMBS ritten tussen het station van Leuven, Haacht en Sint-Joris-Weert met stoomloc 29.013 en dit ter gelegenheid van de Kop van Kessel.
De stoomloc stond lichttechnisch nogal slecht gepositioneerd, waardoor ik op zoek diende te gaan naar een plek waar ik de trein zo veel mogelijk van opzij kon fotograferen: tussen Hambos en Wijgmaal vond ik op het laatste moment een geschikte stek...
Oh ja, voor diegenen die niet weten wat de Kop van Kessel is: dit is de nieuwe buurt die aan de achterzijde van het station van Leuven werd opgetrokken met kantoorgebouwen, hotels en appartementen.
Bij de tweede fotolocatie begon het net wat te regenen ondanks een voorspelling dat het droog zou blijven die dag. Wat volgde was een moesson van bijna twee uur terwijl wijl op een gladde helling de treinen stonden af te wachten - althans diegenen die er bikkel genoeg voor waren... uiteindelijk is het effect van regen best fraai op foto en in elk geval beter dan saai grijs weer. Ook de groene 46-er, de 554.18, kwam even kijken of het al droog werd. Van dit motorrijtuig verloopt binnenkort de revisietermijn zodat we deze niet meer zullen zien voorlopig.
origineel gebouwd in 1913 als klooster; de nazi’s namen de gebouwen in 1939 in en werd het een centrum voor diegenen die niet welkom waren in Nazi-Duitsland
Kenia, Kenya, Tribes, stammen, Turkana people, Turkana lake,
www.flickr.com/photos/rietje/5992920299/in/photostream/li...
In twee dagen rijden we noordwaarts naar de westelijke kant van het Turkana meer. Hier leeft ook een Turkana bevolking die toch wel duidelijk te onderscheiden is van de Turkana die aan de oostelijke kant leven. De Turkana zijn onderverdeeld in de mensen die in het woud leven (Nimonia) en diegenen die in de vlakte leven (Nocuro). Zoals bij de Maasaï en Samburu is melk gemengd met bloed, het hoofdvoedsel van de Turkana. Runderen zijn belangrijk om verschillende redenen, de huid wordt gebruikt als slaapmat en voor de sandalen. Kamelen, schapen en geiten die door de kinderen worden verzorgd, zijn eveneens een bron van voedsel. Ezels worden enkel gebruikt als lastdier. Sommige mannen dragen mooie veren- of kleikapsels en beschikken over fraaie metalen armbanden omgeven met kamelenhuid. Zowel mannen als vrouwen dragen metalen of ivoren voorwerpen in de onderlip. In het dorpje Lokori ontmoeten we een traditionele groep Turkana, die ons dansen laten zien.
Slideshow on black:
Bij de tweede fotolocatie begon het net wat te regenen ondanks ene voorspelling dat het droog zou blijven die dag. Wat volgde was een moesson van bijna twee uur terwijl wijl op een gladde helling de treinen stonden af te wachten - althans diegenen die er bikkel genoeg voor waren... uiteindelijk is het effect van regen best fraai op foto en in elk geval beter dan saai grijs weer. Motorwagen 4602 was de eerste die poseerde terwijl het water met bakken uit de hemel viel...
Bij de tweede fotolocatie begon het net wat te regenen ondanks ene voorspelling dat het droog zou blijven die dag. Wat volgde was een moesson van bijna twee uur terwijl wijl op een gladde helling de treinen stonden af te wachten - althans diegenen die er bikkel genoeg voor waren... uiteindelijk is het effect van regen best fraai op foto en in elk geval beter dan saai grijs weer. De 4006 volgde, geduwd door de 7305, die helaas niet van het stel af kon worden gehaald hier.
De Nissan Figaro is een retro-auto, geproduceerd als cabriolet door de Japanse autofabrikant Nissan. De Figaro werd voorgesteld tijdens de Tokyo Motor Show van 1989 met de slogan Back to the Future. De eerste 6000 exemplaren gingen zo vlot van de hand dat Nissan besloot er nog 14000 bij te bouwen. Ze werden verkocht aan diegenen die een winnend lot hadden getrokken in een loterij die door Nissan werd georganiseerd. Alle Figaro's hebben het stuur aan de rechterkant. Ze zijn uitgerust met airconditioning, een open dak, een cd-speler (de eerste auto waarin dit standaard werd voorzien), en lederen zetels. De viercilindermotor van 987 cc heeft 76 pk en is voorzien van een turbolader. Hij is alleen geleverd met een automatische versnellingsbak met drie versnellingen.De auto heeft een topsnelheid van 160 km/u. In 1991 kostte hij omgerekend ongeveer 25.000 euro.
Die Nissan Figaro ist ein Retro-Auto von der japanische Autohersteller Nissan hergestellt. Die Figaro wurde auf der Tokyo Motor Show 1989 unter dem Motto "Back to the Future. Die ersten 6000 Exemplaren verlief so reibungslos, dass Nissan beschlossen, bauen dort noch 14000. Sie wurden an diejenigen verkauft, die einen Gewinnschein in einer Lotterie gezogen hatte, die von Nissan organisiert wurde. Alle haben das Lenkrad auf der rechten Seite Corona688. Sie sind ausgestattet mit Klimaanlage, Schiebedach, Cd-Spieler (das erste Auto, in dem dieser Norm wurde zur Verfügung gestellt), und Ledersitze. Der Vierzylinder-Motor von 987 cc hat 76 HP und ist mit einem Turbolader ausgestattet. Er ist nur ein drei-Gang-Automatikgetriebe im Lieferumfang. Das Auto hat eine Höchstgeschwindigkeit von 160 km/h. Im Jahr 1991 konvertiert He Kosten ca. 25.000 Euro.
The Nissan Figaro is a retro car manufactured by the Japanese automaker Nissan. The Figaro was introduced at the 1989 Tokyo Motor Show with the slogan "Back to the Future. The first 6000 copies went so smoothly that Nissan decided to build there still 14000. They were sold to those who had pulled a winning ticket in a lottery that was organized by Nissan. All have the steering wheel on the right side Corona688. They are equipped with air conditioning, a sunroof, a cd player (the first car in which this standard was provided), and leather seats. The four-cylinder engine of 987 cc has 76 HP and is equipped with a turbocharger. He is only comes with a three-speed automatic gearbox. The car has a top speed of 160 km/h. In 1991 he cost converted about 25,000 euros.
Het was Stanislasdag en vrijdagmiddag begonnen de festiviteiten rond de afronding van de restauratie van de Nieuwe kerk.
Logisch dus dat meer of minder bekende Delftenaren zich in historische kleding hesen. Wat wil je ook in een stad waar in een tenenkrommende tentoonstelling de liefde voor de vader des vaderlands en zijn nageslacht wordt beleden. De realiteit voorbij . De vader kon zich in zijn laatste jaren niet meer alleen in Delft op straat vertonen, zo geliefd was hij, Daarnaast hadden al diegenen die niet de toenmalige staatsgodsdienst beleden zo wie zo geen reden om warme gevoelens voor de man te koesteren
Rond 6 u in de ochtend komen diegenen die een offer willen geven aan de monniken voor hun huis met de offerschaal en of rijstkorf.
Kenia, Kenya, Tribes, stammen, Turkana people, Turkana lake,
In twee dagen rijden we noordwaarts naar de westelijke kant van het Turkana meer. Hier leeft ook een Turkana bevolking die toch wel duidelijk te onderscheiden is van de Turkana die aan de oostelijke kant leven. De Turkana zijn onderverdeeld in de mensen die in het woud leven (Nimonia) en diegenen die in de vlakte leven (Nocuro). Zoals bij de Maasaï en Samburu is melk gemengd met bloed, het hoofdvoedsel van de Turkana. Runderen zijn belangrijk om verschillende redenen, de huid wordt gebruikt als slaapmat en voor de sandalen. Kamelen, schapen en geiten die door de kinderen worden verzorgd, zijn eveneens een bron van voedsel. Ezels worden enkel gebruikt als lastdier. Sommige mannen dragen mooie veren- of kleikapsels en beschikken over fraaie metalen armbanden omgeven met kamelenhuid. Zowel mannen als vrouwen dragen metalen of ivoren voorwerpen in de onderlip. In het dorpje Lokori ontmoeten we een traditionele groep Turkana, die ons dansen laten zien.
Slideshow on black:
Kenia, Kenya, Tribes, stammen, Turkana people, Turkana lake,
In twee dagen rijden we noordwaarts naar de westelijke kant van het Turkana meer. Hier leeft ook een Turkana bevolking die toch wel duidelijk te onderscheiden is van de Turkana die aan de oostelijke kant leven. De Turkana zijn onderverdeeld in de mensen die in het woud leven (Nimonia) en diegenen die in de vlakte leven (Nocuro). Zoals bij de Maasaï en Samburu is melk gemengd met bloed, het hoofdvoedsel van de Turkana. Runderen zijn belangrijk om verschillende redenen, de huid wordt gebruikt als slaapmat en voor de sandalen. Kamelen, schapen en geiten die door de kinderen worden verzorgd, zijn eveneens een bron van voedsel. Ezels worden enkel gebruikt als lastdier. Sommige mannen dragen mooie veren- of kleikapsels en beschikken over fraaie metalen armbanden omgeven met kamelenhuid. Zowel mannen als vrouwen dragen metalen of ivoren voorwerpen in de onderlip. In het dorpje Lokori ontmoeten we een traditionele groep Turkana, die ons dansen laten zien.
Slideshow on black:
De Nissan Figaro is een retro-auto, geproduceerd als cabriolet door de Japanse autofabrikant Nissan.
De Figaro werd voorgesteld tijdens de Tokyo Motor Show van 1989 met de slogan Back to the Future. De eerste 6000 exemplaren gingen zo vlot van de hand dat Nissan besloot er nog 14000 bij te bouwen. Ze werden verkocht aan diegenen die een winnend lot hadden getrokken in een loterij die door Nissan werd georganiseerd.
Alle Figaro's hebben het stuur aan de rechterkant. Ze zijn uitgerust met airconditioning, een open dak, een cd-speler (de eerste auto waarin dit standaard werd voorzien), een automatische versnellingsbak met drie versnellingen en lederen zetels. De motor van 1000 cc is voorzien van een turbolader.
De auto heeft een topsnelheid van 160 km/u. In 1991 kostte hij omgerekend ongeveer 25.000 euro.
English: en.wikipedia.org/wiki/Nissan_Figaro
Kenia, Kenya, Tribes, stammen, Turkana people, Turkana lake,
In twee dagen rijden we noordwaarts naar de westelijke kant van het Turkana meer. Hier leeft ook een Turkana bevolking die toch wel duidelijk te onderscheiden is van de Turkana die aan de oostelijke kant leven. De Turkana zijn onderverdeeld in de mensen die in het woud leven (Nimonia) en diegenen die in de vlakte leven (Nocuro). Zoals bij de Maasaï en Samburu is melk gemengd met bloed, het hoofdvoedsel van de Turkana. Runderen zijn belangrijk om verschillende redenen, de huid wordt gebruikt als slaapmat en voor de sandalen. Kamelen, schapen en geiten die door de kinderen worden verzorgd, zijn eveneens een bron van voedsel. Ezels worden enkel gebruikt als lastdier. Sommige mannen dragen mooie veren- of kleikapsels en beschikken over fraaie metalen armbanden omgeven met kamelenhuid. Zowel mannen als vrouwen dragen metalen of ivoren voorwerpen in de onderlip. In het dorpje Lokori ontmoeten we een traditionele groep Turkana, die ons dansen laten zien.
Bij de tweede fotolocatie begon het net wat te regenen ondanks een voorspelling dat het droog zou blijven die dag. Wat volgde was een moesson van bijna twee uur terwijl wijl op een gladde helling de treinen stonden af te wachten - althans diegenen die er bikkel genoeg voor waren... uiteindelijk is het effect van regen best fraai op foto en in elk geval beter dan saai grijs weer. Of dat wat uitmaakte voor deze 'carnaval'....;)