wigofoto.nl
Gaudí's settee of many colours.
Barcelona | Parc Güell
Zoom in for the details and press 'F' if you like it.
ENG
The Park Güell (Catalan: Parc Güell [ˈparɡ ˈɡweʎ]) is a public park system composed of gardens and architectonic elements located on Carmel Hill, in Barcelona (Spain). Carmel Hill belongs to the mountain range of Collserola — the Parc del Carmel is located on the northern face. Park Güell is located in La Salut, a neighborhood in the Gràcia district of Barcelona. With urbanization in mind, Eusebi Güell assigned the design of the park to Antoni Gaudí, a renowned architect and the face of Catalan modernism. The park was built between 1900 and 1914 and was officially opened as a public park in 1926. In 1984, UNESCO declared the park a World Heritage Site under “Works of Antoni Gaudí”.[1]
Park Güell is the reflection of Gaudí’s artistic plenitude, which belongs to his naturalist phase (first decade of the 20th century). During this period, the architect perfected his personal style through inspiration from organic shapes. He put into practice a series of new structural solutions rooted in the analysis of geometry. To that, the Catalan artist adds creative liberty and an imaginative, ornamental creation. Starting from a sort of baroquism, his works acquire a structural richness of forms and volumes, free of the rational rigidity or any sort of classic premisses. In the design of Park Güell, Gaudí unleashed all his architectonic genius and put to practice much of his innovative structural solutions that would become the symbol of his organic style and that would culminate in the creation of the Basilica and Expiatory Church of the Holy Family (Catalan: Sagrada Familia).
Güell and Gaudí conceived this park, situated within a natural park. They imagined an organized grouping of high-quality homes, decked out with all the latest technological advancements to ensure maximum comfort, finished off with an artistic touch. They also envisioned a community strongly influenced by symbolism, since, in the common elements of the park, they were trying to synthesize many of the political and religious ideals shared by patron and architect: therefore there are noticeable concepts originating from political Catalanism - especially in the entrance stairway where the Catalonian countries are represented - and from Catholicism - the Monumento al Calvario, originally designed to be a chapel. The mythological elements are so important: apparently Güell and Gaudí's conception of the park was also inspired by the Temple of Apollo of Delphi.
On the other hand, many experts have tried to link the park to various symbols because of the complex iconography that Gaudí applied to the urban project. Such references go from political vindication to religious exaltation, passing through mythology, history and philosophy. Specifically, many studies claim to see references to Freemasonry, despite the deep religious beliefs of both Gaudí and Count Güell. These references have not been proven in the historiography of the modern architect. The multiplicity of symbols found in the Park Güell is, as previously mentioned, associated to political and religious signs, with a touch of mystery according to the preferences of that time for enigmas and puzzles.
NL
Park Güell is een stadspark in Barcelona, in het Spaanse landsdeel Catalonië. Het is gelegen in het stadsdeel Gràcia in het noordoosten met een oppervlakte van 15 ha met dichte pijnbossen, lanen met palmen en een door bomen omzoomd plein. Een bonte bank (een reuzenslang) kronkelt door het park (het aards paradijs) als rendez-vousplaats (de appel).
In het verleden was het park twee hectare groter, bronnen noemen 17,2 ha. 'Park' is officieel geschreven met een ´K´ naar het Engelse ´Park´. Toen Antoni Gaudí met de aanleg begon, trof hij er een een braakliggend terrein zonder water of vegetatie. De tot de adelstand verheven industrieel Eusebi Güell gaf Gaudí in 1900 de opdracht voor de aanleg van een tuindorp of woonwijk. Dit werd geen succes: er werden twee huizen verkocht en in een van die huizen trok Gaudí in. Barcelona toonde als stad geen interesse voor dit megaproject.
Gaudí nam de opdracht om zijn idee over een op de natuur geïnspireerde architectuur vorm te geven. Hij dacht aan een recreatiepark, Güell dacht aan een tuinstad. Inspiratie deed Güell op tijdens zijn buitenlandse reizen, waarbij hij de Engelse landschapstuinen en de romantische tuinarchitectuur bewonderde, vandaar het Engelse 'Park'.
Dit leidde tot het gesteente groeiende pergola's, harmonieus in het landschap geïntegreerde trappen, paden en golvende, veelkleurige, mozaïekversieringen, waarmee Gaudí zijn sociale engagement laat zien. Anderen interpreteren dit project als een moment waarop Gaudí zijn goddelijke inspiratie liet zien. Güell hield zich intensief bezig met sociale hervormingen: het park was bedoeld als burgerwoongebied, niet als recreatiepark voor dagjesmensen. Er waren zestig driehoekige percelen gepland op een brede, steile en zonnige helling. Twee percelen werden verkocht.
Markante onderdelen zijn de ingang met portiersloge en portierswoning, het hek, de zuilengalerij, de dubbele trap met Salamander (als Draak betiteld) en de zitbank. Zowel zitbank als Salamander bestaan uit ontelbare mozaïekstukjes.
Het park staat, samen met andere werken van Gaudí sinds 1984 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het park is niet vrij toegankelijk en er wordt toegangsgeld gevraagd.
Gaudí's settee of many colours.
Barcelona | Parc Güell
Zoom in for the details and press 'F' if you like it.
ENG
The Park Güell (Catalan: Parc Güell [ˈparɡ ˈɡweʎ]) is a public park system composed of gardens and architectonic elements located on Carmel Hill, in Barcelona (Spain). Carmel Hill belongs to the mountain range of Collserola — the Parc del Carmel is located on the northern face. Park Güell is located in La Salut, a neighborhood in the Gràcia district of Barcelona. With urbanization in mind, Eusebi Güell assigned the design of the park to Antoni Gaudí, a renowned architect and the face of Catalan modernism. The park was built between 1900 and 1914 and was officially opened as a public park in 1926. In 1984, UNESCO declared the park a World Heritage Site under “Works of Antoni Gaudí”.[1]
Park Güell is the reflection of Gaudí’s artistic plenitude, which belongs to his naturalist phase (first decade of the 20th century). During this period, the architect perfected his personal style through inspiration from organic shapes. He put into practice a series of new structural solutions rooted in the analysis of geometry. To that, the Catalan artist adds creative liberty and an imaginative, ornamental creation. Starting from a sort of baroquism, his works acquire a structural richness of forms and volumes, free of the rational rigidity or any sort of classic premisses. In the design of Park Güell, Gaudí unleashed all his architectonic genius and put to practice much of his innovative structural solutions that would become the symbol of his organic style and that would culminate in the creation of the Basilica and Expiatory Church of the Holy Family (Catalan: Sagrada Familia).
Güell and Gaudí conceived this park, situated within a natural park. They imagined an organized grouping of high-quality homes, decked out with all the latest technological advancements to ensure maximum comfort, finished off with an artistic touch. They also envisioned a community strongly influenced by symbolism, since, in the common elements of the park, they were trying to synthesize many of the political and religious ideals shared by patron and architect: therefore there are noticeable concepts originating from political Catalanism - especially in the entrance stairway where the Catalonian countries are represented - and from Catholicism - the Monumento al Calvario, originally designed to be a chapel. The mythological elements are so important: apparently Güell and Gaudí's conception of the park was also inspired by the Temple of Apollo of Delphi.
On the other hand, many experts have tried to link the park to various symbols because of the complex iconography that Gaudí applied to the urban project. Such references go from political vindication to religious exaltation, passing through mythology, history and philosophy. Specifically, many studies claim to see references to Freemasonry, despite the deep religious beliefs of both Gaudí and Count Güell. These references have not been proven in the historiography of the modern architect. The multiplicity of symbols found in the Park Güell is, as previously mentioned, associated to political and religious signs, with a touch of mystery according to the preferences of that time for enigmas and puzzles.
NL
Park Güell is een stadspark in Barcelona, in het Spaanse landsdeel Catalonië. Het is gelegen in het stadsdeel Gràcia in het noordoosten met een oppervlakte van 15 ha met dichte pijnbossen, lanen met palmen en een door bomen omzoomd plein. Een bonte bank (een reuzenslang) kronkelt door het park (het aards paradijs) als rendez-vousplaats (de appel).
In het verleden was het park twee hectare groter, bronnen noemen 17,2 ha. 'Park' is officieel geschreven met een ´K´ naar het Engelse ´Park´. Toen Antoni Gaudí met de aanleg begon, trof hij er een een braakliggend terrein zonder water of vegetatie. De tot de adelstand verheven industrieel Eusebi Güell gaf Gaudí in 1900 de opdracht voor de aanleg van een tuindorp of woonwijk. Dit werd geen succes: er werden twee huizen verkocht en in een van die huizen trok Gaudí in. Barcelona toonde als stad geen interesse voor dit megaproject.
Gaudí nam de opdracht om zijn idee over een op de natuur geïnspireerde architectuur vorm te geven. Hij dacht aan een recreatiepark, Güell dacht aan een tuinstad. Inspiratie deed Güell op tijdens zijn buitenlandse reizen, waarbij hij de Engelse landschapstuinen en de romantische tuinarchitectuur bewonderde, vandaar het Engelse 'Park'.
Dit leidde tot het gesteente groeiende pergola's, harmonieus in het landschap geïntegreerde trappen, paden en golvende, veelkleurige, mozaïekversieringen, waarmee Gaudí zijn sociale engagement laat zien. Anderen interpreteren dit project als een moment waarop Gaudí zijn goddelijke inspiratie liet zien. Güell hield zich intensief bezig met sociale hervormingen: het park was bedoeld als burgerwoongebied, niet als recreatiepark voor dagjesmensen. Er waren zestig driehoekige percelen gepland op een brede, steile en zonnige helling. Twee percelen werden verkocht.
Markante onderdelen zijn de ingang met portiersloge en portierswoning, het hek, de zuilengalerij, de dubbele trap met Salamander (als Draak betiteld) en de zitbank. Zowel zitbank als Salamander bestaan uit ontelbare mozaïekstukjes.
Het park staat, samen met andere werken van Gaudí sinds 1984 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het park is niet vrij toegankelijk en er wordt toegangsgeld gevraagd.