Vincenzo Guarneri
il rumore di certi pensieri...
Pulènta e galèna frègia e un fantasma in söe la veranda
barbèra cume' petròli e anca la löena me paar che sbanda...
cadrèga che fa frecàss e buca vèrta che diis nagòtt
dumà la radio sgraffigna l'aria e i pensee fànn un gran casòtt....
L'è mea vèra che nel silenzio dorma dumà la malincunìa
l'è mea vèra che un tuscanèll l'è mea bòn de fa una puesìa
in questa stanza senza urelògg, bàla la fata e bàla la stria
in questu siit senza la lüüs che diis tücoos l'è duma' l'umbrìa....
E scùlta el veent che pìca la pòrta
cun in cràpa una nìgula e in bràsc una sporta
el diis che g'ha deent un bel regàal
me sa che l'è el sòlito tempuraal....
E scùlta i spiriti e scùlta i fulètt
che ranpèghen söel müür e sòlten föe di cassètt
g'hann söe i vestii de quand sèri penènn
i ne vànn e i ne vègnen cun't el büceer del vènn...
E la candela la sta mai ferma e la se möev cumè la memoria
anca el ràgn söe la balaüstra ricàma el quadru de la sua storia
la ragnatela di mè pensèe la ciàpa tütt quèll che rüva scià
ma tanti voolt la g'ha troppi böcc e l'è tüta de rammendà....
La finestra la sbàtt i all, ma la sà che po' mea na' via
e i stèll g'hann la facia lüstra cumè i öcc de la nustalgìa
in questa stanza senza nissöen, vàrdi luntàn e se vedi in facia
in questa stanza de un òltru teemp, i mè fantasmi i làssen la traccia.....
___________________________________________________________
Polenta e gallina fredda e un fantasma sulla veranda
Barbera come petrolio e anche la luna mi par che sbandi…
Sedia che fa fracasso e bocca aperta che dice niente,
solo la radio graffia l’aria e i pensieri fanno un gran casotto…
Non è vero che nel silenzio dorme soltanto la malinconia,
non è vero che un toscanello non possa fare una poesia,
in questa stanza senza orologi, balla la fata e balla la strega
in questo posto senza la luce…che dice tutto è solo l’ombra…
E ascolta il vento che picchia alla porta
con in testa una nuvola e in braccio una sporta
dice che ha dentro un bel regalo
mi sa che è il solito temporale…
E ascolta gli spiriti e ascolta i folletti
si arrampicano sui muri e saltan fuori dal cassetto
indossano i vestiti di quand’ero piccolino
e vanno e vengono con il bicchiere del vino…
E la candela non sta mai ferma e si muove come la memoria
anche il ragno sulla balaustra ricama il quadro della sua storia
la ragnatela dei miei pensieri prende tutto quel che arriva quà
ma tante volte ha troppi buchi ed è tutta da rammendare…
La finestra sbatte le ali, ma lo sa che non può andar via
e le stelle han la faccia lucida come gli occhi della nostalgia
in questa stanza senza nessuno, guardo lontano e mi vedo in faccia
in questa stanza di un altro tempo, i miei fantasmi lascian la traccia…
Testo di Davide Van De Sfroos
il rumore di certi pensieri...
Pulènta e galèna frègia e un fantasma in söe la veranda
barbèra cume' petròli e anca la löena me paar che sbanda...
cadrèga che fa frecàss e buca vèrta che diis nagòtt
dumà la radio sgraffigna l'aria e i pensee fànn un gran casòtt....
L'è mea vèra che nel silenzio dorma dumà la malincunìa
l'è mea vèra che un tuscanèll l'è mea bòn de fa una puesìa
in questa stanza senza urelògg, bàla la fata e bàla la stria
in questu siit senza la lüüs che diis tücoos l'è duma' l'umbrìa....
E scùlta el veent che pìca la pòrta
cun in cràpa una nìgula e in bràsc una sporta
el diis che g'ha deent un bel regàal
me sa che l'è el sòlito tempuraal....
E scùlta i spiriti e scùlta i fulètt
che ranpèghen söel müür e sòlten föe di cassètt
g'hann söe i vestii de quand sèri penènn
i ne vànn e i ne vègnen cun't el büceer del vènn...
E la candela la sta mai ferma e la se möev cumè la memoria
anca el ràgn söe la balaüstra ricàma el quadru de la sua storia
la ragnatela di mè pensèe la ciàpa tütt quèll che rüva scià
ma tanti voolt la g'ha troppi böcc e l'è tüta de rammendà....
La finestra la sbàtt i all, ma la sà che po' mea na' via
e i stèll g'hann la facia lüstra cumè i öcc de la nustalgìa
in questa stanza senza nissöen, vàrdi luntàn e se vedi in facia
in questa stanza de un òltru teemp, i mè fantasmi i làssen la traccia.....
___________________________________________________________
Polenta e gallina fredda e un fantasma sulla veranda
Barbera come petrolio e anche la luna mi par che sbandi…
Sedia che fa fracasso e bocca aperta che dice niente,
solo la radio graffia l’aria e i pensieri fanno un gran casotto…
Non è vero che nel silenzio dorme soltanto la malinconia,
non è vero che un toscanello non possa fare una poesia,
in questa stanza senza orologi, balla la fata e balla la strega
in questo posto senza la luce…che dice tutto è solo l’ombra…
E ascolta il vento che picchia alla porta
con in testa una nuvola e in braccio una sporta
dice che ha dentro un bel regalo
mi sa che è il solito temporale…
E ascolta gli spiriti e ascolta i folletti
si arrampicano sui muri e saltan fuori dal cassetto
indossano i vestiti di quand’ero piccolino
e vanno e vengono con il bicchiere del vino…
E la candela non sta mai ferma e si muove come la memoria
anche il ragno sulla balaustra ricama il quadro della sua storia
la ragnatela dei miei pensieri prende tutto quel che arriva quà
ma tante volte ha troppi buchi ed è tutta da rammendare…
La finestra sbatte le ali, ma lo sa che non può andar via
e le stelle han la faccia lucida come gli occhi della nostalgia
in questa stanza senza nessuno, guardo lontano e mi vedo in faccia
in questa stanza di un altro tempo, i miei fantasmi lascian la traccia…
Testo di Davide Van De Sfroos