in de Vlist (NL), mei 2015

.

My Flickr stream photos best to see on Portfolio | Fluidr

.

Une vision de lumière, d'amour, de sérénité et de compassion pour tous et toutes en cette année 2021. Bonne et heureuse année!

A vision of light, love , serenity and compassion for all in this year 2021. Happy new year!

Una visión de luz, amor, serenidad y compasión para todos en este año 2021, Feliz año nuevo.

Uma visão de luz, amor, serenidade e compaixão por todos neste ano de 2021, Feliz ano novo.

Una visione di luce, amore, serenità e compassione per tutti in questo 2021, felice anno nuovo.

Een visie van licht, liefde, sereniteit en mededogen voor iedereen in dit jaar 2021. Gelukkig nieuwjaar!

رؤية للضوء والحب والصفاء والرحمة للجميع في هذا العام 2021 ، سنة جديدة سعيدة.

Видение света, любви, безмятежности и сострадания для всех в этом 2021 году, с новым годом.

इस वर्ष 2021 में सभी के लिए प्रकाश, प्रेम, शांति और करुणा की दृष्टि, नया साल मुबारक।

Eine Vision von Licht, Liebe, Gelassenheit und Mitgefühl für alle in diesem Jahr 2021, Frohes neues Jahr.

明けましておめでとうございます、2021年のすべての人のための光、愛、静けさと思いやりのビジョン。

photo rights reserved by B℮n

เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi and เจดีย์ดิน บ้านศาลา Ban Sala are a notable geological landmarks in Nan Province, located in northern Thailand. It is also known as the "Stone Pillars of Nan" or "Clay Pagoda" in English. These sites consist of impressive limestone pillars that rise from the ground, similar to the hoodoos in Bryce Canyon in the United States. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes these places truly unique is the combination of the scenery and scenic surroundings of Nan. The green valleys and vast rice paddies add an extra layer of beauty to the experience. Visitors can explore the area via hiking trails and viewing platforms, where they can take in breathtaking views of the jagged pillars and surrounding landscape. It is a great place to enjoy the peace and serenity of nature and take unique photos.

Ban Sala in Na Noi district in Nan province is also known as the "Stone Pillars of Nan". This beautiful rock formation is mainly known by the locals. Ban Sala consists of impressive limestone pillars that rise from the ground. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes this site truly unique is the combination of Nan's scenery and scenic surroundings. We explore the area through hiking trails. Kanitha enjoys jagged pillars and the surrounding landscape. Ban Sala is located next to Si Nan National Park.

"เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi en เจดีย์ดิน บ้านศาลา, Ban Sala zijn opvallende geologische bezienswaardigheden in de provincie Nan, gelegen in het noorden van Thailand. Ze staan ook bekend als de Stone Pillars of Nan of Clay Pagoda in het Engels. Deze plekken bestaan uit indrukwekkende kalkstenen pilaren die uit de grond oprijzen, vergelijkbaar met de hoodoos in Bryce Canyon in de Verenigde Staten. Deze opvallende formaties zijn het resultaat van miljoenen jaren van erosie door regenwater en wind, waardoor de zachtere lagen gesteente zijn weggesleten en de hardere lagen zijn achtergelaten die de pilaren vormen. Wat deze plekken echt uniek maakt, is de combinatie van het landschap en de schilderachtige omgeving van Nan. De groene valleien en uitgestrekte rijstvelden voegen een extra laag van schoonheid toe aan de ervaring. Bezoekers kunnen het gebied verkennen via wandelpaden en uitkijkplatforms, waar ze een adembenemend uitzicht hebben op de grillige pilaren en het omliggende landschap. Het is een geweldige plek om te genieten van de rust en sereniteit van de natuur en om unieke foto's te maken. Kanitha geniet van grillige pilaren en het omliggende landschap. Ban Sala ligt gelegen naast Si Nan National Park.

photo rights reserved by B℮n

The province of Nan is located in the north of Thailand and borders Laos. It is one of the lesser known provinces of Thailand, but is known for its natural beauty. Rice planting is one important agricultural activity in Thailand and it is part of the country's culture and traditions. The rice planting process in Thailand starts with preparing the soil. The farmers plow the soil to loosen it and provide it with nutrients. Then the rice seeds are planted in separate beds. After the seeds have germinated, the young rice plants are planted on the rice fields. These rice fields are usually arranged in terraces to better manage the water and ensure even irrigation. Planting rice is usually done manually, where the farmers manually put the rice plant into the ground. After planting, the fields are usually immersed in water to protect the rice plants from weeds and pests. After about 4 to 6 months, the rice is fully grown and ready to be harvested. After harvesting, the rice grains are washed and dried before being stored or sold at the market. Rice is an important source of food in Thailand and is used in many dishes from curries to fried rice dishes.

We were warmly welcomed to the enchanting farm stay ฮ้างนาตาจันทร์ in Pua, nestled in the middle of vast rice fields. As we immersed ourselves in the soothing atmosphere of Doi Phu Kha National Park, our senses were pampered with the lush green splendor of nature. It was a true oasis of serenity, where we could settle down and completely relax. The mornings started with a gentle breeze that greeted us as we enjoyed a delicious breakfast with fresh local produce. In the afternoon we cooled down at the nearby Tat Luang waterfall, a majestic waterfall that let its cool water flow into beautiful pools. In the evening, the moonlight lit up the rice fields like an enchanting spectacle. We basked in the stillness of the night, surrounded by a symphony of crickets and the soothing sounds of nature.

De provincie Nan is gelegen in het noorden van Thailand en grenst aan Laos. Het is één van de minder bekende provincies van Thailand, maar staat bekend om zijn natuurlijke schoonheid. Rijstplanten is één belangrijke landbouwactiviteit in Thailand en het is een onderdeel van de cultuur en de tradities van het land. Het proces van rijstplanten in Thailand begint met het voorbereiden van de grond. De boeren ploegen de grond om deze los te maken en te voorzien van voedingsstoffen. Vervolgens worden de rijstzaden in aparte bedden geplant. Nadat de zaden zijn ontkiemd, worden de jonge rijstplantjes uitgeplant op de rijstvelden. Tijdens het planten van de rijst worden de deelnemers vermaakt met muziek en zang, en wordt er vaak eten en drinken gedeeld. Bij het samen rijst planten komen de lokale gemeenschappen bij elkaar om samen rijst te planten. Dit is niet alleen een manier om de rijstoogst te voltooien, maar ook een gelegenheid om de sociale banden binnen de gemeenschap te versterken. Na ongeveer 4 tot 6 maanden is de rijst volgroeid en klaar om geoogst te worden. We werden hartelijk verwelkomd in de betoverende boerderijaccommodatie ฮ้างนาตาจันทร์ in Pua, gelegen te midden van uitgestrekte rijstvelden. Terwijl we ons onderdompelden in de rustgevende sfeer van het Doi Phu Kha National Park, werden onze zintuigen verwend met de weelderige groene pracht van de natuur. Het was een ware oase van sereniteit, waar we konden neerstrijken en volledig ontspannen. De ochtenden begonnen met een zacht briesje dat ons begroette terwijl we genoten van een heerlijk ontbijt met verse streekproducten. In de namiddag vonden we verkoeling bij de nabijgelegen Tat Luang waterval, een majestueuze waterval die zijn koele water in fraaie poelen liet stromen. 's Avonds verlichtte het maanlicht de rijstvelden als een betoverend schouwspel. We koesterden ons in de stilte van de nacht, omringd door een symfonie van krekels en het rustgevende geluid van de natuur..

Zonsopkomst Egmond-Binnen

The photo was taken by my husband.

De foto is door mijn echtgenoot gemaakt

photo rights reserved by B℮n

เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi and เจดีย์ดิน บ้านศาลา Ban Sala are a notable geological landmarks in Nan Province, located in northern Thailand. It is also known as the "Stone Pillars of Nan" or "Clay Pagoda" in English. These sites consist of impressive limestone pillars that rise from the ground, similar to the hoodoos in Bryce Canyon in the United States. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes these places truly unique is the combination of the scenery and scenic surroundings of Nan. The green valleys and vast rice paddies add an extra layer of beauty to the experience. Visitors can explore the area via hiking trails and viewing platforms, where they can take in breathtaking views of the jagged pillars and surrounding landscape. It is a great place to enjoy the peace and serenity of nature and take unique photos.

Ban Sala in Na Noi district in Nan province is also known as the "Stone Pillars of Nan". This beautiful rock formation is mainly known by the locals. Ban Sala consists of impressive limestone pillars that rise from the ground. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes this site truly unique is the combination of Nan's scenery and scenic surroundings. We explore the area through hiking trails. Ban Sala is located next to Si Nan National Park.

"เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi en เจดีย์ดิน บ้านศาลา, Ban Sala zijn opvallende geologische bezienswaardigheden in de provincie Nan, gelegen in het noorden van Thailand. Ze staan ook bekend als de Stone Pillars of Nan of Clay Pagoda in het Engels. Deze plekken bestaan uit indrukwekkende kalkstenen pilaren die uit de grond oprijzen, vergelijkbaar met de hoodoos in Bryce Canyon in de Verenigde Staten. Deze opvallende formaties zijn het resultaat van miljoenen jaren van erosie door regenwater en wind, waardoor de zachtere lagen gesteente zijn weggesleten en de hardere lagen zijn achtergelaten die de pilaren vormen. Wat deze plekken echt uniek maakt, is de combinatie van het landschap en de schilderachtige omgeving van Nan. De groene valleien en uitgestrekte rijstvelden voegen een extra laag van schoonheid toe aan de ervaring. Bezoekers kunnen het gebied verkennen via wandelpaden en uitkijkplatforms, waar ze een adembenemend uitzicht hebben op de grillige pilaren en het omliggende landschap. Het is een geweldige plek om te genieten van de rust en sereniteit van de natuur en om unieke foto's te maken. Ban Sala ligt gelegen naast Si Nan National Park.

Genieten van de sereniteit van de natuur tijdens het gouden uurtje.

Saarburg Duitsland.

(Canon EF L 300mm 2,8 mk2)

Sometimes you have a picture in your mind that you would like to take as a photo. Early in the morning when I was in the car I saw one of these. I went back that evening and this has become the result.

Thanks for your visit and comments! Would you like to use my photo on the web or print? Just ask :-)

Greetings, Robbie Veldwijk

My Homepage | Facebook | Twitter

photo rights reserved by Ben

The shepherd dog in the foreground sits on a raised platform by the famous Gergeti Trinity Church, a 14th-century monastery situated at an altitude of approximately 2,170 metres. From this vantage point, a breathtaking panorama extends over Stepantsminda, a small town in the Georgian Caucasus and a major gateway for adventurers exploring the mountains. Stepantsminda is the starting point for many mountain climbs, including the challenging trek to the summit of Kazbek, one of the highest mountains in Georgia, which at 5,033 metres is a popular destination for experienced climbers and nature lovers alike. In the background, the imposing mountain range rises, including Mount Kuro, which rises to 3,980 metres and forms a dramatic, rugged frame for this sacred structure. The snow-capped peaks and sheer cliffs emphasize the solitude and grandeur of this place. The dog, a faithful companion of the monastery priests, seems to watch over the city and the valley like a guardian. This image symbolizes the peace and timelessness of the region, where nature, culture and tradition come together in a unique way. With the warm autumnal hues in the valley, the rugged rock formations and the snow-capped mountain peaks, the photo exudes both serenity and majestic power. Here, where history and nature merge harmoniously, the dog silently watches over the centuries-old monastery and the vast highlands.

From Gergeti Trinity Church, the view offers a breathtaking panorama of Mount Kuro, an imposing mountain rising to 3,980 metres. The mountain towers with steep rocks and snow-capped peaks form a dramatic contrast with the greenery of the valley and the small town of Stepantsminda in the distance. The view extends over the surrounding mountain range, which gives the region a majestic aura. The power and ruggedness of Mount Kuro dominate the landscape, while the church itself maintains a quiet, spiritual presence. It is a place where nature displays its grandeur, but at the same time silence and serenity reign.

De herdershond op de voorgrond zit op een verhoogd punt bij de beroemde Gergeti Trinity Church, een 14e-eeuws klooster dat op een hoogte van ongeveer 2.170 meter ligt. Vanuit dit uitkijkpunt strekt zich een adembenemend panorama uit over Stepantsminda, een klein stadje in de Georgische Kaukasus en een belangrijke toegangspoort voor avonturiers die de bergen willen verkennen. Stepantsminda vormt het startpunt voor vele bergbeklimmingen, waaronder de uitdagende tocht naar de top van de Kazbek, een van de hoogste bergen van Georgië. Met zijn 5.033 meter is Kazbek een populaire bestemming voor zowel ervaren klimmers als natuurliefhebbers. Op de achtergrond rijst een indrukwekkende bergketen op, waaronder Mount Kuro, die tot 3.980 meter hoog reikt en een dramatische, ruige omlijsting biedt voor dit heilige bouwwerk. De besneeuwde pieken en steile rotsen onderstrepen de eenzaamheid en grootsheid van deze plek. De hond, een trouwe metgezel van de kloosterpriesters, lijkt hier als een wachter over de stad en de vallei uit te kijken. Met de warme herfsttinten in het dal, de robuuste rotsformaties en de met sneeuw bedekte bergtoppen straalt de omgeving zowel sereniteit als majestueuze kracht uit. Hier, waar geschiedenis en natuur harmonieus samensmelten, waakt de hond zwijgend over het eeuwenoude klooster en de uitgestrekte hooglanden.

photo rights reserved by B℮n

เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi and เจดีย์ดิน บ้านศาลา Ban Sala are a notable geological landmarks in Nan Province, located in northern Thailand. It is also known as the "Stone Pillars of Nan" or "Clay Pagoda" in English. These sites consist of impressive limestone pillars that rise from the ground, similar to the hoodoos in Bryce Canyon in the United States. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes these places truly unique is the combination of the scenery and scenic surroundings of Nan. The green valleys and vast rice paddies add an extra layer of beauty to the experience. Visitors can explore the area via hiking trails and viewing platforms, where they can take in breathtaking views of the jagged pillars and surrounding landscape. It is a great place to enjoy the peace and serenity of nature and take unique photos.

Ban Sala in Na Noi district in Nan province is also known as the "Stone Pillars of Nan". This beautiful rock formation is mainly known by the locals. Ban Sala consists of impressive limestone pillars that rise from the ground. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes this site truly unique is the combination of Nan's scenery and scenic surroundings. We explore the area through hiking trails. Kanitha enjoys jagged pillars and the surrounding landscape. Ban Sala is located next to Si Nan National Park.

"เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi en เจดีย์ดิน บ้านศาลา, Ban Sala zijn opvallende geologische bezienswaardigheden in de provincie Nan, gelegen in het noorden van Thailand. Ze staan ook bekend als de Stone Pillars of Nan of Clay Pagoda in het Engels. Deze plekken bestaan uit indrukwekkende kalkstenen pilaren die uit de grond oprijzen, vergelijkbaar met de hoodoos in Bryce Canyon in de Verenigde Staten. Deze opvallende formaties zijn het resultaat van miljoenen jaren van erosie door regenwater en wind, waardoor de zachtere lagen gesteente zijn weggesleten en de hardere lagen zijn achtergelaten die de pilaren vormen. Wat deze plekken echt uniek maakt, is de combinatie van het landschap en de schilderachtige omgeving van Nan. De groene valleien en uitgestrekte rijstvelden voegen een extra laag van schoonheid toe aan de ervaring. Bezoekers kunnen het gebied verkennen via wandelpaden en uitkijkplatforms, waar ze een adembenemend uitzicht hebben op de grillige pilaren en het omliggende landschap. Het is een geweldige plek om te genieten van de rust en sereniteit van de natuur en om unieke foto's te maken. Kanitha geniet van grillige pilaren en het omliggende landschap. Ban Sala ligt gelegen naast Si Nan National Park.

Challenge FF: Jedi, informatie wikipedia:

De Jedi hebben een code die ze als Jedi moeten volgen namelijk:

Er is geen emotie; er is vrede.

Er is geen onwetendheid; er is kennis.

Er is geen passie; er is sereniteit.

Er is geen dood; er is de Kracht.

Challenge FF: Jedi. Information Wikipedia:

The Jedi have a code that they must follow as Jedi:

There is no emotion; there is peace.

There is no ignorance; there is knowledge.

There is no passion; there is serenity.

There is no death; there is the Force.

Thanks for taking time to comment, fave and look at my work. I really appreciate.

Sunset walk

#Duurschewaarden, #Holland, #Messi, #sunset, #zonsondergang, #goudlicht, #hond, #wandeling, #landweg, #natuurfotografie, #avondlicht, #buitenleven, #Nederland, #landschapsfotografie, #zonsondergangwandeling, #hondenleven, #dogphotography, #goldenhour, #veldfotografie, #natuurmoment, #platteland, #sereniteit, #landschap, #sunsetlovers, #naturewalk, #sunsetdog, #avondgloed, #ruralbeauty, #goldenscene, #polderpad

photo rights reserved by B℮n

เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi and เจดีย์ดิน บ้านศาลา Ban Sala are a notable geological landmarks in Nan Province, located in northern Thailand. It is also known as the "Stone Pillars of Nan" or "Clay Pagoda" in English. These sites consist of impressive limestone pillars that rise from the ground, similar to the hoodoos in Bryce Canyon in the United States. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes these places truly unique is the combination of the scenery and scenic surroundings of Nan. The green valleys and vast rice paddies add an extra layer of beauty to the experience. Visitors can explore the area via hiking trails and viewing platforms, where they can take in breathtaking views of the jagged pillars and surrounding landscape. It is a great place to enjoy the peace and serenity of nature and take unique photos.

Ban Sala in Na Noi district in Nan province is also known as the "Stone Pillars of Nan". This beautiful rock formation is mainly known by the locals. Ban Sala consists of impressive limestone pillars that rise from the ground. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes this site truly unique is the combination of Nan's scenery and scenic surroundings. We explore the area through hiking trails. Ban Sala is located next to Si Nan National Park.

"เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi en เจดีย์ดิน บ้านศาลา, Ban Sala zijn opvallende geologische bezienswaardigheden in de provincie Nan, gelegen in het noorden van Thailand. Ze staan ook bekend als de Stone Pillars of Nan of Clay Pagoda in het Engels. Deze plekken bestaan uit indrukwekkende kalkstenen pilaren die uit de grond oprijzen, vergelijkbaar met de hoodoos in Bryce Canyon in de Verenigde Staten. Deze opvallende formaties zijn het resultaat van miljoenen jaren van erosie door regenwater en wind, waardoor de zachtere lagen gesteente zijn weggesleten en de hardere lagen zijn achtergelaten die de pilaren vormen. Wat deze plekken echt uniek maakt, is de combinatie van het landschap en de schilderachtige omgeving van Nan. De groene valleien en uitgestrekte rijstvelden voegen een extra laag van schoonheid toe aan de ervaring. Bezoekers kunnen het gebied verkennen via wandelpaden en uitkijkplatforms, waar ze een adembenemend uitzicht hebben op de grillige pilaren en het omliggende landschap. Het is een geweldige plek om te genieten van de rust en sereniteit van de natuur en om unieke foto's te maken. Ban Sala ligt gelegen naast Si Nan National Park.

(Uithuizermeeden).

photo rights reserved by B℮n

Few cities in the world capture the imagination as much as Bangkok. Ornate palaces that host royal processions, Buddhist temples that witness monks chanting ancient temples, canals that lead to a maze of water markets, night bazaars that never sleep - have long proved a powerful magnet for travelers. The Marble Temple, also called Wat Benchamabophit, is a Buddhist temple in Bangkok, Thailand. Built of white marble, it is one of the most modern temples in Bangkok. It is also known as the Marble Temple because of the large amount of white marble used in its construction. The temple was built in the late 19th century and is a good example of later Thai architecture. The temple is also unique in that it is a mixture of Thai and European styles. It also contains many beautiful statues of Buddhist gods and saints. The Marble Temple is one of the few temples in Bangkok that is not run by the government. It is managed by a group of monks who live and work there. The temple also has a beautiful garden with many exotic plants and trees. There is also a beautiful large gong in the temple where visitors can strike for good luck. The temple is known for its 52 statues of the Buddha. Visitors often come to the temple to meditate or offer prayers. There is also a small museum in the temple where visitors can learn about the history and cultural values of the temple.

The Marble Temple in Bangkok contains several statues of Buddhas, including a beautiful large statue of Luangpho To, the main Buddha in the temple. Luangpho To is a statue of Siddhartha Gautama, the founder of Buddhism. The statue is made of white marble and is about 4 meters high. The statue is covered with gold leaf and has a serene appearance. The Buddha's hands are in the "abhaya mudra" position, symbolizing protection and reassurance. The images of Buddhas in the temple are often important objects of worship for the Buddhist community. Visitors often come to the temple to pray for good luck, health and prosperity and to meditate in the presence of the Buddha. The Marble Temple has a unique design, with a mix of traditional Thai architecture and European influences. The temple is also an important spiritual center for the local people and is often visited by worshipers who pray and meditate. The gallery around the main hall is a beautiful place adorned by 52 unique statues of Buddha. Each image is a work of art in itself, coming from different parts of the world, each with their own unique style and image. Each image represents a different aspect of the Buddha's life and teachings. Most of the statues are replicas of the original icon that can be found all over the world. The gallery itself is an impressive place, with a beautifully decorated ceiling and a pleasant gliding atmosphere. The sounds of the bells hanging throughout the gallery are continuously ringed by devotees, creating a soft melodious chant, a perfect background music for the contemplation of the Buddha images. It is a place that gives the visitor a sense of serenity.

De Marble Temple, ook wel Wat Benchamabophit genoemd, is een boeddhistische tempel in Bangkok, Thailand. Het is gebouwd van wit marmer en is een van de meest moderne tempels in Bangkok. Het is ook bekend als de Marmeren Tempel vanwege de grote hoeveelheid wit marmer die is gebruikt in de bouw. De tempel is gebouwd in de late 19e eeuw en is een goed voorbeeld van de latere Thaise architectuur. De tempel is ook uniek omdat het een mengeling is van Thaise en Europese stijlen. Het bevat ook vele prachtige beelden van boeddhistische goden en heiligen.

De Marble Temple is een van de weinige tempels in Bangkok die niet wordt beheerd door de overheid. Het wordt beheerd door een groep monniken die er wonen en werken. De tempel heeft ook een prachtige tuin met vele exotische planten en bomen. Er is ook een prachtige grote gong in de tempel waar bezoekers kunnen slaan voor geluk. Bezoekers komen vaak naar de tempel om te mediteren of om gebeden te doen. Er is ook een klein museum in de tempel waar bezoekers kunnen leren over de geschiedenis en de culturele waarden van de tempel. De Marble Temple bevat verschillende beelden van boeddha's, waaronder een prachtige grote beeld van Luangpho To, de hoofdboeddha in de tempel. Luangpho To is een beeld van Siddhartha Gautama, de grondlegger van het boeddhisme. Het beeld is gemaakt van wit marmer en is ongeveer 4 meter hoog. Bezoekers komen vaak naar de tempel om te bidden voor geluk, gezondheid en welvaart en om te mediteren in de aanwezigheid van de boeddha. De galerij rond de centrale hal is een prachtige plek die wordt versierd door 52 unieke beelden van Boeddha. Elk beeld is een kunstwerk op zich, afkomstig uit verschillende delen van de wereld, met elk hun eigen unieke stijl en afbeelding. De meeste beelden zijn replica's van de originele icoon die over de hele wereld te vinden zijn. De galerij zelf is een indrukwekkende plek, met een fraai versierd plafond en een aangename glijdende sfeer. De geluiden van de belletjes die overal in de galerij hangen, wat een zacht melodieus gezang creëert, een perfecte achtergrondmuziek voor de contemplatie van de Boeddha beelden. Het is een plek die de bezoeker een gevoel van sereniteit geeft.

photo rights reserved by B℮n

The province of Nan is located in the north of Thailand and borders Laos. It is one of the lesser known provinces of Thailand, but is known for its natural beauty. Rice planting is one important agricultural activity in Thailand and it is part of the country's culture and traditions. The rice planting process in Thailand starts with preparing the soil. The farmers plow the soil to loosen it and provide it with nutrients. Then the rice seeds are planted in separate beds. After the seeds have germinated, the young rice plants are planted on the rice fields. These rice fields are usually arranged in terraces to better manage the water and ensure even irrigation. Planting rice is usually done manually, where the farmers manually put the rice plant into the ground. After planting, the fields are usually immersed in water to protect the rice plants from weeds and pests. After about 4 to 6 months, the rice is fully grown and ready to be harvested. After harvesting, the rice grains are washed and dried before being stored or sold at the market. Rice is an important source of food in Thailand and is used in many dishes from curries to fried rice dishes.

We were warmly welcomed to the enchanting farm stay ฮ้างนาตาจันทร์ in Pua, nestled in the middle of vast rice fields. As we immersed ourselves in the soothing atmosphere of Doi Phu Kha National Park, our senses were pampered with the lush green splendor of nature. It was a true oasis of serenity, where we could settle down and completely relax. The mornings started with a gentle breeze that greeted us as we enjoyed a delicious breakfast with fresh local produce. In the afternoon we cooled down at the nearby Tat Luang waterfall, a majestic waterfall that let its cool water flow into beautiful pools. In the evening, the moonlight lit up the rice fields like an enchanting spectacle. We basked in the stillness of the night, surrounded by a symphony of crickets and the soothing sounds of nature.

De provincie Nan is gelegen in het noorden van Thailand en grenst aan Laos. Het is één van de minder bekende provincies van Thailand, maar staat bekend om zijn natuurlijke schoonheid. Rijstplanten is één belangrijke landbouwactiviteit in Thailand en het is een onderdeel van de cultuur en de tradities van het land. Het proces van rijstplanten in Thailand begint met het voorbereiden van de grond. De boeren ploegen de grond om deze los te maken en te voorzien van voedingsstoffen. Vervolgens worden de rijstzaden in aparte bedden geplant. Nadat de zaden zijn ontkiemd, worden de jonge rijstplantjes uitgeplant op de rijstvelden. Tijdens het planten van de rijst worden de deelnemers vermaakt met muziek en zang, en wordt er vaak eten en drinken gedeeld. Bij het samen rijst planten komen de lokale gemeenschappen bij elkaar om samen rijst te planten. Dit is niet alleen een manier om de rijstoogst te voltooien, maar ook een gelegenheid om de sociale banden binnen de gemeenschap te versterken. Na ongeveer 4 tot 6 maanden is de rijst volgroeid en klaar om geoogst te worden. We werden hartelijk verwelkomd in de betoverende boerderijaccommodatie ฮ้างนาตาจันทร์ in Pua, gelegen te midden van uitgestrekte rijstvelden. Terwijl we ons onderdompelden in de rustgevende sfeer van het Doi Phu Kha National Park, werden onze zintuigen verwend met de weelderige groene pracht van de natuur. Het was een ware oase van sereniteit, waar we konden neerstrijken en volledig ontspannen. De ochtenden begonnen met een zacht briesje dat ons begroette terwijl we genoten van een heerlijk ontbijt met verse streekproducten. In de namiddag vonden we verkoeling bij de nabijgelegen Tat Luang waterval, een majestueuze waterval die zijn koele water in fraaie poelen liet stromen. 's Avonds verlichtte het maanlicht de rijstvelden als een betoverend schouwspel. We koesterden ons in de stilte van de nacht, omringd door een symfonie van krekels en het rustgevende geluid van de natuur..

photo rights reserved by B℮n

The province of Nan is located in the north of Thailand and borders Laos. It is one of the lesser known provinces of Thailand, but is known for its natural beauty. Rice planting is one important agricultural activity in Thailand and it is part of the country's culture and traditions. The rice planting process in Thailand starts with preparing the soil. The farmers plow the soil to loosen it and provide it with nutrients. Then the rice seeds are planted in separate beds. After the seeds have germinated, the young rice plants are planted on the rice fields. These rice fields are usually arranged in terraces to better manage the water and ensure even irrigation. Planting rice is usually done manually, where the farmers manually put the rice plant into the ground. After planting, the fields are usually immersed in water to protect the rice plants from weeds and pests. After about 4 to 6 months, the rice is fully grown and ready to be harvested. After harvesting, the rice grains are washed and dried before being stored or sold at the market. Rice is an important source of food in Thailand and is used in many dishes from curries to fried rice dishes.

We were warmly welcomed to the enchanting farm stay ฮ้างนาตาจันทร์ in Pua, nestled in the middle of vast rice fields. As we immersed ourselves in the soothing atmosphere of Doi Phu Kha National Park, our senses were pampered with the lush green splendor of nature. It was a true oasis of serenity, where we could settle down and completely relax. The mornings started with a gentle breeze that greeted us as we enjoyed a delicious breakfast with fresh local produce. In the afternoon we cooled down at the nearby Tat Luang waterfall, a majestic waterfall that let its cool water flow into beautiful pools. In the evening, the moonlight lit up the rice fields like an enchanting spectacle. We basked in the stillness of the night, surrounded by a symphony of crickets and the soothing sounds of nature.

De provincie Nan is gelegen in het noorden van Thailand en grenst aan Laos. Het is één van de minder bekende provincies van Thailand, maar staat bekend om zijn natuurlijke schoonheid. Rijstplanten is één belangrijke landbouwactiviteit in Thailand en het is een onderdeel van de cultuur en de tradities van het land. Het proces van rijstplanten in Thailand begint met het voorbereiden van de grond. De boeren ploegen de grond om deze los te maken en te voorzien van voedingsstoffen. Vervolgens worden de rijstzaden in aparte bedden geplant. Nadat de zaden zijn ontkiemd, worden de jonge rijstplantjes uitgeplant op de rijstvelden. Tijdens het planten van de rijst worden de deelnemers vermaakt met muziek en zang, en wordt er vaak eten en drinken gedeeld. Bij het samen rijst planten komen de lokale gemeenschappen bij elkaar om samen rijst te planten. Dit is niet alleen een manier om de rijstoogst te voltooien, maar ook een gelegenheid om de sociale banden binnen de gemeenschap te versterken. Na ongeveer 4 tot 6 maanden is de rijst volgroeid en klaar om geoogst te worden. We werden hartelijk verwelkomd in de betoverende boerderijaccommodatie ฮ้างนาตาจันทร์ in Pua, gelegen te midden van uitgestrekte rijstvelden. Terwijl we ons onderdompelden in de rustgevende sfeer van het Doi Phu Kha National Park, werden onze zintuigen verwend met de weelderige groene pracht van de natuur. Het was een ware oase van sereniteit, waar we konden neerstrijken en volledig ontspannen. De ochtenden begonnen met een zacht briesje dat ons begroette terwijl we genoten van een heerlijk ontbijt met verse streekproducten. In de namiddag vonden we verkoeling bij de nabijgelegen Tat Luang waterval, een majestueuze waterval die zijn koele water in fraaie poelen liet stromen. 's Avonds verlichtte het maanlicht de rijstvelden als een betoverend schouwspel. We koesterden ons in de stilte van de nacht, omringd door een symfonie van krekels en het rustgevende geluid van de natuur..

Een foto van een tijdje geleden, toen je nog niet zo belachelijk vroeg uit bed hoefde voor de zonsopkomst. Het water van het Noorder Buiten Spaarne was op deze ochtend lekker stil, waardoor het platform prachtig werd gereflecteerd. De lucht, met nog een zweempje nachtmist, was mooi zacht gekleurd en de zon piepte nét boven de horizon uit, vlak naast molen De Slokop. De sereniteit die rond de zonsopkomst van deze plek uitgaat is aanstekelijk. Dit is dan ook een plek die ik, met name in het vroege voorjaar en late najaar en in de winter, regelmatig ’s ochtends vroeg opzoek.

Serene

A photo from some time ago, when one didn't have to get out of bed so early yet for the sunrise. The water of the Noorder Buiten Spaarne was nicely quiet this morning, which made the platform reflect beautifully. The sky, with still a slight hint of night mist, was softly coloured and the sun was just peaking above the horizon, right next to windmill De Slokop. The serenity of this spot around sunrise is contagious. Therefore, this is a spot that I, especially in early Spring and late Autumn and in winter, regularly visit in the mornings.

photo rights reserved by B℮n

เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi and เจดีย์ดิน บ้านศาลา Ban Sala are a notable geological landmarks in Nan Province, located in northern Thailand. It is also known as the "Stone Pillars of Nan" or "Clay Pagoda" in English. These sites consist of impressive limestone pillars that rise from the ground, similar to the hoodoos in Bryce Canyon in the United States. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes these places truly unique is the combination of the scenery and scenic surroundings of Nan. The green valleys and vast rice paddies add an extra layer of beauty to the experience. Visitors can explore the area via hiking trails and viewing platforms, where they can take in breathtaking views of the jagged pillars and surrounding landscape. It is a great place to enjoy the peace and serenity of nature and take unique photos.

Ban Sala in Na Noi district in Nan province is also known as the "Stone Pillars of Nan". This beautiful rock formation is mainly known by the locals. Ban Sala consists of impressive limestone pillars that rise from the ground. These striking formations are the result of millions of years of erosion by rainwater and wind, which has worn away the softer layers of rock and left behind the harder layers that make up the pillars. What makes this site truly unique is the combination of Nan's scenery and scenic surroundings. We explore the area through hiking trails. Ban Sala is located next to Si Nan National Park. Photo of Kanitha, Casper, Samantha and BieJee.

"เสาดินนาน้อย Sao Din Na Noi en เจดีย์ดิน บ้านศาลา, Ban Sala zijn opvallende geologische bezienswaardigheden in de provincie Nan, gelegen in het noorden van Thailand. Ze staan ook bekend als de Stone Pillars of Nan of Clay Pagoda in het Engels. Deze plekken bestaan uit indrukwekkende kalkstenen pilaren die uit de grond oprijzen, vergelijkbaar met de hoodoos in Bryce Canyon in de Verenigde Staten. Deze opvallende formaties zijn het resultaat van miljoenen jaren van erosie door regenwater en wind, waardoor de zachtere lagen gesteente zijn weggesleten en de hardere lagen zijn achtergelaten die de pilaren vormen. Wat deze plekken echt uniek maakt, is de combinatie van het landschap en de schilderachtige omgeving van Nan. De groene valleien en uitgestrekte rijstvelden voegen een extra laag van schoonheid toe aan de ervaring. Bezoekers kunnen het gebied verkennen via wandelpaden en uitkijkplatforms, waar ze een adembenemend uitzicht hebben op de grillige pilaren en het omliggende landschap. Het is een geweldige plek om te genieten van de rust en sereniteit van de natuur en om unieke foto's te maken. Ban Sala ligt gelegen naast Si Nan National Park.

Op het platte land bij Birgden heerst absolute rust. Geen mens, geen auto, alleen het ruisen van de twee grote bomen bij de spoorwegovergang. Dan wordt de stilte verstoord door de klingelende bel en de kittige slagen van locomotief Franzburg. Als het rijtje goederenwagens klakkend over de spoorlassen de overweg gepasseerd is, sterft het geluid langzaam uit en keert de sereniteit over de verlaten akkers weer. Onder de bomen bij het kruisbeeld kun je dan verder dromen over het speelgoedtreintje dat achter de horizon verdwenen is.

De foto is gemaakt op de Selfkantbahn. Voor het evenement "Bahnen für das platte Land" was de locomotief geleend van de DEV museumlijn Bruchhausen-Vilsen - Asendorf.

Klik op de foto voor een grote afbeelding.

Bekijk mijn fotoalbum in de klassieke versie.

Begijnhof (werelderfgoed)

Aan de rand van de historische binnenstad bevindt zich het Begijnhof, één van de 13 Vlaamse begijnhoven die deel uitmaken van de UNESCO-lijst van het Werelderfgoed. Net zoals in andere steden werd het begijnhof gebouwd op goedkope, marginale gronden buiten het centrum, in dit geval het lage, drassige terrein aan de Begijnenbeek. Het begijnhof van Diest werd in 1253 gesticht door Arnold IV, Heer van Diest, en opgeheven in 1796 tijdens het Franse bewind.

Wie onder de Rubensiaanse toegangspoort uit 1671 wandelt, voelt meteen de sfeer van sereniteit, harmonie en het besloten karakter van het middeleeuwse begijnenleven. De meeste van de 90 huizen en conventen dateren uit de 17de en 18de eeuw. In enkele huizen hebben kunstenaars hun atelier ingericht. De vroegere infirmerie en het Apostelenconvent vormen vandaag, samen met CC Den Amer, het cultureel centrum van Diest.

De Sint-Catharinakerk is één van de typische begijnhofkerken uit de 13de en 14de eeuw. Ze werd met eerder beperkte middelen opgetrokken en met een kleine vieringtoren gebouwd. De kerk is toegewijd aan de heilige Catharina, wiens hulp werd ingeroepen bij brand- en huidkwalen.

De Sint-Catharinakerk is gesloten vanaf 2013 wegens restauratie.

photo rights reserved by Ben

The Jvari Monastery (Georgian: ჯვარი, meaning cross) is one of the most iconic and historic sites in Georgia. Located near Mtskheta, the monastery is one of the most important religious and cultural sites in the country. Built in the 6th century, the monastery is known as one of the earliest examples of Georgian Christian architecture. It was built on the site where, according to tradition, Saint Nino, who brought Christianity to Georgia, erected a large wooden cross. Together with other historical monuments in Mtskheta, the Jvari Monastery has been on the UNESCO World Heritage List since 1994. The monastery is located on a hilltop with a beautiful view of the confluence of the Aragvi and Mtkvari Kura rivers and the historic town of Mtskheta. The building is an example of a tetraconch central dome structure with four apses. Despite its simple design, it is considered a masterpiece of medieval architecture. The Jvari Pass begins at the monastery. The pass is located at an altitude of approximately 2,379 meters above sea level and offers spectacular views of the Caucasus. It is an important passage through the Caucasus Mountains to Russia. The area is particularly known for its rugged roads, and in winter the pass can be difficult to navigate due to heavy snowfall. The route offers breathtaking views of mountain peaks, valleys and rivers. The Georgian Military Road was originally used as a trade and military route. Today it is a busy road for freight transport to Russia.

The Jvari Monastery is located in Georgia, on a hilltop near the town of Mtskheta, about 20 kilometers north of the capital, Tbilisi. The monastery is still used by believers as a place of worship. The interior of the monastery is relatively simple, with stone walls and icons. The candles and icons create a serene and spiritual atmosphere. The Monastery includes a small chapel that probably dates back to the earliest period of construction, even before the main church was completed. This chapel has great historical and religious significance. According to tradition, it was built on this site in honor of the wooden cross erected by Saint Nino, one of the most important figures in the Christian history of Georgia, in the 4th century. This cross symbolized the conversion of the Kingdom of Iberia (ancient Georgia) to Christianity. Although the chapel is small and simple, it reflects the deep spiritual significance of this place. A view through an arch leads to an icon of the Theotokos (Mother of God). The Theotokos icon under the window is often illuminated by natural light falling through the narrow, carefully placed windows. This creates an almost heavenly atmosphere and emphasizes the sacred nature of the space and the icon itself. Visitors often experience a sense of intimacy and serenity here, in contrast to the imposing architecture of the main church. This makes it a special place for personal prayers and reflection.

Het Jvari-klooster (Georgisch: ჯვარი, wat kruis betekent) is een van de meest iconische en historische locaties in Georgië. Het klooster, gelegen bij Mtskheta, is één van de belangrijkste religieuze en culturele bezienswaardigheden van het land. Het klooster werd gebouwd in de 6e eeuw en staat bekend als een van de vroegste voorbeelden van Georgische christelijke architectuur. Het werd gebouwd op de plek waar volgens de overlevering de heilige Nino, die het christendom naar Georgië bracht, een groot houten kruis oprichtte. Samen met andere historische monumenten in Mtskheta staat het Jvari-klooster sinds 1994 op de UNESCO Werelderfgoedlijst. De ruïne naast het Jvari-klooster is een deel van een oude verdedigingsstructuur en wachttoren. Het Jvari-klooster bevindt zich op een strategisch punt boven Mtskheta, waar de rivieren Aragvi en Mtkvari samenkomen. In veel gevallen zijn deze ruïnes overblijfselen uit dezelfde tijdsperiode of iets later, waarbij ze de religieuze locaties aanvulden met militaire bescherming tegen mogelijke indringers. Het klooster is een voorbeeld van een tetraconch centrale koepelstructuur met vier apsissen. Ondanks zijn eenvoudige ontwerp wordt het beschouwd als een meesterwerk van middeleeuwse architectuur. Het klooster wordt nog steeds gebruikt door gelovigen als een plek van aanbidding. Het interieur van het klooster is relatief eenvoudig, met stenen muren en iconen. De kaarsen en iconen creëren een serene en spirituele sfeer. Het klooster omvat een klein kapelletje dat waarschijnlijk dateert uit de vroegste periode van de bouw, nog voordat de hoofdkerk werd voltooid. Dit kapelletje heeft grote historische en religieuze betekenis. Volgens de overlevering werd het op deze plek gebouwd ter ere van het houten kruis dat door de heilige Nino, een van de belangrijkste figuren in de christelijke geschiedenis van Georgië, werd opgericht in de 4e eeuw. Dit kruis symboliseerde de bekering van het koninkrijk Iberië (het oude Georgië) tot het christendom. Hoewel het kapelletje klein en eenvoudig is, weerspiegelt het de diepe spirituele betekenis van deze plek. Een doorkijkje door een boog leidt naar een icoon van de Theotokos - de Moeder Gods. De Theotokos-icoon onder het raam wordt vaak belicht door natuurlijk licht dat door de smalle, zorgvuldig geplaatste vensters valt. Dit creëert een bijna hemelse sfeer en legt de nadruk op de heilige aard van de ruimte en het icoon zelf. Bezoekers ervaren hier vaak een gevoel van intimiteit en sereniteit, in contrast met de imposante architectuur van de hoofdkerk. Dit maakt het een bijzondere plek voor persoonlijke gebeden en reflectie.

This summer, a dragonfly landed in our garden. I immediately leaped up to fetch my camera and attach my macro lens, expecting the dragonfly to have flown away by the time I returned. To my surprise, it was still there, allowing me to take this photo.

Landscape

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

Ondanks de extreem kermisachtige sfeer rond de pier en de Scheveningse boulevard, straalt deze foto toch een zekere sereniteit uit - of in ieder geval iets bijna onwerkelijks

----------------

Despite the extremely 'funfair' atmosphere around the pier and the sea side promenade of Scheveningen, this photo almost exudes a certain serenity - or at least, something unreal-ish

Zonsopkomst waterdamp

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

Monico

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

Voor het eerst dit jaar een maaltje mosselen verzameld op de mosselbank zuid van de Hors en daarna een mooi plekje gezocht om ze schoon te maken.

De sereniteit op de Vliehors werd enkel verstoord door de passage van een afgeladen toeristenbus. Nu is de Vliehors erg groot, dus ik heb mij maar verplaatst naar een andere hoek van de Vliehors.

Wel op mijn ijzeren paard, dus enkele gevederde vrienden zullen zich met eenzelfde gevoel ook verkast hebben.

Nabij de schelpenbank op de zuidkant loopt een stroompje, en dat heb ik deze keer benut voor het schoonmaken van de mosselen.

Vanavond gaan ze in de pan; ben benieuwd.

I wish all my Flickr friends harmony, serenity, lots of joy in beautiful things and, last but not least, inner peace for Christmas.

Jeg ønsker alle mine Flickr-venner harmoni, sinnsro, masse glede over vakre ting og sist, men ikke minst, indre fred i julen.

Ik wens al mijn Flickr-vrienden harmonie, sereniteit, veel vreugde in mooie dingen en, last but not least, innerlijke vrede voor Kerstmis.

A tutti i miei amici di Flickr auguro per Natale armonia, serenità, tanta gioia nelle cose belle e, non da ultimo, pace interiore.

Je souhaite à tous mes amis Flickr, à l'occasion des fêtes de fin d'année, de l'harmonie, de la sérénité, beaucoup de plaisir dans ce qui est beau, et surtout la paix intérieure.

Ich wünsche allen meinen Flickr-Freunden zum Weihnachtsfest Harmonie, Gelassenheit, viel Freude an Schönem und nicht zuletzt inneren Frieden.

Het wordt avond aan het strand van Audresselles, Opaalkust

De Rit met de Muizeneus is gecombineerd met een stadswandeling in Enkhuizen. Ik voelde mij meteen thuis. We begonnen op een hofje. Gras, struiken hortensia, bankjes , zonnewijzer en een sereniteit. Thuis dus;) Wonen op een hofje went snel. We keken naar een woning. Leuk met planten en klompen in de tuin. Een mevrouw zwaaide wat. Patrick moest even schakelen. Logisch tot en met. Dat voelt eigenlijk als betrapt. Dat herken ik goed. Al geld dat voor mij niet. Ik ben het gewoon geworden. Ook bij mij kijken regelmatig mensen naar binnen. Het went snel.

De binnenstad van Enkhuizen was naar ons hart. niet onbekend al kenden we ook niet alles. Heerlijk lopen, kijken, babbelen, fotootje maken. Om bij het Wapen van Urk "retour" station aan te vangen. Van de verlopen nichtenkit Bacchus tot het schitterende Weeshuis met haar serene moestuin; fotogeniek is de stad. De verleiding om meteen veel foto te maken is groot. Ouderwets rond kijken, rond neuzen en genieten is de basis. De foto's komen wel. Gelukkig weinig toeristen die alleen maar klikken. Veel bewoners die uit de kerk kwamen of even lekker aan de wandel waren.... Wij deden mee

Hier een foto van een hofje. Het hof is niet voor arbeiders Een informatiebord suggereert dat wel; wij vermoedden de middenklasse.. Met de foto wilde ik vooral de sfeer van de struiken, voorop zetten. Dat het echt levend wonen is tussen het groen. Dat het huis "kleiner" is dan het geheel. Dat is lastig want hier stonden prachtige huizen van statuur .

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

Sarcophage | Sarcophagus | Sarcofaag

Phénécie | Phoenicia : 325-300 B.C @ Louvre-Lens

Gerardus Hordijk (Den Haag, 12 september 1899 - Amsterdam, 15 oktober 1958) was een Nederlands graficus, illustrator, monumentaal kunstenaar (decorschilder), wandschilder en schilder.

Gerard Hordijk werd geboren als zoon van de officier Hubertus Salomon Hordijk die in 1903 hoofdcommissaris van Amsterdam zou worden. Gerard Hordijk studeert bouwkunde in Delft maar studeert gelijktijdig aan de Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag, waar hij onder andere les krijgt van Willem van Konijnenburg. Beide studies sluit hij succesvol af.

Al in 1925 koopt Piet Boendermaker werk van hem, Jos Croin, Charles Eyck, Raoul Hynckes, Otto van Rees en Toon Kelder, allen schilders die al Frans georiënteerd waren.

Parijs 1927-1935

In 1927 gaat hij naar Parijs, waar hij in een complex aan de Rue du Départ 26 gaat wonen, waar ook Mondriaan woont. In 1927 maakt hij een portret van Mondriaan, dit portret in olieverf is sinds 1971 in het bezit van het Gemeentemuseum Den Haag. In zijn eerste jaren in Parijs maakt hij veel olieverven, gouaches en aquarellen van onder andere het circus en ballet. Hij is erg gecharmeerd van het werk van Henri Matisse en Raoul Dufy. Die bewondering wordt hem door de kunstcritici weleens verweten. Maar Hordijk ontwikkelt in Parijs zijn eigen stijl. Zijn vroege werken zijn donker met veel okers, zijn latere werk bereikt een simpliciteit en sereniteit, waaruit zijn grote liefde voor het leven en voor het vak blijkt. Hij schildert veel strandscènes met badende vrouwen, kermissen, theater, dans en circus. Hij heeft in deze periode meer succes dan Mondriaan. In 1929 leert Hordijk zijn echtgenote kennen, de Amerikaanse Margaret Mathews. Zij is een dochter van welgestelde ouders en is in Frankrijk om de Franse taal te leren. Zij treden op 1 oktober 1930 in Parijs in het huwelijk. Het echtpaar betrekt een modern appartement in Montrouge, een voorstadje van Parijs. Daar wordt op 8 september 1931 hun eerste kind John Gerard geboren.

Amsterdam 1935-1940

Muurschilderingen in Pleinfoyer, Stadsschouwburg Amsterdam (1939)

In 1935 verruilt Hordijk Parijs voor Amsterdam, maar eerst maakt hij met Margaret en John Gerard een reis naar New York. De hoogzwangere Margaret bevalt op 17 juni 1935 in New York van een dochter, Marian. Hordijk krijgt tijdens dit verblijf een eerste solo-tentoonstelling in de Contemporary Arts Gallery. Na zijn terugkeer in Amsterdam betrekt het gezin een atelier/woning aan de Zomerdijkstraat nummer 22. In Amsterdam heeft Hordijk een druk leven. Hij exposeert vaak en verkoopt goed en dat betekent dat hij hard moet werken om zijn exposities gevuld te houden. Daarnaast ontwerpt hij theaterdecors en kostuums voor diverse belangrijke toneelstukken, onder andere Vondels 'Lucifer' in 1935, in 1937 'Liluli' en voor de opera 'Le donne curiose' in 1938. Vanaf 1936 versterkt Hordijk de redactie van het tijdschrift 'De Kroniek van hedendaagsche Kunst en Kultuur' (KKK). Hordijk sluit vriendschap met Ir. M.H. Damme. Damme is president-directeur van Werkspoor. Hij bezorgt Hordijk talloze opdrachten van Werkspoor maar ook van andere bedrijven. Damme bekleedt diverse commissariaten bij Nederlandse bedrijven en draagt Hordijk voor als er opdrachten te vergeven zijn. In 1939 krijgt Hordijk van de gemeente Amsterdam twee belangrijke opdrachten voor muurschilderingen in de Stadsschouwburg en het Concertgebouw. Beide opdrachten worden in de eerste maanden van 1940 opgeleverd. Ze zijn nog altijd te bewonderen. De oorlogsdreiging in Europa neemt toe en Margaret dringt er bij Hordijk op aan om Europa te verlaten en naar New York te vertrekken. In maart 1940 vertrekken zij met de MS Zaandam naar New York.

New York 1940-1948

Net als Mondriaan verhuist Hordijk in 1940 naar New York, sinds zijn Parijse periode heeft Hordijk de lange IJ in zijn naam veranderd voor een Griekse Y. Die 'naamsverandering' komt hem in Amerika goed van pas. Hordyk is in New York zeer actief, hij exposeert veel en krijgt vaak opdrachten. De vriendschapsbanden met Piet Mondriaan worden weer aangehaald. De twee schilders ontmoeten elkaar regelmatig en houden elkaar door middel van kleine briefjes op de hoogte van hun doen en laten. Hordijk organiseert in NY met regelmaat groepsexposities waaraan veel Europese artiesten, die ook in New York wonen, belangeloos deelnemen. Met de opbrengsten uit de verkoop van schilderijen steunen zij kunstenaars in Europa die een tekort aan materiaal hebben om te kunnen schilderen. Hordyk krijgt opdracht voor het maken van vier grote wandschilderingen in het ontvangstgebouw van de Verenigde Naties. Hij maakt er naam mee. Hij wordt in 1943 uitgenodigd voor een solo expositie in de toen al wereldberoemde Wildenstein Gallery. Hij illustreert een boek dat geschreven wordt door Dola de Jong. Het boek heet 'Picture Story's Of Holland', het verschijnt in 1946 uit en is een bestseller in Amerika.

In 1943 komt zijn dochtertje op achtjarige leeftijd tijdens een zeiltocht over de Hudson om het leven en in het voorjaar van 1944 overlijdt zijn goede vriend Piet Mondriaan. Met zijn huwelijk gaat het in de jaren hierna bergafwaarts. In 1947 wordt de echtscheiding uitgesproken en Hordijk keert in 1948 alleen terug naar Amsterdam. Zijn vrouw en zoon, inmiddels Amerikaans staatsburger, blijven in Amerika. Margaret overlijdt onverwacht in 1953 in New York.

Amsterdam 1948-1958

Nadat Hordijk uit New York was teruggekeerd in Amsterdam betrok hij een woning-atelier aan de Kromme Waal nr. 17. Hier zou hij tot zijn dood in 1958 blijven wonen. Hoewel de belangstelling voor figuratieve kunst sterk was afgenomen zat Hordijk beslist niet zonder werk. Voor Werkspoor maakte hij in 1949 een groot sgraffito in de directiekamer. Maar hij was ook actief als kostuum- en decorontwerper in opdracht van het Holland Festival. In 1949 ontwerpt hij kleding en kostuums voor de opera Manon en in 1950 voor de opera Oberon. Hordijk wordt lid van de Hollandse Aquarellistenkring die is opgericht door Otto de Kat en Kees Verwey om tegenwicht te bieden aan de abstracte en experimentele schilders die op dat moment furore maken. Naast veel werk in opdracht blijft Hordijk ook vrij werk maken en exposeren. In 1953 vertrekt een grote Nederlandse handelsdelegatie o.l.v. Prins Bernhard naar Argentinië. Een van de meereizende handelspartners is Ing. Damme, president-directeur van Werkspoor. Hij sluit een mega contract af voor het leveren van treinstellen aan de Argentijnse spoorwegen. Onderdeel van het contract is dat er 2 presidentiële wagons worden geleverd voor president Peron en zijn vrouw Evita. Hordijk krijgt de opdracht om deze luxe wagons te decoreren. Opdrachten blijven komen, zo wordt Hordijk illustrator voor het destijds populaire kindertijdschrift Kris Kras en wordt hij redactielid van het kunsttijdschrift Kroniek van Hedendaagsche Kunst en Kultuur. Hij wordt ook lid van de VbMK. Verder krijgt hij opdrachten van de Koninklijke Jaarbeurs in Utrecht en van diverse ministeries om muurschilderingen te maken in verschillende rijksgebouwen. Als Hordijk in 1958 begint aan een opdracht voor een muurschildering in Vlissingen in het Scheldegebouw wordt hij ernstig ziek, er is bij hem keelkanker geconstateerd. Nog geen reden om te stoppen met werken want hij accepteert nog een opdracht van de PUEM om voor een schakelgebouw in Amersfoort een gevelplastiek te maken. Hij zou de oplevering niet meer meemaken, op 15 oktober 1958 overlijdt Hordijk in Amsterdam.

In 1959 wordt een herdenkingstentoonstelling gehouden met de titel 'Een bekende onbekende' in museum Fodor aan de Keizersgracht in Amsterdam.De tentoonstelling wordt geopend door Willem Sandberg.

Nalatenschap

In 2006 ontdekte de Utrechtse kunsthandelaar Marcel Gieling in een leegstaande villa in Armonk, 60 kilometer boven Manhattan, de vrijwel complete nalatenschap van Hordijk. Het betreft honderden schilderijen en aquarellen, maar ook brieven van Piet Mondriaan, die later geschonken zijn aan museum Het Mondriaanhuis in Amersfoort, en aan Jan Wiegers, Frits Klein, Adriaan Lubbers en Germ de Jong.

Op 1 december 2008 is de monografie 'Gerard Hordijk, een kleurrijk schilder' bij uitgeverij Optima, Vianen, ISBN 978 90 76940 52 6 verschenen. Hierin reconstrueert Marcel Gieling aan de hand van Hordijks archief en andere bronnen het dynamische leven van Hordijk, die na de Tweede Wereldoorlog in de vergetelheid raakte. In 2017 is Marcel Gieling gastconservator bij Museum Flehite in Amersfoort. Hij is betrokken bij de samenstelling en inrichting van de overzichtstentoonstelling. Gieling is de auteur van de tentoonstellingscatalogus met de titel 'Gerard Hordijk buurman en vriend van Piet Mondriaan'. In dit boek beschrijft Gieling de levenslange vriendschap tussen Hordijk en Mondriaan die eindigde met de dood van Mondriaan in 1944. Naar aanleiding van de tentoonstelling 'Gerard Hordijk, buurman en vriend van Piet Mondriaan' in Museum Flehite in Amersfoort, gehouden van 20 mei tot 22 oktober 2017, schreef Marcel Gieling de gelijknamige catalogus. Hierin beschrijft hij met name de vriendschap tussen Hordijk en Mondriaan. Gieling geeft in Museum Flehite (en daarbuiten) lezingen over het boeiende leven van Gerard Hordijk (Wikipedia).

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.

De Priester Poppekapel staat in een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein. De grafkapel werd gebouwd naar ontwerp van architect Jozef Lantsoght en wordt gekenmerkt door glasramen van kunstglazenier Maurits Nevens.

Historiek

Priester Edward Poppe (1890-1924), rector van het klooster van Moerzeke van 1918 tot 1922, en bezieler van de Eucharistische Kruistocht, werd op 3 oktober 1999 in Rome zalig verklaard door paus Johannes Paulus II. Hij was aanvankelijk begraven op het kerkhof van de parochiekerk Sint-Martinus te Moerzeke achter het koor.

In 1959 gaf het Priester Poppecomité opdracht aan de Brugse architect Jozef Lantsoght om de Pius X-kapel te bouwen als grafkapel voor priester Poppe. Het doel was om de grote stroom aan bedevaarders naar het graf van Edward Poppe te kunnen opvangen en zijn verering te stimuleren. Die bedevaarttraditie was al onmiddellijk na het overlijden van priester Poppe ontstaan. Het Priester Poppe-Comité had voor de grafkapel een ontwerp gevraagd in het teken van het leven van priester Poppe: zeer eenvoudig, zuiver van lijn en in hedendaagse vormentaal. Als bouwplaats werd gekozen voor een bebost domein, bijgenaamd Pius X-domein, dat in 1954 werd afgesplitst van het park van het voormalige kasteel van Moerzeke, vlakbij het dorpsplein van Moerzeke.

Met de bouw van de kapel achterin het Pius X-domein werd begonnen op 23 oktober 1960 (zie herinneringssteen in buitengevel) en op 10 september 1961 werd de kapel ingezegend. In de Pius X-kapel werden op 9 september 1962 de stoffelijke resten van priester Poppe herbegraven, afkomstig van het kerkhof achter de Sint-Martinuskerk.

Gebouwd als grafkapel werd aan deze kapel de functie toegekend van een grafmonument en tevens van vereringsplaats voor priester Poppe. Dit mausoleum of Poppeheiligdom staat ook nog bekend als Pius X-kapel. Afgezien van het hoofdaltaar bij het graf van priester Poppe, van het buitenaltaar en van een altaar in de zijdelingse biechtkapel was er aanvankelijk ook een altaar gewijd aan Pius X. Pius X was van Italiaanse afkomst en was paus van 1903 tot 1914. Hij werd in 1954 heilig verklaard.

De grafkapel van priester Poppe werd in 1999 gerenoveerd naar aanleiding van de zaligverklaring van priester Poppe. Naar aanleiding van de 50ste verjaring in 2012 van de overbrenging van het stoffelijk overschot van priester Poppe naar de Pius X-kapel, vonden nog verfraaiingswerken plaats en werden de inrichting van de devotieruimte en biechtkapel aangepast.

Beschrijving

Grafkapel priester Poppe

De kapel die als mausoleum en als kern van een bedevaartplaats werd gebouwd ligt achterin het Pius-X domein, een bebost omheind terrein dat paalt aan het nabij gelegen park van het kasteel van Moerzeke. Voor de zuidoostelijk georiënteerde kapel is een open plek aangelegd overwegend verhard met grint waar de bedevaarders kunnen verzamelen voor het buitenaltaar bij openlucht erediensten. Een gedeelte van deze open ruimte is ingericht als parkeerplaats. De toegang tot het omheinde bedevaartsoord wordt vanaf de straat bereikt via een eerste deel van de geasfalteerde oprit naar het voormalige kasteel van Moerzeke. Aan de straat is deze oprit gemarkeerd door een ijzeren hek aan twee vierkante gemetste bakstenen hekpijlers bekroond door een geprofileerde lijst en opvallende siervaas.

De moderne grafkapel ligt achterin en is opgetrokken van beton en met een parement van witgeschilderde baksteen. Zowel de plattegrond als de architecturale vormgeving van deze kapel zijn uiterst origineel en modernistisch opgevat.

De symmetrisch aangelegde constructie bevat een hoofdvolume op een in ruitvorm geplaatste vierkante plattegrond die een vrij grote bidruimte omvat (diagonalen van 24 meter). Ze is afgedekt door een sterk doorbuigend betonnen lessenaarsdak dat van achter naar voor oploopt tot boven het koor gesitueerd in de hoge hoek aan de voorzijde van de kapel (zuidoost). De voorzijde van de kapel roept associaties op met het voorsteven van een schip. Boven het koor is het hoog oplopende dak doorgetrokken versmallend tot een slank open klokkentorentje met kruisbekroning. Boven de ophanging van de klok komt het logo voor van de Eucharistische Kruistocht, namelijk een kelk ingeschreven in een kruis. Rechts van de voorste hoek van de kapel is in de buitengevel een herinneringssteen aan de eerstesteenlegging aangebracht gedateerd 23 oktober 1960. Het opschrift luidt als volgt: "A † M/ hunc primarium lapidem/ posuerunt/ amici servi dei/ E. J. M. POPPE / die 23 octobris 1960 –". Het dak van de kapel is bekleed met asfaltshingels voorzien van een geïmpregneerde leilaag. Een belangrijke component van deze dynamische en expressieve architectuur zijn de gevelhoge grote lichtopeningen en smalle verticale lichtstroken gecombineerd met uitspringende verjongende betonnen stijlen die de gevelwanden verticaal ritmeren.

De toepassing van betonarchitectuur liet de plaatsing toe van gevelhoge grote ramen en een gebogen dak. Deze elementen dragen bij tot een sterke plasticiteit en elegantie van de constructie. Naar inspiratie toe is een duidelijke link aanwezig met de kapel te Ronchamp (1954) van Le Corbusier. Zo onder meer de wijze waarop de voorzijde van de kapel een hoekige vorm kreeg. Het hoofdvolume van de grafkapel is zoals de kerk te Koksijde van dezelfde architect zijdelings symmetrisch geflankeerd door twee gelijkaardige kleinere lage bijgebouwen. Bij de grafkapel verkregen ze een hoekige vorm afgedekt onder platte daken. De linker aanbouw bevat een portaal met devotieruimte en biechtkapel, de rechter een portaal en dienstruimte.

Midden voor de kapel is op een breed polygonaal en tweeledig getrapt verhoog een kunststenen buitenaltaar voor diensten in open lucht opgesteld. Het front van het altaar is voorzien van een kruismotief. Aan weerszij is het verhoog met buitenaltaar geflankeerd door een bijna vierkant voortuintje achter gewitte bakstenen muren. Via deze tuintjes verkrijgt men toegang tot beide zijdelingse portalen met schuin gebogen inkompoorten naar de grafkapel. De houten poorten zijn aan de buitenzijde bekleed met in ruitvorm aangebrachte metalen plaatjes bevestigd met vijzen. De zijdelingse lage aanbouwen met hun voortuintjes en tuinmuren evenals het verhoog met buitenaltaar maken wezenlijk deel uit van de architecturale compositie. Het evenwichtig gecomponeerd geheel bezit ongetwijfeld een monumentaliteit evenals een elegant en verfijnd silhouet. Het getuigt tevens van een sterk artistiek geïnspireerd ontwerp met een grote expressiviteit en een sterke dynamiek.

Interieur

Binnen de grote vierkante bidruimte van de grafkapel vormt het koor ruimtelijk één geheel met de kapel. De ruimtebeleving wordt er sterk bepaald door het schuin van achter naar voor boven het koor hoog oplopend plafond. Dit gebogen plafond geeft de indruk te zweven. Het koor in de hoge voorste hoek van de kapel tekent zich op vloerniveau af door het verhoog met zwarte tegelvloer van gepolijste arduin, in sterk contrast met de witte wanden en bijna witte keramische tegelvloer in de rest van de bidplaats. Centraal voor het altaar is het graf van priester Poppe afgedekt door een grafsteen van grijs geaderde witte marmer ingewerkt met volgende tekst: "A + M/ Edward J.M. Poppe/ Priester/ 1890-1924". Onderaan draagt de steen het opschrift: "Ik sterf liever dan God maar half te dienen".

Het interieur wordt in zeer sterke mate nog bepaald door de bijzondere lichtinval en sfeervolle uitstraling van de opvallend aanwezige grote kleurige glas-in-loodramen. Beide grootste zijn symmetrisch als een ensemble geplaatst in het koor en twee kleinere markeren de tegenoverliggende hoek met Mariabeeld. De sprekende half abstracte veelkleurige glas-in-loodramen zijn naar ontwerp van kunstglazenier Maurits Nevens uitgevoerd. Links van het altaar worden Eucharistische motieven voorgesteld (vis, broodkorf, korenaren, broden in de vorm van hosties). Dit glasraam draagt het opschrift: "Gift vd. EK/ uitvoerder H. Mortier/ ontwerp M. Nevens/ 1961". In het rechter koorglasraam zijn Verlossingsmotieven voorgesteld (Lam Gods op Levensboek der zeven zegels, Kruis en Heilige Geestduif). In beide glasramen die het Mariabeeld in de achterhoek flankeren voert de groene kleur de boventoon en zijn Mariale symbolen aanwezig (lelie en roos, rozenkrans). Volgens opschrift is het rechterraam een gift van het gemeentebestuur Moerzeke. Op het linkerraam staan volgende teksten vermeld: "Gift van de zusters H. Vincentius Moerzeke" en "Uitvoerder. H.Mortier. Ontwerp. M. Nevens 1962".

Het monoliet stenen hoofdaltaar naar ontwerp van beeldhouwer Maurice Witdouck is geplaatst in de zuidoosthoek van de bidruimte op het koorverhoog. Los daarachter, voor de wand is een koperen tabernakel geplaatst op hoge stenen sokkel. De deur van het tabernakel is kleurrijk versierd met kunstige keramiek voorzien van een gekend Eucharistisch symbool: de pelikaan die zijn jongen voedt met eigen bloed. Achteraan in de hoek tegenover het altaar hangt een levensgroot Mariabeeld in witte natuursteen gebeeldhouwd door Maurice Witdouck (Lovendegem). De bronzen staties van "De kruisweg van de eenzaamheid" (2003-2004) van beeldhouwer Roger Van Kerschaver (Hamme), werden pas in 2006 geplaatst in de grafkapel.

De smalle vensters in de linker aanbouw met devotieruimte en biechtkapel zijn eveneens van gekleurde glas-in-loodramen voorzien, hier met paars traanmotief (verwijzend naar berouw). Het grotere glasraam in de biechtkapel is voorzien van opschrift: "Gift van Mw D’Hooghe-Van Den Berghe/ Wichelen". In de devotieruimte waar kaarsen kunnen geofferd worden is een wand behangen met ex-voto’s (keramische tegels met opschrift). Tegenover het portaal hangt aan de wand een driedelig mozaïektafereel met onder andere een voorstelling van de Heilige Pius X door de kunstenaar H. Van de Perre uit Sint-Amandsberg.

Pius X-domein

Ten westen en zuidwesten van de kapel omvat het terrein dat bij de grafkapel hoort een parkbos dat ooit deel uitmaakte van het naastgelegen kasteel van Moerzeke. Gelijkmatig verspreid in het parkbos staan overwegend gezonde zomereiken (Quercus robur) met minstens 10m hoge rechte stammen en onder meer stamomtrekken van 325cm, 247cm, 262cm, 272cm, 310cm, 263cm, 314cm, 232cm en 280cm. Verder gewone robinia (Robinia pseudoacacia) met stamomtrekken van onder meer 196cm, 175cm, 198cm en 210cm. Daarnaast nog Amerikaanse eik met onder meer stamomtrekken van 275cm, 245cm en 296cm, tenslotte nog vermeldenswaardige tamme kastanjes (Castanea sativa) met stamomtrekken van 314cm en 232cm en een gewone plataan (Platanus x acerifolia) met stamomtrek 245cm. Verder jonge zaailingen van gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), gewone es (Fraxinus excelsior), gewone lijsterbes (Sorbus aucuparia) en fraai ontwikkelde gewone taxussen (Taxus baccata) en compact ontwikkelde oude scherpe hulsten (Ilex aquiflolium).

De aanleg rond de kapel beperkt zich tot een verharding met een voorplein van circa 850m² dat dienst doet als parking en als buiten gebedsruimte bij het openluchtaltaar opgesteld voor de kapel. Langs de oostgrens van het terrein staat een scherm Italiaanse populieren uit de tijd van de bouw van de kapel. De groene omgeving gevormd door het Pius X-domein dat bij de grafkapel hoort vormt een wezenlijk bestanddeel van het bedevaartoord. Het omringende parkbos creëert er een gebied waar de nodige rust en sereniteit heerst en een natuurlijk aandoende landschappelijke omkadering biedt van de kapel en van de open lucht gebedsruimte. Dit bijhorende omheinde terrein van de grafkapel en de toegangsweg vormen de directe, er onmiddellijk historisch mee verbonden visuele omgeving met landschappelijk karakter die de erfgoedwaarden van de grafkapel ondersteunen en initieel gekoppeld zijn aan de functie van bedevaartoord.