View allAll Photos Tagged SLady,
The city Chełmno has one of the best-preserved city walls in Poland. The string of preserved walls is almost 1700 m long. The walls were built in the second half of the 13th century, and in 1563 they were raised, for which King Zygmunt August gave special permission. Traces of the reconstruction are still visible today on the section of the walls adjacent to the parish cemetery (shown in the photo on the left). Originally, there were seven entrance gates from which Grudziądz and Merseburg survived. 23 towers have also survived. Since the end of the 19th century, the walls have been renovated many times. After renovation in 2014-2015, they became a great tourist attraction of the city.
The Church of the Holy Spirit in Chełmno is a former hospital church, built in the years 1280-1290. It is a Gothic-style building, rectangular, one-nave, 30 meters long, with a tower on the west side. For the first six centuries of its existence, it was a church that served under the care of the hospital adjacent to the south. In 1828, along with the dismantling of the hospital buildings, the Church of the Holy Spirit was turned into a military warehouse.
Currently, the church does not serve religious purposes, and inside there is an exhibition of knights from the Chełmno Land Banner. The decor is very modest, there are many gothic paintings from the 14th century on the walls.
-
Miasto Chełmno posiada jedne z najlepiej zachowanych murów miejskich w Polsce. Ciąg zachowanych murów ma prawie 1700 m długości. Mury zaczęto budować w 2 połowie XIII wieku, a w 1563 roku podwyższono je, na co specjalną zgodę dał król Zygmunt August. Ślady przebudowy widoczne są do dzisiaj na odcinku murów przylegającego do cmentarza parafialnego (widoczne na zdjęciu). Pierwotnie znajdowało się w nich siedem bram wjazdowych, z których ocalała Grudziądzka i Merseburska. Zachowały się także 23 baszty. Od końca XIX wieku mury wielokrotnie remontowano. Po remoncie w latach 2014-2015, stały się one dużą atrakcją turystyczną miasta.
Kościół Ducha Świętego w Chełmnie to dawny kościół szpitalny, zbudowany w latach 1280-1290. Jest to budowla w stylu gotyckim, prostokątna jednonawowa długości 30 metrów, z wieżą po stronie zachodniej. Przez sześć pierwszych wieków swego istnienia był kościołem, który służył podopiecznym przylegającego od strony południowej szpitala. W 1828 roku wraz z rozebraniem zabudowań szpitalnych, kościół Ducha Świętego został zamieniony na skład wojskowy.
Obecnie kościół nie służy celom religijnym, a wewnątrz znajduje się ekspozycja rycerzy z Chorągwi Ziemi Chełmińskiej. Wystrój jest bardzo skromny, na ścianach jest wiele malowideł gotyckich z XIV i
XV wieku.
you might want to View On Black
this photo is an ex aequo 1st place winner in Dragon Daggers Gallery 74 competition Thank you !
According to the legend, the name Szamotuły comes from Sama River, which wandered across the plains, flowing to the estuary in Warta. In the area where Szamotuły is located, the river turns several times avoiding the dry marshy clumps on which the city was later established.
The oldest traces of the Szamotuły settlement date back to the 11th century.
Today's buildings located around the market and adjacent streets come from the 19th and early 20th centuries.
-
Według legendy nazwa Szamotuły pochodzi od rzeki Sama, która tuła się (Samotuły) przez równiny, płynąc do ujścia w Warcie. Na obszarze, gdzie leżą Szamotuły rzeka zakręca kilka razy omijając suche bagienne kępy, na których później powstało miasto.
Najstarsze ślady szamotulskiej osady sięgają XI wieku.
Dzisiejsza zabudowa umiejscowiona wokół rynku oraz przy ulicach do niego przyległych pochodzi z XIX i początków XX wieku.
Mount Sabione and its impressive Benedictine Monastery, the Sisters of the Cleric, has been reigning on the rock for centuries over Chiusa / Klausen.
The first traces of settlement on this strategically located mountain come from the Mesolithic period. Valle Isarco Valley was christianized already in the days of St. Augustine.
-
Góra Sabiona i jej imponujący Klasztor Benedyktynek, Sióstr Klauzulowych wzniośle króluje od wieków na skale nad Chiusa/Klausen.
Pierwsze ślady osadnictwa na tej strategicznie położonej górze pochodzą z okresu mezolitu. Dolina Valle Isarco była schrystianizowana już w czasach Św. Augustyna.
The first wooden Orthodox church in this place was built in 1597. From 1609 of church was taken care of the newly founded monastery and the school run by it. After 1611 it was the only Orthodox temple in Vilnius.
In 1634, with the permission of King Władysław IV, a new, stone one was built in the place of the wooden church, which was destroyed many times as a result of wars and renovated and rebuilt several times. The current shape of the church building is maintained in the classical style, but inside there are traces of the earlier Baroque style, especially the decor of the iconostasis.
Since 1850, the temple has been a sanctuary for the martyrs Antoni, Jan and Eustachy. Their remains are kept in the central part of the church's nave.
-
Pierwsza drewniana cerkiew położona na tym miejscu była zbudowana w 1597. Od 1609 cerkiew przeszła pod opiekę nowo założonego monasteru i prowadzonej przy nim szkoły. Po 1611 była to jedyna świątynia prawosławna w Wilnie.
W 1634, za zezwoleniem króla Władysława IV, na miejscu drewnianej cerkwi powstała nowa, murowana, która była wielokrotnie niszczona w wyniku wojen i kilkakrotnie remontowana i przebudowywana. Obecna bryła budynku cerkiewi jest utrzymana w stylu klasycystycznym, ale we wnętrzu są ślady wcześniejszego stylu barokowego, szczególnie zdobienie ikonostasu.
Od roku 1850 świątynia stanowi sanktuarium męczenników Antoniego, Jana i Eustachego. Ich szczątki są przechowywane w centralnej części nawy cerkwi.
Magura Cave - it is located on limestone massif a 461 m high. Its total length is more than 2.6 km
Inside the cave there are numerous cave formations: stalactites, stalagmites. The cave is also an important archaeological site. Traces of human presence are from the Bronze Age and early Iron Age. To execute paintings on the walls of the cave was used bat droppings.
-
Jaskinia Magura – położona jest w wysokim na 461 m masywie wapiennym. Całkowita jej długość wynosi przeszło 2,6 km.
Wewnątrz jaskini znajdują się liczne nacieki jaskiniowe: stalaktyty, stalagmity, stalagnaty. Jaskinia stanowi również ważne stanowisko archeologiczne. Ślady obecności ludzkiej pochodzą z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. Do wykonania malowideł na ścianach jaskini użyto odchodów nietoperzy.
Footprints on the sand, blured a little by the wind :)
Ślady stóp na piasku, lekko rozmyte przez wiatr :)
Volubilis is an archaeological site near the city of Meknes. He preserved here a vast complex of ruins of the Roman city - the ancient capital of Mauritania Tingitana.
The complex of ruins is a UNESCO World Heritage Site.
The first traces of settlement date from the second century BC
The greatest flowering of the city took place between 40 - 285 were built, among others, basilica, forum, the Capitol, the arc of Caracalla. City walls reach a total length of 2,500 meters.
In the following centuries, under the rule of the Arabs it developed continuously until the 18th century, when Sultan Moulay Ismail used here preserved marble for the construction of Meknes.
-
Volubilis to stanowisko archeologiczne niedaleko miasta Meknes. Zachował się tu rozległy kompleks ruin rzymskiego miasta – starożytnej stolicy Mauretanii Tingitana.
Kompleks ruin jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z II wieku p.n.e.
Największy rozkwit miasta miał miejsce w latach 40 - 285. Zostały zbudowane m.in. bazylika, forum, kapitol, łuk Karakalli. Mury miejskie osiągnęły łączną długość 2500 metrów.
W kolejnych stuleciach, pod rządami Arabów rozwijało się nieprzerwanie aż do XVIII wieku, kiedy to sułtan Mulaj Ismail wykorzystał zachowane tu marmury do budowy Meknes.
Volubilis is an archaeological site near the city of Meknes. He preserved here a vast complex of ruins of the Roman city - the ancient capital of Mauritania Tingitana.
The complex of ruins is a UNESCO World Heritage Site.
The first traces of settlement date from the second century BC
The greatest flowering of the city took place between 40 - 285 were built, among others, basilica, forum, the Capitol, the arc of Caracalla. City walls reach a total length of 2,500 meters.
In the following centuries, under the rule of the Arabs it developed continuously until the 18th century, when Sultan Moulay Ismail used here preserved marble for the construction of Meknes.
-
Volubilis to stanowisko archeologiczne niedaleko miasta Meknes. Zachował się tu rozległy kompleks ruin rzymskiego miasta – starożytnej stolicy Mauretanii Tingitana.
Kompleks ruin jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z II wieku p.n.e.
Największy rozkwit miasta miał miejsce w latach 40 - 285. Zostały zbudowane m.in. bazylika, forum, kapitol, łuk Karakalli. Mury miejskie osiągnęły łączną długość 2500 metrów.
W kolejnych stuleciach, pod rządami Arabów rozwijało się nieprzerwanie aż do XVIII wieku, kiedy to sułtan Mulaj Ismail wykorzystał zachowane tu marmury do budowy Meknes.
View from the old part of village Podaca on the sea :)
Podaca is a coastal village and tourist locality in southern Dalmatia, Croatia. It's divided in three neighborhoods that are seamlessly connected to next willages: Kapeć, Viskovića vala and Ravanje. Old Podaca was founded on the rocky slopes as defensible location, and there are traces of human habitation since Stone Age. During the Roman rule this area was administrated from Narona. After an earthquake in 1962, almost the entire population migrated to the coastal area and the old settlement of Podaca under the Biokovo mountains is almost completely abandoned. Currently, the main source of income for the inhabitants is tourism, but they also engage in fishing, agriculture and cultivation of olive groves.
-------------------------------------------------------------------------------------
Widok na morze ze starej części miejscowości Podaca :)
Podaca – wieś w Chorwacji, położona w południowej części Riwiery Makarskiej, u podnóża Biokova. Składa się z trzech części: Kapec, Viskovica Vala i Ravanje. Podaca powstała na skalistych zboczach Biokova, w strategicznym miejscu, gdzie znajdują się ślady osadnictwa pochodzące z epoki kamiennej. Podczas panowania rzymskiego miejscowość była administrowana z Narony. Po trzęsieniu ziemi w 1962 roku, niemal cała ludność przeniosła się do strefy przybrzeżnej, zaś stara osada Podaca pod klifami Biokova jest prawie zupełnie opuszczona. Obecnie głównym źródłem dochodu mieszkańców jest turystyka, ale zajmują się też rybołówstwem, rolnictwem i uprawianiem gajów oliwnych.
Odszukując ślady poprzez zwierciadło czasu
Wirując w kręgu z wierszowanymi zagadkami
Zgubiliśmy naszą drogę, próbując znaleźć,
Szukając, by znaleźć naszą drogę do domu…
Próbując znaleźć naszą drogę do domu…
Tracing the trails through the mirrors of time
Spinning in circles with riddles in rhyme
We lose our way, trying to find
Searching to find our way home...
Trying to find our way home...
www.youtube.com/watch?v=zI2oQ3AmMlM
Thank you Anna for the texture :-)
www.flickr.com/photos/lenabem-anna/7118823661/in/album-72...
Volubilis is an archaeological site near the city of Meknes. He preserved here a vast complex of ruins of the Roman city - the ancient capital of Mauritania Tingitana.
The complex of ruins is a UNESCO World Heritage Site.
The first traces of settlement date from the second century BC
The greatest flowering of the city took place between 40 - 285 were built, among others, basilica, forum, the Capitol, the arc of Caracalla. City walls reach a total length of 2,500 meters.
In the following centuries, under the rule of the Arabs it developed continuously until the 18th century, when Sultan Moulay Ismail used here preserved marble for the construction of Meknes.
-
Volubilis to stanowisko archeologiczne niedaleko miasta Meknes. Zachował się tu rozległy kompleks ruin rzymskiego miasta – starożytnej stolicy Mauretanii Tingitana.
Kompleks ruin jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z II wieku p.n.e.
Największy rozkwit miasta miał miejsce w latach 40 - 285. Zostały zbudowane m.in. bazylika, forum, kapitol, łuk Karakalli. Mury miejskie osiągnęły łączną długość 2500 metrów.
W kolejnych stuleciach, pod rządami Arabów rozwijało się nieprzerwanie aż do XVIII wieku, kiedy to sułtan Mulaj Ismail wykorzystał zachowane tu marmury do budowy Meknes.
Ripening pomegranate, seen in the old ( and mostly abandoned) part of village Podaca :)
Podaca is a coastal village and tourist locality in southern Dalmatia, Croatia. It's divided in three neighborhoods that are seamlessly connected to next willages: Kapeć, Viskovića vala and Ravanje. Old Podaca was founded on the rocky slopes as defensible location, and there are traces of human habitation since Stone Age. During the Roman rule this area was administrated from Narona. After an earthquake in 1962, almost the entire population migrated to the coastal area and the old settlement of Podaca under the Biokovo mountains is almost completely abandoned. Currently, the main source of income for the inhabitants is tourism, but they also engage in fishing, agriculture and cultivation of olive groves.
-------------------------------------------------------------------------------------
Dojrzewający na gałązce granat, pstryknięty w starej, opuszczonej części miejscowości Podaca :)
Podaca – wieś w Chorwacji, położona w południowej części Riwiery Makarskiej, u podnóża Biokova. Składa się z trzech części: Kapec, Viskovica Vala i Ravanje. Podaca powstała na skalistych zboczach Biokova, w strategicznym miejscu, gdzie znajdują się ślady osadnictwa pochodzące z epoki kamiennej. Podczas panowania rzymskiego miejscowość była administrowana z Narony. Po trzęsieniu ziemi w 1962 roku, niemal cała ludność przeniosła się do strefy przybrzeżnej, zaś stara osada Podaca pod klifami Biokova jest prawie zupełnie opuszczona. Obecnie głównym źródłewm dochodu mieszkańców jest turystyka, ale zajmują się też rybołówstwem, rolnictwem i uprawianiem gajów oliwnych.
The brick city walls in Głogów were probably built at the end of 13th century, after privilege of establishing city was issued by prince Konrad I. Building of the walls took a long time, probably even several dozen years. They covered an area similar to a square with a total area of approximately 20 hectares. On the fragments of walls that have survived to this day, you can see traces of wooden structures placed on top of them. In the most endangered sections, the defensive walls were reinforced by towers. The strip of walls surrounding city had 17 towers open inwards and 9 towers. One of the towers, together with the gate and a fragment of the walls that survived, is located at the ruins of Church St. Nicholas.
-
Ceglane mury miejskie w Głogowie powstały zapewne w końcu XIII wieku, po wydaniu przywileju o lokacji miasta przez księcia Konrad I. Budowa murów trwała długo, przypuszczalnie nawet kilkadziesiąt lat. Objęły one obszar zbliżony do kwadratu o łącznej powierzchni około 20 hektarów. Na zachowanych do dzisiaj fragmentach murów widać ślady po drewnianych konstrukcjach umieszczanych na ich szczycie. Na najbardziej zagrożonych odcinkach mury obronne wzmocnione były przez baszty. Pas murów, okalający miasto, liczył 17 baszt otwartych do wewnątrz i 9 wież. Jedna z baszt wraz z ocalałą bramą i fragmentem murów znajduje się przy ruinach kościoła Św. Mikołaja.
Volubilis is an archaeological site near the city of Meknes. He preserved here a vast complex of ruins of the Roman city - the ancient capital of Mauritania Tingitana.
The complex of ruins is a UNESCO World Heritage Site.
The first traces of settlement date from the second century BC
The greatest flowering of the city took place between 40 - 285 were built, among others, basilica, forum, the Capitol, the arc of Caracalla. City walls reach a total length of 2,500 meters.
In the following centuries, under the rule of the Arabs it developed continuously until the 18th century, when Sultan Moulay Ismail used here preserved marble for the construction of Meknes.
-
Volubilis to stanowisko archeologiczne niedaleko miasta Meknes. Zachował się tu rozległy kompleks ruin rzymskiego miasta – starożytnej stolicy Mauretanii Tingitana.
Kompleks ruin jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z II wieku p.n.e.
Największy rozkwit miasta miał miejsce w latach 40 - 285. Zostały zbudowane m.in. bazylika, forum, kapitol, łuk Karakalli. Mury miejskie osiągnęły łączną długość 2500 metrów.
W kolejnych stuleciach, pod rządami Arabów rozwijało się nieprzerwanie aż do XVIII wieku, kiedy to sułtan Mulaj Ismail wykorzystał zachowane tu marmury do budowy Meknes.
Church of the Virgin Mary (St. Mary's Church) is one of the most famous and recognizable monuments of Protestant sacred architecture in Europe. The largest in the world next to the Strasbourg Cathedral is a sandstone building, its dome is the most magnificent of its type made of stone.
It was built between 1726 and 1743. During World War II it was destroyed as a result of Allied bombing of the city at night from 13 to 14 February 1945.
It was only in 1985 that it was decided to reconstruct it. The work began only after the fall of the Berlin Wall in 1989. The church was re-consecrated and opened to the faithful and tourists on October 30, 2005. The monument to war has transformed itself into a symbol of reconciliation.
Sandstone was used for the reconstruction of the same mine from which the first church was built. Old stones were also used, they are seen as a dark-colored stone reminiscent of traces of stained wounds.
-
Kościół Marii Panny (Kościół Mariacki) to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych w Europie zabytków protestanckiej architektury sakralnej. Największy na świecie obok katedry w Strasburgu budynek wzniesiony z piaskowca, jego kopuła to najokazalsza tego typu konstrukcja wykonana z kamienia.
Został zbudowany w latach 1726–1743. Podczas II wojny światowej został w wyniku alianckich bombardowań miasta w nocy z 13 na 14 lutego 1945 zniszczony.
Dopiero w 1985 zdecydowano o jego rekonstrukcji. Prace rozpoczęto dopiero po upadku Muru Berlińskiego w 1989. Kościół został ponownie konsekrowany i otwarty dla wiernych i turystów 30 października 2005 r. Z pomnika wojny przeistoczył się w symbol pojednania.
Do odbudowy użyto piaskowca z tej samej kopalni z której budowano pierwszy kościół. Użyto również starych kamieni, są one widoczne jako ciemno zabarwiony budulec przypominając ślady po zagojonych ranach.
Magura Cave - it is located on limestone massif a 461 m high. Its total length is more than 2.6 km
Inside the cave there are numerous cave formations: stalactites, stalagmites. The cave is also an important archaeological site. Traces of human presence are from the Bronze Age and early Iron Age. To execute paintings on the walls of the cave was used bat droppings.
-
Jaskinia Magura – położona jest w wysokim na 461 m masywie wapiennym. Całkowita jej długość wynosi przeszło 2,6 km.
Wewnątrz jaskini znajdują się liczne nacieki jaskiniowe: stalaktyty, stalagmity, stalagnaty. Jaskinia stanowi również ważne stanowisko archeologiczne. Ślady obecności ludzkiej pochodzą z epoki brązu i wczesnej epoki żelaza. Do wykona malowideł naskalnych używano odchodów nietoperzy.
The first traces of Greek settlement in this area date back to 14th century BC. Proper Akragas was founded in 582 BC by residents and the Greek colonists from Corinth and Rhodes.
In the heyday Akragas mastered one-third of Sicily.
Akragas was famous for its export of grain, oil, wine and leather goods. The most famous classical buildings were the temple of Hera, Zeus and the Temple of Concordia (which was changed in the 597 at the Catholic church).
-
Pierwsze ślady osadnictwa greckiego na tym terenie z XIV w. p.n.e. Właściwe Akragas zostało założone w 582 p.n.e. przez mieszkańców Gelai oraz greckich kolonistów z Koryntu i Rodos.
W okresie największego rozkwitu Akragas opanowało jedną trzecią Sycylii.
Akragas słynęło z eksportu zbóż, oliwy, wina i wyrobów ze skóry. Do najsłynniejszych klasycznych budowli należały świątynia Hery (Junony), Zeusa Olimpijskiego i świątynia Concordia (która zamieniona została w 597 na katolicki kościół).
poppy - mak - amapola
"Czerwone maki na Monte Cassino
Zamiast rosy piły polską krew.
Po tych makach szedł żołnierz i ginął,
Lecz od śmierci silniejszy był gniew.
Przejdą lata i wieki przeminą,
Pozostaną ślady dawnych dni
I wszystkie maki na Monte Cassino
Czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi."
4785
Roots and plants growing on the abandoned building in the old part of village Podaca :)
Podaca is a coastal village and tourist locality in southern Dalmatia, Croatia. It's divided in three neighborhoods that are seamlessly connected to next willages: Kapeć, Viskovića vala and Ravanje. Old Podaca was founded on the rocky slopes as defensible location, and there are traces of human habitation since Stone Age. During the Roman rule this area was administrated from Narona. After an earthquake in 1962, almost the entire population migrated to the coastal area and the old settlement of Podaca under the Biokovo mountains is almost completely abandoned. Currently, the main source of income for the inhabitants is tourism, but they also engage in fishing, agriculture and cultivation of olive groves.
-------------------------------------------------------------------------------------
Zarośnięty roślinnością opuszczony budynek w starej części miejscowości Podaca :)
Podaca – wieś w Chorwacji, położona w południowej części Riwiery Makarskiej, u podnóża Biokova. Składa się z trzech części: Kapec, Viskovica Vala i Ravanje. Podaca powstała na skalistych zboczach Biokova, w strategicznym miejscu, gdzie znajdują się ślady osadnictwa pochodzące z epoki kamiennej. Podczas panowania rzymskiego miejscowość była administrowana z Narony. Po trzęsieniu ziemi w 1962 roku, niemal cała ludność przeniosła się do strefy przybrzeżnej, zaś stara osada Podaca pod klifami Biokova jest prawie zupełnie opuszczona. Obecnie głównym źródłewm dochodu mieszkańców jest turystyka, ale zajmują się też rybołówstwem, rolnictwem i uprawianiem gajów oliwnych.
View from the Old Bridge, the most famoust bridge in Mostar (look on the bridge in the first comment) :)
Mostar is a city and the administrative center of Herzegovina-Neretva Canton of the Federation of Bosnia and Herzegovina, situated on the Neretva River. The most important monument of Mostar is the 16th-century stone Old Bridge located in the center. The Old Bridge, a UNESCO World Heritage Site, built by the Ottomans, is one of Bosnia and Herzegovina's most visited landmarks, and is considered an exemplary piece of Islamic architecture in the Balkans. Human settlements on the river Neretva have existed since prehistory. In 1468 the region came under Ottoman rule and the urbanization of the settlement began. The town was fortified between the years 1520 and 1566, and the wooden bridge rebuilt in stone. Austria-Hungary took control over Bosnia and Herzegovina in 1878 and ruled the region until the aftermath of World War I in 1918, when it became part of the State of Slovenes, Croats and Serbs and then Yugoslavia. After Bosnia and Herzegovina declared independence from Yugoslavia in April 1992, the town was besieged by the Yugoslav People's Army. Two wars (Serb forces versus Bosniak and Croatian and Croat-Bosniak war) left Mostar physically devastated and ethno-territorially divided between a Croat-majority west bank and a Bosniak-majority old City and east bank, with the frontline running parallel to the Neretva River. Since the end of the war in 1995, great progress has been made in the reconstruction of the city of Mostar. In July 2005, UNESCO inscribed the Old Bridge and its closest vicinity onto the World Heritage List.
-------------------------------------------------------------------------------------
Widok ze Starego Mostu, najsłynniejszego mostu w Mostarze (w pierwszym komentarzu widok na most) :)
Mostar – miasto w Bośni i Hercegowinie, stolica kantonu hercegowińsko-neretwiańskiego, położony nad Neretwą. Stanowi jeden z największych ośrodków miejskich w kraju. Najważniejszym zabytkiem Mostaru jest położony w centrum XVI-wieczny kamienny Stary Most. W 1993, w wyniku działań wojennych, został on zburzony przez Chorwatów, a jego odbudowę zakończono w 2004. W lipcu 2005 Stary Most i jego najbliższe otoczenie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Pierwsze ślady osadnictwa na tych terenach pochodzą z czasów prehistorycznych. Po raz pierwszy nazwa Mostar pojawia się w tureckim spisie z lat 1468–1469. W XVI wieku Turcy założyli tu twierdzę, a w 1566 roku dotychczasowy drewniany most został zastąpiony kamiennym, który znany jako Stary Most. Po jego obu stronach rozwinęło się miasto, które było tureckim centrum administracyjnym, handlowym i rzemieślniczym w Hercegowinie. W 1875 roku wybuchło tu powstanie antytureckie. Po jego upadku miasto przeszło pod panowanie Austro-Węgier (do 1918 roku). Od marca 1992 Mostar znajdował się w granicach niepodległej Bośni i Hercegowiny. Jednak w maju 1992 rozpętały się bratobójcze walki pomiędzy Bośniakami, Chorwatami i Serbami. Od 1994 roku miasto, pod nadzorem międzynarodowym, pozostaje podzielone na dwie części – bośniacką (muzułmańską) i chorwacką. Od zakończenia wojny w 1995 roku miasto jest odbudowywane, głównie przy pomocy finansowej UNESCO oraz Unii Europejskiej i powoli odzyskuje znaczenie głównego ośrodka politycznego, gospodarczego i kulturowego Hercegowiny.
Another abandoned place in the old part of village Podaca :)
Podaca is a coastal village and tourist locality in southern Dalmatia, Croatia. It's divided in three neighborhoods that are seamlessly connected to next willages: Kapeć, Viskovića vala and Ravanje. Old Podaca was founded on the rocky slopes as defensible location, and there are traces of human habitation since Stone Age. During the Roman rule this area was administrated from Narona. After an earthquake in 1962, almost the entire population migrated to the coastal area and the old settlement of Podaca under the Biokovo mountains is almost completely abandoned. Currently, the main source of income for the inhabitants is tourism, but they also engage in fishing, agriculture and cultivation of olive groves.
-------------------------------------------------------------------------------------
Wejście do jakiegoś opuszczonego budynku w starej części miejscowości Podaca :)
Podaca – wieś w Chorwacji, położona w południowej części Riwiery Makarskiej, u podnóża Biokova. Składa się z trzech części: Kapec, Viskovica Vala i Ravanje. Podaca powstała na skalistych zboczach Biokova, w strategicznym miejscu, gdzie znajdują się ślady osadnictwa pochodzące z epoki kamiennej. Podczas panowania rzymskiego miejscowość była administrowana z Narony. Po trzęsieniu ziemi w 1962 roku, niemal cała ludność przeniosła się do strefy przybrzeżnej, zaś stara osada Podaca pod klifami Biokova jest prawie zupełnie opuszczona. Obecnie głównym źródłem dochodu mieszkańców jest turystyka, ale zajmują się też rybołówstwem, rolnictwem i uprawianiem gajów oliwnych.
Walking in the old part of village Podaca :)
Podaca is a coastal village and tourist locality in southern Dalmatia, Croatia. It's divided in three neighborhoods that are seamlessly connected to next willages: Kapeć, Viskovića vala and Ravanje. Old Podaca was founded on the rocky slopes as defensible location, and there are traces of human habitation since Stone Age. During the Roman rule this area was administrated from Narona. After an earthquake in 1962, almost the entire population migrated to the coastal area and the old settlement of Podaca under the Biokovo mountains is almost completely abandoned. Currently, the main source of income for the inhabitants is tourism, but they also engage in fishing, agriculture and cultivation of olive groves.
-------------------------------------------------------------------------------------
Spacerujemy w starej części miejscowości Podaca :)
Podaca – wieś w Chorwacji, położona w południowej części Riwiery Makarskiej, u podnóża Biokova. Składa się z trzech części: Kapec, Viskovica Vala i Ravanje. Podaca powstała na skalistych zboczach Biokova, w strategicznym miejscu, gdzie znajdują się ślady osadnictwa pochodzące z epoki kamiennej. Podczas panowania rzymskiego miejscowość była administrowana z Narony. Po trzęsieniu ziemi w 1962 roku, niemal cała ludność przeniosła się do strefy przybrzeżnej, zaś stara osada Podaca pod klifami Biokova jest prawie zupełnie opuszczona. Obecnie głównym źródłewm dochodu mieszkańców jest turystyka, ale zajmują się też rybołówstwem, rolnictwem i uprawianiem gajów oliwnych.
Not far from the Postojna Cave there is also Predjama Castle and we visited it too :)
Predjama Castle is a Renaissance castle built under a vertical rock over a hundred meters high, within a cave mouth in south-central Slovenia, in the historical region of Inner Carniola. It is located in the village of Predjama and the largest cave castle in the world. The castle was originally built into a large cave in the 12th century, covering its entrance. Its traces are visible deep inside the cave and they are part of the some castle rooms. Later - around 1570 - the castle was expanded to its current form. The parts of the cave used by the castle are connected to an extensive system of cave corridors, most of which are located below the castle. In times of threat from external invasions, the local population took refuge there with their property and livestock. The cave under the castle was created as a result of the waters of the Lokva River flowing towards the Adriatic Sea and it's the home of a colony of bats. Part of the cave is "dead", which means that no further karst phenomena are progressing in it, which is the result of human activity - the use of these parts of the cave for residential and storage purposes, as well as the digging of passages, tunnels, shafts and adits between them. Currently, the castle, together with a several hundred-meter section of the cave, is open to tourists and can be visited with a guide.
----------------------------------------------------------------------------------------
Niedaleko jaskini Postojnej znajduje się zamek Predjamski Grad, który też odwiedziliśmy :)
Predjamski Grad – czteropiętrowy zamek we wsi Predjama, w gminie Postojna w Słowenii, wzniesiony pod ponadstumetrową pionową skałą wchodzącą w skład wyżyn słoweńskiego Krasu, uznawany za największy zamek jaskiniowy na świecie. Pierwotnie, w XII wieku, zamek wbudowany był w obszerną jaskinię, zakrywając jej wejście. Jego ślady widoczne są w głębi jaskini i wchodzą w skład niektórych zamkowych pomieszczeń. Później – około roku 1570 – zamek został rozbudowany do obecnego kształtu. Partie jaskini wykorzystywane przez zamek mają połączenie z rozległym systemem korytarzy jaskiniowych, które położone są w większości poniżej zamku. W chwilach zagrożenia zewnętrznymi najazdami chroniła się tam okoliczna ludność wraz ze swoim dobytkiem i inwentarzem. Jaskinia pod zamkiem powstała w wyniku działania wód rzeki Lokva płynących w stronę Adriatyku i jest zamieszkiwana przez kolonie nietoperzy. Część jaskini jest „martwa”, tzn. nie postępują w niej już dalsze zjawiska krasowe, co jest skutkiem m.in. działalności człowieka – wykorzystywania tych partii jaskini do celów mieszkalnych i magazynowych, a także drążenia pomiędzy nimi przejść, tuneli, szybów i sztolni. Obecnie zamek wraz z parusetmetrowym odcinkiem jaskini jest otwarty dla turystów i można go zwiedzać pod opieką przewodnika.
Chrch of St. John (at front) and church of St. Stephan (at background) in the old part of village Podaca :)
Church of St. John - the pre-romanesque Church of St. John, from 12-th century, is the oldest sacral building in this ares, built as the mausoleum of the noble Kacic family, as evidences by the tombstones which were once inside the church and are now visible in the front of it.
Church of St. Stephan Protomartyr - this church is a neo-romanesque building from 18-th century, built on the foundations of the old church of St. Stephen from the 15-th century, and it was a gift by Ivan Tomic, an emigrant who gained fame and fortune in building the Suez Canal.
Podaca is a coastal village and tourist locality in southern Dalmatia, Croatia. It's divided in three neighborhoods that are seamlessly connected to next willages: Kapeć, Viskovića vala and Ravanje. Old Podaca was founded on the rocky slopes as defensible location, and there are traces of human habitation since Stone Age. During the Roman rule this area was administrated from Narona. After an earthquake in 1962, almost the entire population migrated to the coastal area and the old settlement of Podaca under the Biokovo mountains is almost completely abandoned. Currently, the main source of income for the inhabitants is tourism, but they also engage in fishing, agriculture and cultivation of olive groves.
-------------------------------------------------------------------------------------
Kościół św. Jana (z przodu) oraz Kościół św. Szczepana (w tle) w starej części miejscowości Podaca :)
Kościół św. Jana - przedromański kościół św. Jana z XII wieku jest najstarszą budowlą sakralną na tym terenie, powstał jako mauzoleum szlacheckiego rodu Kaciców, o czym świadczą nagrobki, wcześniej znajdujące się w kościele, zaś obecnie umieszczone przed nim.
Kościół św. Szczepana Pierwszego Męczennika - kościół ten jest neoromańską budowlą z XVIII wieku, zbudowany na fundamentach starego kościoła św. Szczepana z XV wieku, który był darem Ivana Tomica, emigranta, który zyskał sławę i fortunę budując Kanał Sueski.
Podaca – wieś w Chorwacji, położona w południowej części Riwiery Makarskiej, u podnóża Biokova. Składa się z trzech części: Kapec, Viskovica Vala i Ravanje. Podaca powstała na skalistych zboczach Biokova, w strategicznym miejscu, gdzie znajdują się ślady osadnictwa pochodzące z epoki kamiennej. Podczas panowania rzymskiego miejscowość była administrowana z Narony. Po trzęsieniu ziemi w 1962 roku, niemal cała ludność przeniosła się do strefy przybrzeżnej, zaś stara osada Podaca pod klifami Biokova jest prawie zupełnie opuszczona. Obecnie głównym źródłem dochodu mieszkańców jest turystyka, ale zajmują się też rybołówstwem, rolnictwem i uprawianiem gajów oliwnych.
Another shop, seen in the Old Town of Mostar :)
Mostar is a city and the administrative center of Herzegovina-Neretva Canton of the Federation of Bosnia and Herzegovina, situated on the Neretva River. The most important monument of Mostar is the 16th-century stone Old Bridge located in the center. The Old Bridge, a UNESCO World Heritage Site, built by the Ottomans, is one of Bosnia and Herzegovina's most visited landmarks, and is considered an exemplary piece of Islamic architecture in the Balkans. Human settlements on the river Neretva have existed since prehistory. In 1468 the region came under Ottoman rule and the urbanization of the settlement began. The town was fortified between the years 1520 and 1566, and the wooden bridge rebuilt in stone. Austria-Hungary took control over Bosnia and Herzegovina in 1878 and ruled the region until the aftermath of World War I in 1918, when it became part of the State of Slovenes, Croats and Serbs and then Yugoslavia. After Bosnia and Herzegovina declared independence from Yugoslavia in April 1992, the town was besieged by the Yugoslav People's Army. Two wars (Serb forces versus Bosniak and Croatian and Croat-Bosniak war) left Mostar physically devastated and ethno-territorially divided between a Croat-majority west bank and a Bosniak-majority old City and east bank, with the frontline running parallel to the Neretva River. Since the end of the war in 1995, great progress has been made in the reconstruction of the city of Mostar. In July 2005, UNESCO inscribed the Old Bridge and its closest vicinity onto the World Heritage List.
-------------------------------------------------------------------------------------
Jeszcze jeden sklep na starówce w Mostarze :)
Mostar – miasto w Bośni i Hercegowinie, stolica kantonu hercegowińsko-neretwiańskiego, położony nad Neretwą. Stanowi jeden z największych ośrodków miejskich w kraju. Najważniejszym zabytkiem Mostaru jest położony w centrum XVI-wieczny kamienny Stary Most. W 1993, w wyniku działań wojennych, został on zburzony przez Chorwatów, a jego odbudowę zakończono w 2004. W lipcu 2005 Stary Most i jego najbliższe otoczenie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Pierwsze ślady osadnictwa na tych terenach pochodzą z czasów prehistorycznych. Po raz pierwszy nazwa Mostar pojawia się w tureckim spisie z lat 1468–1469. W XVI wieku Turcy założyli tu twierdzę, a w 1566 roku dotychczasowy drewniany most został zastąpiony kamiennym, który znany jako Stary Most. Po jego obu stronach rozwinęło się miasto, które było tureckim centrum administracyjnym, handlowym i rzemieślniczym w Hercegowinie. W 1875 roku wybuchło tu powstanie antytureckie. Po jego upadku miasto przeszło pod panowanie Austro-Węgier (do 1918 roku). Od marca 1992 Mostar znajdował się w granicach niepodległej Bośni i Hercegowiny. Jednak w maju 1992 rozpętały się bratobójcze walki pomiędzy Bośniakami, Chorwatami i Serbami. Od 1994 roku miasto, pod nadzorem międzynarodowym, pozostaje podzielone na dwie części – bośniacką (muzułmańską) i chorwacką. Od zakończenia wojny w 1995 roku miasto jest odbudowywane, głównie przy pomocy finansowej UNESCO oraz Unii Europejskiej i powoli odzyskuje znaczenie głównego ośrodka politycznego, gospodarczego i kulturowego Hercegowiny.
Church of the Virgin Mary (St. Mary's Church) is one of the most famous and recognizable monuments of Protestant sacred architecture in Europe. The largest in the world next to the Strasbourg Cathedral is a sandstone building, its dome is the most magnificent of its type made of stone.
It was built between 1726 and 1743. During World War II it was destroyed as a result of Allied bombing of the city at night from 13 to 14 February 1945.
It was only in 1985 that it was decided to reconstruct it. The work began only after the fall of the Berlin Wall in 1989. The church was re-consecrated and opened to the faithful and tourists on October 30, 2005. The monument to war has transformed itself into a symbol of reconciliation.
Sandstone was used for the reconstruction of the same mine from which the first church was built. Old stones were also used, they are seen as a dark-colored stone reminiscent of traces of stained wounds.
-
Kościół Marii Panny (Kościół Mariacki) to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych w Europie zabytków protestanckiej architektury sakralnej. Największy na świecie obok katedry w Strasburgu budynek wzniesiony z piaskowca, jego kopuła to najokazalsza tego typu konstrukcja wykonana z kamienia.
Został zbudowany w latach 1726–1743. Podczas II wojny światowej został w wyniku alianckich bombardowań miasta w nocy z 13 na 14 lutego 1945 zniszczony.
Dopiero w 1985 zdecydowano o jego rekonstrukcji. Prace rozpoczęto dopiero po upadku Muru Berlińskiego w 1989. Kościół został ponownie konsekrowany i otwarty dla wiernych i turystów 30 października 2005 r. Z pomnika wojny przeistoczył się w symbol pojednania.
Do odbudowy użyto piaskowca z tej samej kopalni z której budowano pierwszy kościół. Użyto również starych kamieni, są one widoczne jako ciemno zabarwiony budulec przypominając ślady po zagojonych ranach.
Souvenir shops in the Old Townn of Mostar :)
Mostar is a city and the administrative center of Herzegovina-Neretva Canton of the Federation of Bosnia and Herzegovina, situated on the Neretva River. The most important monument of Mostar is the 16th-century stone Old Bridge located in the center. The Old Bridge, a UNESCO World Heritage Site, built by the Ottomans, is one of Bosnia and Herzegovina's most visited landmarks, and is considered an exemplary piece of Islamic architecture in the Balkans. Human settlements on the river Neretva have existed since prehistory. In 1468 the region came under Ottoman rule and the urbanization of the settlement began. The town was fortified between the years 1520 and 1566, and the wooden bridge rebuilt in stone. Austria-Hungary took control over Bosnia and Herzegovina in 1878 and ruled the region until the aftermath of World War I in 1918, when it became part of the State of Slovenes, Croats and Serbs and then Yugoslavia. After Bosnia and Herzegovina declared independence from Yugoslavia in April 1992, the town was besieged by the Yugoslav People's Army. Two wars (Serb forces versus Bosniak and Croatian and Croat-Bosniak war) left Mostar physically devastated and ethno-territorially divided between a Croat-majority west bank and a Bosniak-majority old City and east bank, with the frontline running parallel to the Neretva River. Since the end of the war in 1995, great progress has been made in the reconstruction of the city of Mostar. In July 2005, UNESCO inscribed the Old Bridge and its closest vicinity onto the World Heritage List.
-------------------------------------------------------------------------------------
Sklepy z pamiątkami na starówce w Mostarze :)
Mostar – miasto w Bośni i Hercegowinie, stolica kantonu hercegowińsko-neretwiańskiego, położony nad Neretwą. Stanowi jeden z największych ośrodków miejskich w kraju. Najważniejszym zabytkiem Mostaru jest położony w centrum XVI-wieczny kamienny Stary Most. W 1993, w wyniku działań wojennych, został on zburzony przez Chorwatów, a jego odbudowę zakończono w 2004. W lipcu 2005 Stary Most i jego najbliższe otoczenie zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa kulturowego UNESCO. Pierwsze ślady osadnictwa na tych terenach pochodzą z czasów prehistorycznych. Po raz pierwszy nazwa Mostar pojawia się w tureckim spisie z lat 1468–1469. W XVI wieku Turcy założyli tu twierdzę, a w 1566 roku dotychczasowy drewniany most został zastąpiony kamiennym, który znany jako Stary Most. Po jego obu stronach rozwinęło się miasto, które było tureckim centrum administracyjnym, handlowym i rzemieślniczym w Hercegowinie. W 1875 roku wybuchło tu powstanie antytureckie. Po jego upadku miasto przeszło pod panowanie Austro-Węgier (do 1918 roku). Od marca 1992 Mostar znajdował się w granicach niepodległej Bośni i Hercegowiny. Jednak w maju 1992 rozpętały się bratobójcze walki pomiędzy Bośniakami, Chorwatami i Serbami. Od 1994 roku miasto, pod nadzorem międzynarodowym, pozostaje podzielone na dwie części – bośniacką (muzułmańską) i chorwacką. Od zakończenia wojny w 1995 roku miasto jest odbudowywane, głównie przy pomocy finansowej UNESCO oraz Unii Europejskiej i powoli odzyskuje znaczenie głównego ośrodka politycznego, gospodarczego i kulturowego Hercegowiny.
Houses in the old part of village Podaca (seen from the road), now mostly abandoned :)
Podaca is a coastal village and tourist locality in southern Dalmatia, Croatia. It's divided in three neighborhoods that are seamlessly connected to next willages: Kapeć, Viskovića vala and Ravanje. Old Podaca was founded on the rocky slopes as defensible location, and there are traces of human habitation since Stone Age. During the Roman rule this area was administrated from Narona. After an earthquake in 1962, almost the entire population migrated to the coastal area and the old settlement of Podaca under the Biokovo mountains is almost completely abandoned. Currently, the main source of income for the inhabitants is tourism, but they also engage in fishing, agriculture and cultivation of olive groves.
-------------------------------------------------------------------------------------
Domy w starej części miejscowości Podaca (widziane z drogi), obecnie w większości opuszczone :)
Podaca – wieś w Chorwacji, położona w południowej części Riwiery Makarskiej, u podnóża Biokova. Składa się z trzech części: Kapec, Viskovica Vala i Ravanje. Podaca powstała na skalistych zboczach Biokova, w strategicznym miejscu, gdzie znajdują się ślady osadnictwa pochodzące z epoki kamiennej. Podczas panowania rzymskiego miejscowość była administrowana z Narony. Po trzęsieniu ziemi w 1962 roku, niemal cała ludność przeniosła się do strefy przybrzeżnej, zaś stara osada Podaca pod klifami Biokova jest prawie zupełnie opuszczona. Obecnie głównym źródłewm dochodu mieszkańców jest turystyka, ale zajmują się też rybołówstwem, rolnictwem i uprawianiem gajów oliwnych.
View on the village and the path to Predjama Castle, seen from the castle window :)
Predjama Castle is a Renaissance castle built under a vertical rock over a hundred meters high, within a cave mouth in south-central Slovenia, in the historical region of Inner Carniola. It is located in the village of Predjama and the largest cave castle in the world. The castle was originally built into a large cave in the 12th century, covering its entrance. Its traces are visible deep inside the cave and they are part of the some castle rooms. Later - around 1570 - the castle was expanded to its current form. The parts of the cave used by the castle are connected to an extensive system of cave corridors, most of which are located below the castle. In times of threat from external invasions, the local population took refuge there with their property and livestock. The cave under the castle was created as a result of the waters of the Lokva River flowing towards the Adriatic Sea and it's the home of a colony of bats. Part of the cave is "dead", which means that no further karst phenomena are progressing in it, which is the result of human activity - the use of these parts of the cave for residential and storage purposes, as well as the digging of passages, tunnels, shafts and adits between them. Currently, the castle, together with a several hundred-meter section of the cave, is open to tourists and can be visited with a guide.
----------------------------------------------------------------------------------------
Wieś Predjama oraz droga do zamku Predjamski Grad widziana z zamkowego okna :)
Predjamski Grad – czteropiętrowy zamek we wsi Predjama, w gminie Postojna w Słowenii, wzniesiony pod ponadstumetrową pionową skałą wchodzącą w skład wyżyn słoweńskiego Krasu, uznawany za największy zamek jaskiniowy na świecie. Pierwotnie, w XII wieku, zamek wbudowany był w obszerną jaskinię, zakrywając jej wejście. Jego ślady widoczne są w głębi jaskini i wchodzą w skład niektórych zamkowych pomieszczeń. Później – około roku 1570 – zamek został rozbudowany do obecnego kształtu. Partie jaskini wykorzystywane przez zamek mają połączenie z rozległym systemem korytarzy jaskiniowych, które położone są w większości poniżej zamku. W chwilach zagrożenia zewnętrznymi najazdami chroniła się tam okoliczna ludność wraz ze swoim dobytkiem i inwentarzem. Jaskinia pod zamkiem powstała w wyniku działania wód rzeki Lokva płynących w stronę Adriatyku i jest zamieszkiwana przez kolonie nietoperzy. Część jaskini jest „martwa”, tzn. nie postępują w niej już dalsze zjawiska krasowe, co jest skutkiem m.in. działalności człowieka – wykorzystywania tych partii jaskini do celów mieszkalnych i magazynowych, a także drążenia pomiędzy nimi przejść, tuneli, szybów i sztolni. Obecnie zamek wraz z parusetmetrowym odcinkiem jaskini jest otwarty dla turystów i można go zwiedzać pod opieką przewodnika.
Small church on the lake Bled in Slovenia :)
The traces of history of Bled Island go back to the prehistoric period (from the 11th to the 8th century B.C.) and Slavic settlement (from the 9th to the 10th century). The first brick built church on the island was consecrated in 1142. It was damaged in 1509 by an earthquake; therefore it was thoroughly renovated in early Baroque style. The current shape of the church has been preserved since the 17th century, when it was restored after the second earthquake. The current bell tower is 54 metres high and has three bells made by Samasso and Franchi, bell makers from Ljubljana. To the church leading monumental staircase with 99 steps, have preserved their image since the 17th century. A special feature is the wishing bell in the upper roof above the church nave and any visitor can ring it.
------------------------------------------------------------------------------------------
Kościół na wyspie na jeziorze Bled w Słowenii :)
Ślady wykorzystywania wyspy Bled sięgają okresu prehistorycznego (od XI do VIII wieku p.n.e.) i osadnictwa słowiańskiego (od IX do X wieku). Pierwszy murowany kościół na wyspie został konsekrowany w 1142 roku. W 1509 roku został uszkodzony przez trzęsienie ziemi, dlatego gruntownie odnowiono go w stylu wczesnego baroku. Obecny kształt kościoła pochodzi z XVII wieku, kiedy został odrestaurowany po drugim trzęsieniu ziemi. Obecna dzwonnica ma 54 metry wysokości i są na niej trzy dzwony wykonane przez Samasso i Franchi, ludwisarzy z Lublany. Do kościoła prowadzą monumentalne schody z 99 stopniami, które zachowały pochodzą z XVII wieku. Ciekawostką jest też dzwon życzeń na górnym dachu nad nawą kościoła, w który każdy odwiedzający może uderzyć.
One of rooms in Predjama Castle :)
Predjama Castle is a Renaissance castle built under a vertical rock over a hundred meters high, within a cave mouth in south-central Slovenia, in the historical region of Inner Carniola. It is located in the village of Predjama and the largest cave castle in the world. The castle was originally built into a large cave in the 12th century, covering its entrance. Its traces are visible deep inside the cave and they are part of the some castle rooms. Later - around 1570 - the castle was expanded to its current form. The parts of the cave used by the castle are connected to an extensive system of cave corridors, most of which are located below the castle. In times of threat from external invasions, the local population took refuge there with their property and livestock. The cave under the castle was created as a result of the waters of the Lokva River flowing towards the Adriatic Sea and it's the home of a colony of bats. Part of the cave is "dead", which means that no further karst phenomena are progressing in it, which is the result of human activity - the use of these parts of the cave for residential and storage purposes, as well as the digging of passages, tunnels, shafts and adits between them. Currently, the castle, together with a several hundred-meter section of the cave, is open to tourists and can be visited with a guide.
----------------------------------------------------------------------------------------
Jedna z komnat w zamku Predjamski Grad :)
Predjamski Grad – czteropiętrowy zamek we wsi Predjama, w gminie Postojna w Słowenii, wzniesiony pod ponadstumetrową pionową skałą wchodzącą w skład wyżyn słoweńskiego Krasu, uznawany za największy zamek jaskiniowy na świecie. Pierwotnie, w XII wieku, zamek wbudowany był w obszerną jaskinię, zakrywając jej wejście. Jego ślady widoczne są w głębi jaskini i wchodzą w skład niektórych zamkowych pomieszczeń. Później – około roku 1570 – zamek został rozbudowany do obecnego kształtu. Partie jaskini wykorzystywane przez zamek mają połączenie z rozległym systemem korytarzy jaskiniowych, które położone są w większości poniżej zamku. W chwilach zagrożenia zewnętrznymi najazdami chroniła się tam okoliczna ludność wraz ze swoim dobytkiem i inwentarzem. Jaskinia pod zamkiem powstała w wyniku działania wód rzeki Lokva płynących w stronę Adriatyku i jest zamieszkiwana przez kolonie nietoperzy. Część jaskini jest „martwa”, tzn. nie postępują w niej już dalsze zjawiska krasowe, co jest skutkiem m.in. działalności człowieka – wykorzystywania tych partii jaskini do celów mieszkalnych i magazynowych, a także drążenia pomiędzy nimi przejść, tuneli, szybów i sztolni. Obecnie zamek wraz z parusetmetrowym odcinkiem jaskini jest otwarty dla turystów i można go zwiedzać pod opieką przewodnika.
Another capture of Predjama Castle, this time with all rock above :)
Predjama Castle is a Renaissance castle built under a vertical rock over a hundred meters high, within a cave mouth in south-central Slovenia, in the historical region of Inner Carniola. It is located in the village of Predjama and the largest cave castle in the world. The castle was originally built into a large cave in the 12th century, covering its entrance. Its traces are visible deep inside the cave and they are part of the some castle rooms. Later - around 1570 - the castle was expanded to its current form. The parts of the cave used by the castle are connected to an extensive system of cave corridors, most of which are located below the castle. In times of threat from external invasions, the local population took refuge there with their property and livestock. The cave under the castle was created as a result of the waters of the Lokva River flowing towards the Adriatic Sea and it's the home of a colony of bats. Part of the cave is "dead", which means that no further karst phenomena are progressing in it, which is the result of human activity - the use of these parts of the cave for residential and storage purposes, as well as the digging of passages, tunnels, shafts and adits between them. Currently, the castle, together with a several hundred-meter section of the cave, is open to tourists and can be visited with a guide.
----------------------------------------------------------------------------------------
Jeszcze jedno ujęcie zamku Predjamski Grad, tym razem z całą skałą powyżej :)
Predjamski Grad – czteropiętrowy zamek we wsi Predjama, w gminie Postojna w Słowenii, wzniesiony pod ponadstumetrową pionową skałą wchodzącą w skład wyżyn słoweńskiego Krasu, uznawany za największy zamek jaskiniowy na świecie. Pierwotnie, w XII wieku, zamek wbudowany był w obszerną jaskinię, zakrywając jej wejście. Jego ślady widoczne są w głębi jaskini i wchodzą w skład niektórych zamkowych pomieszczeń. Później – około roku 1570 – zamek został rozbudowany do obecnego kształtu. Partie jaskini wykorzystywane przez zamek mają połączenie z rozległym systemem korytarzy jaskiniowych, które położone są w większości poniżej zamku. W chwilach zagrożenia zewnętrznymi najazdami chroniła się tam okoliczna ludność wraz ze swoim dobytkiem i inwentarzem. Jaskinia pod zamkiem powstała w wyniku działania wód rzeki Lokva płynących w stronę Adriatyku i jest zamieszkiwana przez kolonie nietoperzy. Część jaskini jest „martwa”, tzn. nie postępują w niej już dalsze zjawiska krasowe, co jest skutkiem m.in. działalności człowieka – wykorzystywania tych partii jaskini do celów mieszkalnych i magazynowych, a także drążenia pomiędzy nimi przejść, tuneli, szybów i sztolni. Obecnie zamek wraz z parusetmetrowym odcinkiem jaskini jest otwarty dla turystów i można go zwiedzać pod opieką przewodnika.
[polski opis niżej]
ST44-992 with local freight tran no. TKPS 22481 from Kościerzyna to Gdynia Port passes Babi Dół passenger stop. The structures on the ground clearly indicate it used to be a station here. August 24, 2002.
Photo by Jarek / Chester
ST44-992 z pociągiem zdawczym TKPS 22481 z Kościerzyny do Gdyni Portu, mija Babi Dół - aktualnie przystanek osobowy, ale ślady na gruncie wskazują, że była to kiedyś stacja, lub co najmniej mijanka. 24 sierpnia 2002 roku.
Fot. Jarek / Chester
Och, gdybym mogła być motylkiem,
i z kwiatka na kwiatek żywić się pyłkiem.
Albo skowronka lotem o brzasku
i pić krople rosy w słońca blasku.
Albo sarenką szybką w biegu
i zimą ślady znaczyć na śniegu.
Albo topolą liściem drżącą
i wiatru pieszczotę czuć gorącą.
Albo pagorkiem, wulkanem, strumieniem...
Och, czemuś mnie obarczył człowieka istnieniem?!
2004