Pon color a tu vida (no blanco y negro)
View allAll Photos Tagged Pons,
Ponte Sant'Angelo, originally the Aelian Bridge or Pons Aelius, is a Roman bridge in Rome, Italy, completed in 134 AD by Roman Emperor Hadrian (Publius Aelius Hadrianus), to span the Tiber from the city centre to his newly constructed mausoleum, now the towering Castel Sant'Angelo. The bridge is faced with travertine marble and spans the Tiber with five arches, three of which are Roman; it was approached by means of a ramp from the river. The bridge is now solely pedestrian and provides a scenic view of Castel Sant'Angelo.
In 1535, Pope Clement VII allocated the toll income of the bridge to erecting the statues of the apostles Saint Peter (holding a book, with the pedestal inscription Rione XIV) by Lorenzetto, and Saint Paul (holding a broken sword and a book, with the pedestal inscription Borgo) by Paolo Romano to which subsequently the four evangelists and the patriarchs were added to other statues representing Adam, Noah, Abraham, and Moses. For centuries after the 16th century, the bridge was used to expose the bodies of those executed in the nearby Piazza di Ponte, at the left bridge head. In 1669 Pope Clement IX commissioned replacements for the aging stucco angels by Raffaello da Montelupo, commissioned by Paul III. Bernini's program, one of his last large projects, called for ten angels holding instruments of the Passion: he personally only finished the two originals of the Angel with the Superscription "I.N.R.I." and the Angel with the Crown of Thorns, but these were kept by Clement IX for his own pleasure. They are now in the church of Sant'Andrea delle Fratte, also in Rome.
El puente de Piedra, que cruza el río Adigio (con poco caudal en esta época) es el único puente romano que queda en la ciudad de Verona, aunque en la época romana eran siete los puentes que atravesaban el mencionado río, en varios puntos de la mítica ciudad de Romeo y Julieta. Es el primer puente de piedra construido allí y también la primera gran obra pública de noble estructura. Los materiales utilizados son mármol blanco, por las partes originales, y ladrillos rojos, por las partes reestructuradas…Mide 95 metros de largo y 4 metros de ancho.
Ya veis que tiene cinco arcadas, las dos arcadas de la izquierda son las únicas originales,construidas presumiblemente en la época “preaugustea”, las dos del centro son del el siglo VI, al derecho es en parte de la época scaligera, donde se reconstruyeron agregando torres de defensa, de las que queda solo la de la izquierda.Se encargó de esta reparación en el 1298 la familia Della Scala o Scaligeri, que fue un” linaje” que ejerció la señoría en Verona desde 1260 a 1387. Su escudo es rojo con una escalera e en centro..
El guía de la zona nos detalló que los cuatro arcos de la derecha, fueron destruidos en el 1945 durante la guerra y reconstruidos con las mismas piedras recuperadas en el río, la obra terminó en el 1959 . A la derecha se observa el Castillo de San Pedro que ha quedado para otra visita.
En 1555, Jacques de Pons, seigneur d’Hiers, décide de créer une place de commerce, «Jacopolis», édifiée sur un dépôt de lest des navires. Le flot, en se retirant, laisse dans les creux de l’eau salée que le soleil évapore. Ces salines naturelles, enrichies du travail de l’homme, contribuent à faire la prospérité économique de Brouage devenue un lieu de négoce international.
Embellie par le cardinal de Richelieu «avec plus de façon et de gentillesse qui ne se voit ailleurs», la place forte connaît au XVIIe siècle un essor fabuleux. Mais son apogée marque aussi le début de son déclin. Troublée par les querelles religieuses, rognée par son manteau de vase, délaissée par les jeux du pouvoir, Brouage sera peu à peu abandonnée de tous.
L’investissement des collectivités, la création du Syndicat Mixte pour la Restauration et l’Animation du Site de Brouage en 1989 ont permis la renaissance de cette place forte oubliée, qui nous livre aujourd’hui les histoires d’hommes disparus, témoignages de notre passé.
texture de Lenabem avec mes remerciements : www.flickr.com/photos/lenabem-anna/16045633318/in/photoli...
bon week end à tous :-))
Mứ Ckụp nên Des lên ckor mứ pn tkăm khảo ạz !~
Xem tkỳ nkớ ckor káj Fav* nkaz kák t.y
---------------------------------------------------
Tym e kór a
tkương ng nhìu lặm
EyA ♥
---------------------------------------------------
Al een aantal jaar zijn de Craftertreinen met enige regelmaat op de zondagavonden te zien op het traject tussen Bad Bentheim en Amersfoort Goederen. Waar het in 2022 eventjes HSL was die de treinen voor haar rekening nam op het Nederlandse stuk, is het toch vooral RFO die dominerend is geweest. Echter lijkt het er vooralsnog op dat er nu voor een langere periode een einde is gekomen aan het vervoer van Volkswagen Crafter busjes vanuit de fabriek in Polen naar de autohandelaar PON in Leusden. Na een tijdje stilte meldde DeltaRail zich enkele weken geleden weer met een busjestrein richting Bad Bentheim, maar was de herkomst van de trein anders en ook de belading betroffen geen Crafter busjes. Vanuit Hannover-Hainholz bracht men gloednieuwe Volkswagen ID busjes welke wederom hun bestemming zullen vinden bij PON, en daarbij ook weer begeleid worden door RFO op Nederlandse bodem. Nadat ik de twee eerste ritten aan mij voorbij liet gaan, had ik op de blauwe avond van woensdag 11 juni wel de tijd en dus werd er weer eens vanuit huis vertrokken richting het oosten van het land.
Vanuit Hannover-Hainholz was DeltaRail weer op weg met een verse lading ID busjes, welke voortgetrokken werden door een helaas saaie grijze Traxx. Ik hoefde dus geen moeite te doen om de trein op het Duitse gebied op te wachten, maar voor het Nederlandse stuk stond in Bad Bentheim de nog altijd in ex-Locon kleuren rijdende RFO 1837 paraat. Voordat het allemaal zo ver was werd er bij Tiemen thuis een hapje meegegeten, alwaar ons eerst nog een melding opviel van een ČD Cargo 383 die met een sleep schuifwandwagens onderweg was vanuit Bad Bentheim richting Deventer Goederen om na kopmaken haar reis te vervolgen richting de Zeeuwse Sloehaven. De zon was bij Zutphen inmiddels voldoende gedraaid en zodoende wist ik mijn eerste plaatje bij de spoorbrug over de IJssel te bewerkstelligen. Deze foto volgt dan later nog eens.
Vanuit Zutphen was het eigenlijk de bedoeling om terug te rijden richting Teuge, maar om onbekende redenen zou RFO met een uur vertraging op het originele pad vertrekken, waardoor dat met de laagstaande zon nogal krap zou worden. We besloten het wat oostelijker op te zoeken en streken neer net ten westen van Holten waar we een voor ons nieuwe stek bezochten. Nadat het plekje goedgekeurd was werd positie ingenomen en kon het wachten beginnen. Niet veel later vertrok RFO dan eindelijk met 55 minuten vertraging vanuit het grensstation, alwaar de Intercity uit Berlijn nog op haar hielen zat. Dat resulteerde al snel in het feit dat RFO aan de kant werd genomen om de internationale reizigerstrein vrij baan te geven. Ook de Intercity afkomstig uit Enschede kreeg nog voorrang, wat ervoor zorgde dat RFO alweer meer minuten vertraging had opgelopen. Een hardnekkige overwegstoring bij Borne die ook al enkele uren bezig was gooide nog eens wat vertraging erop, en opeens zou het allemaal toch wel erg kielekiele worden met de lage zon, zelfs hier in Holten. De heiige horizon hielp ook al niet mee en dus zagen we het licht zwakker en zwakker worden.
Na verloop van tijd rolden dan eindelijk de beide Intercitytreinen vlak achter elkaar voorbij, waarna het tegensein nog zelfs even op groen sprong. Dat betekende dat het nog wel wat zou duren vooraleer RFO bij ons zou passeren, maar heel groot was het gat ook weer niet want binnen een minuut viel het sein weer terug op rood wat inhield dat RFO een rijweg vanaf Rijssen had gekregen. Terwijl de zon met veel moeite de laatste zonnestralen eruit perste, verschenen dan drie warmgele frontseinen in de verte. De ISO instelling werd nog maar eens omhoog gekrikt, en in het allerlaatste licht van de dag kon dan de verwachtte busjestrein op de SD-kaart gegooid worden!
Het is 21:11 als de RFO 1837 net buiten Holten aan de twee fotografen passeert, terwijl ze vanuit Bad Bentheim naar Amersfoort Goederen onderweg is met busjestrein 47338. Nadat de langverwachte foto dan eindelijk binnen was, werd er snel huiswaarts vertrokken en onder de wol gekropen. De volgende ochtend klingelde de wekker alweer vroeg voor de volgende interessante treinen rond de regio Apeldoorn!
N.B. Een elektriciteitskastje rechts in beeld werd even weggeschrobt...
những kỉ niệm xưa sẽ k phai những lời iu đó sẽ mãi k nhòa...chỉ có e sẽ mãi đi k về :)
=========================
p/s: Baby you so cool :*
đến quá nhanh - đi cũng vội.
Tình với a là gì – bao nhiêu là đủ cho a?
Madoo da geotjimaleeya [Tất cả chỉ là dối]
LEGAL DISCLAIMER: I Do Not Condone Any Acts Of Vandalism Nor Do I Participate In Such Criminal Activity. I Am Simply An Observant and Take Photos Of This Graffiti You Have Come Across. ALSO I Will Not Condone Any Usage Of My Photos To Support Any Legal Matter Involving These Acts Of Vandalism Therefore YOU ARE NOT WELCOME TO VIEW OR TAKE THIS MATERIAL For ANY Purpose...
El maestro cantero bearnés Ramón de Argelas reconstruyó en 1599 el antiguo puente de Canfranc que había sido destruido por una avenida del río Aragón. Lo dejó escrito para la posteridad en una lápida instalada en el muro norte del puente: Ramón me fecic” (Ramón me hizo).
Entonces se conocía en la localidad como “Pon Nou“(Puente nuevo), según el particular dialéctico canfranqués de origen occitano que se habló en la zona hasta principios del siglo XIX. Se trata de un puente de 35 metros de largo de los cuales 15 corresponden al único arco que supera el río Aragón. En la obra del cantero Ramón de Argelas se utilizaron piedras de diversas calidades, labradas en sillares en su zona inferior y en rosca de arco y mampostería en los muros.
La fecha de su reconstrucción descarta directamente su pertenencia al estilo románico, como se ha venido difundiendo generalmente en los últimos tiempos. Sólo unos restos de su base medieval son apreciables actualmente, el resto de la construcción se levantó, como está constatado, a finales del siglo XVI.
Hola a todos!
Hoy os presento a mi último custom,Candy Pon Pon! Una nena kawaii inspirada en Kyary Pamyu Pamyu.La muñeca base es una Simply Lilac.He disfrutado mucho haciendo a esta peque tan colorida y divertida.
Muchas gracias por mirar!!
- sao anh phải chọn một người con gái như em?
- Anh sẽ chọn em, luôn là em, không phải một ai khác, kể cả là “như em”!
k rep được. Pon cám ơn mấy bạn đã ghé Flickr nhé - sẽ cm lại cho mấy bạn sau :* yêu lắm :-x
Ôm thật chặt người e yêu ♥
"Go down and a wine and a bubble and
Batty jaw just a jump, this a trouble and
Mi and a man just a couple and a cuddle
Bum pon the buddy head and mi wi buss it like a bubble
And skin out mi pum pum
Pon the buddy mi a wine and a bum bum
Bum, bum, bum, bum, paco bum, bum
Have mi batty just a jump and a bum bu, bum bu, bum
Wine pon the body and a sit down pon the beat
Pum pum so tight so mi man no haffi cheat
Phone tek a picture yeh a that you fi tweet
Tell them gyal them wine yah cyaa even complete
Mi a bum it, and a kotch it, pon the beat mi just a drop it
How mi twerk it and a slop it pon the ground like mi a map it
How mi stuck it, and a pop it, and a wine it, and a lop it
Take a picture you fi snap it facebook it but crap it
Yes a so mi like it
Bring yo body come yah meck mi ride it
Ride it like a bike it
Cock up and a sitdown and a wine it." -Spice ♫
Gi's wearing Fiorella lingerie in Black ❤️
Chats de l'Hérault, des hauts cantons.
Saint-Pons de Thomières, un patelin dont le caractère physique tient plus d'un petite cité du sud du Massif Central, que d'une commune méditerranéenne. Eh oui, Saint Pons est déjà perchée sur les premiers reliefs de la Montagne Noire. Il y faisait encore presque frais, en cette fin de printemps.
Visite à effectuer auprès de la présidente d'une association de protection féline. 5 chats partagent leur existence avec cette personne, qui en propose deux à l'adoption.
Ce petit "domino", née à Lodève, s'était fait gravement blesser dans ses premières semaines de vie. Sauvé par un vétérinaire compétent et aimant, ce petit chat ne manque pas d'exprimer sa reconnaissance et ses besoins de contacts avec les humains en qui il voue une totale confiance.