Janus View XII

Het tuinfeest

 

 

De Juni-avond opent een hoog licht

Boven de vijver, maar rond om de helle

Lamp-lichte tafel in het grasveld zwellen

De boomen langzaam hun groen donker dicht.

 

Wij, aan 't dessert, eenzelvige rebellen,

Ontveinzen 't in ons mijmerend gedicht,

Om niet, nu 't uur eind'lijk naar weemoed zwicht,

Elkanders kort geluk teleur te stellen.

 

Ginds, aan de overkant, gaan reeds gitaren,

En lampions, en zacht-plassende riemen,

Langzaam over verdronken sterren varen -

 

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen,

Geenszins om liefde, maar om de sublieme

Momenten en het sentiment daartusschen.

 

 

Martinus Nijhoff

 

(In: Verzamelde gedichten, p.148

Oorspronkelijk in: Vormen, 1924)

 

 

----

[another poor translation by me]

 

M. Nijhoff, The Garden Party

 

The June evening opens a high light

over the pond, but around the bright

illuminated table on the lawn, the trees

slowly grow a wall of darkening green.

 

While having dessert, we, like solitary rebels,

evade the poem that is lingering within us,

trying not to break each other's short-lived happiness

now that the hour is finally turning to nostalgia.

 

Already, on the other side, guitars

and lampions, and softly splashing oars

start sailing gently over drowned stars.

 

They sing, bend over to each other and kiss,

not for love , but for the sublime

moments and the sentiments in between.

 

 

Done