Enkhuizen

De Rit met de Muizeneus is gecombineerd met een stadswandeling in Enkhuizen. Ik voelde mij meteen thuis. We begonnen op een hofje. Gras, struiken hortensia, bankjes , zonnewijzer en een sereniteit. Thuis dus;) Wonen op een hofje went snel. We keken naar een woning. Leuk met planten en klompen in de tuin. Een mevrouw zwaaide wat. Patrick moest even schakelen. Logisch tot en met. Dat voelt eigenlijk als betrapt. Dat herken ik goed. Al geld dat voor mij niet. Ik ben het gewoon geworden. Ook bij mij kijken regelmatig mensen naar binnen. Het went snel.

 

De binnenstad van Enkhuizen was naar ons hart. niet onbekend al kenden we ook niet alles. Heerlijk lopen, kijken, babbelen, fotootje maken. Om bij het Wapen van Urk "retour" station aan te vangen. Van de verlopen nichtenkit Bacchus tot het schitterende Weeshuis met haar serene moestuin; fotogeniek is de stad. De verleiding om meteen veel foto te maken is groot. Ouderwets rond kijken, rond neuzen en genieten is de basis. De foto's komen wel. Gelukkig weinig toeristen die alleen maar klikken. Veel bewoners die uit de kerk kwamen of even lekker aan de wandel waren.... Wij deden mee

 

Hier een foto van een hofje. Het hof is niet voor arbeiders Een informatiebord suggereert dat wel; wij vermoedden de middenklasse.. Met de foto wilde ik vooral de sfeer van de struiken, voorop zetten. Dat het echt levend wonen is tussen het groen. Dat het huis "kleiner" is dan het geheel. Dat is lastig want hier stonden prachtige huizen van statuur .

Done