Dave de Haan
krediet crisis 02
Zullen we een kopje koffie nemen?’ De zon schijnt op het terras van ‘t Hof van Twello en op de achtergrond hoor je vogels en natuur. ‘Kijk, een roodborstje.’ Estella wijst voor ons. Haar passie en liefde voor de natuur is wonderbaarlijk. Dat mag ook wel. Ze is namelijk projectmanager bij de stichting Ulebelt. De Ulebelt is het natuur- en milieu educatiecentrum van Deventer waar ze allerlei projecten rondom het milieu bewuster leven organiseert.
monetaire circuit om. Maar het probleem is dan dat de mensen dat weer moeten leren.’
Wat bedoel je precies met “dat”? ‘Nou, dat ze zelfvoorzienend moeten gaan leven en meer met elkaar. Met zelfvoorzienend bedoel ik dat we zo min mogelijk afhankelijk zijn van bijvoorbeeld een supermarkt. ‘t Hof van Twello is hier een mooi voorbeeld van. Hier kunnen mensen grond huren voor hun eigen moestuin. Zo kunnen ze hun eigen groente en fruit kweken. Wat je ook kan doen is je overtollige oogst ruilen met elkaar en anders kan je zelfs je groente en fruit verkopen bij de winkel van ‘t Hof van Twello zodat anderen hiervan kunnen profiteren. Zo helpen wij elkaar.’
En als we nou kijken naar studenten? ‘Ik denk dat je je eerst moet gaan afvragen: in hoeverre hebben studenten last van de krediet crisis? Ik kan me voorstellen dat er erg veel achteruitgang is in werk. Bijvoorbeeld de horeca. De horeca is een werkgever voor jongeren en het zal steeds lastiger zijn om werk te vinden. Je hebt als student naast je studiefinanciering vaak wel werk nodig om je inkomsten te verwerven.’ Estella staat op en stelt voor om een stukje rond te lopen. >
'We kunnen niets meer zelf'
‘We kunnen niets meer zelf. We zijn er aan gewend om alle diensten en producten die we hebben in te kopen. Je kleding, je voeding, je meubels, je huis. Noem maar op. Om dat te kunnen financieren moet je een baan hebben. Maar zodra je baan wegvalt of een deel van je inkomen, merk je dat je wel heel afhankelijk bent van al die producenten en professionals, je kan bijna niets meer zelf. Hoe wil je dan rondkomen? Het is nog maar een paar generaties geleden dat mensen zelf voedsel konden verbouwen, hun eigen meubels in elkaar knutselden en alles konden repareren. Mensen beginnen er nu noodgedwongen achter te komen dat ze zelf toch heel veel voor elkaar kunnen krijgen buiten het monetaire circuit om. Maar het probleem is dan dat de mensen dat weer moeten leren.’
krediet crisis 02
Zullen we een kopje koffie nemen?’ De zon schijnt op het terras van ‘t Hof van Twello en op de achtergrond hoor je vogels en natuur. ‘Kijk, een roodborstje.’ Estella wijst voor ons. Haar passie en liefde voor de natuur is wonderbaarlijk. Dat mag ook wel. Ze is namelijk projectmanager bij de stichting Ulebelt. De Ulebelt is het natuur- en milieu educatiecentrum van Deventer waar ze allerlei projecten rondom het milieu bewuster leven organiseert.
monetaire circuit om. Maar het probleem is dan dat de mensen dat weer moeten leren.’
Wat bedoel je precies met “dat”? ‘Nou, dat ze zelfvoorzienend moeten gaan leven en meer met elkaar. Met zelfvoorzienend bedoel ik dat we zo min mogelijk afhankelijk zijn van bijvoorbeeld een supermarkt. ‘t Hof van Twello is hier een mooi voorbeeld van. Hier kunnen mensen grond huren voor hun eigen moestuin. Zo kunnen ze hun eigen groente en fruit kweken. Wat je ook kan doen is je overtollige oogst ruilen met elkaar en anders kan je zelfs je groente en fruit verkopen bij de winkel van ‘t Hof van Twello zodat anderen hiervan kunnen profiteren. Zo helpen wij elkaar.’
En als we nou kijken naar studenten? ‘Ik denk dat je je eerst moet gaan afvragen: in hoeverre hebben studenten last van de krediet crisis? Ik kan me voorstellen dat er erg veel achteruitgang is in werk. Bijvoorbeeld de horeca. De horeca is een werkgever voor jongeren en het zal steeds lastiger zijn om werk te vinden. Je hebt als student naast je studiefinanciering vaak wel werk nodig om je inkomsten te verwerven.’ Estella staat op en stelt voor om een stukje rond te lopen. >
'We kunnen niets meer zelf'
‘We kunnen niets meer zelf. We zijn er aan gewend om alle diensten en producten die we hebben in te kopen. Je kleding, je voeding, je meubels, je huis. Noem maar op. Om dat te kunnen financieren moet je een baan hebben. Maar zodra je baan wegvalt of een deel van je inkomen, merk je dat je wel heel afhankelijk bent van al die producenten en professionals, je kan bijna niets meer zelf. Hoe wil je dan rondkomen? Het is nog maar een paar generaties geleden dat mensen zelf voedsel konden verbouwen, hun eigen meubels in elkaar knutselden en alles konden repareren. Mensen beginnen er nu noodgedwongen achter te komen dat ze zelf toch heel veel voor elkaar kunnen krijgen buiten het monetaire circuit om. Maar het probleem is dan dat de mensen dat weer moeten leren.’