kır çiçeğim - hisarbey/sarıkaya/yozgat

kır çiçeğim

 

Zincirlenmiş kökleri

Kıraç aç anaç toprağına

Sonsuzluğunda bir başına

Bakımsız susuz

Gül gibi filizlenen kır çiçeği

Kır çiçeğim

 

Susuz yaz

Kendisiyle kendinde

Ateşler içinde bulmuş

Umut ve tevekküle

Tutunmuş kır çiçeğini

 

Kurumuş

Kırılgan gül bedeni

 

Dökülmüş yaprakları

Boynu bükük

 

Kuru bir dalın

nefesine bile hasret

Yalnızlığıyla yalızlıklarda

 

Yaz biter

Ölür

Susuz esintisiz çaresiz

Çiçekleri düşer

Kendi duvaksız boşluğuna

İter tohumları an be an onu ölüme

Kendini yaşama

 

İlk yağmurla çatlar

Tohumlar yağmura vurgun

Yağmur toprağa

Börtü böcek

Ve zamansız zaman

Büyütür gücünce

Gücünün yettiğince

 

Kalan son bir nefes

Kalan son umut

Kalan son yaşam kır çiçeğinden

 

Ansızın vurulur

-Vurulmuştu- boyunsuz boynu

Yüreksiz

Elleri kirli

İri celladın elleriyle

 

Abdulrızak Kılıç

 

 

Done