akşamın yansıları

Toplarız yansılarımızı sulardan

Akşamlar kilitlerken suları karanlığa

 

Akşamlar karanlığa kilitleyince suları

Susup kaldıysak bile inanmadık yalnızlığa

 

Umutsuzluk bile iyidir

Ardından sen gelirsin, umut gelir

 

Ellerin sessizce uzanır bana

Ovada tomurcuklar patlarken birer birer

 

Her dokunuşun beni değiştirir

Akşam pembeliğini yayar sulara

 

Ben seni hep umuda benzetirim

Ben seni benzetemem yalnızlığa...

 

 

Afşar Timuçin

Done