Fairy Girl
Γκρίζα μαυρίσαν σύννεφα του θόλου τα θεμέλια
και δεν μ’ αφήνουν πίσω τους να δω τι πορφυρίζει
να δω τον ήλιο δεν μπορώ σαν μου γελά σιμά μου
που’ γινε η θλίψη ήλιος μου και χιόνι η χαρά μου
Κάτι που μόνο η μουσική μπορεί να μου το κλέψει
Κάτι που γίνεται ορατό μόνο με μια μου σκέψη
Κάτι που κρύβω σθεναρά σε μυστική κρυψώνα
Εχάθη του ονείρου μου το χρώμα…
Μυρτώ Θεοδώρου Λάσκαρη
σωτ. έτος 1210, 11 Απριλίου
Fairy Girl
Γκρίζα μαυρίσαν σύννεφα του θόλου τα θεμέλια
και δεν μ’ αφήνουν πίσω τους να δω τι πορφυρίζει
να δω τον ήλιο δεν μπορώ σαν μου γελά σιμά μου
που’ γινε η θλίψη ήλιος μου και χιόνι η χαρά μου
Κάτι που μόνο η μουσική μπορεί να μου το κλέψει
Κάτι που γίνεται ορατό μόνο με μια μου σκέψη
Κάτι που κρύβω σθεναρά σε μυστική κρυψώνα
Εχάθη του ονείρου μου το χρώμα…
Μυρτώ Θεοδώρου Λάσκαρη
σωτ. έτος 1210, 11 Απριλίου