HansHolt
spring is here !
Canon EOS 300D - f/6.3 - 1/500sec - 100mm - ISO 200
Caltha palustris (kingcup, marsh marigold) is a perennial herbaceous plant of the family Ranunculaceae, native to marshes, fens, ditches and wet woodland in temperate regions of the Northern Hemisphere.
The common name of marigold refers to its use in medieval churches at Easter as a tribute to the Virgin Mary, as in Mary gold. The specific name palustris, Latin for "of the marsh", indicates its common habitat.
It becomes most luxuriant in partial shade, but is rare on peat. In the United Kingdom, it is probably one of the most ancient native plants, surviving the glaciations and flourishing after the last retreat of the ice, in a landscape inundated with glacial meltwaters.
Height is up to 80 centimetres (31 in) tall. The leaves are rounded to kidney-shaped, 3–20 centimetres (1.2–7.9 in) across, with a bluntly serrated margin and a thick, waxy texture. Stems are hollow.
The flowers are yellow, 2–5 cm (1–2 in) diameter, with 4-9 (mostly 5) petal-like sepals and many yellow stamens; they appear in early spring to late summer. The flowers are visited by a great variety of insects for pollen and for the nectar secreted from small depressions, one on each side of each carpel.
It is sometimes considered a weed in clay-like garden soils, where every piece of its root will survive and spread. In warm free-draining soils, it simply dies away.
As is the case with many members of the family Ranunculaceae, all parts of the plant are poisonous and can be irritant. Skin rashes and dermatitis have been reported from excessive handling of the plant.
-----------------------------------------------------------------------------
De gewone dotterbloem (Caltha palustris subsp. palustris) is een vaste plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). De soort is in Nederland wettelijk beschermd.
De plant behoudt zijn bladeren. De bladeren zijn rond tot bijna niervormig. De plant wordt 45-60 cm hoog.
De favoriete standplaats is langs randen van sloten, beken, in vochtige weilanden, brongebieden en andere zompige plaatsen. Op deze plaatsen komt de plant zowel in de volle zon als in de halfschaduw voor.
De bloeiperiode loopt van maart tot april en soms nog van augustus tot september. De ongeveer 4 cm grote bloemen tellen vijf tot acht gele kelkbladen, geen kroonbladen en talloze meeldraden.Licht glanzende bladen. De onderste bladeren zijn lang gesteeld. De bloemstengels zijn hol en glad.
De plant heeft een voortdurend vochtige bodem nodig voor de ontwikkeling van de knollen. Varieert de vochtigheidsgraad, dan blijven de knollen klein.
Vee vermijdt de licht giftige plant. Hooi met een geringe hoeveelheid dotterbloemen kan voor vee geen kwaad, maar grote hoeveelheden leiden tot spijsverteringsstoringen.
De bloemen worden bezocht door zowel vliegen, kevers als bijen. Wanneer de insecten over de meeldraden kruipen, overdekt het stuifmeel hen, waarna zij weer bloemen kunnen bevruchten. De plant komt niet voor in brakwater.
Rijpe zaden blijven drijven, waardoor de plant zich gemakkelijk langs de oevers van beken en sloten verspreidt.
Het verspreidingsgebied beslaat grote delen van Europa, de gematigde delen van Azië en Noord-Amerika.
spring is here !
Canon EOS 300D - f/6.3 - 1/500sec - 100mm - ISO 200
Caltha palustris (kingcup, marsh marigold) is a perennial herbaceous plant of the family Ranunculaceae, native to marshes, fens, ditches and wet woodland in temperate regions of the Northern Hemisphere.
The common name of marigold refers to its use in medieval churches at Easter as a tribute to the Virgin Mary, as in Mary gold. The specific name palustris, Latin for "of the marsh", indicates its common habitat.
It becomes most luxuriant in partial shade, but is rare on peat. In the United Kingdom, it is probably one of the most ancient native plants, surviving the glaciations and flourishing after the last retreat of the ice, in a landscape inundated with glacial meltwaters.
Height is up to 80 centimetres (31 in) tall. The leaves are rounded to kidney-shaped, 3–20 centimetres (1.2–7.9 in) across, with a bluntly serrated margin and a thick, waxy texture. Stems are hollow.
The flowers are yellow, 2–5 cm (1–2 in) diameter, with 4-9 (mostly 5) petal-like sepals and many yellow stamens; they appear in early spring to late summer. The flowers are visited by a great variety of insects for pollen and for the nectar secreted from small depressions, one on each side of each carpel.
It is sometimes considered a weed in clay-like garden soils, where every piece of its root will survive and spread. In warm free-draining soils, it simply dies away.
As is the case with many members of the family Ranunculaceae, all parts of the plant are poisonous and can be irritant. Skin rashes and dermatitis have been reported from excessive handling of the plant.
-----------------------------------------------------------------------------
De gewone dotterbloem (Caltha palustris subsp. palustris) is een vaste plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). De soort is in Nederland wettelijk beschermd.
De plant behoudt zijn bladeren. De bladeren zijn rond tot bijna niervormig. De plant wordt 45-60 cm hoog.
De favoriete standplaats is langs randen van sloten, beken, in vochtige weilanden, brongebieden en andere zompige plaatsen. Op deze plaatsen komt de plant zowel in de volle zon als in de halfschaduw voor.
De bloeiperiode loopt van maart tot april en soms nog van augustus tot september. De ongeveer 4 cm grote bloemen tellen vijf tot acht gele kelkbladen, geen kroonbladen en talloze meeldraden.Licht glanzende bladen. De onderste bladeren zijn lang gesteeld. De bloemstengels zijn hol en glad.
De plant heeft een voortdurend vochtige bodem nodig voor de ontwikkeling van de knollen. Varieert de vochtigheidsgraad, dan blijven de knollen klein.
Vee vermijdt de licht giftige plant. Hooi met een geringe hoeveelheid dotterbloemen kan voor vee geen kwaad, maar grote hoeveelheden leiden tot spijsverteringsstoringen.
De bloemen worden bezocht door zowel vliegen, kevers als bijen. Wanneer de insecten over de meeldraden kruipen, overdekt het stuifmeel hen, waarna zij weer bloemen kunnen bevruchten. De plant komt niet voor in brakwater.
Rijpe zaden blijven drijven, waardoor de plant zich gemakkelijk langs de oevers van beken en sloten verspreidt.
Het verspreidingsgebied beslaat grote delen van Europa, de gematigde delen van Azië en Noord-Amerika.