HansHolt
a small step for a man, one giant leap for a bug
Canon EOS 6D - f/2.8 - 1/80sec - 100mm - ISO 4000
loosely quoted after Neil Armstrong (the first man on the moon):
"That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind.
>>> see more interesting photo's from me here:
flickeflu.com/photos/77411963@N07/interesting
- Two hours after walking my dog I discovered this little green fellow on my shoulder. I placed it on a ruler and on a Hydrangea I had on the table (bad light conditions, hence the high ISO), and next released it in the garden.
The size of this bug is 12 mm.
- The green shield bug (Palomena prasina) is a shield bug, it may also be referred to as a green stink bug.
Green shield bugs are a very common shield bug throughout Europe and are found in a large variety of habitats, including gardens.
In Europe, the bright green shield bugs appear in May, having hibernated as imagos during the winter. They fatten for a month and then mate in June. Copulation is back-to-back, as they are not flexible enough for both to face forward. The female lays her eggs in hexagonal batches of 25 to 30, and a single female will lay three to four batches.
The imago's colouration changes over the summer from green to a greenish brown almost a bronze, before death. After the eggs hatch, the green shield bug enter their larval stage (which is really their first nymphal stage) where, in general, they remain together in sibling communities. The larval stage is followed by four more nymphal stages with a moult between each one. The green shield bug displays different colouration during each nymphal stage, light brown, black or green-black, and in the final stage, the imago, is bright green with short wings. Usually the imago stage is reached in September, with hibernation occurring in November.
--------------------------------------------------------------------------------------------
- De groene stinkwants (Palomena prasina), ook wel groene schildwants of groene wants, is een insect uit de onderorde wantsen en de familie schildwantsen (Pentatomidae).
De wants dankt het eerste deel van zijn naam aan de groene kleur, alleen de punten van de vleugels aan de achterzijde van het lichaam zijn bruin. Vlak voor de winterslaap kleurt de wants echter geheel bruin om in de lente weer groen te worden. Het tweede deel van de naam, stinkwants, slaat op de smerig ruikende substantie die uit klieren aan de zijkant van het borststuk worden afgescheiden ter verdediging. De wants is algemeen in grote delen van Europa en kan plaatselijk erg talrijk zijn.
De wants leeft overal waar voedselplanten groeien en kan gevonden worden in plantages, bossen, graslanden met geschikte struiken en moerassen. Vanwege de gevarieerde begroeiing van tuinen en parken is de groene stinkwants ook hier niet zeldzaam.
De groene stinkwants produceert tot ongeveer 100 eitjes in totaal die in meerdere regelmatige clusters van enkele tientallen eitjes worden afgezet.
Deze wants heeft als het ei wordt verlaten al direct twee antennes en zes pootjes, al is de lichaamsvorm veel boller, maar ze vervellen al snel waarna ze deels groen worden en al iets op de volwassen dieren lijken.
De nimf van de groene stinkwants doorloopt vijf stadia, die de instar worden genoemd en de overgang tussen de verschillende instar wordt steeds begrensd door een vervelling. Opmerkelijk is hierbij dat ieder nimfstadium een eigen bouw maar ook kleurpatroon kent.
De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes.
De groene stinkwants is een planteneter die zijn steeksnuit of rostrum in de groene delen van planten prikt en de sappen opzuigt. De wants is polyfaag, wat betekent dat niet op één plant wordt gezogen maar verschillende planten als voedsel worden gebruikt. De waardplant kan sterk verschillen, zowel de sappen van kruidachtige planten als brandnetel (Urtica) en vederdistel (Cirsium) als struiken uit de rozenfamilie (Rosaceae) worden gezogen en zelfs bomen zijn geschikt, zoals de hazelaar (Corylus avellana) en de zwarte els (Alnus glutinosa). Van al deze soorten is de hazelaar favoriet, de wants kan er massaal voorkomen.
a small step for a man, one giant leap for a bug
Canon EOS 6D - f/2.8 - 1/80sec - 100mm - ISO 4000
loosely quoted after Neil Armstrong (the first man on the moon):
"That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind.
>>> see more interesting photo's from me here:
flickeflu.com/photos/77411963@N07/interesting
- Two hours after walking my dog I discovered this little green fellow on my shoulder. I placed it on a ruler and on a Hydrangea I had on the table (bad light conditions, hence the high ISO), and next released it in the garden.
The size of this bug is 12 mm.
- The green shield bug (Palomena prasina) is a shield bug, it may also be referred to as a green stink bug.
Green shield bugs are a very common shield bug throughout Europe and are found in a large variety of habitats, including gardens.
In Europe, the bright green shield bugs appear in May, having hibernated as imagos during the winter. They fatten for a month and then mate in June. Copulation is back-to-back, as they are not flexible enough for both to face forward. The female lays her eggs in hexagonal batches of 25 to 30, and a single female will lay three to four batches.
The imago's colouration changes over the summer from green to a greenish brown almost a bronze, before death. After the eggs hatch, the green shield bug enter their larval stage (which is really their first nymphal stage) where, in general, they remain together in sibling communities. The larval stage is followed by four more nymphal stages with a moult between each one. The green shield bug displays different colouration during each nymphal stage, light brown, black or green-black, and in the final stage, the imago, is bright green with short wings. Usually the imago stage is reached in September, with hibernation occurring in November.
--------------------------------------------------------------------------------------------
- De groene stinkwants (Palomena prasina), ook wel groene schildwants of groene wants, is een insect uit de onderorde wantsen en de familie schildwantsen (Pentatomidae).
De wants dankt het eerste deel van zijn naam aan de groene kleur, alleen de punten van de vleugels aan de achterzijde van het lichaam zijn bruin. Vlak voor de winterslaap kleurt de wants echter geheel bruin om in de lente weer groen te worden. Het tweede deel van de naam, stinkwants, slaat op de smerig ruikende substantie die uit klieren aan de zijkant van het borststuk worden afgescheiden ter verdediging. De wants is algemeen in grote delen van Europa en kan plaatselijk erg talrijk zijn.
De wants leeft overal waar voedselplanten groeien en kan gevonden worden in plantages, bossen, graslanden met geschikte struiken en moerassen. Vanwege de gevarieerde begroeiing van tuinen en parken is de groene stinkwants ook hier niet zeldzaam.
De groene stinkwants produceert tot ongeveer 100 eitjes in totaal die in meerdere regelmatige clusters van enkele tientallen eitjes worden afgezet.
Deze wants heeft als het ei wordt verlaten al direct twee antennes en zes pootjes, al is de lichaamsvorm veel boller, maar ze vervellen al snel waarna ze deels groen worden en al iets op de volwassen dieren lijken.
De nimf van de groene stinkwants doorloopt vijf stadia, die de instar worden genoemd en de overgang tussen de verschillende instar wordt steeds begrensd door een vervelling. Opmerkelijk is hierbij dat ieder nimfstadium een eigen bouw maar ook kleurpatroon kent.
De wants bereikt een totale lichaamslengte van 12 tot 14 millimeter waarbij de vrouwtjes iets groter worden dan de mannetjes.
De groene stinkwants is een planteneter die zijn steeksnuit of rostrum in de groene delen van planten prikt en de sappen opzuigt. De wants is polyfaag, wat betekent dat niet op één plant wordt gezogen maar verschillende planten als voedsel worden gebruikt. De waardplant kan sterk verschillen, zowel de sappen van kruidachtige planten als brandnetel (Urtica) en vederdistel (Cirsium) als struiken uit de rozenfamilie (Rosaceae) worden gezogen en zelfs bomen zijn geschikt, zoals de hazelaar (Corylus avellana) en de zwarte els (Alnus glutinosa). Van al deze soorten is de hazelaar favoriet, de wants kan er massaal voorkomen.