Ansichtkaart - Kalkhaven, - Gorinchem (Uitg. Nauta Velsen 1567)
De (West) Kalkhaven. We kijken in noordelijke richting. Links naast het Bakkerstraatje is de fotografiezaak van S.W. Eskes te zien.
Eskes was mijn betovergrootvader. Dit is één van de weinige bekende afbeeldingen waar zijn zaak op te zien is. De ansichtkaart is gelopen en heeft een poststempel 23-06-1908.
Waarom staan al die kinderen daar opgesteld? Zijn het alle kinderen van de OLS1 school (achter de fotograaf)? Heeft Eskes deze foto misschien gemaakt?
Aanvullend een leuk stukje van Anneke Bode over de Kalkhaven, hoe het Bakkerstraatje aan zijn naam kwam en de leefomstandigheden rondom de periode van de demping van de Kalkhaven: geschiedenisalblasserwaard.wordpress.com/2023/07/26/hygie...
"Al 30 jaren delen ze een secreet
De maatregel in 1871 dat alle huizen een secreet moeten krijgen, maakt nogal wat los. G. van Herwaarden Dzn schrijft een brief aan burgemeester en wethouders. Hij vertelt dat hij de aanzegging gekregen heeft om in een van zijn huisjes in de Tonmolensteeg een privaat te maken. Echter hij is het er helemaal niet mee eens. Dat huisje wordt immers al 30 jaar zonder privaat bewoond. De bewoners maken gebruik van een privaat in een huisje dat er naast staat. Hij vraagt het college dan ook om hem vrij te stellen van het maken van een privaat, want dat brengt maar kosten met zich mee.
Op 5 oktober schrijft Van Herwaarden opnieuw naar het college. Hij deelt mee dat hij een secreet gaat maken in een huisje, staande in het Hellegat, wijk B nummer 388. Dit kan worden aangesloten op het bestaande riool. [3]
Twee huisjes, één secreet
Enkele weken later komt er weer een brief van Van Herwaarden.[4] Dit keer laat hij weten dat hij al met de fabriek van de gemeente gesproken heeft over een huisje dat gemetseld is in zijn stal in het Hellegat. Dat huisje is te klein om er een secreet in te maken want het is maar 7 tot 8 voet (plm 2,4 meter) in het vierkant. De buren vinden het goed dat er een deur in de stal gemaakt wordt om zo een secreet te delen.
Op de achterzijde van de brief heeft iemand genoteerd: 1 secreet voor 2 woningen. Is toegestaan eene deur te maken ten einde het secreet zich bevindende in wijk B no 389 ook voor B nr 390 te doen dienen.
Hellegat of Tonmolensteeg
In bovenstaande brieven spreekt Van Herwaarden over zowel Tonmolensteeg als het Hellegat. Tegenwoordig heet dat straatje het Bakkerstraatje. Het is het eerste zijstraatje op de Kalkhaven vanaf de Robberstraat.
Het werd in 1699 het donkere Hellegat genoemd.[5] Een naam die voor zichzelf spreekt.
Bij hoog water, zoals in 1740, werd in het Hellegat een tonmolen geplaatst, die het stadsgedeelte tussen Appeldijk, Robberstraat, Kalkhaven en Burgstraat moest drooghouden. Een tonmolen is een open vijzelgemaal, een houten ton met scheppen. Deze tonmolen bestond in 1786 nog en is waarschijnlijk nog wel langer in gebruik geweest. Het is dus niet verwonderlijk dat in plaats van de naam het Hellegat ook wel gebruik gemaakt wordt van de benaming Tonmolensteeg. [6]
In 1874 vraagt W. Bakker aan het gemeentebestuur uitbreiding van de straatverlichting in het Hellegat. [7]
Aan het einde van de 19e eeuw bouwt de familie Bakker in dit straatje voor die tijd keurige arbeiderswoningen, waarna de naam Hellegat plaats maakt voor het Bakkerstraatje. Vanaf 1874/1875 kom je die benaming tegen in de lokale kranten,
Het Bakkerstraatje is nog steeds een doodlopend steegje, waarvan de vroegere huisjes aan de zuidzijde in het begin van de zestiger jaren zijn afgebroken."
Ansichtkaart - Kalkhaven, - Gorinchem (Uitg. Nauta Velsen 1567)
De (West) Kalkhaven. We kijken in noordelijke richting. Links naast het Bakkerstraatje is de fotografiezaak van S.W. Eskes te zien.
Eskes was mijn betovergrootvader. Dit is één van de weinige bekende afbeeldingen waar zijn zaak op te zien is. De ansichtkaart is gelopen en heeft een poststempel 23-06-1908.
Waarom staan al die kinderen daar opgesteld? Zijn het alle kinderen van de OLS1 school (achter de fotograaf)? Heeft Eskes deze foto misschien gemaakt?
Aanvullend een leuk stukje van Anneke Bode over de Kalkhaven, hoe het Bakkerstraatje aan zijn naam kwam en de leefomstandigheden rondom de periode van de demping van de Kalkhaven: geschiedenisalblasserwaard.wordpress.com/2023/07/26/hygie...
"Al 30 jaren delen ze een secreet
De maatregel in 1871 dat alle huizen een secreet moeten krijgen, maakt nogal wat los. G. van Herwaarden Dzn schrijft een brief aan burgemeester en wethouders. Hij vertelt dat hij de aanzegging gekregen heeft om in een van zijn huisjes in de Tonmolensteeg een privaat te maken. Echter hij is het er helemaal niet mee eens. Dat huisje wordt immers al 30 jaar zonder privaat bewoond. De bewoners maken gebruik van een privaat in een huisje dat er naast staat. Hij vraagt het college dan ook om hem vrij te stellen van het maken van een privaat, want dat brengt maar kosten met zich mee.
Op 5 oktober schrijft Van Herwaarden opnieuw naar het college. Hij deelt mee dat hij een secreet gaat maken in een huisje, staande in het Hellegat, wijk B nummer 388. Dit kan worden aangesloten op het bestaande riool. [3]
Twee huisjes, één secreet
Enkele weken later komt er weer een brief van Van Herwaarden.[4] Dit keer laat hij weten dat hij al met de fabriek van de gemeente gesproken heeft over een huisje dat gemetseld is in zijn stal in het Hellegat. Dat huisje is te klein om er een secreet in te maken want het is maar 7 tot 8 voet (plm 2,4 meter) in het vierkant. De buren vinden het goed dat er een deur in de stal gemaakt wordt om zo een secreet te delen.
Op de achterzijde van de brief heeft iemand genoteerd: 1 secreet voor 2 woningen. Is toegestaan eene deur te maken ten einde het secreet zich bevindende in wijk B no 389 ook voor B nr 390 te doen dienen.
Hellegat of Tonmolensteeg
In bovenstaande brieven spreekt Van Herwaarden over zowel Tonmolensteeg als het Hellegat. Tegenwoordig heet dat straatje het Bakkerstraatje. Het is het eerste zijstraatje op de Kalkhaven vanaf de Robberstraat.
Het werd in 1699 het donkere Hellegat genoemd.[5] Een naam die voor zichzelf spreekt.
Bij hoog water, zoals in 1740, werd in het Hellegat een tonmolen geplaatst, die het stadsgedeelte tussen Appeldijk, Robberstraat, Kalkhaven en Burgstraat moest drooghouden. Een tonmolen is een open vijzelgemaal, een houten ton met scheppen. Deze tonmolen bestond in 1786 nog en is waarschijnlijk nog wel langer in gebruik geweest. Het is dus niet verwonderlijk dat in plaats van de naam het Hellegat ook wel gebruik gemaakt wordt van de benaming Tonmolensteeg. [6]
In 1874 vraagt W. Bakker aan het gemeentebestuur uitbreiding van de straatverlichting in het Hellegat. [7]
Aan het einde van de 19e eeuw bouwt de familie Bakker in dit straatje voor die tijd keurige arbeiderswoningen, waarna de naam Hellegat plaats maakt voor het Bakkerstraatje. Vanaf 1874/1875 kom je die benaming tegen in de lokale kranten,
Het Bakkerstraatje is nog steeds een doodlopend steegje, waarvan de vroegere huisjes aan de zuidzijde in het begin van de zestiger jaren zijn afgebroken."