mario pucic
misconceptions 3
Stavljajući dvije fotografije u status komparativne analize promatraču se postavlja izazov u promišljanju prostornih kompozicija prilikom čega su kao motiv uzete biljke kao naizgled banalan i u svakodnevnom životu gotovo nevidljiv ili čak podrazumjevajući element organizacije javnih i privatnih prostora i površina. Prezentiranim biljkama, kao i svemu što nas okružuje definirana je forma, svrha, lokacija i vrijeme prilikom čega se u nonšalatnom pokušaju “oživljavanja” prostora postavlja određena zadatost čije narušavanje ruši kriterije normalnog. Može nam se učiniti da biljka izmještena iz svojeg prirodnog okoliša izgleda na neki način prirodnije od one koja se nalazi u okolišu koji djeluje kao da nije predviđen za njeno pristustvo. Kao da na neki način “smeta” ili kao da se radi o okolišu koji se treba transformirati u nešto drugo, neku formu koja na određeni način može biti kontrolirana i fabricirana, u kojoj se može dogoditi razmještaj koji ovisi o ljudskoj koncepciji svrhovitosti same biljke, a ne o njenoj proizvoljnoj prostornoj ekspanziji. Ovim fotografijama pokušano je uputiti na apsurdnost koncepcije “lijepog” i “urednog” kao formalnim zadatostima koje na određeni način kriju vlastite nedostatke i diskriminatorne mehanizme naspram drugih mogućih koncepcija kako estetske tako i etičke organizacije društva.
misconceptions 3
Stavljajući dvije fotografije u status komparativne analize promatraču se postavlja izazov u promišljanju prostornih kompozicija prilikom čega su kao motiv uzete biljke kao naizgled banalan i u svakodnevnom životu gotovo nevidljiv ili čak podrazumjevajući element organizacije javnih i privatnih prostora i površina. Prezentiranim biljkama, kao i svemu što nas okružuje definirana je forma, svrha, lokacija i vrijeme prilikom čega se u nonšalatnom pokušaju “oživljavanja” prostora postavlja određena zadatost čije narušavanje ruši kriterije normalnog. Može nam se učiniti da biljka izmještena iz svojeg prirodnog okoliša izgleda na neki način prirodnije od one koja se nalazi u okolišu koji djeluje kao da nije predviđen za njeno pristustvo. Kao da na neki način “smeta” ili kao da se radi o okolišu koji se treba transformirati u nešto drugo, neku formu koja na određeni način može biti kontrolirana i fabricirana, u kojoj se može dogoditi razmještaj koji ovisi o ljudskoj koncepciji svrhovitosti same biljke, a ne o njenoj proizvoljnoj prostornoj ekspanziji. Ovim fotografijama pokušano je uputiti na apsurdnost koncepcije “lijepog” i “urednog” kao formalnim zadatostima koje na određeni način kriju vlastite nedostatke i diskriminatorne mehanizme naspram drugih mogućih koncepcija kako estetske tako i etičke organizacije društva.