Nutria, also Coypu
The coypu or nutria (Myocastor coypus), is a large, herbivorous, semiaquatic rodent, coming in somewhere between the larger Beaver and smaller Muskrat in size.
Originally native to temperate South America (Argentina, southern Brazil, middle Bolivia, Chile, Paraguay and Uruguay), it has since been introduced to North America, Europe, Asia, and Africa in the late 19th and early 20th centuries, primarily by fur ranchers. These farms have generally not been successful long term investments and farmed coypu often are released or escape as operations become unprofitable.
Although it is still valued for its fur in some regions, its destructive feeding and burrowing behaviors make this invasive species a pest throughout most of its range.
There are two commonly-used names in the English language for Myocastor coypus. The name nutria is generally used in North America and Asia; however, in Spanish-speaking countries, the word nutria refers to the otter.
The name coypu (derived from the Mapudungun language) is used in Latin America and Europe.
Coypus live in burrows alongside stretches of water. They feed on river plants, and waste close to 90% of the plant material while feeding on the stems. They also feast on small creatures such as snails or mussels.
The coypu somewhat resembles a very large rat, or a beaver with a small tail.
Adults are typically 4–9 kg in weight, and 40–65 cm in body length, with a 30–45 cm tail. They have a coarse, darkish brown outer fur with a soft under-fur. Males are slightly larger than females.
This picture was taken in Antwerp Zoo, Belgium.
De beverrat (Myocastor coypus) is een middelgroot enigszins op een rat gelijkend knaagdier uit gematigde gebieden van zuidelijk Zuid-Amerika. Als exoot komt de beverrat ook in Europa, Noord-Amerika en andere delen van de wereld voor, ook in Nederland (Limburg, Brabant en de eilanden van Zuid-Holland).
De beverrat wordt 40 tot 65 cm lang en 4 tot 9 kg zwaar. De staart is 33 tot 45 cm lang. Mannetjes worden over het algemeen iets groter dan vrouwtjes. De vacht bestaat uit glanzend bruine en geelbruine dekharen en een grijze ondervacht. De snuit, kin en de meeste snorharen zijn wit, behalve de bovenste snorharen, die zwart zijn. De buitenzijde van de snijtanden zijn oranje van kleur. De voorpoten hebben klauwen.
De beverrat heeft verscheidene aanpassingen om langdurig in water te leven. Tussen de tenen op de achterpoten heeft een beverrat net als eenden zwemvliezen. De ondervacht is waterdicht.
De neusgaten en de mond kunnen worden gesloten, en ogen, neusgaten en kleine oren zijn hoog op de kop geplaatst, zodat ze tijdens het zwemmen boven water steken.
De beverrat leeft voornamelijk in moerassige gebieden en ook langs traagstromende rivieren, meertjes en langs de kustlijn. Ze hebben een voorkeur voor stilstaande wateren met dichte begroeiing.
Het is een echte planteneter, die voornamelijk grassen eet, aangevuld met zegge, scheuten, stengels, vruchten, wortelen en knollen, ook de wortelstokken en vruchten van waterplanten. Soms eet hij ook mosselen. Het is een goede duiker en haalt veel voedsel onder water. Ze kunnen een paar minuten onder water.
De beverrat is (waarschijnlijk vanuit Argentinië) in de jaren twintig naar Europa gehaald om te worden gefokt voor zijn pels. Uit fokkerijen ontsnapte dieren hebben zich hier kunnen handhaven.
In poldergebieden en bij rivieren zijn beverratten een bedreiging voor de dijken, die verzwakt worden door de holen die de beverrat in de dijk graaft. Net als de muskusrat wordt de beverrat actief bestreden.
In vergelijking met de muskusrat kan de beverrat minder goed tegen strenge winters. De populatie wordt tijdens zo'n winter gedecimeerd.
Deze foto is genomen in de Antwerpse Zoo, België.
___________________________
All rights reserved. Copyright © Martien Uiterweerd. All my images are protected under international authors copyright laws and may not be downloaded, reproduced, copied, transmitted or manipulated without my written explicit permission.
___________________________
.
Nutria, also Coypu
The coypu or nutria (Myocastor coypus), is a large, herbivorous, semiaquatic rodent, coming in somewhere between the larger Beaver and smaller Muskrat in size.
Originally native to temperate South America (Argentina, southern Brazil, middle Bolivia, Chile, Paraguay and Uruguay), it has since been introduced to North America, Europe, Asia, and Africa in the late 19th and early 20th centuries, primarily by fur ranchers. These farms have generally not been successful long term investments and farmed coypu often are released or escape as operations become unprofitable.
Although it is still valued for its fur in some regions, its destructive feeding and burrowing behaviors make this invasive species a pest throughout most of its range.
There are two commonly-used names in the English language for Myocastor coypus. The name nutria is generally used in North America and Asia; however, in Spanish-speaking countries, the word nutria refers to the otter.
The name coypu (derived from the Mapudungun language) is used in Latin America and Europe.
Coypus live in burrows alongside stretches of water. They feed on river plants, and waste close to 90% of the plant material while feeding on the stems. They also feast on small creatures such as snails or mussels.
The coypu somewhat resembles a very large rat, or a beaver with a small tail.
Adults are typically 4–9 kg in weight, and 40–65 cm in body length, with a 30–45 cm tail. They have a coarse, darkish brown outer fur with a soft under-fur. Males are slightly larger than females.
This picture was taken in Antwerp Zoo, Belgium.
De beverrat (Myocastor coypus) is een middelgroot enigszins op een rat gelijkend knaagdier uit gematigde gebieden van zuidelijk Zuid-Amerika. Als exoot komt de beverrat ook in Europa, Noord-Amerika en andere delen van de wereld voor, ook in Nederland (Limburg, Brabant en de eilanden van Zuid-Holland).
De beverrat wordt 40 tot 65 cm lang en 4 tot 9 kg zwaar. De staart is 33 tot 45 cm lang. Mannetjes worden over het algemeen iets groter dan vrouwtjes. De vacht bestaat uit glanzend bruine en geelbruine dekharen en een grijze ondervacht. De snuit, kin en de meeste snorharen zijn wit, behalve de bovenste snorharen, die zwart zijn. De buitenzijde van de snijtanden zijn oranje van kleur. De voorpoten hebben klauwen.
De beverrat heeft verscheidene aanpassingen om langdurig in water te leven. Tussen de tenen op de achterpoten heeft een beverrat net als eenden zwemvliezen. De ondervacht is waterdicht.
De neusgaten en de mond kunnen worden gesloten, en ogen, neusgaten en kleine oren zijn hoog op de kop geplaatst, zodat ze tijdens het zwemmen boven water steken.
De beverrat leeft voornamelijk in moerassige gebieden en ook langs traagstromende rivieren, meertjes en langs de kustlijn. Ze hebben een voorkeur voor stilstaande wateren met dichte begroeiing.
Het is een echte planteneter, die voornamelijk grassen eet, aangevuld met zegge, scheuten, stengels, vruchten, wortelen en knollen, ook de wortelstokken en vruchten van waterplanten. Soms eet hij ook mosselen. Het is een goede duiker en haalt veel voedsel onder water. Ze kunnen een paar minuten onder water.
De beverrat is (waarschijnlijk vanuit Argentinië) in de jaren twintig naar Europa gehaald om te worden gefokt voor zijn pels. Uit fokkerijen ontsnapte dieren hebben zich hier kunnen handhaven.
In poldergebieden en bij rivieren zijn beverratten een bedreiging voor de dijken, die verzwakt worden door de holen die de beverrat in de dijk graaft. Net als de muskusrat wordt de beverrat actief bestreden.
In vergelijking met de muskusrat kan de beverrat minder goed tegen strenge winters. De populatie wordt tijdens zo'n winter gedecimeerd.
Deze foto is genomen in de Antwerpse Zoo, België.
___________________________
All rights reserved. Copyright © Martien Uiterweerd. All my images are protected under international authors copyright laws and may not be downloaded, reproduced, copied, transmitted or manipulated without my written explicit permission.
___________________________
.