MάNoS
The Virgin and child, painted dome of the parecclesion (funerary chapel) of Church of the Holy Saviour - Chora Museum, Chora Monastery, Contantinople, Μονή της Χώρας, Μουσείο Χώρας, Κωνσταντινούπολη, Kariye Muzesi, Kariye Camii, Istanbul
The funerary chapel contains prefigurations of the Virgin and Themes of Resurrection and Judgment. Like the narthexes, the program of the parekklesion is divided between the Virgin and Christ. Here, however, the overriding theme is Salvation, befitting a funeral chapel. The western domed bay is devoted to the Virgin; the upper walls represent Old Testament prefigurations of the Virgin, emphasizing her role in Salvation. The eastern bay is devoted to the Last Judgment. The complex program of the chapel culminates in the conch of the apse, where the Anastasis (Harrowing of Hell) is represented, flanked by scenes of resurrection. Unlike the narthexes and the naos, the parekkelsion is decorated with frescoes
CHORA MONASTERY
In the northwest part of the historical center of Constantinople and in a small distance from the Byzantine gate of Edirne, Chora Monastery is located. Its name comes from the use of the word “chora” (the lands/dwelling place) in the mosaic of Christ as “Chora of the Living” and in the mosaic of Panagia as “Chora of the Uncontainable” in the interior of the church.
From the old monastic complex, only the katholikon remains till today. Furthermore, we are not sure about its dedication to Christ or Panagia, or even to both of them.
Equally doubtful remains the foundation time of the monastery, since not only the years of Justinian I (527-565) have been suggested, but also the years of Heraclius (610-641). However, there is certainty that during the 12th century a grand church is being built, while in the beginning of the 14th century it is widely renovated. This was the extended renovation program, funded by the logothetes tou genikou, Theodore Metochites, who associated his name to the monument, thus sealing the greatest period in all of its history. The construction of the double narthex and the south chapel, which were decorated with mosaics and frescoes respectively, is attributed to Metochites. These works comprise the greatest expression of the Palaiologan art during the artistically rich reign of Andronicus II (1282-1328) and they are still admired by all.
On the day of the Fall of Constantinople in 1453, the monastery was one of the first religious monuments to undergo the plunder. Later, at the end of the 15th century and the beginning of the 16th century, Chora was transformed into a mosque named Kariye.
The restoration of the monument, the reveal but also the cleaning of the mosaics was made in two periods, the first one in the beginning and the second in the mid-20th century.
The Chora Monastery operated as a museum (Kariye Müzesi) from 1945 to 2020, when it was converted back into a mosque by decision of the Turkish authorities.
ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Στη βορειοδυτική πλευρά του ιστορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης και σε μικρή απόσταση από τη βυζαντινή πύλη της Αδριανούπολης, βρίσκεται η περίφημη Μονή της Χώρας. Το όνομά της οφείλει στον προσδιορισμό των ψηφιδωτών του Χριστού ως «Χώρας των Ζώντων» και της Παναγίας ως «Χώρας του Αχωρήτου» στο εσωτερικό της.
Από το παλαιό μοναστηριακό συγκρότημα σήμερα σώζεται μόνο το καθολικό του. Ως προς την αφιέρωσή του, δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν ανήκε στο Χριστό, στην Παναγία ή και στους δύο.
Εξίσου αμφίβολος είναι και ο χρόνος ίδρυσης της μονής, που τοποθετείται είτε επί βασιλείας Ιουστινιανού (527-565), είτε στα χρόνια του Ηρακλείου (610-641). Το βέβαιο είναι πως στον 12ο αι. κτίζεται μεγαλόπρεπος ναός, ενώ στις αρχές του 14ου αι. δέχεται ριζική ανακαίνιση. Πρόκειται για το εκτεταμένο πρόγραμμα εργασιών που εκτελέστηκε με χρηματοδότηση του λογοθέτη του γενικού Θεόδωρου Μετοχίτη, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με αυτό το μνημείο, σφραγίζοντας την πιο λαμπρή περίοδο στην ιστορία της μονής. Σε εκείνον οφείλεται η κατασκευή του διπλού νάρθηκα και του νότιου παρεκκλησίου, τα οποία διακοσμήθηκαν με ψηφιδωτά και τοιχογραφίες αντίστοιχα. Τα έργα αυτά αποτελούν την κορυφαία έκφραση της παλαιολόγειας τέχνης της πλουσιότατης καλλιτεχνικά βασιλείας του Ανδρονίκου Β΄ (1282-1328), και αντικείμενο θαυμασμού ειδικών και μη.
Την ημέρα της άλωσης του 1453, η μονή υπήρξε μεταξύ των πρώτων εκκλησιαστικών μνημείων που δέχθηκαν τη λεηλασία. Αργότερα, στα τέλη του 15ου με αρχές του 16ου αι., η Χώρα μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα Kariye.
Η αναστήλωση του μνημείου, η αποκάλυψη αλλά και ο καθαρισμός των ψηφιδωτών του πραγματοποιήθηκαν σε δύο περιόδους εργασιών, την πρώτη στις αρχές και τη δεύτερη στα μέσα περίπου του 20ού αι.
Η Μονή της Χώρας λειτούργησε ως μουσείο (Kariye Müzesi) από το 1945 έως το 2020, οπότε και μετατράπηκε εκ νέου σε τζαμί με απόφαση των τουρκικών αρχών
monuments.hist.auth.gr/index.php/2017/11/10/monitischoras/
The Virgin and child, painted dome of the parecclesion (funerary chapel) of Church of the Holy Saviour - Chora Museum, Chora Monastery, Contantinople, Μονή της Χώρας, Μουσείο Χώρας, Κωνσταντινούπολη, Kariye Muzesi, Kariye Camii, Istanbul
The funerary chapel contains prefigurations of the Virgin and Themes of Resurrection and Judgment. Like the narthexes, the program of the parekklesion is divided between the Virgin and Christ. Here, however, the overriding theme is Salvation, befitting a funeral chapel. The western domed bay is devoted to the Virgin; the upper walls represent Old Testament prefigurations of the Virgin, emphasizing her role in Salvation. The eastern bay is devoted to the Last Judgment. The complex program of the chapel culminates in the conch of the apse, where the Anastasis (Harrowing of Hell) is represented, flanked by scenes of resurrection. Unlike the narthexes and the naos, the parekkelsion is decorated with frescoes
CHORA MONASTERY
In the northwest part of the historical center of Constantinople and in a small distance from the Byzantine gate of Edirne, Chora Monastery is located. Its name comes from the use of the word “chora” (the lands/dwelling place) in the mosaic of Christ as “Chora of the Living” and in the mosaic of Panagia as “Chora of the Uncontainable” in the interior of the church.
From the old monastic complex, only the katholikon remains till today. Furthermore, we are not sure about its dedication to Christ or Panagia, or even to both of them.
Equally doubtful remains the foundation time of the monastery, since not only the years of Justinian I (527-565) have been suggested, but also the years of Heraclius (610-641). However, there is certainty that during the 12th century a grand church is being built, while in the beginning of the 14th century it is widely renovated. This was the extended renovation program, funded by the logothetes tou genikou, Theodore Metochites, who associated his name to the monument, thus sealing the greatest period in all of its history. The construction of the double narthex and the south chapel, which were decorated with mosaics and frescoes respectively, is attributed to Metochites. These works comprise the greatest expression of the Palaiologan art during the artistically rich reign of Andronicus II (1282-1328) and they are still admired by all.
On the day of the Fall of Constantinople in 1453, the monastery was one of the first religious monuments to undergo the plunder. Later, at the end of the 15th century and the beginning of the 16th century, Chora was transformed into a mosque named Kariye.
The restoration of the monument, the reveal but also the cleaning of the mosaics was made in two periods, the first one in the beginning and the second in the mid-20th century.
The Chora Monastery operated as a museum (Kariye Müzesi) from 1945 to 2020, when it was converted back into a mosque by decision of the Turkish authorities.
ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Στη βορειοδυτική πλευρά του ιστορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης και σε μικρή απόσταση από τη βυζαντινή πύλη της Αδριανούπολης, βρίσκεται η περίφημη Μονή της Χώρας. Το όνομά της οφείλει στον προσδιορισμό των ψηφιδωτών του Χριστού ως «Χώρας των Ζώντων» και της Παναγίας ως «Χώρας του Αχωρήτου» στο εσωτερικό της.
Από το παλαιό μοναστηριακό συγκρότημα σήμερα σώζεται μόνο το καθολικό του. Ως προς την αφιέρωσή του, δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν ανήκε στο Χριστό, στην Παναγία ή και στους δύο.
Εξίσου αμφίβολος είναι και ο χρόνος ίδρυσης της μονής, που τοποθετείται είτε επί βασιλείας Ιουστινιανού (527-565), είτε στα χρόνια του Ηρακλείου (610-641). Το βέβαιο είναι πως στον 12ο αι. κτίζεται μεγαλόπρεπος ναός, ενώ στις αρχές του 14ου αι. δέχεται ριζική ανακαίνιση. Πρόκειται για το εκτεταμένο πρόγραμμα εργασιών που εκτελέστηκε με χρηματοδότηση του λογοθέτη του γενικού Θεόδωρου Μετοχίτη, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με αυτό το μνημείο, σφραγίζοντας την πιο λαμπρή περίοδο στην ιστορία της μονής. Σε εκείνον οφείλεται η κατασκευή του διπλού νάρθηκα και του νότιου παρεκκλησίου, τα οποία διακοσμήθηκαν με ψηφιδωτά και τοιχογραφίες αντίστοιχα. Τα έργα αυτά αποτελούν την κορυφαία έκφραση της παλαιολόγειας τέχνης της πλουσιότατης καλλιτεχνικά βασιλείας του Ανδρονίκου Β΄ (1282-1328), και αντικείμενο θαυμασμού ειδικών και μη.
Την ημέρα της άλωσης του 1453, η μονή υπήρξε μεταξύ των πρώτων εκκλησιαστικών μνημείων που δέχθηκαν τη λεηλασία. Αργότερα, στα τέλη του 15ου με αρχές του 16ου αι., η Χώρα μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα Kariye.
Η αναστήλωση του μνημείου, η αποκάλυψη αλλά και ο καθαρισμός των ψηφιδωτών του πραγματοποιήθηκαν σε δύο περιόδους εργασιών, την πρώτη στις αρχές και τη δεύτερη στα μέσα περίπου του 20ού αι.
Η Μονή της Χώρας λειτούργησε ως μουσείο (Kariye Müzesi) από το 1945 έως το 2020, οπότε και μετατράπηκε εκ νέου σε τζαμί με απόφαση των τουρκικών αρχών
monuments.hist.auth.gr/index.php/2017/11/10/monitischoras/