Luka van der Graaf
DBC 233 176 || Eschenbach || 19-7-2025
46499 Valenciennes Garage St. Saulve (FR) - Kolín-Ovčáry (CZ)
In juli introduceerde DB voor 1 maand een tijdelijk "44-hour ticket", waarmee jongeren t/m 27 jaar van vrijdag 18u tot zondag 14u onbeperkt met al het langeafstandsverkeer in Duitsland kunnen reizen. Ik wilde hier zelf ook graag gebruik van maken, aangezien ik in Duitsland verder vrijwel altijd per auto of regionale trein rondreis. Lettend op de weersomstandigheden en gebieden waar leuke treinen te zien zijn viel het oog op het Pegnitztal, waar als een van de laatste plekken in Duitsland nog dagelijks steevast de oersterke Ludmilla's te zien zijn. De Oekraïnse Lokomotivfabrik Luhansk bouwde dit 709 exemplaren tellende loctype tussen 1970 en 1982, en kwamen op diverse plekken in de toenmalige Sovjet-Unie te rijden en dus ook de DDR. Na het vallen van de Sovjet-Unie en de Berlijnse muur waren de locs ook in West-Duitsland te zien en tevens enkele jaren in Nederland tot 2011. Tegenwoordig zijn ze in het westen nauwelijks meer te zien, zelfs in het Ruhrgebiet rijdt er nog maar 1 rond. Verder worden ze op diverse plekken in het oostblok ingezet waaronder Polen, Roemenië, Bulgarije en meer.
In Duitsland zie je de locs nog wel volop in Nordostbayern, rondom Halle, Brandenburg en Senftenberg, bij zowel DB als privaten. In Bayern is de inzet de laatste jaren uitgedund tot enkele treinen per dag tussen Nürnberg Rbf en Cheb in Tsjechië, aangezien de Class 66/77'ers niet beschikken over een Tsjechië pakket. De vraag is voor hoelang de Ludmilla's hier nog een rol spelen, aangezien de DE18 inmiddels ook is toegelaten in Tsjechië.
Na een veels te lange vertraagde treinreis kwam ik dan om kwart voor 4 eindelijk aan in Nürnberg. Na een uurtje hier bivakkeren werd de eerste trein het Pegnitztal in genomen voor de vaste ochtend-UC naar Nürnberg. Helaas passeerde deze iets te vroeg waardoor de beoogde stek nog bedekt was door schaduwen, een bekend probleem: alles kan in dit gebied flink in de min, flink in de plus, of helemaal niet rijden. Verder was het een behoorlijk stille zaterdag en zou het eerstvolgende interessante pas halverwege de middag komen. Elke dinsdag, donderdag en zaterdag rijden er in beide richtingen autotreinen door het Pegnitztal. Op zaterdag rijdt de rit naar Nürnberg pas na zonsondergang, maar de rit naar Cheb gaat gepland net als op dinsdag en donderdag om 15:43 uit Nürnberg Rbf. Dat is laat genoeg voor treinen richting het noorden om op diverse plekken aan deze kronkelende lijn vast te leggen, waaronder Eschenbach.
Na het mislukken van de ochtendrit blijven er op zaterdag verder nog twee fototechnisch gunstige treinen met Ludmilla over, de genoemde autotrein en de Zaterdagse middag-UC richting Nürnberg. Aangezien de laatstgenoemde nog niet de grens over was (bleek later geheel uit te vallen) waren alle ogen gevestigd op de autotrein. Vlak na aankomst op de stek in Eschenbach kreeg ik door dat de trein een kwartier te vroeg uit Nürnberg was vertrokken (waarvoor dank!!), dus werd snel alles klaargezet voor doorkomst. Even later wist een Duitse fotograaf te vertellen dat de trein aan de kant ging in Neukirchen am Sand om de RE38 voor te laten en in te haken op z'n gebruikelijke pad. Zodoende sloten precies op de verwachtte tijd de overwegbomen in de verte en werd langzaam aan het zware geronk van de machine hoorbaar in het dal. Op zondagochtend wilde ik oorspronkelijk nog de omgeleide RTB/LTE kalkslurry en eventueel nog wat anders op de foto zetten, maar doordat de kalkslurry zwaar vertraagd was bleef het bij deze ene foto op de zaterdag en reisde ik op zondag op het gemak terug naar huis.
De vredige rust op deze zonnige zaterdag in Eschenbach wordt verstoord als de DBC 233 176 met volle autotrein de drie fotografen passeert als trein 46499, met dieseltractie van Nürnberg Rbf tot Cheb. De Toyota's op de trein komen vers uit de Toyotafabriek in Valenciennes en worden afgeleverd bij Gefco in Kolín.
19-7-2025, 16:31
DBC 233 176 || Eschenbach || 19-7-2025
46499 Valenciennes Garage St. Saulve (FR) - Kolín-Ovčáry (CZ)
In juli introduceerde DB voor 1 maand een tijdelijk "44-hour ticket", waarmee jongeren t/m 27 jaar van vrijdag 18u tot zondag 14u onbeperkt met al het langeafstandsverkeer in Duitsland kunnen reizen. Ik wilde hier zelf ook graag gebruik van maken, aangezien ik in Duitsland verder vrijwel altijd per auto of regionale trein rondreis. Lettend op de weersomstandigheden en gebieden waar leuke treinen te zien zijn viel het oog op het Pegnitztal, waar als een van de laatste plekken in Duitsland nog dagelijks steevast de oersterke Ludmilla's te zien zijn. De Oekraïnse Lokomotivfabrik Luhansk bouwde dit 709 exemplaren tellende loctype tussen 1970 en 1982, en kwamen op diverse plekken in de toenmalige Sovjet-Unie te rijden en dus ook de DDR. Na het vallen van de Sovjet-Unie en de Berlijnse muur waren de locs ook in West-Duitsland te zien en tevens enkele jaren in Nederland tot 2011. Tegenwoordig zijn ze in het westen nauwelijks meer te zien, zelfs in het Ruhrgebiet rijdt er nog maar 1 rond. Verder worden ze op diverse plekken in het oostblok ingezet waaronder Polen, Roemenië, Bulgarije en meer.
In Duitsland zie je de locs nog wel volop in Nordostbayern, rondom Halle, Brandenburg en Senftenberg, bij zowel DB als privaten. In Bayern is de inzet de laatste jaren uitgedund tot enkele treinen per dag tussen Nürnberg Rbf en Cheb in Tsjechië, aangezien de Class 66/77'ers niet beschikken over een Tsjechië pakket. De vraag is voor hoelang de Ludmilla's hier nog een rol spelen, aangezien de DE18 inmiddels ook is toegelaten in Tsjechië.
Na een veels te lange vertraagde treinreis kwam ik dan om kwart voor 4 eindelijk aan in Nürnberg. Na een uurtje hier bivakkeren werd de eerste trein het Pegnitztal in genomen voor de vaste ochtend-UC naar Nürnberg. Helaas passeerde deze iets te vroeg waardoor de beoogde stek nog bedekt was door schaduwen, een bekend probleem: alles kan in dit gebied flink in de min, flink in de plus, of helemaal niet rijden. Verder was het een behoorlijk stille zaterdag en zou het eerstvolgende interessante pas halverwege de middag komen. Elke dinsdag, donderdag en zaterdag rijden er in beide richtingen autotreinen door het Pegnitztal. Op zaterdag rijdt de rit naar Nürnberg pas na zonsondergang, maar de rit naar Cheb gaat gepland net als op dinsdag en donderdag om 15:43 uit Nürnberg Rbf. Dat is laat genoeg voor treinen richting het noorden om op diverse plekken aan deze kronkelende lijn vast te leggen, waaronder Eschenbach.
Na het mislukken van de ochtendrit blijven er op zaterdag verder nog twee fototechnisch gunstige treinen met Ludmilla over, de genoemde autotrein en de Zaterdagse middag-UC richting Nürnberg. Aangezien de laatstgenoemde nog niet de grens over was (bleek later geheel uit te vallen) waren alle ogen gevestigd op de autotrein. Vlak na aankomst op de stek in Eschenbach kreeg ik door dat de trein een kwartier te vroeg uit Nürnberg was vertrokken (waarvoor dank!!), dus werd snel alles klaargezet voor doorkomst. Even later wist een Duitse fotograaf te vertellen dat de trein aan de kant ging in Neukirchen am Sand om de RE38 voor te laten en in te haken op z'n gebruikelijke pad. Zodoende sloten precies op de verwachtte tijd de overwegbomen in de verte en werd langzaam aan het zware geronk van de machine hoorbaar in het dal. Op zondagochtend wilde ik oorspronkelijk nog de omgeleide RTB/LTE kalkslurry en eventueel nog wat anders op de foto zetten, maar doordat de kalkslurry zwaar vertraagd was bleef het bij deze ene foto op de zaterdag en reisde ik op zondag op het gemak terug naar huis.
De vredige rust op deze zonnige zaterdag in Eschenbach wordt verstoord als de DBC 233 176 met volle autotrein de drie fotografen passeert als trein 46499, met dieseltractie van Nürnberg Rbf tot Cheb. De Toyota's op de trein komen vers uit de Toyotafabriek in Valenciennes en worden afgeleverd bij Gefco in Kolín.
19-7-2025, 16:31