dries_avonds
2062-114 - Koprno
Na een bewolkte dinsdag was het woensdag een totaal andere dag qua weer: eindelijk stonden we op met stralende zon! Rond 7 uur arriveerde onze taxi naar Pgromet. Daar bevindt zich een prachtige fotolocatie waar we samen met twee Duitsers de D1880 perfect konden vastleggen. Direct kregen we een melding dat er een goederentrein onderweg was naar Solin, dus werd er snel doorgereden naar Koprno. Daar was de zon net goed doorgedraaid voor trein 81979 naar Solin, met locomotieven 2062 114 en 119.
In Perković moest deze trein echter aan de kant voor het rangeren van drie ketelwagens en de intercity naar Zagreb. Die IC was overigens een getrokken trein, die we op twee plekken prachtig konden fotograferen.
Daarna trokken we naar een plek in Primorski Dolac. Na een halfuurtje wachten kwam de trein daar voorbij met een heerlijke rookpluim - ideaal! Onderweg konden we hem nóg een keer fotograferen in Pgromet, op exact dezelfde locatie als 's ochtends. We hoefden amper een minuut te wachten voordat hij alweer passeerde en we tevreden konden afdrukken.
Een inhaalactie leek er echter niet meer in te zitten: we waren de autosleutels kwijtgeraakt tijdens het lopen! Gelukkig vond ik ze al binnen de minuut terug, en konden we de trein alsnog opnieuw vastleggen in Labin. Helaas hing er net een klein wolkje voor de zon, maar het licht was nog goed genoeg. Het was inmiddels 11 uur, en de dag was toen al meer dan geslaagd. De Duitsers gingen met hun familie een boottocht maken en zetten ons af in Trogir, waar we lunchten en vervolgens de bus naar Solin namen.
Daar bevindt zich een bediening met een cementfabriek. Dinsdag hadden we daar al een prachtige fabrieksloc zien staan, en vandaag zagen we één enkele cementwagen in de gemengde goederentrein, hopelijk bestemd voor de bediening. We kwamen om 13 uur aan en namen een kijkje bij de sporenbundel om te zien of er activiteit was. Pas rond 14 uur kwam de loc in beweging. Na flink wat rangeerwerk reed hij om 15:30 uur eindelijk met de cementwagen richting de aansluiting.
Er was natuurlijk nergens informatie te vinden over deze bediening, maar ik vermoedde dat de wagen tot net voor de overweg werd gezet, waar de fabrieksloc hem zou ophalen. Toen de loc uit Solin inderdaad kwam aanrijden en de rangeerder afstapte net voor de overweg, wist ik dat mijn vermoeden juist was - een grote kans om een fabrieksloc te zien, en dat zou natuurlijk een droom zijn!
Ondertussen reden er constant bulldozers rond binnen het bedrijf. Mijn vermoeden was dat een van die bestuurders misschien ook de trein bediende. Om 17 uur was er echter nog niets te zien en stond ik op het punt te vertrekken. Maar toen ik zag dat de bestuurder van de ene bulldozer overstapte in een andere en samen richting de loc reden, kreeg ik toch weer hoop. Helaas reden ze de loc voorbij. Tien minuten later stond ik opnieuw op het punt op te geven, maar toen gebeurde het: er kwam een volledig andere fabrieksloc aan!
Het was de Buro Dakovic 1102, gebouwd in 1979, die de cementwagen kwam ophalen. Perfect dus! Alleen was er nog één obstakel: de poort moest opengemaakt worden door Securitas, en ik vreesde dat we geen foto mochten maken. Gelukkig was de beveiliger erg vriendelijk, begonnen een praatje met ons, en de bestuurder poseerde zelfs even en groette ons - een erg leuke sfeer! De bediening was daarmee volledig gezien!
Daarna gingen we in het centrum van Split nog wat eten en keerden terug naar het hotel om ons voor te bereiden op donderdag.
2062-114 - Koprno
Na een bewolkte dinsdag was het woensdag een totaal andere dag qua weer: eindelijk stonden we op met stralende zon! Rond 7 uur arriveerde onze taxi naar Pgromet. Daar bevindt zich een prachtige fotolocatie waar we samen met twee Duitsers de D1880 perfect konden vastleggen. Direct kregen we een melding dat er een goederentrein onderweg was naar Solin, dus werd er snel doorgereden naar Koprno. Daar was de zon net goed doorgedraaid voor trein 81979 naar Solin, met locomotieven 2062 114 en 119.
In Perković moest deze trein echter aan de kant voor het rangeren van drie ketelwagens en de intercity naar Zagreb. Die IC was overigens een getrokken trein, die we op twee plekken prachtig konden fotograferen.
Daarna trokken we naar een plek in Primorski Dolac. Na een halfuurtje wachten kwam de trein daar voorbij met een heerlijke rookpluim - ideaal! Onderweg konden we hem nóg een keer fotograferen in Pgromet, op exact dezelfde locatie als 's ochtends. We hoefden amper een minuut te wachten voordat hij alweer passeerde en we tevreden konden afdrukken.
Een inhaalactie leek er echter niet meer in te zitten: we waren de autosleutels kwijtgeraakt tijdens het lopen! Gelukkig vond ik ze al binnen de minuut terug, en konden we de trein alsnog opnieuw vastleggen in Labin. Helaas hing er net een klein wolkje voor de zon, maar het licht was nog goed genoeg. Het was inmiddels 11 uur, en de dag was toen al meer dan geslaagd. De Duitsers gingen met hun familie een boottocht maken en zetten ons af in Trogir, waar we lunchten en vervolgens de bus naar Solin namen.
Daar bevindt zich een bediening met een cementfabriek. Dinsdag hadden we daar al een prachtige fabrieksloc zien staan, en vandaag zagen we één enkele cementwagen in de gemengde goederentrein, hopelijk bestemd voor de bediening. We kwamen om 13 uur aan en namen een kijkje bij de sporenbundel om te zien of er activiteit was. Pas rond 14 uur kwam de loc in beweging. Na flink wat rangeerwerk reed hij om 15:30 uur eindelijk met de cementwagen richting de aansluiting.
Er was natuurlijk nergens informatie te vinden over deze bediening, maar ik vermoedde dat de wagen tot net voor de overweg werd gezet, waar de fabrieksloc hem zou ophalen. Toen de loc uit Solin inderdaad kwam aanrijden en de rangeerder afstapte net voor de overweg, wist ik dat mijn vermoeden juist was - een grote kans om een fabrieksloc te zien, en dat zou natuurlijk een droom zijn!
Ondertussen reden er constant bulldozers rond binnen het bedrijf. Mijn vermoeden was dat een van die bestuurders misschien ook de trein bediende. Om 17 uur was er echter nog niets te zien en stond ik op het punt te vertrekken. Maar toen ik zag dat de bestuurder van de ene bulldozer overstapte in een andere en samen richting de loc reden, kreeg ik toch weer hoop. Helaas reden ze de loc voorbij. Tien minuten later stond ik opnieuw op het punt op te geven, maar toen gebeurde het: er kwam een volledig andere fabrieksloc aan!
Het was de Buro Dakovic 1102, gebouwd in 1979, die de cementwagen kwam ophalen. Perfect dus! Alleen was er nog één obstakel: de poort moest opengemaakt worden door Securitas, en ik vreesde dat we geen foto mochten maken. Gelukkig was de beveiliger erg vriendelijk, begonnen een praatje met ons, en de bestuurder poseerde zelfs even en groette ons - een erg leuke sfeer! De bediening was daarmee volledig gezien!
Daarna gingen we in het centrum van Split nog wat eten en keerden terug naar het hotel om ons voor te bereiden op donderdag.