Berat Bolkol
Memory No.12
"Birer birer kayıp giderdi her bir sevilen.
Yenisi gelmez eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen.
Yürekte varsa sevgiden de ötesi,
Sen ağlasan da boş ışık da yaksan nafile.
Odan karanlık hep loş.
Hayatın emri Hep koş!
Bayağa bir bekledim boş.
Yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen.
Ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda
Yoksa hep gülerdi insan hep kalırdı masum.
Saygıda bir kusur ettiğinde minnetin de değeri yok.
Kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur.
Fakat bu kalp unutmaz unutamaz ki zaten,
Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken.
Her anım birini özler.
Rüyada yolunu gözlediğim düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım.
Bitince yalnızım.
Gözümü açtığımda kalmışım; yanımda ailem ve bir de arkadaşlarım."
Memory No.12
"Birer birer kayıp giderdi her bir sevilen.
Yenisi gelmez eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen.
Yürekte varsa sevgiden de ötesi,
Sen ağlasan da boş ışık da yaksan nafile.
Odan karanlık hep loş.
Hayatın emri Hep koş!
Bayağa bir bekledim boş.
Yaşantım sanki bir savaş ve hoş da bazen.
Ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda
Yoksa hep gülerdi insan hep kalırdı masum.
Saygıda bir kusur ettiğinde minnetin de değeri yok.
Kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur.
Fakat bu kalp unutmaz unutamaz ki zaten,
Her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken.
Her anım birini özler.
Rüyada yolunu gözlediğim düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım.
Bitince yalnızım.
Gözümü açtığımda kalmışım; yanımda ailem ve bir de arkadaşlarım."