@-Loes
Nederland -Noord-Brabant - Uppel - Uitwijkse Molen-
Geschiedenis
De molen vormt met de overige nog resterende molens in het Land van Heusden en Altena het laatste restant van 49 molens die er ooit zijn geweest in het Land van Heusden en Altena.
Ingeklemd tussen de benendenloop van Maas en Waal en de Biesbosch heeft dit gebied tot 1640 veel overstromingen gekend.
Reeds rond 1400 werd het laagste deel door wipmolens bemalen. Door systematische aanleg van polders, molens en andere waterstaatkundige voorzieningen heeft men vanaf 1640 de zaak kunnen stabiliseren.
De molen staat circa 800 m. ten oosten van de A27 tussen Uppel en Sleeuwijk in een klein, niet verkaveld gebied.
De molen en het naburig Uppels gemaal zijn vanuit Uppel via een loopbruggetje aan het eind van de Uppelse Steeg door het weiland toegankelijk. Samen met de naburige Rijswijkse molen, een in 1907 gesloopte wipwatermolen die door een stoom-schepradgemaal werd vervangen, werd de polder Uitwijk en Rijswijk (samen 587 ha.) bemalen.
Het overtollige polderwater werd tot 1 mei 1962 door de molen uitgemalen met een 5,65 m. hoog buitenscheprad op een gietijzeren wateras uit 1877.
In 1908 werd een nieuwe binnenroede van het fabrikaat Verhagen en Cuyper door de gietijzeren bovenas gestoken. Een windhoos rukte in 1927 het complete wiekenkruis met bovenas van de molen, die vervolgens weer werd hersteld met onderdelen van een gesloopte molen. Om het maalrendement te verhogen is in 1940 één roede gestroomlijnd met Van Bussel-wieken en in 1942 tevens de andere roede. In 1967 zijn de ijzeren Pot-roeden met een vlucht van 25,70 m. weer Oud-Hollands opgehekt. De molen was toen vanwege de ruilverkaveling al vijf jaar buiten gebruik gesteld.
Een zwart geteerd bovenbuis met een kap van gepotdekselde planken staat bovenop een met riet gedekte ondertoren met lage veldmuren. Een sierlijke zwarte makelaar met rood windvaantje siert de molenkap. In het bovenhuis is een Vlaamse blokvang, met evenaar, om het houten bovenwiel aangebracbt om het draaiende wiekenkruis stil te zetten.
Door de zwarte luiken voor de vensters oogt de nooit bewoonde molen sober. Er is wel een eenvoudig verblijf met stookplaats en een bedstede aanwezig, waarin de molenaar tijdens het malen onderdak vond.
Ook deze wipmolen maalt in een rondmaalcircuit, waarbij een weidemolentje voor voldoende water in de brede watergang zorgt.
In de jaren 1966-67 werd de molen gerestaureerd door J. Bos en Zoon uit Almkerk en is sindsdien op vrijwillige basis in bedrijf.
Nederland -Noord-Brabant - Uppel - Uitwijkse Molen-
Geschiedenis
De molen vormt met de overige nog resterende molens in het Land van Heusden en Altena het laatste restant van 49 molens die er ooit zijn geweest in het Land van Heusden en Altena.
Ingeklemd tussen de benendenloop van Maas en Waal en de Biesbosch heeft dit gebied tot 1640 veel overstromingen gekend.
Reeds rond 1400 werd het laagste deel door wipmolens bemalen. Door systematische aanleg van polders, molens en andere waterstaatkundige voorzieningen heeft men vanaf 1640 de zaak kunnen stabiliseren.
De molen staat circa 800 m. ten oosten van de A27 tussen Uppel en Sleeuwijk in een klein, niet verkaveld gebied.
De molen en het naburig Uppels gemaal zijn vanuit Uppel via een loopbruggetje aan het eind van de Uppelse Steeg door het weiland toegankelijk. Samen met de naburige Rijswijkse molen, een in 1907 gesloopte wipwatermolen die door een stoom-schepradgemaal werd vervangen, werd de polder Uitwijk en Rijswijk (samen 587 ha.) bemalen.
Het overtollige polderwater werd tot 1 mei 1962 door de molen uitgemalen met een 5,65 m. hoog buitenscheprad op een gietijzeren wateras uit 1877.
In 1908 werd een nieuwe binnenroede van het fabrikaat Verhagen en Cuyper door de gietijzeren bovenas gestoken. Een windhoos rukte in 1927 het complete wiekenkruis met bovenas van de molen, die vervolgens weer werd hersteld met onderdelen van een gesloopte molen. Om het maalrendement te verhogen is in 1940 één roede gestroomlijnd met Van Bussel-wieken en in 1942 tevens de andere roede. In 1967 zijn de ijzeren Pot-roeden met een vlucht van 25,70 m. weer Oud-Hollands opgehekt. De molen was toen vanwege de ruilverkaveling al vijf jaar buiten gebruik gesteld.
Een zwart geteerd bovenbuis met een kap van gepotdekselde planken staat bovenop een met riet gedekte ondertoren met lage veldmuren. Een sierlijke zwarte makelaar met rood windvaantje siert de molenkap. In het bovenhuis is een Vlaamse blokvang, met evenaar, om het houten bovenwiel aangebracbt om het draaiende wiekenkruis stil te zetten.
Door de zwarte luiken voor de vensters oogt de nooit bewoonde molen sober. Er is wel een eenvoudig verblijf met stookplaats en een bedstede aanwezig, waarin de molenaar tijdens het malen onderdak vond.
Ook deze wipmolen maalt in een rondmaalcircuit, waarbij een weidemolentje voor voldoende water in de brede watergang zorgt.
In de jaren 1966-67 werd de molen gerestaureerd door J. Bos en Zoon uit Almkerk en is sindsdien op vrijwillige basis in bedrijf.