Przemysłowy Aspekt Świata
Cukrownia Środa, silos na cukier. | Środa sugar factory, the sugar storage silo.
Silos na cukier w średzkiej Cukrowni to znakomity przykład nowoczesnej architektury przemysłowej. Architektura zakładu stanowi przeplatankę wiekowych budowli wraz ze współczesną architekturą przemysłową, co ukazane zostało na tutejszym ujęciu silosu w towarzystwie ceramicznego komina elektrociepłowni. Silosy na cukier o dużej pojemności to już stały element nowoczesnych cukrowni, gdzie ogromny nacisk kładzie się na jakość produkowanego wyrobu. Składowanie cukru luzem wymaga specyficznych warunków, gdzie oprócz sterylności zapewniana jest odpowiednia wentylacja i utrzymywana wymagana wilgotność powietrza. Silos w Środzie Wielkopolskiej był pierwszym w Polsce obiektem o tak dużej pojemności. Cukrownie budowane w latach 70. ub. wieku już posiadały swoje silosy, lecz o mniejszej pojemności rzędu 10 tysięcy ton. Silosy takie miały kształt wydłużonego walca i zwykle grupowane były w baterie 3 lub 4 sztuk co umożliwiało magazynowanie około 30 - 40 tysięcy ton cukru. Takie baterie silosów można znaleźć w cukrowniach pochodzących z tamtego okresu, przykładowo w Glinojecku, Ropczycach, czy Werbkowicach. Ciekawym przykładem architektonicznym jest zespół dwóch bliźniaczych silosów o pojemności 10 tysięcy ton każdy, znajdujący się w wygaszonej z produkcji Cukrowni Głogów. Dopiero w ostatnich latach nastąpiła masowa rozbudowa fabryk cukru i budowa ogromnych silosów o pojemnościach od 40 tysięcy ton wzwyż. Prekursorem takich inwestycji była budowa silosu o pojemności 65 tysięcy ton w Środzie Wielkopolskiej, a jego budowę pamiętam i mam uwiecznioną na zdjęciach z 2005 roku. Rekordzistą jeżeli chodzi o pojemność magazynową jest silos w Cukrowni Gostyń, w którym może zostać zmagazynowany 80 tysięcy ton cukru. Architektura silosów na cukier jest dość zróżnicowana. W przeważającej części główna komora silosu jest wykonana z żelbetu, a jej ściany wznoszone są metodą szalunku ślizgowego, podobnie jak kominy żelbetowe czy chłodnie kominowe. W niektórych cukrowniach, jak w Strzelinie, czy Polskiej Cerekwi komory silosu wykonane w postaci stalowego płaszcza. Jednakże największą dostrzegalną różnicę w architekturze silosów stanowią dachy. Najczęściej spotykany jest dach kopułowy, natomiast pośród silosów wybudowanych w ostatnich latach zastosowany został dach stożkowy. Średzki silos wieńczy ciekawy dach, wykonany na kształt wycinka hiperboloidy obrotowej. Absolutnym ewenementem pośród wymienionych wyżej budowli jest silos cukrowni w Dobrzelinie, który w całości ma kształt kopuły. Transport cukru do silosu odbywa się przy pomocy przenośników kubełkowych, znajdujących się w tzw. wieży komunikacyjnej, połączonej z komorą silosu estakadą z przenośnikami taśmowymi. Niektóre silosy nie posiadają swoich wież komunikacyjnych, gdyż korzystają z wieży należącej do sąsiedniego silosu. Takie rozwiązanie jest stosowane, gdy w pobliżu istniejącego silosu wznosi się kolejny, co obniża koszty inwestycji. Już kilka cukrowni w Polsce posiada w swoim krajobrazie po dwa silosy o dużej objętości, jak zakłady w Chełmży, Kluczewie, czy wspomniana średzka. Widok dwóch wielkich silosów w krajobrazie cukrowni jest na prawdę imponujący!
Cukrownia Środa, silos na cukier. | Środa sugar factory, the sugar storage silo.
Silos na cukier w średzkiej Cukrowni to znakomity przykład nowoczesnej architektury przemysłowej. Architektura zakładu stanowi przeplatankę wiekowych budowli wraz ze współczesną architekturą przemysłową, co ukazane zostało na tutejszym ujęciu silosu w towarzystwie ceramicznego komina elektrociepłowni. Silosy na cukier o dużej pojemności to już stały element nowoczesnych cukrowni, gdzie ogromny nacisk kładzie się na jakość produkowanego wyrobu. Składowanie cukru luzem wymaga specyficznych warunków, gdzie oprócz sterylności zapewniana jest odpowiednia wentylacja i utrzymywana wymagana wilgotność powietrza. Silos w Środzie Wielkopolskiej był pierwszym w Polsce obiektem o tak dużej pojemności. Cukrownie budowane w latach 70. ub. wieku już posiadały swoje silosy, lecz o mniejszej pojemności rzędu 10 tysięcy ton. Silosy takie miały kształt wydłużonego walca i zwykle grupowane były w baterie 3 lub 4 sztuk co umożliwiało magazynowanie około 30 - 40 tysięcy ton cukru. Takie baterie silosów można znaleźć w cukrowniach pochodzących z tamtego okresu, przykładowo w Glinojecku, Ropczycach, czy Werbkowicach. Ciekawym przykładem architektonicznym jest zespół dwóch bliźniaczych silosów o pojemności 10 tysięcy ton każdy, znajdujący się w wygaszonej z produkcji Cukrowni Głogów. Dopiero w ostatnich latach nastąpiła masowa rozbudowa fabryk cukru i budowa ogromnych silosów o pojemnościach od 40 tysięcy ton wzwyż. Prekursorem takich inwestycji była budowa silosu o pojemności 65 tysięcy ton w Środzie Wielkopolskiej, a jego budowę pamiętam i mam uwiecznioną na zdjęciach z 2005 roku. Rekordzistą jeżeli chodzi o pojemność magazynową jest silos w Cukrowni Gostyń, w którym może zostać zmagazynowany 80 tysięcy ton cukru. Architektura silosów na cukier jest dość zróżnicowana. W przeważającej części główna komora silosu jest wykonana z żelbetu, a jej ściany wznoszone są metodą szalunku ślizgowego, podobnie jak kominy żelbetowe czy chłodnie kominowe. W niektórych cukrowniach, jak w Strzelinie, czy Polskiej Cerekwi komory silosu wykonane w postaci stalowego płaszcza. Jednakże największą dostrzegalną różnicę w architekturze silosów stanowią dachy. Najczęściej spotykany jest dach kopułowy, natomiast pośród silosów wybudowanych w ostatnich latach zastosowany został dach stożkowy. Średzki silos wieńczy ciekawy dach, wykonany na kształt wycinka hiperboloidy obrotowej. Absolutnym ewenementem pośród wymienionych wyżej budowli jest silos cukrowni w Dobrzelinie, który w całości ma kształt kopuły. Transport cukru do silosu odbywa się przy pomocy przenośników kubełkowych, znajdujących się w tzw. wieży komunikacyjnej, połączonej z komorą silosu estakadą z przenośnikami taśmowymi. Niektóre silosy nie posiadają swoich wież komunikacyjnych, gdyż korzystają z wieży należącej do sąsiedniego silosu. Takie rozwiązanie jest stosowane, gdy w pobliżu istniejącego silosu wznosi się kolejny, co obniża koszty inwestycji. Już kilka cukrowni w Polsce posiada w swoim krajobrazie po dwa silosy o dużej objętości, jak zakłady w Chełmży, Kluczewie, czy wspomniana średzka. Widok dwóch wielkich silosów w krajobrazie cukrowni jest na prawdę imponujący!