[Biendorf, Lindenstraße] DB Cargo 232 347 met lege zouttrein 45406

Nadat er maandagochtend 17 februari begonnen werd aan de spoorlijn tussen Celle en Lehrte, waar naast de twee foto's van het WFL Ersatzverkehr ook nog BSAS gefotografeerd kon worden, werd er oostwaarts vertrokken. Een bijna twee uur durende autorit stond er op de planning, welke ons bij het gehucht Biendorf zou brengen, gelegen aan de niet geëlektrificeerde spoorlijn tussen Köthen en Baalberge. De meest bekende goederentreinen die hier al jaren te vinden zijn, betreffen de welbekende zouttreinen, of beter bekend als "Sodazüge" die vanuit Baalberge richting verschillende bestemmingen rijden. De treinen rijden normaliter op het stuk tussen Baalberge en Köthen met een fraaie Ludmilla, al is daar de afgelopen maand wel wat verandering in gekomen daar HVLE een deel van dit takenpakket vooralsnog tijdelijk op haar hand heeft genomen.

 

De meest standaard trein hier betreft de trein die normaliter werkdagelijks verkeerd tussen Baalberge en Wismar, al is deze qua zonstand niet altijd zo makkelijk om vast te leggen. Dit betreft overigens ook de trein welke momenteel niet door een Ludmilla gereden wordt, maar door HVLE van tractie wordt voorzien. Buitenom de treinen van en naar Wismar rijden er op onregelmatige basis(?) ook treinen van en naar bestemmingen in Polen en Tsjechië, zo ook op deze maandag 17 februari. 's Ochtends was er in Köthen een trein vanuit het Poolse Brzeg Dolny aangebracht, welke aan het begin van de middag met een 232'er vanuit Köthen overgebracht zou worden naar Baalberge. Hoewel aan het begin van de middag de zon op het korte stukje spoorlijn nagenoeg overal haaks zou staan, zou door een knikje in het spoor net ten westen van Biendorf al wel wat mogelijk zijn, en dus werd daar na 2 uur autorijden gearriveerd. Uiteraard waren wij niet de enigen met het idee om deze trein vast te leggen, en waren wij niet de eersten, maar ook zeker niet de laatsten die zich hier toevoegde aan de groep.

 

Waar we eigenlijk de gehele rit onder een strakblauwe hemel onderweg waren, kregen we vlak voor aankomst te maken met enkele stapelwolken die hier al een tijdje hingen. We bevonden ons in de grensregio van een blauwe lucht naar een best flink wolkenpakket, maar Biendorf lag gelukkig nog net ver genoeg van de meeste wolken waardoor de lucht nog steeds grotendeels blauw kleurde. Na een kwartiertje gewacht te hebben viel het ons toch langzamerhand wel op dat een wolk precies continu rond de zon bleef hangen, waarschijnlijk omdat de luchtvochtigheid door een of andere factor daar toch wat hoger was. Na een paar minuten leek de wolk dan net aan de zon voorbij te zijn getrokken, en na een half minuutje zonneschijn ontstond op precies dezelfde plek doodleuk weer de wolk. Zo lag het veld en het spoor in de voorgrond bijna continu in de schaduw, en konden de bosjes rechts langs het spoor bijna de hele tijd van de zon genieten, zo plaatselijk was het. Aangezien dit de enige locatie was met goede zonstand aan het gehele traject, konden we niks anders dan wachten op een goede afloop. Vooralsnog leek het erop dat men te laat uit Köthen zou vertrekken, dus er was nog geen reden tot paniek.

 

Ruim een uur ging voorbij, en aan de situatie met de wolk veranderde letterlijk niks. Wij allen hadden dit fenomeen nog nooit eerder meegemaakt en het was bijna surrealistisch te noemen. Het proces herhaalde zich keer na keer. De hele tijd was de voorgrond "zon uit", en als de zon dan eindelijk doorbrak, werden de schaduwen na een half minuutje verderop het veld alweer zichtbaar. Het was inmiddels vervelend geworden, en in de tussentijd was men in Köthen gereed om te vertrekken. Doordat de zon het afgelopen uur iets gedraaid was werden de zonmomentjes wel iets langer, maar nog steeds was het 95% donker van de tijd. Waar de overweg in de verte eigenlijk het gehele afgelopen uur in de zon had gelegen, had onze stek bij elkaar misschien net 5 minuten aan zon gezien. Even werd overwogen om van locatie te wisselen, aangezien verder langs de lijn de zon nu ook langzamerhand voldoende was gedraaid, maar voordat we een beslissing konden nemen kwam de vertrekmelding vanuit Köthen. Enkele ogenblikken later sloot de overweg in de verte en laaide het geluid van een Ludmilla met een lege set Tanoos in de verte op. Het zag er niet goed uit, maar de nog altijd onafgebroken cyclus van de wolk en de zon neigde wel weer naar het moment dat de zon eventjes tevoorschijn zou komen. Toch leek het er de hele tijd op dat de trein te vroeg voor dit moment bij ons zou zijn, maar toen de oude zes-asser bijna achter de bosjes tevoorschijn kwam werd het veld in de voorgrond steeds lichter en kwam de grens van schaduw en zonlicht steeds dichter onze kant op. Waar ik het eerst als kansloos voorzag beklom ik nu toch maar de ladder in de hoop op een goede afloop, en wat er toen gebeurde was eigenlijk gewoon krankzinnig. Terwijl de loc aan het sein reed, gleed de schaduw met hetzelfde tempo het beeld uit en werd ineens alsnog de gehele omgeving belicht door de laagstaande winterzon. Enkele secondes later klonken de camera's en nog voordat de helft van de trein voorbij was, was de gehele voorgrond alweer in de schaduw gehuld...

 

Het is 13:53 als de flink vale DB Cargo 232 347 in een klein momentje van volledige zon aan de vele fotografen en de licht besneeuwde omgeving te Biendorf passeert, met lege zouttrein 45406 vanuit Brzeg Dolny, met locwissel in Köthen, uiteindelijk naar Baalberge. Zo was de twee uur durende rit en het lange wachten toch niet voor niks geweest, en sloeg de "Wizzard of Oss" weer eens gigantisch toe! Na de nodige high fives was het snel daarna tijd om te vertrekken, want we moesten naar Ovelgünne voor Freightliner welke daar met een pak minder wolkenspektakel vastgelegd kon worden!

 

N.B. een windmolen links in beeld werd even digitaal buiten beeld geschoven...

Done