07-11-2020 SNCB HVR 11 + 1825, Henri-Chapelle Rue du Château de Ruyff

Een dag later was ik eveneens op pad, dit maal werden de zuiderburen terug bezocht. Van 31 oktober tot en met 8 november waren er namelijk werken op lijn 37 (Liège-Guillemins – Hergenrath-frontière), meer bepaald bij het wijkspoor van Olne alwaar de wissels werden vernieuwd. NMBS had hierdoor een aardig plan opgezet om de treindienst te vervangen. Allereerst betrof dit het paradepaardje van lijn 37, namelijk de intercity van Oostende naar Eupen. Deze werd tussen Luik en Welkenraedt omgeleid via de lijnen 40, 24 en 39. Een omleiding van de IC via de Montzenroute pleegt vaker te gebeuren, doch ditmaal was het dus dagenlang overdag in plaats van een enkele trein in de dagranden of enkele omleidingen in het week-end. Daarnaast was de intercity Kortrijk – Welkenraedt opgeheven ten oosten van Luik, dus alle doorgaande reizigers dienden de omgeleide intercity naar Eupen te nemen. Vervolgens was er een navettetrein Pépinster – Welkenraedt met haltes op alle stations alsmede de omnibus van Spa naar Aachen in een gewijzigde uurregeling. De omnibus vanuit Luik eindigde juist in Trooz met aldaar een overstap op de navettebus naar Pépinster. Interessant genoeg was er ook nog eens een rechtstreekse bus van Luik naar Pépinster, waardoor er tussen Luik en Trooz dus zowel treinen als bussen reden.

 

Enfin, de omleiding was reden om weer eens richting Wallonië te trekken, met name vanwege de spoorlijn 39 (Montzen – Welkenraedt) waar maar weinig treinverkeer is. Uiteindelijk kon een mooie planning worden gemaakt met drie foto’s op respectievelijk de lijnen 40, 24 en 39. Zaterdagochtend werd bijtijds opgestaan en vanuit Breda reden we naar Gilze-Rijen toe alwaar we de trein richting Tilburg pakten. Onze reisgenoot Bruno had in Rotterdam al de IC naar Eindhoven genomen, doch door een storing bij Lombardijen had zijn trein vertraging. Hierdoor was het maar de vraag of we de overstap in Eindhoven konden halen. Normaal heb je een kwartier overstap op de intercity naar Maastricht, maar door werkzaamheden tussen Weert en Roermond moesten we omreizen via Venlo en de zuidelijke Maaslijn. Uiteindelijk haalde Bruno ook de overstap in Eindhoven en konden we gedrieën naar Venlo reizen. De reis via Roermond en Maastricht verliep verder goed en uiteindelijk stapten we in Bressoux af, waar we de bus namen richting ons eerste fotopunt in Argenteau. Onlangs was het bekende punt in de bocht namelijk gesnoeid waardoor er een beter zicht op het spoor was. De busrit bleek trouwens verrassend leuk te zijn, we hadden immers niet buslijn 140 langsheen de N653 maar buslijn 240 die helemaal omhoog de heuvels in kronkelt en langs Xhavée komt. Hierdoor had je een prachtig uitzicht op het Maasdal en kon je Monsin goed zien. Aangekomen in Argenteau konden we zoals gepland de omgeleide intercity vastleggen en ook kwam er daarvoor nog een propere Break vanuit Maastricht langs.

 

Nu we de treinen hadden gefotografeerd, was het tijd om de voetgangersbrug over het spoor heen te nemen om zo bij de bushalte van lijn 140 uit te komen. Helaas had de bus zeven minuten vertraging, terwijl we slechts twee minuten overstap hadden in Visé op bus 139 richting spoorlijn 24. Deze bus rijdt bovendien slechts eens in de vier uur en het halen van die bus was dan ook wel essentieel. Doch helaas, de chauffeuse kon niet regelen dat we de overstap haalden en die misten we dus ook in Visé… Daarom werd plan B maar gevolgd: liften. Bij elke passerende auto stak ik mijn duim op, maar allemaal reden ze voorbij. De hoop had ik dan ook al bijna opgegeven toen na zo’n twintig auto’s eindelijk iemand naderde die stopte! Achter het stuur zat een vriendelijke Waalse madame die bevestigend antwoordde op de vraag ‘allez-vous vers Warsage?’ en gelijk plaatsmaakte in de auto voor Bruno en mij. Ze was zelfs zo vriendelijk om ons in Warsage bij het spoorwegviaduct af te zetten en bovendien weigerde ze ook om geld aan te nemen. We bleken precies op tijd te zijn, want binnen een halve minuut kwam de intercity naar Oostende al langs! In tegenstelling tot de vorige intercity naar Oostende waren ook enkele M7-rijtuigen in deze trein opgenomen, waardoor dit ook mijn eerste foto was van een M7-rijtuig. Dit alles met dank aan de vriendelijke madame die deze foto mogelijk maakte… Redelijk snel na deze trein volgde nog een sanditetrein, omkaderd door twee locomotieven reeks 77, waarna het tijd was om Warsage te verlaten. Inmiddels was het half één en tegen enen zou bus 139 naar Visé rijden. Na eventjes gewacht te hebben, konden we dus terugreizen naar Visé om onderweg in alle rust nog van het mooie plateau van Herve te genieten.

 

Eenmaal aangekomen in Visé was het tijd om lunch te halen, we hadden inmers zo’n twintig minuten de tijd. Op het dorpsplein zag ik ‘Tartine et petits plats’, een echte Waalse sandwicherie waar het verse, knapperige stokbrood werd getransformeerd tot een heerlijke sandwich ‘poulet exotique’. Vervolgens liepen we verder naar station Visé, we hadden immers voorzien om met de omnibus naar Luik te reizen. We hadden het geluk om mee te kunnen reizen met een Klassiekje, want de in Argenteau gefotografeerde Break was in Luik uitgeweken naar Liège-Guillemins-Faisceau 24 en vervangen door Klassiekje 734. Hierdoor was het weer eens mogelijk om met een Klassiekje over de immer fraaie lijn 40 naar Luik te bollen. Vanaf Luik hadden we aansluitend voorzien om met de omgeleide intercity naar Welkenraedt te reizen, zo konden we niet alleen foto’s maken van de omgeleide treinen, doch ook zelf met deze trein reizen. In 2019 had ik al eens een omgeleide intercity over de Montzenroute genomen, edoch was dat destijds reeds in de avonduren waardoor ik niets kon zien van de omgeving. Bovendien zorgde deze rit nog voor een primeurtje, na de eerste foto van een M7 kon ik ook voor het eerst in een M7-rijtuig meereizen! Persoonlijk ben ik erg positief over deze nieuwe rijtuigen, de houten kleuren zorgen voor een huiselijke sfeer en daarnaast vind ik de zetels ook luxueuzer dan de M6-zetels. Nadat we in Visé via lijn 24/1 aantakten op de Montzenroute, begon het genieten pas echt. Het is toch wel bijzonder om met een reizigerstrein over een goederenspoorlijn te reizen! Bij Montzen draaiden we rechtsaf naar lijn 39, waardoor we aan de linkerzijde nog een doorkijkje hadden op Moresnet.

 

In Welkenraedt stapten we over op buslijn 711, die het Duitstalige Eupen via Welkenraedt met het eveneens Duitstalige Kelmis verbindt. Net buiten Welkenraedt stapten we af bij de bushalte Fatima, de heilige waar het aldaar aanwezige kapelletje aan is gewijd. Bij het buurtschap Ruyff – ten oosten van Henri-Chapelle – had ik namelijk een mooi weiland gevonden om daar de trein naar Eupen op te wachten. Tijdens het wachten waren we overigens niet zonder gezelschap, dewijl de koeien in de weide ook kennis wilden maken met de twee Hollanders. Nadat allereerst de trein vanuit Eupen passeerde, gingen plotsklaps de overwegbellen rinkelen, terwijl dat nog veel te vroeg zou zijn voor de intercity. Dit zou dus betekenen dat er nog een goederentrein kwam! Het bleek de intervorming E44527 naar Gremberg te zijn die een mooie, gevarieerde last mee had. Ondanks het feit dat er een propere Traxx voorop zat, blijft het toch een moderne goederenlocomotief waardoor deze foto niet zal worden gepubliceerd ;) Twintig minuten na deze goederentrein was het dan tijd voor het fotodoel op deze locatie, namelijk de E512 naar Eupen. Tot mijn vreugde bestond deze trein uit de samenstelling zoals deze jarenlang de standaard was op de zowat belangrijkste intercityverbinding in België van Oostende naar Eupen: twaalf I11-rijtuigen (waarvan een stuurrijtuig kant Eupen) met een locomotief type 18. Hier was ik erg blij mee, niet lang na deze foto was deze samenstelling immers verleden tijd dankzij de instroom van de M7-rijtuigen. Met plezier toon ik U hierboven dan ook het resultaat van ons verblijf aan lijn 39! Inmiddels tikte de klok bijna de vier aan, met de rap zakkende herfstzon was het dan ook tijd om de terugreis aan te vangen. Door werken waren de bussen richting Welkenraedt omgeleid via Ruyff, waardoor we minder ver hoefden te lopen dan op de heenweg. De bus arriveerde wat eerder dan voorzien in Welkenraedt, bijgevolg konden we nipt de navettetrein naar Verviers nemen. Onverwacht kon de reis richting Luik dus nog wat gevarieerder worden, want in Verviers konden we overstappen op bus 707 richting Pépinster. Het leuke is dat deze bus niet de gewone N61 neemt naar het westen, maar juist de heuvels rondom Verviers beklimt om op deze wijze ook Lambermont te bedienen: prachtig om zo uitzicht te hebben op Verviers! Vanaf Pépinster pakten we dan de vervangbus naar Luik, die non-stop naar Liège-Guillemins reed doordat niemand onderweg op of af hoefde te stappen. Vervolgens gingen we in Luik met de bus naar Ougrée om daar een heerlijke pizza te eten bij pizzeria Chez Gaspare, een aanrader! Na het avondeten was het weer tijd om terug naar Nederland te reizen. Weeral een mooie dag was ten einde gekomen, een volgend bezoek aan Wallonië zou dan ook niet lang op zich laten wachten…

Done